OsvaRen - lek wiążący fosforany w przewlekłej niewydolności nerek

Wskazania do stosowania

OsvaRen jest wskazany w leczeniu hiperfosfatemii związanej z przewlekłą niewydolnością nerek u pacjentów poddawanych dializom (hemodializom lub dializom otrzewnowym). Lek wiąże fosforany w przewodzie pokarmowym, zmniejszając ich wchłanianie i obniżając stężenie w surowicy krwi.

Hiperfosfatemia jest częstym powikłaniem u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością nerek. Kontrola stężenia fosforanów jest kluczowa dla zapobiegania powikłaniom, takim jak wtórna nadczynność przytarczyc czy kalcyfikacja naczyń.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie w zależności od stężenia fosforanów w surowicy. Lek można stosować długotrwale pod kontrolą lekarza.

Aby uzyskać maksymalne wiązanie fosforanów, OsvaRen należy przyjmować wyłącznie podczas posiłków. Tabletek nie wolno kruszyć ani żuć. W razie trudności z połykaniem można je przełamać wzdłuż linii podziału bezpośrednio przed zażyciem.

W przypadku pominięcia dawki, nie należy jej uzupełniać. Kolejną dawkę należy przyjąć o zwykłej porze.

Przeciwwskazania

Stosowanie OsvaRen jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Hipofosfatemia
• Hiperkalcemia (z objawami klinicznymi lub bez)
• Stężenie magnezu w surowicy >2 mmol/l lub objawy hipermagnezemii
• Blok przedsionkowo-komorowy III stopnia
• Miastenia
• Nadwrażliwość na substancje czynne lub pomocnicze

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z ciężką hiperfosfatemią (iloczyn wapniowo-fosforanowy >5,3 mmol²/l²), oporną na leczenie hiperkaliemią, klinicznie istotną bradykardią lub blokiem przedsionkowo-komorowym II stopnia z bradykardią.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania OsvaRen konieczne jest regularne monitorowanie stężeń fosforanów, wapnia i magnezu w surowicy oraz iloczynu wapniowo-fosforanowego. Szczególną uwagę należy zwrócić na:

• Ryzyko hipermagnezemii, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu dużych dawek
• Możliwość wystąpienia epizodów hiperkalcemicznych, szczególnie przy jednoczesnym stosowaniu metabolitów witaminy D
• Ryzyko zwapnienia naczyń i tkanek miękkich
• Interakcje z glikozydami naparstnicy - konieczna kontrola EKG i stężenia wapnia
• Ryzyko zaparć spowodowane tworzeniem się mydeł wapniowych

U pacjentów z biegunką może być konieczne zmniejszenie dawki leku. Osoby z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinny stosować tego produktu ze względu na zawartość sacharozy.

Interakcje z innymi lekami

OsvaRen może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, wpływając na ich wchłanianie. Aby uniknąć interakcji, inne leki doustne należy przyjmować co najmniej 2 godziny przed lub 3 godziny po zażyciu OsvaRen. Szczególną uwagę należy zwrócić na interakcje z:

• Tetracyklinami i doksycykliną
• Bisfosfonianami
• Fluorkami
• Niektórymi chinolonami (np. cyprofloksacyna, norfloksacyna)
• Niektórymi cefalosporynami (np. cefpodoksym, cefuroksym)
• Ketokonazolem
• Produktami estramustyny
• Lekami przeciwcholinergicznymi
• Preparatami żelaza
• Lewotyroksyną
• Digoksyną
• Nitrofurantoiną
• Penicylaminą

Jednoczesne stosowanie witaminy D i jej pochodnych oraz diuretyków tiazydowych może zwiększać ryzyko hiperkalcemii. Należy zachować ostrożność przy równoczesnym stosowaniu glikozydów nasercowych, antagonistów wapnia i adrenaliny.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania OsvaRen w ciąży. Lek może być podawany kobietom w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści jednoznacznie przewyższają ryzyko. Karmienie piersią nie jest zalecane w czasie leczenia OsvaRen ze względu na przenikanie substancji czynnych do mleka matki.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem OsvaRen to:

• Zaburzenia żołądka i jelit: luźne stolce, nudności, anoreksja, uczucie pełności, odbijanie, zaparcie, biegunka (często)
• Zaburzenia metabolizmu: bezobjawowa lub objawowa hiperkalcemia, bezobjawowa hipermagnezemia (często)
• Objawowa hipermagnezemia o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego (niezbyt często)
• Hiperkaliemia, zaburzenia mineralizacji kości spowodowane magnezem (bardzo rzadko)

W przypadku wystąpienia objawów hiperkalcemii lub hipermagnezemii należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Przedawkowanie

Przedawkowanie OsvaRen może prowadzić do hipermagnezemii i/lub hiperkalcemii. Objawy hipermagnezemii obejmują zaburzenia żołądkowo-jelitowe, osłabienie mięśni, zaburzenia przewodnictwa sercowego, a w ciężkich przypadkach - zatrzymanie oddechu i akcji serca. Hiperkalcemia może objawiać się osłabieniem mięśni, zaburzeniami świadomości, poliurią, polidypsją i arytmią.

W przypadku przedawkowania należy przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem. Leczenie polega na zmniejszeniu stężenia magnezu i wapnia w płynie dializacyjnym oraz leczeniu objawowym. W ciężkich przypadkach może być konieczne przeprowadzenie hemodializy z użyciem płynu dializacyjnego nie zawierającego wapnia.

Mechanizm działania

OsvaRen zawiera wapnia octan i magnezu węglan, które wiążą fosforany w przewodzie pokarmowym. Tworzą one słabo rozpuszczalne sole fosforanów wapnia i magnezu, które są następnie wydalane z kałem. Wapnia octan wykazuje maksymalną zdolność wiązania fosforanów przy pH 6-8, co umożliwia jego skuteczne działanie nawet u pacjentów z niedokwaśnością lub bezkwaśnością soku żołądkowego.

Skład

Jedna tabletka powlekana OsvaRen zawiera:

• 435 mg wapnia octanu bezwodnego (co odpowiada 110 mg wapnia)
• 235 mg magnezu węglanu ciężkiego (co odpowiada 60 mg magnezu)

Lek zawiera również sacharozę jako substancję pomocniczą.

OsvaRen jest skutecznym lekiem w kontroli hiperfosfatemii u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek poddawanych dializom. Jego stosowanie wymaga jednak ścisłego monitorowania parametrów biochemicznych i dostosowywania dawki do indywidualnych potrzeb pacjenta.