Perlinganit® -

Wskazania do stosowania

Perlinganit® jest wskazany w następujących stanach klinicznych:

• Dławica piersiowa niestabilna, w tym naczynioskurczowa typu Prinzmetala
• Świeży zawał mięśnia sercowego
• Ostra niewydolność lewej komory serca
• Przełom nadciśnieniowy z zastoinową niewydolnością krążenia
• Kontrolowane obniżanie ciśnienia tętniczego

Lek ten znajduje zastosowanie w stanach nagłych wymagających szybkiego rozszerzenia naczyń wieńcowych i obniżenia obciążenia serca. Jego działanie opiera się na uwalnianiu tlenku azotu, co prowadzi do rozkurczu mięśni gładkich naczyń krwionośnych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Perlinganitu należy dostosować indywidualnie do potrzeb pacjenta, monitorując reakcję na leczenie na podstawie parametrów klinicznych i hemodynamicznych. Produkt powinien być podawany wyłącznie w warunkach szpitalnych, pod ścisłym nadzorem medycznym.

Dawkowanie należy rozpoczynać od możliwie małej szybkości (nawet 5 µg/min), zwiększając ją co 3-5 minut o 5-10 µg/min aż do uzyskania pożądanej reakcji klinicznej.

Lek może być podawany w postaci rozcieńczonej (w ciągłym wlewie dożylnym przy użyciu automatycznego urządzenia regulującego szybkość wlewu kroplowego) lub nierozcieńczonej (przy użyciu strzykawkowej pompy infuzyjnej). Konieczne jest stałe monitorowanie parametrów sercowo-naczyniowych podczas podawania leku.

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, ciężką niewydolnością nerek lub u osób w podeszłym wieku zaleca się rozpoczęcie podawania od najniższej możliwej dawki, a następnie ostrożne jej zwiększanie w zależności od odpowiedzi na leczenie. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci.

Przeciwwskazania

Stosowanie Perlinganitu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na trójazotan glicerolu, inne azotany lub pozostałe składniki preparatu
• Ostra niewydolność krążenia (wstrząs lub zapaść naczyniowa)
• Wstrząs kardiogenny (z wyjątkiem sytuacji, gdy uzyskuje się wystarczająco wysokie ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze serca)
• Znaczne niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <90 mmHg)
• Tamponada serca
• Kardiomiopatia przerostowa
• Zaciskające zapalenie osierdzia
• Hipowolemia

Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu leku u pacjentów z zawałem serca z niskim ciśnieniem napełniania, ze zwężeniem zastawki dwudzielnej lub zastawki aorty, ze skłonnościami do niedociśnienia ortostatycznego oraz z chorobami przebiegającymi ze wzrostem ciśnienia śródczaszkowego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Perlinganitu należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

• Nawet niewielkie dawki leku mogą spowodować znaczny spadek ciśnienia tętniczego, paradoksalną bradykardię lub niedotlenienie mózgu
• Lek może nasilić objawy choroby niedokrwiennej serca w przebiegu kardiomiopatii przerostowej z zawężeniem drogi odpływu lewej komory
• U niektórych pacjentów może rozwinąć się tolerancja na lek i tolerancja krzyżowa na inne związki azotanowe
• Preparat nie powinien być stosowany u osób przyjmujących inhibitory fosfodiesterazy (np. sildenafil, wardenafil, tadalafil)

W celu uniknięcia rozwoju tolerancji zaleca się stosowanie najmniejszych skutecznych dawek preparatu oraz rozważenie okresowego podawania trójazotanu glicerolu na zmianę z innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Perlinganit może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

• Leki hipotensyjne (β-adrenolityki, antagoniści kanału wapniowego, leki moczopędne, inhibitory ACE) - możliwe nasilenie działania hipotensyjnego
• Inhibitory 5-fosfodiesterazy (sildenafil, wardenafil, tadalafil) - znaczne nasilenie efektu hipotensyjnego, ryzyko poważnych powikłań sercowo-naczyniowych
• Dihydroergotamina - możliwy wzrost jej stężenia we krwi i zwiększenie ciśnienia tętniczego
• Heparyna - możliwe osłabienie jej działania

Należy zachować szczególną ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu Perlinganitu z wymienionymi lekami i w razie potrzeby dostosować dawkowanie.

Działania niepożądane

Najczęstszym działaniem niepożądanym Perlinganitu jest ból głowy, występujący u ponad 10% pacjentów. Inne możliwe działania niepożądane obejmują:

• Niedociśnienie (1-10% pacjentów)
• Zawroty głowy, senność, tachykardia, osłabienie
• Nudności, wymioty
• Zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca
• Skórne odczyny alergiczne
• W rzadkich przypadkach: zapaść, bradykardia, zaburzenia rytmu serca

W trakcie leczenia może dojść do czasowego zmniejszenia prężności tlenu we krwi, co może prowadzić do niedotlenienia mięśnia sercowego, szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Perlinganitu mogą wystąpić następujące objawy:

• Nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego (ciśnienie skurczowe <90 mm Hg)
• Zblednięcie, zwiększona potliwość, osłabienie tętna
• Odruchowa tachykardia
• Bóle i zawroty głowy, osłabienie, nudności, wymioty
• W ciężkich przypadkach: methemoglobinemia, sinica, duszność

Leczenie przedawkowania obejmuje przerwanie podawania leku, uniesienie kończyn dolnych, podawanie tlenu, zwiększenie objętości osocza oraz ewentualne zastosowanie leków wazopresyjnych. W przypadku methemoglobinemii należy zastosować leki redukujące, takie jak witamina C lub błękit metylenowy.

Mechanizm działania

Trójazotan glicerolu, substancja czynna Perlinganitu, działa jako donor tlenku azotu (NO). NO stymuluje cyklazę guanylową, zwiększając wewnątrzkomórkowe stężenie cyklicznego monofosforanu guanozyny (cGMP). Prowadzi to do aktywacji kinaz białkowych zależnych od cGMP i w konsekwencji do zmniejszenia fosforylacji białek komórki mięśnia gładkiego. Efektem końcowym jest rozkurcz mięśni gładkich ścian naczyń krwionośnych.

Lek rozszerza głównie łożysko żylne, a w większych dawkach również tętnice, co prowadzi do zmniejszenia obciążenia wstępnego i następczego serca. W rezultacie dochodzi do zmniejszenia zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen i zwiększenia jego podaży, co przekłada się na zmniejszenie dolegliwości bólowych i ograniczenie strefy niedokrwienia w przypadku zawału serca.

Farmakokinetyka

Trójazotan glicerolu jest bardzo szybko metabolizowany w organizmie, z okresem półtrwania wynoszącym 2-4 minuty. Ulega stopniowej, enzymatycznej denitryfikacji do dwuazotanów glicerolu, monoazotanów glicerolu, a ostatecznie do glicerolu. Proces ten zachodzi przy udziale S-transferazy glutationu, enzymu występującego w wielu tkankach i komórkach.

Metabolity trójazotanu glicerolu są częściowo wykorzystywane w innych procesach metabolicznych, a częściowo wydalane z moczem i w niewielkim stopniu przez drogi żółciowe. Nie stwierdzono gromadzenia trójazotanu glicerolu i jego metabolitów w organizmie.

Skład

Perlinganit dostępny jest w dwóch postaciach:

• Ampułka: 10 mg trójazotanu glicerolu w 10 ml roztworu izotonicznego
• Fiolka: 50 mg trójazotanu glicerolu w 50 ml roztworu izotonicznego

Preparat nie zawiera etanolu ani jonów potasu.

Stosowanie Perlinganitu wymaga szczególnej ostrożności i stałego monitorowania stanu pacjenta. Lek ten, dzięki swojemu szybkiemu działaniu rozszerzającemu naczynia, może być skutecznym narzędziem w leczeniu ostrych stanów kardiologicznych, jednak jego stosowanie powinno odbywać się wyłącznie pod ścisłym nadzorem medycznym w warunkach szpitalnych.