Polvertic® - Betahistyna w leczeniu choroby Ménière'a i zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego

Wskazania do stosowania

Polvertic® (betahistyna) jest wskazany w leczeniu:

• Choroby Ménière'a, charakteryzującej się triadą objawów:
  • Zawroty głowy (z towarzyszącymi nudnościami i wymiotami)
  • Postępująca utrata słuchu
  • Szumy uszne
• Objawowego leczenia zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego

Betahistyna, jako syntetyczny analog histaminy, wykazuje działanie zarówno agonistyczne na receptory H1, jak i antagonistyczne na receptory H3, co przekłada się na jej skuteczność w wymienionych wskazaniach.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Efekty terapeutyczne mogą być widoczne dopiero po kilku tygodniach leczenia.

U pacjentów w podeszłym wieku, z niewydolnością nerek lub wątroby nie ma konieczności modyfikacji dawkowania, jednak należy zachować ostrożność ze względu na ograniczone dane kliniczne.

Stosowanie betahistyny u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie jest zalecane ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie wiekowej.

Przeciwwskazania

Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do stosowania betahistyny są:

• Nadwrażliwość na betahistynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Guz chromochłonny nadnerczy (pheochromocytoma) - ze względu na ryzyko ciężkiego nadciśnienia tętniczego w wyniku uwolnienia amin katecholowych z guza

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania betahistyny należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z:

• Astmą oskrzelową
• Chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie
• Pokrzywką, wysypkami alergicznymi lub alergicznym nieżytem nosa
• Ciężkim niedociśnieniem tętniczym

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu "Lapp" lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn jest nieistotny, jednak należy poinformować pacjentów, że sama choroba Ménière'a i zawroty głowy pochodzenia przedsionkowego mogą negatywnie wpływać na te zdolności.

Interakcje lekowe

Chociaż nie przeprowadzono badań in vivo dotyczących interakcji, należy zwrócić uwagę na potencjalne interakcje z:

• Inhibitorami MAO, w tym selektywnymi inhibitorami MAO-B (np. selegilina) - mogą hamować metabolizm betahistyny
• Lekami antyhistaminowymi - mogą teoretycznie wpływać na skuteczność betahistyny lub leków antyhistaminowych

Badania in vitro nie wykazały istotnego wpływu betahistyny na aktywność enzymów cytochromu P450.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania betahistyny w ciąży. Badania na zwierzętach są niewystarczające do oceny wpływu na ciążę, rozwój zarodka i płodu, poród oraz rozwój pourodzeniowy. Betahistynę należy stosować w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko.

Nie wiadomo, czy betahistyna przenika do mleka kobiecego. Przed podjęciem decyzji o stosowaniu leku podczas karmienia piersią należy rozważyć potencjalne korzyści dla matki i ryzyko dla dziecka.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane to:

• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, zaburzenia trawienia, łagodne dolegliwości żołądkowo-jelitowe (wymioty, bóle żołądka i jelit, wzdęcia)
• Zaburzenia układu nerwowego: bóle głowy
• Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości (w tym anafilaksja)
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: reakcje nadwrażliwości (obrzęk naczynioruchowy, wysypka, świąd, pokrzywka)

Dolegliwości żołądkowo-jelitowe zwykle ustępują po podaniu leku podczas posiłku lub po zmniejszeniu dawki.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania betahistyny mogą wystąpić:

• Łagodne do umiarkowanych objawy (po dawkach ≥640 mg): nudności, senność, bóle brzucha
• Poważniejsze objawy (przy zamierzonym przedawkowaniu, zwłaszcza w połączeniu z innymi lekami): drgawki, powikłania płucne i sercowe

Leczenie przedawkowania powinno być zgodne z przyjętymi standardami postępowania.

Mechanizm działania

Betahistyna wykazuje złożony mechanizm działania, który obejmuje:

• Częściowy agonizm receptora histaminowego H1
• Antagonizm receptora histaminowego H3
• Zwiększenie obrotu i uwalniania histaminy poprzez blokowanie presynaptycznych receptorów H3
• Poprawę krążenia krwi w prążku naczyniowym ucha wewnętrznego
• Zwiększenie przepływu krwi w mózgu
• Przyspieszenie powrotu prawidłowej funkcji przedsionka po uszkodzeniu
• Hamowanie generowania impulsów iglicowych przez neurony jąder przedsionkowych

Skuteczność betahistyny w leczeniu zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego i choroby Ménière'a została potwierdzona w badaniach klinicznych, wykazując poprawę w zakresie nasilenia i częstości napadów zawrotów głowy.

Skład

Substancją czynną leku Polvertic® jest betahistyny dichlorowodorek. Dostępne są tabletki zawierające 8 mg, 16 mg lub 24 mg substancji czynnej.

Betahistyna, dzięki swojemu złożonemu mechanizmowi działania i potwierdzonej skuteczności klinicznej, stanowi wartościową opcję terapeutyczną w leczeniu choroby Ménière'a i zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego. Indywidualne dostosowanie dawki oraz monitorowanie pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych są kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych.