Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Prolia

Denosumab

inj. [roztw.]
60 mg/ml
1 amp.-strzyk. z aut. zabezp. igły
Iniekcje
Rx
100%
630,76
30% (1)
189,23
S (2)
bezpł.

Prolia - szczegółowe informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Prolia (denozumab) jest wskazana w następujących przypadkach:

  • Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie i u mężczyzn z podwyższonym ryzykiem złamań
  • Leczenie utraty masy kostnej u mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego poddawanych ablacji hormonalnej, z podwyższonym ryzykiem złamań
  • Leczenie utraty mtrwałą terapią glikokortykosteroidami u dorosłych pacjentów z podwyższonym ryzykiem złamań

U kobiet po menopauzie Prolia znacząco redukuje ryzyko złamań kręakręgowych oraz złamań biodra. U mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego leczonych ablacją hormonalną, lek istotnie zmniejsza ryzyko złamań kręgów.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Dawkowanie
Wszyscy pacjenci 60 mg podskórnie co 6 miesięcy
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Bez konieczności modyfikacji dawki
Pacjenci w podeszłym wieku Bez konieczności modyfikacji dawki
Dzieci i młodzież (<18 lat) Nie zaleca się stosowania

Podpis: Prolia powinna być podawana przez osobę odpowiednio przeszkoloną w technice wstrzykiwań podskórnych. Miejsca podania to udo, brzuch lub tylna część ramienia.

Pacjenci muszą otrzymywać odpowiednią suplementację wapnia i witaminy D. Szczegółowe instrukcje dotyczące stosowania, postępowania z lekiem i jego usuwania znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Przeciwwskazania

  • Hipokalcemia
  • Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Hipokalcemia: Przed rozpoczęciem leczenia należy skorygować istniejącą hipokalcemię. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) lub dializowani są bardziej narażeni na rozwój hipokalcemii. Zaleca się monitorowanie poziomu wapnia u pacjentów z czynnikami ryzyka hipokalcemii.

Zakażenia skórne: U pacjentów stosujących Prolię mogą wystąpić zakażenia skórne (głównie zapalenie tkanki łącznej) wymagające hospitalizacji. Należy poinstruować pacjentów, aby niezwłocznie zgłaszali objawy zapalenia tkanki łącznej.

Martwica kości szczęki (ONJ): Odnotowano rzadkie przypadki ONJ u pacjentów otrzymujących Prolię w dawce 60 mg co 6 miesięcy. Czynniki ryzyka ONJ obejmują: rozpoznanie raka ze zmianami kostnymi, jednoczesne leczenie (np. chemioterapia, leki antyangiogenne, kortykosteroidy, radioterapia głowy i szyi), nieodpowiednia higiena jamy ustnej, ekstrakcje zębów, choroby współistniejące oraz wcześniejsze leczenie bisfosfonianami.

Przed rozpoczęciem leczenia Prolią należy rozważyć badanie stomatologiczne u pacjentów z czynnikami ryzyka ONJ. W trakcie terapii pacjenci powinni unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych i dbać o higienę jamy ustnej. W przypadku wystąpienia ONJ, należy indywidualnie ocenić stosunek korzyści do ryzyka kontynuacji leczenia.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Nie przeprowadzono formalnych badań interakcji dla denozumabu. Prawdopodobieństwo interakcji farmakodynamicznych z hormonalną terapią zastępczą (estrogen) jest niewielkie. Farmakokinetyka i farmakodynamika denozumabu nie uległy zmianie u pacjentek wcześniej leczonych alendronianem.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania denozumabu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach sugerują, że brak RANKL może zaburzać rozwój węzłów chłonnych u płodu oraz prowadzić do pourodzeniowych zaburzeń wyrzynania się zębów i wzrostu kości. Prolia nie jest zalecana do stosowania u kobiet w ciąży.

Nie wiadomo, czy denozumab przenika do mleka kobiecego. Decyzję o zaprzestaniu karmienia piersią lub leczenia Prolią należy podjąć po rozważeniu korzyści dla matki i dziecka.

Stosowanie Prolii u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinno być starannie rozważone, biorąc pod uwagę potencjalne ryzyko dla płodu i noworodka.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane w badaniach klinicznych obejmowały:

  • Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: zakażenie układu moczowego, zakażenie górnych dróg oddechowych
  • Zaburzenia układu nerwowego: rwa kulszowa
  • Zaburzenia oka: zaćma
  • Zaburzenia żołądka i jelit: zaparcie
  • Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: ból kończyn

Rzadko obserwowano hipokalcemię i martwicę kości szczęki. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub dializowanych występuje większe ryzyko hipokalcemii.

Warto zapamiętać
  • Prolia znacząco zmniejsza ryzyko złamań u kobiet po menopauzie i mężczyzn z osteoporozą
  • Kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej suplementacji wapnia i witaminy D podczas leczenia Prolią

Mechanizm działania

Denozumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym (IgG2) skierowanym przeciwko RANKL (ligand aktywatora receptora jądrowego czynnika κB). Wiążąc się z RANKL z wysokim powinowactwem i swoistością, denozumab zapobiega aktywacji receptora RANK na powierzchni prekursorów osteoklastów i osteoklastów. Blokada interakcji RANKL/RANK hamuje powstawanie, funkcjonowanie i przeżycie osteoklastów, co prowadzi do zmniejszenia resorpcji kości korowej i beleczkowej.

Właściwości farmakokinetyczne

Prolia jest podawana podskórnie w dawce 60 mg co 6 miesięcy. Denozumab jest wytwarzany w linii komórkowej ssaków (CHO) z wykorzystaniem technologii rekombinacji DNA.

Unikalny mechanizm działania Prolii, polegający na hamowaniu szlaku RANKL/RANK, skutecznie redukuje resorpcję kości, co przekłada się na zmniejszenie ryzyka złamań u pacjentów z osteoporozą.


1) Osteoporoza pomenopauzalna (T-score mniejsze lub równe -2,5 mierzone metodą DXA lub wystąpienie złamania osteoporotycznego) u kobiet w wieku powyżej 60 lat, po niepowodzeniu leczenia doustnymi bisfosfonianami lub z przeciwwskazaniami (nietolerancja) do ich stosowania
Osteoporoza (T-score mniejsze lub równe -2,5 mierzone metodą DXA lub wystąpienie złamania osteoporotycznego) u mężczyzn w wieku powyżej 60 lat, po niepowodzeniu leczenia doustnymi bisfosfonianami lub z przeciwwskazaniami (nietolerancja) do ich stosowania
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.


Wskazania

Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie i u mężczyzn, u których występuje zwiększone ryzyko złamań. U kobiet po menopauzie lek znacząco zmniejsza ryzyko złamań kręgów, złamań pozakręgowych oraz złamań biodra. Leczenie utraty masy kostnej w przebiegu ablacji hormonalnej u mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego, u których występuje zwiększone ryzyko złamań. U mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego leczonych ablacją hormonalną lek znacząco zmniejsza ryzyko złamań kręgów. Leczenie utraty masy kostnej związanej z długoterminowym układowym leczeniem glikokortykosteroidami dorosłych pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko złamań.

Zalecana dawka wynosi 60 mg w pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym raz na 6 m-cy w udo lub w brzuch lub w tylną część ramienia. Pacjenci muszą otrzymywać odpowiednią suplementację wapnia i witaminy D. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności denozumabu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież. Denozumab nie jest zalecany do stosowania u dzieci (w wieku <18 lat), ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności denozumabu u tych pacjentów. Zahamowanie RANK/ligand RANK (RANKL) w badaniach na zwierzętach związane było z zahamowaniem wzrostu kości i brakiem wyrzynania się zębów.

Podawanie należy wykonywać przez osobę odpowiednio przeszkoloną w zakresie techniki wstrzykiwania. Do podawania podskórnego. Instrukcja dotycząca stosowania, postępowania z lekiem i jego usuwania, patrz ChPL.

Hipokalcemia. Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

U wszystkich pacjentów ważna jest odpowiednia podaż wapnia i wit. D. Przed rozpoczęciem leczenia należy skorygować istniejącą hipokalcemię poprzez odpowiednią podaż wapnia i wit. D. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min.) lub otrzymujący dializoterapię są narażeni na większe ryzyko rozwoju hipokalcemii. Zaleca się kontrolę kliniczną stężenia wapnia u pacjentów z czynnikami predysponującymi do hipokalcemii. U pacjentów otrzymujących denozumab mogą wystąpić zakażenia skórne (głównie zapalenie tkanki łącznej) prowadzące do hospitalizacji. Należy doradzić pacjentom, by jak najszybciej zgłaszali się po pomoc medyczną, jeśli wystąpią u nich podmiotowe i przedmiotowe objawy zapalenia tkanki łącznej. U pacjentów leczonych denozumabem lub bisfosfonianami, inną grupą leków przeciwresorpcyjnych, odnotowano występowanie martwicy kości szczęki (ang. ONJ - Osteonecrosis of the Jaw). Większość przypadków dotyczyła pacjentów z rakiem; jednak w niektórych przypadkach martwica kości szczęki wystąpiła u pacjentów z osteoporozą. Odnotowano rzadkie przypadki martwicy kości szczęki w badaniach klinicznych u pacjentów otrzymujących denozumab w dawce 60 mg co 6 m-cy z powodu osteoporozy. W badaniach klinicznych raportowano występowanie ONJ u pacjentów z zaawansowanym rakiem, leczonych denozumabem w badanej dawce 120 mg podawanej co m-c. Znane czynniki ryzyka ONJ obejmują rozpoznanie raka ze zmianami kostnymi, jednoczesne schematy leczenia (np. chemioterapia, antyangiogenne leki biologiczne, kortykosteroidy, radioterapia głowy i szyi), nieodpowiednia higiena jamy ustnej, ekstrakcje zębów, zaburzenia współistniejące (np. wcześniejsze choroby zębów, niedokrwistość, koagulopatia, zakażenia) oraz wcześniejsze leczenie bisfosfonianami. Należy rozważyć przeprowadzenie badania stomatologicznego z zastosowaniem stomatologii zachowawczej przed rozpoczęciem leczenia denozumabem u pacjentów ze współistniejącymi czynnikami ryzyka. Pacjenci będący w trakcie leczenia powinni unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. Podczas leczenia denozumabem należy dbać o dobrą higienę jamy ustnej. U pacjentów, u których w trakcie leczenia denozumabem wystąpiła ONJ, zabiegi chirurgii szczękowej mogą zaostrzyć ten stan. Jeśli podczas terapii wystąpi ONJ, należy ocenić stan kliniczny pacjenta i zastosować indywidualne podejście do leczenia na podstawie oceny stosunku korzyści do ryzyka. Nasadka na igłę ampułko-strzykawki zawiera suchą naturalną gumę (pochodną lateksu), która może wywoływać reakcje alergiczne. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami nietolerancji fruktozy nie powinni stosować produktu leczniczego. Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na 60 mg tzn., że zasadniczo jest "wolny od zawartości sodu".

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Brak danych klinicznych dotyczących jednoczesnego stosowania denozumabu i hormonalnej terapii zastępczej (estrogen), jednak prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji farmakodynamicznych uważa się za niewielkie. Na podstawie danych z badania ze zmianą leczenia (przejście z alendronianu na denozumab) u kobiet z osteoporozą pomenopauzalną stwierdzono, że farmakokinetyka i farmakodynamika denozumabu nie uległa zmianie pod wpływem wcześniejszego leczenia alendronianem.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania denozumabu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego toksycznego wpływu na reprodukcję. Badania prowadzone na genetycznie zmodyfikowanych myszach z wyłączonym RANKL w wyniku usunięcia odpowiedniego genu (ang. "a knockout mouse") sugerują, że brak RANKL (docelowe miejsce działania denozumabu) może zaburzać rozwój węzłów chłonnych u płodu oraz prowadzić do pourodzeniowych zaburzeń wyrzynania się zębów i wzrostu kości. Denozumab nie jest zalecany do stosowania u kobiet w ciąży. Nie wiadomo czy denozumab przenika do mleka kobiecego. Badania prowadzone na myszach z usuniętym genem sugerują, że brak RANKL podczas ciąży może zaburzać dojrzewanie gruczołów sutkowych prowadząc do poporodowych zaburzeń laktacji. Decyzję o ewentualnym powstrzymaniu się od karmienia piersią albo leczenia produktem należy podjąć na podstawie oceny korzyści z karmienia piersią dla noworodka/niemowlęcia oraz korzyści z leczenia produktem dla kobiety. Brak danych dotyczących wpływu denozumabu na płodność ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.

Bezpieczeństwo stosowania produktu oceniano w grupie 10 534 kobiet z osteoporozą pomenopauzalną (trwającą do 5 lat) oraz u pacjentów z rakiem piersi lub rakiem gruczołu krokowego leczonych ablacją hormonalną w badaniach klinicznych II i III fazy kontrolowanych placebo. Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych II i III fazy kontrolowanych placebo u kobiet z osteoporozą pomenopauzalną oraz u pacjentów z rakiem piersi lub gruczołu krokowego leczonych ablacją hormonalną. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie układu moczowego, zakażenie górnych dróg oddechowych; (niezbyt często) zapalenie uchyłka jelita grubego, zapalenie tkanki łącznej, zakażenie ucha. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hipokalcemia. Zaburzenia układu nerwowego: (często) rwa kulszowa. Zaburzenia oka: (często) zaćma. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) zaparcie. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka; (niezbyt często) wyprysk. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból kończyn. W zbiorczej analizie danych ze wszystkich badań II i III fazy kontrolowanych placebo stwierdzono występowanie objawów grypo-podobnych z częstością 0,006 na pacjento-rok w grupach denozumabu oraz 0,003 na pacjento-rok w grupach placebo. Mimo iż różnicę tę stwierdzono w zbiorczej analizie wyników, nie była ona widoczna w analizie warstwowej stosowanej do oceny działań niepożądanych wymienionych w powyżej. Wspomnianej różnicy nie stwierdzano w poszczególnych badaniach analizowanych oddzielnie. W dwóch badaniach klinicznych III fazy kontrolowanych placebo z udziałem kobiet z osteoporozą pomenopauzalną u około 0,05% (2 z 4050) pacjentek stwierdzono spadek stężenia wapnia w surowicy (poniżej 1,88 mmol/l) po podaniu produktu. Zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy (poniżej 1,88 mmol/l) nie zgłaszano w dwóch badaniach klinicznych III fazy kontrolowanych placebo z udziałem pacjentów otrzymujących ablację hormonalną. W badaniach klinicznych III fazy kontrolowanych placebo całkowita częstość występowania zakażeń skóry była podobna w grupie placebo i w grupie produktu u kobiet z osteoporozą pomenopauzalną (placebo [1,2%, 50 z 4041] w porównaniu z produktem [1,5%, 59 z 4050]) oraz u pacjentów z rakiem piersi lub gruczołu krokowego otrzymujących ablację hormonalną (placebo [1,7%, 14 z 845] w porównaniu z produktem [1,4%, 12 z 860]). Zakażenia skórne prowadzące do hospitalizacji zgłaszano u 0,1% (3 z 4041) kobiet z osteoporozą pomenopauzalną otrzymujących placebo w porównaniu z 0,4% (16 z 4050) kobiet otrzymujących produkt. Przypadki te dotyczyły głównie zapalenia tkanki łącznej. Zakażenia skórne zgłaszane jako ciężkie działania niepożądane były podobne w grupie placebo (0,6%, 5 z 845) oraz w grupie otrzymującej produkt (0,6%, 5 z 860) w badaniach z udziałem pacjentów z rakiem piersi lub gruczołu krokowego. Martwica kości szczęki: w programie badań klinicznych w osteoporozie (8710 pacjentów leczonych ≥1 roku) ONJ była rzadko zgłaszana w czasie leczenia produktem. W pojedynczym badaniu III fazy kontrolowanym placebo, prowadzonym z udziałem pacjentów z rakiem gruczołu krokowego otrzymujących terapię antyandrogenową (ang. ADT) obserwowano różnicę w częstości występowania zaćmy jako działania niepożądanego (4,7% w grupie denozumabu; 1,2% w grupie placebo). Różnicy takiej nie obserwowano u kobiet z osteoporozą pomenopauzalną lub u kobiet przyjmujących inhibitory aromatazy z powodu raka piersi bez przerzutów. W pojedynczym badaniu III fazy kontrolowanym placebo, prowadzonym z udziałem pacjentów z rakiem gruczołu krokowego otrzymujących ADT obserwowano różnicę w częstości występowania zapalenia uchyłka jako działania niepożądanego (1,2% w grupie denozumabu, 0% w grupie placebo). Częstość występowania zapalenia uchyłka była porównywalna w obu grupach kobiet z osteoporozą pomenopauzalną oraz u kobiet przyjmujących inhibitory aromatazy w leczeniu raka piersi bez przerzutów. W badaniach klinicznych u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min.) lub u pacjentów dializowanych występowało większe ryzyko pojawienia się hipokalcemii w przypadku braku suplementacji wapnia. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów dializowanych ważne jest zapewnienie odpowiedniej podaży wapnia i wit. D.

Brak doświadczenia z przedawkowaniem w badaniach klinicznych. Produkt podawano w badaniach klinicznych w dawkach do 180 mg co 4 tyg. (dawki skumulowane do 1080 mg przez 6 m-cy), nie obserwując żadnych dodatkowych działań niepożądanych.

Denozumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym (IgG2), skierowanym przeciwko oraz wiążącym się z dużym powinowactwem i swoistością z RANKL, zapobiegając aktywacji jego receptora, RANK, na powierzchni prekursorów osteoklastów i osteoklastów. Zapobieganie interakcji RANKL/RANK hamuje powstawanie, funkcjonowanie i przeżycie osteoklastów, zmniejszając w ten sposób resorpcję warstwy korowej kości i kości beleczkowatej.

1 amp.-strzyk. zawiera 60 mg denozumabu w 1 ml roztworu (60 mg/ml). Denozumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym IgG2 wytwarzanym z linii komórkowych ssaków (CHO) za pomocą technologii rekombinacji DNA.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.