Paracetamol Farmina - Szczegółowa Charakterystyka dla Lekarzy

Wskazania do stosowania

Paracetamol Farmina jest wskazany w leczeniu objawowym bólu i gorączki różnego pochodzenia. Znajduje zastosowanie w przypadkach takich jak:

• Ząbkowanie u niemowląt
• Stany po szczepieniach
• Leczenie objawowe stanów grypopodobnych
• Przeziębienie

Lek wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, nie posiada jednak właściwości przeciwzapalnych.

Dawkowanie i sposób podawania

Paracetamol Farmina dostępny jest w formie czopków do podawania doodbytniczego w dwóch dawkach: 50 mg i 125 mg.

Odstęp między dawkami powinien wynosić minimum 4 godziny.

Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 3 dniach stosowania leku, należy skonsultować się z lekarzem.

Kluczowe jest przestrzeganie zalecanego dawkowania i nieprzekraczanie maksymalnych dawek dobowych, co pozwala na bezpieczne i skuteczne stosowanie leku.

Przeciwwskazania

Stosowanie Paracetamolu Farmina jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na paracetamol lub którykolwiek ze składników produktu leczniczego
• Ciężka niewydolność nerek
• Ciężka niewydolność wątroby

Należy dokładnie ocenić stosunek korzyści do ryzyka przed zastosowaniem leku u pacjentów z wymienionymi schorzeniami.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Paracetamolu Farmina należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

• Pacjenci z niewydolnością nerek
• Pacjenci z niewydolnością wątroby
• Osoby z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

W tych grupach pacjentów konieczne jest dokładne monitorowanie stanu klinicznego oraz ewentualne dostosowanie dawkowania.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Paracetamol może wchodzić w istotne interakcje z następującymi lekami:

• Aktywatory cytochromów wątrobowych: karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, omeprazol, rifampicyna - mogą zwiększać toksyczność paracetamolu
• Probenecyd - może opóźniać eliminację paracetamolu i wydłużać jego okres półtrwania

Znajomość tych interakcji jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania leku, szczególnie u pacjentów przyjmujących leki z wymienionych grup.

Ciąża i laktacja

Paracetamol Farmina w formie czopków jest przeznaczony do stosowania u dzieci, dlatego kwestie związane z ciążą i karmieniem piersią nie mają zastosowania w przypadku tego produktu.

Działania niepożądane

Przy stosowaniu dawek terapeutycznych działania niepożądane są rzadkie i zwykle o niewielkim nasileniu. Mogą obejmować:

• Bardzo rzadko: zmiany w obrazie morfologicznym krwi (trombocytopenia z objawami plamicy trombocytopenicznej)
• Bardzo rzadko (przy długotrwałym stosowaniu dużych dawek): zwiększone ryzyko niewydolności nerek lub wątroby
• Rzadko: reakcje uczuleniowe, głównie skórne (pokrzywka, rumień, świąd, wysypka)

Monitorowanie pacjenta pod kątem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie przy długotrwałym stosowaniu, jest istotnym elementem terapii.

Przedawkowanie

Przedawkowanie paracetamolu może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Objawy przedawkowania mogą pojawić się w ciągu kilku do kilkunastu godzin i obejmują:

• Nudności
• Wymioty
• Nadmierną potliwość
• Senność
• Ogólne osłabienie

W kolejnej fazie może rozwinąć się uszkodzenie wątroby, objawiające się rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką. Kluczowe znaczenie ma oznaczenie poziomu paracetamolu we krwi w celu oceny ciężkości zatrucia.

Leczenie przedawkowania paracetamolu wymaga natychmiastowej interwencji medycznej i powinno odbywać się w warunkach szpitalnych. Obejmuje ono:

• Podanie co najmniej 2,5 g metioniny
• Kontynuację leczenia acetylocysteiną i/lub metioniną
• Intensywną terapię w warunkach szpitalnych

Skuteczność leczenia jest najwyższa w pierwszych 10-12 godzinach od zatrucia, ale może być korzystne nawet po 24 godzinach.

Skład

Jeden czopek Paracetamolu Farmina zawiera 50 mg paracetamolu jako substancję czynną.

Znajomość szczegółowej charakterystyki Paracetamolu Farmina pozwala na jego bezpieczne i skuteczne stosowanie w praktyce klinicznej, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb pacjenta i potencjalnych zagrożeń związanych z terapią.