Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Pentaxim®

Combined vaccine

inj. dom. [prosz.+ zaw.]
1 fiol.+ 1 amp.-strzyk. 0,5 ml + 2 igły
Iniekcje
Rx
100%
127,00

Pentaxim® - szczepionka skojarzona przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi, poliomyelitis i Haemophilus influenzae typ b

Wskazania do stosowania

Pentaxim® jest szczepionką stosowaną w celu jednoczesnego zapobiegania pięciu chorobom zakaźnym:

  • Błonicy
  • Tężcowi
  • Krztuścowi
  • Poliomyelitis (choroba Heinego-Medina)
  • Inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez Haemophilus influenzae typ b (Hib)

Szczepionka przeznaczona jest do stosowania w schemacie szczepienia pierwotnego u niemowląt od ukończenia 6. tygodnia życia oraz w szczepieniu uzupełniającym w 2. roku życia.

Warto podkreślić, że Pentaxim® nie zapobiega zakażeniom wywołanym przez inne typy Haemophilus influenzae ani zapaleniom opon mózgowo-rdzeniowych spowodowanym przez inne drobnoustroje.

Pentaxim® to kompleksowa szczepionka zapewniająca ochronę przed pięcioma groźnymi chorobami zakaźnymi u niemowląt i małych dzieci, co znacząco upraszcza schemat szczepień i zmniejsza liczbę koniecznych iniekcji.

Dawkowanie i sposób podawania

Rodzaj szczepienia Liczba dawek Odstęp między dawkami
Szczepienie pierwotne 3 wstrzyknięcia 1-2 miesiące
Szczepienie uzupełniające 1 wstrzyknięcie Rok po szczepieniu pierwotnym (zwykle między 16. a 18. miesiącem życia)

Tabela 1. Schemat dawkowania szczepionki Pentaxim®

Szczepionkę należy podawać domięśniowo, zaleca się wstrzyknięcie w środkową część przednio-bocznej części uda.

Prawidłowe dawkowanie i sposób podania szczepionki Pentaxim® są kluczowe dla zapewnienia optymalnej odpowiedzi immunologicznej i minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Bezwzględne przeciwwskazania do stosowania szczepionki Pentaxim® obejmują:

  • Znaną nadwrażliwość na którykolwiek składnik szczepionki lub pozostałości z procesu wytwarzania (glutaraldehyd, neomycyna, streptomycyna, polimyksyna B)
  • Zagrażającą życiu reakcję po poprzednim podaniu szczepionki lub preparatu zawierającego te same substancje
  • Gorączkę lub ostrą chorobę (szczepienie należy odłożyć)
  • Postępującą encefalopatię
  • Encefalopatię w ciągu 7 dni po podaniu poprzedniej dawki szczepionki zawierającej antygeny krztuśca

Znajomość przeciwwskazań do stosowania szczepionki Pentaxim® jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta i uniknięcia potencjalnie groźnych powikłań.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed podaniem szczepionki Pentaxim® należy uwzględnić następujące czynniki:

  • Immunogenność szczepionki może być obniżona u pacjentów poddawanych leczeniu immunosupresyjnemu lub z niedoborami odporności
  • U osób z przewlekłym niedoborem odporności (np. zakażenie HIV) szczepienie jest zalecane, mimo potencjalnie ograniczonej odpowiedzi immunologicznej
  • W przypadku wystąpienia zespołu Guillain-Barré lub zapalenia nerwu barkowego po poprzednim podaniu szczepionki zawierającej toksoid tężcowy, decyzję o szczepieniu należy podjąć po dokładnej analizie korzyści i ryzyka
  • Szczepionki nie wolno podawać donaczyniowo ani śródskórnie
  • U osób z trombocytopenią lub zaburzeniami krzepnięcia należy zachować szczególną ostrożność ze względu na ryzyko krwawienia po podaniu domięśniowym

Przed szczepieniem konieczne jest przeprowadzenie wywiadu lekarskiego i badania fizykalnego. Szczególną uwagę należy zwrócić na wcześniejsze szczepienia i ewentualne działania niepożądane po nich.

Indywidualna ocena pacjenta i przestrzeganie środków ostrożności są kluczowe dla bezpiecznego stosowania szczepionki Pentaxim® i minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.

Warto zapamiętać
  • Pentaxim® zapewnia ochronę przed pięcioma chorobami zakaźnymi: błonicą, tężcem, krztuścem, poliomyelitis i inwazyjnymi zakażeniami Haemophilus influenzae typ b.
  • Szczepionka podawana jest w schemacie 3+1 (3 dawki szczepienia pierwotnego + 1 dawka uzupełniająca), co znacząco upraszcza kalendarz szczepień u niemowląt i małych dzieci.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Pentaxim® może być podawany jednocześnie z innymi szczepionkami, jednak należy przestrzegać następujących zasad:

  • Szczepionka może być podana równocześnie ze szczepionką przeciw odrze, śwince i różyczce
  • Możliwe jest jednoczesne podanie ze szczepionką przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B
  • W przypadku jednoczesnego podawania różnych szczepionek, należy je wstrzykiwać w różne miejsca ciała

Możliwość jednoczesnego podawania Pentaxim® z innymi szczepionkami pozwala na optymalizację kalendarza szczepień, jednak wymaga przestrzegania zasad dotyczących miejsc iniekcji.

Działania niepożądane

Na podstawie badań klinicznych i doświadczeń po wprowadzeniu do obrotu, zidentyfikowano następujące działania niepożądane:

Bardzo często (≥1/10):
  • Drażliwość
  • Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, stwardnienie)
Często (≥1/100 do <1/10):
  • Senność
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (biegunka, wymioty)
  • Utrata apetytu
  • Gorączka ≥38°C
Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100):
  • Zaczerwienienie i opuchnięcie ≥5 cm w miejscu podania
  • Gorączka ≥39°C
Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000):
  • Gorączka >40°C
  • Obrzęki kończyn dolnych (po szczepionkach zawierających Hib)

Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano również bardzo rzadkie przypadki (<1/10 000) poważniejszych działań niepożądanych, takich jak drgawki, zespół hipotensyjno-hiporeaktywny czy reakcje anafilaktyczne.

Znajomość profilu działań niepożądanych szczepionki Pentaxim® jest kluczowa dla właściwego monitorowania pacjenta po szczepieniu i szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia niepokojących objawów.

Właściwości farmakologiczne

Pentaxim® jest szczepionką skojarzoną, zawierającą antygeny pięciu patogenów:

  • Toksoid błoniczy
  • Toksoid tężcowy
  • Antygeny Bordetella pertussis (toksoid krztuścowy i hemaglutynina włókienkowa)
  • Inaktywowane wirusy poliomyelitis typu 1, 2 i 3
  • Polisacharyd Haemophilus influenzae typu b skoniugowany z toksoidem tężcowym

Szczepionka indukuje odpowiedź immunologiczną przeciwko wszystkim zawartym w niej antygenom, zapewniając ochronę przed odpowiednimi chorobami zakaźnymi.

Złożony skład szczepionki Pentaxim® pozwala na jednoczesne wytworzenie odporności przeciwko pięciu groźnym patogenom, co znacząco upraszcza schemat immunizacji u niemowląt i małych dzieci.

Podsumowanie

Pentaxim® jest cennym narzędziem w profilaktyce chorób zakaźnych u niemowląt i małych dzieci. Szczepionka ta, dzięki swojemu złożonemu składowi, pozwala na znaczące uproszczenie kalendarza szczepień, zmniejszając liczbę koniecznych iniekcji. Jednocześnie, jak każdy produkt leczniczy, wymaga stosowania zgodnie z zaleceniami i pod ścisłym nadzorem lekarskim. Znajomość wskazań, przeciwwskazań, środków ostrożności i potencjalnych działań niepożądanych jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności immunizacji.



Wskazania

Ta szczepionka jest stosowana w celu jednoczesnego zapobiegania błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis oraz inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez Haemophilus influenzae typ b (takim jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, posocznica, zapalenie tkanki łącznej, zapalenie stawów, zapalenie nagłośni i inne), w szczepieniu pierwotnym u niemowląt od ukończenia 6. tyg. życia, w szczepieniu uzupełniającym, rok po szczepieniu pierwotnym, w 2. rż. Ta szczepionka nie zapobiega zakażeniom wywołanym przez inne typy Haemophilus influenzae ani zapaleniom opon mózgowo-rdzeniowych wywoływanym przez inne drobnoustroje.

Szczepienie pierwotne: 3 wstrzyknięcia podane w odstępach 1 do 2 m-cy. Szczepienie uzupełniające: 1 wstrzyknięcie po roku po szczepieniu pierwotnym, tj. zwykle pomiędzy 16 a 18 m-cem życia.

Podawać domięśniowo. Zaleca się podawanie w środkową część przednio-bocznej części uda.

Znana nadwrażliwość na którykolwiek składnik szczepionki, na jedną z pozostałości z procesu wytwarzania, które mogą być obecne w ilościach śladowych i niewykrywalnych (glutaraldehyd, neomycyna, streptomycyna i polimyksyna B) lub na szczepionki przeciw krztuścowi (bezkomórkowe lub pełnokomórkowe) lub zagrażająca życiu reakcja po poprzednim podaniu szczepionki lub szczepionki zawierającej takie same substancje. Gorączka lub ostra choroba, w tych przypadkach szczepienie musi być przełożone. Postępująca encefalopatia. Encefalopatia w ciągu siedmiu dni po podaniu poprzedniej dawki jakiejkolwiek szczepionki zawierającej antygeny krztuśca (bezkomórkowej lub pełnokomórkowej).

Immunogenność szczepionki może być obniżona przez leczenie immunosupresyjne lub niedobory odporności. Zaleca się przełożyć szczepienie do ukończenia leczenia lub wyzdrowienia. Jednakże szczepienie osób z przewlekłym niedoborem odporności takim jak w zakażeniu wirusem HIV jest zalecane nawet jeśli odpowiedź immunologiczna może być ograniczona. Jeśli po poprzednim podaniu szczepionki zawierającej toksoid tężcowy wystąpił zespół Guillain-Barré lub zapalenie nerwu barkowego, to decyzja o podaniu jakiejkolwiek szczepionki zawierającej toksoid tężcowy powinna być podjęta po rozważeniu potencjalnych korzyści i możliwego ryzyka. Szczepienie jest zazwyczaj uzasadnione u niemowląt, które nie otrzymały pełnego cyklu szczepienia (tj. otrzymały mniej niż trzy dawki). Nie wstrzykiwać donaczyniowo: należy upewnić się, że igła nie tkwi w naczyniu krwionośnym. Nie podawać śródskórnie. Tak jak w przypadku wszystkich szczepionek podawanych we wstrzyknięciach, szczepionka musi być podawana z zachowaniem ostrożności w przypadku osób z trombocytopenią lub zaburzeniem krzepnięcia, ponieważ u tych osób może wystąpić krwawienie po podaniu domięśniowym. Szczepienie musi zostać poprzedzone wywiadem lekarskim (szczególnie poprzednie szczepienia i wystąpienie jakiegokolwiek działania niepożądanego po poprzednich szczepieniach) i badaniem lekarskim. Jeśli jakikolwiek z niżej wymienionych objawów wystąpił w czasowym związku z otrzymaniem szczepionki, decyzja o podaniu kolejnych dawek szczepionki zawierającej antygeny krztuśca powinna być podjęta ostrożnie: o gorączka ≥40°C w ciągu 48 h niespowodowana inną zidentyfikowaną przyczyną, o zapaść lub stan podobny do wstrząsu (zespół hipotensyjno-hiporeaktywny) w ciągu 48 h po szczepieniu, długotrwały, nieutulony płacz trwający 3 h lub dłużej, który wystąpił w ciągu 48 h po szczepieniu, o drgawki z lub bez gorączki, występujące w ciągu 3 dni po szczepieniu. Występowanie w przeszłości drgawek gorączkowych niezwiązanych z poprzednim podaniem szczepionki nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia. Z tego względu, jest szczególnie ważne kontrolowanie temperatury ciała w ciągu 48 h po szczepieniu i regularne stosowanie leczenia przeciwgorączkowego przez 48 h. Występowanie w przeszłości drgawek bez gorączki niezwiązanych z poprzednim podaniem szczepionki powinno zostać ocenione przez lekarza specjalistę przed podjęciem decyzji o szczepieniu. W przypadku wystąpienia w przeszłości obrzęków kończyn dolnych po podaniu szczepionki zawierającej Haemophilus influenzae typ b, te dwie szczepionki, szczepionka przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi, poliomyelitis i szczepionka przeciw Haemophilus influenzae typ b skoniugowana, powinny być podane w dwa różne miejsca ciała i w różnych dniach. Jak w przypadku wszystkich szczepionek podawanych we wstrzyknięciach, zawsze powinno być łatwo dostępne odpowiednie leczenie i powinien być zapewniony ścisły nadzór w przypadku rzadko występującej reakcji anafilaktycznej po podaniu szczepionki. Szczepionka nie chroni przed chorobami inwazyjnymi wywołanymi przez serotypy inne niż Haemophilus influenzae typ b ani przed zapaleniami opon mózgowo-rdzeniowych wywołanymi przez inne drobnoustroje. Należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia bezdechu oraz konieczność monitorowania czynności oddechowych przez 48-72 h w przypadku podawania dawek szczepienia pierwotnego bardzo niedojrzałym wcześniakom (urodzonym ≤28. tyg. ciąży), szczególnie dotyczy to dzieci, u których występowały objawy niedojrzałości układu oddechowego. Z uwagi na znaczne korzyści wynikające ze szczepienia tej grupy niemowląt, nie należy rezygnować ze szczepienia ani go odraczać.

Szczepionka może być podana jednocześnie ze szczepionką przeciw odrze, śwince i różyczce lub ze szczepionką przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, ale w dwa różne miejsca ciała.

Nie dotyczy.

W trzech badaniach klinicznych z udziałem niemowląt, które otrzymały produkt leczniczy jako szczepienie pierwotne, najczęściej zgłaszano drażliwość (15,2%) oraz reakcje w miejscu wstrzyknięcia takie jak zaczerwienienie (11,2%) i stwardnienie >2 cm (15,1%). W badaniu przeprowadzonym w Szwecji, po podaniu trzech dawek szczepionki w 3, 5 i 12 miesiącu życia najczęściej zgłaszano: drażliwość (24,1%) oraz reakcje w miejscu wstrzyknięcia takie jak zaczerwienienie (13,4%) i stwardnienie (12,5%). Te objawy zazwyczaj pojawiają się w ciągu 48 h po szczepieniu i mogą utrzymywać się przez 48-72 h. Ustępują one samoistnie, nie wymagają specjalistycznego leczenia. Zaburzenia układu nerwoweg: (częste reakcje) senność. Zaburzenia żołądka i jelit: (częste reakcje) biegunka, wymioty. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (częste reakcje) utrata apetytu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (częste reakcje) rumień, stwardnienie w miejscu podania, gorączka ≥38°C; (niezbyt częste reakcje) zaczerwienienie i opuchnięcie ≥5 cm w miejscu podania, gorączka ≥39°C; (rzadkie reakcje) gorączka >40°C. Rzadko były zgłaszane obrzęki obejmujące kończyny dolne po szczepionkach zawierających Haemophilus influenzae typ b. Te reakcje to obrzęk z sinicą lub przejściowym zaczerwienieniem, które pojawiają się w ciągu kilku pierwszych godzin po szczepieniu i ustępują samoistnie bez pozostawienia następstw. Objawom tym czasami towarzyszyła gorączka, bolesność i płacz. Nie towarzyszą im objawy sercowo-oddechowe. Zaburzenia psychiczne: (częste reakcje) nerwowość, drażliwość, bezsenność, zaburzenia snu; (niezbyt częste reakcje) nietypowy płacz, długotrwały nieutulony płacz. Dane po wprowadzeniu do obrotu: na podstawie zgłoszeń spontanicznych, następujące działania niepożądane zostały również zgłoszone po wprowadzeniu do obrotu. Te działania były zgłaszane bardzo rzadko, jednakże dokładna częstość występowania nie może być precyzyjnie obliczona. Zaburzenia układu nerwowego: drgawki z lub bez gorączki, zespół hipotensyjno-hiporeaktywny. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, rumień, pokrzywka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: ból w miejscu podania, duże reakcje w miejscu podania (>50 mm), w tym rozległy obrzęk kończyny od miejsca podania poza jeden lub obydwa stawy. Te reakcje zaczynają się w ciągu 24-72 h po szczepieniu, mogą być związane z objawami takimi jak rumień, ucieplenie, tkliwość lub ból w miejscu podania i ustępują samoistnie w ciągu 3-5 dni. Ryzyko wystąpienia wydaje się być zależne od liczby poprzednich dawek szczepionki zawierającej bezkomórkowe składniki krztuścowe, z większym ryzykiem po czwartej lub piątej dawce. Zaburzenia układu immunologicznego: natychmiastowa reakcja nadwrażliwości taka jak obrzęk twarzy, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk Quinckego, reakcja i wstrząs anafilaktyczny. Potencjalne działania niepożądane (tj. działania niepożądane, które nie zostały zgłoszone bezpośrednio po szczepionce, ale po podaniu innych szczepionek zawierających jeden lub więcej składników antygenowych szczepionki): zespół Guillain-Barré i zapalenie nerwu barkowego po podaniu szczepionki zawierającej toksoid tężcowy. Bezdech u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzonych ≤28. tyg. ciąży).

Nie zgłoszono żadnych przypadków przedawkowania.

Szczepionka przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi (bezkomórkowa, złożona), poliomyelitis (inaktywowana) i haemophilus typ b (skoniugowana), adsorbowana.

1 dawka (0,5 ml) po odtworzeniu zawiera: nie mniej niż 30 j.m. toksoidu błoniczego1, nie mniej niż 40 j.m. toksoidu tężcowego1, antygeny Bordetella pertussis: 25 µg toksoidu krztuścowego1, 25 µg hemaglutyniny włókienkowej1, 40 j. antygenu D* inaktywowanego wirusa poliomyelitis typu 1, 8 j. antygenu D* inaktywowanego wirusa poliomyelitis typu 2, 32 j. antygenu D* inaktywowanego wirusa poliomyelitis typu 3, 10 µg polisacharydu Haemophilus influenzae typu b skoniugowanego z toksoidem tężcowym - 18-30 µg. 1adsorbowany na wodorotlenku glinu, uwodnionym - 0,3 mg Al3+. * lub ekwiwalent tej ilości antygenu określony za pomocą odpowiednich metod immunochemicznych.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Nie dotyczy.