Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Pernazinum®

Perazine

tabl.
25 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
7,33
B (1)
1,02
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Pernazinum®
tabl.
25 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
4,20
B (1)
1,79
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Pernazinum®
tabl.
100 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
13,71
B (1)
0,93
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Pernazinum® - Charakterystyka leku przeciwpsychotycznego

Wskazania do stosowania

Pernazinum® (perazyna) jest lekiem przeciwpsychotycznym stosowanym w leczeniu następujących zaburzeń:

  • Ostra i przewlekła schizofrenia
  • Ostre zaburzenia psychotyczne z urojeniami, lękami, omamami, utratą poczucia osobowości
  • Katatonia
  • Mania
  • Pobudzenie psychomotoryczne

Perazyna wykazuje działanie przeciwpsychotyczne poprzez antagonistyczne oddziaływanie na receptory dopaminergiczne D1 i D2 w ośrodkach podkorowych mózgu, podwzgórzu i układzie limbicznym. Dodatkowo blokuje receptory cholinergiczne, adrenergiczne α1, histaminowe i serotoninowe.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawkowanie
Ostre zaburzenia psychotyczne, katatonia, pobudzenie psychoruchowe Początkowo: 50-150 mg/dobę
Podtrzymująco (hospitalizacja): 200-600 mg/dobę (maks. 800 mg/dobę)
Podtrzymująco (ambulatoryjnie): do 300 mg/dobę
Przewlekła schizofrenia 75-600 mg/dobę w 2-3 dawkach podzielonych

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Leczenie ambulatoryjne rozpoczyna się od mniejszych dawek, stopniowo zwiększając do uzyskania efektu. U pacjentów hospitalizowanych stosuje się większe dawki początkowe. Maksymalny efekt przeciwpsychotyczny występuje po 1-3 tygodniach leczenia.

W niewydolności nerek nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz osób w podeszłym wieku zaleca się zmniejszenie dawki o połowę. W ciężkiej niewydolności wątroby należy przerwać podawanie leku.

Leczenie zaburzeń psychotycznych jest długotrwałe. Po uzyskaniu poprawy dawki należy zmniejszać stopniowo przez kilka do kilkunastu miesięcy. Decyzję o przerwaniu leczenia podejmuje lekarz na podstawie doświadczenia klinicznego oraz stanu pacjenta.

Warto zapamiętać
  • Maksymalny efekt przeciwpsychotyczny perazyny występuje po 1-3 tygodniach leczenia
  • U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz osób w podeszłym wieku zaleca się zmniejszenie dawki o połowę

Dawkowanie perazyny wymaga indywidualnego dostosowania w zależności od stanu klinicznego pacjenta, nasilenia objawów oraz tolerancji leczenia. Kluczowe jest stopniowe zwiększanie dawki na początku terapii oraz powolne jej zmniejszanie przy zakończeniu leczenia.

Przeciwwskazania

Stosowanie perazyny jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego lub komórek krwi
  • Złośliwy zespół neuroleptyczny w wywiadzie
  • Stany śpiączkowe
  • Ciąża i okres karmienia piersią
  • Ostre zatrucie lekami nasennymi, opioidami, neuroleptykami, lekami uspokajającymi, przeciwdepresyjnymi lub alkoholem
  • Guzy zależne od prolaktyny

Bezwzględne przestrzeganie przeciwwskazań jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta. Szczególną uwagę należy zwrócić na stan układu krwiotwórczego oraz wywiad w kierunku złośliwego zespołu neuroleptycznego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie perazyny wymaga zachowania szczególnej ostrożności w następujących przypadkach:

  • Leukopenia
  • Padaczka (lek obniża próg drgawkowy)
  • Jaskra, przerost gruczołu krokowego
  • Niewydolność wątroby
  • Zaawansowana choroba niedokrwienna serca, świeży zawał serca
  • Niedociśnienie ortostatyczne
  • Zwężenie odźwiernika

Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie zaleca się wykonywanie następujących badań:

  • Pełny obraz morfologiczny krwi (na początku leczenia, następnie co 6 miesięcy)
  • Monitorowanie stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą
  • Kontrola ciśnienia tętniczego krwi oraz EKG
  • Próby czynnościowe wątroby (na początku leczenia i po 6 miesiącach)

Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwość wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego, charakteryzującego się gorączką, sztywnością mięśniową oraz wzrostem aktywności kinazy kreatynowej i stężenia mioglobiny we krwi. W przypadku jego wystąpienia konieczne jest natychmiastowe odstawienie leku i wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Regularne monitorowanie stanu pacjenta oraz wykonywanie zalecanych badań kontrolnych pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych powikłań i odpowiednią modyfikację leczenia.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Perazyna wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które mogą mieć istotne znaczenie kliniczne:

  • Leki psychotropowe: konieczność zmniejszenia dawek
  • Leki obniżające ciśnienie krwi: ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia
  • Opioidowe leki przeciwbólowe: nasilenie działania przeciwbólowego i uspokajającego
  • Alkohol: wzajemne nasilenie działania i obniżenie ciśnienia krwi
  • Lit: zwiększone ryzyko objawów pozapiramidowych
  • Inhibitory MAO: nasilenie działania uspokajającego perazyny
  • Doustne środki antykoncepcyjne: zwiększone ryzyko objawów pozapiramidowych i zapalenia żył
  • Leki przeciwdrgawkowe: osłabienie działania przeciwpsychotycznego perazyny
  • Karbamazepina: zwiększone ryzyko neurotoksyczności i uszkodzenia elementów krwi
  • Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne: zwiększenie ich toksyczności
  • Beta-blokery: zwiększone ryzyko spadków ciśnienia tętniczego
  • Leki przeciwarytmiczne: zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu serca

Należy unikać jednoczesnego stosowania perazyny z lekami hamującymi OUN ze względu na ryzyko nasilenia działania uspokajającego i depresji ośrodka oddechowego. Wchłanianie perazyny może być zmniejszone przy jednoczesnym spożyciu mleka, kawy, herbaty i soków owocowych.

Warto zapamiętać
  • Perazyna wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które mogą mieć istotne znaczenie kliniczne
  • Szczególną ostrożność należy zachować przy jednoczesnym stosowaniu leków wpływających na układ sercowo-naczyniowy oraz OUN

Znajomość potencjalnych interakcji perazyny z innymi lekami jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania tego leku. W przypadku konieczności łączenia perazyny z innymi preparatami, należy dokładnie monitorować stan pacjenta i w razie potrzeby modyfikować dawkowanie.

Wpływ na ciążę i laktację

Perazyna nie powinna być stosowana w czasie ciąży ze względu na potencjalne działanie teratogenne. Lek i jego metabolity przenikają do mleka matki, dlatego jest przeciwwskazany również podczas karmienia piersią.

Działania niepożądane

Stosowanie perazyny może wiązać się z wystąpieniem różnorodnych działań niepożądanych, wynikających z jej wpływu na układ nerwowy oraz inne układy organizmu. Do najczęstszych należą:

  • Objawy pozapiramidowe (np. parkinsonizm polekowy, akatyzja)
  • Senność, zawroty głowy
  • Suchość w ustach, zaparcia
  • Niedociśnienie ortostatyczne
  • Zaburzenia widzenia
  • Zwiększenie masy ciała
  • Zaburzenia czynności seksualnych
  • Hiperprolaktynemia

W rzadkich przypadkach mogą wystąpić poważne działania niepożądane, takie jak złośliwy zespół neuroleptyczny, agranulocytoza czy zaburzenia rytmu serca. Pacjenci powinni być poinformowani o możliwości wystąpienia działań niepożądanych i konieczności zgłaszania ich lekarzowi.

Przedawkowanie

Przedawkowanie perazyny może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Objawy przedawkowania obejmują:

  • Trudności w mówieniu i niezborność ruchów
  • Zaburzenia ostrości widzenia
  • Drżenia mięśniowe
  • Stan splątania
  • Zaburzenia rytmu serca, w tym zatrzymanie akcji serca
  • Duszność, bezdech
  • Zaburzenia termoregulacji

W przypadku przedawkowania należy niezwłocznie wykonać płukanie żołądka wodnym roztworem węgla aktywowanego oraz zastosować leczenie objawowe. W przypadku zapaści naczyniowej podaje się dożylnie płyny izotoniczne. Zaburzenia rytmu serca leczy się propranololem, a drgawki diazepamem. Nie należy stosować amin sympatykomimetycznych w leczeniu niedociśnienia ze względu na ryzyko reakcji paradoksalnych.

Podsumowanie

Perazyna jest skutecznym lekiem przeciwpsychotycznym, którego stosowanie wymaga jednak szczególnej ostrożności i regularnego monitorowania stanu pacjenta. Kluczowe znaczenie ma indywidualne dostosowanie dawki, uwzględnienie potencjalnych interakcji lekowych oraz systematyczna ocena stosunku korzyści do ryzyka terapii. Właściwe stosowanie perazyny, zgodnie z zaleceniami lekarza, pozwala na efektywne leczenie zaburzeń psychotycznych przy jednoczesnej minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.


1) Choroby psychiczne lub upośledzenia umysłowe
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia


Wskazania

Perazyna jest lekiem przeciwpsychotycznym stosowanym w leczeniu ostrej i przewlekłej schizofrenii;ostrych zaburzeń psychotycznych z urojeniami, lękami, omamami, utratą poczucia osobowości, katatonii, mani oraz pobudzenia psychomotorycznego.

Ostre zaburzenia psychotyczne, katatonia, pobudzenie psychoruchowe: w początkowym okresie leczenia ostrych stanów psychoz ze stanami pobudzenia psychomotorycznego oraz objawami manii podaje się dawkę pojedynczą 50-150 mg/dobę; dawka podtrzymująca dla chorych hospitalizowanych wynosi 200-600 mg/dobę w dawkach podzielonych. W uzasadnionych przypadkach dawka może być zwiększona do maks. 800 mg/dobę; dawka podtrzymująca dla chorych leczonych ambulatoryjnie wynosi do 300 mg/dobę w dawkach podzielonych. W leczeniu przewlekłej schizofrenii, stosuje się dawki 75-600 mg/dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych; chorzy leczeni ambulatoryjnie powinni rozpocząć leczenie od mniejszych dawek, następnie dawkę należy stopniowo zwiększać aż do uzyskania pożądanego efektu; u chorych hospitalizowanych powinno się rozpocząć leczenie od większych dawek, w celu uzyskania szybkiego efektu leczniczego; nie zaleca się nagłych zmian w dawkowaniu, ponieważ zwiększa to ryzyko niepożądanych działań. Maks. efekt przeciwpsychotyczny występuje po 1-3 tyg. leczenia. Po podawaniu choremu optymalnej dawki przez dłuższy czas, należy stopniowo zmniejszać aż do najmniejszej dawki leczniczej. W niewydolności nerek nie istnieje konieczność zmiany dawkowania produktu leczniczego. U chorych z zaburzeniami czynności wątroby wskazane jest zmniejszenie dawek perazyny, zaleca się u nich stosowanie połowy dawki dla dorosłych a w ciężkiej niewydolności wątroby przerwanie podawania produktu leczniczego. Chorzy w podeszłym wieku powinni otrzymywać zmniejszone dawki. Zaleca się u nich stosowanie połowy dawki dla dorosłych; takie dawkowanie zapewnia zwykle u osób w podeszłym wieku pożądane działanie lecznicze. Nie ma dostatecznych danych, które pozwoliłyby ocenić bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego u dzieci poniżej 16 lat. Leczenie zaburzeń psychotycznych jest kuracją długotrwałą. W przypadku uzyskania zadowalającej poprawy nie jest wskazane zbyt szybkie redukowanie dawki leku. Dawki należy zmniejszać stopniowo przez kilka do kilkunastu m-cy. Decyzja lekarza o przerwaniu leczenia może być jedynie oparta na doświadczeniu klinicznym z uwzględnieniem dotychczasowego przebiegu choroby oraz stanu chorego.

Perazyny nie wolno stosować w następujących przypadkach: nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego lub komórek krwi; złośliwy zespół neuroleptyczny w wywiadzie; stany śpiączkowe; ciąża i okres karmienia piersią; ostre zatrucie jednym z wymienionych środków: leki nasenne, opioidy, inne leki neuroleptyczne, leki uspokajające, leki przeciwdepresyjne, alkohol; guzy zależne od prolaktyny, ze względu na zwiększone wydzielanie prolaktyny pod wpływem perazyny.

Perazynę należy stosować ostrożnie, pod nadzorem lekarza (i tylko po rozważeniu celowości leczenia) w następujących przypadkach: leukopenia; padaczka; perazyna jak wszystkie neuroleptyki obniża próg drgawkowy, dlatego może zwiększyć się liczba napadów padaczkowych u chorych na padaczkę. Ryzyko występowania napadów zwiększa się w przypadku podawania dużych dawek na początku kuracji, szybkiego zwiększania dawek oraz nagłego odstawienia dużych dawek; jaskra, przerost gruczołu krokowego, ze względu na działanie cholinolityczne perazyny; niewydolność wątroby; zaawansowana choroba niedokrwienna serca, świeży zawał serca; niedociśnienie ortostatyczne, zwłaszcza na początku leczenia; ciężkie niedociśnienie; guzy zależne od prolaktyny, ze względu na zwiększone wydzielanie prolaktyny pod wpływem perazyny; zwężenie odźwiernika. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Na początku leczenia perazyną zalecane jest wykonanie badania pełnego obrazu morfologicznego krwi. W przypadku wystąpienia gorączki, zakażeń, krwawienia z nosa należy natychmiast przeprowadzić badanie hematologiczne. Podczas długiego leczenia perazyną badanie krwi należy przeprowadzać co 6 m-cy. W przypadku znacznego zmniejszenia liczby leukocytów (poniżej 3 000 kom/mm3), a także w przypadku zmian w rozmazie krwi obwodowej, należy przerwać leczenie perazyną i zastosować inny produkt. W trakcie leczenia perazyną konieczne jest: stałe monitorowanie stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą; monitorowanie czynności układu krążenia, w aspekcie kontroli ciśnienia tętniczego krwi oraz obserwacji ewentualnych niemiarowości pracy serca. W tym celu należy wykonywać częste pomiary ciśnienia tętniczego krwi oraz badania EKG. Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentów w podeszłym wieku. Należy monitorować EKG u osób z chorobami i wadami serca; wykonanie prób czynnościowych wątroby na początku leczenia i następnie po 6 m-cach. W przypadku zaburzeń czynności wątroby, dawki należy odpowiednio zmniejszyć. Należy zachować ostrożność u pacjentów z organicznym uszkodzeniem mózgu, schorzeniami naczyń mózgu, depresją (może wystąpić nasilenie objawów depresji). W trakcie stosowania perazyny może wystąpić zagrażający życiu pacjenta złośliwy zespół neuroleptyczny, charakteryzujący się gorączką i sztywnością mięśniową zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi oraz zwiększenie stężenia mioglobiny we krwi. W przypadku jego wystąpienia zaleca się natychmiastowe odstawienie produktu leczniczego, leczenie hipertermii przez chłodzenie, leczenie zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej i objawów krążenia oraz niewydolności oddechowej i nerkowej. Podczas leczenia perazyną opisano przypadki nadwrażliwości na światło. Należy unikać intensywnego światła słonecznego oraz zmniejszać wrażliwość na światło stosując kremy ochronne z zawartością filtrów przeciw promieniowaniu ultrafioletowemu. Stosowanie perazyny może być przyczyną wystąpienia skórnych reakcji alergicznych. U pacjentów w podeszłym wieku częściej występują objawy pozapiramidowe, zwiększona jest częstość występowania późnych dyskinez, działanie uspokajające jest silniejsze i częściej występuje niedociśnienie ortostatyczne. W przypadku schorzeń zwojów podstawy mózgu (np. choroba Parkinsona) można stosować perazynę tylko w wyjątkowych wypadkach i odstawić produkt leczniczy w razie nasilenia objawów. Produkt wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Produkt może powodować upośledzenie sprawności psychofizycznej.

Jednoczesne stosowanie perazyny z innymi środkami psychotropowymi powoduje konieczność zmniejszenia dawek. W przypadku równoczesnego podania perazyny z lekami obniżającymi ciśnienie krwi może dojść do nadmiernego spadku ciśnienia. Przyjmowanie opioidowych leków przeciwbólowych oraz innych środków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych łącznie z perazyną nasila działanie przeciwbólowe i uspokajające. Jednoczesne przyjmowanie alkoholu i perazyny powoduje wzajemne nasilenie działania obu substancji oraz obniżenie ciśnienia krwi. Efekt obniżenia ciśnienia krwi wywołany przez guanetydynę ulega zmniejszeniu, gdy jest podawana jednocześnie z neuroleptykami. Nie jest zalecane równoczesne podawanie preparatów zawierających rezerpinę i perazynę. Jednoczesne stosowanie perazyny z litem zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (objawy pozapiramidowe). Podawanie inhibitorów MAO może zwiększać działanie uspokajające perazyny, poprzez hamowanie jej metabolizmu. Jednoczesne stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych z perazyną zwiększa ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych, zapalenia żył oraz nasila wydzielanie prolaktyny. Działanie agonistów dopaminy (np. bromokryptyny) zmniejsza się, a działanie antagonistów (np. metoklopramidu) nasila się podczas równoczesnego stosowania z perazyną. Jednoczesne stosowanie leków przeciwdrgawkowych zmniejsza siłę działania przeciwpsychotycznego perazyny. Podawanie perazyny jednocześnie z karbamazepiną powoduje zwiększenie ryzyka wystąpienia objawów neurotoksyczności i uszkodzenia elementów krwi. Stosowanie perazyny jednocześnie z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi wpływa na zwiększenie ich toksyczności. Jednoczesne stosowanie perazyny z tiopentalem wydłuża czas jego działania. Leki blokujące receptory β-adrenergiczne w skojarzeniu z perazyną zwiększają ryzyko spadków ciśnienia tętniczego krwi. Stosowanie neuroleptyków z lekami przeciwarytmicznymi zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Należy unikać jednoczesnego podawania perazyny ze środkami działającymi hamująco na OUN ze względu na potęgowanie działania hamującego na OUN (niebezpieczeństwo nasilenia działania uspokajającego lub depresji ośrodka oddechowego). Wchłanianie perazyny ulega zmniejszeniu w przypadku równoczesnego spożycia mleka, kawy, herbaty i soków owocowych (słaba rozpuszczalność leku w tych płynach). U nałogowych palaczy działanie perazyny może być osłabione.

W badaniach na zwierzętach pochodne fenotiazyny zostały uznane za związek teratogenny. W związku z tym perazyny nie należy stosować w czasie ciąży. Perazyna i jej metabolity przenikają do mleka matki karmiącej. Produktu nie należy stosować podczas karmienia piersią.

Perazyna jest fenotiazynowym lekiem psychotropowym o właściwościach przeciwpsychotycznych. Działa jako antagonista receptorów dopaminergicznych D1 i D2 w ośrodkach podkorowych mózgu, podwzgórzu i układzie limbicznym. Perazyna wywiera także antagonistyczne działanie na receptory cholinergiczne, adrenergiczne α1, histaminowe i serotoninowe.

Przypadkowe lub celowe zażycie kilku lub kilkunastu gramów perazyny prowadzi do zatrucia objawiającego się m.in. trudnościami w mówieniu, niezbornością ruchów, zaburzeniami ostrości widzenia, drżeniami mięśniowymi, stanem splątania, zatrzymaniem akcji serca, dusznością, bezdechem, zaburzeniami termoregulacji. Należy wykonać wówczas płukanie żołądka wodnym roztworem węgla aktywowanego, podać środki przeczyszczające. W przypadku zapaści naczyniowej podawać dożylnie płyny izotoniczne, zastosować oddychanie kontrolowane. Zaburzenia rytmu serca należy leczyć propranololem, drgawki diazepamem. Obniżenia ciśnienia nie należy leczyć aminami sympatykomimetycznymi (reakcje paradoksalne).

Perazyna jest fenotiazynowym lekiem psychotropowym o właściwościach przeciwpsychotycznych. Działa jako antagonista receptorów dopaminergicznych D1 i D2. Perazyna wywiera także antagonistyczne działanie na receptory cholinergiczne, adrenergiczne α1, histaminowe i serotoninowe.

1 tabl. produktu 25 mg lub 100 mg, zawiera 42,1 mg lub 168,4 mg dimaleinianu perazyny, co odpowiada 25 mg lub 100 mg perazyny.

Otępienie w chorobie Alzheimera F00
Otępienie naczyniowe F01
Otępienie w przebiegu innych chorób sklasyfikowanych gdzie indziej F02
Otępienie nieokreślone F03
Organiczny zespół amnestyczny nie wywołany alkoholem i innymi substancjami psychoaktywnymi F04
Majaczenie niespowodowane przez alkohol ani inne substancje psychoaktywne F05
Inne zaburzenia psychiczne spowodowane uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu i chorobą somatyczną F06
Organiczne zaburzenia katatoniczne F06.1
Zaburzenia osobowości i zachowania spowodowane chorobą, uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu F07
Nieokreślone zaburzenia psychiczne organiczne lub objawowe F09
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem alkoholu F10
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem opioidów F11
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem kanabinoli F12
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji uspokajających i nasennych F13
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem kokainy F14
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem innych substancji stymulujących, w tym kofeiny F15
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem halucynogenów F16
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane paleniem tytoniu F17
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane odurzaniem się lotnymi rozpuszczalnikami organicznymi F18
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem wielu narkotyków i innych substancji psychoaktywnych F19
Schizofrenia F20
Zaburzenie schizotypowe F21
Uporczywe zaburzenia urojeniowe F22
Ostre i przemijające zaburzenia psychotyczne F23
Indukowane zaburzenie urojeniowe F24
Zaburzenia schizoafektywne F25
IInne nieorganiczne zaburzenia psychotyczne F28
Nieokreślona psychoza nieorganiczna F29
Epizod maniakalny F30
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe F31
Epizod depresyjny F32
Zaburzenie depresyjne nawracające F33
Uporczywe zaburzenia nastroju [afektywne] F34
Inne zaburzenia nastroju [afektywne] F38
Zaburzenia nastroju [afektywne], nieokreślone F39
Zaburzenia lękowe w postaci fobii F40
Inne zaburzenia lękowe F41
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne F42
Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne F43
Zaburzenia dysocjacyjne [konwersyjne] F44
Zaburzenia występujące pod maską somatyczną F45
Inne zaburzenia nerwicowe F48
Zaburzenia odżywiania F50
Nieorganiczne zaburzenia snu F51
Zaburzenia seksualne niespowodowane zaburzeniem organicznym ani chorobą somatyczną F52
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania związane z połogiem, niesklasyfikowane gdzie indziej F53
Czynniki psychologiczne lub behawioralne związane z zaburzeniami lub chorobami sklasyfikowanymi gdzie indziej F54
Nadużywanie substancji, które nie powodują uzależnienia F55
Nieokreślone zespoły behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi F59
Specyficzne zaburzenia osobowości F60
Zaburzenia osobowości mieszane i inne F61
Trwałe zmiany osobowości niewynikające z uszkodzenia ani z choroby mózgu F62
Zaburzenia nawyków i popędów F63
Zaburzenia identyfikacji płciowej F64
Zaburzenia preferencji seksualnych F65
Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną F66
Inne zaburzenia osobowości i zachowania u dorosłychh F68
Zaburzenia osobowości i zachowania u dorosłych, nieokreślone F69
Upośledzenie umysłowe lekkiego stopnia F70
Upośledzenie umysłowe umiarkowanego stopnia F71
Upośledzenie umysłowe znacznego stopnia F72
Upośledzenie umysłowe głębokiego stopnia F73
Inne upośledzenie umysłowe F78
Nieokreślone upośledzenie umysłowe F79
Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka F80
Specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych F81
Specyficzne zaburzenia rozwojowe funkcji motorycznych F82
Mieszane specyficzne zaburzenia rozwojowe F83
Całościowe zaburzenia rozwojowe F84
Inne zaburzenia rozwoju psychologicznego F88
Nieokreślone zaburzenia rozwoju psychologicznego F89
Zaburzenia hiperkinetyczne F90
Zaburzenia zachowania F91
Mieszane zaburzenia zachowania i emocji F92
Zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie F93
Zaburzenia funkcjonowania społecznego rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym F94
Tiki F95
Inne zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym F98
Nieokreślone zaburzenia psychiczne, zaburzenie psychiczne nieokreślone inaczej F99

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Dochodzi do wiązania żelaza przez taninę, co uniemożliwia jego wchłanianie z przewodu pokarmowego. Wynikiem tej interakcji jest brak efektów terapeutycznych.