Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Polkepral

Levetiracetam

tabl. powl.
1000 mg
50 szt.
Doustnie
Rx
100%
51,62
R (1)
6,39
S (2)
bezpł.
C (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Polkepral
tabl. powl.
750 mg
50 szt.
Doustnie
Rx
100%
39,63
R (1)
6,23
S (2)
bezpł.
C (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Polkepral
tabl. powl.
500 mg
50 szt.
Doustnie
Rx
100%
27,57
R (1)
6,37
S (2)
bezpł.
C (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Polkepral
tabl. powl.
500 mg
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
51,62
R (1)
6,39
S (2)
bezpł.
C (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Polkepral
tabl. powl.
250 mg
50 szt.
Doustnie
Rx
100%
14,56
R (1)
5,56
S (2)
bezpł.
C (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Polkepral
tabl. powl.
1000 mg
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
97,59
R (1)
7,11
S (2)
bezpł.
C (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.

Polkepral - informacje dla lekarza

Wskazania

Polkepral jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Monoterapia w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u pacjentów od 16 roku życia z nowo rozpoznaną padaczką
  • Terapia wspomagająca w leczeniu:
    • Napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych i dzieci o masie ciała powyżej 25 kg
    • Napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży od 12 roku życia z młodzieńczą padaczką miokloniczną
    • Napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży od 12 roku życia z idiopatyczną padaczką uogólnioną

Polkepral stanowi skuteczną opcję terapeutyczną w leczeniu różnych typów napadów padaczkowych, zarówno w monoterapii jak i leczeniu wspomagającym u pacjentów dorosłych oraz młodzieży.

Dawkowanie

Monoterapia
Grupa pacjentów Dawkowanie początkowe Dawkowanie docelowe Dawka maksymalna
Dorośli i młodzież od 16 lat 250 mg 2x/dobę przez 2 tygodnie 500 mg 2x/dobę 1500 mg 2x/dobę

Dawkę należy zwiększać co 2 tygodnie o 250 mg 2x/dobę w zależności od odpowiedzi klinicznej.

Terapia wspomagająca
Grupa pacjentów Dawkowanie początkowe Dawkowanie docelowe Dawka maksymalna
Dorośli (≥18 lat) i młodzież (12-17 lat) o mc. ≥50 kg 500 mg 2x/dobę 500-1500 mg 2x/dobę 1500 mg 2x/dobę

Dawkowanie można modyfikować, zwiększając lub zmniejszając dawkę dobową o 500 mg 2x/dobę co 2-4 tygodnie w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji.

Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
Stopień zaburzenia czynności nerek Klirens kreatyniny (ml/min/1,73m2) Dawkowanie
Prawidłowa czynność >80 500-1500 mg 2x/dobę
Łagodne zaburzenie 50-79 500-1000 mg 2x/dobę
Umiarkowane zaburzenie 30-49 250-750 mg 2x/dobę
Ciężkie zaburzenie <30 250-500 mg 2x/dobę

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę należy dostosować indywidualnie w zależności od klirensu kreatyniny.

Uwagi dotyczące dawkowania

Tabletki powlekane należy przyjmować doustnie, połykając w całości i popijając płynem. Można je przyjmować z posiłkiem lub bez. Dawka dobowa powinna być podzielona na dwie równe dawki.

Warto zapamiętać
  • Polkepral jest skuteczny w monoterapii i terapii wspomagającej różnych typów napadów padaczkowych
  • Dawkowanie należy dostosować indywidualnie, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (lewetyracetam), inne pochodne pirolidonów lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Lekarze powinni dokładnie ocenić historię alergii pacjenta przed przepisaniem Polkepralu, aby uniknąć potencjalnych reakcji nadwrażliwości.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Zakończenie leczenia

Zaleca się stopniowe odstawianie leku zgodnie z aktualną praktyką kliniczną:

  • Dorośli i młodzież >50 kg: zmniejszanie dawki o 500 mg 2x/dobę co 2-4 tygodnie
  • Dzieci i młodzież 25-50 kg: zmniejszanie dawki maksymalnie o 10 mg/kg mc. 2x/dobę co 2 tygodnie

Nagłe przerwanie leczenia może zwiększyć ryzyko wystąpienia napadów padaczkowych.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek konieczne może być dostosowanie dawki. W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby zaleca się ocenę czynności nerek przed ustaleniem dawki.

Ryzyko myśli i zachowań samobójczych

U pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, w tym lewetyracetamem, opisywano przypadki samobójstw, prób samobójczych oraz myśli i zachowań samobójczych. Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów depresji i/lub myśli samobójczych.

Stosowanie u dzieci

Produkt w postaci tabletek nie jest dostosowany do podawania niemowlętom i dzieciom poniżej 6 lat. Długotrwały wpływ na uczenie się, inteligencję, wzrost, funkcje endokrynologiczne, dojrzewanie i płodność u dzieci pozostaje nieznany.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów

Polkepral może powodować senność i inne objawy ze strony OUN, szczególnie na początku leczenia lub przy zwiększaniu dawki. Zaleca się ostrożność u pacjentów wykonujących czynności złożone, np. prowadzenie pojazdów.

Należy poinformować pacjentów o potencjalnym wpływie leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia.

Interakcje

Lewetyracetam wykazuje niewielki potencjał interakcji z innymi lekami:

  • Nie wpływa istotnie na stężenie innych leków przeciwpadaczkowych w surowicy
  • Inne leki przeciwpadaczkowe nie wpływają znacząco na farmakokinetykę lewetyracetamu
  • Może wystąpić zwiększenie klirensu lewetyracetamu o 20% u dzieci przyjmujących leki przeciwpadaczkowe indukujące enzymy
  • Probenecyd może zmniejszać klirens nerkowy głównego metabolitu lewetyracetamu
  • Brak istotnych interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, digoksyną i warfaryną

Lekarze powinni zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu lewetyracetamu z makrogolem, gdyż zgłaszano pojedyncze przypadki zmniejszonej skuteczności leku.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Ciąża

Dane z rejestrów ciąż nie wskazują na istotne zwiększenie ryzyka dużych wad wrodzonych po stosowaniu lewetyracetamu w monoterapii w I trymestrze. Jednak nie można całkowicie wykluczyć ryzyka teratogennego.

Leczenie skojarzone może wiązać się z większym ryzykiem wad wrodzonych niż monoterapia. Należy rozważyć stosowanie monoterapii, jeśli to możliwe.

Zmiany fizjologiczne w ciąży mogą wpływać na stężenie lewetyracetamu - obserwowano zmniejszenie stężenia w osoczu, szczególnie w III trymestrze (do 60% wartości wyjściowej).

Karmienie piersią

Lewetyracetam przenika do mleka kobiecego. Z tego względu karmienie piersią nie jest zalecane. Jeśli leczenie jest konieczne w okresie karmienia piersią, należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka.

Lekarze powinni dokładnie omówić potencjalne ryzyko i korzyści stosowania Polkepralu w ciąży i podczas karmienia piersią z pacjentkami w wieku rozrodczym.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Polkepralu to:

  • Zapalenie błony śluzowej nosa i gardła
  • Senność
  • Ból głowy
  • Zmęczenie
  • Zawroty głowy

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia psychiczne (depresja, agresja, lęk, bezsenność)
  • Zaburzenia układu nerwowego (drgawki, zaburzenia równowagi, ospałość)
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty)
  • Wysypka skórna

U dzieci częściej niż u dorosłych obserwowano: wymioty, pobudzenie, wahania nastroju, agresję, zaburzenia zachowania i ospałość.

Lekarze powinni monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie na początku leczenia i przy zwiększaniu dawki. Należy poinformować pacjentów o możliwych działaniach niepożądanych i zalecić zgłaszanie wszelkich niepokojących objawów.

Mechanizm działania

Dokładny mechanizm działania przeciwpadaczkowego lewetyracetamu nie jest w pełni poznany. Badania wskazują, że:

  • Lewetyracetam nie zmienia podstawowych właściwości komórki ani prawidłowych procesów neurotransmisji
  • Wpływa na stężenie Ca2+ w neuronach, częściowo hamując prądy Ca2+ typu N i ograniczając uwalnianie jonów Ca2+ z wewnątrzkomórkowych magazynów
  • Częściowo znosi indukowane przez cynk i β-karboliny hamowanie prądów bramkowanych przez GABA i glicynę
  • Wiąże się z białkiem pęcherzyków synaptycznych 2A, co może wpływać na egzocytozę neurotransmiterów

Interakcja lewetyracetamu z białkiem pęcherzyków synaptycznych 2A wydaje się kluczowa dla jego działania przeciwpadaczkowego. Mechanizm ten różni się od sposobu działania innych dostępnych leków przeciwpadaczkowych.

Warto zapamiętać
  • Polkepral ma unikalny mechanizm działania, odmienny od innych leków przeciwpadaczkowych
  • Lek wykazuje korzystny profil interakcji i może być stosowany w monoterapii lub terapii skojarzonej

Podsumowanie

Polkepral (lewetyracetam) jest skutecznym lekiem przeciwpadaczkowym o szerokim spektrum działania. Może być stosowany w monoterapii lub terapii skojarzonej w leczeniu różnych typów napadów padaczkowych u dorosłych i dzieci. Lek charakteryzuje się korzystnym profilem bezpieczeństwa i niewielkim potencjałem interakcji. Wymaga jednak ostrożnego stosowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz monitorowania pod kątem działań niepożądanych, szczególnie zaburzeń psychicznych. Lekarze powinni indywidualnie dostosowywać dawkowanie i uważnie obserwować pacjentów, zwłaszcza na początku terapii i przy modyfikacji dawki.


1) Padaczka
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Kobiety w ciąży
4) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Produkt jest wskazany jako monoterapia w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u pacjentów od 16 lat z nowo rozpoznaną padaczką. Produkt jest wskazany jako terapia wspomagająca w leczeniu: napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych i dzieci o mc. powyżej 25 kg; napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży od 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną; napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży od 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną.

Monoterapia. Dorośli i młodzież od 16 lat. Początkowa dawka terapeutyczna to 250 mg 2x/dobę, przez 2 tyg. Po 2 tyg. dawkę należy zwiększyć do 500 mg 2x/dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej, dawkę dobową można zwiększać co dwa tygodnie o 250 mg 2x/dobę. Maks. dawka wynosi 1500 mg 2x/dobę. Terapia wspomagająca. Dorośli (≥18 lat) i młodzież (12-17 lat) o mc 50 kg lub większej. Początkowa dawka terapeutyczna wynosi 500 mg 2x/dobę. Podawanie tej dawki można rozpocząć w 1-szym dniu leczenia. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 1500 mg 2x/dobę. Dawkowanie można zmieniać, zwiększając lub zmniejszając dawkę dobową o 500 mg 2x/dobę, co 2-4 tyg. Osoby w podeszłym wieku. U osób w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek zaleca się indywidualne dostosowanie dawki. Zaburzenia czynności nerek. Dawkę dobową ustala się indywidualnie w zależności od czynności nerek. U dorosłych pacjentów dawkowanie należy dostosować zgodnie z poniższymi zaleceniami. Aby skorzystać z dawkowania należy obliczyć ClCr u pacjenta w ml/min. ClCr w można obliczyć na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy krwi (w mg/dl), u dorosłych i młodzieży o mc. 50 kg i większej, posługując się następującym wzorem: ClCr (ml/min)=[140-wiek (lata)]x mc. (kg)/ 72x stężenie kreatyniny w surowicy(mg/dl)(x0,85 dla kobiet). Następnie należy określić ClCr dostosowany do pc. (ang. BSA) według poniższego wzoru: ClCr (ml/min/1,73 m2)= ClCr(ml/min)/ Pc (m2)x 1,73. Dostosowanie dawkowania u dorosłych i młodzieży o mc. powyżej 50 kg z zaburzoną czynnością nerek. Czynność prawidłowa: ClCr>80 (500-1500 mg dwa razy/dobę). Łagodne zaburzenie czynności: ClCr 50-79 (500-1000 mg 2x/dobę). Umiarkowane zaburzenie czynności: ClCr 30-49 (250-750 mg 2x/dobę). Ciężkie zaburzenie czynności: ClCr <30 (250-500 mg 2x/dobę). Schyłkowa niewydolność nerek - pacjenci poddawani dializie (1-szego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka początkowa 750 mg) (500-1000 mg jeden raz/dobę (po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 250-500 mg)). U dzieci z zaburzoną czynnością nerek, dawki lewetyracetamu należy dostosować w zależności od czynności nerek, ponieważ klirens lewetyracetamu jest z nią związany. Niniejsze zalecenie jest oparte na badaniu przeprowadzonym u dorosłych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. U młodszej młodzieży i dzieci o mc. powyżej 25 kg ClCr w ml/min/1,73 m2 można obliczyć na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy (mg/dl), korzystając z poniższego wzoru (wzór Schwartza): ClCr (ml/min/1,73 m2)= wzrost (cm) x ks/ stężenie kreatyniny (mg/dl). ks = 0,55 u dzieci poniżej 13 lat i młodzieży płci żeńskiej, ks = 0,7 u młodzieży płci męskiej. Dostosowanie dawkowania u dzieci i młodzieży o mc. powyżej 25 kg i o mc. a poniżej 50 kg, z zaburzoną czynnością nerek. Czynność prawidłowa: ClCr >80 (10-30 mg/kg mc. 2x/dobę). Niewielkie zaburzenie czynności: ClCr 50-79 (10-20 mg/kg mc. 2x/dobę). Umiarkowane zaburzenie czynności: ClCr 30-49 (5 mg/kg mc do 15 mg/kg mc. 2x/dobę). Ciężkie zaburzenie czynności:ClCr <30 (5 mg/kg mc. do 10 mg/kg mc. 2x/dobę). Schyłkowa niewydolność nerek, pacjenci poddawani dializie: (110-20 mg/kg mc. raz na dobę) (po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 3,5-7 mg/kg mc.) (po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 5-10 mg/kg mc.). Lekarz powinien zalecić najwłaściwszą postać farmaceutyczną i moc, w zależności od wieku, mc. i dawkowania. U dzieci o mc. poniżej 25 kg, zaleca się rozpoczęcie leczenia innym produktem zawierającym lewetyracetam w postaci roztworu doustnego. W lecznictwie są dostępne produkty zawierające lewetyracetam w postaci roztw. doustnego o mocy 100 mg/ml. Nie ustalono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania produktu w monoterapii u dzieci i młodzieży poniżej 16 lat. Brak dostępnych danych. Terapia wspomagająca u dzieci o mc. powyżej 25 kg i mniejszej niż 50 kg: początkowa dawka terapeutyczna wynosi 10 mg/kg mc. 2x/dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 30 mg/kg mc. 2x/dobę. Zmiany dawkowania nie powinny przekraczać zmniejszania lub zwiększania dawki o więcej niż 10 mg/kg mc. 2x/ dobę, co 2 tyg.. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Dawka u dzieci o mc. 50 kg lub większej, jest taka sama jak u dorosłych. Zalecana dawka dla dzieci o mc. powyżej 25 kg i młodzieży: 25 kg, dawka początkowa: 250 mg 2x/dobę, dawka maks.: 750 mg 2x/ dobę; od 50 kg (dawka u dzieci i młodzieży o mc. 50 kg lub większej, jest taka sama jak u dorosłych), dawka początkowa: 500 mg 2x/dobę, dawka maks.: 1500 mg 2x/dobę.

Tabl. powl. należy przyjmować doustnie, połykać popijając wystarczającą ilością płynu, z posiłkiem lub bez posiłku. Dawka dobowa jest podawana w 2 równo podzielonych dawkach.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne związki pochodne pirolidonów, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Jeśli leczenie produktem ma być zakończone, zgodnie z aktualną praktyką kliniczną zaleca się stopniowe odstawianie produktu (np. dorośli i młodzież o mc. powyżej 50 kg: zmniejszanie dawki o 500 mg 2x/dobę, co 2-4 tyg.; dzieci i młodzież o mc. powyżej 25 kg i poniżej 50 kg: zmniejszanie dawki nie powinno przekroczyć redukcji o 10 mg/kg mc. 2x/dobę, co 2 tyg.). Podawanie produktu pacjentom z zaburzeniem czynności nerek może wymagać odpowiedniego dostosowania dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się ocenę czynności nerek przed ustaleniem odpowiedniej dawki. U pacjentów leczonych produktami przeciwpadaczkowymi (w tym lewetyracetamem) opisywano przypadki samobójstw, prób samobójczych oraz myśli i zachowań samobójczych. Meta-analiza wyników randomizowanych, kontrolowanych placebo, badań klinicznych z zastosowaniem przeciwpadaczkowych produktów leczniczych wykazała niewielkie zwiększenie ryzyka występowania myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm tego działania nie jest znany. Dlatego należy monitorować pacjentów pod względem występowania depresji i/lub myśli oraz zachowań samobójczych i rozważyć odpowiednie leczenie. Należy zalecić pacjentom (i opiekunom pacjentów), aby zgłaszali się po pomoc medyczną, jeśli wystąpią objawy depresji i/lub myśli oraz zachowania samobójcze. Produkt ma postać tabl., nie jest dostosowany do podawania niemowlętom i dzieciom poniżej 6 lat. Dostępne dane dotyczące stosowania u dzieci nie wskazują wpływu na wzrost i dojrzewanie. Jednak długotrwały wpływ na uczenie się, inteligencję, wzrost, funkcje endokrynologiczne, dojrzewanie i potencjalny wpływ na płodność pozostają nieznane. Bezpieczeństwo i skuteczność lewetyracetamu u niemowląt z padaczką poniżej 1 rż., nie zostały dokładnie zbadane. Jedynie 35 niemowląt z napadami częściowymi w wieku poniżej 1 rż. otrzymywało lewetyracetam w badaniach klinicznych; 13 z nich miało mniej niż 6 m-cy. Dawka 750 mg: 1 tabl. powl. zawiera 0,36 mg barwnika żółcieni pomarańczowej, lak (E110) i dlatego produkt leczniczy może powodować reakcje alergiczne. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Z powodu możliwości różnic w osobniczej wrażliwości, szczególnie na początku leczenia lub podczas zwiększania dawki, u niektórych pacjentów może wystąpić senność lub inne objawy ze strony centralnego układu nerwowego. Z tego względu, pacjentom wykonującym czynności złożone, zaleca się ostrożność np.: podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Nie zaleca się prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, dopóki nie jest znany wpływ na zdolność pacjenta do wykonywania tych czynności.

Dane z okresu przed wprowadzeniem do obrotu, pochodzące z badań klinicznych prowadzonych u dorosłych wskazują, że lewetyracetam nie wywiera wpływu na stężenie w surowicy innych stosowanych aktualnie leków przeciwpadaczkowych (fenytoiny, karbamazepiny, kwasu walproinowego, fenobarbitalu, lamotryginy, gabapentyny i prymidonu) oraz, że powyższe leki przeciwpadaczkowe nie wpływają na farmakokinetykę lewetyracetamu. Tak jak u dorosłych, u dzieci i młodzieży przyjmujących lewetyracetam w dawce do 60 mg/kg mc./dobę, nie zaobserwowano jednoznacznych dowodów na istnienie klinicznie znaczących interakcji z innymi produktami leczniczymi. Ocena retrospektywna interakcji farmakokinetycznych u dzieci i młodzieży (4-17 lat) z padaczką potwierdziła, że terapia wspomagająca lewetyracetamem podawanym doustnie nie miała wpływu na stężenie w stanie stacjonarnym w surowicy podawanych jednocześnie karbamazepiny i walproinianu. Jednak dane wskazywały na zwiększenie klirensu lewetyracetamu o 20% u dzieci przyjmujących przeciwpadaczkowe produkty lecznicze indukujące enzymy. Dostosowanie dawki nie jest konieczne. Wykazano, że probenecyd, lek hamujący wydzielanie w kanalikach nerkowych, podawany w dawce 500 mg 4x/dobę zmniejsza klirens nerkowy głównego metabolitu lewetyracetamu, nie wpływając jednak na klirens lewetyracetamu. Pomimo to, stężenie tego metabolitu pozostaje niewielkie. Należy się spodziewać, że inne leki wydalane na drodze aktywnego wydzielania kanalikowego mogą również zmniejszać klirens nerkowy tego metabolitu. Wpływ lewetyracetamu na probenecyd nie był badany. Nie jest również znany wpływ lewetyracetamu na inne leki wydzielane aktywnie, takie jak: NLPZ, sulfonamidy i metotreksat. Lewetyracetam w dawce dobowej 1000 mg nie wpływał na farmakokinetykę doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu i lewonorgestrelu); parametry układu endokrynowego (stężenie hormonu luteinizującego i progesteronu) pozostawały niezmienione. Lewetyracetam w dawce dobowej 2000 mg nie wpływał na farmakokinetykę digoksyny i warfaryny; czas protrombinowy pozostawał niezmieniony. Jednoczesne stosowanie z digoksyną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi oraz z warfaryną nie wpływało na farmakokinetykę lewetyracetamu. Brak danych dotyczących wpływu leków zobojętniających na wchłanianie lewetyracetamu. Zgłaszano pojedyncze przypadki zmniejszonej skuteczności lewetyracetamu po jednoczesnym doustnym podaniu go z makrogolem, osmotycznym lekiem przeczyszczającym. Dlatego nie należy przyjmować makrogolu doustnie na godz. przed i godz. po zastosowaniu lewetyracetamu. Pokarm nie zmieniał stopnia wchłaniania lewetyracetamu, ale szybkość wchłaniania była nieznacznie zmniejszona. Brak danych dotyczących interakcji lewetyracetamu z alkoholem.

Dane z okresu po wprowadzeniu do obrotu, pochodzące z licznych rejestrów dokumentujących przebieg ciąży u ponad 1000 kobiet stosujących lewetyracetam w monoterapii w I trymestrze ciąży, nie wskazują na istotne zwiększenie ryzyka dużych wrodzonych wad rozwojowych. Nie można jednak całkowicie wykluczyć działania teratogennego. Skojarzone leczenie przeciwpadaczkowe może być związane z większym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych niż monoterapia, dlatego należy rozważyć stosowanie monoterapii. W badaniach na zwierzętach wykazano toksyczny wpływ na reprodukcję. Nie zaleca się stosowania produktu w czasie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne. Podobnie jak w przypadku innych przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, zmiany fizjologiczne zachodzące podczas ciąży mogą wpływać na stężenie lewetyracetamu. Obserwowano zmniejszenie stężenia lewetyracetamu w osoczu podczas ciąży. Zmniejszenie stężenia jest bardziej wyraźne w III trymestrze (do 60% wartości względem okresu wyjściowego, przed ciążą). W przypadku kobiet w ciąży stosujących lewetyracetam należy zapewnić odpowiednie postępowanie kliniczne. Zaprzestanie leczenia przeciwpadaczkowego może spowodować zaostrzenie choroby, które może być szkodliwe dla matki i płodu. Lewetyracetam przenika do mleka kobiecego. Z tego względu, karmienie piersią nie jest zalecane. Jeżeli jednak konieczne jest leczenie lewetyracetamem podczas karmienia piersią, należy uwzględniając znaczenie karmienia piersią, rozważyć stosunek korzyści do ryzyka związany z leczeniem. W badaniach na zwierzętach nie wykryto wpływu na płodność. Brak danych klinicznych, nie jest znane ryzyko u ludzi.

Przedstawiony poniżej profil zdarzeń niepożądanych sporządzono na podstawie zbiorczej analizy badań klinicznych kontrolowanych placebo we wszystkich badanych wskazaniach, w których lewetyracetam podawano w sumie 3 416 pacjentom. Do uzyskanych danych włączono również informacje dotyczące stosowania lewetyracetamu w otwartych badaniach uzupełniających oraz dane z okresu po wprowadzeniu produktu do obrotu. Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należało zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, senność, ból głowy, zmęczenie i zawroty głowy. Profil bezpieczeństwa lewetyracetamu jest na ogół podobny we wszystkich grupach wiekowych (dorośli i dzieci) i zarejestrowanych wskazaniach w leczeniu padaczki. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zapalenie błony śluzowej nosa i gardła; (rzadko) infekcje. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) małopłytkowość, lukopenia; (rzadko) pancytopenia, neutropenia, agranulocytoza. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) wysypka polekowa z eozynofilią i objawami narządowymi (zespół DRESS). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) jadłowstręt; (niezbyt często) zmniejszenie mc., zwiększenie mc.; (rzadko) hiponatremia. Zaburzenia psychiczne: (często) depresja, wrogość/ agresywność, lęk, bezsenność, nerwowość/drażliwość; (niezbyt często) próby samobójcze, myśli samobójcze, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia zachowania, omamy, uczucie złości, splątanie, chwiejność emocjonalna/wahania nastroju, pobudzenie; (rzadko) samobójstwo, zaburzenia osobowości, zaburzenia myślenia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) senność, bóle głowy; (często) drgawki, zaburzenia równowagi, zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), ospałość, drżenie; (niezbyt często) niepamięć, zaburzenia pamięci, zaburzenia koordynacji ruchów/ataksja, parestezja, zaburzenia koncentracji uwagi; (rzadko) choreoatetoza, dyskineza, hiperkinezja. Zaburzenia oka: (niezbyt często) podwójne widzenie, niewyraźne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego). Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból brzucha, biegunka, dyspepsja, nudności, wymioty; (rzadko) zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) niewydolność wątroby, zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka; (niezbyt często) łysienie, wyprysk, świąd; (rzadko) martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona,umień wielopostaciowy. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) osłabienie mięsni, ból mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) astenia/ zmęczenie. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) urazy. Ryzyko wystąpienia jadłowstrętu jest większe w przypadku jednoczesnego podawania topiramatu i lewetyracetamu. W kilku przypadkach łysienia zaobserwowano ustąpienie zmian po odstawieniu lewetyracetamu. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo i otwartych badaniach uzupełniających, lewetyracetam podawano 190 pacjentom od 1 m-ca do poniżej 4 lat (60 z nich otrzymywało lewetyracetam w badaniach kontrolowanych placebo). W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo i otwartych badaniach uzupełniających, lewetyracetam podawano 645 pacjentom 4-16 lat (233 z nich otrzymywało lewetyracetam w badaniach kontrolowanych placebo). W obu grupach wiekowych, dane te uzupełniono informacjami na temat stosowania lewetyracetamu uzyskanymi w okresie po wprowadzeniu lewetyracetamu do obrotu. Profil zdarzeń niepożądanych lewetyracetamu jest na ogół podobny we wszystkich grupach wiekowych i zarejestrowanych wskazaniach w leczeniu padaczki. Dane dotyczące bezpieczeństwa u dzieci uzyskane w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo były podobne do profilu bezpieczeństwa lewetyracetamu u dorosłych, z wyjątkiem działań niepożądanych dotyczących zachowania i zaburzeń psychicznych, które występowały częściej u dzieci. U dzieci i młodzieży 4-16 lat, częściej niż w innych grupach wiekowych lub niż to wynika z ogólnego profilu bezpieczeństwa zgłaszano: wymioty (bardzo często, 11,2%), pobudzenie (często, 3,4%), wahania nastroju (często, 2,1%), chwiejność emocjonalną (często, 1,7%), agresję (często, 8,2%), zaburzenia zachowania (często, 5,6%) i ospałość (często, 3,9%). U niemowląt i dzieci od 1 m-ca do poniżej 4 lat, częściej niż w innych grupach wiekowych lub w ramach ogólnego profilu bezpieczeństwa zgłaszano: drażliwość (bardzo często, 11,7%) i zaburzenia koordynacji ruchów (często, 3,3%). Badanie u dzieci i młodzieży, zaprojektowane w celu wykazania, że lewetyracetam nie jest gorszy, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby i z grupą kontrolną placebo, dotyczące bezpieczeństwa stosowania, oceniało wpływ lewetyracetamu na funkcje poznawcze oraz neuropsychiczne u dzieci 4-16 lat z napadami częściowymi. Stwierdzono, że lewetyracetam nie różnił się (nie był gorszy) od placebo pod względem zmiany Złożonego wyniku testu pamięci w części Uwaga i pamięć Międzynarodowej Wykonaniowej Skali Leitera-R wobec stanu wyjściowego, w populacji zdefiniowanej przez protokół badania. Wyniki dotyczące funkcji behawioralnych i emocjonalnych u pacjentów leczonych lewetyracetamem wskazywały pogorszenie w zakresie zachowań agresywnych, co zmierzono w sposób standaryzowany i systematyczny z wykorzystaniem zwalidowanego narzędzia - Kwestionariusza zachowań dziecka Achenbacha (ang. CBCL). U pacjentów, którzy przyjmowali lewetyracetam w ramach długoterminowego, otwartego badania obserwacyjnego, zazwyczaj nie występowało jednak pogorszenie w zakresie funkcji behawioralnych i emocjonalnych; w szczególności wyniki pomiarów dotyczących zachowań agresywnych nie były gorsze od wartości wyjściowych.

Po przedawkowaniu lewetyracetamu obserwowano: senność, pobudzenie, agresywność, zmniejszenie stanu świadomości, depresję oddechową, śpiączkę. Po ostrym przedawkowaniu należy opróżnić żołądek przez wykonanie płukania żołądka lub wywołanie wymiotów. Nie istnieje żadne swoiste antidotum dla lewetyracetamu. Leczenie przedawkowania polega na leczeniu objawowym, w tym z możliwością zastosowania hemodializy. Skuteczność dializy wynosi 60% dla lewetyracetamu oraz 74% dla jego głównego metabolitu.

Mechanizm działania lewetyracetamu nadal nie jest w pełni poznany, wydaje się inny niż sposób działania dostępnych obecnie leków przeciwpadaczkowych. Wyniki badań in vitro i in vivo wskazują, że lewetyracetam nie zmienia podstawowych właściwości komórki ani prawidłowych procesów neurotransmisji. Badania in vitro wykazały, że lewetyracetam wpływa na stężenie Ca2+ w neuronach, częściowo hamując prądy Ca2+ typu N oraz ograniczając uwalnianie jonów Ca2+ zmagazynowanych wewnątrz neuronów. Dodatkowo częściowo znosi indukowane przez cynk i β-karboliny hamowanie prądów bramkowanych przez GABA i glicynę. Ponadto w badaniach in vitro wykazano, że lewetyracetam wiąże się w określonym miejscu w tkance mózgowej gryzoni. Tym miejscem jest białko pęcherzyków synaptycznych 2A, które, jak się uważa, bierze udział w procesie fuzji pęcherzyków i egzocytozy neurotransmiterów. Stopień powinowactwa lewetyracetamu i spokrewnionych analogów do białka 2A koreluje z mocą działania przeciwpadaczkowego tych substancji w modelu audiogennych napadów padaczkowych u myszy. To odkrycie wskazuje, że interakcja lewetyracetamu z białkiem pęcherzyków synaptycznych 2A wydaje się wpływać na jego przeciwpadaczkowe działanie.

1 tabl. powl. zawiera 250 mg, 500 mg, 750 mg lub 1000 mg lewetyracetamu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.
cookie icon

Nasza strona używa plików cookies, czyli ciasteczek.
Do czego są one potrzebne mogą dowiedzieć się Państwo tutaj
Korzystając ze strony, wyrażają Państwo zgodę na używanie ciasteczek (cookies). Ustawienia dotyczące przechowywania ciasteczek można zmienić w swojej przeglądarce.

Oświadczenie

Wejście do serwisu dla lekarzy i farmaceutów wymaga potwierdzenia oświadczenia widocznego na stronie. Jeśli nie spełniasz wymienionych warunków, kliknij przycisk Pomiń.