Peroxidon - wyrób medyczny do wybielania zębów martwych

Peroxidon to specjalistyczny wyrób medyczny przeznaczony do wybielania zębów martwych (bezmiazgowych). Jego głównym składnikiem aktywnym jest nadtlenek mocznika, który po zmieszaniu z gliceryną tworzy pastę o właściwościach wybielających.

Mechanizm działania

Po aplikacji, nadtlenek mocznika ulega rozkładowi na mocznik i nadtlenek wodoru. Następnie nadtlenek wodoru rozpada się na aktywny tlen i wodę. To właśnie aktywny tlen jest kluczowym czynnikiem wybielającym, który działa na cząsteczki pigmentów zawartych w zębie, nasycając lub likwidując wiązania chemiczne odpowiedzialne za ich barwę.

Efektem tego procesu jest stopniowe rozjaśnianie koloru martwego zęba, przywracając mu estetyczny wygląd.

Przygotowanie pasty

Przed przystąpieniem do zabiegu, należy przygotować pastę wybielającą, mieszając proszek Peroxidonu z gliceryną. Proces przygotowania pasty wymaga staranności i przestrzegania następujących kroków:

1. Przed otwarciem pojemnika z proszkiem, należy go mocno wstrząsnąć w celu rozbicia ewentualnych zbryleń.
2. Do pobierania proszku używać wyłącznie łyżeczki dołączonej do zestawu.
3. Nadmiar proszku usunąć, wykorzystując krawędź pojemnika.
4. Zachować zalecaną proporcję: 2 łyżeczki proszku na 1 kroplę gliceryny.

Przestrzeganie powyższych zasad zapewni odpowiednią konsystencję i skuteczność preparatu.

Procedura wybielania

Proces wybielania zęba martwego za pomocą Peroxidonu wymaga starannego przygotowania i przeprowadzenia zabiegu. Poniżej przedstawiono szczegółową procedurę:

1. Sprawdzić, czy kanał zęba jest dokładnie wypełniony pastą do wypełniania kanałów korzeniowych. W przypadku nieprawidłowego wypełnienia, konieczne jest powtórne leczenie endodontyczne.
2. Usunąć wypełnienie z kanału 1-2 mm poniżej granicy szkliwno-cementowej.
3. Nałożyć 0,5-1 mm warstwę nietwardniejącego wodorotlenku wapnia na materiał wypełniający kanał.
4. Na warstwę wodorotlenku wapnia położyć warstwę materiału szkło-jonomerowego.
5. Wyścielić starannie dno i ścianki komory zęba przygotowaną wcześniej pastą Peroxidonu.
6. Przykryć pastę wacikiem i zamknąć szczelnie cementem, zwracając szczególną uwagę na szczelność przykrycia.
7. Po upływie 4-5 dni przepłukać komorę zęba wodą i ocenić efekt wybielania.

Jeżeli odbarwienie jest wystarczające, należy założyć ostateczne wypełnienie. W przypadku niezadowalającego efektu, zabieg można powtórzyć. Warto jednak pamiętać, że jeśli trzykrotna aplikacja wyrobu nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, należy rozważyć zmianę metody postępowania, np. pokrycie zęba licówką.

Przeciwwskazania i środki ostrożności

Stosowanie Peroxidonu wiąże się z pewnymi ograniczeniami i wymaga zachowania szczególnej ostrożności:

• Nie stosować u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią.
• Nie używać w przypadku nadwrażliwości na nadtlenek mocznika lub nadtlenek wodoru.
• Ząb przeznaczony do wybielania musi mieć prawidłowo wyleczony kanał korzeniowy.
• Do zarabiania preparatu stosować wyłącznie glicerynę.
• Podczas zabiegu chronić szkliwo zębów, błony śluzowe, skórę i oczy pacjenta.
• Nie przekraczać liczby pięciu aplikacji.

Należy mieć na uwadze, że według niektórych badań, wybielanie może być przyczyną resorpcji przyszyjkowej rozpoczynającej się w okresie 1-7 lat od wybielenia zęba. W celu zapobiegania temu zjawisku, zaleca się po zakończeniu wybielania wprowadzić do komory zęba nietwardniejący preparat wodorotlenkowo-wapniowy, dwukrotnie na okres 1-2 tygodni.

Monitorowanie po zabiegu

Wybielone zęby wymagają długoterminowej obserwacji. Zaleca się kontrolę kliniczną i radiologiczną przez okres przynajmniej 7 lat po zabiegu wybielania.

Bezpieczeństwo stosowania

Peroxidon jest substancją żrącą i utleniającą. Kontakt z materiałami palnymi może spowodować pożar. Podczas pracy z preparatem należy:

• Stosować odpowiednią odzież ochronną, rękawice i ochrony oczu/twarzy.
• W razie kontaktu z okiem, przepłukać natychmiast dużą ilością wody i skontaktować się z lekarzem okulistą.

Przechowywanie

Wyrób należy przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu, w temperaturze do 25°C. Ważne jest, aby chronić go przed światłem, wilgocią i wysoką temperaturą, co zapewni zachowanie jego właściwości i skuteczności.

Stosowanie Peroxidonu wymaga od lekarza stomatologa dokładnej znajomości procedury, świadomości potencjalnych zagrożeń oraz staranności w wykonywaniu zabiegu. Prawidłowo przeprowadzone wybielanie może znacząco poprawić estetykę martwego zęba, przynosząc satysfakcję pacjentowi.