Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

PecFent

Fentanyl

aerozol do nosa
400 µg/dawkę
1 but. 1,55 ml
Do nosa
Rx-w
100%
164,50
R (1)
12,99
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
PecFent
aerozol do nosa
400 µg/dawkę
4 but. 1,55 ml
Do nosa
Rx-w
100%
618,83
R (1)
3,20
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
PecFent
aerozol do nosa
100 µg/dawkę
1 but. 1,55 ml
Do nosa
Rx-w
100%
164,50
R (1)
12,99
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
PecFent
aerozol do nosa
100 µg/dawkę
4 but. 1,55 ml
Do nosa
Rx-w
100%
618,83
R (1)
3,20
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

PecFent - fentanyl w aerozolu do nosa

Wskazania do stosowania

PecFent jest wskazany do kontroli bólu przebijającego u dorosłych pacjentów z chorobą nowotworową, którzy otrzymują leczenie podtrzymujące opioidami z powodu przewlekłego bólu nowotworowego. Ból przebijający to przejściowe nasilenie bólu występujące na tle kontrolowanego bólu przewlekłego.

Pacjenci kwalifikujący się do leczenia PecFentem to osoby przyjmujące co najmniej:

  • 60 mg morfiny doustnie na dobę
  • 25 μg/h fentanylu przezskórnie
  • 30 mg oksykodonu doustnie na dobę
  • 8 mg hydromorfonu doustnie na dobę
  • lub równoważną dawkę innego opioidu przez co najmniej tydzień

PecFent jest przeznaczony dla pacjentów z zaawansowaną chorobą nowotworową, którzy już stosują silne opioidy w leczeniu bólu przewlekłego, ale doświadczają epizodów nasilenia bólu.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w prowadzeniu terapii opioidowej u pacjentów onkologicznych. Należy pamiętać o możliwości nadużywania fentanylu.

Dawkę należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta, aż do osiągnięcia "skutecznej" dawki, która zapewni odpowiednią kontrolę bólu przy minimalnych działaniach niepożądanych. Pacjenci powinni być ściśle monitorowani podczas dostosowywania dawki.

PecFent jest dostępny w dwóch mocach: 100 μg/dawkę i 400 μg/dawkę. Jedna dawka może oznaczać jedno rozpylenie (100 lub 400 μg) lub dwa rozpylenia (200 lub 800 μg).

Dawkowanie PecFentu
Dawka Moc produktu Sposób podania
100 μg 100 μg/dawkę 1 rozpylenie do jednego nozdrza
200 μg 100 μg/dawkę 1 rozpylenie do każdego nozdrza
400 μg 400 μg/dawkę 1 rozpylenie do jednego nozdrza
800 μg 400 μg/dawkę 1 rozpylenie do każdego nozdrza

Dawka początkowa PecFentu zawsze wynosi 100 μg (jedno rozpylenie), nawet jeśli pacjent wcześniej stosował inne produkty zawierające fentanyl. Pacjenci powinni odczekać co najmniej 4 godziny przed zastosowaniem kolejnej dawki PecFentu.

Dawkowanie PecFentu należy dostosować indywidualnie, rozpoczynając od najniższej dawki 100 μg i zwiększając ją stopniowo w razie potrzeby. Kluczowe jest ścisłe monitorowanie pacjenta podczas ustalania optymalnej dawki.

Przeciwwskazania

PecFent jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na fentanyl lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Pacjenci nie otrzymujący leczenia podtrzymującego opioidami (zwiększone ryzyko depresji oddechowej)
  • Ciężka depresja oddechowa
  • Ciężka obturacyjna choroba płuc

PecFent nie może być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na składniki leku, nie przyjmujących regularnie opioidów oraz z poważnymi zaburzeniami oddychania.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania PecFentu należy zachować szczególną ostrożność:

  • Ryzyko depresji oddechowej - konieczne ścisłe monitorowanie pacjentów
  • Ostrożność u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc
  • Możliwe zaciemnienie obrazu klinicznego u pacjentów z urazami głowy
  • Ryzyko bradykardii - ostrożność u pacjentów z bradyarytmiami
  • Ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek
  • Ryzyko rozwoju tolerancji i uzależnienia
  • Możliwe interakcje z inhibitorami CYP3A4
  • Ryzyko zespołu serotoninowego przy jednoczesnym stosowaniu leków serotoninergicznych

Stosowanie PecFentu wymaga ścisłego nadzoru medycznego ze względu na możliwe poważne działania niepożądane, szczególnie depresję oddechową. Konieczna jest ostrożność u pacjentów z chorobami płuc, zaburzeniami rytmu serca oraz niewydolnością wątroby lub nerek.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Najważniejsze interakcje PecFentu:

  • Inhibitory CYP3A4 (np. rytonawir, ketokonazol) - mogą zwiększać stężenie fentanylu
  • Induktory CYP3A4 - mogą zmniejszać skuteczność PecFentu
  • Leki działające hamująco na OUN (np. benzodiazepiny, alkohol) - nasilenie działania depresyjnego
  • Leki serotoninergiczne (SSRI, SNRI, IMAO) - ryzyko zespołu serotoninowego
  • Częściowi agoniści/antagoniści opioidowi (np. buprenorfina) - mogą osłabiać działanie przeciwbólowe

Stosowanie PecFentu wymaga ostrożności przy jednoczesnym podawaniu innych leków, szczególnie wpływających na metabolizm fentanylu lub działających depresyjnie na OUN. Konieczna jest dokładna analiza wszystkich przyjmowanych przez pacjenta leków.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane PecFentu:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, zaparcia
  • Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, senność, ból głowy
  • Zaburzenia psychiczne: dezorientacja, splątanie
  • Zaburzenia oddechowe: krwawienie z nosa, dyskomfort w nosie
  • Reakcje w miejscu podania: podrażnienie błony śluzowej nosa

Do najpoważniejszych działań niepożądanych należą:

  • Depresja oddechowa (mogąca prowadzić do zatrzymania oddychania)
  • Depresja układu krążenia
  • Hipotonia
  • Wstrząs

Stosowanie PecFentu wiąże się z ryzykiem wystąpienia typowych dla opioidów działań niepożądanych, z których najgroźniejszym jest depresja oddechowa. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjentów, szczególnie w początkowym okresie leczenia.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania PecFentu są typowe dla przedawkowania opioidów, z depresją oddechową jako najpoważniejszym skutkiem. Postępowanie w przypadku przedawkowania obejmuje:

  • Zapewnienie drożności dróg oddechowych
  • Stymulację fizyczną i werbalną pacjenta
  • Ocenę stanu świadomości i układu krążenia
  • W razie potrzeby zastosowanie wspomaganej wentylacji
  • Podanie naloksonu lub innego antagonisty receptorów opioidowych

Przedawkowanie PecFentu stanowi zagrożenie życia i wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Kluczowe jest zabezpieczenie funkcji oddechowych pacjenta i podanie antidotum (naloksonu).

Warto zapamiętać
  • PecFent jest przeznaczony wyłącznie do leczenia bólu przebijającego u pacjentów z chorobą nowotworową, którzy już stosują opioidy.
  • Dawkowanie należy zawsze rozpoczynać od najniższej dawki 100 μg i stopniowo zwiększać pod ścisłą kontrolą lekarza.

PecFent jest silnym opioidowym lekiem przeciwbólowym, który wymaga ostrożnego stosowania pod nadzorem doświadczonego lekarza. Właściwe dawkowanie i monitorowanie pacjenta pozwala na skuteczne leczenie bólu przebijającego przy minimalizacji ryzyka poważnych działań niepożądanych.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

PecFent

Wskazania wg ChPL

Wskazania pozarejestracyjne: Ból przebijający u dzieci z chorobą nowotworową, które w ramach leczenia przewlekłego bólu nowotworowego poddawane są opioidowej terapii podtrzymującej, a u których istnieją udokumentowane przeciwwskazania do stosowania innych krótkotrwale działających opioidów lub stwierdzono nieskuteczność tych leków
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Stosowanie produktu jest wskazane przy kontroli bólu przebijającego (ang. BTP) u dorosłych, u których stosuje się podtrzymujące leczenie opioidami w przewlekłym bólu nowotworowym. Ból przebijający jest przejściowym nasileniem bólu, które występuje na tle kontrolowanego w inny sposób bólu przewlekłego. Pacjenci otrzymujący leczenie podtrzymujące opioidami to pacjenci, którzy przyjmują doustnie przynajmniej 60 mg morfiny/dobę, fentanyl przezskórnie w dawce przynajmniej 25 µg/h, przynajmniej 30 mg oksykodonu/dobę, doustnie przynajmniej 8 mg hydromorfonu/dobę lub równoważną dawkę innego opioidu przez tydz. lub dłużej.

Leczenie należy rozpocząć i stosować pod kontrolą lekarza mającego doświadczenie w prowadzeniu terapii opioidowej u pacjentów z chorobą nowotworową. Lekarz musi pamiętać o możliwości nadużycia fentanylu. Dawka produktu powinna zostać ustalona indywidualnie do uzyskania “skutecznej” dawki, która zapewni przy dwóch kolejnych epizodach bólu przebijającego odpowiednią kontrolę bólu przy minimalnych działaniach niepożądanych, bez nadmiernych (lub nieakceptowalnych) działań niepożądanych. Skuteczność podanej dawki należy ocenić po upływie 30 min. Do momentu osiągnięcia skutecznej dawki należy uważnie obserwować pacjentów. Produkt jest dostępny w 2 mocach: 100 μg/dawkę oraz 400 μg/dawkę. 1 dawka produktu może oznaczać 1 rozpylenie (dawka 100 lub 400 μg) lub 2 rozpylenia (dawka 200 lub 800 μg) w jednakowej mocy (100 μg lub 400 μg). Pacjenci nie powinni stosować więcej niż 4 dawki/dobę. Pacjenci powinni odczekać przynajmniej 4 h od przyjęcia dawki przed kolejnym zastosowaniem produktu w celu leczenia bólu przebijającego. Podanie w dawkach 100, 200, 400 oraz 800 μg. Dawka 100 μg - moc 100 μg: 1 rozpylenie do 1 nozdrza. Dawka 200 μg moc 100 μg: 1 rozpylenie do każdego z nozdrzy. Dawka 400 μg, moc 400 μg: 1 rozpylenie do 1 nozdrza. Dawka 800 μg moc 400 μg: 1 rozpylenie do każdego z nozdrzy. Dawka początkowa. Dawka początkowa produktu leczeniu epizodów bólu przebijającego wynosi zawsze 100 μg (1 rozpylenie), nawet jeżeli u pacjenta stosowano wcześniej w leczeniu bólu przebijającego inne produkty zawierające fentanyl. Pacjenci powinni odczekać przynajmniej 4 h przed kolejnym zastosowaniem produktu w celu leczenia bólu przebijającego. Sposób ustalania dawki. Należy przepisać pacjentowi 1 op. (2 rozpylenia lub 8 rozpyleń) produktu 100 μg/dawkę zapewniające możliwość ustalenia dawki początkowej. Pacjenci, u których dawka początkowa wynosi 100 μg i u których istnieje konieczność zwiększenia dawki w związku z brakiem działania, mogą zostać poinstruowani o możliwości zastosowania w czasie kolejnego epizodu bólu przebijającego dwóch rozpyleń w dawce 100 μg (po 1 do każdego nozdrza). Jeżeli zastosowana dawka jest nieskuteczna, można przepisać pacjentowi opakowanie produktu 400 μg/dawkę i poinstruować, aby przyjął 1 dawkę (1 rozpylenie) produktu w dawce 400 μg przy kolejnym epizodzie bólu. Jeżeli zastosowana dawka okaże się nieskuteczna, należy poinstruować pacjenta o zwiększeniu dawki do dwóch rozpyleń 400 μg (po 1 do każdego nozdrza). Od momentu rozpoczęcia leczenia, pacjentów należy poddać dokładnej obserwacji i przeprowadzać ustalanie dawki produktu do momentu osiągnięcia i potwierdzenia skutecznej dawki w czasie 2 kolejnych epizodów bólu przebijającego. Ustalanie dawki u pacjentów dokonujących zmiany z produktów zawierających fentanyl o natychmiastowym uwalnianiu. Mogą występować zasadnicze różnice pomiędzy profilem farmakokinetycznym produktów leczniczych zawierających fentanyl o natychmiastowym uwalnianiu, których skutkiem są klinicznie istotne różnice pomiędzy szybkością i wydajnością wchłaniania fentanylu. W związku z tym, w przypadku zmiany pomiędzy produktami leczniczymi zawierającymi fentanyl zalecanymi w leczeniu bólu przebijającego, włączając w to produkty lecznicze do podawania do nosa, bardzo ważne jest, aby ponownie ustalić dawkę z wykorzystaniem nowego produktu leczniczego, a nie podawać identycznej dawki (w μg). Leczenie podtrzymujące. W momencie określenia skutecznej dawki podczas jej ustalania, pacjenci powinni kontynuować przyjmowanie tej dawki w ilości do maks. 4 dawek/dobę. Ponowne ustalanie dawki. W zasadzie, dawka podtrzymująca produktu powinna zostać zwiększona wyłącznie, jeżeli stosowana dawka nie zapewnia odpowiedniej kontroli bólu przebijającego w czasie kolejnych kilku epizodów. Jeżeli u pacjenta występują więcej niż 4 epizody bólu przebijającego w ciągu 24 h, konieczne może być przeprowadzenie oceny dawki opioidów stosowanych w kontroli bólu podstawowego. W przypadku braku odpowiedniej kontroli bólu należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji, tolerancji i postępu choroby podstawowej. Jeżeli działania niepożądane są nieakceptowalne lub mają charakter przewlekły, należy obniżyć dawkę lub zastąpić produkt innym środkiem przeciwbólowym. Przerwanie leczenia. Należy natychmiast przerwać stosowanie produktu, jeżeli u pacjenta nie występują już epizody bólu przebijającego. Leczenie przewlekłego bólu podstawowego powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami lekarza. Gdy wymagane jest zaprzestanie wszystkich terapii opioidami, pacjent musi pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza, gdyż w celu uniknięcia wystąpienia ostrych objawów z odstawienia konieczne jest stopniowe zmniejszanie dawki opioidów. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). W programie badań klinicznych produktu 104 (26,1%) pacjentów było w wieku < 60 lat, 67 (16,8%) w wieku <65 lat i 15 (3,8%) w wieku <75 lat. Nie stwierdzono zmniejszenia dawki osiąganej przy ustalaniu dawki lub większej ilości objawów niepożądanych u pacjentów w podeszłym wieku. Niezależnie od tego, ze względu na istotną role nerek i wątroby w metabolizmie i klirensie fentanylu, należy zachować ostrożność przy stosowaniu produktu u pacjentów w podeszłym wieku. Nie są dostępne dane dotyczące farmakokinetyki produktu u pacjentów w podeszłym wieku. Niewydolność wątroby lub nerek. Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością wątroby lub nerek. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Nie ma dostępnych danych.

Produkt jest przeznaczony wyłączenie do podawania donosowego. But. powinna zostać wyjęta z opakowania zabezpieczającego przed dziećmi bezpośrednio przed użyciem. Należy zdjąć nakrywkę ochronną. Należy sprawdzić działanie but. przed użyciem, poprzez przytrzymanie jej w pozycji pionowej i zaciskanie oraz rozluźnianie uchwytu palców na obu stronach dyszy, do momentu, kiedy zielony słupek ukaże się w okienku licznika (powinien być widoczny po 4 rozpyleniach). But. zawierająca 2 dawki: but. zawierającej 2 dawki nie można ponownie przygotować do użycia. Po wykorzystaniu obydwu dawek lub jeśli od czasu przygotowania but. do użycia minęło więcej niż 5 dni, but. i jej zawartość należy wyrzucić zgodnie z instrukcjami. Butelka zawierająca 8 dawek: jeżeli produkt nie był używany przez okres dłuższy niż 5 dni, należy go ponownie przygotować do użycia przez jednokrotne rozpylenie produktu. Należy zalecić pacjentowi zapisywanie daty 1-szego użycia w pustym miejscu na etykiecie pojemnika zabezpieczonego przed dziećmi. Aby podać produkt leczniczy, należy umieścić dyszę płytko (około 1 cm) w nozdrzu i skierować ją lekko w kierunku przegrody nosowej. Rozpylenie odbywa się poprzez naciśnięcie i rozluźnienie nacisku palców na obu stronach dyszy. Słyszalne będzie kliknięcie i na liczniku pojawi się liczba większa o 1 od poprzedniej. Należy poinformować pacjentów, że mogą nie poczuć samego rozpylenia i że powinni upewnić się, że rozpylenie się odbyło w oparciu o słyszalne kliknięcie i zwiększoną o 1 liczbę na liczniku. Krople rozpylonego produktu leczniczego tworzą w nosie żel. Pacjenci powinni unikać wydmuchiwania nosa bezpośrednio po podaniu produktu leczniczego. Należy założyć nakrywkę ochronną po każdym użyciu. Aby zapewnić bezpieczne przechowywanie, but. powinna zostać umieszczona w opakowaniu zabezpieczającym przed dziećmi.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie u pacjentów, którzy nie otrzymują leczenia podtrzymującego opioidami, ze względu na podwyższone ryzyko depresji oddechowej. Ciężka depresja oddechowa lub ciężka obturacyjna choroba płuc.

Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów, że produkt zawiera substancję czynną w ilości, która może być śmiertelna dla dziecka. Aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych związanych z przyjmowaniem opioidów i określić skuteczną dawkę, podczas dostosowywania dawki leku konieczna jest ścisła obserwacja pacjentów przez personel medyczny. Ważne jest ustabilizowanie długotrwałego leczenie opioidami wykorzystywanymi w leczeniu pacjenta przed rozpoczęciem stosowania produktu. Podobnie jak w przypadku innych opioidów, w razie niewystarczającej kontroli bólu w odpowiedzi na zwiększoną dawkę fentanylu, należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji wywołanej opioidem. Wskazane może być zmniejszenie dawki fentanylu, przerwanie leczenia fentanylem lub weryfikacja metody leczenia. W związku ze stosowaniem fentanylu istnieje klinicznie istotne ryzyko wystąpienia depresji oddechowej. U pacjentów z bólem leczonych opioidami rozwija się tolerancja na depresję oddechową, dlatego ryzyko wystąpienia depresji oddechowej u tych pacjentów jest zmniejszone. Jednoczesne stosowanie produktów działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy może zwiększać ryzyko wystąpienia depresji oddechowej. U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, fentanyl może wywoływać więcej ciężkich działań niepożądanych. U tych pacjentów opioidy mogą zmniejszyć napęd oddechowy i zwiększyć opór oddechowy. Produkt należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów, którzy mogą być szczególnie wrażliwi na ośrodkowy efekt retencji CO2, takich jak osoby ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym lub z zaburzeniami świadomości. Opioidy mogą zaciemniać obraz kliniczny u pacjentów z urazami głowy i powinny być stosowane wyłącznie, jeżeli jest to konieczne ze względów klinicznych. Fentanyl może powodować bradykardię. U pacjentów z uprzednimi lub zdiagnozowanymi wcześniej bradyarytmiami produkt leczniczy powinien być stosowany z zachowaniem szczególnej ostrożności. Dodatkowo, produkt należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Nie oceniono wpływu niewydolności wątroby i nerek na farmakokinetykę produktu; jednakże wykazano, że przy podaniu dożylnym klirens fentanylu był zmieniony w przypadku niewydolności nerek i wątroby na skutek zmian klirensu ogólnoustrojowego oraz białek osocza. W związku z tym należy zachować ostrożność przy dopasowywaniu dawki u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby lub nerek. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku pacjentów z hipowolemią i hipotonią. Podczas wielokrotnego podawania opioidów, takich jak fentanyl, może rozwinąć się tolerancja na produkt. Jednakże, przypadki uzależnienia jatrogennego w wyniku stosowania opioidów w leczeniu są rzadkie. Należy poinformować sportowców, że leczenie fentanylem może prowadzić do pozytywnych wyników w teście na doping. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania produktu leczniczego z produktami leczniczymi wpływającymi na serotoninergiczne układy neuroprzekaźnikowe. Potencjalnie zagrażający życiu zespół serotoninowy może wystąpić podczas jednoczesnego stosowania z serotoninergicznymi produktami leczniczymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI), i z produktami leczniczymi, które zaburzają metabolizm serotoniny (w tym inhibitorami IMAO). Może to wystąpić przy zalecanych dawkach. Zespół serotoninowy może obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączkę), niestabilność układu autonomicznego (np. tachykardię, wahania ciśnienia tętniczego, hipertermię), zaburzenia nerwowo mięśniowe (np. hiperrefleksję, zaburzenia koordynacji, sztywność), i/lub objawy żołądkowo jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunkę). W razie podejrzenia zespołu serotoninowego należy przerwać leczenie produktem leczniczym. Lek jest przeznaczony wyłącznie do podawania donosowego. I nie może być podawany w żaden inny sposób. W związku z fizyczno-chemicznymi właściwościami substancji pomocniczych zawartych w tej postaci leku, należy w szczególności unikać podawania produktu dożylnie i dotętniczo. Jeśli podczas stosowania produktu u pacjenta występują nawracające krwawienia z nosa lub uczucie dyskomfortu w nosie, należy rozważyć inną drogę podawania produktów stosowanych w leczeniu bólu przebijającego. Produkt zawiera para-hydroksybenzoesan propylu (E216). U niektórych pacjentów może on powodować reakcje alergiczne (prawdopodobnie opóźnione) i w wyjątkowych przypadkach skurcz oskrzeli (w przypadku nieprawidłowego podania produktu). Opioidowe substancje przeciwbólowe mogą wpływać na umysłową i/lub fizyczną zdolność do prowadzenia pojazdów czy obsługiwania maszyn. Należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn, jeśli zaobserwują u siebie senność, zawroty głowy, zaburzenia widzenia lub inne działania niepożądane, które mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Fentanyl metabolizowany jest głównie przez izoenzym 3A4 ludzkiego cytochromu P450 (CYP3A4), zatem potencjalne interakcje mogą wystąpić podczas jednoczesnego stosowania produktu z substancjami wpływającymi na aktywność CYP3A4. Równoczesne podawanie z substancjami indukującymi aktywność 3A4 może zmniejszać skuteczność produktu. Jednoczesne stosowanie produktu z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. rytonawir, ketokonazol, itrakonazol, troleandomycyna, klarytromycyna i nelfinawir) lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (np. amprenawir, aprepitant, diltiazem, erytromycyna, flukonazol, fosamprenawir, sok grejpfrutowy i werapamil) może spowodować wzrost stężenia fentanylu w osoczu, który może spowodować wystąpienie ciężkich działań niepożądanych, w tym depresji oddechowej prowadzącej do śmierci. Pacjenci otrzymujący produkt jednocześnie z umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami CYP3A4 powinni być uważnie obserwowani przez dłuższy czas. Zwiększenie dawek należy przeprowadzać z zachowaniem ostrożności. Jednoczesne stosowanie z innymi substancjami działającymi hamująco na OUN, w tym z innymi opioidami, substancjami uspokajającymi lub nasennymi, znieczulającymi ogólnie, pochodnymi fenotiazyny, lekami trankwilizującymi, zwiotczającymi mięśnie szkieletowe, lekami przeciwhistaminowymi o działaniu uspokajającym oraz alkoholem może prowadzić do addytywnego działania hamującego. Jednoczesne podawanie fentanylu z serotoninergicznymi produktami leczniczymi, takim jak selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI) lub inhibitor IMAO, może zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, który potencjalnie zagraża życiu. Produkt leczniczy nie jest zalecany do stosowania u pacjentów, którzy w ciągu ostatnich 14 dni przyjmowali inhibitory MAO, ponieważ odnotowano poważne i nieprzewidywalne nasilenie działania opioidowych leków przeciwbólowych podczas stosowania z inhibitorami MAO. Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie częściowych agonistów/antagonistów receptorów opioidowych (np. buprenorfiny, nalbufiny, pentazocyny). Charakteryzują się one dużym powinowactwem do receptorów opioidowych i stosunkowo niską aktywnością wewnętrzną, dlatego częściowo hamują przeciwbólowe działanie fentanylu oraz w przypadku pacjentów uzależnionych od opioidów mogą spowodować objawy z odstawienia. Wykazano, że równoczesne stosowanie donosowo oksymetazoliny obniża wchłanianie produktu. W związku z tym nie zaleca się równoczesnego stosowania leków obkurczających naczynia podczas ustalania dawki, jako że może to prowadzić do ustalenia przez pacjenta dawki większej niż wymagana. Leczenie podtrzymujące produktem może być również mniej skuteczne u pacjentów z zapaleniem błony śluzowej nosa, przy równoczesnym podawaniu leków obkurczających naczynia. W takim przypadku należy zalecić pacjentowi zaprzestanie stosowania środków obkurczających naczynia. W badaniach klinicznych nie oceniono jednoczesnego stosowania produktu oraz innych produktów leczniczych podawanych donosowo (innych niż oksymetazolina). Należy unikać stosowania innych leków podawanych donosowo w ciągu 15 min. od podania produktu.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania fentanylu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Produktu nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. W wyniku długotrwałego leczenia, fentanyl może wywołać objawy z odstawienia u niemowlęcia. Nie należy stosować fentanylu podczas porodu (włącznie z cesarskim cięciem), ponieważ przenika on przez łożysko i może powodować depresję oddechową u płodu. Podając produkt należy zapewnić łatwy dostęp do antidotum odpowiedniego dla dziecka. Fentanyl przenika do mleka matki i może powodować uspokojenie polekowe oraz depresję oddechową u karmionego piersią dziecka. Fentanyl nie powinien być stosowany u kobiet karmiących piersią i w ciągu 48 h od ostatniego podania fentanylu. Brak danych klinicznych dotyczących wpływu fentanylu na płodność.

W trakcie stosowania produktu można spodziewać się wystąpienia działań niepożądanych typowych dla opioidów. Często, większość z nich ustępuje lub zmniejsza się ich nasilenie podczas ciągłego stosowania produktu leczniczego, po dopasowaniu właściwej dawki. Do najcięższych działań niepożądanych należy depresja oddechowa (mogąca prowadzić do bezdechu lub zatrzymania oddychania), depresja układu krążenia, hipotonia oraz wstrząs, dlatego wszystkich pacjentów należy ściśle obserwować czy występują u nich takie objawów. Badania kliniczne produktu zostały zaplanowane tak, aby ocenić bezpieczeństwo stosowania i skuteczność w leczeniu bólu przebijającego. Wszyscy pacjenci, w celu uśmierzenia bólu przewlekłego, przyjmowali jednocześnie opioidy, takie jak morfina o przedłużonym uwalnianiu lub fentanyl w postaci systemu transdermalnego. Dlatego też, nie jest możliwe jednoznaczne wskazanie działań właściwych tylko dla preparatu. Zaobserwowano następujące działania niepożądane w czasie stosowania produktu leczniczego i/lub innych związków zawierających fentanyl w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu leku do obrotu. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zapalenie płuc, zapalenie jamy nosowo-gardłowej, zapalenie gardła, zapalenie błony śluzowej nosa. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) neutropenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) odwodnienie, hiperglikemia, zmniejszony apetyt, zwiększony apetyt. Zaburzenia psychiczne: (często) dezorientacja; (niezbyt często) delirium, omamy, stan splątania, depresja, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, niepokój, nastrój euforyczny, nerwowość; (nieznana) bezsenność, uzależnienie od leków, nadużywanie leków. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zaburzenia smaku, zawroty głowy, senność, ból głowy; (niezbyt często) utrata przytomności, obniżony poziom świadomości, drgawki, brak smaku, brak węchu, zaburzenia pamięci, węch opaczny, zaburzenia mowy, uspokojenie, apatia, drżenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia serca: (niezbyt często) sinica. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) niewydolność sercowo-naczyniowa, obrzęk limfatyczny, hipotonia, uderzenia gorąca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) krwawienie z nosa, wodnisty wyciek z nosa, uczucie dyskomfortu w nosie; (niezbyt często) niedrożność górnych dróg oddechowych, ból gardłowo-krtaniowy, ból nosa, zaburzenia dotyczące błony śluzowej nosa, kaszel, duszność, kichanie, przekrwienie górnych dróg oddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa, hipestezja jamy nosowej, podrażnienie gardła, spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła, suchość w nosie. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) wymioty, nudności, zaparcie; (niezbyt często) perforacja jelit, zapalenie otrzewnej, niedoczulica jamy ustnej, czucie nieprawidłowe w obrębie jamy ustnej, biegunka, odruchy wymiotne, ból brzucha, zaburzenia dotyczące języka, owrzodzenie ust, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd; (niezbyt często) nadmierne pocenie się, pokrzywka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) bóle stawów, drżenia mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) bezmocz, dyzuria, białkomocz, trudności w oddawaniu moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) krwotok pochwowy. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) ból w klatce piersiowej o pochodzeniu innym niż sercowe, astenia, dreszcze, obrzęk twarzy, obrzęk obwodowy, zaburzenia chodu, gorączka, zmęczenie, złe samopoczucie, pragnienie. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zmniejszenie liczby płytek krwi, zwiększenie mc. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) upadki, celowe nieprawidłowe stosowanie leków, nieprawidłowe leczenie. Objawy z odstawienia opioidów, takie jak nudności, wymioty, biegunka, stany lękowe, dreszcze, drżenie i pocenie się były obserwowane podczas stosowania fentanylu wchłanianego poprzez błonę śluzową.

Przewiduje się, że objawy przedawkowania fentanylu podawanego donosowo są podobne do występujących po dożylnym podaniu fentanylu i innych opioidów i odpowiadają jego nasilonemu działaniu farmakologicznemu z najcięższym działaniem w postaci depresji oddechowej. Natychmiastowe postępowanie w przypadku przedawkowania opioidów obejmuje m.in. zapewnienie drożności dróg oddechowych, fizyczną i werbalną stymulację pacjenta, ocenę poziomu świadomości, poziomu wentylacji oraz stanu układu krążenia pacjenta oraz zastosowanie, jeżeli jest to konieczne, wspomaganej wentylacji. Przy leczeniu przedawkowania (przypadkowe połknięcie) przez osobę, która nie przyjmuje opioidów, należy wykonać wkłucie dożylne i podać nalokson lub innego antagonistę receptorów opioidowych, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Czas trwania depresji układu oddechowego po przedawkowaniu może być dłuższy niż czas działania antagonistów receptorów opioidowych (np. czas półtrwania naloksonu waha się 30-81 min.) i konieczne może być powtórne ich podanie. W takim wypadku należy zapoznać się z ChPL każdego antagonisty receptorów opioidowych w celu uzyskania szczegółów dotyczących stosowania. Przy leczeniu przedawkowania u pacjentów leczonych uprzednio opioidami należy wykonać wkłucie dożylne. W niektórych przypadkach konieczne może być zastosowanie naloksonu lub innych antagonistów receptorów opioidowych, jednak jest to związane z ryzykiem rozwoju ostrego zespołu odstawienia. Należy zauważyć, że chociaż obserwowano istotne statystycznie podniesienie poziomu Cmax po drugiej dawce produktu podawanego po 1-2 h od pierwszej dawki, wzrost ten nie jest wystarczająco duży, aby stanowił podstawę do klinicznie istotnej kumulacji lub nadmiernej ekspozycji, co stwarza szeroki margines bezpieczeństwa przy zalecanym stosowaniu dawki co 4 h. Chociaż nie obserwowano występowania sztywności mięśni, która mogłaby wpływać na proces oddychania po podaniu produktu, jest to możliwe po zastosowaniu fentanylu i innych opioidów. W razie wystąpienia, należy zastosować wspomaganą wentylację, podać antagonistę receptorów opioidowych i w ostateczności podać środek hamujący przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.

Fentanyl jest opioidowym lekiem przeciwbólowym wykazującym powinowactwo przede wszystkim do opioidowych receptorów µ. Jego głównymi działaniami leczniczymi są zniesienie czucia bólu i uspokojenie. Wtórnymi działaniami farmakologicznymi fentanylu są depresja układu oddechowego, bradykardia, hipotermia, zaparcie, zwężenie źrenic, uzależnienie fizyczne i euforia.

1 dawka (100 µl) zawiera 100 µg lub 400 µg fentanylu (w postaci cytrynianu). 1 ml roztw. zawiera 1 000 µg lub 4 000 µg fentanylu (w postaci cytrynianu).

Nowotwór złośliwy wargi C00
Nowotwór złośliwy nasady języka C01
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części języka C02
Nowotwór złośliwy dziąsła C03
Nowotwór złośliwy dna jamy ustnej C04
Nowotwór złośliwy podniebienia C05
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części jamy ustnej C06
Nowotwór złośliwy ślinianki przyusznej C07
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych dużych gruczołów ślinowych C08
Nowotwór złośliwy migdałka C09
Nowotwór złośliwy części ustnej gardła C10
Nowotwór złośliwy części nosowej gardła C11
Nowotwór złośliwy zachyłka gruszkowatego C12
Nowotwór złośliwy części krtaniowej gardła C13
Nowotwór złośliwy o innym i nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie wargi, jamy ustnej i gardła C14
Nowotwór złośliwy przełyku C15
Nowotwór złośliwy żołądka C16
Nowotwór złośliwy jelita cienkiego C17
Nowotwór złośliwy jelita grubego C18
Nowotwór złośliwy zgięcia esiczo-odbytniczego C19
Nowotwór złośliwy odbytnicy C20
Nowotwór złośliwy odbytu i kanału odbytu C21
Nowotwór złośliwy wątroby i przewodów żółciowych wewnątrzwątrobowych C22
Nowotwór złośliwy pęcherzyka żółciowego C23
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części dróg żółciowych C24
Nowotwór złośliwy trzustki C25
Nowotwór złośliwy innych i niedokładnie określonych narządów układu pokarmowego C26
Nowotwór złośliwy jamy nosowej i ucha środkowego C30
Nowotwór złośliwy zatok przynosowych C31
Nowotwór złośliwy krtani C32
Nowotwór złośliwy tchawicy C33
Nowotwór złośliwy oskrzela i płuca C34
Nowotwór złośliwy grasicy C37
Nowotwór złośliwy serca, śródpiersia i opłucnej C38
Nowotwór złośliwy o innym i bliżej nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie układu oddechowego i narządów klatki piersiowej C39
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej kończyn C40
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej o innym i nieokreślonym umiejscowieniu C41
Czerniak złośliwy skóry C43
Inne nowotwory złośliwe skóry C44
Międzybłoniak C45
Mięsak Kaposiego C46
Nowotwory złośliwe nerwów obwodowych i układu nerwowego wegetatywnego C47
Nowotwór złośliwy przestrzeni zaotrzewnowej i otrzewnej C48
Nowotwór złośliwy piersi C50
Nowotwór złośliwy sromu C51
Nowotwór złośliwy pochwy C52
Nowotwór złośliwy szyjki macicy C53
Nowotwór złośliwy trzonu macicy C54
Nowotwór złośliwy nieokreślonej części macicy C55
Nowotwór złośliwy jajnika C56
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych żeńskich narządów płciowych C57
Nowotwór złośliwy łożyska C58
Napletek C60.0
Nowotwór złośliwy gruczołu krokowego C61
Nowotwór złośliwy jądra C62
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych męskich narządów płciowych C63
Nowotwór złośliwy nerki z wyjątkiem miedniczki nerkowej C64
Nowotwór złośliwy miedniczki nerkowej C65
Nowotwór złośliwy moczowodu C66
Nowotwór złośliwy pęcherza moczowego C67
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych narządów układu moczowego C68
Nowotwór złośliwy oka i przydatków oka C69
Nowotwór złośliwy opon mózgowo-rdzeniowych C70
Nowotwór złośliwy mózgu C71
Nowotwór złośliwy rdzenia kręgowego, nerwów czaszkowych i innych części ośrodkowego układu nerwowego C72
Nowotwór złośliwy tarczycy C73
Nowotwór złośliwy nadnerczy C74
Przytarczyce C75.0
Nowotwór złośliwy o umiejscowieniu innym i niedokładnie określonym C76
Wtórny i nieokreślony nowotwór złośliwy węzłów chłonnych C77
Wtórny nowotwór złośliwy układu oddechowego i pokarmowego C78
Wtórny nowotwór złośliwy o innym umiejscowieniu C79
Nowotwór złośliwy bez określenia jego umiejscowienia C80
Ziarnica złośliwa [choroba Hodgkina] C81
Chłoniak nieziarniczy guzkowy [grudkowy] C82
Chłoniak nieziarniczy rozlany C83
Obwodowy i skórny chłoniak z komórek T C84
Inne i nieokreślone postacie chłoniaka nieziarniczego C85
Złośliwe choroby immunoproliferacyjne C88
Szpiczak mnogi i nowotwory złośliwe z komórek plazmatycznych C90
Białaczka limfatyczna C91
Białaczka szpikowa C92
Białaczka monocytowa C93
Ostra czerwienica i erytroleukemia C94
Białaczka z komórek nieokreślonego rodzaju C95
Inny i nieokreślony nowotwór złośliwy tkanki limfatycznej, układu krwiotwórczego i tkanek pokrewnych C96
Nowotwory złośliwe o niezależnym (pierwotnym) mnogim umiejscowieniu C97
Rak in situ jamy ustnej, przełyku i żołądka D00
Rak in situ innych i nieokreślonych części narządów układu pokarmowego D01
Rak in situ ucha środkowego i układu oddechowego D02
Czerniak in situ D03
Rak in situ skóry D04
Rak in situ piersi D05
Rak in situ szyjki macicy D06
Rak in situ innych i nieokreślonych narządów płciowych D07
Rak in situ o innym i nieokreślonym umiejscowieniu D09
Nowotwory niezłośliwe D10
Nowotwory niezłośliwe dużych gruczołów ślinowych D11
Nowotwór niezłośliwy okrężnicy, odbytnicy, odbytu i kanału odbytu D12
Nowotwór niezłośliwy innych i niedokładnie określonych części układu pokarmowego D13
Nowotwór niezłośliwy ucha środkowego i układu oddechowego D14
Nowotwór niezłośliwy innych i nieokreślonych narządów klatki piersiowej D15
Nowotwór niezłośliwy kości i chrząstki stawowej D16
Nowotwór niezłośliwy z tkanki tłuszczowej D17
Nowotwór niezłośliwy mezotelium D19
Nowotwór niezłośliwy tkanek miękkich otrzewnej i przestrzeni zaotrzewnowej D20
Inne nowotwory niezłośliwe tkanki łącznej i innych tkanek miękkich D21
Znamiona barwnikowe D22
Inne nowotwory niezłośliwe skóry D23
Nowotwór niezłośliwy piersi D24
Mięśniak gładkokomórkowy macicy D25
Mięśniak gładkokomórkowy macicy, umiejscowienie nieokreślone D26
Nowotwór niezłośliwy jajnika D27
Nowotwór niezłośliwy innych i nieokreślonych żeńskich narządów płciowych D28
Nowotwór niezłośliwy męskich narządów płciowych D29
Nowotwór niezłośliwy układu moczowego D30
Nowotwór niezłośliwy oka i przydatków oka D31
Nowotwór niezłośliwy opon mózgowo-rdzeniowych D32
Niezłośliwy nowotwór mózgu i innych części centralnego systemu nerwowego D33
Nowotwór niezłośliwy tarczycy D34
Nowotwór niezłośliwy innych i nieokreślonych gruczołów wydzielania wewnętrznego D35
Niezłośliwy nowotwór o innym i nieokreślonym umiejscowieniu D36
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze jamy ustnej i narządów układu pokarmowego D37
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze ucha środkowego, narządów układu oddechowego i klatki piersiowej D38
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze żeńskich narządów płciowych D39
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze męskich narządów płciowych D40
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze układu moczowego D41
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze opon mózgowo-rdzeniowych D42
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze mózgu i ośrodkowego układu nerwowego D43
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze gruczołów wydzielania wewnętrznego D44
Czerwienica prawdziwa D45
Zespoły mielodysplastyczne D46
Inne nowotwory o niepewnym lub nieznanym charakterze tkanki limfatycznej, układu krwiotwórczego i tkanek pokrewnyc D47
Nowotwory o niepewnym lub nieznanym charakterze o innym i nieokreślonym umiejscowieniu D48
Ból ostry R52.0
Przewlekły ból nieustępujący R52.1
Inny ból przewlekły R52.2

Przepisując ten lek pamiętaj: - ilość substancji należy dodatkowo wyrazić słowami; - na recepcie nie można wypisać dodatkowo innych leków; - ten lek można przepisać tylko na miesięczną kurację; - podaj szczegółowy sposób dawkowania;

Środek uznany za dopingowy.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający środek odurzający grupy I-N lub II-N.

Produkt leczniczy silnie upośledzający sprawność psychomotoryczną; bezwzględny zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu przez 24 h po zastosowaniu.