Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Perazin 25; -50; -100; -200

Perazine

tabl.
200 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
21,52
B (1)
bezpł.
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Perazin 100
tabl.
100 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
11,43
B (1)
bezpł.
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Perazin 25
tabl.
25 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
3,65
B (1)
1,40
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Perazin 25
tabl.
25 mg
50 szt.
Doustnie
Rx
100%
5,26
B (1)
bezpł.
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Perazin 25
tabl.
25 mg
30 szt.
Do nosa
Rx
100%
7,99
Perazin 50
tabl.
50 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
6,11
B (1)
bezpł.
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Perazin - lek przeciwpsychotyczny w leczeniu schizofrenii i ostrych zaburzeń psychotycznych

Perazin jest lekiem przeciwpsychotycznym z grupy pochodnych fenotiazyny, stosowanym w leczeniu różnych postaci schizofrenii oraz ostrych zaburzeń psychotycznych. Jego działanie opiera się głównie na hamowaniu układu dopaminergicznego w ośrodkowym układzie nerwowym.

Wskazania do stosowania

Perazin jest wskazany w leczeniu:

  • Różnych postaci schizofrenii
  • Ostrych zaburzeń psychotycznych (w tym katatonicznych)
  • Stanów z towarzyszącym pobudzeniem psychoruchowym
  • Epizodów maniakalnych
  • Stanów urojeniowych

Lek wykazuje skuteczność w łagodzeniu objawów pozytywnych schizofrenii, takich jak urojenia i omamy, dzięki blokowaniu receptorów dopaminergicznych D2 w mózgu.

Dawkowanie i sposób podawania

Etap leczenia Dawkowanie
Dawka początkowa 50-100 mg/dobę
Dawka terapeutyczna 300-600 mg/dobę w dawkach podzielonych
Maksymalna dawka dobowa 800 mg w dawkach podzielonych
Dawka podtrzymująca 75-300 mg/dobę

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do pacjenta i jego odpowiedzi na leczenie.

Leczenie ambulatoryjne rozpoczyna się od najmniejszych skutecznych dawek, stopniowo je zwiększając. U pacjentów hospitalizowanych można rozpocząć od większych dawek dla szybszego efektu terapeutycznego. Należy unikać nagłych zmian dawkowania ze względu na ryzyko działań niepożądanych.

Maksymalny efekt przeciwpsychotyczny osiąga się po 1-3 tygodniach leczenia. Przy długotrwałym stosowaniu optymalnej dawki należy ją stopniowo redukować do najmniejszej skutecznej.

Modyfikacja dawkowania w szczególnych grupach pacjentów:

  • Pacjenci z niewydolnością nerek: nie wymaga modyfikacji dawki
  • Pacjenci z niewydolnością wątroby: zaleca się zmniejszenie dawki o połowę, w ciężkiej niewydolności wątroby należy przerwać leczenie
  • Pacjenci w podeszłym wieku: zaleca się stosowanie połowy dawki dla dorosłych
  • Dzieci i młodzież poniżej 16 lat: brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa, lek przeznaczony wyłącznie dla dorosłych

Odstawianie leku powinno odbywać się stopniowo, przez okres kilku do kilkunastu miesięcy, pod ścisłą kontrolą lekarza.

Warto zapamiętać
  • Perazin osiąga maksymalny efekt przeciwpsychotyczny po 1-3 tygodniach leczenia
  • Odstawianie leku musi odbywać się stopniowo, przez kilka do kilkunastu miesięcy

Indywidualne dostosowanie dawkowania oraz ścisłe monitorowanie pacjenta są kluczowe dla osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego przy minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Stosowanie perazinu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na perazynę, inne składniki leku lub inne leki przeciwpsychotyczne (szczególnie pochodne fenotiazyny)
  • Złośliwy zespół neuroleptyczny w wywiadzie
  • Ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego lub komórek krwi
  • Stany śpiączkowe
  • Ciąża i okres karmienia piersią
  • Ostre zatrucia lekami nasennymi, opioidami, neuroleptykami, lekami uspokajającymi, przeciwdepresyjnymi lub alkoholem
  • Guzy zależne od prolaktyny
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Stany depresyjne

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, niewydolnością nerek, chorobami układu krążenia, zaburzeniami hematologicznymi oraz u osób w podeszłym wieku.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas leczenia perazyną należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

  • Zakaz spożywania alkoholu
  • Konieczność zmniejszenia dawki u pacjentów w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności wątroby
  • Ryzyko ciężkiego uszkodzenia wątroby przy stosowaniu maksymalnych dawek
  • Możliwość wystąpienia niedociśnienia u pacjentów z niewydolnością nerek
  • Konieczność monitorowania stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą
  • Regularna kontrola ciśnienia tętniczego i EKG, szczególnie u osób starszych i z chorobami układu krążenia
  • Wykonywanie prób czynnościowych wątroby na początku leczenia i co 6 miesięcy
  • Monitorowanie morfologii krwi co 6 miesięcy podczas długotrwałego leczenia
  • Ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego
  • Możliwość wystąpienia reakcji nadwrażliwości na światło
  • Ryzyko upośledzenia sprawności psychofizycznej - zakaz prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn

W przypadku wystąpienia niepokojących objawów, takich jak zmiany w obrazie krwi, krwawienia z nosa, delirium, depresja, zmiany skórne czy zaburzenia czynności wątroby, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem i rozważyć modyfikację leczenia.

Interakcje z innymi lekami

Perazyna wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które mogą mieć istotne znaczenie kliniczne:

  • Lewodopa - wzajemne znoszenie działania
  • Cymetydyna - zwiększenie biodostępności perazyny
  • Węglan litu - zwiększone ryzyko uszkodzenia układu nerwowego i hiperglikemii
  • Beta-adrenolityki - nasilenie działania hipotensyjnego
  • Leki przeciwcholinergiczne - zwiększone ryzyko majaczenia, osłabienie działania przeciwpsychotycznego
  • Etanol, leki nasenne i uspokajające - nasilenie działania uspokajającego i ryzyka powikłań oddechowych
  • Leki przeciwpadaczkowe - osłabienie działania przeciwpsychotycznego perazyny i przeciwdrgawkowego leków przeciwpadaczkowych
  • Doustne leki przeciwzakrzepowe - osłabienie działania przeciwzakrzepowego
  • Inhibitory MAO i środki antykoncepcyjne - osłabienie działania uspokajającego perazyny, nasilenie działań niepożądanych
  • Leki przeciwcukrzycowe - zmniejszenie ich działania
  • Opioidowe leki przeciwbólowe - nasilenie działania przeciwbólowego i uspokajającego
  • Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i SSRI - wzajemne zahamowanie wychwytu leków, możliwe zwiększenie stężenia perazyny we krwi
  • Leki mielotoksyczne - zwiększone ryzyko zaburzeń hematopoezy

Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji.

Ciąża i karmienie piersią

Perazyna przenika przez barierę łożyskową i do mleka matki. Stosowanie leku w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu i noworodka. W przypadku konieczności stosowania perazyny u kobiety karmiącej piersią, należy przerwać karmienie.

Działania niepożądane

Podczas stosowania perazyny mogą wystąpić różnorodne działania niepożądane, w tym:

  • Zaburzenia rytmu serca i obniżenie ciśnienia tętniczego
  • Zaburzenia hematologiczne (agranulocytoza, leukopenia, trombocytopenia)
  • Objawy pozapiramidowe (dyskinezy, parkinsonizm)
  • Złośliwy zespół neuroleptyczny
  • Zaburzenia widzenia i nadwrażliwość oczu na światło
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (zaparcia, nudności)
  • Trudności w oddawaniu moczu
  • Reakcje skórne (pokrzywka, nadwrażliwość na światło)
  • Zaburzenia metaboliczne (przyrost masy ciała)
  • Zaburzenia czynności wątroby
  • Zaburzenia endokrynologiczne (mlekotok, ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania)
  • Zaburzenia psychiczne (dezorientacja, otępienie, stany splątania)

W przypadku wystąpienia poważnych działań niepożądanych należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Przedawkowanie

Przedawkowanie perazyny stanowi stan zagrożenia życia i wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Objawy przedawkowania mogą obejmować:

  • Zaburzenia mowy i koordynacji ruchowej
  • Zaburzenia widzenia
  • Drżenie mięśniowe
  • Stan splątania
  • Zaburzenia rytmu serca
  • Duszność i bezdech
  • Zaburzenia termoregulacji

Leczenie przedawkowania obejmuje detoksykację, płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego oraz leczenie objawowe. W przypadku wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego konieczne jest intensywne leczenie objawowe.

Mechanizm działania

Perazyna jest pochodną piperazynową fenotiazyny o działaniu neuroleptycznym. Jej mechanizm działania opiera się głównie na:

  • Hamowaniu układu dopaminergicznego w OUN
  • Blokowaniu receptorów postsynaptycznych
  • Hamowaniu uwalniania i wychwytu neuronalnego dopaminy
  • Blokowaniu receptorów dopaminergicznych D2, co odpowiada za działanie przeciwpsychotyczne

Dodatkowo perazyna wykazuje działanie rozluźniające na mięśnie szkieletowe oraz słabe działanie przeciwhistaminowe.

Skład preparatu

Perazin dostępny jest w postaci tabletek o różnej zawartości substancji czynnej:

  • 25 mg: 1 tabletka zawiera 42,1 mg perazyny dimaleinianu, co odpowiada 25 mg perazyny
  • 50 mg: 1 tabletka zawiera 84,2 mg perazyny dimaleinianu, co odpowiada 50 mg perazyny
  • 100 mg: 1 tabletka zawiera 168,4 mg perazyny dimaleinianu, co odpowiada 100 mg perazyny
  • 200 mg: 1 tabletka zawiera 336,8 mg perazyny dimaleinianu, co odpowiada 200 mg perazyny

Perazina jest skutecznym lekiem przeciwpsychotycznym, jednak jej stosowanie wymaga ścisłego nadzoru lekarskiego ze względu na potencjalne działania niepożądane i interakcje z innymi lekami. Indywidualne dostosowanie dawki oraz regularne monitorowanie stanu pacjenta są kluczowe dla osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego przy minimalizacji ryzyka powikłań.


1) Choroby psychiczne lub upośledzenia umysłowe
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia


Wskazania

Różne postacie schizofrenii oraz ostre zaburzenia psychotyczne (także katatoniczne) z towarzyszącymi objawami pobudzenia psychoruchowego, manii i urojeń.

Początkowo stosuje się 50-100 mg/dobę, w dalszym etapie leczenia stopniowo zwiększając dawkę do 300-600 mg/dobę w dawkach podzielonych. Maks. dawka lecznicza wynosi 800 mg/dobę w dawkach podzielonych. Dawka podtrzymująca wynosi 75-300 mg/dobę. Leczenie pacjentów ambulatoryjnych należy rozpocząć od najmniejszych skutecznych dawek, a następnie dawkę można zwiększyć, aż do uzyskania pożądanej reakcji na leczenie. W celu uzyskania szybszej reakcji na leczenie, u pacjentów hospitalizowanych można rozpocząć leczenie od większych dawek. Nie zaleca się nagłych zmian dawkowania, ponieważ zwiększa to ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Maks. działanie przeciwpsychotyczne uzyskuje się po 1-3 tyg. leczenia. W przypadku podawania dawki optymalnej przez dłuższy czas, należy ją stopniowo zmniejszać do najmniejszej dawki skutecznej. Pacjenci z niewydolnością nerek. W niewydolności nerek nie istnieje konieczność zmiany dawkowania produktu leczniczego. Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby wskazane jest zmniejszenie dawek perazyny, zaleca się u nich stosowanie połowy dawki dla dorosłych, a w ciężkiej niewydolności wątroby przerwanie podawania produktu. Pacjenci w podeszłym. Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać zmniejszone dawki. Zaleca się u nich stosowanie połowy dawki dla dorosłych; takie dawkowanie zapewnia zwykle u osób w podeszłym wieku pożądane działanie lecznicze. Dzieci i młodzież. Brak dostatecznych danych pozwalających na ocenę bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży poniżej 16 lat, dlatego perazyna przeznaczona jest wyłącznie do leczenia dorosłych. Odstawienie produktów. Leczenie zaburzeń psychotycznych jest kuracją długotrwałą. W przypadku uzyskania zadowalającej poprawy nie jest wskazane zbyt szybkie redukowanie dawki produktu. Dawki należy zmniejszać stopniowo przez kilka do kilkunastu m-cy. Decyzja lekarza o przerwaniu leczenia może być oparta jedynie na doświadczeniu klinicznym z uwzględnieniem dotychczasowego przebiegu choroby oraz stanu chorego.

Nadwrażliwość na perazynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub inne leki przeciwpsychotyczne, szczególnie pochodne fenotiazyny; złośliwy zespół neuroleptyczny w wywiadzie; ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego lub komórek krwi; stany śpiączkowe; ciąża i okres karmienia piersią, ostre zatrucia jednym z wymienionych środków: leki nasenne, opioidy, inne leki neuroleptyczne, leki uspokajające, leki przeciwdepresyjne, alkohol, guzy zależne od prolaktyny, ze względu na zwiększone wydzielanie prolaktyny pod wpływem perazyny; ciężka niewydolność wątroby; stany depresyjne.

Podczas leczenia perazyną pacjent nie powinien spożywać produktów zawierających alkohol. Pacjenci w podeszłym wieku, powinni otrzymywać dawki perazyny zmniejszone o połowę. W przypadku zaburzeń czynności wątroby, dawki należy odpowiednio zmniejszyć. Po zastosowaniu maks. dawek może dojść do ciężkiego uszkodzenia wątroby. Zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek, ponieważ pochodne fenotiazyny mogą powodować niedociśnienie. Należy rozważyć celowość leczenia lub zachować szczególną ostrożność podczas leczenia perazyną pacjentów, u których stwierdzono: leukopenię lub inne zaburzenia układu krwiotwórczego, uszkodzenie mięśnia sercowego w wywiadzie, ciężkie niedociśnienie, hipotonię ortostatyczną, napady drgawkowe w wywiadzie,chorobę Parkinsona, jaskrę z wąskim kątem przesączania, zaburzenia oddawania moczu, zwężenie odźwiernika, przerost gruczołu krokowego, zaburzenia czynności układu pozapiramidowego, dyskinezy, miastenię (łac. myasthenia gravis), czynną chorobę wrzodową oraz przewlekłe choroby wątroby, zwężenie odźwiernika, nadczynność tarczycy, guz chromochłonny nadnerczy, zaburzenia hemopoezy, ostrą niedokrwistość, nowotwory sutka. W trakcie leczenia perazyną konieczne jest: stałe monitorowanie stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą, monitorowanie czynności układu krążenia: kontrola ciśnienia tętniczego krwi oraz obserwacja ewentualnych niemiarowości pracy serca; w tym celu należy wykonywać częste pomiary ciśnienia tętniczego krwi oraz badania EKG; jest to szczególnie ważne u pacjentów w podeszłym wieku; należy monitorować EKG u osób z chorobami i wadami serca, wykonanie prób czynnościowych wątroby na początku leczenia i następnie po 6 m-cach. Jeśli po zastosowaniu produktu leczniczego wystąpią zmiany w obrazie krwi (zmniejszenie liczby leukocytów, zmniejszenie liczby płytek krwi), krwawienia z nosa, delirium, depresja, zmiany skórne o charakterze pokrzywki lub podrażnienia oraz zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i żółtaczka, wskazane jest zmniejszenie dawki lub odstawienie produktu i natychmiastowe przeprowadzenie badań hematologicznych. W przypadku znacznego zmniejszenia liczby leukocytów, a także w przypadku zmian w rozmazie krwi obwodowej, należy przerwać leczenie perazyną i zastosować inny lek. Podczas długiego leczenia perazyną badanie krwi należy przeprowadzać co 6 m-cy. W razie wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego zaleca się natychmiastowe odstawienie produktu, zapobieganie hipertermii przez chłodzenie, leczenie zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, objawów niewydolności krążenia, niewydolności oddechowej i nerek. Złośliwy zespół neuroleptyczny, występujący w pojedynczych przypadkach, charakteryzuje się podwyższeniem ciepłoty ciała do 40°C i sztywnością mięśniową, z towarzyszącym zwiększeniem stężenia mioglobiny i aktywności kinazy kreatyninowej we krwi. W przypadku wystąpienia wczesnej dyskinezy lub zespołu objawów parkinsonizmu zaleca się redukcję dawki lub wdrożenie leczenia przeciwparkinsonowskiego. Podczas leczenia perazyną opisano przypadki nadwrażliwości na światło. Należy unikać intensywnego światła słonecznego oraz zmniejszać wrażliwość na światło stosując kremy ochronne z zawartością filtrów przeciw promieniowaniu ultrafioletowemu. Stosowanie perazyny może być przyczyną skórnych reakcji alergicznych. Produkt może powodować znaczne upośledzenie sprawności psychofizycznej. W czasie jego stosowania nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Podanie perazyny razem z: lewodopą powoduje wzajemne znoszenie ich działania; cymetydyną powoduje zwiększenie biodostępności perazyny; węglanem litu zwiększa ryzyko uszkodzenia układu nerwowego i hiperglikemii; lekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne nasila działanie hipotensyjne; lekami o działaniu przeciwcholinergicznym (atropina, triheksyfenidyl) zwiększa ryzyko wystąpienia majaczeń, zmniejsza siłę działania przeciwpsychotycznego; etanolem, lekami nasennymi i uspokajającymi zwiększa działanie uspokajające i ryzyko powikłań oddechowych (porażenie ośrodka oddechowego); lekami przeciwpadaczkowymi (np. fenytoina, karbamazepina) powoduje zmniejszenie działania przeciwpsychotycznego perazyny, osłabienie działania przeciwdrgawkowego; podawanie perazyny jednocześnie z karbamazepiną powoduje zwiększenie ryzyka wystąpienia objawów neurotoksyczności i uszkodzenia elementów krwi; doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi osłabia działanie przeciwzakrzepowe; inhibitorami MAO i środkami antykoncepcyjnymi skutkuje osłabieniem działania uspokajającego perazyny oraz nasileniem występujących po niej działań niepożądanych; lekami przeciwcukrzycowymi powoduje zmniejszenie ich działania; opioidowymi lekami przeciwbólowymi oraz innymi środkami przeciwbólowymi i przeciwgorączkowymi nasila ich działanie przeciwbólowe i uspokajające; trójcyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi (TCLP, np. imipramina, amitryptylina) powoduje wzajemne zahamowanie wychwytu leków przez tkanki; lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI, np. fluoksetyna, fluwoksamina, sertralina) powoduje wzajemne zahamowanie wychwytu leków przez tkanki oraz znaczne podwyższenie stężenia perazyny we krwi; lekami mielotoksycznymi (fenylbutazon, aminofenazon, chloramfenikol) skutkuje zwiększonym ryzykiem zaburzeń hemopoezy. W trakcie terapii perazyną obserwowano fałszywe wyniki testów ciążowych, co wynika prawdopodobnie z wpływu substancji czynnej na reakcję łączenia ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (HCG) z przeciwciałami anty-HCG.

W badaniach na zwierzętach pochodne fenotiazyny wykazały działanie teratogenne. Perazyna przenika przez barierę łożyskową, dlatego nie zaleca się stosowania produktu u kobiet w okresie ciąży. Perazyna przenika do mleka ludzkiego. Podczas leczenia perazyną należy przerwać karmienie piersią.

Badania diagnostyczne: (nieznana) fałszywe wyniki testów ciążowych. Zaburzenia serca: (nieznana) zaburzenia rytmu serca, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) obrzęki, agranulocytoza; (nieznana) zmniejszenie liczby leukocytów, zmniejszenie liczby płytek krwi. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) dyskinezy, zespół objawów parkinsonizmu; (rzadko) zmiany czucia w dłoniach i stopach, napady drgawek; (bardzo rzadko) objawy pozapiramidowe objawiające się akatyzją, często połączoną z depresją, występującą zwykle po fazie maniakalnej psychozy, złośliwy zespół neuroleptyczny, występujący w pojedynczych przypadkach. Zaburzenia oka: (często) zmiana ciśnienia wewnątrzgałkowego; (rzadko) nadwrażliwość oczu na światło. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) obrzęk błony śluzowej nosa; (bardzo rzadko) zaburzenia oddychania. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) zaparcia; (bardzo rzadko) dolegliwości żołądkowo-jelitowe, nudności, zgorzelinowe zapalenie jelit. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) trudności w oddawaniu moczu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) ciężkie reakcje fototoksyczne, którym towarzyszy odkładanie się pigmentu; (nieznana) zmiany skórne o charakterze pokrzywki lub podrażnienia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) przyrost mc. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) zapaść naczyniowa. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) suchość błon śluzowych jamy ustnej, nasilone pragnienie; (nieznana) krwawienie z nosa. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) toczeń rumieniowaty. Zaburzenie wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) cholestaza; (nieznana) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i żółtaczka. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo często) mlekotok; (często) zaburzenia czynności seksualnych (np. zaburzenia erekcji, ejakulacji); (rzadko) ginekomastia u mężczyzn; (nieznana) zaburzenia miesiączkowania, powiększenie gruczołów piersiowych u kobiet. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) zaburzenia snu, ogólny niepokój, zwiększone występowanie koszmarów nocnych, dezorientacja i otępienie; (rzadko) epizody majaczenia, stany splątania.

Przypadkowe lub celowe przedawkowanie (zażycie kilku lub kilkunastu gramów perazyny) objawia się zazwyczaj zaburzeniami mowy, niezbornością ruchową, zaburzeniami ostrości widzenia, drżeniem mięśniowym, stanem splątania, zatrzymaniem akcji serca, dusznością, bezdechem oraz zaburzeniem termoregulacji. Stan po przedawkowaniu jest stanem zagrożenia życia i należy jak najszybciej podjąć detoksykację. Chorego należy przetransportować do szpitala. Nie należy podawać środków prowymiotnych, można przeprowadzić płukanie żołądka i podać węgiel aktywowany. W przypadku hipotensji należy podać płyny izotoniczne oraz wlew z dopaminy. W przypadku komorowych zaburzeń rytmu serca należy rozważyć podanie dwuwęglanów lub wykonanie kardiowersji. Ograniczone zastosowanie mają leki antyarytmiczne, takie jak lidokaina, fenytoina. W przypadku złośliwego zespołu neuroleptycznego należy obniżać temperaturę ciała wszelkimi dostępnymi metodami, można także podać bromokryptynę. W leczeniu przedawkowania zastosowanie mają także siarczan magnezu i izoproterenol.

Substancją czynną produktów leczniczych jest perazyna, pochodna piperazynowa fenotiazyny o działaniu neuroleptycznym. Działanie perazyny związane jest głównie z hamującym wpływem na układ dopaminergiczny OUN. Hamuje przekaźnictwo synaptyczne poprzez blokowanie receptorów postsynaptycznych oraz hamowanie uwalniania i wychwytu neuronalnego dopaminy. Przeciwpsychotyczne działanie perazyny związane jest z blokowaniem receptorów dopaminergicznych D2, co powoduje zmniejszenie nasilenia objawów typu urojenia i omamy. Perazyna powoduje również rozluźnienie mięśni szkieletowych oraz wykazuje słabe działanie przeciwhistaminowe.

1 tabl. 25 mg zawiera 42,1 mg perazyny dimaleinianu, co odpowiada 25 mg perazyny. 1 tabl. 50 mg zawiera 84,2 mg perazyny dimaleinianu, co odpowiada 50 mg perazyny. 1 tabl. 100 mg zawiera 168,4 mg perazyny dimaleinianu, co odpowiada 100 mg perazyny. 1 tabl. 200 mg zawiera 336,8 mg perazyny dimaleinianu, co odpowiada 200 mg perazyny.

Otępienie w chorobie Alzheimera F00
Otępienie naczyniowe F01
Otępienie w przebiegu innych chorób sklasyfikowanych gdzie indziej F02
Otępienie nieokreślone F03
Organiczny zespół amnestyczny nie wywołany alkoholem i innymi substancjami psychoaktywnymi F04
Majaczenie niespowodowane przez alkohol ani inne substancje psychoaktywne F05
Inne zaburzenia psychiczne spowodowane uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu i chorobą somatyczną F06
Organiczne zaburzenia katatoniczne F06.1
Zaburzenia osobowości i zachowania spowodowane chorobą, uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu F07
Nieokreślone zaburzenia psychiczne organiczne lub objawowe F09
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem alkoholu F10
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem opioidów F11
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem kanabinoli F12
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji uspokajających i nasennych F13
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem kokainy F14
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem innych substancji stymulujących, w tym kofeiny F15
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem halucynogenów F16
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane paleniem tytoniu F17
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane odurzaniem się lotnymi rozpuszczalnikami organicznymi F18
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem wielu narkotyków i innych substancji psychoaktywnych F19
Schizofrenia F20
Zaburzenie schizotypowe F21
Uporczywe zaburzenia urojeniowe F22
Ostre i przemijające zaburzenia psychotyczne F23
Indukowane zaburzenie urojeniowe F24
Zaburzenia schizoafektywne F25
IInne nieorganiczne zaburzenia psychotyczne F28
Nieokreślona psychoza nieorganiczna F29
Epizod maniakalny F30
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe F31
Epizod depresyjny F32
Zaburzenie depresyjne nawracające F33
Uporczywe zaburzenia nastroju [afektywne] F34
Inne zaburzenia nastroju [afektywne] F38
Zaburzenia nastroju [afektywne], nieokreślone F39
Zaburzenia lękowe w postaci fobii F40
Inne zaburzenia lękowe F41
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne F42
Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne F43
Zaburzenia dysocjacyjne [konwersyjne] F44
Zaburzenia występujące pod maską somatyczną F45
Inne zaburzenia nerwicowe F48
Zaburzenia odżywiania F50
Nieorganiczne zaburzenia snu F51
Zaburzenia seksualne niespowodowane zaburzeniem organicznym ani chorobą somatyczną F52
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania związane z połogiem, niesklasyfikowane gdzie indziej F53
Czynniki psychologiczne lub behawioralne związane z zaburzeniami lub chorobami sklasyfikowanymi gdzie indziej F54
Nadużywanie substancji, które nie powodują uzależnienia F55
Nieokreślone zespoły behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi F59
Specyficzne zaburzenia osobowości F60
Zaburzenia osobowości mieszane i inne F61
Trwałe zmiany osobowości niewynikające z uszkodzenia ani z choroby mózgu F62
Zaburzenia nawyków i popędów F63
Zaburzenia identyfikacji płciowej F64
Zaburzenia preferencji seksualnych F65
Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną F66
Inne zaburzenia osobowości i zachowania u dorosłychh F68
Zaburzenia osobowości i zachowania u dorosłych, nieokreślone F69
Upośledzenie umysłowe lekkiego stopnia F70
Upośledzenie umysłowe umiarkowanego stopnia F71
Upośledzenie umysłowe znacznego stopnia F72
Upośledzenie umysłowe głębokiego stopnia F73
Inne upośledzenie umysłowe F78
Nieokreślone upośledzenie umysłowe F79
Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka F80
Specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych F81
Specyficzne zaburzenia rozwojowe funkcji motorycznych F82
Mieszane specyficzne zaburzenia rozwojowe F83
Całościowe zaburzenia rozwojowe F84
Inne zaburzenia rozwoju psychologicznego F88
Nieokreślone zaburzenia rozwoju psychologicznego F89
Zaburzenia hiperkinetyczne F90
Zaburzenia zachowania F91
Mieszane zaburzenia zachowania i emocji F92
Zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie F93
Zaburzenia funkcjonowania społecznego rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym F94
Tiki F95
Inne zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym F98
Nieokreślone zaburzenia psychiczne, zaburzenie psychiczne nieokreślone inaczej F99

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Dochodzi do wiązania żelaza przez taninę, co uniemożliwia jego wchłanianie z przewodu pokarmowego. Wynikiem tej interakcji jest brak efektów terapeutycznych.