Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Polopiryna® MAX

Acetylsalicylic acid

tabl. dojelitowe
500 mg
20 szt.
Doustnie
OTC
100%
21,16
Polopiryna® MAX
tabl. dojelitowe
500 mg
10 szt.
Doustnie
OTC
100%
12,62

Polopiryna® MAX - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Polopiryna MAX jest wskazana w leczeniu dolegliwości bólowych o lekkim i średnim nasileniu różnego pochodzenia, takich jak:

  • Bóle głowy
  • Bóle zębów
  • Bóle mięśni
  • Bóle stawów

Preparat stosuje się również w dolegliwościach towarzyszących przeziębieniu i grypie z gorączką. Na zlecenie lekarza Polopiryna MAX może być stosowana długotrwale w dużych dawkach w stanach chorobowych wymagających takiego leczenia, jak reumatoidalne zapalenie stawów.

Polopiryna MAX ma szerokie zastosowanie w leczeniu różnego rodzaju bólu i stanów zapalnych, zarówno doraźnie jak i długotrwale pod kontrolą lekarza.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawkowanie
Młodzież powyżej 16 lat (tylko na zlecenie lekarza) 500-1000 mg/dobę (1-2 tabletki)
Dorośli Jednorazowo 500-1000 mg (1-2 tabletki)
W razie potrzeby dawkę można powtarzać 2-3 razy na dobę
Maksymalna dawka dobowa: 3 g

W chorobach reumatycznych dawkowanie ustala lekarz, zazwyczaj:

  • W gorączce reumatycznej: 1000 mg (2 tabletki) 4 razy na dobę
  • W reumatoidalnym zapaleniu stawów: 500 mg (1 tabletka) 3-4 razy na dobę

Uwaga: Preparat należy przyjmować w czasie lub po posiłku. Tabletki należy połykać w całości, popijając dużą ilością płynu.

Dawkowanie Polopiryny MAX powinno być dostosowane do wieku pacjenta i wskazań. Należy stosować najmniejsze skuteczne dawki przez możliwie najkrótszy okres.

Przeciwwskazania

Stosowanie Polopiryny MAX jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy lub którykolwiek składnik preparatu
  • Nadwrażliwość na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
  • Astma oskrzelowa, przewlekłe schorzenia układu oddechowego, gorączka sienna lub obrzęk błony śluzowej nosa
  • Czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy
  • Stany zapalne lub krwawienia z przewodu pokarmowego
  • Ciężka niewydolność wątroby lub nerek
  • Ciężka niewydolność serca
  • Zaburzenia krzepnięcia krwi
  • Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
  • Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach 15 mg/tydzień lub większych
  • U dzieci i młodzieży poniżej 16 lat
  • W III trymestrze ciąży i w czasie karmienia piersią

Polopiryna MAX ma szereg przeciwwskazań, szczególnie u pacjentów z chorobami układu pokarmowego, oddechowego oraz zaburzeniami krzepnięcia. Nie należy jej stosować u dzieci i kobiet w ciąży.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność stosując Polopirynę MAX u pacjentów:

  • Z zaburzeniami czynności nerek lub przewlekłą niewydolnością nerek
  • Z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów
  • Z toczniem rumieniowatym układowym
  • Z niewydolnością wątroby
  • Stosujących leki przeciwzakrzepowe
  • Z krwawieniami macicznymi lub nadmiernym krwawieniem miesiączkowym
  • Z nadciśnieniem tętniczym
  • W podeszłym wieku

Podczas leczenia kwasem acetylosalicylowym nie należy spożywać alkoholu. Długotrwałe stosowanie leków przeciwbólowych może prowadzić do uszkodzenia nerek.

Warto zapamiętać
  • Polopiryna MAX może zwiększać ryzyko krwawień, szczególnie z przewodu pokarmowego
  • Nie należy stosować u dzieci i młodzieży poniżej 16 lat ze względu na ryzyko zespołu Reye'a

Stosowanie Polopiryny MAX wymaga zachowania ostrożności u wielu grup pacjentów. Konieczne jest indywidualne rozważenie potencjalnych korzyści i ryzyka, szczególnie przy długotrwałym stosowaniu.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Polopiryna MAX wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, m.in.:

  • Metotreksat - zwiększenie toksyczności
  • Leki przeciwzakrzepowe - nasilenie działania przeciwzakrzepowego
  • Inhibitory konwertazy angiotensyny - osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego
  • Leki moczopędne - zmniejszenie skuteczności
  • Glikokortykosteroidy - zwiększenie ryzyka owrzodzeń i krwawień z przewodu pokarmowego
  • Leki przeciwcukrzycowe - nasilenie działania hipoglikemizującego
  • Leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego - osłabienie ich działania

Ze względu na liczne interakcje, przed zastosowaniem Polopiryny MAX należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Polopiryna MAX jest przeciwwskazana w III trymestrze ciąży. W I i II trymestrze należy stosować tylko w razie bezwzględnej konieczności. Lek może zaburzać płodność u kobiet. Stosowanie podczas karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny unikać stosowania Polopiryny MAX ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu i noworodka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Polopiryny MAX to:

  • Zaburzenia żołądka i jelit (niestrawność, bóle brzucha, krwawienia)
  • Zwiększone ryzyko krwawień
  • Reakcje nadwrażliwości (wysypka, pokrzywka, astma)
  • Zaburzenia czynności wątroby i nerek
  • Zawroty głowy, szumy uszne

Stosowanie Polopiryny MAX wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego i układu krwionośnego.

Mechanizm działania

Kwas acetylosalicylowy, substancja czynna Polopiryny MAX, działa poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn. Wykazuje działanie:

  • Przeciwbólowe
  • Przeciwzapalne
  • Przeciwgorączkowe
  • Antyagregacyjne (hamuje zlepianie się płytek krwi)

Wielokierunkowy mechanizm działania kwasu acetylosalicylowego sprawia, że Polopiryna MAX jest skuteczna w leczeniu bólu, stanów zapalnych i gorączki, a także w profilaktyce chorób układu krążenia.



Wskazania

Dolegliwości bólowe różnego pochodzenia o lekkim i średnim nasileniu, w tym: bóle głowy, bóle zębów, bóle mięśni, bóle stawów. Dolegliwości towarzyszące przeziębieniu i grypie z gorączką. Stany chorobowe wymagające długotrwałego stosowania ASA w dużych dawkach, jak reumatoidalne zapalenie stawów (z przepisu lekarza).

Przeciwbólowo i przeciwgorączkowo, zwykle stosuje się: młodzież powyżej 16 lat, wyłącznie na zlecenie lekarza: 500-1000 mg/dobę (1-2 tabl.). Dorośli: jednorazowo 500-1000 mg (1-2 tabl.). W razie potrzeby dawkę można powtarzać 2-3x/dobę. Nie należy przyjmować więcej niż 3 g/dobę. Należy stosować najmniejsze skuteczne dawki. Leczenie objawowe bez porady lekarskiej można stosować nie dłużej niż 3 dni. W chorobach reumatycznych według wskazań lekarza, zwykle: w gorączce reumatycznej: 1000 mg (2 tabl.) 4x/dobę; w reumatoidalnym zapaleniu stawów: 500 mg (1 tabl.) 3-4x/dobę.

Preparat należy przyjmować w czasie lub po posiłku. Tabl. należy połykać w całości, popijając dużą ilością płynu.

Nadwrażliwość na ASA lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na ASA występuje u 0,3% populacji, w tym u 20% chorych na astmę oskrzelową lub przewlekłą pokrzywkę. Objawy nadwrażliwości: pokrzywka, a nawet wstrząs, mogą wystąpić w ciągu 3 h od przyjęcia ASA. Nadwrażliwość na inne NLPZ, przebiegająca z objawami, takimi jak: skurcz oskrzeli, katar sienny, wstrząs. Astma oskrzelowa, przewlekłe schorzenia układu oddechowego, gorączka sienna lub obrzęk błony śluzowej nosa, gdyż pacjenci z tymi schorzeniami mogą reagować na NLPZ napadami astmy, ograniczonym obrzękiem skóry i błony śluzowej (obrzęk naczynioruchowy) lub pokrzywką częściej niż inni pacjenci.Czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy oraz stany zapalne lub krwawienia z przewodu pokarmowego (może dojść do wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub uczynnienia choroby wrzodowej). Ciężka niewydolność wątroby lub nerek. Ciężka niewydolność serca. Zaburzenia krzepnięcia krwi (np. hemofilia, małopłytkowość) oraz jednoczesne leczenie środkami przeciwzakrzepowymi (np. pochodne kumaryny, heparyna). Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach 15 mg tyg. lub większych, ze względu na mielotoksyczność. U dzieci i młodzieży poniżej 16 lat. W III trymestrze ciąży i w czasie karmienia piersią.

Preparatu nie należy stosować u pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe z grupy sulfonylomocznika, ze względu na ryzyko nasilenia działania hipoglikemizującego oraz u chorych przyjmujących leki przeciwdnawe. Należy zachować ostrożność stosując preparat u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz z przewlekłą niewydolnością nerek. U pacjentów z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów i/lub toczniem rumieniowatym układowym oraz niewydolnością wątroby produkt należy stosować ostrożnie, gdyż zwiększa się toksyczność salicylanów; u tych pacjentów należy kontrolować czynność wątroby. Przyjmowanie preparatu w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. ASA należy odstawić na 5-7 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym, ze względu na ryzyko wydłużonego czasu krwawienia, zarówno w czasie jak i po zabiegu. Zachować ostrożność podczas stosowania z metotreksatem w dawkach mniejszych niż 15 mg/tydz., ze względu na nasilenie toksycznego działania metotreksatu na szpik kostny. Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach większych niż 15 mg/tydz. jest przeciwwskazane. Ostrożnie stosować w przypadku: krwotoków macicznych, nadmiernego krwawienia miesiączkowego, stosowania wewnątrzmacicznej wkładki antykoncepcyjnej, nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Podczas leczenia ASA nie należy pić alkoholu, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego. U pacjentów w podeszłym wieku preparat należy stosować w mniejszych dawkach i w większych odstępach czasowych, ze względu na zwiększone ryzyko występowania objawów niepożądanych w tej grupie pacjentów. Preparat należy stosować ostrożnie w I i II trymestrze ciąży. ASA może zaburzać płodność u kobiet. Podczas podawania dzieciom ASA istnieje ryzyko wystąpienia zespołu Reye’a. Zespół Reye’a to bardzo rzadka choroba, która wpływa na mózg i wątrobę i może być śmiertelna. ASA nawet w małych dawkach zmniejsza wydalanie kwasu moczowego, co u predysponowanych pacjentów może wywołać napad dny moczanowej. Długotrwałe stosowanie może być szkodliwe, z wyjątkiem stosowania pod nadzorem lekarza. Długotrwałe przyjmowanie leków przeciwbólowych, szczególnie zawierających kilka substancji czynnych może prowadzić do ciężkiego zaburzenia czynności nerek i niewydolności nerek. Produkt zawiera czerwień koszenilową, lak (E124). Produkt może powodować reakcje alergiczne. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/tabl., to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Brak wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Leki przeciwwskazane do jednoczesnego stosowania z ASA. Metotreksat w dawkach 15 mg/tydz. lub większych. Nasilenie toksycznego wpływu metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi, w tym z ASA, oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza. Interakcje wymagające zachowania szczególnej ostrożności. Metotreksat w dawkach mniejszych niż 15 mg/tydz.: nasilenie toksycznego wpływu metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi, w tym z ASA, oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza). Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE): ASA zmniejsza działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów konwertazy angiotensyny. Acetazolamid: ASA może w znacznym stopniu zwiększać stężenie, a tym samym toksyczność acetazolamidu. Leki przeciwzakrzepowe (np. heparyna, warfaryna): jednoczesne stosowanie ASA i leków przeciwzakrzepowych może spowodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego. ASA może wypierać warfarynę z połączeń białkowych, prowadząc do wydłużenia czasu protrombinowego i czasu krwawienia. ASA może nasilać działanie przeciwzakrzepowe heparyny, zwiększając tym samym ryzyko krwawienia. Leki trombolityczne: ASA może nasilać działanie leków trombolitycznych, takich jak streptokinaza i alteplaza. Leki przeciwpadaczkowe: ASA nasila działanie toksyczne kwasu walproinowego, zaś kwas walproinowy nasila działanie antyagregacyjne ASA. Leki moczopędne: ASA może zmniejszyć skuteczność leków moczopędnych oraz nasilać ototoksyczność furosemidu. NLPZ w tym salicylany w dużych dawkach: jednoczesne stosowanie ASA i NLPZ nie jest zalecane, ze względu na zwiększone ryzyko występowania działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Glikokortykosteroidy stosowane układowo: z wyjątkiem hydrokortyzonu jako terapii zastępczej w chorobie Addisona, podawane jednocześnie z ASA zwiększają ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej i krwawienia z przewodu pokarmowego oraz zmniejszają stężenie salicylanów w osoczu w trakcie terapii, zaś po jej zakończeniu zwiększa się ryzyko przedawkowania salicylanów. Leki przeciwcukrzycowe: ASA nasila działanie hipoglikemizujące leków przeciwcukrzycowych. Preparatu nie należy stosować jednocześnie z pochodnymi sulfonylomocznika. Leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego (np. probenecyd, sulfinpirazon). Salicylany osłabiają działanie leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego. Preparatu nie należy stosować jednocześnie z lekami przeciw dnie. Digoksyna: ASA może nasilać działanie digoksyny. Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI): zwiększone ryzyko krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego na skutek synergistycznego działania tych leków. Alkohol: zwiększa częstość i nasilenie krwawień z przewodu pokarmowego spowodowanych przez ASA. W trakcie leczenia nie należy pić alkoholu. Omeprazol i kwas askorbowy nie wpływają na wchłanianie ASA. Ibuprofen: dane doświadczalne sugerują, że ibuprofen może hamować działanie ASA stosowanego w niskich dawkach na agregację płytek krwi, w przypadku równoczesnego podawania. Jednak dane te są ograniczone oraz nie ma pewności co do ekstrapolacji danych ex vivo w odniesieniu do sytuacji klinicznej, nie można sformułować jednoznacznych wniosków co do regularnego stosowania ibuprofenu, a w przypadku doraźnego przyjmowania ibuprofenu wystąpienie klinicznie istotnego efektu jest mało prawdopodobne. Leki zobojętniające sok żołądkowy zwiększając pH, mogą uszkodzić otoczkę tabl.

Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i/lub rozwój zarodka oraz płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia, występowania wad serca oraz wad przewodu pokarmowego, związane ze stosowaniem inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnych tyg. ciąży. Bezwzględne ryzyko występowania wad układu sercowo-naczyniowego zwiększało się w tych badaniach z wartości <1% do prawie 1,5%. Prawdopodobnie ryzyko występowania powyższych wad wrodzonych zwiększa się wraz ze stosowaniem większych dawek leku, a także z wydłużaniem okresu terapii. U noworodków, których matki stosowały ASA przed porodem, obserwowano nieprawidłowe krwawienia, takie jak: wylewy podspojówkowe, krwiomocz, wybroczyny, krwiak podokostnowy czaszki. W innym badaniu obserwowano częstsze występowanie krwawień wewnątrzczaszkowych u wcześniaków urodzonych przez matki, które stosowały ASA na tydz. przed porodem. U zwierząt po podaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn zaobserwowano zwiększone ryzyko obumarcia zapłodnionego jaja w okresie przed i po zagnieżdżeniu się w macicy oraz zwiększone ryzyko obumarcia zarodka lub płodu. U zwierząt dawka śmiertelna dla płodu była większa niż dawki stosowane klinicznie. U zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad wrodzonych, w tym wad układu sercowo-naczyniowego. ASA bardzo łatwo przenika przez barierę łożyskową. ASA nie powinien być stosowany u kobiet w I i II trymestrze ciąży, chyba, że jest to bezwzględnie konieczne. W razie stosowania ASA przez kobiety usiłujące zajść w ciążę lub w I i II trymestrze ciąży, należy stosować jak najmniejszą dawkę leku przez jak najkrótszy czas. W końcowych 3 m-cach ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą wpływać u płodu uszkadzająco: na układ krążenia (nadciśnienie płucne z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego Botalla); na nerki (może wystąpić niewydolność nerek z małowodziem). Wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn podawane kobietom w III trymestrze ciąży mogą: powodować wydłużenie czasu krwawienia zarówno u matek, jak i u noworodków oraz działanie antyagregacyjne, nawet podczas stosowania bardzo małych dawek; hamować kurczliwość macicy, co prowadzi do opóźnienia lub przedłużenia porodu. W związku z tym ASA jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. Produkt jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią. Istnieją dowody na to, że leki hamujące cyklooksygenazę (enzym uczestniczący w syntezie prostaglandyn) mogą powodować zaburzenia płodności u kobiet przez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po zakończeniu terapii.

Po zastosowaniu ASA mogą wystąpić następujące działania niepożądane o nieznanej częstości występowania. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość, niedokrwistość wskutek mikrokrwawień z przewodu pokarmowego, niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, leukopenia, agranulocytoza, eozynopenia, zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia, wydłużenie czasu protrombinowego, niedokrwistość z niedoborów żelaza z objawami laboratoryjnymi i klinicznymi, hemoliza. Zaburzenia układu immunologicznego: nadwrażliwość, nadwrażliwość na leki, skurcz oskrzeli, obrzęk alergiczny i obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne, wstrząs anafilaktyczny z wykazanymi odpowiednimi badaniami laboratoryjnymi i objawami klinicznymi. Zaburzenia układu nerwowego: szumy uszne (zazwyczaj jako objaw przedawkowania), zaburzenia słuchu, zawroty głowy, krwawienia mózgowe i wewnątrzczaszkowe. Długotrwałe stosowanie produktów leczniczych zawierających ASA może powodować bóle głowy, które mogą narastać po przyjęciu kolejnych dawek. Zaburzenia serca: niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: nadciśnienie, krwawienia, krwawienia operacyjne, krwiaki, krwawienia mięśniowe. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: krwawienia z nosa, astma analgetyczna, zapalenie błony śluzowej nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: niestrawność, zgaga, uczucie pełności w nadbrzuszu, nudności, wymioty, brak łaknienia, bóle brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego, uszkodzenie błony śluzowej żołądka, uczynnienie choroby wrzodowej, perforacje, krwawienia dziąseł, stany zapalne przewodu pokarmowego. Owrzodzenie żołądka występuje u 15% pacjentów długotrwale przyjmujących ASA. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: ogniskowa martwica komórek wątrobowych, tkliwość i powiększenie wątroby, szczególnie u pacjentów z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów, układowym toczniem rumieniowatym, gorączką reumatyczną lub chorobą wątroby w wywiadzie, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, fosfatazy alkalicznej i stężenia bilirubiny. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, pokrzywka, świąd. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: białkomocz, obecność leukocytów i erytrocytów w moczu, martwica brodawek nerkowych, śródmiąższowe zapalenie nerek, krwawienia w obrębie układu moczopłciowego, zaburzenie czynności nerek, ostra niewydolność nerek.

Po przedawkowaniu ASA mogą wystąpić: nudności, wymioty, szumy uszne i przyspieszenie oddechu. Obserwowano również inne objawy, takie jak: utrata słuchu, zaburzenia widzenia, bóle głowy, pobudzenie ruchowe, senność i śpiączka, drgawki, hipertermia. W ciężkich zatruciach występują zaburzenia gospodarki kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej (kwasica metaboliczna i odwodnienie). Łagodne lub średnio ciężkie objawy toksyczności występują po zastosowaniu ASA w dawce 150-300 mg/kg mc. Ciężkie objawy zatrucia występują po zażyciu dawki 300-500 mg/kg mc. Potencjalnie śmiertelna dawka ASA jest większa niż 500 mg/kg mc. Zgon w przebiegu zatrucia ASA obserwowano po przyjęciu przez osoby dorosłe jednorazowej dawki 10-30 g. Postępowanie po przedawkowaniu: pacjenta należy przewieźć do szpitala. Brak specyficznej odtrutki. Leczenie przedawkowania: sprowokowanie wymiotów lub wykonanie płukania żołądka (w celu zmniejszenia wchłaniania). Takie postępowanie jest skuteczne w czasie 3-4 h po zażyciu ASA, a w przypadku dużej dawki nawet do 10 h; podanie węgla aktywowanego w postaci zawiesiny wodnej (50-100 g u dorosłych lub 30-60 g u dzieci); obniżanie temperatury ciała (w przypadku hipertermii) poprzez utrzymywanie niskiej temperatury otoczenia oraz zastosowanie chłodnych okładów; stałe kontrolowanie gospodarki wodno-elektrolitowej i wyrównywanie zaburzeń; w celu przyspieszenia wydalania ASA przez nerki oraz w leczeniu kwasicy należy podać dożylnie wodorowęglan sodu; u pacjentów z prawidłową czynnością nerek można zastosować diurezę alkaliczną aż do pH moczu w granicach 7,5-8. W ciężkich zatruciach można zastosować hemodializę lub dializę otrzewnową. Dializa skutecznie usuwa ASA z organizmu oraz ułatwia wyrównanie zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej; w przypadkach wydłużenia czasu protrombinowego podaje się wit. K; nie należy stosować leków działających hamująco na OUN, np. barbituranów, ze względu na ryzyko zahamowania ośrodka oddechowego; pacjentom z zaburzeniami oddychania należy podać tlen. Jeśli to konieczne, wykonać intubację dotchawiczą i zastosować oddech zastępczy; w przypadku występowania wstrząsu zastosować typowe postępowanie przeciwwstrząsowe; należy uzupełniać płyny oraz prowadzić ogólne leczenie objawowe.

ASA należy do grupy NLPZ. Jest estrem kwasu salicylowego o właściwościach przeciwbólowych, przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych. Mechanizm działania ASA polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn -prostaglandyny E2 (PGE2), prostagłandyny I2 (PGI2) oraz tromboksanu A2 - na skutek zahamowania cyklooksygenazy kwasu arachidonowego (hamowanie aktywności COX-1 i/lub COX-2). Związki te indukują proces zapalny przez działanie leukotaktyczne, zwiększoną przepuszczalność naczyń, powstawanie obrzęku, zwiększenie wrażliwości receptorów bólu na działanie neuroprzekaźników (serotoniny, bradykininy, acetylocholiny). W podwzgórzu PGE2 jest silnym czynnikiem gorączkotwórczym i hamowanie jej wytwarzania hamuje powstawanie gorączki. NLPZ wykazują także działanie przeciwbólowe w słabych bólach nocyceptywnych i w bólach neurogennych wywołanych stanami zapalnymi (lub z innych przyczyn), w których szkodliwe bodźce pobudzają aktywność cyklooksygenazy, zwiększając wytwarzanie nadtlenków i prostaglandyn. Wiele danych wskazuje, że możliwy jest także ośrodkowy mechanizm działania przeciwbólowego niesteroidowych leków przeciwzapalnych. ASA hamuje również agregację płytek krwi. Nieodwracalne hamowanie cyklooksygenazy jest szczególnie wyraźne w płytkach krwi, ponieważ nie mogą one ponownie zsyntetyzować tego enzymu. Przypuszczalnie ASA wywiera również inne działania hamujące na płytki krwi.

1 tabl. zawiera 500 mg kwasu acetylosalicylowego.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.