Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Paracetamol Aurovitas

Paracetamol

tabl.
500 mg
50 szt.
Doustnie
OTC
100%
5,50
Paracetamol Aurovitas
tabl.
500 mg
10 szt.
Doustnie
OTC
100%
1,82
Paracetamol Aurovitas
tabl.
500 mg
12 szt.
Doustnie
OTC
100%
2,13
Paracetamol Aurovitas
tabl.
500 mg
24 szt.
Doustnie
OTC
100%
3,00

Paracetamol Aurovitas - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Paracetamol Aurovitas jest wskazany w objawowym leczeniu bólu o nasileniu łagodnym do umiarkowanego oraz w stanach gorączkowych. Lek wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, nie posiada jednak właściwości przeciwzapalnych.

Mechanizm działania paracetamolu polega głównie na hamowaniu cyklooksygenazy - enzymu kluczowego dla syntezy prostaglandyn. Cyklooksygenaza zlokalizowana w ośrodkowym układzie nerwowym wykazuje większą wrażliwość na paracetamol niż jej obwodowy odpowiednik, co tłumaczy efekt przeciwbólowy i przeciwgorączkowy leku przy braku wyraźnego działania przeciwzapalnego na obwodzie.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawka jednorazowa Maksymalna dawka dobowa
Dorośli, osoby starsze i dzieci ≥16 lat (>55 kg) 500-1000 mg 3000 mg
Dzieci 10-15 lat (40-55 kg) 500 mg 2000 mg

Odstęp między dawkami powinien wynosić co najmniej 4 godziny. Nie należy przekraczać 4 dawek na dobę. Produkt w postaci tabletek nie jest odpowiedni dla dzieci poniżej 10 roku życia.

Tabletki należy połykać, popijając dużą ilością wody. Przyjmowanie leku z pokarmem nie wpływa na jego skuteczność.

W przypadku utrzymywania się bólu przez ponad 5 dni lub gorączki przez ponad 3 dni, a także w razie nasilenia objawów lub pojawienia się nowych dolegliwości, należy przerwać leczenie i skonsultować się z lekarzem.

Modyfikacja dawkowania w wybranych grupach pacjentów:
  • Niewydolność nerek:
    • GFR 10-50 ml/min: 500 mg co 6 h
    • GFR <10 ml/min: 500 mg co 8 h
  • Zaburzenia czynności wątroby lub zespół Gilberta: rozważyć zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między dawkami
  • Maksymalna dawka dobowa 60 mg/kg mc. (do 2 g/dobę) u pacjentów:
    • o masie ciała <50 kg
    • z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby
    • z zespołem Gilberta
    • odwodnionych
    • długotrwale niedożywionych

Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu paracetamolu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub wątroby, ostrym zapaleniem wątroby, niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, niedokrwistością hemolityczną oraz u osób nadużywających alkoholu.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na paracetamol lub którąkolwiek substancję pomocniczą produktu.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Nie zaleca się długotrwałego lub częstego stosowania leku. Pacjentów należy poinformować o konieczności unikania jednoczesnego przyjmowania innych produktów zawierających paracetamol ze względu na ryzyko przedawkowania i uszkodzenia wątroby.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym z zespołem Gilberta, oraz u osób nadużywających alkoholu. W tych przypadkach nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej 2 g.

U pacjentów z astmą i nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy istnieje ryzyko wystąpienia skurczu oskrzeli po podaniu paracetamolu (reakcja krzyżowa).

Długotrwałe stosowanie leków przeciwbólowych może prowadzić do nasilenia lub wystąpienia bólów głowy. W takich przypadkach nie należy zwiększać dawki, a stosowanie leków przeciwbólowych powinno odbywać się po konsultacji z lekarzem.

Warto zapamiętać
  • Maksymalna dawka dobowa paracetamolu nie powinna przekraczać 3000 mg u dorosłych.
  • Przedawkowanie paracetamolu może prowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby, dlatego kluczowe jest przestrzeganie zalecanego dawkowania.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Paracetamol wchodzi w interakcje z wieloma lekami, co może wpływać na jego skuteczność i bezpieczeństwo stosowania:

  • Metoklopramid i domperidon mogą przyspieszać wchłanianie paracetamolu
  • Kolestyramina może zmniejszać wchłanianie paracetamolu
  • Długotrwałe stosowanie paracetamolu może nasilać działanie przeciwzakrzepowe warfaryny i innych pochodnych kumaryny
  • Leki indukujące enzymy wątrobowe (np. ryfampicyna, barbiturany, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, prymidon, ziele dziurawca) mogą zwiększać ryzyko hepatotoksyczności paracetamolu
  • Probenecyd może zmniejszać klirens paracetamolu
  • Paracetamol może zwiększać stężenie chloramfenikolu w osoczu
  • Jednoczesne stosowanie paracetamolu i zydowudyny może prowadzić do neutropenii
  • Izoniazyd może zmniejszać klirens paracetamolu
  • Paracetamol może zmniejszać biodostępność lamotryginy

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu paracetamolu z wymienionymi lekami i w razie potrzeby dostosować dawkowanie.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Dane epidemiologiczne nie wskazują na negatywny wpływ paracetamolu stosowanego w dawkach terapeutycznych na przebieg ciąży lub zdrowie płodu/noworodka. W związku z tym paracetamol może być stosowany w ciąży, jeśli jest to klinicznie uzasadnione.

Paracetamol przenika do mleka matki w niewielkich ilościach, które nie mają znaczenia klinicznego. Można go stosować podczas karmienia piersią w dawkach terapeutycznych.

Działania niepożądane

Do najczęstszych działań niepożądanych paracetamolu należą:

  • Zaburzenia krwi i układu chłonnego (rzadko): agranulocytoza, trombocytopenia, leukopenia
  • Zaburzenia układu immunologicznego (rzadko): reakcje alergiczne, (bardzo rzadko) reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny
  • Zaburzenia żołądka i jelit (rzadko): bóle brzucha, biegunka, nudności, wymioty
  • Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych (rzadko): zaburzenia czynności wątroby, niewydolność wątroby, żółtaczka
  • Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (rzadko): świąd, wysypka, pokrzywka, (bardzo rzadko) ciężkie reakcje skórne

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek działań niepożądanych należy przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem.

Przedawkowanie

Przedawkowanie paracetamolu może prowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby, szczególnie u osób z grupy ryzyka (osoby starsze, małe dzieci, pacjenci z chorobami wątroby, osoby nadużywające alkoholu, długotrwale niedożywione). Uszkodzenie wątroby jest możliwe u dorosłych po przyjęciu 6 g lub więcej paracetamolu.

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast zgłosić się do lekarza, nawet jeśli pacjent czuje się dobrze. Leczenie przedawkowania obejmuje podanie N-acetylocysteiny (NAC) jako antidotum oraz monitorowanie funkcji wątroby.

Skład

1 tabletka zawiera 500 mg paracetamolu jako substancję czynną.

Paracetamol Aurovitas to skuteczny lek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy, który przy odpowiednim stosowaniu charakteryzuje się dobrym profilem bezpieczeństwa. Kluczowe jest przestrzeganie zalecanego dawkowania i środków ostrożności, aby uniknąć potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie ze strony wątroby.



Wskazania

Objawowe leczenie bólu o nasileniu łagodnym do umiarkowanego i/lub gorączki.

Dorośli, osoby starsze i dzieci 16 lat i starsze (o mc. >55 kg): jednorazowa dawka to 500 mg do 1000 mg, oraz do 3000 mg/dobę. Maks. dawka dobowa nie może być większa niż 3000 mg. Dzieci 10-15 lat (o mc. 40-55 kg mc.): jednorazowa dawka to 500 mg, oraz do 2000 mg/dobę. Dawka dobowa paracetamolu nie może być większa niż 2000 mg. Nie zaleca się podawania dzieciom <10 lat. Dawka nie powinna być powtarzana częściej niż co 4 h i nie należy przyjmować więcej niż 4 dawki/dobę. Produkt w tabl. nie jest odpowiedni dla dzieci <10 lat. Odstęp pomiędzy dawkami powinien wynosić co najmniej 4 h. Nie należy stosować dawki większej niż zalecana z powodu ryzyka poważnego uszkodzenia wątroby. Jeśli ból utrzymuje się dłużej niż 5 dni lub gdy gorączka utrzymuje się dłużej niż 3 dni lub objawy nasilą się lub pojawiają się inne objawy, należy przerwać leczenie i skonsultować się z lekarzem. Przyjmowanie produktu leczniczego z jedzeniem i piciem nie wpływa na jego skuteczność. Niewydolność nerek. W przypadku niewydolności nerek dawkę należy zmniejszyć. Współczynnik filtracji kłębuszkowej: 10-50 ml/min - 500 mg co 6 h; <10 ml/min - 500 mg co 8 h. Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub zespołem Gilberta można zmniejszyć dawkę lub wydłużyć odstępy pomiędzy kolejnymi dawkami. Nie należy stosować skutecznej dawki dobowej większej niż 60 mg/kg mc./dobę (maks. do 2 g/dobę) w następujących sytuacjach: osoby dorosłe o mc. <50 kg, łagodna lub umiarkowana niewydolność wątroby, zespół Gilberta (rodzinna niehemolityczna żółtaczka), odwodnienie, długotrwałe niedożywienie.

Tabl. należy połykać popijając dużą ilością wody.

Nadwrażliwość na paracetamol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie zaleca się długotrwałego lub częstego przyjmowania leku. Należy poinformować pacjenta, aby nie przyjmował równocześnie innych produktów zawierających paracetamol. Przyjęcie wielokrotności dawki dobowej lub przedawkowanie może spowodować ciężkie uszkodzenie wątroby; w takich przypadkach należy natychmiast zasięgnąć porady lekarskiej, nawet jeśli pacjent czuje się dobrze, ze względu na ryzyko nieodwracalnego uszkodzenia wątroby. U osób młodych leczonych dawką 60 mg/kg mc. na dobę produktem leczniczym skojarzenie z innymi lekami przeciwgorączkowymi nie jest uzasadnione, z wyjątkiem przypadków nieskuteczności. Należy zachować ostrożność podczas stosowania paracetamolu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, lub ciężką niewydolnością wątroby (Child-Pugh> 9), łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby (w tym zespołem Gilberta), ostrym zapaleniem wątroby, jednoczesnym stosowaniem leków, które wpływają na czynność wątroby, niedoborem dehydrogenazy glukozo 6-fosforanowej, z niedokrwistością hemolityczną, u osób nadużywających alkoholu oraz w długotrwałym odwodnieniu i niedożywieniu. Ryzyko przedawkowania jest większe u osób z alkoholowym uszkodzeniem wątroby bez marskości. Należy zachować ostrożność w przypadku przewlekłego alkoholizmu. Podczas leczenia nie wolno spożywać alkoholu. W takim przypadku nie stosować całkowitej dawki dobowej większej niż 2 g. W przypadku wysokiej gorączki, objawów wtórnego zakażenia lub utrzymywania się objawów przez okres dłuższy niż 3 dni, należy zasięgnąć porady lekarza. Po dłuższym okresie (>3 m-ce) codziennego lub częstszego stosowania leków przeciwbólowych mogą wystąpić lub nasilić się bóle głowy. Bólów głowy spowodowanych nadużywaniem leków przeciwbólowych nie należy leczyć przez zwiększanie dawki. W tych przypadkach, stosowanie leków przeciwbólowych należy podejmować po konsultacji z lekarzem. Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą, u których występuje nadwrażliwość na ASA, ponieważ odnotowano przypadki skurczu oskrzeli po podaniu paracetamolu (reakcja krzyżowa). Samodzielne leczenie paracetamolem powinno być ograniczone w trakcie stosowania leków przeciwdrgawkowych, ponieważ podczas jednoczesnego stosowaniu obu leków zwiększa się toksyczny wpływ na wątrobę, a zmniejsza biodostępność paracetamolu, zwłaszcza jeśli stosowane są duże dawki paracetamolu. Paracetamol może mieć wpływ na oznaczanie stężenia kwasu moczowego w surowicy wykorzystujące kwas fosforowolframowy oraz stężenie glukozy we krwi przy użyciu peroksydazy i oksydazy glukozowej.

Szybkość wchłaniania paracetamolu może zostać zwiększona przez metoklopramid lub domperidon, a zmniejszona przez kolestyraminę. Działanie przeciwzakrzepowe warfaryny i innych pochodnych kumaryny może ulec nasileniu podczas długotrwałego, codziennego stosowania paracetamolu w przypadku zwiększonego ryzyka krwawienia. Sporadycznie przyjmowane dawki nie mają istotnego wpływu. Paracetamol jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie i w związku z tym może oddziaływać z produktami leczniczymi, które mają taki sam szlak metaboliczny lub indukować/hamować ten sam szlak metaboliczny. Przewlekłe nadużywanie alkoholu i stosowanie substancji indukujących enzymy wątrobowe, takich jak ryfampicyna, barbiturany, niektóre leki przeciwpadaczkowe (np. karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, prymidon) i ziele dziurawca, może zwiększać ryzyko hepatotoksyczności paracetamolu ze względu na większą ilość i szybsze tworzenie się toksycznych metabolitów. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków indukujących enzymy. Probenecyd blokuje wiązanie paracetamolu z kwasem glukuronowym, prowadząc do ok. dwukrotnego zmniejszenia klirensu paracetamolu. U pacjentów leczonych równocześnie probenecydem należy zmniejszyć dawki paracetamolu. Paracetamol może zwiększać stężenie chloramfenikolu w osoczu. Podczas długotrwałego, jednoczesnego stosowania paracetamolu i zydowudyny często występuje neutropenia, która jest prawdopodobnie związana ze zmniejszeniem metabolizmu zydowudyny. Salicylamid może wydłużyć okres półtrwania paracetamolu. Izoniazyd zmniejsza klirens paracetamolu, co może powodować nasilenie jego działania i/lub toksyczności, poprzez hamowanie metabolizmu paracetamolu w wątrobie. Paracetamol może zmniejszać biodostępność lamotryginy, z ewentualnym osłabieniem jej działania, ze względu na możliwość indukowania jej metabolizmu w wątrobie.

Dane epidemiologiczne z zastosowania doustnych dawek terapeutycznych paracetamolu nie wskazują działania niepożądanego na ciążę lub na zdrowie płodu/noworodka. W związku z tym w normalnych warunkach użytkowania, paracetamol może być stosowany przez cały czas trwania ciąży. Po podaniu doustnym niewielkie ilości paracetamolu są wydalane z mlekiem matki, jednak nie w ilości znaczącej klinicznie. Nie są znane żadne działania niepożądane lub skutki uboczne podczas karmienia. Paracetamol można podawać podczas laktacji w dawkach terapeutycznych.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) agranulocytoza (po dłuższym okresie stosowania), trombocytopenia, plamica małopłytkowa, leukopenia, niedokrwistość hemolityczna, zaburzenia płytek krwi, zaburzenia komórek macierzystych; (bardzo rzadko) pancytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) alergia (z wyłączeniem obrzęku naczynioruchowego); (bardzo rzadko) reakcje nadwrażliwości (obrzęk naczynioruchowy, trudności w oddychaniu, pocenie się, nudności, niedociśnienie tętnicze, wstrząs, wstrząs anafilaktyczny), w razie ich wystąpienia należy przerwać leczenie. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hipoglikemia. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) depresja (depresja niesprecyzowana (ang. NOS)), dezorientacja, omamy. Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) drżenie (NOS), ból głowy (NOS). Zaburzenia oka: (rzadko) zaburzenia widzenia. Zaburzenia serca: (rzadko) obrzęk. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) skurcz oskrzeli u pacjentów uczulonych na ASA i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) krwawienie (NOS), ból brzucha (NOS), biegunka (NOS), nudności, wymioty Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zaburzenia czynności wątroby, niewydolność wątroby, marskość wątroby, żółtaczka; (bardzo rzadko) hepatotoksyczność. Podawanie 6 g paracetamolu może prowadzić do uszkodzenia wątroby (u dzieci: więcej niż 140 mg/kg mc.), większe dawki powodują nieodwracalną martwicę wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) świąd, wysypka, pocenie się, plamica, pokrzywka: (bardzo rzadko) zgłoszono poważne reakcje skórne; (nieznana) ostre uogólnione reakcje skórne, toksyczna martwica, dermatoza wywołana lekiem, zespół Stevens-Johnsona. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) jałowy ropomocz (mętny mocz) i działania niepożądane dotyczące nerek (ciężkie zaburzenia czynności nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, krwiomocz, moczenie). Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) zawroty głowy (z wyjątkiem zawrotów głowy pochodzenia błędnikowego), złe samopoczucie, gorączka, uspokojenie, nieokreślone interakcje z lekiem (NOS). Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (rzadko) przedawkowanie i zatrucie.

Paracetamol może spowodować zatrucie, szczególnie u osób w podeszłym wieku, małych dzieci, osób z chorobami wątroby, przewlekle nadużywających alkoholu, u osób długotrwale niedożywionych oraz u pacjentów stosujących równocześnie leki indukujące enzymy. W takich przypadkach przedawkowanie może zakończyć się zgonem. Uszkodzenie wątroby jest możliwe u dorosłych, którzy przyjmowali 6 g lub więcej paracetamolu, zwłaszcza jeśli u pacjentów występowały czynniki ryzyka. Czynniki ryzyka: jeśli pacjent jest długotrwale leczony karbamazepiną, fenobarbitonem, fenytoiną, prymidonem, ryfampicyną, zielem dziurawca lub innymi lekami, które indukują enzymy wątroby lub regularnie spożywa alkohol etylowy w ilościach większych niż zalecane lub jest narażony na prawdopodobne wyczerpywanie glutationu w wyniku np. zaburzenia odżywiania, mukowiscydozy, zakażenia HIV, głodu, kacheksji. Ostre zatrucie paracetamolem może postępować w kilku fazach. Objawami przedawkowania paracetamolu w ciągu pierwszych 2 dni są nudności, wymioty, brak łaknienia, bladość i ból brzucha. Lekkie zatrucie ograniczone jest jedynie do tych objawów. Kiedy zatrucie jest cięższe, objawy subkliniczne pojawiają się w miarę zwiększania się ilości enzymów wątrobowych. Od 2 do 4 dni po ekspozycji, ujawniają się objawy kliniczne uszkodzenia wątroby, na przykład, bolesność wątroby, żółtaczka, encefalopatia, śpiączka i zaburzenia krzepnięcia krwi, w przypadku wtórnej niewydolności wątroby. Zaburzenia czynności nerek (martwica kanalików nerkowych) występują rzadko. Ciężkie zatrucia mogą powodować pojawienie się kwasicy metabolicznej. Należy przestrzegać miejscowych zaleceń dotyczących przedawkowania paracetamolu. Bezpośrednio po przedawkowaniu paracetamolu, prawdopodobnie prowadzącego do ciężkiego zatrucia, można zastosować terapię zmniejszającą wchłanianie paracetamolu, taką jak płukanie żołądka w ciągu godziny od spożycia lub podać węgiel aktywowany. N-acetylocysteina (NAC) może być podawana jako antidotum. Do podawania NAC i dalszego leczenia należy określić stężenie paracetamolu we krwi. Ogólnie zaleca się podawanie dożylne NAC, które należy kontynuować do czasu aż paracetamol nie będzie wykrywany. Ważne jest, aby uświadomić sobie, że spożycie NAC do 36 h po przedawkowaniu może poprawić rokowanie. Podawanie doustnego NAC nie powinno być łączone z doustnym węglem aktywowanym. Testy czynności wątroby należy wykonać na początku terapii oraz powtarzać co 24 h po leczeniu. W większości przypadków aktywność aminotransferaz wątrobowych wraca do normy w ciągu 2 tyg. od przyjęcia nadmiernej dawki, z całkowitym powrotem czynności wątroby. W rzadkich przypadkach może być wymagane przeszczepienie wątroby.

Paracetamol jest skutecznym środkiem przeciwgorączkowym i przeciwbólowym, nie wykazuje jednak działania przeciwzapalnego. Głównym działaniem Paracetamolu jest hamowanie cyklooksygenazy, enzymu ważnego dla syntezy prostaglandyn. Cyklooksygenaza występująca w ośrodkowym układzie nerwowym jest bardziej wrażliwa na paracetamol niż obwodowa cyklooksygenaza co wyjaśnia, dlaczego paracetamol ma działanie przeciwgorączkowe i przeciwbólowe bez widocznej obwodowej aktywności przeciwzapalnej.

1 tabl. zawiera 500 mg paracetamolu.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek należy zażywać bez pokarmu (co najmniej 1 h przed jedzeniem lub najwcześniej 2 h po posiłku).