Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Oxlumo

Lumasiran

inj. (roztw.)
94,5 mg/0,5 ml
1 fiol. 0,5 ml
Iniekcje
Rx-z
CHB
333580,09
B (1)
bezpł.

Oxlumo (lumazyran) - szczegółowe informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Oxlumo jest wskazany do leczenia pierwotnej hiperoksalurii typu 1 (PH1) we wszystkich grupach wiekowych. PH1 to rzadka choroba genetyczna charakteryzująca się nadmierną produkcją szczawianów w wątrobie.

Leczenie powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w leczeniu hiperoksalurii.

Mechanizm działania

Lumazyran jest dwuniciowym małym interferującym RNA (siRNA), który obniża poziom oksydazy glikolanowej (GO) w hepatocytach poprzez interferencję RNA. Zmniejsza to ilość dostępnego glioksalanu, substratu do produkcji szczawianów. W efekcie następuje obniżenie stężenia szczawianów w moczu i osoczu, co łagodzi objawy PH1.

Mechanizm działania lumazyranu jest niezależny od pierwotnej mutacji genu AGXT powodującej PH1, ponieważ działa on na enzym GO znajdujący się w szlaku metabolicznym przed aminotransferazą alanino-glioksylanową (AGT).

Dawkowanie i sposób podawania

Oxlumo podaje się we wstrzyknięciach podskórnych. Dawkowanie ustala się w oparciu o masę ciała pacjenta.

Masa ciała Dawka nasycająca Dawka podtrzymująca
<10 kg 6 mg/kg mc. raz w miesiącu przez 3 miesiące 3 mg/kg mc. raz w miesiącu
10 kg do <20 kg 6 mg/kg mc. raz w miesiącu przez 3 miesiące 6 mg/kg mc. raz na 3 miesiące
≥20 kg 3 mg/kg mc. raz w miesiącu przez 3 miesiące 3 mg/kg mc. raz na 3 miesiące

Dawkę dla pacjenta (w mg) i objętość produktu (w ml) należy obliczyć według wzoru:

Dawka (mg) = masa ciała (kg) × dawka (mg/kg mc.)

Objętość (ml) = dawka (mg) / stężenie w fiolce (189 mg/ml)

Ważne informacje dotyczące podawania:
  • Maksymalna objętość pojedynczego wstrzyknięcia wynosi 1,5 ml
  • Jeśli wymagana objętość przekracza 1,5 ml, należy podzielić dawkę na kilka wstrzyknięć
  • Wstrzykiwać podskórnie w brzuch, ramiona lub uda
  • Zmieniać rotacyjnie miejsca wstrzyknięć
  • Unikać wstrzykiwania w tkankę bliznowatą lub obszary zmienione zapalnie

Modyfikacje dawkowania w szczególnych populacjach

Osoby starsze (≥65 lat): Nie ma konieczności modyfikacji dawki.

Zaburzenia czynności wątroby: Nie ma konieczności modyfikacji dawki przy przejściowym zwiększeniu bilirubiny całkowitej (do 1,5 × GGN). Wymagana ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Zaburzenia czynności nerek: Nie ma konieczności modyfikacji dawki przy łagodnych (eGFR 60-90 ml/min/1,73 m2) lub umiarkowanych (eGFR 30-60 ml/min/1,73 m2) zaburzeniach. Ograniczone dane dla pacjentów z ciężkimi zaburzeniami (eGFR 15-30 ml/min/1,73 m2) lub schyłkową niewydolnością nerek - zalecane monitorowanie bezpieczeństwa.

Dzieci <1 roku życia: Ograniczone dane - zachować ostrożność.

Warto zapamiętać
  • Oxlumo jest pierwszym lekiem ukierunkowanym molekularnie w leczeniu PH1, działającym niezależnie od mutacji genu AGXT
  • Dawkowanie opiera się na masie ciała pacjenta i obejmuje fazę nasycającą oraz podtrzymującą

Przeciwwskazania

Ciężka nadwrażliwość na lumazyran lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Leczenie lumazyranem może zwiększać stężenie kwasu glikolowego w osoczu, co może nasilać ryzyko kwasicy metabolicznej u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek. Należy monitorować tych pacjentów pod kątem objawów kwasicy metabolicznej.

U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby istnieje ryzyko obniżonej skuteczności leczenia. Należy kontrolować skuteczność terapii w tej grupie pacjentów.

Oxlumo zawiera mniej niż 1 mmol sodu na ml, więc uznaje się go za "wolny od sodu".

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących interakcji. Jednoczesne stosowanie pirydoksyny nie miało istotnego wpływu na farmakodynamikę ani farmakokinetykę lumazyranu.

Ciąża i laktacja

Ciąża: Brak danych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na reprodukcję. Można rozważyć stosowanie w ciąży, biorąc pod uwagę korzyści dla matki i potencjalne ryzyko dla płodu.

Karmienie piersią: Nie wiadomo, czy lumazyran przenika do mleka. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub leczenia, uwzględniając korzyści dla dziecka i matki.

Płodność: Brak danych u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność.

Działania niepożądane

Najczęstszym działaniem niepożądanym są reakcje w miejscu wstrzyknięcia (32% pacjentów).

Bardzo często (≥1/10):

  • Ból brzucha (w tym ból w nadbrzuszu, podbrzuszu, dyskomfort, bolesność uciskowa)
  • Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (rumień, ból, świąd, obrzęk, dyskomfort, przebarwienie, guzek, stwardnienie, wysypka, siniak, krwiak, złuszczanie skóry)

Reakcje w miejscu wstrzyknięcia były zwykle łagodne i ustępowały w ciągu 2 dni. Ból brzucha był zazwyczaj łagodny i przemijający.

U 6% pacjentów stwierdzono obecność przeciwciał przeciwlekowych (ADA), zwykle w niskich mianach i przejściowo, bez wpływu na skuteczność i bezpieczeństwo leczenia.

Profil bezpieczeństwa u dzieci (4 miesiące - 17 lat) i dorosłych był podobny.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania zaleca się monitorowanie pacjenta pod kątem objawów działań niepożądanych i wdrożenie odpowiedniego leczenia objawowego.

Właściwości farmakologiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki stosowane w chorobach układu moczowego, kod ATC: A16AX

Lumazyran jest dwuniciowym małym interferującym RNA (siRNA), który obniża poziom oksydazy glikolanowej (GO) w hepatocytach. Prowadzi to do zmniejszenia produkcji szczawianów i łagodzenia objawów PH1.

Postać farmaceutyczna

Roztwór do wstrzykiwań. Przezroczysty, bezbarwny do żółtego roztwór (pH około 7; osmolalność 210-390 mOsm/kg).

Skład

Jedna fiolka zawiera 94,5 mg lumazyranu w 0,5 ml roztworu (189 mg/ml).

Substancje pomocnicze: woda do wstrzykiwań, sodu wodorotlenek i kwas fosforowy (do regulacji pH).

Oxlumo nie zawiera konserwantów.


1) Program lekowy: leczenie chorych na pierwotną hiperoksalurię typu 1


Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania w leczeniu pierwotnej hiperoksalurii typu 1 (ang. primary hyperoxaluria type 1, PH1) we wszystkich grupach wiekowych.

Leczenie powinno zostać rozpoczęte i być nadzorowane przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu hiperoksalurii. Produkt leczniczy jest podawany w postaci wstrzyknięcia podskórnego. Zalecana dawka produktu leczniczego obejmuje dawki nasycające podawane raz w m-cu przez 3 m-ce, a następnie dawki podtrzymujące. Dawkowanie ustala się w oparciu o mc. Dawkę dla pacjenta (w mg) i objętość produktu (w ml) odpowiadającą tej dawce należy obliczyć w następujący sposób: mc. pacjenta (kg) × dawka (mg/kg mc.) = całkowita ilość produktu leczniczego, jaką należy podać (mg) całkowita ilość (mg) podzielona przez stężenie w fiolce (189 mg/ml) = całkowita objętość produktu leczniczego, jaką należy wstrzyknąć (ml). Schematy dawkowanie produktu leczniczego w zależności od mc. Mc. mniej niż 10 kg. Dawka nasycająca: 6 mg/kg mc. raz w m-cu przez 3 m-ce; dawka podtrzymująca: 3 mg/kg mc. raz w m-cu. Mc. 10 kg do mniej niż 20 kg. Dawka nasycająca: 6 mg/kg mc. raz w m-cu przez 3 m-ce; dawka podtrzymująca: 6 mg/kg mc. raz na 3 m-ce (kwartał). Mc 20 kg i więcej. Dawka nasycająca: 3 mg/kg mc. raz w m-cu przez 3 m-ce; dawka podtrzymująca: 3 mg/kg mc. raz na 3 m-ce (kwartał). Pominięcie dawki. W przypadku opóźnienia lub pominięcia dawki produkt leczniczy należy podać jak najszybciej. Należy wznowić leczenie od ostatnio podanej dawki według przepisanego schematu dawkowania raz w m-cu lub raz na kwartał. Osoby w podeszłym wieku. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów w wieku ≥65 lat. Zaburzenia czynności wątroby. Produkt leczniczy nie był badany u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z przejściowym zwiększeniem stężenia bilirubiny całkowitej (bilirubina całkowita >1,0 do 1,5 × GGN). Wymagana jest ostrożność podczas leczenia pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi (szacunkowy współczynnik filtracji kłębuszkowej (ang. eGFR) 60 do <90 ml/min/1,73 m2) lub umiarkowanymi (eGFR 30 do <60 ml/min/1,73 m2) zaburzeniami czynności nerek. Dostępne są ograniczone dane kliniczne dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (eGFR od 15 do <30 ml/min/1,73 m2), schyłkową niewydolnością nerek (eGFR <15 ml/min/1,73 m2) lub chorych poddawanych dializom. Uzasadnione jest monitorowanie pod kątem bezpieczeństwa podczas leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub ze schyłkową niewydolnością nerek. Dzieci i młodzież. Istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania tego produktu leczniczego u dzieci wieku do 1. rż. Należy zachować ostrożność podczas leczenia tych pacjentów.

Wyłącznie do stosowania podskórnego. Produkt leczniczy dostarczany jest w postaci gotowego do użycia roztworu w fiolce jednorazowego użytku. Wymaganą objętość produktu leczniczego należy obliczyć na podstawie zalecanej dawki w przeliczeniu na mc. Jeśli dawka jest większa niż 0,5 ml (94,5 mg), potrzebna będzie więcej niż 1 fio. Maks. dopuszczalna objętość pojedynczego wstrzyknięcia wynosi 1,5 ml. Jeśli wymagana objętość dawki jest większa niż 1,5 ml, należy ją podawać w postaci kilku wstrzyknięć (z łączną dawką podzieloną po równo pomiędzy strzykawki, przy czym każde wstrzyknięcie powinno zawierać mniej więcej taką samą objętość), aby zminimalizować potencjalny dyskomfort w miejscu wstrzyknięcia z powodu dużej objętości podania. Nie należy dopuścić do wypłynięcia produktu leczniczego z końcówki igły przed wprowadzeniem jej w przestrzeń podskórną. Produkt leczniczy należy wstrzykiwać podskórnie w brzuch, ramiona lub uda. W przypadku kolejnych wstrzyknięć lub dawek zaleca się zmianę, w sposób rotacyjny, miejsca wstrzyknięcia. Produktu leczniczego nie należy podawać do tkanki bliznowatej ani w obszarach, które są zaczerwienione, zajęte stanem zapalnym lub obrzękiem. Produkt leczniczy powinien być podawany przez fachowy personel medyczny.

Ciężka nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Leczenie lumazyranem zwiększa stężenie kwasu glikolowego w osoczu, co może zwiększać ryzyko wystąpienia kwasicy metabolicznej lub nasilenia objawów istniejącej kwasicy metabolicznej u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek. Z tego powodu należy kontrolować tych pacjentów pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych kwasicy metabolicznej. Ze stosowaniem produktu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby wiąże się ryzyko obniżonej skuteczności leczenia. Z tego powodu należy kontrolować skuteczność leczenia u tych pacjentów. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na ml, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących interakcji z innymi lekami. Jednoczesne stosowanie pirydoksyny. Jednoczesne stosowanie pirydoksyny nie miało istotnego wpływu na farmakodynamikę ani farmakokinetykę lumazyranu.

Brak danych dotyczących stosowania lumazyranu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Można rozważyć stosowanie tego produktu leczniczego w okresie ciąży, biorąc pod uwagę oczekiwane korzyści dla zdrowia kobiety i potencjalne zagrożenia dla płodu. Nie wiadomo, czy lumazyran przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu leczniczego, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak danych dotyczących wpływu lumazyranu na płodność u ludzi. W badaniach na zwierzętach nie wykryto wpływu na płodność u samców ani samic.

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym była reakcja w miejscu wstrzyknięcia (32%). Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) ból brzucha - w tym ból brzucha, ból w nadbrzuszu, ból w podbrzuszu, dyskomfort w jamie brzusznej i bolesność uciskowa brzucha. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) reakcja w miejscu wstrzyknięcia - w tym reakcja w miejscu wstrzyknięcia, rumień w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, świąd w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, dyskomfort w miejscu wstrzyknięcia, przebarwienie w miejscu wstrzyknięcia, guzek w miejscu wstrzyknięcia, stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia, wysypka w miejscu wstrzyknięcia, siniec w miejscu wstrzyknięcia, krwiak w miejscu wstrzyknięcia i złuszczanie skóry w miejscu wstrzyknięcia. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo i prowadzonych metodą otwartej próby reakcje w miejscu wstrzyknięcia zgłoszono u 26 z 81 pacjentów (32,1%), a częstość występowania reakcji w miejscu wstrzyknięcia wynosiła 10%. Najczęściej zgłaszanymi objawami były rumień, ból, świąd i obrzęk. U większość pacjentów reakcja w miejscu wstrzyknięcia pojawiła się w dniu podania, a u 7 pacjentów - 5 lub więcej dni po podaniu (w przypadku 1,6% wstrzyknięć). Reakcje w miejscu wstrzyknięcia były zasadniczo łagodne, ustępowały w ciągu dwóch dni i nie skutkowały przerwaniem leczenia ani odstawieniem leku. W badaniu kontrolowanym placebo ból brzucha zgłoszono u 1 z 13 (7,7%) pacjentów, którym podawano placebo, i u 4 z 26 (15,4%) pacjentów leczonych lumazyranem. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo i prowadzonych metodą otwartej próby ból brzucha zgłoszono u 17 z 81 pacjentów (21,0%), przy czym kategoria ta obejmowała ból w nadbrzuszu, ból w podbrzuszu, dyskomfort w jamie brzusznej lub bolesność uciskową brzucha. Większość tych zdarzeń była łagodna, przemijająca i ustępowała bez leczenia. Żadne z nich nie skutkowało przerwaniem leczenia. U 6 ze 100 (6,0%) pacjentów z PH1 i zdrowych ochotników, którym podano produkt leczniczy, stwierdzono obecność przeciwciał przeciwlekowych (ang. ADA). Przeciwciała ADA występowały w niskich mianach i zasadniczo utrzymywały się przejściowo, nie wywierając wpływu na skuteczność, bezpieczeństwo stosowania, profil farmakokinetyczny ani profil farmakodynamiczny produktu leczniczego. Profil bezpieczeństwa lumazyranu u dzieci (w wieku od 4 m-cy do 17 lat) i u dorosłych pacjentów z PH1 był zbliżony.

W przypadku przedawkowania zaleca się monitorowanie pacjenta zgodnie ze wskazaniami klinicznymi pod kątem wszelkich objawów przedmiotowych i podmiotowych działań niepożądanych oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia objawowego.

Lumazyran to dwuniciowy mały interferujący kwas rybonukleinowy (ang. siRNA), który obniża poziom oksydazy glikolanowej (ang. GO) w wyniku działania ukierunkowanego molekularnie na informacyjny kwas rybonukleinowy (mRNA) powstały w wyniku transkrypcji genu kodującego oksydazę hydroksykwasów 1 (ang. hydroxyacid oxidase 1, HAO1) w hepatocytach poprzez zjawisko interferencji RNA. W wyniku obniżenia poziomu GO następuje zmniejszenie ilości dostępnego glioksalanu, który jest substratem w reakcji powstawania szczawianów. Prowadzi to do obniżenia stężenia szczawianów w moczu i w osoczu, które leżą u podłoża objawów chorobowych u pacjentów z PH1. Ponieważ GO w szlaku enzymatycznym znajduje się przed aminotransferazą alanino-glioksylanową (ang. AGT), której niedobór wywołuje PH1, mechanizm działania lumazyranu jest niezależny od pierwotnej mutacji genu AGXT.

1 ml roztw. zawiera lumazyran sodowy w ilości odpowiadającej 189 mg lumazyranu. 1 fiol. zawiera 94,5 mg lumazyranu w 0,5 ml.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Pacjentów i pracowników opieki zdrowotnej szczególnie zachęca się do zgłaszania wszelkich działań niepożądanych leków oznaczonych symbolem czarnego trójkąta tak, by możliwa była efektywna analiza wszystkich nowych informacji.