Polopiryna® C - 500 mg+ 200 mg tabl. mus. 10 szt. - zawiera Acetylsalicylic acid + Ascorbic acid

Wyszukaj produkt

Polopiryna^® C

Acetylsalicylic acid + Ascorbic acid

tabl. mus.

500 mg+ 200 mg

10 szt.

Doustnie

100%

22,98

Polopiryna® C

tabl. mus.

500 mg+ 200 mg

18 szt.

Doustnie

100%

31,02

Polopiryna® C - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Polopiryna C jest wskazana w leczeniu:

Bólów o słabym lub średnim nasileniu, takich jak:
- Bóle głowy
- Bóle mięśniowe
- Bóle stawowe
- Inne rodzaje bólu
Gorączki w przebiegu:
- Przeziębienia
- Zakażeń wirusowych
- Innych chorób przebiegających z podwyższoną temperaturą ciała

Lek wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz przeciwzapalne, dzięki zawartości kwasu acetylosalicylowego. Dodatek witaminy C (kwasu askorbowego) wspomaga układ odpornościowy.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa	Dawkowanie	Maksymalna dawka dobowa
Dorośli	1-2 tabletki jednorazowo, w razie potrzeby 2-3 razy na dobę	Nie więcej niż 3 g kwasu acetylosalicylowego na dobę
Młodzież powyżej 12 lat	1-2 tabletki na dobę	Nie określono

Tabela 1. Zalecane dawkowanie preparatu Polopiryna C

Sposób podawania:

Lek należy przyjmować doustnie, w trakcie lub po posiłku
Leczenie objawowe bez konsultacji z lekarzem nie powinno trwać dłużej niż 3 dni
Należy stosować najmniejsze skuteczne dawki

Dawkowanie Polopiryny C należy dostosować do wieku pacjenta i nasilenia objawów, przestrzegając maksymalnych zalecanych dawek. Kluczowe jest rozpuszczenie tabletki przed przyjęciem i nieprzekraczanie 3-dniowego okresu samoleczenia.

Przeciwwskazania

Stosowanie Polopiryny C jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą
Nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy (występuje u 0,3% populacji, w tym u 20% chorych na astmę oskrzelową lub przewlekłą pokrzywkę)
Nadwrażliwość na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
Astma oskrzelowa, przewlekłe schorzenia układu oddechowego, gorączka sienna lub obrzęk błony śluzowej nosa
Czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy
Stany zapalne lub krwawienia z przewodu pokarmowego
Ciężka niewydolność wątroby i/lub nerek
Ciężka niewydolność serca
Zaburzenia krzepnięcia krwi (np. hemofilia, małopłytkowość)
Jednoczesne leczenie środkami przeciwzakrzepowymi (np. pochodne kumaryny, heparyna)
Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach 15 mg tygodniowo lub większych
Dzieci w wieku poniżej 12 lat, zwłaszcza w przebiegu infekcji wirusowych (ryzyko zespołu Reye'a)
III trymestr ciąży
Okres karmienia piersią

Polopiryna C ma szereg przeciwwskazań, szczególnie u osób z chorobami układu oddechowego, zaburzeniami krzepnięcia, chorobami przewodu pokarmowego oraz u dzieci poniżej 12 roku życia. Konieczna jest dokładna ocena stanu pacjenta przed zastosowaniem leku.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność stosując Polopirynę C u pacjentów:

Przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe z grupy sulfonylomocznika
Stosujących leki przeciw dnie moczanowej
Z zaburzeniami czynności nerek lub przewlekłą niewydolnością nerek
Z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów
Z toczniem rumieniowatym układowym
Z niewydolnością wątroby
Planujących zabieg chirurgiczny (należy odstawić lek na 5-7 dni przed zabiegiem)
Stosujących metotreksat w dawkach mniejszych niż 15 mg tygodniowo
Z krwotokami macicznymi lub nadmiernym krwawieniem miesiączkowym
Stosujących wewnątrzmaciczną wkładkę antykoncepcyjną
Z nadciśnieniem tętniczym
Z niewydolnością serca

Dodatkowo należy pamiętać, że:

Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu
U pacjentów w podeszłym wieku należy stosować mniejsze dawki
Lek zawiera około 356 mg sodu w tabletce
Może wpływać na płodność u kobiet
Zmiana barwy tabletki na brązową świadczy o utlenieniu witaminy C i dyskwalifikuje lek do użycia

Stosowanie Polopiryny C wymaga zachowania szczególnej ostrożności u pacjentów z różnymi schorzeniami, zwłaszcza dotyczącymi nerek, wątroby i układu krążenia. Konieczne jest uwzględnienie interakcji z innymi lekami oraz wpływu na organizm osób starszych.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Polopiryna C wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, m.in.:

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) - osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego
Acetazolamid - zwiększenie stężenia i toksyczności
Leki przeciwzakrzepowe (np. heparyna, warfaryna) - nasilenie działania przeciwzakrzepowego
Leki przeciwpadaczkowe - nasilenie toksyczności kwasu walproinowego
Leki moczopędne - zmniejszenie skuteczności, nasilenie ototoksyczności furosemidu
Metotreksat - nasilenie toksycznego działania na szpik kostny
Niesteroidowe leki przeciwzapalne - zwiększone ryzyko działań niepożądanych
Glikokortykosteroidy - zwiększone ryzyko choroby wrzodowej i krwawień
Leki przeciwcukrzycowe - nasilenie działania hipoglikemizującego
Leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego - osłabienie ich działania
Digoksyna - nasilenie jej działania
Leki trombolityczne - nasilenie ich działania

Ze względu na liczne interakcje, przed zastosowaniem Polopiryny C należy dokładnie przeanalizować wszystkie przyjmowane przez pacjenta leki. Szczególną ostrożność należy zachować przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwzakrzepowych, przeciwcukrzycowych i wpływających na układ pokarmowy.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie Polopiryny C w ciąży i podczas karmienia piersią:

W I i II trymestrze ciąży: stosować tylko w razie zdecydowanej konieczności, w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy możliwy okres
W III trymestrze ciąży: stosowanie jest przeciwwskazane
Podczas karmienia piersią: stosowanie jest przeciwwskazane

Lek może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i rozwój płodu, zwiększając ryzyko poronienia, wad wrodzonych i powikłań okołoporodowych.

Polopiryna C nie powinna być stosowana w ciąży, szczególnie w III trymestrze, oraz w okresie karmienia piersią ze względu na potencjalne zagrożenie dla płodu i noworodka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Polopiryny C obejmują:

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość, niedokrwistość, leukopenia, agranulocytoza
Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości
Zaburzenia układu nerwowego: szumy uszne, zaburzenia słuchu, zawroty głowy
Zaburzenia serca i naczyniowe: niewydolność serca, nadciśnienie
Zaburzenia żołądka i jelit: niestrawność, zgaga, nudności, wymioty, bóle brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: uszkodzenie wątroby
Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zaburzenia czynności nerek

Polopiryna C może powodować szereg działań niepożądanych, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego i układu krwiotwórczego. Pacjenci powinni być poinformowani o możliwych objawach ubocznych i konieczności zgłaszania ich lekarzowi.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Polopiryny C mogą wystąpić:

Objawy łagodne i umiarkowane (dawka 150-300 mg/kg mc.): nudności, wymioty, szumy uszne, przyspieszenie oddechu
Objawy ciężkie (dawka 300-500 mg/kg mc.): zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej, odwodnienie
Objawy zagrażające życiu (dawka >500 mg/kg mc.)

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

Przewiezienie pacjenta do szpitala
Wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka (do 3-4 godzin po zażyciu, przy dużych dawkach do 10 godzin)
Podanie węgla aktywowanego
Monitorowanie i wyrównywanie zaburzeń wodno-elektrolitowych
W ciężkich przypadkach - hemodializa lub dializa otrzewnowa

Przedawkowanie Polopiryny C może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, włącznie ze stanem zagrożenia życia. Kluczowe jest szybkie rozpoznanie objawów i wdrożenie odpowiedniego postępowania medycznego.

Mechanizm działania

Polopiryna C zawiera dwie substancje czynne:

Kwas acetylosalicylowy (ASA):
- Hamuje syntezę prostaglandyn poprzez blokowanie cyklooksygenazy (COX-1 i COX-2)
- Wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe
- Hamuje agregację płytek krwi
Kwas askorbowy (witamina C):
- Uczestniczy w procesach oksydacyjno-redukcyjnych
- Wspomaga syntezę kolagenu i odnowę tkanek
- Bierze udział w przemianach metabolicznych i syntezie ważnych związków
- Poprawia oddychanie tkankowe

Połączenie kwasu acetylosalicylowego i witaminy C w Polopirynie C zapewnia kompleksowe działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i wspomagające układ odpornościowy.

Skład

Jedna tabletka Polopiryny C zawiera:

500 mg kwasu acetylosalicylowego
200 mg kwasu askorbowego (witaminy C)

Warto zapamiętać

Polopiryna C łączy działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne kwasu acetylosalicylowego ze wspomagającym układ odpornościowy działaniem witaminy C.
Lek ma liczne przeciwwskazania i interakcje, dlatego przed zastosowaniem należy dokładnie przeanalizować stan zdrowia pacjenta i przyjmowane przez niego leki.

Wskazania

Bóle o słabym lub średnim nasileniu, np.: bóle głowy, bóle mięśniowe i stawowe oraz inne. Gorączka w przebiegu przeziębienia, zakażeń wirusowych i innych chorób.

Dawkowanie

Przeciwbólowo i przeciwgorączkowo, zwykle stosuje się. Dorośli: jednorazowo 1-2 tabl. W razie potrzeby dawka może być powtarzana 2-3x/dobę. Nie przyjmować więcej niż 3 g ASA/dobę. Młodzież powyżej 12 lat: 1-2 tabl./dobę.

Uwagi

Produkt należy przyjmować doustnie, w czasie posiłku. Tabl. przed użyciem należy rozpuścić w 3/4 szklanki wody. Leczenie objawowe bez porady lekarskiej można prowadzić nie dłużej niż 3 dni. Należy stosować możliwie najmniejsze skuteczne dawki.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na ASA występuje u 0,3% populacji, w tym u 20% chorych na astmę oskrzelową lub przewlekłą pokrzywkę. Objawy nadwrażliwości: pokrzywka, a nawet wstrząs, mogą wystąpić w ciągu 3 h od przyjęcia ASA. Nadwrażliwość na inne NLPZ, przebiegająca z objawami takimi jak: skurcz oskrzeli, katar sienny, wstrząs. Astma oskrzelowa, przewlekłe schorzenia układu oddechowego, gorączka sienna lub obrzęk błony śluzowej nosa, gdyż pacjenci z tymi schorzeniami mogą reagować na NLPZ napadami astmy, ograniczonym obrzękiem skóry i błony śluzowej (obrzęk naczynioruchowy) lub pokrzywką częściej niż inni pacjenci. Czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy oraz stany zapalne lub krwawienia z przewodu pokarmowego (może dojść do wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub uczynnienia choroby wrzodowej). Ciężka niewydolność wątroby i/lub nerek. Ciężka niewydolność serca. Zaburzenia krzepnięcia krwi (np. hemofilia, małopłytkowość) oraz jednoczesne leczenie środkami przeciwzakrzepowymi (np. pochodne kumaryny, heparyna). Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach 15 mg tyg. lub większych, ze względu na mielotoksyczność. U dzieci w wieku poniżej 12 lat, zwłaszcza w przebiegu infekcji wirusowych (np. ospa wietrzna, grypa), ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye’a. III trymestr ciąży i okres karmienia piersią.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Produktu nie należy stosować u pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe z grupy sulfonylomocznika, ze względu na ryzyko nasilenia działania hipoglikemizującego, oraz u chorych przyjmujących leki przeciw dnie. Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz z przewlekłą niewydolnością nerek. U pacjentów z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów i/lub toczniem rumieniowatym układowym oraz niewydolnością wątroby produkt należy stosować ostrożnie, gdyż zwiększa się toksyczność salicylanów; u tych pacjentów należy kontrolować czynność wątroby. Przyjmowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz wpływ na przewód pokarmowy i układ krążenia, poniżej). ASA należy odstawić na 5-7 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym, ze względu na ryzyko wydłużonego czasu krwawienia zarówno w czasie jak i po zabiegu. Należy zachować ostrożność podczas stosowania z metotreksatem w dawkach mniejszych niż 15 mg na tydzień, ze względu na nasilenie toksycznego działania metotreksatu na szpik kostny. Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach większych niż 15 mg na tydzień jest przeciwwskazane. Ostrożnie stosować w przypadku: krwotoków macicznych, nadmiernego krwawienia miesiączkowego, stosowania wewnątrzmacicznej wkładki antykoncepcyjnej, nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Podczas leczenia ASA nie należy spożywać alkoholu, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego. U pacjentów w podeszłym wieku produkt należy stosować w mniejszych dawkach i w większych odstępach czasowych, ze względu na zwiększone ryzyko występowania objawów niepożądanych w tej grupie pacjentów. Produkt zawiera około 356 mg sodu w tabl., należy to wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Istnieją dowody na to, że leki hamujące cyklooksygenazę (enzym uczestniczący w syntezie prostaglandyn) mogą powodować zaburzenia płodności u kobiet przez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po zakończeniu terapii. W przypadku uszkodzenia opakowania bezpośredniego, na skutek działania czynników zewnętrznych (dostęp powietrza i wilgoć) zawarta w tabl. wit. C ulega stopniowemu utlenieniu co prowadzi do zmiany barwy tabl. z białej na brązową. Tabl. o zmienionym kolorze nie może być stosowana. Produkt leczniczy stosowany w zalecanych dawkach nie powoduje upośledzenia sprawności psychofizycznej, zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE): Preparat zmniejsza działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów konwertazy angiotensyny.Acetazolamid: ASA może w znacznym stopniu zwiększać stężenie, a tym samym toksyczność acetazolamidu. Leki przeciwzala-zepowe (np. heparyna, warfaryna): Jednoczesne stosowanie ASA i leków przeciwzakrzepowych może spowodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego. Preparat osłabia działanie warfaryny. ASA może wypierać warfarynę z połączeń białkowych, prowadząc do wydłużenia czasu protrombinowego i czasu krwawienia. Preparat może nasilać działanie przeciwzakrzepowe heparyny, zwiększając tym samym ryzyko krwawienia. Leki przećiwpadaczkowe: ASA nasila działanie toksyczne kwasu walproinowego, zaś kwas walproinowy nasila działanie antyagregacyjne ASA. Leki moczopędne: preparat może zmniejszyć skuteczność leków moczopędnych oraz nasilać ototoksyczność furosemidu. Metotreksat: ASA nasila toksyczne działanie metotreksatu na szpik kostny. Stosowanie ASA jednocześnie z metotreksatem w dawkach 15 mg na tydzień lub większych jest przeciwwskazane. Niesteroidowe leki przeciwzapalne: jednoczesne stosowanie ASA i NLPZ nie jest zalecane, ze względu na zwiększone ryzyko występowania działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Glikokortykosteroidy stosowane układowo: z wyjątkiem hydrokortyzonu jako terapii zastępczej w chorobie Addisona, podawane jednocześnie z ASA zwiększają ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej i krwawienia z przewodu pokarmowego oraz zmniejszają stężenie salicylanów w osoczu w trakcie terapii, zaś po jej zakończeniu zwiększa się ryzyko przedawkowania salicylanów. Leki przeciwcukrzycowe: preparat nasila działanie hipoglikemizujące leków przeciwcukrzycowych. Preparatu nie należy stosować jednocześnie z pochodnymi sulfonylomocznika. Leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego (np. probenecyd, sulflnpirazon): Salicylany osłabiają działanie leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego. Preparatu nie należy stosować jednocześnie z lekami przeciw dnie. Digoksyna: preparat może nasilać działanie digoksyny. Leki tronibolityczne: preparat może nasilać działanie leków trombolitycznych, takich jak streptokinaza i alteplaza. Alkohol: alkohol zwiększa częstość i nasilenie krwawień z przewodu pokarmowego spowodowanych przez kwas ASA. W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu. Omeprazol nie wpływa na wchłanianie kwasu ASA. Kwas askorbowy obniża pH moczu, co może wpływać na wydalanie innych leków. Kwas askorbowy może zmieniać wyniki badań laboratoryjnych opartych na reakcjach oksydo-redukcyjnych (silne działanie redukcyjne). Obecność kwasu askorbowego w moczu daje fałszywie dodatnie wyniki oznaczeń poziomu glukozy z zastosowaniem siarczanu miedzi i wyniki fałszywie ujemne z zastosowaniem metody utleniania.

Ciąża i laktacja

Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i/lub rozwój zarodka oraz płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia oraz występowania wad serca oraz wad przewodu pokarmowego, związane ze stosowaniem inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnych tyg. ciąży. Bezwzględne ryzyko występowania wad układu sercowo-naczyniowego zwiększało się w tych badaniach z wartości <1% do prawie 1,5%. Prawdopodobnie ryzyko występowania powyższych wad wrodzonych zwiększa się wraz ze stosowaniem większych dawek leku a także z wydłużaniem okresu terapii. U noworodków, których matki stosowały ASA przed porodem, obserwowano nieprawidłowe krwawienia, takie jak: wylewy podspojówkowe, krwiomocz, wybroczyny, krwiak podokostnowy czaszki. W innym badaniu obserwowano częstsze występowanie krwawień wewnątrzczaszkowych u wcześniaków urodzonych przez matki, które stosowały ASA na tydzień przed porodem. U zwierząt dawka śmiertelna dla płodu była większa niż dawki stosowane klinicznie. U zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad wrodzonych, w tym wad układu sercowo-naczyniowego. ASA bardzo łatwo przenika przez barierę łożyskową. W pierwszych 6 miesiącach ciąży produkt leczniczy może być stosowany jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Jeśli zachodzi potrzeba zastosowania ASA u kobiet, które właśnie zaszły w ciążę, bądź podczas I lub II trymestru ciąży należy podawać najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy okres czasu. W końcowych 3 miesiącach ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą wpływać u płodu uszkadzająco: na układ krążenia (nadciśnienie płucne z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego Botalla), na nerki (może wystąpić niewydolność nerek z małowodziem). Wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn podawane kobietom w III trymestrze ciąży mogą: powodować wydłużenie czasu krwawienia zarówno u matek jak i u noworodków oraz działanie antyagregacyjne, nawet podczas stosowania bardzo małych dawek, hamować kurczliwość macicy; taki wpływ na macicę związany był ze zwiększoną częstością występowania dystocji i opóźnionego porodu u zwierząt. W związku z tym ASA jest przeciwwskazany w ostatnim trymestrze ciąży. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Po zastosowaniu produktu mogą wystąpić następujące działania niepożądane. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość, niedokrwistość wskutek mikrokrwawień z przewodu pokarmowego, niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, leukopenia, agranulocytoza, eozynopenia, zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia, wydłużenie czasu protrombinowego. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości: wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, wstrząs. Zaburzenia układu nerwowego: szumy uszne (zazwyczaj jako objaw przedawkowania), zaburzenia słuchu, zawroty głowy. Kwas askorbowy może powodować znużenie, uczucie palenia za mostkiem, bezsenność lub senność. Zaburzenia serca: niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: nadciśnienie, zaczerwienienie twarzy. Zaburzenia żołądka i jelit: niestrawność, zgaga, uczucie pełności w nadbrzuszu, nudności, wymioty, brak łaknienia, bóle brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego, uszkodzenie błony śluzowej żołądka, uczynnienie choroby wrzodowej, perforacje. Owrzodzenie żołądka występuje u 15% pacjentów długotrwale przyjmujących ASA. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: ogniskowa martwica komórek wątrobowych, tkliwość i powiększenie wątroby, szczególnie u pacjentów z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów, układowym toczniem rumieniowatym, gorączką reumatyczną lub chorobą wątroby w wywiadzie, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, fosfatazy alkalicznej i stężenia bilirubiny. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: białkomocz, obecność leukocytów i erytrocytów w moczu, martwica brodawek nerkowych, śródmiąższowe zapalenie nerek. Kwas askorbowy zmniejsza pH moczu, co ułatwia wytrącanie się moczanów, cystyny lub szczawianów.

Przedawkowanie

Po przedawkowaniu ASA mogą wystąpić: nudności, wymioty, szumy uszne i przyspieszenie oddechu. Obserwowano również inne objawy, takie jak: utrata słuchu, zaburzenia widzenia, bóle głowy, pobudzenie ruchowe, senność i śpiączkę, drgawki, hipertermię. W ciężkich zatruciach występują zaburzenia gospodarki kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej (kwasica metaboliczna i odwodnienie). Łagodne lub średnio ciężkie objawy toksyczności występują po zastosowaniu ASA w dawce 150-300 mg/kg mc. Ciężkie objawy zatrucia występują po zażyciu dawki 300-500 mg/kg mc. Potencjalnie śmiertelna dawka ASA jest większa niż 500 mg/kg mc. Zgon w przebiegu zatrucia ASA obserwowano po przyjęciu przez osoby dorosłe jednorazowej dawki 10-30 g. Postępowanie po przedawkowaniu: pacjenta należy przewieźć do szpitala. Brak jest specyficznej odtrutki. Leczenie przedawkowania: sprowokowanie wymiotów lub wykonanie płukania żołądka (w celu zmniejszenia wchłaniania). Takie postępowanie jest skuteczne w czasie 3-4 h po zażyciu ASA, a w przypadku dużej dawki nawet do 10 h. Podanie węgla aktywowanego w postaci zawiesiny wodnej (50-100 g u dorosłych lub 30-60 g u dzieci). Obniżanie tem. ciała (w przypadku hipertermii) poprzez utrzymywanie niskiej temperatury otoczenia oraz zastosowanie chłodnych okładów. Stałe kontrolowanie gospodarki wodno-elektrolitowej i wyrównywanie zaburzeń. W celu przyspieszenia wydalania ASA przez nerki oraz w leczeniu kwasicy należy podać dożylnie wodorowęglan sodu. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek można zastosować diurezę alkaliczną aż do pH moczu w granicach 7,5-8. W ciężkich zatruciach można zastosować hemodializę lub dializę otrzewnową. Dializa skutecznie usuwa ASA z organizmu oraz ułatwia wyrównanie zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej. W przypadkach wydłużenia czasu protrombinowego podaje się witaminę K. Nie należy stosować leków działających hamująco na OUN, np. barbituranów, ze względu na ryzyko zahamowania ośrodka oddechowego. Pacjentom z zaburzeniami oddychania należy podać tlen. Jeśli to konieczne, wykonać intubację dotchawiczą i zastosować oddech zastępczy. W przypadku występowania wstrząsu zastosować typowe postępowanie przeciwwstrząsowe. Należy uzupełniać płyny oraz prowadzić ogólne leczenie objawowe.

Działanie

Produkt leczniczy jest złożony z ASA i kwasu askorbowego. ASA należy do grupy NLPZ. Jest estrem kwasu salicylowego o właściwościach przeciwbólowych, przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych. Kwas askorbowy wpływa na oddychanie tkankowe i jest niezbędny w procesach przemian zachodzących w ustroju. Mechanizm działania ASA polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn -prostaglandyny E₂ (PGE₂), prostaglandyny I₂ (PGI₂) oraz tromboksanu A₂ - na skutek zahamowania cyklooksygenazy kwasu arachidonowego (hamowanie aktywności COX-1 i/lub COX-2). Związki te indukują proces zapalny przez działanie leukotaktyczne, zwiększoną przepuszczalność naczyń, powstawanie obrzęku, zwiększenie wrażliwości receptorów bólu na działanie neuroprzekaźników (serotoniny, bradykininy, acetylocholiny). W podwzgórzu PGE₂ jest silnym czynnikiem gorączko twórczym i hamowanie jej wytwarzania hamuje powstawanie gorączki. NLPZ wykazują także działanie przeciwbólowe w słabych bólach nocyceptywnych i w bólach neurogennych wywołanych stanami zapalnymi (lub z innych przyczyn), w których szkodliwe bodźce pobudzają aktywność cyklooksygenazy, zwiększając wytwarzanie nadtlenków i prostaglandyn. Wiele danych wskazuje, że możliwy jest także ośrodkowy mechanizm działania przeciwbólowego NLPZ. ASA hamuje również agregację płytek krwi. Nieodwracalne hamowanie cyklooksygenazy jest szczególnie wyraźne w płytkach krwi, ponieważ nie mogą one ponownie wytworzyć tego enzymu. Przypuszczalnie ASA wywiera również inne działania hamujące na płytki krwi. Kwas askorbowy jest odwracalnie utleniany do kwasu dehydroaskorbowego. Oba te związki mają duże znaczenie w procesach oksydacyjno-redukcyjnych zachodzących w organizmie. Kwas askorbowy potrzebny jest również do syntezy kolagenu i odnowy tkanek. Bierze udział w przemianie tyrozyny, w konwersji kwasu foliowego do folinowego, w przemianie węglowodanów, syntezie lipidów i białek. Ponadto uczestniczy w metabolizmie żelaza. Poprawia oddychanie tkankowe. W okresie choroby i zdrowienia zwiększa się zapotrzebowanie na kwas askorbowy.