Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Polopiryna® C

Acetylsalicylic acid + Ascorbic acid

tabl. mus.
500 mg+ 200 mg
18 szt.
Doustnie
OTC
100%
31,02
Polopiryna® C
tabl. mus.
500 mg+ 200 mg
10 szt.
Doustnie
OTC
100%
22,98

Polopiryna® C - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Polopiryna C jest wskazana w leczeniu następujących dolegliwości:

  • Bóle o słabym lub średnim nasileniu, takie jak:
    • Bóle głowy
    • Bóle mięśniowe
    • Bóle stawowe
    • Inne rodzaje bólu o umiarkowanym nasileniu
  • Gorączka towarzysząca:
    • Przeziębieniu
    • Infekcjom wirusowym
    • Innym chorobom przebiegającym z podwyższoną temperaturą ciała

Lek wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz przeciwzapalne.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawkowanie Maksymalna dawka dobowa
Dorośli 1-2 tabletki jednorazowo, w razie potrzeby 2-3 razy na dobę Nie więcej niż 3 g kwasu acetylosalicylowego na dobę
Młodzież powyżej 12 lat 1-2 tabletki na dobę Nie określono

Tabela przedstawia zalecane dawkowanie Polopiryny C w zależności od grupy wiekowej pacjentów.

Sposób podawania:

  • Lek należy przyjmować doustnie, w trakcie posiłku
  • Tabletkę przed użyciem należy rozpuścić w 3/4 szklanki wody
  • Leczenie objawowe bez konsultacji z lekarzem nie powinno trwać dłużej niż 3 dni
  • Należy stosować najmniejsze skuteczne dawki leku

Polopiryna C powinna być stosowana w odpowiednich dawkach dostosowanych do wieku pacjenta, nie przekraczając maksymalnych zalecanych dawek dobowych. Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami, rozpuszczając tabletkę w wodzie i nie przedłużając samodzielnego leczenia ponad 3 dni.

Przeciwwskazania

Stosowanie Polopiryny C jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy (występuje u 0,3% populacji, w tym u 20% chorych na astmę oskrzelową lub przewlekłą pokrzywkę)
  • Nadwrażliwość na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
  • Astma oskrzelowa, przewlekłe schorzenia układu oddechowego, gorączka sienna lub obrzęk błony śluzowej nosa
  • Czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy
  • Stany zapalne lub krwawienia z przewodu pokarmowego
  • Ciężka niewydolność wątroby i/lub nerek
  • Ciężka niewydolność serca
  • Zaburzenia krzepnięcia krwi (np. hemofilia, małopłytkowość)
  • Jednoczesne leczenie środkami przeciwzakrzepowymi
  • Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
  • Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach 15 mg tygodniowo lub większych
  • U dzieci w wieku poniżej 12 lat, zwłaszcza w przebiegu infekcji wirusowych
  • III trymestr ciąży i okres karmienia piersią

Polopiryna C ma szereg przeciwwskazań, które obejmują nadwrażliwość na składniki leku, choroby układu oddechowego, schorzenia przewodu pokarmowego, zaburzenia krzepnięcia oraz specyficzne grupy pacjentów. Należy dokładnie zapoznać się z przeciwwskazaniami przed zastosowaniem leku.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Polopiryny C należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

  • U pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe z grupy sulfonylomocznika
  • U chorych przyjmujących leki przeciw dnie
  • U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz przewlekłą niewydolnością nerek
  • U pacjentów z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów i/lub toczniem rumieniowatym układowym oraz niewydolnością wątroby
  • Przed planowanym zabiegiem chirurgicznym (należy odstawić lek na 5-7 dni przed zabiegiem)
  • Przy jednoczesnym stosowaniu z metotreksatem w dawkach mniejszych niż 15 mg na tydzień
  • W przypadku krwotoków macicznych, nadmiernego krwawienia miesiączkowego, stosowania wewnątrzmacicznej wkładki antykoncepcyjnej
  • U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym oraz niewydolnością serca
  • U pacjentów w podeszłym wieku (stosować mniejsze dawki i większe odstępy czasowe)

Lek zawiera około 356 mg sodu w tabletce, co należy uwzględnić u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Stosowanie Polopiryny C wymaga zachowania ostrożności w wielu sytuacjach klinicznych. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z chorobami nerek, wątroby, układu krążenia oraz osoby starsze. Ważne jest również uwzględnienie zawartości sodu w leku.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Polopiryna C może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) - zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego
  • Acetazolamid - zwiększenie stężenia i toksyczności
  • Leki przeciwzakrzepowe (np. heparyna, warfaryna) - nasilenie działania przeciwzakrzepowego
  • Leki przeciwpadaczkowe - nasilenie działania toksycznego kwasu walproinowego
  • Leki moczopędne - zmniejszenie skuteczności i nasilenie ototoksyczności furosemidu
  • Metotreksat - nasilenie toksycznego działania na szpik kostny
  • Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) - zwiększone ryzyko działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego
  • Glikokortykosteroidy stosowane układowo - zwiększone ryzyko choroby wrzodowej i krwawienia z przewodu pokarmowego
  • Leki przeciwcukrzycowe - nasilenie działania hipoglikemizującego
  • Leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego - osłabienie ich działania
  • Digoksyna - nasilenie działania
  • Leki trombolityczne - nasilenie działania
  • Alkohol - zwiększenie ryzyka krwawień z przewodu pokarmowego

Polopiryna C wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, co może prowadzić do zmiany ich działania lub nasilenia działań niepożądanych. Przed zastosowaniem leku należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych preparatach.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie Polopiryny C w ciąży i podczas karmienia piersią:

  • W pierwszych 6 miesiącach ciąży lek może być stosowany jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności
  • W ostatnim trymestrze ciąży stosowanie leku jest przeciwwskazane
  • Lek jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią

Stosowanie inhibitorów syntezy prostaglandyn w ciąży może wiązać się z ryzykiem:

  • Poronienia
  • Wad wrodzonych (szczególnie układu sercowo-naczyniowego)
  • Zaburzeń krzepnięcia u noworodka
  • Przedwczesnego zamknięcia przewodu tętniczego Botalla
  • Niewydolności nerek u płodu

Polopiryna C powinna być stosowana w ciąży tylko w przypadkach bezwzględnej konieczności, pod ścisłą kontrolą lekarza. W ostatnim trymestrze ciąży oraz podczas karmienia piersią stosowanie leku jest przeciwwskazane ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu i noworodka.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Polopiryny C mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość, niedokrwistość, leukopenia, agranulocytoza, zwiększone ryzyko krwawień
  • Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości (wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, wstrząs)
  • Zaburzenia układu nerwowego: szumy uszne, zaburzenia słuchu, zawroty głowy
  • Zaburzenia serca: niewydolność serca
  • Zaburzenia naczyniowe: nadciśnienie, zaczerwienienie twarzy
  • Zaburzenia żołądka i jelit: niestrawność, zgaga, nudności, wymioty, bóle brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia
  • Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: uszkodzenie wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: białkomocz, krwiomocz, martwica brodawek nerkowych

Polopiryna C może powodować szereg działań niepożądanych, obejmujących różne układy i narządy. Szczególną uwagę należy zwrócić na ryzyko krwawień, reakcji alergicznych oraz zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.

Warto zapamiętać
  • Polopiryna C zawiera kwas acetylosalicylowy (500 mg) i kwas askorbowy (200 mg) w jednej tabletce.
  • Lek wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne, ale może zwiększać ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Polopiryny C mogą wystąpić następujące objawy:

  • Nudności, wymioty
  • Szumy uszne, zaburzenia słuchu
  • Przyspieszenie oddechu
  • Zaburzenia widzenia, bóle głowy
  • Pobudzenie ruchowe lub senność
  • Drgawki, hipertermia
  • Zaburzenia gospodarki kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

  • Natychmiastowy transport do szpitala
  • Wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka (skuteczne do 3-4 godzin po zażyciu, w przypadku dużych dawek nawet do 10 godzin)
  • Podanie węgla aktywowanego
  • Monitorowanie i wyrównywanie zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej
  • W ciężkich przypadkach może być konieczna hemodializa lub dializa otrzewnowa

Przedawkowanie Polopiryny C może prowadzić do poważnych zaburzeń ogólnoustrojowych i wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Kluczowe znaczenie ma szybkie podjęcie działań mających na celu usunięcie leku z organizmu oraz leczenie objawowe.

Mechanizm działania

Polopiryna C zawiera dwie substancje czynne o różnych mechanizmach działania:

  1. Kwas acetylosalicylowy (ASA):
    • Należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ)
    • Hamuje syntezę prostaglandyn poprzez blokowanie cyklooksygenazy (COX-1 i COX-2)
    • Wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe
    • Hamuje agregację płytek krwi
  2. Kwas askorbowy (witamina C):
    • Uczestniczy w procesach oksydacyjno-redukcyjnych w organizmie
    • Bierze udział w syntezie kolagenu i odnowie tkanek
    • Uczestniczy w metabolizmie wielu związków (m.in. tyrozyny, kwasu foliowego, węglowodanów, lipidów, białek, żelaza)
    • Poprawia oddychanie tkankowe

Połączenie kwasu acetylosalicylowego i kwasu askorbowego w Polopirynie C zapewnia kompleksowe działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, wsparte dodatkowymi korzyściami wynikającymi z obecności witaminy C. Mechanizm działania leku obejmuje zarówno efekty farmakologiczne ASA, jak i fizjologiczne funkcje kwasu askorbowego.



Wskazania

Bóle o słabym lub średnim nasileniu, np.: bóle głowy, bóle mięśniowe i stawowe oraz inne. Gorączka w przebiegu przeziębienia, zakażeń wirusowych i innych chorób.

Przeciwbólowo i przeciwgorączkowo, zwykle stosuje się. Dorośli: jednorazowo 1-2 tabl. W razie potrzeby dawka może być powtarzana 2-3x/dobę. Nie przyjmować więcej niż 3 g ASA/dobę. Młodzież powyżej 12 lat: 1-2 tabl./dobę.

Produkt należy przyjmować doustnie, w czasie posiłku. Tabl. przed użyciem należy rozpuścić w 3/4 szklanki wody. Leczenie objawowe bez porady lekarskiej można prowadzić nie dłużej niż 3 dni. Należy stosować możliwie najmniejsze skuteczne dawki.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na ASA występuje u 0,3% populacji, w tym u 20% chorych na astmę oskrzelową lub przewlekłą pokrzywkę. Objawy nadwrażliwości: pokrzywka, a nawet wstrząs, mogą wystąpić w ciągu 3 h od przyjęcia ASA. Nadwrażliwość na inne NLPZ, przebiegająca z objawami takimi jak: skurcz oskrzeli, katar sienny, wstrząs. Astma oskrzelowa, przewlekłe schorzenia układu oddechowego, gorączka sienna lub obrzęk błony śluzowej nosa, gdyż pacjenci z tymi schorzeniami mogą reagować na NLPZ napadami astmy, ograniczonym obrzękiem skóry i błony śluzowej (obrzęk naczynioruchowy) lub pokrzywką częściej niż inni pacjenci. Czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy oraz stany zapalne lub krwawienia z przewodu pokarmowego (może dojść do wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub uczynnienia choroby wrzodowej). Ciężka niewydolność wątroby i/lub nerek. Ciężka niewydolność serca. Zaburzenia krzepnięcia krwi (np. hemofilia, małopłytkowość) oraz jednoczesne leczenie środkami przeciwzakrzepowymi (np. pochodne kumaryny, heparyna). Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach 15 mg tyg. lub większych, ze względu na mielotoksyczność. U dzieci w wieku poniżej 12 lat, zwłaszcza w przebiegu infekcji wirusowych (np. ospa wietrzna, grypa), ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye’a. III trymestr ciąży i okres karmienia piersią.

Produktu nie należy stosować u pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe z grupy sulfonylomocznika, ze względu na ryzyko nasilenia działania hipoglikemizującego, oraz u chorych przyjmujących leki przeciw dnie. Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz z przewlekłą niewydolnością nerek. U pacjentów z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów i/lub toczniem rumieniowatym układowym oraz niewydolnością wątroby produkt należy stosować ostrożnie, gdyż zwiększa się toksyczność salicylanów; u tych pacjentów należy kontrolować czynność wątroby. Przyjmowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz wpływ na przewód pokarmowy i układ krążenia, poniżej). ASA należy odstawić na 5-7 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym, ze względu na ryzyko wydłużonego czasu krwawienia zarówno w czasie jak i po zabiegu. Należy zachować ostrożność podczas stosowania z metotreksatem w dawkach mniejszych niż 15 mg na tydzień, ze względu na nasilenie toksycznego działania metotreksatu na szpik kostny. Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach większych niż 15 mg na tydzień jest przeciwwskazane. Ostrożnie stosować w przypadku: krwotoków macicznych, nadmiernego krwawienia miesiączkowego, stosowania wewnątrzmacicznej wkładki antykoncepcyjnej, nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Podczas leczenia ASA nie należy spożywać alkoholu, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego. U pacjentów w podeszłym wieku produkt należy stosować w mniejszych dawkach i w większych odstępach czasowych, ze względu na zwiększone ryzyko występowania objawów niepożądanych w tej grupie pacjentów. Produkt zawiera około 356 mg sodu w tabl., należy to wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Istnieją dowody na to, że leki hamujące cyklooksygenazę (enzym uczestniczący w syntezie prostaglandyn) mogą powodować zaburzenia płodności u kobiet przez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po zakończeniu terapii. W przypadku uszkodzenia opakowania bezpośredniego, na skutek działania czynników zewnętrznych (dostęp powietrza i wilgoć) zawarta w tabl. wit. C ulega stopniowemu utlenieniu co prowadzi do zmiany barwy tabl. z białej na brązową. Tabl. o zmienionym kolorze nie może być stosowana. Produkt leczniczy stosowany w zalecanych dawkach nie powoduje upośledzenia sprawności psychofizycznej, zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE): Preparat zmniejsza działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów konwertazy angiotensyny.Acetazolamid: ASA może w znacznym stopniu zwiększać stężenie, a tym samym toksyczność acetazolamidu. Leki przeciwzala-zepowe (np. heparyna, warfaryna): Jednoczesne stosowanie ASA i leków przeciwzakrzepowych może spowodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego. Preparat osłabia działanie warfaryny. ASA może wypierać warfarynę z połączeń białkowych, prowadząc do wydłużenia czasu protrombinowego i czasu krwawienia. Preparat może nasilać działanie przeciwzakrzepowe heparyny, zwiększając tym samym ryzyko krwawienia. Leki przećiwpadaczkowe: ASA nasila działanie toksyczne kwasu walproinowego, zaś kwas walproinowy nasila działanie antyagregacyjne ASA. Leki moczopędne: preparat może zmniejszyć skuteczność leków moczopędnych oraz nasilać ototoksyczność furosemidu. Metotreksat: ASA nasila toksyczne działanie metotreksatu na szpik kostny. Stosowanie ASA jednocześnie z metotreksatem w dawkach 15 mg na tydzień lub większych jest przeciwwskazane. Niesteroidowe leki przeciwzapalne: jednoczesne stosowanie ASA i NLPZ nie jest zalecane, ze względu na zwiększone ryzyko występowania działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Glikokortykosteroidy stosowane układowo: z wyjątkiem hydrokortyzonu jako terapii zastępczej w chorobie Addisona, podawane jednocześnie z ASA zwiększają ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej i krwawienia z przewodu pokarmowego oraz zmniejszają stężenie salicylanów w osoczu w trakcie terapii, zaś po jej zakończeniu zwiększa się ryzyko przedawkowania salicylanów. Leki przeciwcukrzycowe: preparat nasila działanie hipoglikemizujące leków przeciwcukrzycowych. Preparatu nie należy stosować jednocześnie z pochodnymi sulfonylomocznika. Leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego (np. probenecyd, sulflnpirazon): Salicylany osłabiają działanie leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego. Preparatu nie należy stosować jednocześnie z lekami przeciw dnie. Digoksyna: preparat może nasilać działanie digoksyny. Leki tronibolityczne: preparat może nasilać działanie leków trombolitycznych, takich jak streptokinaza i alteplaza. Alkohol: alkohol zwiększa częstość i nasilenie krwawień z przewodu pokarmowego spowodowanych przez kwas ASA. W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu. Omeprazol nie wpływa na wchłanianie kwasu ASA. Kwas askorbowy obniża pH moczu, co może wpływać na wydalanie innych leków. Kwas askorbowy może zmieniać wyniki badań laboratoryjnych opartych na reakcjach oksydo-redukcyjnych (silne działanie redukcyjne). Obecność kwasu askorbowego w moczu daje fałszywie dodatnie wyniki oznaczeń poziomu glukozy z zastosowaniem siarczanu miedzi i wyniki fałszywie ujemne z zastosowaniem metody utleniania.

Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i/lub rozwój zarodka oraz płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia oraz występowania wad serca oraz wad przewodu pokarmowego, związane ze stosowaniem inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnych tyg. ciąży. Bezwzględne ryzyko występowania wad układu sercowo-naczyniowego zwiększało się w tych badaniach z wartości <1% do prawie 1,5%. Prawdopodobnie ryzyko występowania powyższych wad wrodzonych zwiększa się wraz ze stosowaniem większych dawek leku a także z wydłużaniem okresu terapii. U noworodków, których matki stosowały ASA przed porodem, obserwowano nieprawidłowe krwawienia, takie jak: wylewy podspojówkowe, krwiomocz, wybroczyny, krwiak podokostnowy czaszki. W innym badaniu obserwowano częstsze występowanie krwawień wewnątrzczaszkowych u wcześniaków urodzonych przez matki, które stosowały ASA na tydzień przed porodem. U zwierząt dawka śmiertelna dla płodu była większa niż dawki stosowane klinicznie. U zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad wrodzonych, w tym wad układu sercowo-naczyniowego. ASA bardzo łatwo przenika przez barierę łożyskową. W pierwszych 6 miesiącach ciąży produkt leczniczy może być stosowany jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Jeśli zachodzi potrzeba zastosowania ASA u kobiet, które właśnie zaszły w ciążę, bądź podczas I lub II trymestru ciąży należy podawać najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy okres czasu. W końcowych 3 miesiącach ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą wpływać u płodu uszkadzająco: na układ krążenia (nadciśnienie płucne z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego Botalla), na nerki (może wystąpić niewydolność nerek z małowodziem). Wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn podawane kobietom w III trymestrze ciąży mogą: powodować wydłużenie czasu krwawienia zarówno u matek jak i u noworodków oraz działanie antyagregacyjne, nawet podczas stosowania bardzo małych dawek, hamować kurczliwość macicy; taki wpływ na macicę związany był ze zwiększoną częstością występowania dystocji i opóźnionego porodu u zwierząt. W związku z tym ASA jest przeciwwskazany w ostatnim trymestrze ciąży. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Po zastosowaniu produktu mogą wystąpić następujące działania niepożądane. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość, niedokrwistość wskutek mikrokrwawień z przewodu pokarmowego, niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, leukopenia, agranulocytoza, eozynopenia, zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia, wydłużenie czasu protrombinowego. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości: wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, wstrząs. Zaburzenia układu nerwowego: szumy uszne (zazwyczaj jako objaw przedawkowania), zaburzenia słuchu, zawroty głowy. Kwas askorbowy może powodować znużenie, uczucie palenia za mostkiem, bezsenność lub senność. Zaburzenia serca: niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: nadciśnienie, zaczerwienienie twarzy. Zaburzenia żołądka i jelit: niestrawność, zgaga, uczucie pełności w nadbrzuszu, nudności, wymioty, brak łaknienia, bóle brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego, uszkodzenie błony śluzowej żołądka, uczynnienie choroby wrzodowej, perforacje. Owrzodzenie żołądka występuje u 15% pacjentów długotrwale przyjmujących ASA. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: ogniskowa martwica komórek wątrobowych, tkliwość i powiększenie wątroby, szczególnie u pacjentów z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów, układowym toczniem rumieniowatym, gorączką reumatyczną lub chorobą wątroby w wywiadzie, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, fosfatazy alkalicznej i stężenia bilirubiny. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: białkomocz, obecność leukocytów i erytrocytów w moczu, martwica brodawek nerkowych, śródmiąższowe zapalenie nerek. Kwas askorbowy zmniejsza pH moczu, co ułatwia wytrącanie się moczanów, cystyny lub szczawianów.

Po przedawkowaniu ASA mogą wystąpić: nudności, wymioty, szumy uszne i przyspieszenie oddechu. Obserwowano również inne objawy, takie jak: utrata słuchu, zaburzenia widzenia, bóle głowy, pobudzenie ruchowe, senność i śpiączkę, drgawki, hipertermię. W ciężkich zatruciach występują zaburzenia gospodarki kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej (kwasica metaboliczna i odwodnienie). Łagodne lub średnio ciężkie objawy toksyczności występują po zastosowaniu ASA w dawce 150-300 mg/kg mc. Ciężkie objawy zatrucia występują po zażyciu dawki 300-500 mg/kg mc. Potencjalnie śmiertelna dawka ASA jest większa niż 500 mg/kg mc. Zgon w przebiegu zatrucia ASA obserwowano po przyjęciu przez osoby dorosłe jednorazowej dawki 10-30 g. Postępowanie po przedawkowaniu: pacjenta należy przewieźć do szpitala. Brak jest specyficznej odtrutki. Leczenie przedawkowania: sprowokowanie wymiotów lub wykonanie płukania żołądka (w celu zmniejszenia wchłaniania). Takie postępowanie jest skuteczne w czasie 3-4 h po zażyciu ASA, a w przypadku dużej dawki nawet do 10 h. Podanie węgla aktywowanego w postaci zawiesiny wodnej (50-100 g u dorosłych lub 30-60 g u dzieci). Obniżanie tem. ciała (w przypadku hipertermii) poprzez utrzymywanie niskiej temperatury otoczenia oraz zastosowanie chłodnych okładów. Stałe kontrolowanie gospodarki wodno-elektrolitowej i wyrównywanie zaburzeń. W celu przyspieszenia wydalania ASA przez nerki oraz w leczeniu kwasicy należy podać dożylnie wodorowęglan sodu. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek można zastosować diurezę alkaliczną aż do pH moczu w granicach 7,5-8. W ciężkich zatruciach można zastosować hemodializę lub dializę otrzewnową. Dializa skutecznie usuwa ASA z organizmu oraz ułatwia wyrównanie zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej. W przypadkach wydłużenia czasu protrombinowego podaje się witaminę K. Nie należy stosować leków działających hamująco na OUN, np. barbituranów, ze względu na ryzyko zahamowania ośrodka oddechowego. Pacjentom z zaburzeniami oddychania należy podać tlen. Jeśli to konieczne, wykonać intubację dotchawiczą i zastosować oddech zastępczy. W przypadku występowania wstrząsu zastosować typowe postępowanie przeciwwstrząsowe. Należy uzupełniać płyny oraz prowadzić ogólne leczenie objawowe.

Produkt leczniczy jest złożony z ASA i kwasu askorbowego. ASA należy do grupy NLPZ. Jest estrem kwasu salicylowego o właściwościach przeciwbólowych, przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych. Kwas askorbowy wpływa na oddychanie tkankowe i jest niezbędny w procesach przemian zachodzących w ustroju. Mechanizm działania ASA polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn -prostaglandyny E2 (PGE2), prostaglandyny I2 (PGI2) oraz tromboksanu A2 - na skutek zahamowania cyklooksygenazy kwasu arachidonowego (hamowanie aktywności COX-1 i/lub COX-2). Związki te indukują proces zapalny przez działanie leukotaktyczne, zwiększoną przepuszczalność naczyń, powstawanie obrzęku, zwiększenie wrażliwości receptorów bólu na działanie neuroprzekaźników (serotoniny, bradykininy, acetylocholiny). W podwzgórzu PGE2 jest silnym czynnikiem gorączko twórczym i hamowanie jej wytwarzania hamuje powstawanie gorączki. NLPZ wykazują także działanie przeciwbólowe w słabych bólach nocyceptywnych i w bólach neurogennych wywołanych stanami zapalnymi (lub z innych przyczyn), w których szkodliwe bodźce pobudzają aktywność cyklooksygenazy, zwiększając wytwarzanie nadtlenków i prostaglandyn. Wiele danych wskazuje, że możliwy jest także ośrodkowy mechanizm działania przeciwbólowego NLPZ. ASA hamuje również agregację płytek krwi. Nieodwracalne hamowanie cyklooksygenazy jest szczególnie wyraźne w płytkach krwi, ponieważ nie mogą one ponownie wytworzyć tego enzymu. Przypuszczalnie ASA wywiera również inne działania hamujące na płytki krwi. Kwas askorbowy jest odwracalnie utleniany do kwasu dehydroaskorbowego. Oba te związki mają duże znaczenie w procesach oksydacyjno-redukcyjnych zachodzących w organizmie. Kwas askorbowy potrzebny jest również do syntezy kolagenu i odnowy tkanek. Bierze udział w przemianie tyrozyny, w konwersji kwasu foliowego do folinowego, w przemianie węglowodanów, syntezie lipidów i białek. Ponadto uczestniczy w metabolizmie żelaza. Poprawia oddychanie tkankowe. W okresie choroby i zdrowienia zwiększa się zapotrzebowanie na kwas askorbowy.

1 tabl. zawiera 500 mg kwasu acetylosalicylowego oraz 200 mg kwasu askorbowego.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.