Paliperidone Teva

Wyszukaj produkt

Paliperidone

inj. [zaw. o przedł. uwalnianiu]

150 mg

1 amp.-strz. 1,5 ml

Iniekcje

100%

729,18

B ⁽¹⁾

bezpł.

Paliperidone Teva

inj. [zaw. o przedł. uwalnianiu]

75 mg

1 amp.-strz. 0,75 ml

Iniekcje

100%

365,13

B ⁽¹⁾

bezpł.

Paliperidone Teva

inj. [zaw. o przedł. uwalnianiu]

100 mg

1 amp.-strz. 1 ml

Iniekcje

100%

485,60

B ⁽¹⁾

bezpł.

Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Paliperidone Teva jest wskazany w leczeniu podtrzymującym schizofrenii u stabilnych dorosłych pacjentów leczonych paliperydonem lub rysperydonem. U wybranych dorosłych pacjentów ze schizofrenią, którzy reagowali wcześniej na doustny paliperydon lub rysperydon, paliperydon może być stosowany bez uprzedniej stabilizacji za pomocą terapii doustnej, jeśli objawy psychotyczne są łagodne do umiarkowanych i wskazana jest terapia w postaci długodziałających iniekcji.

Paliperydon w postaci iniekcji o przedłużonym uwalnianiu umożliwia długotrwałe utrzymanie stężenia terapeutycznego leku we krwi, co zapewnia skuteczną kontrolę objawów schizofrenii przy jednoczesnym zmniejszeniu ryzyka niestosowania się pacjenta do zaleceń terapeutycznych.

Dawkowanie i sposób podawania

Rozpoczęcie leczenia

3 dawkę należy podać miesiąc po podaniu 2 dawki inicjującej.

Dawkowanie podtrzymujące

Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 75 mg, podawane co miesiąc. U niektórych pacjentów korzystne może być stosowanie mniejszej lub większej dawki w zalecanym zakresie 25-150 mg, zależnie od indywidualnej tolerancji leku i/lub skuteczności.

Pacjenci z nadwagą lub otyli mogą wymagać dawek z górnego zakresu.

Po podaniu drugiej dawki inicjującej comiesięczne dawki podtrzymujące można wstrzykiwać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego.

Etap leczenia	Dawka	Miejsce podania
1. dzień (rozpoczęcie)	150 mg	Mięsień naramienny
8. dzień	100 mg	Mięsień naramienny
Miesiąc po 2. dawce	75 mg (25-150 mg)	Mięsień naramienny lub pośladkowy
Kolejne dawki podtrzymujące	75 mg (25-150 mg) co miesiąc	Mięsień naramienny lub pośladkowy

Dostosowanie dawki podtrzymującej można przeprowadzać co miesiąc. Podczas dostosowywania dawki należy uwzględnić charakterystykę przedłużonego uwalniania produktu leczniczego, ponieważ całkowity efekt leczniczy podawania dawek podtrzymujących może nie być widoczny przez kilka miesięcy.

Należy regularnie oceniać potrzebę kontynuacji stosowania leku oraz dostosowywać dawkę do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Zamiana z innych leków przeciwpsychotycznych

U pacjentów uprzednio ustabilizowanych przy użyciu różnych dawek paliperydonu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, można uzyskać podobną ekspozycję na paliperydon w stanie stacjonarnym stosując terapię podtrzymującą produktem leczniczym podawanym co miesiąc w postaci wstrzyknięć.

W momencie rozpoczęcia leczenia produktem leczniczym, można przerwać podawanie stosowanego wcześniej doustnego paliperydonu lub doustnego rysperydonu. U niektórych pacjentów korzystne może być stopniowe wycofywanie wcześniej stosowanego leku.

Przestawiając pacjenta z leczenia rysperydonem w postaci iniekcji o przedłużonym działaniu na leczenie produktem leczniczym, należy zastąpić nim następne zaplanowane wstrzyknięcie. Następnie należy kontynuować stosowanie produktu leczniczego w odstępach miesięcznych.

Pominięte dawki

Należy unikać pomijania dawek. W przypadku pominięcia dawki zaleca się:

Jeśli opóźnienie wynosi <4 tygodnie od planowanego terminu - podać pominiętą dawkę jak najszybciej i kontynuować comiesięczny schemat dawkowania
Jeśli opóźnienie wynosi 4-7 tygodni - wznowić dawkowanie od dwóch wstrzyknięć po 100 mg w odstępie tygodniowym
Jeśli opóźnienie wynosi >7 tygodni - rozpocząć leczenie od początku zgodnie ze schematem rozpoczynania leczenia

Szczegółowe zalecenia dotyczące postępowania w przypadku pominięcia dawek znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Pacjenci w stanie silnego pobudzenia lub w ostrych stanach psychotycznych

Produktu leczniczego nie należy stosować do leczenia silnego pobudzenia ani ostrych stanów psychotycznych, gdy wymagane jest natychmiastowe złagodzenie objawów.

Pacjenci z chorobami układu sercowo-naczyniowego

Należy zachować ostrożność u pacjentów z:

Rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego
Wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym
Jednoczesnym stosowaniem innych leków wydłużających odstęp QT

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Podczas stosowania paliperydonu zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS). W przypadku wystąpienia objawów NMS należy przerwać stosowanie paliperydonu.

Późne dyskinezy

Leki o właściwościach antagonistycznych wobec receptorów dopaminowych mogą powodować późne dyskinezy. W przypadku wystąpienia objawów późnych dyskinez należy rozważyć przerwanie stosowania wszystkich leków przeciwpsychotycznych.

Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza

Podczas stosowania paliperydonu stwierdzano przypadki leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Pacjentów z istotną klinicznie małą liczbą leukocytów lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie należy monitorować przez pierwsze miesiące leczenia.

Reakcje nadwrażliwości

Po wprowadzeniu produktu do obrotu rzadko stwierdzano reakcje anafilaktyczne u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustny rysperydon lub paliperydon. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie produktu.

Hiperglikemia i cukrzyca

Podczas leczenia paliperydonem stwierdzano przypadki hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenia istniejącej cukrzycy. Zaleca się odpowiednią obserwację kliniczną pacjentów.

Zwiększenie masy ciała

Podczas stosowania paliperydonu zgłaszano znaczne zwiększenie masy ciała. Należy regularnie kontrolować masę ciała pacjentów.

Hiperprolaktynemia

Paliperydon może powodować zwiększenie stężenia prolaktyny. Należy zachować ostrożność u pacjentów z guzami zależnymi od prolaktyny.

Niedociśnienie ortostatyczne

Ze względu na działanie blokujące receptory α-adrenergiczne paliperydon może wywoływać niedociśnienie ortostatyczne u niektórych pacjentów.

Napady drgawkowe

Należy zachować ostrożność podczas stosowania paliperydonu u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub stanami obniżającymi próg drgawkowy.

Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem

Nie badano stosowania paliperydonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Należy zachować ostrożność ze względu na zwiększone ryzyko zgonu i udarów mózgu w tej grupie pacjentów.

Priapizm

Zgłaszano przypadki priapizmu związane ze stosowaniem leków o działaniu blokującym receptory α-adrenergiczne. Należy poinformować pacjentów o konieczności pilnej konsultacji lekarskiej w przypadku erekcji utrzymującej się ponad 4 godziny.

Regulacja temperatury ciała

Lekom przeciwpsychotycznym przypisuje się właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury ciała. Należy zachować ostrożność przepisując paliperydon pacjentom narażonym na czynniki mogące sprzyjać podwyższeniu temperatury ciała.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Należy zidentyfikować czynniki ryzyka ŻChZZ przed i w trakcie leczenia paliperydonem.

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki

U pacjentów przyjmujących leki o działaniu antagonistycznym na receptory α1-adrenergiczne stwierdzano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS) podczas operacji usunięcia zaćmy. Należy poinformować okulistę o stosowaniu tych leków przed zabiegiem.

Warto zapamiętać

Paliperydon w postaci iniekcji o przedłużonym uwalnianiu umożliwia długotrwałe utrzymanie stężenia terapeutycznego leku przy comiesięcznym podawaniu
Dawkę należy dostosowywać indywidualnie w zakresie 25-150 mg co miesiąc, uwzględniając skuteczność i tolerancję leczenia

Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku jednoczesnego stosowania paliperydonu z:

Lekami wydłużającymi odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, niektóre leki przeciwhistaminowe, przeciwpsychotyczne, przeciwmalaryczne)
Lekami działającymi ośrodkowo (np. anksjolityki, leki nasenne, opioidowe)
Lekami obniżającymi próg drgawkowy
Lekami mogącymi wywołać niedociśnienie ortostatyczne
Lewodopą i innymi agonistami dopaminergicznymi

Paliperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków.

Jednoczesne stosowanie paliperydonu z karbamazepiną powoduje zmniejszenie stężenia paliperydonu we krwi. Może być konieczne dostosowanie dawki paliperydonu.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania paliperydonu z rysperydonem lub paliperydonem podawanym doustnie przez dłuższy czas.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania paliperydonu podczas ciąży. Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych w III trymestrze ciąży są w grupie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym zaburzeń pozapiramidowych i/lub objawów odstawiennych. Produktu leczniczego nie należy stosować w czasie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.

Karmienie piersią

Paliperydon przenika do mleka ludzkiego w ilości mogącej wpływać na organizm dziecka karmionego piersią. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany podczas karmienia piersią.

Płodność

W badaniach nieklinicznych nie zaobserwowano istotnego wpływu na płodność.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmowały:

Bezsenność
Ból głowy
Lęk
Zakażenie górnych dróg oddechowych
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia
Parkinsonizm
Zwiększenie masy ciała
Akatyzję
Pobudzenie
Sedację/senność
Nudności
Zaparcia
Zawroty głowy
Ból mięśniowo-szkieletowy
Częstoskurcz
Drżenie

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

Objawy pozapiramidowe
Wydłużenie odstępu QT
Złośliwy zespół neuroleptyczny
Późne dyskinezy
Hiperprolaktynemia
Hiperglikemia i cukrzyca
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Pełna lista działań niepożądanych znajduje się w Charakterystyce Produktu Leczniczego. Należy poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia działań niepożądanych i konieczności zgłaszania ich lekarzowi.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania mogą obejmować:

Senność i sedację
Częstoskurcz i niedociśnienie
Wydłużenie odstępu QT
Objawy pozapiramidowe

W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Nie ma swoistego antidotum dla paliperydonu. Należy monitorować czynność układu sercowo-naczyniowego, w tym EKG. Ze względu na przedłużone uwalnianie produktu, obserwacja pacjenta powinna być prowadzona przez odpowiednio długi czas.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Paliperydon jest selektywnym antagonistą receptorów monoaminergicznych. Wykazuje silne powinowactwo do receptorów serotoninergicznych 5-HT2 i dopaminergicznych D2. Blokuje również receptory α1-adrenergiczne i w mniejszym stopniu receptory H1-histaminergiczne i α2-adrenergiczne.

Działanie przeciwpsychotyczne paliperydonu wynika głównie z antagonizmu wobec receptorów D2, co łagodzi objawy wytwórcze schizofrenii. Antagonizm serotoninergiczny może zmniejszać ryzyko objawów pozapiramidowych.

Po podaniu domięśniowym paliperydon jest stopniowo uwalniany do krwiobiegu, zapewniając utrzymanie stężenia terapeutycznego przez okres do miesiąca. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 13 dniach. Okres półtrwania wynosi 25-49 dni.

Paliperydon jest w niewielkim stopniu metabolizowany w wątrobie. Główną drogą eliminacji jest wydalanie z moczem w postaci niezmienionej.

Wnioski

Paliperydon w postaci iniekcji o przedłużonym uwalnianiu stanowi skuteczną opcję w leczeniu podtrzymującym schizofrenii. Comiesięczne podawanie leku zapewnia długotrwałe utrzymanie stężenia terapeutycznego, co może poprawić przestrzeganie zaleceń przez pacjentów. Konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki oraz monitorowanie pacjentów pod kątem potencjalnych działań niepożądanych.

1) Leczenie schizofrenii u dorosłych pacjentów, u których uzyskano odpowiednią stabilizację podczas leczenia rysperydonem lub paliperydonem, w przypadku nawrotu objawów psychotycznych w wyniku udokumentowanego, uporczywego braku współpracy chorego

Wskazania

Produkt jest wskazany w leczeniu podtrzymującym schizofrenii u stabilnych dorosłych pacjentów leczonych paliperydonem lub rysperydonem. U wybranych dorosłych pacjentów ze schizofrenią, którzy reagowali wcześniej na doustny paliperydon lub rysperydon, paliperydon może być stosowany bez uprzedniej stabilizacji za pomocą terapii doustnej, jeśli objawy psychotyczne są łagodne do umiarkowanych i wskazana jest terapia w postaci długodziałających iniekcji.

Dawkowanie

Zaleca się rozpoczęcie stosowania produktu leczniczego od dawki 150 mg w 1. dniu leczenia i 100 mg tydzień później (8. dzień). W obu przypadkach produkt leczniczy należy podawać do mięśnia naramiennego, aby szybko uzyskać stężenie terapeutyczne. 3 dawkę należy podać m-c po podaniu 2 dawki inicjującej. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 75 mg, podawane co m-c; u niektórych pacjentów korzystne może być stosowanie mniejszej lub większej dawki w zalecanym zakresie 25-150 mg, zależnie od indywidualnej tolerancji leku i/lub skuteczności. Pacjenci z nadwagą lub otyli mogą wymagać dawek z górnego zakresu. Po podaniu drugiej dawki inicjującej comiesięczne dawki podtrzymujące można wstrzykiwać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. Dostosowanie dawki podtrzymującej można przeprowadzać co m-c. Podczas dostosowywania dawki należy uwzględnić charakterystykę przedłużonego uwalniania produktu leczniczego, ponieważ całkowity efekt leczniczy podawania dawek podtrzymujących może nie być widoczny przez kilka m-cy. Zamiana z doustnego paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu lub doustnego rysperydonu na produkt leczniczy. Stosowanie produktu leczniczego należy rozpocząć, jak opisano powyżej. U pacjentów uprzednio ustabilizowanych przy użyciu różnych dawek paliperydonu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu, można uzyskać podobną ekspozycję na paliperydon w stanie stacjonarnym stosując terapię podtrzymującą produktem leczniczym podawanym co m-c w postaci wstrzyknięć; szczegóły patrz ChPL. W momencie rozpoczęcia leczenia produktem leczniczym, można przerwać podawanie stosowanego wcześniej doustnego paliperydonu lub doustnego rysperydonu. U niektórych pacjentów korzystne może być stopniowe wycofywanie wcześniej stosowanego leku. Niektórzy pacjenci przestawieni z większych doustnych dawek paliperydonu (np. 9-12 mg/dobę) na produkt leczniczy wstrzykiwany do mięśnia pośladkowego, mogą przez pierwsze 6 m-cy po zmianie wykazywać mniejszą ekspozycję na paliperydon w osoczu. Dlatego przez pierwsze 6 m-cy można, alternatywnie, rozważyć wstrzyknięcia do mięśnia naramiennego. Zamiana z rysperydonu w postaci iniekcji o przedłużonym działaniu na produkt leczniczy. Przestawiając pacjenta z leczenia rysperydonem w postaci iniekcji o przedłużonym działaniu na leczenie produktem leczniczym, należy zastąpić nim następne zaplanowane wstrzyknięcie. Następnie należy kontynuować stosowanie produktu leczniczego w odstępach miesięcznych. Nie jest wymagany tyg. rozpoczynający schemat dawkowania, obejmujący wstrzyknięcia domięśniowe (odpowiednio w 1. dniu i 8. dniu). Pacjenci, których stan ustabilizowano wcześniej za pomocą różnych dawek rysperydonu w postaci iniekcji o przedłużonym działaniu, mogą osiągnąć podobną ekspozycję na paliperydon w stanie stacjonarnym podczas leczenia podtrzymującego comiesięcznymi dawkami produktu leczniczego, szczegóły patrz ChPL. Leki przeciwpsychotyczne należy odstawiać zgodnie z odpowiednimi informacjami dotyczącymi przepisywania produktu. Przerywając stosowanie produktu leczniczego, należy wziąć pod uwagę przedłużony charakter jego uwalniania. Należy okresowo oceniać potrzebę kontynuacji stosowania leku zwalczającego objawy pozapiramidowe (EPS). Pominięte dawki. Unikanie pominiętych dawek. Zaleca się podanie drugiej dawki początkowej produktu leczniczego tydz. po podaniu pierwszej dawki. Aby uniknąć pominięcia dawki, pacjentom można podać drugą dawkę 4 dni przed lub po wyznaczonym terminie 1 tyg. (8. dnia). Podobnie, 3. i kolejne dawki po schemacie dawkowania wstępnego, zaleca się podawać w odstępach comiesięcznych. Aby uniknąć pominięcia comiesięcznej dawki, pacjentom można podać wstrzyknięcie do 7 dni przed lub po upłynięciu miesięcznego terminu.Jeśli opuszczono ustalony termin drugiego wstrzyknięcia produktu leczniczego (8. dzień ± 4 dni), zalecane ponowne rozpoczęcie dawkowania zależy od tego, ile czasu upłynęło od pierwszego wstrzyknięcia. Pominięcie drugiej dawki początkowej (<4 tyg. od pierwszego wstrzyknięcia). Jeśli od pierwszego wstrzyknięcia upłynęło mniej niż 4 tyg., pacjentowi należy jak najszybciej podać drugą dawkę wynoszącą 100 mg do mięśnia naramiennego. Po 5 tyg. od pierwszego wstrzyknięcia (niezależnie od terminu drugiego wstrzyknięcia) pacjentowi należy podać trzecią dawkę produktu leczniczego, wynoszącą 75 mg, do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. Następnie należy przestrzegać zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki od 25 mg do 150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności. Pominięcie drugiej dawki początkowej (4-7 tyg. od pierwszego wstrzyknięcia). Jeśli od pierwszego wstrzyknięcia produktu leczniczego upłynęło 4-7 tyg., należy wznowić dawkowanie, rozpoczynając od dwóch wstrzyknięć po 100 mg w następujący sposób: 1. wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego najszybciej, jak to możliwe, 2. kolejne wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego tydz. później, 3. wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki 25 mg -150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności. Pominięcie drugiej dawki początkowej (>7 tyg. od pierwszego wstrzyknięcia). Jeśli od pierwszego wstrzyknięcia produktu leczniczego. Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (od 1 m-ca do 6 tyg.). Po rozpoczęciu leczenia zaleca się comiesięczny cykl stosowania produktu leczniczego. Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia upłynęło mniej niż 6 tyg., należy możliwie jak najszybciej podać ustaloną poprzednio dawkę stabilizującą. Następnie podawać dawkę w miesięcznych odstępach. Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (>6 tyg. do 6 m-cy). Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia produktu leczniczego upłynęło więcej niż 6 tyg., zalecenia są następujące: u pacjentów stabilnych po dawce 25-100 mg. 1. możliwie jak najszybsze wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego takiej samej dawki, na jakiej poprzednio utrzymywał się stabilny stan pacjenta, 2. kolejne wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego (takiej samej dawki) tydzi. później (8. dzień), 3. wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki 25 mg - 150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności. U pacjentów stabilnych po dawce 150 mg. 1. możliwie jak najszybsze wstrzyknięcie dawki 100 mg do mięśnia naramiennego, 2. kolejne wstrzyknięcie dawki 100 mg do mięśnia naramiennego tydz. później (8. dzień), 3. wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki 25 mg - 150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności. Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (>6 m-cy). Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia produktu leczniczego upłynęło ponad 6 m-cy, należy rozpocząć dawkowanie zgodnie z zamieszczonym powyżej opisem zalecanego rozpoczęcia dawkowania produktu leczniczego. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u osób w wieku >65 lat. Ogólnie, zalecane dawkowanie produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek jest takie samo, jak u młodszych dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Ponieważ jednak u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek może być zaburzona, konieczne może być dostosowanie dawki (zalecenia dotyczące dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek patrz poniżej: Zaburzenia czynności nerek). Zaburzenia czynności nerek. Nie przeprowadzono systematycznych badań dotyczących stosowania paliperydonu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Crod ≥ 50 do <80 ml/min) zaleca się rozpoczęcie stosowania produktu leczniczego od dawki wynoszącej 100 mg w 1. dniu leczenia i 75 mg tydz. później. Obie dawki należy podawać do mięśnia naramiennego. Zalecana comiesięczna dawka podtrzymująca wynosi 50 mg, a możliwy zakres 25-100 mg, w zależności od tolerancji pacjenta na lek i/lub skuteczności. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu umiarkowanym lub ciężkim (Cl_Cr<50 ml/min). Zaburzenia czynności wątroby. Jak wskazuje doświadczenie zebrane podczas stosowania doustnego paliperydonu u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, nie jest wymagane dostosowanie dawki. Nie badano skutków przyjmowania paliperydonu przez pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego zaleca się ostrożność w przypadku leczenia tych pacjentów. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności paliperydonu u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Dane nie są dostępne.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na subst. czynną, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Produktu leczniczego nie należy stosować do leczenia silnego pobudzenia ani ostrych stanów psychotycznych, gdy wymagane jest natychmiastowe złagodzenie objawów. Należy zachować ostrożność, gdy paliperydon przepisywany jest pacjentom z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, a także podczas jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych, które wydłużają odstęp QT.Złośliwy zespół neuroleptyczny. Podczas przyjmowania paliperydonu zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (ang. NMS), charakteryzującego się: podwyższeniem temp. ciała, sztywnością mięśni, niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy. Ponadto może wystąpić mioglobinuria (rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek. Jeśli u pacjenta rozwiną się objawy przedmiotowe lub podmiotowe wskazujące na zespół NMS, należy przerwać stosowanie paliperydonu. Późne dyskinezy/ objawy pozapiramidowe. Produkty lecznicze o właściwościach antagonistycznych w stosunku do receptorów dopaminy były kojarzone z pojawianiem się późnych dyskinez, charakteryzujących się rytmicznymi ruchami mimowolnymi, głównie języka i/lub twarzy. Jeśli wystąpią przedmiotowe lub podmiotowe objawy późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie stosowania wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu. Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki psychostymulujące (np. metylofenidat) i paliperydon, gdyż mogą wystąpić objawy pozapiramidowe podczas dostosowywania dawki jednego lub obu leków. Zaleca się stopniowe wycofywanie terapii stymulantem. Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza. Podczas stosowania paliperydonu stwierdzano wystąpienie leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Agranulocytozę po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano bardzo rzadko (<1/10 000 pacjentów). Pacjentów z istotną klinicznie małą liczbą leukocytów lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie należy obserwować przez pierwsze kilka m-cy leczenia. Należy rozważyć odstawienie produktu leczniczego przy pierwszym objawie istotnego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobec braku innych czynników przyczynowych. Pacjentów ze znaczącą klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich gorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji, oraz podjąć natychmiastowe leczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1 x 10⁹/l) należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i badać liczbę leukocytów do momentu powrotu wyniku do normy. Reakcje nadwrażliwości.Po wprowadzeniu produktu do obrotu rzadko stwierdzano reakcje anafilaktyczne u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustny rysperydon lub doustny paliperydon. Jeśli wystąpią reakcje nadwrażliwości należy przerwać stosowanie produktu leczniczego, wdrożyć w razie konieczności odpowiednie środki wspomagające i obserwować pacjenta do czasu ustąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych. Podczas leczenia paliperydonem stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenia przebiegu wcześniej występującej cukrzycy, w tym śpiączkę cukrzycową i kwasicę ketonową. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej zgodnie z wytycznymi terapii przeciwpsychotycznej. U pacjentów leczonych produktem leczniczym, należy obserwować objawy hiperglikemii (takie jak: polidypsja, poliuria, nadmierne łaknienie i osłabienie), a pacjentów z cukrzycą należy regularnie badać, czy nie pogarsza się u nich kontrola glikemii. Podczas stosowania produktu zgłaszano znaczne zwiększenie mc. Należy regularnie kontrolować mc. Badania hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworów piersi u ludzi. Chociaż w badaniach klinicznych i epidemiologicznych nie wykazano dotychczas wyraźnego związku ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentek z wywiadem medycznym w tym kierunku. Paliperydon należy stosować ostrożnie u pacjentów z wcześniej występującym nowotworem, który może być zależny od prolaktyny. Ze względu na działanie blokujące receptory α-adrenergiczne paliperydon może wywoływać u niektórych pacjentów hipotonię ortostatyczną. Na podstawie zebranych danych pochodzących z 3 sześciotyg., kontrolowanych placebo badań z użyciem podawanych doustnie tabletek paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu w ustalonej dawce (3, 6, 9 i 12 mg) stwierdzono niedociśnienie ortostatyczne u 2,5% badanych przyjmujących doustnie paliperydon i 0,8% badanych przyjmujących placebo. Paliperydon należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego (np. niewydolnością serca, zawałem lub niedokrwieniem serca albo zaburzeniami przewodnictwa), chorobą naczyń mózgowych lub stanami predysponującymi pacjenta do niedociśnienia (np. odwodnienie i hipowolemia). Należy zachować ostrożność podczas stosowania paliperydonu u pacjentów, u których występowały wcześniej drgawki lub stany mogące obniżać próg drgawkowy. Stężenia paliperydonu w osoczu są zwiększone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i dlatego u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek zaleca się dostosowanie dawki. Nie zaleca się stosowania paliperydonu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr <50 ml/min). Brak dostępnych danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Childa-Pugh). Zaleca się ostrożność podczas stosowania paliperydonu u takich pacjentów. Nie badano stosowania paliperydonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania paliperydonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, u których występuje ryzyko udaru mózgu. Prezentowane poniżej informacje uzyskano dla rysperydonu, ale przyjmuje się je jako wiążące również dla paliperydonu. W metaanalizie 17 badań klinicznych z grupą kontrolną, w grupie pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem, olanzapiną i kwetiapiną, stwierdzono większe ryzyko zgonu niż w grupie placebo. Wśród pacjentów leczonych rysperydonem śmiertelność wyniosła 4% w porównaniu do 3,1% u pacjentów przyjmujących placebo. W randomizowanych badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo przeprowadzonych u pacjentów z otępieniem stosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, w tym rysperydon, arypiprazol i olanzapinę, wystąpiło ok. 3-krotne zwiększenie ryzyka zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Lekarz przepisujący paliperydon pacjentowi z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy'ego (ang. DLB) powinien rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, ze względu na podwyższone w tych grupach pacjentów ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego, jak również zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne. Zwiększona wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne może objawiać się splątaniem, zaburzeniem świadomości, niestabilnością postawy z częstymi upadkami, co towarzyszy objawom pozapiramidowym. Donoszono o przypadkach priapizmu wywołanych przez leki przeciwpsychotyczne (w tym rysperydon) o działaniu blokującym receptory α-adrenergiczne. Podczas obserwacji po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano również przypadki priapizmu wywołane przez paliperydon podawany doustnie, będący aktywnym metabolitem rysperydonu. Należy poinformować pacjentów, aby zgłosili się pilnie do lekarza, jeśli objawy priapizmu nie ustąpią w ciągu 4 h. Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w przypadku przypisywania paliperydonu pacjentom, którzy mogą znaleźć się w sytuacjach sprzyjających podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np.: podejmujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie skrajnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych. Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ang. VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia paliperydonem należy rozpoznać wszystkie potencjalne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze. W badaniach przedklinicznych z użyciem paliperydonu obserwowano działanie przeciwwymiotne. W przypadku stosowania leku u ludzi działanie to może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye’a i nowotwór mózgu. Należy uważać, aby uniknąć nieumyślnego podania produktu leczniczego do naczynia krwionośnego. U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o działaniu antagonistycznym na receptory α1a-adrenergiczne, takie jak paliperydon, stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. IFIS). Zespół IFIS może zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem trzeba poinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu produktów leczniczych o działaniu antagonistycznym na receptory α1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory α1 przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Paliperydon może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na potencjalne działanie na układ nerwowy i wzrok, wiążące się z objawami, takimi jak sedacja, senność, omdlenia, niewyraźne widzenie. Dlatego należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych ani nie obsługiwali maszyn, aż do ustalenia indywidualnej podatności na działanie produktu leczniczego.

Interakcje

Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku przepisywania paliperydonu wraz z innymi produktami leczniczymi wydłużającymi ostęp QT, np. lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopyramid) oraz lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi innymi lekami przeciwpsychotycznymi, a także niektórymi lekami przeciwmalarycznymi (np. meflochina). Powyższa lista ma charakter informacyjny i nie jest listą wyczerpującą. Nie przewiduje się istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych paliperydonu z produktami leczniczymi, które są metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P-450. Biorąc pod uwagę zasadniczy wpływ paliperydonu na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), należy zachować ostrożność, stosując paliperydon w połączeniu z innymi produktami leczniczymi działającymi ośrodkowo, np. anksjolitykami, większością leków przeciwpsychotycznych, lekami nasennymi, opioidami, itp. lub alkoholem. Paliperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli to skojarzenie leków wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków. Z powodu możliwości wywoływania niedociśnienia ortostatycznego, można zaobserwować efekt addytywny w przypadku stosowania produktu leczniczego wraz z innymi produktami leczniczymi o takim samym potencjale, np. innymi lekami przeciwpsychotycznymi, lekami trójpierścieniowymi. Zaleca się ostrożność, jeśli paliperydon podawany jest z innymi produktami leczniczymi, które obniżają próg drgawkowy (tj.: fenotiazyny lub butyrofenony, leki trójpierścieniowe lub selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), tramadol, meflochina, itd.). Jednoczesne doustne podawanie tabl. paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu w stanie stacjonarnym (12 mg raz/dobę) wraz z tabl. diwalproinianu sodu o przedłużonym uwalnianiu (od 500 mg do 2000 mg raz/dobę) nie wpływało na farmakokinetykę walproinianu w stanie stacjonarnym. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji farmakokinetycznej paliperydonu i litu, jednak jest ona mało prawdopodobna. Badania in vitro wykazały, że w metabolizmie paliperydonu w minimalnym stopniu mogą uczestniczyć enzymy CYP2D6 i CYP3A4, nie ma jednak wyników badań in vitro ani in vivo wskazujących, że te izoenzymy odgrywają znaczącą rolę w metabolizmie paliperydonu. Jednoczesne podawanie doustne paliperydonu z paroksetyną, silnym inhibitorem enzymu CYP2D6, nie miało istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę paliperydonu. Jednoczesne podawanie doustnego paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu raz/dobę wraz z karbamazepiną w dawce 200 mg 2x/dobę spowodowało zmniejszenie średniej wartości C_max w stanie stacjonarnym oraz wartości AUC paliperydonu o ok. 37%. Jest to w znacznym stopniu spowodowane zwiększeniem o 35% klirensu nerkowego paliperydonu, prawdopodobnie w wyniku pobudzenia przez karbamazepinę aktywności glikoproteiny P (P-gp) znajdującej się w nerkach. Niewielkie zmniejszenie ilości substancji czynnej wydalonej z moczem w postaci niezmienionej wskazuje na niewielki wpływ na metabolizm zależny od enzymów CYP lub dostępność biologiczną paliperydonu w przypadku skojarzonego stosowania z karbamazepiną. Większe spadki stężenia paliperydonu w osoczu mogą nastąpić po większych dawkach karbamazepiny. Rozpoczynając stosowanie karbamazepiny, dawkę produktu leczniczego należy ponownie ocenić i, w razie konieczności, zwiększyć. I odwrotnie, w przypadku przerwania stosowania karbamazepiny, dawkę produktu leczniczego należy ponownie ocenić i, w razie konieczności, zmniejszyć. Jednoczesne doustne podawanie pojedynczej dawki paliperydonu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu (12 mg) wraz z diwalproinianem sodu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu (2 tabl. 500 mg raz/dobę) spowodowało zwiększenie o ok. 50% wartości C_max i AUC paliperydonu, prawdopodobnie w wyniku zwiększonego wchłaniania po podaniu doustnym. Ponieważ nie zaobserwowano wpływu na klirens ogólnoustrojowy, nie oczekuje się istotnej klinicznie interakcji między diwalproinianem sodu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu i paliperydonu podawanego domięśniowo. Nie zbadano tej interakcji w przypadku stosowania produktu leczniczego. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z rysperydonem lub paliperydonem podawanym doustnie. Ponieważ paliperydon jest głównym aktywnym metabolitem rysperydonu, należy zachować ostrożność w razie jednoczesnego stosowania przez dłuższy czas rysperydonu lub doustnego paliperydonu. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania paliperydonu jednocześnie z innymi lekami przeciwpsychotycznymi są ograniczone. Jednoczesne stosowanie produktu z lekami psychostymulującymi. Jednoczesne stosowanie leków psychostymulujących (np. metylofenidatu) z paliperydonem może prowadzić do wystąpienia objawów pozapiramidowych po zmianie jednego lub obu leków.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania paliperydonu podczas ciąży. Podawany domięśniowo palmitynian paliperydonu i podawany doustnie paliperydon nie wywoływały wad rozwojowych w badaniach przeprowadzonych na zwierzętach, jednak zaobserwowano inne rodzaje szkodliwego wpływu na rozród. Noworodki narażone na działanie paliperydonu w czasie III trymestru ciąży są w grupie ryzyka, w której mogą wystąpić działania niepożądane, w tym zaburzenia pozapiramidowe i/lub objawy odstawienne o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane. Produktu leczniczego nie należy stosować w czasie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Paliperydon przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że może wpływać na organizm dziecka karmionego piersią, jeśli kobieta karmiąca przyjmuje dawki terapeutyczne leku. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany podczas karmienia piersią. W badaniach nieklinicznych nie zaobserwowano istotnego wpływu na płodność.

Działania niepożądane

W badaniach klinicznych najczęściej zgłaszano następujące działania niepożądane leku: bezsenność, ból głowy, lęk, infekcję górnych dróg oddechowych, reakcje w miejscu wstrzyknięć, parkinsonizm, zwiększenie masy ciała, akatyzję, pobudzenie, sedację/senność, nudności, zaparcia, zawroty głowy, ból mięśniowo-szkieletowy, częstoskurcz, drżenie, ból w jamie brzusznej, wymioty, biegunkę, zmęczenie i dystonię. Akatyzja i sedacja/senność były zależne od wielkości dawki. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych, grypa; (niezbyt często) zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zakażenie dróg oddechowych, zapalenie zatok, zapalenie pęcherza moczowego, zakażenie ucha, zapalenie migdałków, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej; (rzadko) zakażenie oka, zapalenie skóry wywołane przez roztocza, ropień podskórny. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) zmniejszenie liczby leukocytów, trombocytopenia, niedokrwistość, (rzadko) neutropenia, zwiększenie liczby eozynofilów, (nieznana) agranulocytoza. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość, (nieznana) reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) hiperprolaktynemia, (rzadko) nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego obecność glukozy w moczu. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hiperglikemia, zwiększenie mc., zmniejszenie mc., zmniejszenie apetytu, (niezbyt często) cukrzyca (w badaniach z kontrolą placebo cukrzycę zgłaszano u 0,32% osób leczonych paliperydonem w porównaniu do 0,39% w grupie placebo. Całkowita częstość występowania cukrzycy we wszystkich badaniach klinicznych wyniosła 0,65% u wszystkich osób leczonych palmitynianem paliperydonu.), hiperinsulinemia, zwiększenie apetytu, jadłowstręt, zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi, zwiększone stężenie cholesterolu we krwi, (rzadko) cukrzycowa kwasica ketonowa, hipoglikemia, polidypsja, (nieznana) zatrucie wodne. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) bezsenność (obejmuje: trudności z zasypianiem, bezsenność śródnocną), (często) pobudzenie, depresja, lęk, (niezbyt często) zaburzenia snu, mania, zmniejszone libido, nerwowość, koszmary senne, (rzadko) katatonia, stan splątania, somnambulizm, przytępiony afekt, anorgazmia, (nieznana) zaburzenia odżywiania związane ze snem. Zaburzenia układu nerwowego: (często) parkinsonizm, akatyzja, sedacja/senność, dystonia, zawroty głowy, dyskineza, drżenie, ból głowy, (niezbyt często) późne dyskinezy, omdlenia, hiperaktywność psychomotoryczna, zawroty głowy związane z pozycją ciała, zaburzenia koncentracji, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje; (rzadko) złośliwy zespół neuroleptyczny, niedokrwienie mózgu, brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, zmniejszony poziom świadomości, napady drgawkowe, zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja, (nieznana) śpiączka cukrzycowa, kiwanie głową. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek, suche oko, (rzadko) jaskra, zaburzenia ruchów gałki ocznej, rotacyjne ruchy gałek, ocznych, światłowstręt, zwiększone łzawienie, przekrwienie oczu; (nieznana) zespół wiotkiej tęczówki (śródoperacyjny). Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy, szum w uszach, ból ucha. Zaburzenia serca: (często) tachykardia, (niezbyt często) blok przedsionkowo-komorowy, zaburzenia przewodnictwa, wydłużenie odstępu QT w EKG, zespół tachykardii postawno-ortostatycznej, bradykardia, nieprawidłowy zapis EKG, kołatanie serca, (rzadko) migotanie przedsionków, niemiarowość zatokowa. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie tętnicze; (niezbyt często) niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne; (rzadko) zakrzepica żył głębokich, napady zaczerwienienia; (nieznana) zatorowość płucna, niedokrwienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa; (niezbyt często) duszność, przekrwienie dróg oddechowych, sapanie, ból gardła i krtani, krwawienie z nosa; (rzadko) zespół bezdechu śródsennego, zastój krwi w płucach, rzężenie; (nieznana) hiperwentylacja, zachłystowe zapalenie płuc, dysfonia. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, ból zęba; (niezbyt często) dyskomfort w jamie brzusznej, zapalenie żołądka i jelit, dysfagia, suchość błony śluzowej, jamy ustnej, wzdęcia; (rzadko) zapalenie trzustki, obrzęk języka, nietrzymanie stolca, kamienie kałowe, zapalenie warg; (nieznana) niedrożność jelit, ileus. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (nieznana) żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) pokrzywka, świąd, wysypka, łysienie, wyprysk, sucha skóra, rumień, trądzik; (rzadko) wysypka polekowa, hiperkeratoza, łupież; (nieznana) Zespół Stevensa-Johnsona/martwica toksyczno-rozpływna naskórka, obrzęk naczyniowy, odbarwienie skóry, łojotokowe zapalenie skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból mięśniowo-szkieletowy, bóle pleców, ból stawów; (niezbyt często) zwiększone stężenie kinazy fosfokreatynowej we krwi, skurcze mięśni, sztywność stawów, osłabienie mięśni, ból szyi; (rzadko) rabdomioliza, obrzęk stawów; (nieznana) nieprawidłowa postawa ciała. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) nietrzymanie moczu, częstomocz, dysuria; (rzadko) zastój moczu. Ciąża, połóg i okres okołoporodowy: (nieznana) noworodkowy zespół odstawienny. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) brak miesiączki, mlekotok; (niezbyt często) zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, zaburzenia miesiączkowania (opóźnienia miesiączki, nieregularne miesiączkowanie, skąpe miesiączkowanie), ginekomastia, zaburzenia seksualne, ból piersi; (rzadko) dyskomfort piersi, obrzmienie piersi, powiększenie piersi, wydzielina z pochwy; (nieznana) priapizm. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka, astenia, zmęczenie, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, (niezbyt często) obrzęk twarzy, obrzęk (obejmuje obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy, obrzęk ciastowaty), zwiększenie temp. ciała, nieprawidłowy sposób chodzenia, ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie, stwardnienie; (rzadko) hipotermia, dreszcze, pragnienie, zespół odstawienia leku, ropień w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie tkanki łącznej w miejscu wstrzyknięcia, torbiel w miejscu wstrzyknięcia, krwiak w miejscu wstrzyknięcia; (nieznana) zmniejszenie temp. ciała, martwica w miejscu wstrzyknięcia, wrzód w miejscu wstrzyknięcia. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) upadek. Działania niepożądane stwierdzone podczas stosowania postaci farmaceutycznych rysperydonu. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano rzadkie przypadki reakcji anafilaktycznej po wstrzyknięciu paliperydonu u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustne postacie rysperydonu lub paliperydonu. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym związanym z miejscem wstrzyknięcia był ból. Nasilenie większości zgłaszanych reakcji określano jako łagodne do umiarkowanego. We wszystkich badaniach fazy 2 i 3 paliperydonu, w ocenie bólu w miejscu wstrzyknięcia przez badanych opartej na skali wzrokowo-analogowej wykazano tendencję do zmniejszania częstości występowania i natężenia odczucia z czasem. Wstrzyknięcia do mięśnia naramiennego były postrzegane jako nieznacznie bardziej bolesne od analogicznego wstrzyknięcia do mięśnia pośladkowego. Pozostałe reakcje w miejscu wstrzyknięcia charakteryzowały się przeważnie łagodnym nasileniem i obejmowały stwardnienie (często), świąd (niezbyt często) i guzki (rzadko). Objawy pozapiramidowe uwzględniały łącznie następujące zespoły objawów: parkinsonizm (w tym zwiększone wydzielanie śliny, sztywność mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinienie się, sztywność typu koła zębatego, bradykinezja, hipokinezja, maskowata twarz, napięcie mięśni, akinezja, sztywność karku, sztywność mięśni, chód parkinsonowski, nieprawidłowy odruch gładziznowy oraz drżenie spoczynkowe w parkinsonizmie), akatyzja (w tym akatyzja, niepokój psychoruchowy, hiperkinezja, zespół niespokojnych nóg), dyskineza (dyskineza, drganie mięśni, choreoatetoza, atetoza i mioklonia), dystonia (w tym dystonia, wzmożone napięcie mięśni, kręcz szyi, mimowolne skurcze mięśni, przykurcze mięśni, kurcz powiek, rotacja gałek ocznych, porażenie języka, skurcz mięśni twarzy, skurcz mięśni krtani, miotonia, opistotonus, skurcz części ustnej gardła, pleurototonus, skurcz języka i szczękościsk) oraz drżenie. Należy zauważyć, że uwzględniono szersze spektrum objawów, które niekoniecznie mają pochodzenie pozapiramidowe. W trwającym 13 tyg. badaniu u pacjentów przyjmujących dawkę początkową 150 mg, częstość występowania nieprawidłowego zwiększenia masy ciała ≥7% była zależna od dawki i wynosiła 5% u badanych z grupy przyjmującej placebo oraz 6%, 8% i 13% w grupach stosujących paliperydon w dawkach odpowiednio 25 mg, 100 mg i 150 mg. W trwającej 33 tyg. otwartej fazie przejściowej/podtrzymującej długoterminowego badania dotyczącego zapobiegania nawrotom, 12% badanych przyjmujących produkt leczniczy spełniło to kryterium (zwiększenie mc. ≥7% od fazy podwójnie ślepej próby aż do punktu końcowego badania); średnia (SD) zmiana mc. od punktu wyjścia fazy otwartej wyniosła +0,7 (4,79) kg. W badaniach klinicznych zaobserwowano wzrost mediany stężenia prolaktyny w surowicy u badanych obu płci przyjmujących produkt leczniczy paliperydon. Działania niepożądane, które mogą wskazywać na zwiększone stężenie prolaktyny (np. brak miesiączki, mlekotok, zaburzenia menstruacji, ginekomastia) wystąpiły ogółem u <1% badanych. W związku z przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych mogą wystąpić następujące działania niepożądane: wydłużenie odstępu QT, niemiarowości komorowe (migotanie komór, tachykardia komorowa), nagły zgon z niewyjaśnionych przyczyn, zatrzymanie krążenia oraz częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes. Zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, w tym zatorowości płucnej oraz zakrzepicy żył głębokich, związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych (częstość występowania nieznana).

Przedawkowanie

Na ogół spodziewane objawy przedmiotowe i podmiotowe są takie same jak znane skutki farmakologiczne związane z przedawkowaniem paliperydonu, tj. senność i sedacja, częstoskurcz i niedociśnienie, wydłużenie odstępu QT oraz objawy pozapiramidowe. U pacjentów, którzy przedawkowali przyjmowany doustnie paliperydon zgłaszano przypadki częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes oraz migotanie komór. W razie ostrego stanu związanego z przedawkowaniem należy rozważyć możliwość jednoczesnego wpływu różnych leków. Oceniając potrzeby terapeutyczne oraz powrót do zdrowia należy uwzględnić przedłużone uwalnianie produktu leczniczego i długi okres półtrwania paliperydonu. Nie ma określonego antidotum na paliperydon. Należy zastosować doraźne środki zaradcze. Należy zapewnić i podtrzymywać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić właściwe natlenienie i wentylację. Należy natychmiast rozpocząć obserwację układu sercowo-naczyniowego, w tym stałe monitorowanie EKG pod kątem potencjalnych niemiarowości. W razie niedociśnienia i zapaści krążeniowej należy podjąć odpowiednie środki zaradcze, takie jak dożylne podawanie płynu i/lub środków sympatykomimetycznych. W przypadku ciężkich objawów pozapiramidowych należy podać środki przeciwcholinergiczne. Należy kontynuować ścisły nadzór i obserwację, aż do wyzdrowienia pacjenta.

Działanie

Paliperydon jest selektywnym czynnikiem blokującym działanie monoamin, którego właściwości farmakologiczne różnią się od właściwości neuroleptyków klasycznych. Paliperydon silnie wiąże się z receptorami serotoninergicznymi 5-HT2 i dopaminergicznymi D2. Blokuje także receptory α1-adrenergiczne i nieznacznie słabiej receptory H1-histaminergiczne i α2-adrenergiczne. Aktywność farmakologiczna enancjomerów (+)- i (-)-paliperydonu jest podobna pod względem jakościowym i ilościowym. Paliperydon nie wiąże się z receptorami cholinergicznymi. Chociaż paliperydon jest silnym antagonistą receptorów D2, co, jak się uważa, łagodzi objawy wytwórcze schizofrenii, powoduje rzadziej stany kataleptyczne i w mniejszym stopniu hamuje funkcje motoryczne niż klasyczne neuroleptyki. Dominujący ośrodkowy antagonizm serotoniny może zmniejszać tendencję paliperydonu do powodowania pozapiramidowych działań niepożądanych.