Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Onglyza

Saxagliptin

tabl. powl.
5 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
209,19

Onglyza - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Onglyza (saksagliptyna) jest wskazana w leczeniu cukrzycy typu 2 u pacjentów dorosłych (>18 lat) w celu poprawy kontroli glikemii. Lek może być stosowany:

  • W skojarzeniu z metforminą, gdy monoterapia metforminą wraz z dietą i wysiłkiem fizycznym nie zapewnia odpowiedniej kontroli glikemii
  • W skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika, gdy monoterapia tymi lekami wraz z dietą i wysiłkiem fizycznym jest niewystarczająca, a stosowanie metforminy jest niewłaściwe
  • W skojarzeniu z tiazolidynodionem, gdy monoterapia tym lekiem wraz z dietą i wysiłkiem fizycznym nie zapewnia odpowiedniej kontroli glikemii, a stosowanie tiazolidynodionu jest właściwe

Onglyza poprawia kontrolę glikemii poprzez zmniejszenie stężenia glukozy na czczo i po posiłku.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Dawkowanie
Dorośli 5 mg raz na dobę
Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat) Nie ma konieczności dostosowania dawki
Pacjenci z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek Nie ma konieczności dostosowania dawki
Pacjenci z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek 2,5 mg raz na dobę
Pacjenci ze schyłkową niewydolnością nerek wymagający hemodializy Nie zaleca się stosowania
Pacjenci z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby Nie ma konieczności dostosowania dawki
Pacjenci z ciężką niewydolnością wątroby Nie zaleca się stosowania

Onglyza może być przyjmowana niezależnie od posiłków, o dowolnej porze dnia. W przypadku pominięcia dawki, należy ją przyjąć tak szybko jak to możliwe. Nie należy stosować podwójnej dawki tego samego dnia.

Podczas stosowania Onglyzy w skojarzeniu z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika może być konieczne zmniejszenie dawki tych leków w celu zminimalizowania ryzyka hipoglikemii.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na saksagliptynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Onglyza nie powinna być stosowana u pacjentów z cukrzycą typu 1 ani w leczeniu kwasicy ketonowej. Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

Należy monitorować czynność nerek przed rozpoczęciem leczenia i okresowo w trakcie terapii. U pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek doświadczenie kliniczne jest ograniczone.

Stosowanie inhibitorów DPP-4 wiąże się z ryzykiem wystąpienia ostrego zapalenia trzustki. Pacjentów należy poinformować o charakterystycznych objawach ostrego zapalenia trzustki.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością serca (klasa I-II wg NYHA). Brak doświadczenia u pacjentów z klasą III-IV wg NYHA.

U pacjentów leczonych inhibitorami DPP-4 zgłaszano przypadki pemfigoidu pęcherzowego. W przypadku podejrzenia pemfigoidu należy rozważyć przerwanie leczenia Onglyzą.

Warto zapamiętać
  • Onglyza jest inhibitorem DPP-4 stosowanym w leczeniu cukrzycy typu 2
  • Standardowa dawka to 5 mg raz na dobę, niezależnie od posiłków

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Metabolizm saksagliptyny zachodzi głównie przy udziale cytochromu CYP3A4/5. Silne inhibitory CYP3A4/5 (np. ketokonazol) mogą zwiększać ekspozycję na saksagliptynę. Silne induktory CYP3A4/5 (np. ryfampicyna) mogą zmniejszać działanie hipoglikemizujące leku.

Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji z metforminą, glibenklamidem, pioglitazonem, digoksyną, simwastatyną, diltiazemem, omeprazolem, lekami zobojętniającymi czy famotydyną.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Brak danych dotyczących stosowania saksagliptyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję przy wysokich dawkach. Nie zaleca się stosowania w czasie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Nie wiadomo, czy saksagliptyna przenika do mleka kobiecego. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy odstawić lek, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane (≥5%) to:

  • Zakażenia górnych dróg oddechowych
  • Zakażenia układu moczowego
  • Bóle głowy

Często obserwowano także hipoglikemię (szczególnie w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika), zawroty głowy i zmęczenie.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Saksagliptyna jest silnym, wybiórczym i odwracalnym inhibitorem enzymu DPP-4. Hamowanie DPP-4 prowadzi do zwiększenia stężenia aktywnych inkretyn (GLP-1, GIP), co skutkuje zwiększonym wydzielaniem insuliny i zmniejszeniem wydzielania glukagonu w sposób zależny od stężenia glukozy.

Po podaniu doustnym saksagliptyna jest szybko wchłaniana, osiągając maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 2 godzin. Biodostępność bezwzględna wynosi 75%. Wiązanie z białkami osocza jest nieistotne. Metabolizm zachodzi głównie przy udziale CYP3A4/5. Główny metabolit jest również aktywnym inhibitorem DPP-4. Eliminacja zachodzi zarówno przez nerki, jak i wątrobę.

Przedawkowanie

Onglyza wykazywała dobrą tolerancję przy dawkach do 400 mg dziennie przez 2 tygodnie. W przypadku przedawkowania należy wdrożyć odpowiednie leczenie podtrzymujące. Saksagliptyna i jej główny metabolit mogą być usuwane za pomocą hemodializy.

Właściwe monitorowanie pacjenta i wczesne rozpoznanie objawów przedawkowania są kluczowe dla skutecznego postępowania.



Wskazania

Produkt jest wskazany w leczeniu cukrzycy typu 2 w celu poprawy kontroli glikemii u dorosłych pacjentów >18 lat: leczonych jednocześnie metforminą, kiedy stosowanie metforminy w połączeniu z dietą i wysiłkiem fizycznym jest niewystarczające do uzyskania odpowiedniej kontroli glikemii; leczonych jednocześnie pochodną sulfonylomocznika, kiedy stosowanie pochodnej sulfonylomocznika w połączeniu z dietą i wysiłkiem fizycznym jest niewystarczające do uzyskania odpowiedniej kontroli glikemii, u pacjentów, u których stosowanie metforminy nie jest właściwe; leczonych jednocześnie tiazolidynodionem, kiedy stosowanie tiazolidynodionu, w połączeniu z dietą i wysiłkiem fizycznym jest niewystarczające do uzyskania odpowiedniej kontroli glikemii, u pacjentów, u których właściwe jest stosowanie tiazolidynodionu.

Zalecana dawka produktu to 5 mg, raz/dobę. Podczas stosowania produktu leczniczego w skojarzeniu z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika, może być konieczne zmniejszenie dawki insuliny lub pochodnej sulfonylomocznika, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania saksagliptyny w potrójnej terapii doustnej w skojarzeniu z metforminą i tiazolidynodionem. Pacjenci w podeszłym wieku (≥ 65 lat). Nie zaleca się dostosowania dawki leku jedynie na podstawie wieku pacjenta. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek dawka powinna być zmniejszona do 2,5 mg raz/dobę. Produktu Onglyza nie zaleca się do stosowania u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ang. - ESRD) wymagających hemodializy. Dawka powinna zostać zmniejszona do 2,5 mg ze względu na obniżoną czynność nerek, dlatego zaleca się kontrolowanie czynności nerek przed rozpoczęciem terapii oraz, zgodnie ze standardową procedurą medyczną, systematycznie w trakcie stosowania produktu. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Saksagliptynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby, a u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie zaleca się stosowania. Młodzież i dzieci. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych.

Produkt może być zażywany z posiłkiem lub bez posiłku, o każdej porze dnia. W przypadku pominięcia dawki, pacjent powinien ją zażyć tak szybko, jak to możliwe. Nie należy zażywać podwójnej dawki tego samego dnia.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Produktu nie należy stosować u pacjentów z cukrzycą typu 1 ani w leczeniu kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy. Nie prowadzono badań nad stosowaniem saksagliptyny jednocześnie z insuliną. Dane z badań klinicznych nad saksagliptyną u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek są ograniczone. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu w tej grupie pacjentów. Saksagliptynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby, a u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie zaleca się stosowania. Jak wiadomo, stosowanie pochodnych sulfonylomocznika może powodować hipoglikemię. Dlatego, podczas jednoczesnego stosowania tych leków i produktu może być konieczne zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Produktu nie należy stosować u pacjentów, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości po zastosowaniu leków z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (DPP4). Doświadczenie w stosowaniu u pacjentów ≥75 lat jest bardzo ograniczone i dlatego należy zachować ostrożność w leczeniu tej grupy pacjentów. W badaniach nieklinicznych toksykologicznych zgłaszano wrzodziejące i martwicze zmiany skóry kończyn małp. Chociaż w badaniach klinicznych nie obserwowano zwiększonej częstości uszkodzeń skóry, doświadczenie kliniczne u pacjentów z powikłaniami skórnymi w przebiegu cukrzycy jest ograniczone. W raportach działań niepożądanych po wprowadzeniu do obrotu leków z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 opisywano wysypkę. Wysypka jest także zdarzeniem niepożądanym obserwowanym po zastosowaniu produktu. Dlatego jako jeden z elementów rutynowej kontroli pacjentów z cukrzycą zaleca się kontrolę stanu skóry, w szczególności obecności zmian pęcherzowych, owrzodzeń lub wysypki. Doświadczenie w stosowaniu u pacjentów z niewydolnością serca z grupy I-II według NYHA jest ograniczone, brak również doświadczenia z badań klinicznych z saksagliptyną u pacjentów z grupy III-IV według NYHA. Pacjenci z zaburzeniami odporności np. po przeszczepach narządów lub pacjenci z nabytym zespołem upośledzenia odporności, nie brali udziału w programie badań klinicznych nad produktem. Zatem nie ustalono skuteczności i profilu bezpieczeństwa w tej grupie pacjentów. Stosowanie leków silnie indukujących enzym CYP 3A4 takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital, fenytoina i ryfampicyna może zmniejszać działanie hipoglikemizujące produktu. Tabl. zawierają laktozę jednowodną. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Produkt nie wywiera istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Jednakże prowadząc pojazdy lub obsługując urządzenia mechaniczne należy wziąć pod uwagę, że podczas badań dotyczących stosowania saksagliptyny obserwowano zawroty głowy.

Dane kliniczne przedstawione poniżej sugerują, że ryzyko wystąpienia interakcji mających istotne znaczenie kliniczne podczas stosowania z innymi produktami jest małe. Metabolizm saksagliptyny zachodzi przede wszystkim z udziałem cytochromu P450 3A4/5 (CYP3A4/5). W przeprowadzonych badaniach in vitro saksagliptyna i jej główny metabolit nie hamowały enzymów CYP1A2, 2A6, 2B6, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4, ani nie pobudzały enzymów CYP1A2, 2B6, 2C9 lub 3A4. W badaniach przeprowadzonych z udziałem zdrowych ochotników farmakokinetyka saksagliptyny i jej głównego metabolitu nie była istotnie zmieniona przez metforminę, glibenklamid, pioglitazon, digoksynę, simwastatynę, omeprazol, leki zobojętniające lub famotydynę. Dodatkowo, saksagliptyna nie zmieniała znacząco farmakokinetyki metforminy, glibenklamidu, pioglitazonu, digoksyny, simwastatyny, diltiazemu lub ketokonazolu. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i diltiazemu, umiarkowanie hamującego enzym CYP3A4/5, zwiększa Cmax i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 63% i 2,1 raza, a wartości dla aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 44 i 34%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ketokonazolu, silnego inhibitora enzymu CYP3A4/5, zwiększa Cmax i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 62% i 2,5 raza, a wartości dla aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 95% i 88%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ryfampicyny, silnie pobudzającej enzym CYP3A4/5, zmniejsza Cmax i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 53% i 76%. Ryfampicyna nie wpłynęła na ekspozycję aktywnego metabolitu i jego aktywność hamującą DPP4 w osoczu, w okresie pomiędzy dawkami. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i leków indukujących enzym CYP3A4/5 innych niż ryfampicyna (takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital i fenytoina) nie było badane i może powodować zmniejszenie stężenia saksagliptyny i zwiększenie stężenia jej głównego metabolitu. Należy uważnie kontrolować glikemię, jeśli saksagliptyna jest stosowana jednocześnie z silnym induktorem CYP3A4. Nie przeprowadzono szczegółowych badań nad wpływem palenia tytoniu, diety, leków roślinnych i alkoholu na farmakokinetykę saksagliptyny.

Nie prowadzono badań dotyczących stosowania saksagliptyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po podaniu dużych dawek. Zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Produktu nie powinno się stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie wiadomo czy saksagliptyna przenika do mleka karmiących kobiet. Badania na zwierzętach wykazały, że saksagliptyna i/lub jej metabolit przenika do mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Należy zdecydować czy przerwać karmienie piersią czy przerwać leczenie, uwzględniając korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią i korzyści wynikające z leczenia dla kobiety. Nie badano wpływu saksagliptyny na płodność u ludzi. Wpływ na płodność obserwowano u męskich i żeńskich osobników szczurów przy zastosowaniu wysokich dawek wywołujących objawy toksyczności.

W 6-u, podwójnie zaślepionych, kontrolowanych badaniach klinicznych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności, przeprowadzonych w celu oceny wpływu saksagliptyny na kontrolę glikemii, zrandomizowanych było 4148 pacjentów z cukrzycą typu 2, w tym 3021 otrzymywało produkt leczniczy. W analizie łącznej, ogólna częstość występowania działań niepożądanych w grupie pacjentów leczonych saksagliptyną w dawce 5 mg była zbliżona do placebo. Przerwanie udziału w badaniu z powodu wystąpienia zdarzeń niepożądanych było częstsze w grupie pacjentów otrzymujących saksagliptynę w dawce 5 mg w porównaniu do placebo (3,3% w porównaniu do 1,8%). Często przy leczeniu saksagliptyną, a także w skojarzeniu z metforminą, w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem (glibenklamidem), w skojarzeniu z tiazolidynidonem: zakażenia górnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego, zakażenia błony śluzowej żołądka i jelit, zakażenia zatok nosa, bóle głowy, wymioty. Ponadto w skojarzeniu z metforminą: (często) zakażenia nosa i gardła (podczas leczenia rozpoczynającego, skojarzonego); w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem: (bardzo często) hipoglikemia; skojarzeniu z tiazolidynidonem: (często) obrzęki obwodowe. Ponadto obserwowano: reakcje nadwrażliwości, wysypkę oraz niewielkie zmniejszenie bezwzględnej liczby limfocytów. Działania niepożądane opisywane jako przynajmniej prawdopodobne i zgłoszone u przynajmniej 2 pacjentów więcej, leczonych saksagliptyną w dawce 5 mg w porównaniu do grupy kontrolnej w monoterapii: (często) zawroty głowy, zmęczenie; w skojarzeniu z metforminą: (często) dyspepsja, bóle mięśni; w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem: (niezbyt często) zmęczenie, dyslipidemia, hipertriglicerydemia; stosowanie z metforminą, rozpoczynanie leczenia: (często) zapalenie błony śluzowej żołądka; (niezbyt często) bóle stawów, bóle mięśni, zaburzenia erekcji.

Wykazano, że produkt podawany doustnie, w dawkach dobowych do 400 mg przez 2 tyg. (dawka większa 80-krotnie od zalecanej dawki) był bezpieczny i dobrze tolerowany, bez znaczącego klinicznie wpływu na odstęp QTc lub na częstość pracy serca. W przypadku przedawkowania należy wdrożyć leczenie podtrzymujące, stosownie do stanu klinicznego pacjenta. Saksagliptyna i jej główny metabolit mogą być usunięte za pomocą hemodializy (23% dawki przez 4 h).

Saksagliptyna jest bardzo silnym (Ki: 1,3 nM), wybiórczym, odwracalnym, kompetycyjnym inhibitorem DPP-4. U pacjentów z cukrzycą typu 2 podanie saksagliptyny prowadzi do zahamowania aktywności enzymu DPP-4 przez 24 h. Po doustnym podaniu glukozy, zahamowanie DPP-4 powodowało 2–krotne do 3-krotnego zwiększenie stężenia krążących, czynnych hormonów inkretynowych, w tym glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) i zależnego od glukozy polipeptydu insulinotropowego (GIP), zmniejszenie stężenia glukagonu oraz zwiększenie zależnej od stężenia glukozy odpowiedzi komórek beta, co powodowało zwiększenie stężenia insuliny i stężenia peptydu C. Zwiększenie stężenia insuliny wydzielanej przez komórki beta trzustki i zmniejszenie stężenia glukagonu wydzielanego przez komórki alfa trzustki, było związane z mniejszym stężeniem glukozy na czczo i mniejszymi zwyżkami glikemii po doustnym podaniu glukozy lub po posiłku. Saksagliptyna, u pacjentów z cukrzycą typu 2 poprawia kontrolę glikemii przez zmniejszenie stężenia glukozy na czczo i po posiłku.

1 tabl. zawiera 5 mg saksagliptyny (w postaci chlorowodorku).

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.