Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Oxydolor

Oxycodone hydrochloride

tabl. o przedł. uwalnianiu
40 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
147,15
R (1)
9,28
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Oxydolor
tabl. o przedł. uwalnianiu
80 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
282,56
R (1)
6,83
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Oxydolor
tabl. o przedł. uwalnianiu
5 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
21,94
R (1)
7,48
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Oxydolor
tabl. o przedł. uwalnianiu
20 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
77,59
R (1)
10,15
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Oxydolor
tabl. o przedł. uwalnianiu
10 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
41,16
R (1)
9,04
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Oxydolor - szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania

Oxydolor jest wskazany w leczeniu silnego bólu, który wymaga zastosowania opioidowych leków przeciwbólowych. Preparat zawiera oksykodonu chlorowodorek i jest dostępny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Oxydoloru należy dostosować indywidualnie w zależności od nasilenia bólu oraz wrażliwości pacjenta na leczenie opioidami. Dostępne są różne moce preparatu, co umożliwia precyzyjne dobranie dawki.

Grupa pacjentów Dawkowanie początkowe Uwagi
Dorośli i młodzież ≥12 lat nieleczeni wcześniej opioidami 10 mg co 12 godzin Niektórzy pacjenci mogą wymagać dawki początkowej 5 mg
Pacjenci leczeni wcześniej opioidami Indywidualnie, 50-75% wyliczonej dawki ekwiwalentnej Uwzględnić wcześniejsze doświadczenie z opioidami
Pacjenci w podeszłym wieku Standardowe dawkowanie O ile nie ma zaburzeń czynności wątroby/nerek
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek/wątroby 50% standardowej dawki początkowej Zachować szczególną ostrożność, indywidualne dostosowanie

Dawkowanie należy dostosowywać co 1-2 dni do uzyskania odpowiedniej kontroli bólu. Maksściśle określona i zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta.

Oxydolor należy przyjmować doustnie co 12 godzin, niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać w całości, nie wolno ich łamać, żuć ani kruszyć.

Precyzyjne dostosowanie dawkowania Oxydoloru do indywidualnych potrzeb pacjenta jest kluczowe dla uzyskania optymalnej kontroli bólu przy minimalizacji działań niepożądanych. Należy rozpoczynać od niskich dawek i stopniowo je zwiększać, monitorując efekt przeciwbólowy i tolerancję leczenia.

Przeciwwskazania

Stosowanie Oxydoloru jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na oksykodonu chlorowodorek lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ciężka depresja oddechowa z hipoksją i/lub hiperkapnią
  • Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc
  • Serce płucne
  • Ciężka astma oskrzelowa
  • Niedrożność porażenna jelit
  • Ciąża i okres karmienia piersią

Przed wdrożeniem leczenia Oxydolorem należy dokładnie ocenić stan pacjenta pod kątem przeciwwskazań, zwłaszcza w zakresie funkcji układu oddechowego. Stosowanie leku u kobiet w ciąży i karmiących piersią jest niedozwolone ze względu na ryzyko dla płodu/noworodka.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosując Oxydolor należy zachować szczególną ostrożność u następujących grup pacjentów:

  • Osoby w podeszłym wieku lub osłabione
  • Pacjenci z zaburzeniami czynności płuc, wątroby lub nerek
  • Pacjenci z obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy, chorobą Addisona
  • Pacjenci z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego
  • Pacjenci z psychozą organiczną, alkoholizmem, uzależnieniem od opioidów
  • Pacjenci z zapaleniem trzustki, kamicą żółciową, chorobami zapalnymi jelit
  • Pacjenci z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym
  • Pacjenci z padaczką lub skłonnością do drgawek
  • Pacjenci leczeni inhibitorami MAO

Główne zagrożenia związane ze stosowaniem Oxydoloru to:

  • Depresja oddechowa - szczególnie u osób starszych i osłabionych
  • Niedociśnienie tętnicze u podatnych pacjentów
  • Rozwój tolerancji i uzależnienia fizycznego przy przewlekłym stosowaniu
  • Zespół odstawienny po nagłym przerwaniu leczenia

Stosowanie Oxydoloru wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie na początku leczenia i przy zwiększaniu dawki. Należy edukować pacjentów odnośnie ryzyka uzależnienia i objawów przedawkowania. Konieczne jest stopniowe odstawianie leku po długotrwałej terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Oxydolor może wchodzić w istotne interakcje z następującymi grupami leków:

  • Leki działające depresyjnie na OUN (np. benzodiazepiny, neuroleptyki, antydepresanty) - nasilenie działania sedatywnego i depresji oddechowej
  • Leki cholinolityczne - nasilenie działań niepożądanych jak zaparcia, suchość w ustach
  • Leki przeciwzakrzepowe - możliwe zmiany wartości INR
  • Inhibitory CYP3A4 i CYP2D6 - możliwe zwiększenie stężenia oksykodonu
  • Alkohol - nasilenie działania depresyjnego na OUN

Przy stosowaniu Oxydoloru należy dokładnie przeanalizować pozostałe leki przyjmowane przez pacjenta. Szczególną ostrożność należy zachować przy jednoczesnym podawaniu innych leków działających depresyjnie na OUN. Może być konieczne dostosowanie dawkowania Oxydoloru lub innych leków.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Oxydoloru to:

  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, zaparcia, wymioty
  • Zaburzenia układu nerwowego: senność, zawroty głowy, ból głowy
  • Zaburzenia skóry: świąd
  • Zaburzenia psychiczne: zmiany nastroju, splątanie

Do poważnych działań niepożądanych należą:

  • Depresja oddechowa
  • Niedociśnienie tętnicze
  • Uzależnienie fizyczne i psychiczne

Pacjentów należy poinformować o możliwych działaniach niepożądanych i monitorować ich występowanie, szczególnie na początku leczenia. Nudności i zaparcia często wymagają odpowiedniego postępowania. Kluczowe jest rozpoznawanie objawów depresji oddechowej i uzależnienia.

Warto zapamiętać
  • Oxydolor jest silnym opioidem, którego dawkowanie należy zawsze indywidualnie dostosować do potrzeb pacjenta
  • Głównym zagrożeniem związanym ze stosowaniem Oxydoloru jest depresja oddechowa - należy ściśle monitorować pacjentów pod tym kątem

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania Oxydoloru obejmują:

  • Zwężenie źrenic
  • Depresję oddechową
  • Senność prowadzącą do śpiączki
  • Wiotkość mięśni szkieletowych
  • Bradykardię i niedociśnienie tętnicze

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

  • Podanie antagonisty opioidowego - naloksonu (0,4-2 mg i.v., powtarzane co 2-3 min lub we wlewie ciągłym)
  • Leczenie podtrzymujące: udrożnienie dróg oddechowych, tlenoterapia, płynoterapia
  • Monitorowanie funkcji życiowych

Przedawkowanie Oxydoloru stanowi stan zagrożenia życia wymagający natychmiastowej interwencji. Kluczowe jest zabezpieczenie funkcji oddechowych i krążeniowych oraz podanie antidotum - naloksonu. Pacjenci powinni być hospitalizowani i monitorowani przez co najmniej 24-48 godzin.

Właściwości farmakologiczne

Oxydolor zawiera oksykodon - silny opioid działający agonistycznie na receptory μ, κ i δ. Główne efekty farmakologiczne to:

  • Silne działanie przeciwbólowe
  • Działanie uspokajające
  • Depresja ośrodka oddechowego
  • Zwężenie źrenic
  • Zahamowanie perystaltyki jelit

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu zapewniają długotrwały efekt przeciwbólowy (do 12 godzin) przy stabilnym stężeniu leku w osoczu.

Znajomość profilu farmakologicznego oksykodonu pozwala na przewidywanie jego działań terapeutycznych i niepożądanych. Przedłużone uwalnianie substancji czynnej umożliwia wygodne dawkowanie 2 razy na dobę, co może poprawić współpracę pacjenta w leczeniu przewlekłego bólu.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Oxydolor

Wskazania wg ChPL

Nowotwory złośliwe
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Silny ból, który wymaga leczenia opioidowymi lekami przeciwbólowymi.

Dawkowanie zależy od intensywności bólu i indywidualnej wrażliwości pacjenta na leczenie. Dla dawek niemożliwych do zrealizowania z niniejszą mocą, dostępne są inne moce tego produktu leczniczego. Dzieci. Produkt leczniczy nie jest zalecany u dzieci <12 lat. Dorośli i młodzież ≥12 lat. Dostosowanie dawki. Zazwyczaj dawka początkowa dla pacjentów nie zażywających wcześniej opioidów wynosi 10 mg oksykodonu chlorowodorku podawana co 12 h. Niektórzy pacjenci mogą reagować na dawkę początkową 5 mg, co zmniejsza częstość występowania działań niepożądanych. Pacjenci przyjmujący już opioidy mogą rozpocząć leczenie większymi dawkami, biorąc pod uwagę ich uprzednie doświadczenie z leczeniem opioidami. Według kontrolowanych badań klinicznych 10-13 mg oksykodonu chlorowodorku w postaci o przedł. uwalnianiu odpowiada około 20 mg morfiny siarczanu w postaci o przedł. uwalnianiu. Z uwagi na indywidualne różnice we wrażliwości na różne opioidy, zaleca się rozpoczynać leczenie kolejno od oksykodonu chlorowodorku, tabl. o przedł. uwalnianiu, po zmianie terapii z innych opioidów, w wysokości 50-75% wyliczonej dawki oksykodonu. Niektórzy pacjenci przyjmujący produkt zgodnie z ustalonym schematem, wymagają środków przeciwbólowych w postaci o szybkim uwalnianiu w celu szybkiego zniesienia bólu. Produkt nie jest zalecany do leczenia ostrego bólu i/lub szybkiego zniesienia bólu. Pojedyncza dawka leku szybko przynoszącego ulgę powinna wynosić 1/6 dawki dobowej produktu. Stosowanie leku szybko przynoszącego ulgę więcej niż 2x/dobę oznacza, że należy zwiększyć dawkę produktu leczniczego. Dawka nie powinna być zwiększana częściej niż co 1-2 dni aż do ustalenia stałej dawki podawanej 2x/dobę. Zwiększenie dawki z 10 mg do 20 mg podawanych co 12 h, powinno następować stopniowo o około 1/3 dawki dobowej. Celem jest ustalenie dawkowania specyficznego dla pacjenta, które w dwukrotnej dawce dobowej pozwala na odpowiednie zniesienie bólu z umiarkowanymi działaniami niepożądanymi oraz stosowaniem tak niewielkiej ilości leku szybko znoszącego ból jak to możliwe, w czasie trwania całego leczenia. Dla większości pacjentów skuteczne jest podawanie takiej samej dawki rano i wieczorem (co 12 h). Dla niektórych pacjentów korzystne może być nierówne rozłożenie dawek w ciągu doby. Należy podawać najmniejszą skuteczną dawkę. W leczeniu bólu nie-nowotworowego zazwyczaj wystarczająca jest dawka 40 mg/dobę, ale większa dawka może być konieczna. Pacjenci z bólem nowotworowym mogą wymagać dawkowania 80-120 mg, które w pojedynczych przypadkach może zostać zwiększone aż do 400 mg. Jeśli konieczne jest stosowanie większych dawek, należy rozważyć to indywidualnie, biorąc pod uwagę stosunek skuteczności, tolerancji pacjenta i ryzyka działań niepożądanych. Pacjenci w podeszłym wieku. Pacjenci w podeszłym wieku, o ile nie mają objawów zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek, zazwyczaj nie wymagają dostosowania dawki. Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby. Rozpoczynając leczenie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby należy zachować szczególną ostrożność. Zalecana dawka początkowa powinna wynosić 50% dawki dla pacjentów dorosłych (np. całkowitej dawki dobowej 10 mg u pacjentów nie przyjmujących dotychczas opioidów). Dostosowanie dawki należy przeprowadzić w zgodzie z indywidualnym stanem klinicznym pacjenta. Czas trwania leczenia. Produkt nie powinien być stosowany dłużej niż to konieczne. Jeśli konieczna jest terapia długoterminowa z uwagi na typ i ciężkość choroby, zalecany jest uważny i regularny monitoring w celu określenia czy i w jakim stopniu leczenie powinno być kontynuowane. Jeśli terapia z zastosowaniem opioidów nie jest już dłużej wskazana, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki dobowej w celu zapobieżenia objawom zespołu odstawiennego. Przerwanie leczenia. Jeśli pacjent nie wymaga dłużej leczenia z zastosowaniem produktu, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki w celu uniknięcia objawów zespołu odstawiennego.

Preparatu nie należy podawać przez okres dłuższy niż bezwzględnie konieczny. W przypadku konieczności długotrwałego leczenia bólu ze względu na charakter i ciężkość choroby, należy starannie obserwować pacjenta, aby ustalić, czy dalsze leczenie jest potrzebne, a jeżeli tak, to w jakim zakresie. Jeżeli pacjent nie będzie już wymagał leczenia opioidami, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki, aby uniknąć wystąpieniu objawów odstawienia. Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy przyjmować zgodnie z ustalonym dawkowaniem dwa razy na dobę, zawsze w tych samych godzinach. Tabletki o przedłużonym uwalnianiu można przyjmować podczas posiłków lub niezależnie od nich, popijając je wystarczającą ilością płynu. Tabletek nie należy łamać ani żuć.

Nadwrażliwość na oksykodonu chlorowodorek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka depresja oddechowa z niedotlenieniem i/lub hiperkapnią; ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc, serce płucne, ciężka astma oskrzelowa lub niedrożność porażenna jelit, ciąża i laktacja.

Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci w wieku poniżej 12 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania w tej grupie wiekowej. Należy zachować ostrożność w przypadku leczenia pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych, pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności płuc, wątroby, nerek, pacjentów z obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy, chorobą Addisona (niewydolnością kory nadnerczy), łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, psychozą organiczną ostrą po zatruciu (np. alkoholem), alkoholizmem, majaczeniem alkoholowym, stwierdzonym uzależnieniem od opioidów, zapaleniem trzustki, kamicą żółciową, obturacyjnymi i zapalnymi chorobami jelit, pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym i z obniżoną zdolnością do utrzymania właściwego ciśnienia tętniczego, z padaczką lub ze skłonnością do drgawek oraz leczonych inhibitorem MAO. W przypadku wystąpienia lub podejrzenia niedrożności porażennej jelit preparat należy natychmiast odstawić. Głównym zagrożeniem związanym z przedawkowaniem opioidów jest depresja oddechowa, która najczęściej dotyczy pacjentów w podeszłym wieku lub wyniszczonych. Depresja oddechowa wywołana przez oksykodon może prowadzić do zatrzymania dwutlenku węgla we krwi, a wtórnie w płynie mózgowo-rdzeniowym. U podatnych osób opioidy mogą powodować ciężkie niedociśnienie tętnicze. Preparat nie jest zalecany do stosowania u pacjentów, którzy dotychczas nie przyjmowali opioidów, ponieważ dawka ta może spowodować wystąpienie u nich zagrażającej życiu depresji oddechowej. Podczas przewlekłego stosowania u pacjenta może się rozwinąć tolerancja na lek i będzie wymagane stopniowe zwiększanie dawki dla utrzymania stałej kontroli bólu. Na ogół występuje również tolerancja krzyżowa na inne opioidy. Przewlekłe stosowanie preparatu może prowadzić do uzależnienia fizycznego, a w przypadku nagłego przerwania leczenia - do rozwoju zespołu odstawienia. Gdy pacjent nie będzie już wymagać leczenia oksykodonem, zaleca się stopniową redukcję dawki, aby zapobiec wystąpieniu objawów odstawienia. Oksykodon wykazuje pierwotne działanie uzależniające, jednak w przypadku stosowania go zgodnie z zaleceniami u pacjentów z bólem przewlekłym ryzyko uzależnienia fizycznego i psychicznego jest wyraźnie niższe. Jednak brak jest dostępnych danych, które pozwoliłyby na określenie rzeczywistej częstości występowania uzależnienia psychicznego u pacjentów z przewlekłym bólem. Preparat należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z nadużywaniem alkoholu i leków w wywiadzie. Aby nie doszło do uszkodzenia systemu kontrolowanego uwalniania substancji czynnej, tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, nie łamać, nie żuć i nie kruszyć. Stosowanie przełamanych, przeżutych lub rozkruszonych tabletek prowadzi do szybkiego uwolnienia i wchłonięcia potencjalnie śmiertelnej dawki oksykodonu. Preparat zawiera podwójną otoczkę polimerową, i przeznaczony jest wyłącznie do stosowania doustnego. Nadużywanie leku poprzez podawanie dożylne składników tabletki, zwłaszcza talku, może powodować miejscową martwicę tkanek i rozwój ziarniniaków płucnych. Może też doprowadzić do wystąpienia innych ciężkich, potencjalnie śmiertelnych zdarzeń. Preparat nie jest polecany do stosowania przed operacjami lub w ciągu 12-24 h po operacji. Czas, w którym rozpoczyna się stosowanie preparatu w okresie pooperacyjnym zależy od rodzaju i zakresu operacji, procedury anestezjologicznej, stosowania innych leków i ogólnego stanu pacjenta oraz od wnikliwej oceny współczynnika korzyści do ryzyka indywidualnie dla każdego pacjenta. Pozostałość tabletki można znaleźć w kale. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp czy zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego preparatu. Oksykodon może obniżać zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Jest to szczególnie prawdopodobne na początku leczenia, po zwiększeniu dawki lub rotacji produktu oraz gdy preparat jest łączony z alkoholem lub lekami, które ograniczają działanie centralnego układu nerwowego. U pacjentów ustabilizowanych otrzymujących stałe dawki leku wpływ taki może nie występować. Dlatego lekarz prowadzący powinien zdecydować czy pacjent może prowadzić pojazdy mechaniczne lub obsługiwać urządzenia mechaniczne w ruchu.

Produkty lecznicze o działaniu ośrodkowym, takie jak leki uspokajające, leki nasenne, fenotiazyny, neuroleptyki, leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe, leki przeciwwymiotne i inne opioidy lub alkohol, mogą nasilać działania niepożądane leku, zwłaszcza depresję oddechową. Leki o działaniu cholinolitycznym (np. psychotropowe, przeciwhistaminowe, przeciwwymiotne, leki przeciw chorobie Parkinsona) mogą nasilać cholinolityczne działania niepożądane oksykodonu, takie jak zaparcia, suchość w jamie ustnej lub zaburzenia wydalania moczu. W trakcie równoczesnego stosowania oksykodonu i leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny obserwowano przypadki klinicznie istotnego zmniejszenia lub zwiększenia wartości wskaźnika protrombinowego - INR. Cymetydyna może hamować metabolizm oksykodonu. Zahamowanie cytochromu P-450 2D6 i 3A4 nie ma znaczenia klinicznego. Nie jest znany wpływ innych istotnych inhibitorów izoenzymów układu cytochromu na metabolizm oksykodonu. Należy uwzględniać możliwość wystąpienia interakcji.

Nie należy stosować preparatu w trakcie ciąży i laktacji. Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania oksykodonu u kobiet w ciąży. Oksykodon przenika przez łożysko. Długotrwałe stosowanie preparatu w trakcie ciąży może doprowadzić do wystąpienia objawów odstawienia u noworodka. W przypadku podawania leku w trakcie porodu u płodu może się rozwinąć depresja oddechowa. Oksykodon przenika do mleka matki. Według wykonanych oznaczeń, stosunek stężenia leku w osoczu do stężenia w mleku wynosił 3,4:1.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są nudności (szczególnie na początku leczenia) i zaparcia. Głównym zagrożeniem związanym z przedawkowaniem opioidów jest depresja oddechowa, która występuje najczęściej u pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych. U wrażliwych pacjentów opioidy mogą spowodować ciężki spadek ciśnienia tętniczego. Inne działania niepożądane: Bardzo często: uspokojenie polekowe (senność aż do zaburzeń świadomości), zawroty głowy, ból głowy, zaparcia, nudności, wymioty, świąd. Często: zmniejszenie apetytu do utraty apetytu, zmiany nastroju i osobowości (np. lęk, depresja, euforia), zmniejszona aktywność, niepokój, nadmierna aktywność psychoruchowa, pobudzenie, nerwowość, bezsenność, nieprawidłowe myślenie, splątanie, omdlenia, parestezje, niedociśnienie tętnicze, duszność, ból brzucha, biegunka, suchość w jamie ustnej, czkawka, niestrawność, reakcje skórne/wysypka, zatrzymanie moczu, bolesne oddawanie moczu, nagłe parcie na pęcherz, pocenie się, również z dreszczami, osłabienie. Niezbyt często: nadwrażliwość, zaburzenia percepcji (np. omamy, brak świadomości), spadek popędu płciowego, zaburzenia koncentracji, migrena, zaburzenia smaku, zwiększone napięcie mięśniowe, drżenia mięśniowe, niekontrolowane ruchy mięśni, niedoczulica, zaburzenia koordynacji, zaburzenia widzenia, zaburzenia słuchu, tachykardia, rozszerzenie naczyń, zmiany głosu, kaszel, owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, kolka żółciowa, impotencja, uzależnienie fizyczne obejmujące objawy odstawienia, ból (np. ból w klatce piersiowej), złe samopoczucie, obrzęk, przypadkowe urazy. Rzadko: opryszczka, odwodnienie, zwiększenie apetytu, napady drgawkowe (zwłaszcza u osób z padaczką lub ze skłonnością do drgawek), niepamięć, kołatanie serca, smoliste stolce, choroby zębów, krwawienia z dziąseł, dysfagia, suchość skóry, zanik miesiączki, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała, pragnienie. Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne, zaburzenia mowy, niedrożność jelit, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, pokrzywka. Ze względu na właściwości farmakologiczne oksykodon może powodować depresję oddechową, zwężenie źrenic, skurcz oskrzeli i skurcz mięśni gładkich oraz może znosić odruch kaszlowy. Może wystąpić tolerancja na lek. Ryzyko uzależnienia psychicznego jest wyraźnie niższe jeśli lek stosowany jest zgodnie ze wskazaniami.

Objawy zatrucia: zwężenie źrenic, depresja oddechowa, senność prowadząca do osłupienia, wiotkość mięśni szkieletowych, bradykardia oraz niedociśnienie tętnicze. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić: śpiączka, niesercowopochodny obrzęk płuc i niewydolność krążenia, które mogą prowadzić do zgonu. Postępowanie w przypadku zatrucia: przedawkowanie można leczyć podaniem antagonistów opioidów (np. naloksonu dożylnie w dawce 0,4 do 2 mg). Podawanie należy powtarzać co 2-3 min. w miarę potrzeby lub lek należy podawać we wlewie dożylnym w ilości 2 mg na 500 ml 0,9% chlorku sodu lub 5% dekstrozy (0,004 mg/ml naloksonu). Wlew powinien być podawany z szybkością odpowiadającą wcześniej podawanym dawkom uderzeniowym i powinien być dostosowany do reakcji pacjenta. Należy rozważyć płukanie żołądka. W przypadku wystąpienia wstrząsu krążeniowego wskutek przedawkowania leku należy zastosować środki podtrzymujące (w tym sztuczne oddychanie oraz podanie tlenu, leków obkurczających naczynia i płynów infuzyjnych). Zatrzymanie akcji serca lub zaburzenia rytmu mogą wymagać masażu serca lub defibrylacji. W razie potrzeby należy zastosować sztuczne oddychanie. Należy również zapewnić odpowiednią ilość płynów i elektrolitów.

Oksykodon wykazuje powinowactwo do receptorów opioidowych kappa, mi i delta w mózgu, rdzeniu kręgowym i narządach obwodowych. Oksykodon jest agonistą receptorów opioidowych nie posiadającym działania przeciwstawnego. W lecznictwie wykorzystuje się przede wszystkim jego właściwości przeciwbólowe i uspokajające. W porównaniu do konwencjonalnego oksykodonu podawanego w monoterapii lub leczeniu skojarzonym, tabletki o przedłużonym uwalnianiu zapewniają dużo dłuższy okres łagodzenia bólu bez nasilania działań niepożądanych. Opioidy mogą wywierać wpływ na osie podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczową lub podwzgórzowo-przysadkowo-gonadalną. Do stwierdzanych zmian należą zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy i zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu w osoczu. Te zmiany hormonalne mogą powodować objawy kliniczne.

1 tabl. o przedł. uwalnianiu zawiera 5 mg, 10 mg, 20 mg, 40 mg lub 80 mg oksykodonu chlorowodorku, co odpowiada 4,5 mg, 9 mg, 17,9 mg, 35,9 mg lub 71,7 mg oksykodonu.

Zapalenie mózgu wywołane przez wirus herpes zoster (G05.1*) B02.0
Nowotwór złośliwy wargi C00
Nowotwór złośliwy nasady języka C01
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części języka C02
Nowotwór złośliwy dziąsła C03
Nowotwór złośliwy dna jamy ustnej C04
Nowotwór złośliwy podniebienia C05
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części jamy ustnej C06
Nowotwór złośliwy ślinianki przyusznej C07
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych dużych gruczołów ślinowych C08
Nowotwór złośliwy migdałka C09
Nowotwór złośliwy części ustnej gardła C10
Nowotwór złośliwy części nosowej gardła C11
Nowotwór złośliwy zachyłka gruszkowatego C12
Nowotwór złośliwy części krtaniowej gardła C13
Nowotwór złośliwy o innym i nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie wargi, jamy ustnej i gardła C14
Nowotwór złośliwy przełyku C15
Nowotwór złośliwy żołądka C16
Nowotwór złośliwy jelita cienkiego C17
Nowotwór złośliwy jelita grubego C18
Nowotwór złośliwy zgięcia esiczo-odbytniczego C19
Nowotwór złośliwy odbytnicy C20
Nowotwór złośliwy odbytu i kanału odbytu C21
Nowotwór złośliwy wątroby i przewodów żółciowych wewnątrzwątrobowych C22
Nowotwór złośliwy pęcherzyka żółciowego C23
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części dróg żółciowych C24
Nowotwór złośliwy trzustki C25
Nowotwór złośliwy innych i niedokładnie określonych narządów układu pokarmowego C26
Nowotwór złośliwy jamy nosowej i ucha środkowego C30
Nowotwór złośliwy zatok przynosowych C31
Nowotwór złośliwy krtani C32
Nowotwór złośliwy tchawicy C33
Nowotwór złośliwy oskrzela i płuca C34
Nowotwór złośliwy grasicy C37
Nowotwór złośliwy serca, śródpiersia i opłucnej C38
Nowotwór złośliwy o innym i bliżej nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie układu oddechowego i narządów klatki piersiowej C39
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej kończyn C40
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej o innym i nieokreślonym umiejscowieniu C41
Inne nowotwory złośliwe skóry C44
Nowotwory złośliwe nerwów obwodowych i układu nerwowego wegetatywnego C47
Nowotwór złośliwy przestrzeni zaotrzewnowej i otrzewnej C48
Nowotwór złośliwy tkanki łącznej i innych tkanek miękkich C49
Nowotwór złośliwy piersi C50
Nowotwór złośliwy sromu C51
Nowotwór złośliwy pochwy C52
Nowotwór złośliwy szyjki macicy C53
Nowotwór złośliwy trzonu macicy C54
Nowotwór złośliwy nieokreślonej części macicy C55
Nowotwór złośliwy jajnika C56
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych żeńskich narządów płciowych C57
Nowotwór złośliwy łożyska C58
Nowotwór złośliwy prącia C60
Nowotwór złośliwy gruczołu krokowego C61
Nowotwór złośliwy jądra C62
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych męskich narządów płciowych C63
Nowotwór złośliwy nerki z wyjątkiem miedniczki nerkowej C64
Nowotwór złośliwy miedniczki nerkowej C65
Nowotwór złośliwy moczowodu C66
Nowotwór złośliwy pęcherza moczowego C67
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych narządów układu moczowego C68
Nowotwór złośliwy oka i przydatków oka C69
Nowotwór złośliwy opon mózgowo-rdzeniowych C70
Nowotwór złośliwy mózgu C71
Nowotwór złośliwy rdzenia kręgowego, nerwów czaszkowych i innych części ośrodkowego układu nerwowego C72
Nowotwór złośliwy tarczycy C73
Nowotwór złośliwy nadnerczy C74
Nowotwór złośliwy innych gruczołów wydzielania wewnętrznego i struktur pokrewnych C75
Nowotwór złośliwy o umiejscowieniu innym i niedokładnie określonym C76
Wtórny i nieokreślony nowotwór złośliwy węzłów chłonnych C77
Wtórny nowotwór złośliwy układu oddechowego i pokarmowego C78
Wtórny nowotwór złośliwy o innym umiejscowieniu C79
Nowotwór złośliwy bez określenia jego umiejscowienia C80
Inny i nieokreślony nowotwór złośliwy tkanki limfatycznej, układu krwiotwórczego i tkanek pokrewnych C96
Nowotwory złośliwe o niezależnym (pierwotnym) mnogim umiejscowieniu C97
Nerwoból po przebytym półpaścu (B02.2†) G53.0
Kauzalgia G56.4
Algoneurodystrofia M89.0
Ból niesklasyfikowany gdzie indziej R52

Przepisując ten lek pamiętaj: - ilość substancji należy dodatkowo wyrazić słowami; - na recepcie nie można wypisać dodatkowo innych leków; - ten lek można przepisać tylko na miesięczną kurację; - podaj szczegółowy sposób dawkowania;

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Środek uznany za dopingowy.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający środek odurzający grupy I-N lub II-N.

Produkt leczniczy silnie upośledzający sprawność psychomotoryczną; bezwzględny zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu przez 24 h po zastosowaniu.