Propofol 1% Fresenius

Wyszukaj produkt

Propofol

inf./inj. [emulsja]

10 mg/ml

5 amp. 20 ml

Iniekcje

100%

54,17

Propofol 1% Fresenius

inf./inj. [emulsja]

10 mg/ml

1 op. 100 ml

Iniekcje

100%

Propofol 1% Fresenius

inf./inj. [emulsja]

10 mg/ml

1 but. 50 ml

Iniekcje

100%

<% Fresenius - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Propofol 1% Fresenius jest wskazany do:

Wprowadzenia i podtrzymania znieczulenia ogólnego
Sedacji u pacjentów wentylowanych poddawanych intensywnej terapii

Lek ten charakteryzuje się szybkim początkiem działania (30-40 sekund) i krótkim czasem działania (budzenie po 4-6 minutach po pojedynczej dawce), co ułatwia precyzyjne sterowanie głębokością znieczulenia.

Dawkowanie i sposób podawania

Propofol 1% Fresenius może być podawany wyłącznie w warunkach szpitalnych lub na odpowiednio wyposażonych oddziałach dziennych przez lekarzy wyspecjalizowanych w zakresie anestezjologii lub intensywnej opieki medycznej. Konieczne jest stałe monitorowanie wydolności krążeniowej i oddechowej pacjenta (np. E) oraz zapewnienie natychmiastowego dostępu do sprzętu umożliwiającego utrzymanie drożności dróg oddechowych, sztucznej wentylacji i innych urządzeń resuscytacyjnych.

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta i zastosowanej premedykacji. Zazwyczaj konieczne jest podanie dodatkowych leków przeciwbólowych.

Znieczulenie ogólne u dorosłych

Wprowadzenie do znieczulenia: Podawać stopniowo (20-40 mg propofolu co 10 sekund) do wystąpienia objawów klinicznych znieczulenia. Typowa dawka dla pac 1,5-2,5 mg/kg mc. U pacjentów starszych i z grupy ryzyka ASA III-IV, szczególnie z zaburzeniami czynności serca, dawka może być mniejsza (minimum 1 mg/kg mc).

Podtrzymanie znieczulenia: Stosować ciągłą infuzję lub powtarzane wstrzyknięcia (bolusy). Typowa dawka: 4-12 mg/kg mc/h. Przy mniej obciążających zabiegach może wystarczyć 4 mg/kg mc/h. U pacjentów w podeszłym wieku, niestabilnych, z zaburzeniami czynności serca lub hipowolemią oraz ASA III-IV dawkę należy zmniejszyć.

Dawkowanie propofolu wymaga indywidualnego dostosowania, z uwzględnieniem wieku i stanu pacjenta. Kluczowe jest staranne monitorowanie podczas indukcji i podtrzymania znieczulenia.

Znieczulenie ogólne u dzieci powyżej 1 miesiąca życia

Wprowadzenie do znieczulenia: Podawać stopniowo do wystąpienia objawów klinicznych znieczulenia. U dzieci >8 lat typowa dawka to ok. 2,5 mg/kg mc. U młodszych dzieci (1 miesiąc - 3 lata) dawka może być większa (2,5-4 mg/kg mc).

Podtrzymanie znieczulenia: Stosować infuzję ciągłą lub powtarzane bolusy. Typowa dawka: 9-15 mg/kg mc/h. U młodszych dzieci (1 miesiąc - 3 lata) może być wymagana większa dawka. U pacjentów ASA III-IV zaleca się mniejsze dawki.

Dawkowanie u dzieci zależy od wieku, z tendencją do stosowania wyższych dawek u młodszych pacjentów. Konieczne jest ścisłe monitorowanie i indywidualne dostosowanie dawki.

Sedacja podczas zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych

Grupa pacjentów	Dawka indukcyjna	Dawka podtrzymująca
Dorośli	0,5-1,0 mg/kg mc przez 1-5 min	1,5-4,5 mg/kg mc/h
Dzieci >1 miesiąca	1-2 mg/kg mc	1,5-9 mg/kg mc/h

W razie potrzeby szybkiego zwiększenia sedacji można podać bolus 10-20 mg (dorośli) lub do 1 mg/kg mc (dzieci).

Dawkowanie w sedacji jest niższe niż przy znieczuleniu ogólnym, ale wymaga równie starannego monitorowania i dostosowania do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Sedacja u pacjentów >16 lat na OIOM

Zaleca się ciągłą infuzję dożylną. Typowa dawka: 0,3-4,0 mg/kg mc/h. Nie zaleca się przekraczania szybkości infuzji 4,0 mg/kg mc/h. Nie zaleca się stosowania systemu TCI (infuzja sterowana docelowym stężeniem) do sedacji na OIOM.

Sedacja na OIOM wymaga niższych dawek propofolu niż znieczulenie ogólne, ale równie starannego monitorowania i dostosowania do stanu pacjenta.

Warto zapamiętać

Propofol charakteryzuje się szybkim początkiem działania (30-40 s) i krótkim czasem działania (budzenie po 4-6 min po pojedynczej dawce)
Dawkowanie propofolu musi być zawsze indywidualnie dostosowane do pacjenta, z uwzględnieniem jego wieku, stanu klinicznego i stosowanej premedykacji

Przeciwwskazania

Propofol 1% Fresenius jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

Nadwrażliwość na propofol lub którykolwiek ze składników preparatu
Znieczulenie ogólne u dzieci poniżej 3 roku życia
Sedacja u dzieci poniżej 16 roku życia

Szczególną uwagę należy zwrócić na ograniczenia wiekowe przy stosowaniu propofolu u dzieci, zarówno w znieczuleniu ogólnym, jak i w sedacji.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Propofol 1% Fresenius wymaga zachowania szczególnej ostrożności u pacjentów z:

Zaawansowaną niewydolnością serca lub inną ciężką chorobą mięśnia sercowego
Wyniszczeniem
Niewydolnością układu krążenia, oddechowego, wątroby
Zaburzeniami pracy serca
Hipowolemią
Zaburzeniami metabolizmu lipidów
Padaczką (ryzyko wystąpienia napadu drgawek)
W starszym wieku
Z niskim ciśnieniem perfuzyjnym mózgu (podwyższone ciśnienie śródczaszkowe i niskie ciśnienie tętnicze)

U pacjentów ze znaczną nadwagą należy uwzględnić większe ryzyko efektów hemodynamicznych wynikające z zastosowania większej dawki. Po podaniu preparatu nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych; należy unikać spożywania alkoholu.

Stosowanie propofolu wymaga szczególnej ostrożności u pacjentów z chorobami układu krążenia, oddechowego i nerwowego. Konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki i ścisłe monitorowanie pacjenta.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Propofol 1% Fresenius może być stosowany w połączeniu z:

Podtlenkiem azotu
Wziewnymi środkami anestetycznymi
Środkami zwiotczającymi
Analgetykami
Lekami stosowanymi w premedykacji

Należy zwrócić uwagę na następujące interakcje:

Fentanyl może zwiększać stężenie propofolu we krwi
Benzodiazepiny, leki parasympatykolityczne, anestetyki wziewne mogą wydłużać czas trwania znieczulenia i nasilać zwolnienie oddechu samoistnego
Opioidy podane w premedykacji zwiększają ryzyko wystąpienia przedłużonego bezdechu
Po podaniu neostygminy lub suksametonium może wystąpić znaczna bradykardia lub asystolia
Propofol nasila efekt sedatywny leków hamujących czynność OUN
U leczonych cyklosporyną może wywołać leukoencefalopatię

Stosowanie propofolu w połączeniu z innymi lekami wymaga szczególnej uwagi ze względu na możliwe interakcje, zwłaszcza w zakresie depresji oddechowej i układu krążenia.

Ciąża i laktacja

Propofol 1% Fresenius nie powinien być stosowany:

W ciąży (z wyjątkiem znieczulenia w zabiegach przerywania ciąży)
W okresie karmienia piersią
W położnictwie, w tym w przypadku porodów przez cesarskie cięcie

Propofol przenika przez barierę łożyskową i może powodować zahamowanie podstawowych czynności życiowych u noworodka. Jest wydzielany w małych ilościach z mlekiem matki - kobiety powinny zaprzestać karmienia piersią przez 24 godziny po podaniu leku.

Stosowanie propofolu w ciąży i okresie karmienia piersią jest ograniczone ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu i noworodka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane propofolu obejmują:

W fazie wprowadzenia do znieczulenia: niewielkie objawy pobudzenia, hipotensja, bradykardia, asystolia, krótkotrwały bezdech
Ruchy mimowolne, drgawki, opistotonus
W fazie podtrzymania znieczulenia: kaszel
W fazie budzenia: ból głowy, nudności, wymioty, dreszcze, uczucie zimna, euforia, odhamowanie seksualne
Ból w miejscu wstrzyknięcia, rzadko zapalenia i zakrzepy naczyń żylnych

Rzadkie, ale poważne działania niepożądane mogą obejmować:

Obrzęk płuc
Reakcje anafilaktyczne
Zapalenie trzustki
Kwasica metaboliczna
Hiperlipidemia
Rozpad mięśni prążkowanych
Niewydolność serca
Hiperkaliemia

Mimo że propofol jest generalnie bezpiecznym lekiem, może powodować szereg działań niepożądanych, od łagodnych do poważnych. Kluczowe jest ścisłe monitorowanie pacjenta i gotowość do szybkiej interwencji w razie potrzeby.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Propofol jest krótko działającym anestetykiem dożylnym o następujących właściwościach:

Szybki początek działania (30-40 sekund) i krótki czas działania (budzenie po 4-6 minutach po pojedynczej dawce)
Obniża ciśnienie tętnicze (skurczowe i rozkurczowe o około 20%)
Zmniejsza systemowy opór obwodowy
Niewielkie zmniejszenie rzutu serca
Zmniejsza ciśnienie śródczaszkowe i metabolizm mózgu
W 98% wiąże się z białkami osocza
Metabolizowany głównie w wątrobie (ponad 90%)
Nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie
Przenika przez barierę łożyska
Nie wykazuje znaczącego działania przeciwbólowego
Dobrze rozpuszcza się w tłuszczach, nie rozpuszcza się w wodzie

Propofol charakteryzuje się korzystnym profilem farmakokinetycznym dla anestezjologii, umożliwiającym precyzyjne sterowanie znieczuleniem. Jednak jego wpływ na układ krążenia wymaga szczególnej uwagi, zwłaszcza u pacjentów z grupy ryzyka.

Skład

1 ml emulsji Propofol 1% Fresenius zawiera 10 mg propofolu.

Znajomość stężenia propofolu w preparacie jest kluczowa dla prawidłowego dawkowania i uniknięcia błędów w podawaniu leku.

Wskazania

Wprowadzenie i podtrzymanie znieczulenia ogólnego; sedacja u pacjentów wentylowanych poddawanych intensywnej terapii.

Dawkowanie

Produkt może być podawany wyłącznie w warunkach szpitalnych lub na odpowiednio wyposażonych oddziałach dziennych przez lekarzy wyspecjalizowanych w zakresie anestezjologii lub intensywnej opieki medycznej. Należy stale monitorować wydolność krążeniową i oddechową (np. EKG, pulsoksymetria) i zapewnić przez cały czas natychmiastowy dostęp do wyposażenia umożliwiającego utrzymanie drożności dróg oddechowych i zastosowanie sztucznej wentylacji oraz innych urządzeń resuscytacyjnych. Produktu leczniczego w celu sedacji podczas zabiegów chirurgicznych i diagnostycznych nie powinna podawać ta sama osoba, która wykonuje zabieg chirurgiczny lub diagnostyczny. Dawka produktu leczniczego powinna być dobrana indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta i zastosowanej premedykacji. Zazwyczaj, oprócz produktu leczniczego konieczne jest podanie dodatkowych leków przeciwbólowych. Znieczulenie ogólne u dorosłych pacjentów. Wprowadzenie do znieczulenia. W celu wprowadzenia do znieczulenia należy podawać stopniowo (ok. 20-40 mg propofolu co 10 sek) obserwując reakcję pacjenta, aż do wystąpienia objawów klinicznych wskazujących na rozpoczęcie działania znieczulenia. U większości dorosłych pacjentów w wieku <55 lat konieczne jest podanie propofolu w dawce od 1,5 do 2,5 mg/kg mc. U pacjentów powyżej tego wieku i u pacjentów zakwalifikowanych do III lub IV grupy ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA, w szczególności tych z zaburzeniami czynności serca, zapotrzebowania będą zazwyczaj mniejsze i całkowita dawka produktu leczniczego być zmniejszona do minimum 1 mg propofolu/kg mc. Należy zmniejszyć szybkość podawania produktu leczniczego [około 2 ml (20 mg propofolu) co 10 sekund]. Podtrzymanie znieczulenia. Znieczulenie można podtrzymać podając produkt w ciągłej infuzji lub w postaci powtarzanych wstrzyknięć (bolusów). W celu podtrzymania znieczulenia zazwyczaj stosuje się dawki od 4 do 12 mg propofolu/kg mc./h. W przypadku mniej obciążających zabiegów chirurgicznych, takich jak zabiegi z zakresu chirurgii małoinwazyjnej, wystarczające może być podanie mniejszej dawki podtrzymującej, około 4 mg propofolu/kg mc./h. U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów w nieustabilizowanym stanie ogólnym, pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub hipowolemią oraz pacjentów zakwalifikowanych do III lub IV grupy ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA dawka produktu leczniczego może być dalej zmniejszona w zależności od stanu pacjenta oraz stosowanej techniki znieczulenia. W celu podtrzymania znieczulenia z zastosowaniem powtarzanych wstrzyknięć (bolusów) należy podawać zwiększone dawki 25 do 50 mg propofolu (=2,5-5 ml produktu leczniczego) zgodnie z wymaganiami klinicznymi. U pacjentów w podeszłym wieku nie należy stosować szybkich wstrzyknięć (bolusów, pojedynczych lub powtarzanych) produktu leczniczego, gdyż może to prowadzić do depresji krążeniowo-oddechowej. Znieczulenie ogólne u dzieci w wieku powyżej 1 m-ca życia. Wprowadzenie do znieczulenia. W celu wprowadzenia do znieczulenia należy podawać stopniowo, aż do wystąpienia objawów klinicznych wskazujących na rozpoczęcie działania znieczulenia. Dawkę należy dostosować uwzględniając wiek i/lub mc. U większości dzieci >8 lat do wprowadzenia do znieczulenia wymagana dawka wynosi ok. 2,5 mg propofolu/kg mc. U młodszych dzieci, w szczególności tych pomiędzy 1 m-cem a 3 rż., wymagana dawka może być większa (od 2,5 do 4 mg/kg mc.). Podtrzymanie znieczulenia ogólnego. Wymagana głębokość znieczulenia może być podtrzymana przez podawanie produktu leczniczego w infuzji lub w postaci powtarzanych wstrzyknięć (bolusów). Wymagana szybkość podawania różni się znacznie u poszczególnych pacjentów, ale dawki w zakresie 9-15 mg/kg mc./h. zwykle pozwalają osiągnąć wymaganą głębokość znieczulenia. U młodszych dzieci, w szczególności tych pomiędzy 1 m-cem a 3 rż., może być wymagana większa dawka. U pacjentów zakwalifikowanych do III lub IV gr. ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA zaleca się stosowanie mniejszych dawek. Sedacja podczas zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych u dorosłych pacjentów. W celu zapewnienia sedacji podczas zabiegów chirurgicznych i diagnostycznych, dawka i szybkość podawania powinny być dostosowane w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta. Do wywołania sedacji u większości pacjentów wymagane będzie podanie dawki od 0,5 do 1,0 mg propofolu/kg mc. w czasie od 1 do 5 min. Podtrzymanie wymaganego poziomu sedacji można osiągnąć dobierając odpowiednio szybkość infuzji produktu leczniczego. U większości pacjentów wymagane będzie zastosowanie od 1,5 do 4,5 mg propofolu/kg mc./godz. Jeśli konieczne jest szybkie zwiększenie poziomu sedacji, infuzję można uzupełnić podając w bolusie propofol w dawce od 10 do 20 mg (od 1 do 2 ml produktu leczniczego). U pacjentów w wieku >55 lat oraz pacjentów zakwalifikowanych do III lub IV grupy ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA może być wymagane zastosowanie mniejszych dawek produktu leczniczego oraz zmniejszenie szybkości podawania. Sedacja podczas zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych u dzieci >1 m-ca życia. Dawka i szybkość podawania powinny być dostosowane do wymaganego poziomu sedacji oraz odpowiedzi klinicznej pacjenta. Do wywołania wstępnej sedacji u większości dzieci i młodzieży wymagane jest podanie dawki od 1 do 2 mg propofolu/kg mc. Podtrzymanie wymaganego poziomu sedacji osiąga się dobierając odpowiednio szybkość infuzji produktu leczniczego. U większości pacjentów wymagane jest zastosowanie od 1,5 do 9 mg propofolu/kg mc./h. Jeśli konieczne jest szybkie zwiększenie poziomu sedacji, infuzję produktu leczniczego można uzupełnić podając w bolusie propofol w dawce do 1 mg/kg mc. U pacjentów zakwalifikowanych do III lub IV grupy ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA może być konieczne zastosowanie mniejszych dawek. Sedacja u pacjentów >16 lat na OIOM. W celu sedacji pacjentów wentylowanych mechanicznie w trakcie intensywnej opieki medycznej zaleca się podawanie produktu leczniczego w ciągłej infuzji dożylnej. Dawkę należy dostosować w zależności od wymaganego poziomu sedacji. Zadowalający poziom sedacji osiąga się zwykle stosując szybkość podawania w zakresie od 0,3 do 4,0 mg propofolu/kg mc./h. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego w infuzji z szybkością większą niż 4,0 mg propofolu/kg mc./h. Nie zaleca się podawania propofolu z zastosowaniem sytemu TCI - infuzja sterowana docelowym stężeniem produktu leczniczego we krwi) do sedacji na oddziale intensywnej opieki medycznej.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na propofol lub pozostałe składniki preparatu. Preparat jest przeciwwskazany w znieczuleniu ogólnym u dzieci poniżej 3 rż. oraz w sedacji u dzieci poniżej 16 rż.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Preparatu nie powinno się podawać pacjentom z zaawansowaną niewydolnością serca lub inną ciężką chorobą mięśnia sercowego (w takich przypadkach propofol może być podawany wyłącznie z największą ostrożnością i przy zapewnieniu pełnego monitorowania). Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów poddawanych terapii elektrowstrząsowej. Należy zachować szczególną ostrożność, stosując propofol u chorych wyniszczonych, z niewydolnością układu krążenia, oddechowego, wątroby, zaburzeniami pracy serca, hipowolemią, zaburzeniami metabolizmu lipidów, padaczką (ryzyko wystąpienia napadu drgawek), w starszym wieku, z niskim ciśnieniem perfuzyjnym mózgu (podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym i niskim ciśnieniem tętniczym). U pacjentów ze znaczą nadwagą należy uwzględnić większe ryzyko efektów hemodynamicznych wynikające z zastosowania większej dawki. Po podaniu preparatu nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych; należy unikać spożywania alkoholu.

Interakcje

Może być stosowany w znieczuleniach z użyciem podtlenku azotu, wziewnych środków anestetycznych, środków zwiotczających, analgetyków; po powszechnie stosowanych lekach do premedykacji. Stężenie leku w krwi może się zwiększyć przy skojarzonym podawaniu fentanylu. Benzodiazepiny, leki parasympatykolityczne, anestetyki wziewne wydłużają czas trwania znieczulenia i nasilają zwolnienie oddechu samoistnego; opioidy podane w premedykacji zwiększają ryzyko wystąpienia przedłużonego bezdechu. Po podaniu neostygminy lub suksametonium może wystąpić znaczna bradykardia lub asystolia. Propofol nasila efekt sedatywny leków hamujących czynność OUN (anestetyków, opioidów, analgetyków, alkoholu); może wystąpić znaczne upośledzenie czynności układu oddechowego i sercowo-naczyniowego (bradykardia, hipotensja). U leczonych cyklosporyną może wywołać leukoencefalopatię. Preparatu nie należy mieszać z żadnym innym środkiem poza 1% lidokainą. Propofol można rozcieńczać 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem NaCl (w proporcji objętościowej 1:4). Preparat nie może być podawany przez filtry bakteryjne. Rozcieńczony roztwór musi być zużyty w ciągu 6 h. 1 ml Propofolu zawiera około 0,1 g lipidów co należy uwzględnić w bilansie, jeśli chory otrzymuje lipidy z innych źródeł; u pacjentów z ryzykiem przeładowania tłuszczami zaleca się monitorowanie stężenia lipidów we krwi.

Ciąża i laktacja

Preparatu nie należy stosować w ciąży i okresie karmienia piersią oraz w położnictwie (z wyjątkiem znieczulenia w zabiegach przerywania ciąży). Propofol przenika przez barierę łożyskową i może powodować zahamowanie podstawowych czynności życiowych u noworodka. Propofol jest przeciwwskazany w położnictwie, w tym także w przypadku porodów przez cesarskie cięcie. Propofol w małych ilościach jest wydzielany z mlekiem matki - kobiety powinny zaprzestać karmienia piersią przez 24 h po podania leku.

Działania niepożądane

W fazie wprowadzenia do znieczulenia może powodować niewielkie objawy pobudzenia, hipotensję, bradykardię, asystolię (lek nie ma działania wagolitycznego), krótkotrwały bezdech (nasilenie objawów zależy od środków podanych w premedykacji i zastosowanej dawki propofolu). Należy rozważyć podanie leku przeciwcholinergicznego przed przystąpieniem do indukcji znieczulenia w przypadku wzmożonej wagotonii lub stosowania leków mogących wywołać bradykardię. Może też powodować: ruchy mimowolne, drgawki (u chorych na padaczkę podanie leku może wywołać napad drgawek), opistotonus; w fazie podtrzymania znieczulenia - kaszel; w fazie budzenia - niekiedy ból głowy, nudności, wymioty, dreszcze, uczucie zimna, euforię, odhamowanie seksualne; sporadycznie gorączkę po zabiegu. Rzadko może powodować obrzęk płuc, objawy anafilaktyczne (ze skurczem oskrzeli, rumieniem, hipotensją, obrzękiem Qunckiego) prawdopodobnie związane z zawartością oleju sojowego w preparacie. Bardzo rzadko - zapalenie trzustki. Wyjątkowo mogą wystąpić drgawki lub opistotonus opóźnione o kilka godzin lub o wiele dni. Niekiedy długotrwałe stosowanie powoduje zmiany zabarwienia moczu. Istnieje ryzyko wystąpienia kwasicy metabolicznej, hiperlipidemii, rozpadu mięśni prążkowanych, niewydolność serca, hiperkaliemii. Zanotowano pojedyncze przypadki wystąpienia pooperacyjnej utraty przytomności ze wzmożonym napięciem mięśniowym. Przy podawaniu dożylnym powoduje ból w miejscu wstrzyknięcia, rzadko zapalenia i zakrzepy naczyń żylnych. Podany poza żyłę może spowodować ciężki odczyn tkankowy. Zmniejszenie miejscowego bólu przy wstrzykiwaniu leku można uzyskać mieszając 20 części Propofolu z 1 częścią 1% chlorowodorku lidokainy (bez konserwantów).

Działanie

Krótko działający anestetyk dożylny. Po podaniu dożylnym w ciągu 30-40 s powoduje sen (utratę przytomności); budzenie po pojedynczej dawce - po 4-6 min. Szybki początek i krótki czas działania ułatwiają sterowanie głębokością znieczulenia. Po podaniu w bolusie powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego (skurczowego i rozkurczowego o około 20%), zmniejszenie systemowego oporu obwodowego, bez istotnej zmiany częstości akcji serca, niewielkie zmniejszenie rzutu serca. Zmniejsza ciśnienie śródczaszkowe i metabolizm mózgu. W 98% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie (ponad 90%), przez wytwarzanie nieaktywnych koniugatów glukuronidów propofolu (40%) i koniugatu 4-siarczanowego; nieczynne związki propofolu i chinol są wydalane z moczem. Mniej niż 0,3% dawki wydalane jest z moczem w postaci nie zmienionej. Nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie. Przenika przez barierę łożyska. Nie wykazuje znaczącego działania przeciwbólowego (w przypadku znieczulenia do zabiegu wskazane jest łączenie go z analgetykiem). Dobrze rozpuszcza się w tłuszczach, nie rozpuszcza się w wodzie.