Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Prismasol

Electrolytes

płyn do hemofiltracji
4 mmol/l
2 wor. 5 l
Lz
100%
-
Prismasol
płyn do hemofiltracji
2 mmol/l
2 wor. 5 l
Lz
100%
-

Prismasol - roztwór do leczenia nerkozastępczego

Wskazania do stosowania

Prismasol jest produktem leczniczym stosowanym w terapii niewydolności nerek jako roztwór zastępczy w zabiegach hemofiltracji i hemodiafiltracji oraz jako roztwór dializacyjny w ciągłej hemodializie i ciągłej hemodiafiltracji. Dodatkowo, preparat może być wykorzystywany w przypadkach zatruć substancjami ulegającymi dializie lub filtracji. Prismasol jest szczególnie wskazany u pacjentów z tendencją do hiperkaliemii.

Zastosowanie Prismasolu w leczeniu nerkozastępczym pozwala na efektywne usuwanie toksyn mocznicowych oraz korektę zaburzeń wodno-elektrolitowych i kwasowo-zasadowych u pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek. Dzięki możliwości dostosowania składu elektrolitowego, preparat umożliwia indywidualizację terapii w zależności od stanu klinicznego pacjenta.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Prismasolu musi być dostosowane indywidualnie do potrzeb pacjenta i ustalone przez lekarza specjalistę z doświadczeniem w zakresie intensywnej terapii oraz ciągłego leczenia nerkozastępczego (CRRT). Szybkość podawania roztworu zależy od stężenia elektrolitów we krwi, równowagi kwasowo-zasadowej, bilansu płynów oraz ogólnego stanu klinicznego pacjenta.

Grupa pacjentów Szybkość przepływu roztworu substytucyjnego Szybkość przepływu roztworu dializacyjnego
Dorośli 500-3000 ml/h 500-2500 ml/h
Dzieci i młodzież 1000-2000 ml/h/1,73 m2 (do 4000 ml/h/1,73 m2 u młodszych dzieci ≤10 kg)

Tabela 1. Zalecane szybkości przepływu roztworów Prismasol w zależności od grupy pacjentów

Najczęściej stosowane szybkości przepływu u dorosłych wynoszą około 2000-2500 ml/h, co odpowiada dobowej objętości płynu wynoszącej około 48-60 l. Należy pamiętać, że bezwzględna szybkość przepływu u dzieci i młodzieży nie powinna przekraczać maksymalnej szybkości stosowanej u dorosłych.

Prismasol podawany jest dożylnie jako roztwór zastępczy przed hemofiltrem (predylucja) lub za hemofiltrem (postdylucja) w zabiegach hemofiltracji i hemodiafiltracji. W przypadku ciągłej hemodializy, preparat stosuje się jako roztwór dializacyjny.

Przeciwwskazania

Stosowanie Prismasolu jest przeciwwskazane w następujących sytuacjach:

  • Hipokaliemia
  • Alkaloza metaboliczna
  • Niewydolność nerek z wyraźnym hiperkatabolizmem, gdy objawów uremii nie można złagodzić za pomocą hemofiltracji
  • Niewystarczające ciśnienie tętnicze w dostępie naczyniowym
  • Antykoagulacja ogólnoustrojowa (wysokie ryzyko krwotoku)

Należy dokładnie ocenić stan pacjenta przed rozpoczęciem terapii Prismasolem, aby wykluczyć obecność przeciwwskazań i zminimalizować ryzyko powikłań związanych z leczeniem nerkozastępczym.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie Prismasolu wymaga ścisłego nadzoru medycznego i przestrzegania następujących zasad:

  • Preparat powinien być używany wyłącznie przez lub pod nadzorem lekarza wykwalifikowanego w leczeniu niewydolności nerek z zastosowaniem technik ciągłego leczenia nerkozastępczego
  • Przed użyciem należy sprawdzić przejrzystość roztworu i integralność opakowania
  • Roztwór elektrolitowy musi zostać zmieszany z roztworem buforowym przed użyciem
  • Stosować wyłącznie z odpowiednimi urządzeniami do wymiany pozanerkowej
  • Dokładnie monitorować stan hemodynamiczny, bilans płynów, równowagę elektrolitową i kwasowo-zasadową pacjenta
  • Szczególną uwagę zwrócić na monitorowanie stężenia potasu, fosforanów i glukozy we krwi
  • W przypadku hipofosfatemii uzupełniać nieorganiczne fosforany
  • U pacjentów z zaburzeniami bilansu płynów (np. niewydolność serca, uraz głowy) starannie monitorować stan kliniczny i przywracać prawidłową gospodarkę wodną

Przestrzeganie powyższych zaleceń pozwala na bezpieczne i efektywne stosowanie Prismasolu w terapii nerkozastępczej, minimalizując ryzyko powikłań i optymalizując efekty leczenia.

Warto zapamiętać
  • Prismasol jest stosowany w leczeniu nerkozastępczym jako roztwór do hemofiltracji, hemodiafiltracji i ciągłej hemodializy.
  • Dawkowanie Prismasolu musi być indywidualnie dostosowane do potrzeb pacjenta i wymaga ścisłego monitorowania parametrów klinicznych i biochemicznych.

Interakcje lekowe

Stosowanie Prismasolu może wpływać na stężenia innych leków w organizmie oraz wchodzić w interakcje z niektórymi substancjami. Najważniejsze interakcje obejmują:

  • Obniżenie stężenia leków ulegających filtracji/dializie - może być konieczne dostosowanie dawkowania
  • Zwiększone ryzyko arytmii serca wywołanej przez naparstnicę w przypadku hipokaliemii
  • Witamina D i preparaty wapnia mogą zwiększać ryzyko hiperkalcemii
  • Dodatkowa suplementacja wodorowęglanu sodu może nasilać alkalozę metaboliczną

Aby zminimalizować ryzyko interakcji, należy stosować odpowiednią dawkę Prismasolu oraz dokładnie monitorować stan pacjenta. W razie potrzeby konieczne może być dostosowanie dawkowania innych leków lub wprowadzenie leczenia korygującego.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Brak jest udokumentowanych danych klinicznych dotyczących stosowania Prismasolu u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Decyzję o zastosowaniu preparatu w tych grupach pacjentek powinien podjąć lekarz, starannie rozważając stosunek potencjalnych korzyści do ryzyka. W przypadku konieczności zastosowania leczenia nerkozastępczego u kobiety ciężarnej lub karmiącej, należy szczególnie dokładnie monitorować parametry kliniczne i biochemiczne.

Działania niepożądane

Stosowanie Prismasolu może wiązać się z wystąpieniem następujących działań niepożądanych:

  • Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: zaburzenia równowagi elektrolitowej, hipofosfatemia, hiperglikemia, zasadowica metaboliczna, retencja płynów, odwodnienie
  • Zaburzenia naczyniowe: niedociśnienie tętnicze
  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: skurcze mięśni

Ścisłe monitorowanie stanu pacjenta oraz odpowiednie dostosowanie parametrów terapii pozwala na wczesne wykrycie i skuteczne leczenie potencjalnych działań niepożądanych.

Przedawkowanie

Przy prawidłowym prowadzeniu zabiegu i dokładnym monitorowaniu bilansu płynów, równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej, ryzyko przedawkowania Prismasolu jest minimalne. Jednak w przypadku wystąpienia przedawkowania, mogą pojawić się następujące objawy:

  • Przeciążenie płynami
  • Zaburzenia równowagi elektrolitowej
  • Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej

W przypadku przewodnienia należy zwiększyć ultrafiltrację i zmniejszyć przepływ roztworu do hemofiltracji. Przy ciężkim odwodnieniu konieczne jest przerwanie ultrafiltracji i zwiększenie napływu roztworu. Przedawkowanie może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zastoinowa niewydolność serca.

Mechanizm działania

Prismasol jest farmakologicznie nieaktywnym roztworem do hemofiltracji i hemodializy. Jego skład elektrolitowy jest zbliżony do fizjologicznych stężeń w osoczu. Preparat zastępuje wodę i elektrolity usunięte podczas zabiegów hemofiltracji i hemodiafiltracji lub służy jako medium wymienne w ciągłej hemodiafiltracji i ciągłej hemodializie. Wodorowęglan zawarty w roztworze pełni funkcję bufora alkalizującego, pozwalając na korekcję zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej.

Skład preparatu

Prismasol jest dostarczany w postaci dwóch roztworów, które należy zmieszać przed użyciem:

  • Roztwór elektrolitów A (50 ml)
  • Roztwór buforowy B (950 ml)

Po zmieszaniu, 1 litr końcowego roztworu charakteryzuje się następującymi parametrami:

  • Teoretyczna osmolarność: 297 mOsm/l
  • pH: 7,0 do 8,5

Skład elektrolitowy roztworu po odtworzeniu jest zbliżony do fizjologicznych stężeń w osoczu, co pozwala na bezpieczne i efektywne prowadzenie terapii nerkozastępczej.



Wskazania

Produkt leczniczy jest stosowany w leczeniu niewydolności nerek jako roztwór zastępczy w hemofiltracji i hemodiafiltracji oraz jako roztwór do dializy w ciągłej hemodializie i ciągłej hemodiafiltracji. Produkt leczniczy można również stosować w przypadku zatrucia lekami zawierającymi substancje ulegające dializie lub filtracji. Produkt leczniczy jest wskazany u pacjentów mających skłonność do hiperkaliemii.

Szybkość podawania roztw. zależy od stężenia elektrolitów we krwi, równowagi kwasowo-zasadowej, równowagi płynów oraz ogólnego stanu klinicznego pacjenta. Objętość roztw. substytucyjnego i/lub dializatu, jaką należy podać, będzie również zależała od żądanej intensywności (dawki) leczenia. Rodzaj roztw. oraz sposób podawania (dawkę, szybkość inf. i całkowitą objętość) powinien ustalić wyłącznie lekarz mający doświadczenie w zakresie intensywnej terapii oraz ciągłego leczenia nerkozastępczego (ang. CRRT). Szybkości przepływu dla roztw. substytucyjnego w hemofiltracji i hemodiafiltracji wynoszą: dorośli: 500-3000 ml/h. Szybkości przepływu dla roztworu do dializy (dializat) w ciągłej hemodializie i ciągłej hemodiafiltracji wynoszą: dorośli: 500-2500 ml/h. Najczęściej stosowane szybkości przepływu w przypadku dorosłych wynoszą ok. 2000-2500 ml/h., co odpowiada dobowej objętości płynu wynoszącej ok. 48-60 l. Pacjenci w podeszłym wieku. Dane z badań klinicznych oraz doświadczenia zebrane w praktyce klinicznej wskazują na to, że stosowanie produktu u pacjentów w podeszłym wieku nie jest związane z różnicami w zakresie bezpieczeństwa lub skuteczności. Dzieci i młodzież. Zakres szybkości przepływu roztworu substytucyjnego w hemofiltracji i hemodiafiltracji oraz roztworu do dializy (dializatu) w ciągłej hemodializie wynosi: dzieci (od noworodków po młodzież do 18 lat): 1000-2000 ml/godz./1,73 m2. Wymagane szybkości przepływu mogą wynosić do 4000 ml/h/1,73 m2, zwłaszcza u młodszych dzieci (≤10 kg). Bezwzględna szybkość przepływu (w ml/h) u dzieci i młodzieży zazwyczaj nie powinna przekraczać maks. szybkości przepływu stosowanej u dorosłych.

Do podawania dożylnego i hemodializy. Preparat używany jako roztwór zastępczy jest podawany do obwodu przed hemofiltrem (predylucja) lub za hemofiltrem (postdylucja).

Przeciwwskazania zależne od roztworu. Hipokaliemia. Alkaloza metaboliczna. Przeciwwskazania zależne od hemofiltracji/dializy. Niewydolność nerek z wyraźnym hiperkatabolizmem, jeśli objawów uremii nie można złagodzić za pomocą hemofiltracji. Niewystarczające ciśnienie tętnicze w dostępie naczyniowym. Antykoagulacja ogólnoustrojowa (wysokie ryzyko krwotoku).

Roztwór powinien być używany wyłącznie przez lub pod nadzorem lekarza wykwalifikowanego w leczeniu niewydolności nerek z zastosowaniem hemofiltracji, hemodiafiltracji i ciągłej hemodializy. Przed wymieszaniem sprawdzić, czy roztwory są przezroczyste, a wszystkie spawy nienaruszone. Dokładnie przestrzegać instrukcji użycia. Roztwór elektrolitowy musi zostać przed użyciem zmieszany z roztworem buforowym w celu uzyskania odtworzonego/zmieszanego roztworu do hemofiltracji/hemodiafiltracji/ciągłej hemodializy. Nie wolno podawać roztworu, jeżeli nie jest przezroczysty. Podczas podłączania/odłączania zestawów linii należy stosować technikę aseptyczną. Należy używać wyłącznie z odpowiednimi urządzeniami do wymiany pozanerkowej. Należy starannie kontrolować ogrzewanie tego roztworu do temperatury ciała (+37°C), sprawdzając, czy roztwór jest przezroczysty i wolny od cząstek. Przez cały zabieg należy dokładnie monitorować stan hemodynamiczny, bilans płynów, równowagę elektrolitową i kwasowo-zasadową. Należy dokładnie monitorować stężenia potasu w osoczu w celu umożliwienia prawidłowego wyboru najodpowiedniejszego stężenia potasu. Należy regularnie mierzyć stężenie nieorganicznych fosforanów. W przypadku hipofosfatemii, nieorganiczne fosforany należy uzupełniać Należy dokładnie monitorować stężenie glukozy we krwi, zwłaszcza u chorych na cukrzycę. W przypadku braku równowagi płynów (np. niewydolność serca, uraz głowy itp.) należy starannie monitorować stan kliniczny pacjenta i przywracać normalny bilans płynów. Użycie zanieczyszczonych roztworów do hemofiltracji i hemodializy może spowodować posocznicę, wstrząs i zgon. Brak doniesień o wpływie hemofiltracji/hemodializy na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn.

Podczas leczenia stężenia leków ulegających filtracji/dializie mogą ulec obniżeniu. W razie konieczności należy wprowadzić leczenie korygujące. Interakcji z innymi lekami można uniknąć, stosując prawidłową dawkę roztworu do hemofiltracji i hemodializy oraz dokładnie monitorując pacjenta. Możliwe jest jednak wystąpienie następujących interakcji: Podczas hipokaliemii zwiększone jest ryzyko arytmii serca wywołanej przez naparstnicę. Witamina D i leki zawierające wapń, np. węglan wapnia jako związek wiążący fosforany, mogą zwiększać zagrożenie wystąpienia hiperkalcemii. Dodatkowa substytucja wodorowęglanu sodu może zwiększać ryzyko alkalozy metabolicznej.

Brak udokumentowanych danych klinicznych dotyczących stosowania roztworu u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Lekarz zlecający powinien rozważyć stosunek korzyści do ryzyka przed podaniem roztworu kobiecie w ciąży lub karmiącej piersią.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: zaburzenia równowagi elektrolitowej, hipofosfatemia, hiperglikemia, zasadowica metaboliczna, retencja płynów, odwodnienie. Zaburzenia naczyniowe: niedociśnienie tętnicze. Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: skurcze mięśni.

Nie powinno dojść do przedawkowania roztworu, jeśli zabieg jest przeprowadzany prawidłowo, a bilans płynów, równowaga elektrolitowa i kwasowo-zasadowa pacjenta są dokładnie monitorowane. Jednak u pacjentów z niewydolnością nerek przedawkowanie może spowodować przeciążenie płynami. Ciągłe stosowanie hemofiltracji usunie nadmiar płynów i elektrolitów. W przypadku przewodnienia należy zwiększyć ultrafiltrację i zmniejszyć wielkość przepływu roztworu do hemofiltracji. W przypadku ciężkiego odwodnienia konieczne jest przerwanie ultrafiltracji i odpowiednie zwiększenie napływu roztworu do hemofiltracji. Przedawkowanie może prowadzić do poważnych następstw, takich jak zastoinowa niewydolność serca, zaburzenia równowagi elektrolitowej czy kwasowo-zasadowej.

Roztwór do hemofiltracji i hemodializy jest farmakologicznie nieaktywny. Sód, wapń, magnez, potas, jony chlorkowe i glukoza występują w stężeniach zbliżonych do fizjologicznych stężeń w osoczu. Roztwór zastępuje wodę i elektrolity usunięte podczas hemofiltracji i hemodiafiltracji lub służy jako odpowiednie medium wymienne do zastosowania w ciągłej hemodiafiltracji lub ciągłej hemodializie. Jako bufor alkalizujący wykorzystywany jest wodorowęglan.

Każdy litr końcowego roztworu po odtworzeniu odpowiada 50 ml roztworu elektrolitów A i 950 ml roztworu buforowego B. Teoretyczna osmolarność: 297 mOsm/l. pH odtworzonego roztworu wynosi: 7,0 do 8,5.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Substancja czynna zawarta w lekach, które mogą być ordynowane przez pielęgniarki i położne, o których mowa w art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęniarki i położnej, oraz na które pielęgniarki i położne mają prawo wystawiać recepty.