Polvertic® - Betahistyna w leczeniu choroby Ménière'a i zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego

Wskazania do stosowania

Polvertic® (betahistyna) jest wskazany w leczeniu:

• Choroby Ménière'a, charakteryzującej się triadą objawów:
  • Zawroty głowy (z towarzyszącymi nudnościami i wymiotami)
  • Postępująca utrata słuchu
  • Szumy uszne
• Objawowego leczenia zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego

Betahistyna, jako syntetyczny analog histaminy, wykazuje działanie zarówno agonistyczne na receptory H1, jak i antagonistyczne na receptory H3, co przekłada się na jej skuteczność w wymienionych wskazaniach.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkę należy dostosować indywidualnie. Poprawa może być obserwowana dopiero po kilku tygodniach leczenia.

Betahistyna wykazuje złożony mechanizm działania, wpływając na receptory histaminowe oraz poprawiając krążenie krwi w uchu wewnętrznym. Skuteczność leku została potwierdzona w badaniach klinicznych u pacjentów z zawrotami głowy pochodzenia przedsionkowego i chorobą Ménière'a, wykazując zmniejszenie nasilenia i częstości napadów zawrotów głowy.

Przeciwwskazania

Stosowanie betahistyny jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na betahistynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Guz chromochłonny nadnerczy (pheochromocytoma) - ze względu na ryzyko ciężkiego nadciśnienia tętniczego wywołanego uwolnieniem amin katecholowych z guza

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania betahistyny należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z:

• Astmą oskrzelową
• Chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie
• Pokrzywką, wysypkami alergicznymi lub alergicznym nieżytem nosa
• Ciężkim niedociśnieniem tętniczym

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu "Lapp" lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

Betahistyna nie wpływa istotnie na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, jednak sama choroba Ménière'a i zawroty głowy pochodzenia przedsionkowego mogą negatywnie wpływać na te czynności.

Interakcje lekowe

Chociaż nie przeprowadzono badań in vivo dotyczących interakcji, należy zwrócić uwagę na potencjalne interakcje betahistyny z:

• Inhibitorami MAO, w tym selektywnymi inhibitorami MAO-B (np. selegilina) - możliwe hamowanie metabolizmu betahistyny
• Lekami antyhistaminowymi - możliwy wpływ na skuteczność obu leków

Badania in vitro nie wykazały istotnego wpływu betahistyny na aktywność enzymów cytochromu P450.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Ciąża: Brak wystarczających danych dotyczących stosowania betahistyny u kobiet w ciąży. Nie należy stosować leku, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Karmienie piersią: Nie wiadomo, czy betahistyna przenika do mleka kobiecego. Należy rozważyć potencjalne korzyści dla matki i ryzyko dla dziecka przed zastosowaniem leku w okresie laktacji.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmują:

• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, zaburzenia trawienia, łagodne dolegliwości żołądkowo-jelitowe (wymioty, bóle brzucha, wzdęcia)
• Zaburzenia układu nerwowego: bóle głowy
• Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: reakcje skórne i podskórne (obrzęk naczynioruchowy, wysypka, świąd, pokrzywka)

Dolegliwości żołądkowo-jelitowe zwykle ustępują po podaniu leku podczas posiłku lub po zmniejszeniu dawki.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania betahistyny obserwowano:

• Łagodne do umiarkowanych objawy po dawkach ≥640 mg (nudności, senność, bóle brzucha)
• Poważniejsze objawy przy zamierzonym przedawkowaniu, zwłaszcza w połączeniu z innymi lekami (drgawki, powikłania płucne i sercowe)

Leczenie przedawkowania powinno być prowadzone zgodnie z przyjętymi standardami postępowania.

Mechanizm działania

Betahistyna wykazuje złożony mechanizm działania, który obejmuje:

• Częściowy agonizm receptorów histaminowych H1
• Antagonizm receptorów histaminowych H3
• Zwiększenie obrotu i uwalniania histaminy poprzez blokowanie presynaptycznych receptorów H3
• Poprawę krążenia krwi w prążku naczyniowym ucha wewnętrznego
• Zwiększenie przepływu krwi w mózgu
• Przyspieszenie powrotu prawidłowej funkcji przedsionka po uszkodzeniu
• Hamowanie generowania impulsów iglicowych przez neurony jąder przedsionkowych

Działanie farmakodynamiczne betahistyny przekłada się na korzystny wpływ terapeutyczny w układzie przedsionkowym, co zostało potwierdzone w badaniach klinicznych.

Skład

Substancja czynna: betahistyny dichlorowodorek

Dostępne dawki: 8 mg, 16 mg lub 24 mg w jednej tabletce

Betahistyna, jako lek o udowodnionej skuteczności w leczeniu choroby Ménière'a i zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego, stanowi istotną opcję terapeutyczną dla pacjentów cierpiących na te schorzenia. Jej złożony mechanizm działania, obejmujący wpływ na receptory histaminowe oraz poprawę krążenia w uchu wewnętrznym, przyczynia się do zmniejszenia nasilenia i częstości objawów związanych z zaburzeniami układu przedsionkowego.