Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Penicillinum procainicum L TZF

Benzylpenicillin procaine

inj. dom. [prosz. do przyg. zaw.]
2,4 mln j.m.
1 fiol. 20 ml
Iniekcje
Rx
100%
25,97
Penicillinum procainicum L TZF
inj. dom. [prosz. do przyg. zaw.]
1,2 mln j.m.
1 fiol. 20 ml
Iniekcje
Rx
100%
18,07

Penicillinum procainicum L TZF - charakterystyka leku dla lekarza

Wskazania do stosowania

Penicylina prokainowa jest antybiotykiem β-laktamowym wskazanym w leczeniu zakażeń o umiarkowanie ciężkim przebiegu, wywołanych przez wrażliwe szczepy bakterii. Główne wskazania obejmują:

  • Zakażenia wywoływane przez paciorkowce grupy A, C, H, G, L i M oraz pneumokoki (bez bakteriemii):
    • Zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych (np. zapalenie płuc wywołane przez wrażliwe szczepy S. pneumoniae)
    • Zapalenie wsierdzia (Streptococcus sp. grupy viridans)
    • Zapalenie osierdzia
    • Płonica
    • Zakażenia skóry i tkanki podskórnej (róża)
  • Kiła nabyta lub wrodzona (Treponema pallidum)
  • Krętkowice endemiczne (bejel, frambezja, pinta)
  • Rzeżączka bez bakteriemii (szczepy β-laktamazo-ujemne N. gonorrhoeae)
  • Mieszane zakażenia gardła, dróg oddechowych i narządów płciowych (wrzecionowce i krętki)
  • Różyca (Erysipelothrix rhusiopathiae)
  • Zapobieganie błonicy (w skojarzeniu z antytoksyną)
  • Wąglik (Bacillus anthracis)
  • Gorączka szczurza (Streptobacillus moniliformis, S. minor)

Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie antybiogramu, jeśli jest to możliwe. Terapię można rozpocząć empirycznie przed uzyskaniem wyniku lekowrażliwości. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące stosowania antybiotyków.

Penicylina prokainowa ma szerokie zastosowanie w leczeniu zakażeń bakteryjnych, szczególnie wywołanych przez paciorkowce i krętki. Kluczowe jest uwzględnienie lokalnych wzorców oporności i oficjalnych wytycznych przy jej stosowaniu.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Dawkowanie
Dorośli i dzieci od 4 lat 600 000 - 1 200 000 j.m./dobę w 2 dawkach podzielonych
Rzeżączka 4 800 000 j.m./dobę (dawka podzielona na 2 części) + 1 g probenecydu doustnie
Kiła 600 000 j.m./dobę
Kiła układu nerwowego 2 400 000 j.m./dobę + 2,5 g probenecydu doustnie
Dzieci poniżej 4 lat Nie zaleca się stosowania

Dawkowanie należy dostosować do ciężkości zakażenia, wrażliwości patogenu oraz stanu pacjenta. W zakażeniach paciorkowcowych leczenie powinno trwać minimum 10 dni.

Dawkowanie penicyliny prokainowej jest zróżnicowane w zależności od rodzaju zakażenia i wieku pacjenta. Kluczowe jest dostosowanie dawki do indywidualnych potrzeb pacjenta i charakteru infekcji.

Przeciwwskazania

Głównym przeciwwskazaniem do stosowania penicyliny prokainowej jest nadwrażliwość na antybiotyki β-laktamowe lub prokainę.

Przed zastosowaniem leku konieczne jest dokładne zebranie wywiadu alergologicznego pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem reakcji na antybiotyki β-laktamowe.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

1. Reakcje nadwrażliwości: Możliwe są ciężkie reakcje alergiczne, szczególnie u pacjentów z astmą lub uczulonych na wiele alergenów. Przed podaniem leku należy zebrać dokładny wywiad alergologiczny.

2. Niewydolność nerek: U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek konieczne może być zmniejszenie dawki. Wysokie stężenia leku w OUN mogą powodować podrażnienie mózgu, drgawki lub śpiączkę.

3. Pacjenci w podeszłym wieku: Należy zachować ostrożność przy doborze dawki, uwzględniając funkcję nerek, wątroby i serca. Zwykle stosuje się dawki z dolnego zakresu dawkowania.

4. Reakcja Jarisch-Herxheimera: Może wystąpić podczas leczenia kiły, objawiając się gorączką, bólem głowy i ogólnym złym samopoczuciem.

5. Zespół Hoigné: Możliwa nagła reakcja na prokainę, objawiająca się zaburzeniami psychicznymi, lękiem, halucynacjami i drgawkami.

6. Technika podawania: Należy zachować szczególną ostrożność przy wstrzykiwaniu, aby uniknąć podania dotętniczego lub uszkodzenia nerwów obwodowych.

7. Nadkażenia: Możliwy nadmierny rozwój niewrażliwych bakterii lub grzybów. W razie nowych zakażeń należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie.

8. Rzekomobłoniaste zapalenie jelit: Możliwe wystąpienie w trakcie lub po zakończeniu antybiotykoterapii. W przypadku ciężkiej biegunki konieczne jest przerwanie leczenia penicyliną i zastosowanie odpowiedniej terapii.

9. Monitorowanie: Przy długotrwałym stosowaniu dużych dawek zaleca się kontrolę czynności nerek i układu krwiotwórczego.

Stosowanie penicyliny prokainowej wymaga ścisłego monitorowania pacjenta pod kątem możliwych działań niepożądanych, szczególnie reakcji alergicznych i zaburzeń ze strony układu nerwowego. Kluczowa jest odpowiednia technika podawania leku i dostosowanie dawki do stanu pacjenta.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

1. Probenecyd: Opóźnia wydalanie penicyliny przez kanaliki nerkowe, zwiększając jej stężenie w surowicy i wydłużając okres półtrwania.

2. Antybiotyki bakteriostatyczne: Jednoczesne stosowanie z erytromycyną lub tetracykliną może osłabiać bakteriobójcze działanie penicyliny.

3. Doustne środki antykoncepcyjne: Penicylina może zmniejszać ich skuteczność. Zaleca się stosowanie dodatkowej, niehormonalnej metody antykoncepcji.

Przy stosowaniu penicyliny prokainowej należy uwzględnić możliwe interakcje z innymi lekami, szczególnie w kontekście modyfikacji jej stężenia w organizmie i potencjalnego wpływu na skuteczność innych terapii.

Wpływ na ciążę i laktację

1. Ciąża: Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego. Dotychczasowe obserwacje u kobiet w ciąży również nie potwierdzają negatywnego wpływu na płód. Jednak ze względu na brak odpowiednio licznych badań, lek powinien być stosowany w ciąży tylko w przypadku wyraźnej konieczności.

2. Laktacja: Benzylopenicylina prokainowa przenika do mleka matki. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u kobiet karmiących piersią.

Penicylina prokainowa może być stosowana w ciąży i podczas karmienia piersią, ale wymaga to starannej oceny korzyści i ryzyka przez lekarza prowadzącego.

Działania niepożądane

1. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: Bardzo rzadko - zakażenia drożdżakami Candida.

2. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Rzadko - neutropenia, agranulocytoza, leukopenia, trombocytopenia, niedokrwistość (szczególnie przy długotrwałym stosowaniu dużych dawek).

3. Zaburzenia układu immunologicznego: Rzadko - reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy, reakcje przypominające chorobę posurowiczą, reakcja Jarisch-Herxheimera.

4. Zaburzenia układu nerwowego: Drgawki (przy dużych dawkach lub niewydolności nerek).

5. Zaburzenia żołądka i jelit: Sporadycznie - rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy.

6. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Przemijające zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej i aminotransferaz.

7. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Wysypka, pokrzywka, plamica, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.

8. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: Rzadko - bóle mięśni i stawów.

9. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: Przemijające zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi.

10. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: Rzadko - gorączka, dreszcze; ból i podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia; zespół Hoigné.

Penicylina prokainowa może powodować szereg działań niepożądanych, od łagodnych reakcji miejscowych po poważne zaburzenia układowe. Kluczowe jest monitorowanie pacjenta i szybka reakcja w przypadku wystąpienia objawów niepożądanych.

Warto zapamiętać
  • Penicylina prokainowa jest skuteczna w leczeniu szerokiego spektrum zakażeń bakteryjnych, szczególnie wywołanych przez paciorkowce i krętki.
  • Przed zastosowaniem leku konieczne jest zebranie dokładnego wywiadu alergologicznego ze względu na ryzyko ciężkich reakcji nadwrażliwości.

Przedawkowanie

Przedawkowanie penicyliny może prowadzić do podrażnienia ośrodkowego układu nerwowego i wystąpienia drgawek. W przypadku przedawkowania należy:

  • Natychmiast odstawić lek
  • Zastosować leczenie objawowe
  • Monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie krwi)
  • W razie potrzeby rozważyć hemodializę w celu usunięcia benzylopenicyliny z organizmu

Przedawkowanie penicyliny prokainowej wymaga natychmiastowej interwencji medycznej i ścisłego monitorowania pacjenta. Hemodializa może być skuteczną metodą eliminacji leku z organizmu w ciężkich przypadkach.

Mechanizm działania

Benzylopenicylina, jako antybiotyk β-laktamowy, działa bakteriobójczo poprzez:

  • Hamowanie biosyntezy ściany komórkowej młodych, namnażających się komórek bakterii
  • Blokowanie aktywności transpeptydazy, co hamuje tworzenie wiązań między pentapeptydami mukopolisacharydu ściany komórkowej bakterii
  • Aktywację hydrolaz komórkowych, prowadzącą do lizy komórki bakteryjnej

Mechanizm działania penicyliny prokainowej opiera się na zaburzeniu integralności ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do ich śmierci. Ta specyficzność działania przyczynia się do wysokiej skuteczności leku wobec wrażliwych patogenów.

Skład

Jedna fiolka zawiera 1 200 000 j.m. lub 2 400 000 j.m. benzylopenicyliny prokainowej lecytynowanej.

Dostępność dwóch różnych dawek umożliwia elastyczne dostosowanie terapii do potrzeb pacjenta i charakteru zakażenia.



Wskazania

Penicylina prokainowa jest wskazana w leczeniu zakażeń o umiarkowanie ciężkim przebiegu, wywołanych przez wrażliwe szczepy bakterii. Zakażenia wywoływane przez paciorkowce grupy A, C, H, G, L i M, pneumokoki, przebiegające bez bakteriemii, np.: zakażenia górnych dróg oddechowych; zakażenia dolnych dróg oddechowych, np. zapalenie płuc (tylko wywoływane przez szczepy Streptococcus pneumoniae wrażliwe i umiarkowanie wrażliwe na penicylinę); zapalenie wsierdzia (wywoływane przez Streptococcus sp. grupy viridans); zapalenie osierdzia; płonica; paciorkowcowe zakażenia skóry i tkanki podskórnej (róża). Kiła nabyta lub wrodzona (wywoływana przez Treponema pallidum). Krętkowice endemiczne wywoływane przez Treponema pallidum endemicum (kiła endemiczna, bejel), Treponema pallidum pertenue (malinica, frambezja), Treponema pallidum carateum (pinta). Rzeżączka przebiegająca bez bakteremii (wywoływana przez Neisseria gonorrhoeae - szczepy β-laktamazo-ujemne). Mieszane zakażenia gardła (angina Vincenta), dolnych dróg oddechowych, narządów płciowych, wywoływane przez wrzecionowce i krętki (np. Fusobacterium spp., Spirochetes spp.). Różyca (wywoływana przez Erysipelothrix rhusiopathiae). Zapobieganie błonicy (wywoływanej przez Corynebacterium diphtheriae) w skojarzeniu z antytoksyną. Wąglik (wywoływany przez Bacillus anthracis). Gorączka szczurza (wywoływana przez Streptobacillus moniliformis, Streptobacillus minor). Przed rozpoczęciem leczenia penicyliną należy, jeżeli jest to wskazane, przeprowadzić badanie lekowrażliwości wyizolowanego drobnoustroju, wywołującego zakażenie. Leczenie może być wdrożone przed uzyskaniem wyniku lekowrażliwości drobnoustroju. Po uzyskaniu wyniku antybiogramu może być konieczna odpowiednia zmiana leku. Podejmując decyzję o leczeniu należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Dawka zależy od ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie, stanu pacjenta, wieku i mc. Dorośli i dzieci od 4 lat: w większości zakażeń, w zależności od ciężkości, podaje się od 600 000 j.m. do 1 200 000 j.m./dobę, w 2 dawkach podzielonych. W zakażeniach paciorkowcami leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni. Rzeżączka - 4 800 000 j.m./dobę. Dawkę penicyliny należy podzielić na 2 części i podać w 2 oddzielne miejsca. Dodatkowo należy podać doustnie 1 g probenecydu. Kiła - 600 000 j.m./dobę. W trzeciorzędowej kile układu nerwowego - 2 400 000 j.m./dobę oraz doustnie 2,5 g probenecydu. Dzieci w wieku poniżej 4 lat. Nie zaleca się podawania penicyliny prokainowej dzieciom poniżej 4 lat. Uwaga! W przypadku ciężkich zakażeń, gdy konieczne jest uzyskanie wysokich stężeń leku we krwi, zaleca się podawanie domięśniowo lub dożylnie benzylopenicyliny potasowej lub sodowej. Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek konieczne jest zmniejszenie dawki w zależności od ClCr.

Domięśniowe iniekcje penicyliny prokainowej należy wykonywać z dużą ostrożnością, by uniknąć wkłucia igły w żyłę lub wstrzyknięcia dotętniczego oraz nie uszkodzić nerwów obwodowych lub naczyń krwionośnych. Zawiesinę penicyliny należy podawać bezpośrednio po przygotowaniu. Sposób przygotowania zawiesiny, szczegóły patrz ChPL.

Nadwrażliwość na antybiotyki β-laktamowe lub prokainę.

U pacjentów leczonych penicyliną mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza u pacjentów uczulonych na wiele alergenów lub chorujących na astmę. Należy upewnić się, czy pacjent uczulony jest na penicylinę, cefalosporyny lub inne leki oraz zebrać wywiad, czy u pacjenta występowały w przeszłości reakcje alergiczne, niezależnie od ich przyczyn. Brak danych z wywiadu co do nadwrażliwości na antybiotyki β-laktamowe nie jest dowodem, że taka nadwrażliwość u pacjenta nie występuje. Jeżeli podanie benzylopenicyliny jest niezbędne, pacjent w wywiadzie zgłasza występowanie w przeszłości reakcji alergicznych (niezależnie od czynnika wywołującego), a preparat do diagnostyki nadwrażliwości na ten lek jest dostępny, należy wykonać próbę zgodnie z instrukcją stosowania preparatu. Nie zaleca się wykonywania próby z użyciem penicyliny, ponieważ podanie zbyt wysokiej dawki może prowadzić do wstrząsu, a nawet śmierci pacjenta. W razie wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego lub obrzęku naczynioruchowego w 1-szej kolejności należy podać epinefrynę, następnie lek przeciwhistaminowy, a jako ostatni - kortykosteroid. Należy również monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie tętnicze krwi). U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki. U pacjentów tych stężenia, jakie osiąga benzylopenicylina w OUN, mogą powodować podrażnienie mózgu, drgawki, śpiączkę. W przypadku osób starszych należy uwzględnić prawidłowość funkcjonowania nerek, wątroby i serca. Należy zachować ostrożność przy doborze dawki dla pacjenta w podeszłym wieku, który jest bardziej narażony na zaburzenia czynności nerek. Zwykle stosuje się dawkę na dolnej granicy zakresu dawkowania, co związane jest z większą częstością występowania pogorszenia czynności wątroby, nerek lub serca, a także innych chorób lub innych leków. Lek ten jest w znacznym stopniu wydalany przez nerki, a ryzyko działań niepożądanych może być większe u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek. Należy rozważyć wykonanie badań w celu monitorowania czynności nerek. U pacjentów leczonych penicyliną z powodu kiły może pojawić się reakcja Jarisch-Herxheimera. Reakcja ta objawia się gorączką, uczuciem ogólnego rozbicia oraz bólem głowy. Najczęściej występuje podczas leczenia wczesnej kiły. Pojawienie się powyżej opisanych objawów w leczeniu wczesnej kiły nie stanowi zagrożenia. U pacjentów w późnym stadium choroby ze zmianami narządowymi reakcja Jarisch-Herxheimera występuje bardzo rzadko, ale pojawienie się jej w tym stadium może spowodować zaostrzenie choroby i w konsekwencji przyczynić się do ciężkich powikłań. U niektórych osób, zwłaszcza gdy podawana jest duża dawka pojedyncza (4 800 000 j.m.) może wystąpić nagła reakcja na prokainę w postaci zespołu Hoigné. Zespół objawia się zaburzeniami psychicznymi, tym: lęk, dezorientacja, pobudzenie, stan pobudzenia ruchowego, depresja, niepokój, lęk przed śmiercią, zaburzenia zachowania oraz osłabieniem, drgawkami, halucynacjami wzrokowymi i słuchowymi. Objawy są przemijające i trwają 15-30 minut. Wystąpienie zespołu Hoigné w przeszłości nie jest przeciwwskazaniem do powtórnego stosowania penicyliny. Należy wstrzykiwać z dużą ostrożnością, by uniknąć podania bezpośrednio do tętnicy lub w bezpośrednie sąsiedztwo lub w sąsiedztwo nerwów. Przypadkowe wstrzyknięcie do naczynia penicyliny w postaci proszku do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań i innych produktów zawierających penicylinę, bezpośrednio do tętnicy lub wstrzyknięcie w miejsce bezpośrednio przylegające do tętnicy, może spowodować poważne uszkodzenie nerwowonaczyniowe, w tym martwicze zapalenie rdzenia poprzeczne z trwałym porażeniem, zgorzel wymagającą usunięcia tych miejsc i częściowej amputacji kończyn, martwicę i złuszczanie się wokół miejsca wstrzyknięcia. Te ciężkie działania niepożądane zgłaszano przy wstrzyknięciach wykonywanych w pośladki, uda i okolicę naramienną. Zgłoszone inne poważne powikłania związane prawdopodobnie z podaniem doż.: nagła bladość, plamica, sinica kończyn, dystalnie i proksymalnie do miejsca wstrzyknięcia, następnie powstawanie pęcherzy; poważny obrzęk wymagający nacięcie powięzi przedniej i/lub tylnej części kończyny dolnej. Powyższe ciężkie działania niepożądane i powikłania występują u niemowląt i małych dzieci. Należy natychmiast skonsultować się z właściwym specjalistą, jeśli nastąpi zakłócenie obiegu krwi, proksymalnie lub dystalnie w stosunku do miejsca wstrzyknięcia. Podawanie antybiotyków może być przyczyną nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów. W przypadku pojawienia się zakażeń grzybiczych lub nowych zakażeń bakteryjnych podczas leczenia penicyliną, antybiotyk należy natychmiast odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie. Antybiotyki o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego (np. makrolidy, penicyliny, cefalosporyny) mogą niekiedy wywoływać rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach umożliwia namnożenie laseczki Clostridium difficile, której toksyny wywołują objawy kliniczne rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Dlatego pacjenci, u których biegunka wystąpiła podczas stosowania antybiotyku lub wkrótce po jego odstawieniu, nie powinni sami jej leczyć, lecz zwrócić się do lekarza. W przypadku wystąpienia ciężkiej, uporczywej biegunki i stwierdzenia rzekomobłoniastego zapalenia jelit konieczne jest niezwłoczne przerwanie podawania penicyliny i zastosowanie odpowiedniego leczenia. W lżejszych przypadkach wystarcza zwykle odstawienie leku, w cięższych podaje się doustnie metronidazol lub wankomycynę. Przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę jelit lub innych działających zapierająco. Podczas leczenia zakażeń z podejrzeniem kiły pierwotnej lub wtórnej należy stosować odpowiednie procedury diagnostyczne, w tym badanie ciemnego pola widzenia. W przypadkach, w których istnieje podejrzenie jednoczesnego wystąpienia kiły, testy serologiczne powinny być wykonywane raz w m-cu przez okres co najmniej 4 m-cy. U pacjentów, którym penicylina podawana jest przez dłuższy czas w dużych dawkach, zaleca się kontrolowanie czynności nerek i układu krwiotwórczego. W takich przypadkach, leczenie penicyliną dłużej niż 2 tyg. może być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia neutropenii i zwiększonej częstości występowania choroby posurowiczej. Podczas stosowania penicyliny może wystąpić fałszywie dodatni wynik testu Coombsa. W przypadku podejrzenia zakażenia wywołanego przez bakterie z rodzaju Streptococcus wskazane jest przeprowadzenie odpowiednich badań diagnostycznych, w tym badanie lekowrażliwości wyizolowanego drobnoustroju, wywołującego zakażenie. Brak danych o ujemnym wpływie leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych. Należy jednak pamiętać, że u niektórych pacjentów mogą wystąpić działania niepożądane osłabiające zdolność prowadzenia pojazdów.

Probenecyd podawany jednocześnie z penicyliną opóźnia jej wydalanie przez kanaliki nerkowe, co powoduje zwiększenie średniego stężenia oraz wydłużenie okresu półtrwania antybiotyku w surowicy krwi. Podawanie penicyliny z antybiotykami o działaniu bakteriostatycznym, takimi jak erytromycyna, tetracyklina, może zmniejszać bakteriobójcze działanie penicylin. Podczas leczenia penicyliną zmniejsza się skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. W celu uniknięcia nieplanowanej ciąży należy zastosować dodatkowo niehormonalną metodę antykoncepcji.

Badania przeprowadzone na szczurach, myszach i królikach, otrzymujących penicylinę w znacznie większych dawkach od przeciętnych dawek stosowanych u ludzi, nie wykazały teratogennego działania leku. Antybiotyk nie wpływał na płodność ani nie powodował uszkodzenia płodu. Dotychczasowe obserwacje u kobiet, które podczas ciąży przyjmowały penicylinę, potwierdzają również brak negatywnych oddziaływań penicyliny na płód. Jednak z uwagi na brak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet ciężarnych, lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Benzylopenicylina prokainowa przenika do mleka matki, dlatego podczas jej podawania kobietom w okresie karmienia piersią należy zachować ostrożność.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo rzadko) zakażenia drożdżakami z rodzaju Candida. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) neutropenia, agranulocytoza, leukopenia, trombocytopenia, niedokrwistość, zwłaszcza u pacjentów, którym podawano duże dawki leku przez dłuższy czas. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcja nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy, reakcje przypominające chorobę posurowiczą, reakcja Jarisch Herxheimera, może wystąpić u pacjentów u których zastosowano leczenie kiły lub kiły mózgowej, bardzo rzadko w późnym stadium kiły). W przypadku wystąpienia reakcji uczuleniowych, należy natychmiast odstawić lek i zastosować odpowiednie leczenie. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) drgawki - obserwowano u pacjentów otrzymujących duże dawki penicyliny i/lub u pacjentów z niewydolnością nerek. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) w sporadycznych przypadkach (zarówno w trakcie leczenia jak i po zakończonej terapii) obserwowano rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) przemijające zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej i aminotransferaz. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) wysypka, pokrzywka, plamica, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) bóle mięśni, bóle stawów. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) przemijające zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) gorączka, dreszcze; (nieznana) ból, podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia; po wielokrotnych podaniach w ten sam mięsień może pojawić się zwłóknienie oraz atrofia; zespół Hoigné.

Przedawkowanie penicyliny może doprowadzić do podrażnienia ośrodkowego układu nerwowego i wystąpienia drgawek. W przypadku przedawkowania lek należy natychmiast odstawić i zastosować leczenie objawowe oraz monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie krwi). Benzylopenicylina można usunąć z organizmu podczas hemodializy.

Benzylopenicylina jest antybiotykiem z grupy β-laktamów. Bakteriobójczy mechanizm działania penicyliny polega na hamowaniu biosyntezy ściany komórkowej młodych, namnażających się komórek bakterii. W wyniku blokowania aktywności transpeptydazy penicylina hamuje tworzenie wiązań pomiędzy pentapeptydami mukopolisacharydu ściany komórkowej bakterii. W dalszym etapie, na skutek aktywacji hydrolaz komórkowych dochodzi do lizy komórki bakteryjnej.

1 fiolka zawiera 1 200 000 j.m. lub 2 400 000 j.m. benzylopenicyliny prokainowej lecytynowanej.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Soki cytrusowe mogą powodować zmniejszenie wchłaniania leku z przewodu pokarmowego, prawdopodobnie w wyniku połączenia z kwasem cytrynowym. W wyniku tej interakcji dochodzi do osłabienia lub braku efektu terapeutycznego.