Produkt może być podawany wyłącznie w szpitalach lub dobrze wyposażonych ośrodkach medycznych przez lekarzy, którzy są przeszkoleni w zakresie anestezjologii lub intensywnej terapii. Konieczne jest nieustanne monitorowanie krążenia i oddychania (np. EKG, pulsoksymetria). Zawsze powinien być dostępny do natychmiastowego zastosowania sprzęt do utrzymania drożności dróg oddechowych, sztucznej wentylacji i innych zabiegów reanimacyjnych. W trakcie zabiegów chirurgicznych i diagnostycznych produkt nie powinien być podawany przez tę samą osobę, która wykonuje taki zabieg. Dawkę produktu należy dobrać indywidualnie w oparciu o reakcję pacjenta i stosowaną premedykację. Zwykle potrzebne jest podawanie dodatkowych leków przeciwbólowych w skojarzeniu z produktem. Znieczulenie ogólne u dorosłych. Do indukcji znieczulenia produkt musi być miareczkowany (około 20-40 mg propofolu co 10 sekund), a reakcja pacjenta musi być nieustannie monitorowana pod kątem objawów klinicznych wskazujących na rozpoczęcie działania znieczulenia. Zazwyczaj u pacjentów dorosłych, poniżej 55 lat konieczne jest podanie 1,5-2,5 mg propofolu/kg mc. U starszych pacjentów i u pacjentów w grupie III lub IV wg klasyfikacji ASA (American Society of Anesthesiologists), w szczególności z zaburzeniami czynności serca, wystarczy zastosowanie mniejszej dawki, a całkowita dawka produktu może zostać zmniejszona do 1 mg propofolu/kg mc. W przypadku tych pacjentów należy także zmniejszyć tempo podawania produktu (około 2 ml (co odpowiada 20 mg propofolu) na 10 sekund). Znieczulenie może być podtrzymywane przez podawanie produktu w postaci wlewu ciągłego lub powtarzanych wstrzyknięć typu bolus. Do podtrzymywania znieczulenia dawka będzie zwykle wynosić 4-12 mg/kg mc./godz. Znieczulenie może być podtrzymywane przez podanie zmniejszonej dawki wynoszącej około 4 mg propofolu/kg mc./godz. w przypadku mniej stresujących zabiegów chirurgicznych, takich jak chirurgia małoinwazyjna. W przypadku starszych pacjentów, pacjentów w złym stanie, pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub pacjentów z hipowolemią oraz pacjentów w grupie III lub IV wg klasyfikacji ASA dawka produktu może być dalej zmniejszona zależnie od stanu pacjenta i zastosowanej metody znieczulenia. Do podtrzymania znieczulenia, stosując powtarzane wstrzyknięcia typu bolus należy podawać dawki 25-50 mg (2,5-5 ml) propofolu w zależności od wymagań klinicznych. U starszych pacjentów nie należy stosować wstrzyknięć typu bolus (pojedynczych lub powtarzalnych), gdyż może to doprowadzić do niewydolności krążeniowo-oddechowej. Sedacja dorosłych pacjentów na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Do sedacji sztucznie wentylowanych pacjentów w warunkach intensywnej opieki medycznej zaleca się podawanie produktu w ciągłej inf. dożylnej. Dawkę należy dostosować do wymaganego poziomu sedacji. Zadowalający poziom sedacji osiąga się zwykle przy dawce 0,3-4,0 mg propofolu/kg mc./godz. Nie zaleca się podawania dawki powyżej 4,0 mg propofolu/kg mc./godz. Produkt nie powinien być stosowany do sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej u pacjentów w wieku 16 lat i młodszych. Produkt nie powinien być podawany przy użyciu systemu TCI do sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej. Sedacja dorosłych pacjentów, u których przeprowadza się zabiegi diagnostyczne i chirurgiczne. Do sedacji pacjentów, u których przeprowadza się zabiegi diagnostyczne i chirurgiczne dawka i tempo podawania muszą być dostosowane do odpowiedzi klinicznej. Większość pacjentów potrzebuje do indukcji 0,5-1,0 mg propofolu/kg mc. przez 1-5 minut. Do podtrzymania sedacji wlew produktu powinien być miareczkowany aż do osiągnięcia pożądanego poziomu sedacji. Większość pacjentów potrzebuje 1,5-4,5 mg propofolu/kg mc./godz. Wlew można uzupełnić wstrzyknięciami dawek jednorazowych (bolus) 10-20 mg (1-2 ml produktu), gdy konieczne jest szybkie osiągnięcie głębszego poziomu sedacji. U pacjentów starszych niż 55 lat i pacjentów z grupą III i IV według ASA konieczne może być zmniejszenie dawki i tempa podawania produktu. Znieczulenie ogólne u dzieci powyżej 1 m-ca życia. Do indukcji znieczulenia produkt musi być miareczkowany powoli do momentu pojawienia się objawów klinicznych wskazujących na rozpoczęcie działania znieczulenia. Dawkowanie należy dostosować do wieku i/lub mc. Pacjent starszy niż 8 lat będzie zwykle potrzebował do indukcji około 2,5 mg propofolu/kg mc. Młodsze dzieci, szczególnie od 1 m-ca życia do 3 lat, mogą potrzebować większych dawek (2,5-4 mg/kg mc.). Zadowalający poziom znieczulenia można osiągnąć przez podawanie produktu w postaci inf. lub w powtarzanych wstrzyknięć (bolus). Konieczna dawka leku do osiągnięcia zadawalającego poziomu znieczulenia jest inna dla pojedynczych pacjentów, jednak zwykle wynosi 9-15 mg/kg mc./godz. Młodsze dzieci, szczególnie od 1 m-ca życia do 3 lat mogą potrzebować większych dawek. U pacjentów z grupy III i IV wg ASA może być konieczne stosowanie mniejszych dawek. U dzieci w wieku 16 lat i młodszych stosowanie produktu do sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej jest przeciwwskazane. Sedacja dzieci powyżej 1 m-ca życia, u których przeprowadza się zabiegi diagnostyczne i chirurgiczne. Do sedacji pacjentów, u których przeprowadza się zabiegi diagnostyczne i chirurgiczne dawka i tempo podawania muszą być dostosowane do odpowiedzi klinicznej. Większość dzieci potrzebuje do indukcji 1-2 mg propofolu/kg mc. Do podtrzymania sedacji wlew produktu powinien być miareczkowany aż do osiągnięcia pożądanego poziomu sedacji. Większości pacjentów potrzebuje 1,5-9 mg propofolu/kg/godz. Wlew można uzupełnić wstrzyknięciami dawek jednorazowych (bolus) do 1,0 mg/kg mc., gdy konieczne jest szybkie osiągnięcie głębszego poziomu sedacji. U pacjentów z grupą III i IV wg ASA konieczne może być zmniejszenie dawki produktu.

Produkt podaje się dożylnie, jako wlew w postaci nierozcieńczonej lub rozcieńczonej. Gdy produkt jest podawany w postaci wlewu, zaleca się sprawdzanie tempa wlewu przez biurety, kroplomierz, pompę strzykawkową lub pompę infuzyjną wolumetryczną. Przed użyciem fiol. należy wstrząsnąć. Jeśli po wstrząśnięciu widoczne będą 2 warstwy, nie wolno używać emulsji. Należy stosować jednorodne roztw. i nieuszkodzone fiol. Roztwór jednorazowego użytku. Pozostały niezużyty produkt należy wyrzucić. Przed użyciem należy wyczyścić gumową membranę za pomocą alkoholu w spray’u lub wacika nasączonego alkoholem. Po użyciu wyrzucić otwarte fiolki. Produkt jest emulsją tłuszczową, niezawierającą środków konserwujących i może stanowić podłoże dla wzrostu drobnoustrojów. Emulsję należy przelać w sposób aseptyczny do sterylnej strzykawki lub systemu do podawania leku, natychmiast po przebiciu korka fiol. Lek należy podać natychmiast. Przez cały czas trwania wlewu musi być zachowana sterylność produktu i systemu do inf. Leki lub płyny, które są dodawane do bieżącego wlewu produktu powinny być dodawane blisko wenflonu za pomocą łącznika Y lub zastawki trójdzielnej. Produktu nie wolno podawać przez filtr mikrobiologiczny. Produkt i wszelkie systemy do inf. zawierające przeznaczone są do jednorazowego użycia i dla jednego pacjenta. Wszelkie resztki produktu należy usunąć natychmiast po użyciu. Wlew nierozcieńczonego produktu. Gdy nierozcieńczony produkt jest podawany w postaci wlewu, zaleca się sprawdzanie tempa wlewu przez biuretę, kroplomierz, pompę strzykawkową lub pompę infuzyjną wolumetryczną. Infuzja produktu za pomocą jednego systemu infuzyjnego nie może przekraczać 12 h. System infuzyjny i zbiornik zawierający produkt powinny zostać usunięte i wymienione po najwyżej 12 h. Wlew rozcieńczonego produktu. Gdy rozcieńczony produkt jest podawany w postaci wlewu, zaleca się sprawdzanie tempa wlewu przez biuretę, kroplomierz, pompę strzykawkową lub pompę infuzyjną wolumetryczną w celu niedopuszczenia do przypadkowego podania zbyt dużych dawek rozcieńczonego produktu. Należy wziąć to pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o maks. rozcieńczeniu w biurecie. Szczegóły dotyczące mieszania produktu z innymi lekami, patrz ChPL. Produkt należy maks. rozcieńczać w roztw. zawierającym 1 część leku z 4 częściami roztw. glukozy 50 mg/ml (5%) do wstrzykiwań, roztw. chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań lub chlorkiem sodu 1,8 mg/ml (0,18%) i roztw. glukozy 40 mg/ml (4%) do wstrzykiwań (min. stężenie 2 mg propofolu/ml). Mieszaninę należy przygotować w kontrolowanych warunkach aseptycznych, natychmiast przed podaniem leku i należy ją podać w ciągu 12 h od jej przygotowania. W celu złagodzenia bólu w miejscu podania, można wstrzyknąć lidokainę bezpośrednio przed podaniem produktu lub lek wymieszać bezpośrednio przed podaniem z roztw. lidokainy bez środków konserwujących (roztw. zawierający 20 części propofolu oraz 1 część 10 mg/ml (1%) roztw. lidokainy do wstrzykiwań) w kontrolowanych i zatwierdzonych warunkach aseptycznych. Mieszaninę należy podać w ciągu 12 h od jej przygotowania. Leki zwiotczające mięśnie, takie jak atrakurium i miwakurium należy podawać po przepłukaniu tego samego miejsca inf. stosowanego do podawania produktu. Produkt może być podawany maks. przez 7 dni.

Produktu nie należy stosować: jeśli u pacjenta stwierdzono nadwrażliwość na propofol lub na jakąkolwiek substancję pomocniczą albo na emulsję tłuszczową; jeśli pacjent jest uczulony na orzeszki ziemne lub soję; u dzieci w wieku 16 lat lub młodszych do sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej.

W przypadku pacjentów z zaburzeniami krążeniowymi, oddechowymi, czynności nerek lub wątroby lub pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych, z hipowolemią lub padaczką lub pacjentów z zaburzeniami świadomości, produkt należy podawać ostrożnie i zmniejszyć jego dawkę. Klirens leku zależny jest od przepływu krwi, dlatego leki podawane jednocześnie, które zmniejszają pojemność minutową serca, obniżają również klirens propofolu. Przed podaniem produktu należy wyrównać niewydolność serca, krążeniową lub płucną oraz hipowolemię. Przed znieczuleniem pacjenta chorego na padaczkę, należy upewnić się czy pacjent jest objęty leczeniem. Chociaż pojedyncze badania wykazały skuteczność w leczeniu stanu padaczkowego, podawanie propofolu pacjentom z padaczką może również zwiększyć ryzyko wystąpienia napadu. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub inną ciężką chorobą mięśnia sercowego zaleca się podawanie produktu z najwyższą ostrożnością i pod ścisłym nadzorem. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia wagotonii, ponieważ propofol nie ma działania wagolitycznego. Związane jest to z przypadkami bradykardii (czasami nasilonej) oraz asystolii. Przed indukcją lub podczas podtrzymywania znieczulenia należy rozważyć konieczność dożylnego podania leku przeciwcholinergicznego, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie spodziewane jest zwiększenie napięcia nerwu błędnego lub gdy produkt stosuje się z innymi lekami, które mogą wywołać bradykardię. Nie zaleca się stosowania propofolu podczas leczenia elektrowstrząsami. U pacjenta mogą wystąpić mimowolne ruchy po podaniu produktu do sedacji, podczas zabiegów chirurgicznych. Podczas zabiegów wymagających unieruchomienia pacjenta, takie ruchy mogą być niebezpieczne dla operowanego miejsca. Należy zachować ostrożność w przypadkach nieprawidłowości w metabolizmie tłuszczów, które wymagają bardzo ostrożnego stosowania emulsji tłuszczowych. W przypadku pacjentów, u których stosuje się odżywianie pozajelitowe, konieczne jest wzięcie pod uwagę ilości lipidów w produkcie 1,0 ml zawiera 0,1 grama tłuszczu. Stężenie lipidów w osoczu należy oznaczyć po 2 dniach leczenia na oddziale intensywnej opieki medycznej. Należy brać pod uwagę podwyższone ryzyko wystąpienia zaburzeń hemodynamicznych, będących skutkiem stosowania większych dawek, które zwykle muszą być podawane pacjentom ze znaczną nadwagą. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym oraz zmniejszonym ciśnieniem tętniczym, ponieważ istnieje ryzyko znacznego spadku ciśnienia perfuzyjnego. W celu zmniejszenia bólu w miejscu podania produktu do indukcji znieczulenia, można wstrzyknąć lidokainę przed podaniem emulsji propofolu. Roztworu lidokainy nie wolno podawać pacjentom z dziedziczną ostrą porfirią. Nie zaleca się podawania produktu u noworodków, ponieważ wpływ leku na tę grupę pacjentów nie został całkowicie przebadany. Dane farmakokinetyczne wykazują, że klirens został znacząco obniżony u noworodków z bardzo wysoką zmiennością międzyosobniczą. Podając dawki zalecane u dzieci starszych można spowodować przedawkowanie i w wyniku tego depresję oddechową i krążeniową. Nie zaleca się podawania produktu przy użyciu systemu TCI w celu podtrzymania znieczulenia u dzieci. Nie dowiedziono bezpieczeństwa i skuteczności propofolu w sedacji u dzieci poniżej 16 lat. Chociaż nie stwierdzono bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego dotyczącego sedacji pacjentów poniżej 16 rż., zgłaszano ciężkie działania niepożądane (również ze skutkiem śmiertelnym). Były to w większości przypadki kwasicy metabolicznej, hiperlipidemii, rozpadu mięśni poprzecznie prążkowanych i/lub niewydolności serca. Objawy te obserwowano najczęściej u dzieci z infekcjami dróg oddechowych, które otrzymały dawki większe niż zalecane dla dorosłych do sedacji na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Otrzymywano również podobne rzadkie zgłoszenia wystąpienia kwasicy metabolicznej, rozpadu mięśni poprzecznie prążkowanych, hiperkaliemii i/lub szybko postępującej niewydolności serca (w niektórych przypadkach prowadzących do zgonów) u dorosłych, którzy byli poddawani działaniu leku przez ponad 58 h w dawkach większych niż 5 mg propofolu/kg mc./h. Stanowi to przekroczenie maks. dawki wynoszącej 4 mg propofolu /kg mc./h, która jest zalecana obecnie do sedacji na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Pacjenci ci mieli głównie (ale nie tylko) poważne obrażenia głowy i podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe. W takich przypadkach niewydolność serca zwykle nie reagowała na stymulację inotropową. Dlatego nie należy przekraczać dawki 4 mg propofolu/kg mc./h. Podczas stosowania produktu należy zwracać szczególną uwagę na możliwość wystąpienia wymienionych działań niepożądanych, a przy pierwszych oznakach pojawienia się takich działań niepożądanych należy rozważyć zmniejszenie dawki propofolu lub zmianę leku uspokajającego. Podczas dostosowywania tej terapii należy w odpowiedni sposób podtrzymywać przepływ krwi w mózgu u pacjentów ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym. Podawanie produktu do znieczulenia u niemowląt i dzieci do lat 3 wymaga dodatkowej ostrożności, chociaż najnowsze dane pokazują, że nie występują wyraźne różnice pod względem bezpieczeństwa w porównaniu do dzieci starszych niż 3 lata. W rzadkich przypadkach może wystąpić pooperacyjna utrata świadomości, której towarzyszy wzmożenie napięcia mięśniowego. Nie jest to zależne od tego, czy pacjent jest wybudzony czy nie. Chociaż świadomość powraca spontanicznie, nieprzytomnego pacjenta należy ściśle obserwować. Przed wypisaniem pacjenta do domu, należy upewnić się, czy pacjent jest w pełni wybudzony po znieczuleniu ogólnym. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w 100 ml, tj. lek niezawierający sodu. Produkt wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Po podaniu produktu pacjent powinien odpowiednio długo być pod obserwacją. Pacjentowi nie wolno prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn lub pracować w potencjalnie niebezpiecznych warunkach. Pacjent nie powinien wracać do domu bez opieki i powinien zostać pouczony, żeby nie spożywał alkoholu.

Produkt może być stosowany w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi przeznaczonymi do znieczulenia (premedykacje, znieczulenie wziewne, leki przeciwbólowe, leki zwiotczające mięśnie, znieczulenie miejscowe). Do chwili obecnej nie zgłoszono poważnych interakcji z takimi lekami. Niektóre z tych działających ośrodkowo leków mogą powodować depresję krążeniową i oddechową. W skojarzeniu z produktem skutek ten może być wzmożony. Przy stosowaniu jako uzupełnienie znieczulenia miejscowego konieczne może być zmniejszenie dawki leku. Zgłaszano przypadki przedłużenia znieczulenia i zmniejszenia częstości oddechu po równoczesnym użyciu z benzodiazepinami, lekami parasympatykolitycznymi lub znieczuleniem wziewnym. Po dodatkowej premedykacji opioidami uspokajający efekt propofolu może być zintensyfikowany i przedłużony oraz może częściej wystąpić i dłużej trwać bezdech. Należy wziąć pod uwagę, że równoczesne stosowanie propofolu i leków do premedykacji, bądź znieczulenia wziewnego lub leków przeciwbólowych może wzmagać znieczulenie oraz działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego. Równoczesne stosowanie z środkami, które mogą doprowadzić do depresji OUN jak alkohol, znieczulenie ogólne, narkotyczne leki przeciwbólowe będzie skutkować wzmożeniem ich działanie sedatywnego. Jeśli produkt stosowany jest równocześnie z środkami, które mogą doprowadzić do depresji ośrodkowego układu nerwowego podawanymi pozajelitowo, może wystąpić ciężka depresja oddechowa i sercowo-naczyniowa. Po podaniu fentanylu, stężenie propofolu we krwi może być tymczasowo zwiększone z równoczesnym nasileniem bezdechu. Po zastosowaniu suksametonium lub neostygminy może wystąpić bradykardia i zatrzymanie akcji serca. Zgłaszano przypadki leukoencefalopatii po podaniu emulsji tłuszczowych jak propofol, pacjentom, którym podawano również cyklosporynę.

Ponieważ nie dowiedziono bezpieczeństwa stosowania propofolu podczas ciąży, propofol nie powinien być podawany kobietom ciężarnym, chyba że jest to absolutnie konieczne. Propofol przenika przez łożysko i może powodować depresję oddechową u noworodków. Należy unikać dużych dawek (powyżej 2,5 mg/kg mc. do indukcji lub 6 mg/kg mc./h do podtrzymania znieczulenia). Badania dotyczące matek karmiących piersią pokazały, że małe ilości propofolu wydzielane są do mleka ludzkiego. Kobiety nie powinny zatem karmić piersią przez 24 h po podaniu propofolu, a mleko wytworzone w tym czasie należy usunąć.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi propofolu są niedociśnienie tętnicze i depresja oddechowa. Skutki zależą nie tylko od ilości podanego propofolu, ale także od rodzaju premedykacji i innych równocześnie podawanych leków. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) ciężkie reakcje nadwrażliwości (anafilaktyczne), w tym obrzęk Quinckego, skurcz oskrzeli, rumień, niedociśnienie tętnicze. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) nadmiar triglicerydów we krwi. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) euforia i pobudzenie seksualne podczas wybudzania. Zaburzenia układu nerwowego: (często) podczas indukcji znieczulenia prawdopodobnie wystąpią ruchy spontaniczne i ruchy miokloniczne, minimalne pobudzenie; (rzadko) podczas wybudzania można doświadczać bólów głowy, zawrotów głowy, dreszczy i odczucia zimna, jak również drgawek padaczkopodobnych łącznie z opistotonusem; (bardzo rzadko) napady padaczkowe z opóźnieniem, które może wahać się od kilku godzin do kilku dni. Obserwowano drgawki (w incydentalnych przypadkach) po podaniu propofolu pacjentom z padaczką. Przypadki nieświadomości pooperacyjnej. Zaburzenia serca, zaburzenia naczyniowe: (często) podczas indukcji znieczulenia prawdopodobnie wystąpią: niedociśnienie tętnicze, bradykardia, częstoskurcz, nagłe zaczerwienienie twarzy; (niezbyt często) znaczne niedociśnienie tętnicze. Może to wymagać powolniejszego tempa podawania leku i/lub zastosowania płynów dożylnych, a w razie konieczności podawania leków obkurczających naczynia. Należy wziąć pod uwagę możliwość znacznego spadku ciśnienia krwi u pacjentów ze zmniejszonym przepływem wieńcowym lub mózgowym, albo hipowolemią. Podczas znieczulenia ogólnego może wystąpić postępująca bradykardia (asystolia). Należy rozważyć dożylne podanie leku przeciwcholinergicznego, przystępując do indukcji lub podczas podtrzymania znieczulenia ogólnego; (rzadko) arytmia serca podczas wybudzania. Zakrzepica i zapalenie żył. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) hiperwentylacja, przemijający bezdech, kaszel, czkawka podczas indukcji znieczulenia; (niezbyt często) kaszel podczas podtrzymywania znieczulenia; (rzadko) kaszel podczas wybudzania; (bardzo rzadko) obrzęk płuc. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) nudności lub wymioty podczas wybudzania; (bardzo rzadko) zgłoszono zapalenie trzustki po podaniu propofolu. Nie zdołano jednak ustalić związku przyczynowego. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) ciężkie reakcje tkanki po przypadkowym okołożylnym podaniu leku. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) przypadki odbarwienia moczu po przedłużonym podawaniu leku. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) ból w miejscu wstrzyknięcia. Profilaktyka i leczenie poniżej. Miejscowy ból, który może pojawić się podczas wstrzyknięcia leku może zostać złagodzony przez wykorzystanie większych żył przedramienia lub dołu łokciowego lub równoczesne podanie z lidokainą. Po równoczesnym podaniu lidokainy rzadko mogą wystąpić następujące działania niepożądane: zawroty głowy, wymioty, senność, drgawki, bradykardia, arytmia serca i wstrząs; (rzadko) gorączka pooperacyjna. Zakrzepica i zapalenie żył: (bardzo rzadko) zgłaszano rzadkie przypadki ciężkich działań niepożądanych przedstawionych jako zespół objawów obejmujących: rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych, kwasicę metaboliczną, hiperkaliemię i niewydolność serca, również ze skutkiem śmiertelnym. Większość z tych objawów zgłaszano po podaniu leku pacjentom w dawkach większych niż 4 mg/kg mc./h do sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej.

Przedawkowanie może spowodować zapaść krążeniowo-oddechową. Jeżeli wystąpi depresja oddechowa należy prowadzić sztuczną wentylację. Zapaść sercowo-naczyniowa może sprawić, że konieczne będzie ułożenie głowy pacjenta niżej, jak również podanie płynów zwiększających objętość osocza i leków podnoszących ciśnienie tętnicze.

Po dożylnym podaniu produktu, szybko pojawia się działanie hipnotyczne. W zależności od dawki, czas do indukcji znieczulenia wynosi od 30 do 40 sekund. Z powodu szybkiego metabolizmu i wydalania, czas działania po pojedynczym wstrzyknięciu (bolus) wynosi 4-6 minut. Przy zalecanym harmonogramie dawkowania leku, nie zgłaszano klinicznie istotnej akumulacji propofolu po powtórnym podaniu wstrzyknięcia (bolus) lub inf. Pacjenci szybko odzyskują świadomość. Podczas indukcji znieczulenia ogólnego mogą w pojedynczych przypadkach pojawić się bradykardia i niedociśnienie, prawdopodobnie z powodu braku działania wagolitycznego. Sytuacja sercowa-krążeniowa zazwyczaj normalizuje się podczas podtrzymywania znieczulenia.

1 ml emulsji do wstrzyk./inf. zawiera 10 mg propofolu.