Omvoh - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Omvoh jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z czynnym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, u których wystąpiła niewystarczająca odpowiedź na leczenie konwencjonalne lub terapię biologiczną, utrata odpowiedzi na takie leczenie lub jego nietolerancja.

Lek powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami i pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w diagnostyce i leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.

Dawkowanie i sposób podawania

Omvoh dostępny jest w dwóch postaciach:

• Roztwór do wstrzykiwań 100 mg/ml w ampułko-strzykawce lub wstrzykiwaczu półautomatycznym
• Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji 300 mg/15 ml

Schemat dawkowania składa się z dwóch etapów:

1. Dawka indukcyjna:

300 mg w infuzji dożylnej trwającej co najmniej 30 minut w tygodniach 0, 4 i 8.

2. Dawka podtrzymująca:

200 mg (2 ampułko-strzykawki lub 2 wstrzykiwacze półautomatyczne po 100 mg) we wstrzyknięciu podskórnym co 4 tygodnie, po zakończeniu dawkowania indukcyjnego.

Pacjenci powinni być oceniani po 12-tygodniowym dawkowaniu indukcyjnym. W przypadku wystąpienia dostatecznej odpowiedzi na leczenie należy przejść do dawkowania podtrzymującego.

Modyfikacje dawkowania:

U pacjentów, którzy nie osiągną dostatecznej korzyści terapeutycznej do 12. tygodnia leczenia indukcyjnego, można kontynuować podawanie mirikizumabu w dawce 300 mg w infuzji dożylnej w tygodniach 12, 16 i 20 (przedłużone leczenie indukcyjne). Jeśli dodatkowe leczenie dożylne przyniesie korzyści terapeutyczne, pacjenci mogą rozpocząć podskórne leczenie podtrzymujące mirikizumabem (200 mg) co 4 tygodnie, od tygodnia 24.

Mirikizumab należy odstawić u pacjentów, u których nie odnotowano korzyści terapeutycznych z przedłużonego leczenia indukcyjnego do tygodnia 24.

Pacjenci, u których stwierdzono utratę odpowiedzi terapeutycznej podczas leczenia podtrzymującego mogą otrzymywać mirikizumab 300 mg w infuzji dożylnej co 4 tygodnie, co daje łącznie 3 dawki (ponowna indukcja). Jeśli ta dodatkowa terapia dożylna przyniesie korzyści kliniczne, pacjenci mogą wznowić podskórne podawanie mirikizumabu co 4 tygodnie.

Nie oceniano skuteczności ani bezpieczeństwa wielokrotnego stosowania ponownej indukcji.

W przypadku pominięcia dawki należy poinstruować pacjenta, aby wykonał wstrzyknięcie tak szybko, jak to możliwe. Następnie należy wznowić dawkowanie co 4 tygodnie.

Szczególne grupy pacjentów:

Osoby w podeszłym wieku: Nie jest konieczne dostosowanie dawki. Ilość informacji dotyczących osób ≥75 lat jest ograniczona.

Zaburzenia czynności nerek lub wątroby: Nie przeprowadzono badań w tej grupie pacjentów. Na ogół nie oczekuje się, aby te stany medyczne miały znaczący wpływ na farmakokinetykę przeciwciał monoklonalnych i dlatego nie jest konieczne dostosowanie dawki.

Dzieci i młodzież: Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne. Stosowanie produktu u dzieci <2 lat nie jest właściwe we wskazaniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.

Schemat dawkowania Omvoh składa się z fazy indukcyjnej (300 mg i.v.) i podtrzymującej (200 mg s.c.), z możliwością modyfikacji w przypadku niedostatecznej odpowiedzi. Kluczowe jest monitorowanie odpowiedzi pacjenta i dostosowywanie leczenia.

Przeciwwskazania

Stosowanie produktu leczniczego Omvoh jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na substancję czynną (mirikizumab) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
• Znaczące klinicznie aktywne infekcje, w tym czynna gruźlica

Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć nadwrażliwość na składniki leku oraz aktywne infekcje, szczególnie gruźlicę.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Identyfikowalność

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu.

Reakcje nadwrażliwości

W badaniach klinicznych zgłaszano reakcje nadwrażliwości, głównie o nasileniu łagodnym lub umiarkowanym. Ciężkie reakcje występowały niezbyt często. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, w tym anafilaksji, należy natychmiast przerwać podawanie mirikizumabu i rozpocząć odpowiednie leczenie.

Zakażenia

Mirikizumab może zwiększać ryzyko ciężkich zakażeń. Nie należy rozpoczynać leczenia u pacjentów ze znaczącymi klinicznie aktywnymi zakażeniami, dopóki zakażenie nie ustąpi lub nie będzie odpowiednio leczone. Należy zachować ostrożność u pacjentów z przewlekłymi lub nawracającymi zakażeniami w wywiadzie.

Pacjentom należy zalecić zasięgnięcie porady lekarza w przypadku wystąpienia objawów znaczącego klinicznie ostrego lub przewlekłego zakażenia. W przypadku wystąpienia ciężkiego zakażenia należy rozważyć odstawienie mirikizumabu do czasu ustąpienia zakażenia.

Gruźlica

Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów należy zbadać pod kątem zakażenia gruźlicą (TB). Pacjentów otrzymujących mirikizumab należy monitorować pod kątem objawów czynnej gruźlicy w trakcie leczenia i po jego zakończeniu. U pacjentów z gruźlicą utajoną lub aktywną gruźlicą w wywiadzie, u których nie można potwierdzić odpowiedniego przebiegu leczenia, należy rozważyć włączenie leczenia przeciwgruźliczego przed rozpoczęciem stosowania mirikizumabu.

Uszkodzenie wątroby

U pacjentów otrzymujących mirikizumab odnotowano przypadki polekowego uszkodzenia wątroby. Należy monitorować stężenie enzymów wątrobowych i bilirubiny:

• Przed rozpoczęciem leczenia
• Co miesiąc podczas indukcji (w tym wydłużony okres indukcji, jeśli dotyczy)
• Następnie co 1-4 miesiące podczas leczenia podtrzymującego

W przypadku zaobserwowania zwiększonej aktywności AspAT/AlAT i podejrzenia polekowego uszkodzenia wątroby, należy przerwać podawanie mirikizumabu do czasu wykluczenia tego rozpoznania.

Szczepienia

Przed rozpoczęciem leczenia mirikizumabem należy rozważyć wykonanie wszystkich odpowiednich szczepień profilaktycznych zgodnie z aktualnymi wytycznymi. U pacjentów leczonych mirikizumabem należy unikać stosowania szczepionek zawierających żywe drobnoustroje.

Zawartość sodu

Produkt leczniczy zawiera 60 mg sodu w dawce 300 mg, co odpowiada 3% zalecanego przez WHO maksymalnego dziennego spożycia 2 g sodu dla osoby dorosłej. W przypadku rozcieńczenia leku w roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) ilość sodu będzie dodatkowo zwiększona.

Stosowanie mirikizumabu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta pod kątem reakcji nadwrażliwości, zakażeń (w tym gruźlicy) oraz funkcji wątroby. Należy zachować ostrożność przy szczepieniach i uwzględnić zawartość sodu w leku.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących interakcji mirikizumabu z innymi lekami. Jednak na podstawie dostępnych danych można stwierdzić, że:

• Jednoczesne przyjmowanie kortykosteroidów lub doustnych leków immunomodulujących nie wpływało na bezpieczeństwo stosowania mirikizumabu w badaniach dotyczących wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
• Populacyjne analizy danych farmakokinetycznych wykazały, że jednoczesne podawanie 5-ASA (kwasu 5-aminosalicylowego), kortykosteroidów lub doustnych leków immunomodulacyjnych (azatiopryny, merkaptopuryny, tioguaniny lub metotreksatu) u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego nie miało wpływu na klirens mirikizumabu.

Dotychczasowe dane nie wskazują na istotne interakcje mirikizumabu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Niemniej jednak, ze względu na brak formalnych badań interakcji, należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu innych leków.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Ilość danych dotyczących stosowania mirikizumabu u kobiet w ciąży jest ograniczona. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na rozrodczość. W ramach środków ostrożności zaleca się unikanie stosowania produktu w czasie ciąży.

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy mirikizumab przenika do mleka ludzkiego. Wiadomo jest, że ludzka IgG przenika do mleka ludzkiego w ciągu kilku pierwszych dni po porodzie, ale wkrótce po tym jej stężenie zmniejsza się do małych wartości. Nie można wykluczyć ryzyka dla niemowląt karmionych piersią w tym krótkim okresie. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać stosowanie produktu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Płodność

Nie oceniano wpływu mirikizumabu na płodność u ludzi.

Antykoncepcja

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia i przez co najmniej 10 tygodni po jego zakończeniu.

Ze względu na ograniczone dane dotyczące stosowania mirikizumabu w ciąży i podczas karmienia piersią, zaleca się ostrożność i indywidualną ocenę korzyści i ryzyka. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez 10 tygodni po jego zakończeniu.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane ze stosowaniem mirikizumabu to:

• Zakażenia górnych dróg oddechowych (7,9%, najczęściej zapalenie błony śluzowej nosa i gardła)
• Bóle głowy (3,3%)
• Wysypka (1,1%)
• Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (8,7%, podczas leczenia podtrzymującego)

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

• Reakcje nadwrażliwości związane z infuzją (0,4% pacjentów)
• Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT i AspAT)
• Rozwój przeciwciał przeciwlekowych (u maks. 23% pacjentów po 12 miesiącach leczenia)

Większość działań niepożądanych miała nasilenie łagodne do umiarkowanego.

Profil bezpieczeństwa mirikizumabu jest generalnie akceptowalny, z przewagą łagodnych do umiarkowanych działań niepożądanych. Kluczowe jest monitorowanie pacjentów pod kątem zakażeń, reakcji nadwrażliwości i funkcji wątroby.

Właściwości farmakologiczne

Mechanizm działania

Mirikizumab jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG4 przeciw interleukinie 23 (anty-IL-23). Wiąże się selektywnie z podjednostką p19 ludzkiej cytokiny IL-23 i hamuje jej interakcję z receptorem IL-23. IL-23 jest cytokiną regulatorową, która wpływa na różnicowanie, ekspansję i przeżycie subpopulacji limfocytów T (np. limfocytów Th17 i Tc17) oraz subpopulacji komórek uczestniczących w mechanizmie odporności wrodzonej. Te komórki są źródłem cytokin efektorowych, w tym IL-17A, IL-17F i IL-22, które przyczyniają się do rozwoju choroby zapalnej.

Selektywne blokowanie IL-23 przez mirikizumab normalizuje wytwarzanie tych cytokin, co prowadzi do zmniejszenia stanu zapalnego w jelicie grubym u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.

Mirikizumab działa poprzez selektywne hamowanie IL-23, kluczowej cytokiny w patogenezie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, co prowadzi do normalizacji odpowiedzi immunologicznej i zmniejszenia stanu zapalnego.