Maksymalną dawką dobową jest 30 mg pochodnych hydroksyantracenowych, co odpowiada 2 kaps. produktu. Najodpowiedniejszą dawką jednorazową jest najniższa dawka potrzebna do uzyskania miękkiego stolca. Działanie przeczyszczające następuje po 8-12 h. Dorośli. osoby starsze i młodzież powyżej 12 lat: 2 kaps./dobę wieczorem. Pacjenci, u których działanie jest zbyt silne, mogą obniżyć dawkę i stosować 1 kaps./dobę wieczorem. Dzieci poniżej 12 lat: nie stosować. Czas stosowania. Zazwyczaj wystarcza stosowanie leku 2-3x/tydz. Stosowanie leku dłużej niż 2 tyg. wymaga konsultacji z lekarzem. Jeśli objawy utrzymują się podczas stosowania. należy skonsultować się z lekarzem.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, niedrożność, zwężenie lub atonia jelit, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroby zapalne jelit (np. choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie okrężnicy), ból brzucha z nieznanej przyczyny, ciężkie odwodnienie z nadmierną utratą elektrolitów i wody. Nie należy stosować u dzieci poniżej 12 lat.

Pacjenci przyjmujący glikozydy nasercowe, leki przeciwarytmiczne, leki wydłużające odstęp Q-T, leki moczopędne, kortykosteroidy, korzeń lukrecji powinni skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania leku. Jeśli nie zostało to zalecone przez lekarza, produkt nie powinien być przyjmowany przez pacjentów cierpiących na kamienie kałowe oraz ostre lub przewlekłe dolegliwości żołądkowo-jelitowe o niewyjaśnionej przyczynie tj. ból brzucha, nudności, wymioty, ponieważ takie objawy mogą być oznaką możliwej lub istniejącej niedrożności jelit. Jeśli pacjent jest zmuszony stosować leki przeczyszczające każdego dnia, przyczyna zaparć powinna zostać zbadana. Należy unikać długotrwałego stosowania leków przeczyszczających. Długotrwałe stosowanie leków przeczyszczających pobudzających perystaltykę jelit, może prowadzić do zaburzenia czynności jelit i uzależnienia od leków przeczyszczających. Leki zawierające wyciąg z rzewienia powinny być podawane tylko wówczas jeśli efektu leczniczego nie można osiągnąć poprzez zmianę diety lub stosowanie środków pęczniejących. Jeśli produkt jest podawany pacjentom z nietrzymaniem stolca należy częściej wymieniać pieluchomajtki, aby zapobiec długotrwałemu kontaktowi skóry z kałem. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek powinni mieć świadomość możliwych zaburzeń elektrolitowych. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Produkt nie ma istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Hipokaliemia (powstająca w wyniku długotrwałego nadużywania leków przeczyszczających) wzmacnia siłę działania glikozydów nasercowych i może powodować wystąpienie interakcji z lekami przeciwarytmicznymi, z lekami wywołującymi odwrócenie rytmu zatokowego (np. chinidyna), z lekami wydłużającymi odstęp Q-T. Równoczesne stosowanie z innymi lekami wywołującymi hipokaliemię (np.: leki moczopędne, kortykosteroidy, korzeń lukrecji) może wzmagać zaburzenia elektrolitowe.

Dotychczas nie stwierdzono przypadków niekorzystnego lub uszkadzającego działania w okresie ciąży podczas stosowania w dawkach zalecanych. Jednak ze względu na dane doświadczalne dotyczące ryzyka genotoksyczności kilku antranoidów np.: aloe-emodyny, emodyny, franguliny, chrysolfanolu i fiscjonu stosowanie leku nie jest wskazane w okresie ciąży. Stosowanie w okresie karmienia piersią nie jest wskazane ze względu na niewystarczające dane na temat wydalania metabolitów leku do mleka matki. Po zastosowaniu innych antranoidów aktywne metabolity takie jak reina są wydalane do mleka matki w niewielkich ilościach. Dotąd nie odnotowano działania przeczyszczającego u dzieci karmionych mlekiem matki.

Podczas stosowania produktu mogą wystąpić. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje nadwrażliwości. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) ból brzucha, stany skurczowe jelit, płynny stolec (szczególnie u pacjentów z nadwrażliwym jelitem grubym). Długotrwale stosowanie leku może prowadzić do zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, białkomoczu i krwiomoczu. Długotrwałe stosowanie leku może powodować pigmentację śluzówki jelita (pseudomelanosis coli), która zwykle przemija po zakończeniu przyjmowania leku. Podczas leczenia może wystąpić żółte lub czerwono-brązowe (zależnie od odczynu pH) zabarwienie moczu spowodowane obecnością w nim metabolitów substancji czynnych, co nie jest istotne klinicznie.

Głównym objawem przedawkowania lub nadużywania leku są kurczowy ból brzucha i silna biegunka z towarzyszącą utratą płynów i elektrolitów, które powinny zostać uzupełnione. Biegunka może spowodować utratę jonów potasu, co może prowadzić do zaburzeń pracy serca, osłabienia siły mięśniowej, szczególnie w przypadku równoczesnego stosowania glikozydów nasercowych, leków moczopędnych, kortykosteroidów lub korzenia lukrecji. Wówczas należy wdrożyć leczenie objawowe z dużą ilością płynów i monitorować stężenie elektrolitów, głównie potasu. Powyższe postępowanie jest istotne zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku. Przewlekłe nadużywanie leków zawierających antranoidy może prowadzić do toksycznego zapalenia wątroby.

Pochodne 1,8-dihydroanłracenu posiadają działanie przeczyszczające. Glikozydy połączone wiązaniem β-O takie jak sennozydy nic są wchłaniane w jelicie cienkim. Są one metabolizowane przez florę jelitową jelita grubego do aktywnych metabolitów - antronów. Wykazano dwa różne mechanizmy działania: Pobudzenie motoryki jelita grubego, co powoduje przyspieszony pasaż jelitowy. Wpływ na proces sekrecji poprzez dwa wspólistniejące mechanizmy tj.: hamowanie wchłaniania wody i elektrolitów (jonów sodowych Na⁺ i chlorkowych Cl^-) do komórek nabłonka jelitowego (działanie przeciwabsorbcyjne), wzrost nieszczelności obwódek desmosomalnych (zamykających) łączących komórki nabłonka jelita i pobudzenie wydzielania wody i elektrolitów do światła jelita grubego (działanie wydzielnicze). Powyższe mechanizmy łącznie warunkują wzmożony napływ płynu i elektrolitów do światła jelita grubego. Wypróżnienie następuje po 8-12 h od podania leku. Wynika to z czasu dotarcia leku do jelita grubego i jego metabolizmu do związków aktywnych.

1 kaps. zawiera 196,9 mg-371,2 mg wyciągu suchego z Rheum palmatum L. i/lub Rheum officinale Baillon, radix (korzeń rzewienia), co odpowiada 15 mg pochodnych hydroksyantracenowych w przeliczeniu na reinę. Ekstrahent: etanol 70% V/V.