Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Nutriflex® Peri

Amino acids + Electrolytes + Glucose

inf. doż. [zestaw 2 roztw.]
1 poj. 1 l
Iniekcje
Lz
100%
-

Wskazania do stosowania

Nutriflex® Peri jest wskazany do dostarczenia dziennego zapotrzebowania energii, aminokwasów, elektrolitów i płynów podczas żywienia pozajelitowego pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym katabolizmem. Produkt stosuje się w sytuacjach, gdy żywienie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciwwskazane.

Preparat zapewnia kompleksowe pokrycie zapotrzebowania organizmu na składniki odżywcze niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, rozwoju i regeneracji tkanek. Aminokwasy stanowią podstawowy budulec białek, a glukoza dostarcza energii niezbędnej do optymalnego wykorzystania aminokwasów. Elektrolity są kluczowe dla utrzymania funkcji metabolicznych i fizjologicznych organizmu.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Nutriflex® Peri należy dostosować indywidualnie do potrzeb i stanu klinicznego pacjenta. Preparat podaje się w infuzji dożylnej, jest odpowiedni do podawania przez żyły obwodowe.

Grupa wiekowa Maksymalna dawka dobowa Maksymalna szybkość infuzji
Dorośli i młodzież ≥15 lat 40 ml/kg mc./dobę 2,0 ml/kg mc./godz.
Dzieci 3-5 lat 37,5 ml/kg mc./dobę 2,0 ml/kg mc./godz.
Dzieci 6-14 lat 25 ml/kg mc./dobę 2,0 ml/kg mc./godz.

Przykładowe dawkowanie dla pacjenta o masie ciała 70 kg: maksymalna szybkość infuzji 140 ml/godz., co odpowiada podaży 5,6 g aminokwasów/godz. i 11,2 g glukozy/godz.

Długość leczenia dla wskazanych zastosowań jest nieograniczona. Podczas długotrwałego podawania preparatu konieczne jest zapewnienie odpowiedniego zaopatrzenia w dodatkową energię (najlepiej w postaci lipidów), niezbędne kwasy tłuszczowe, pierwiastki śladowe i witaminy.

W przypadku dzieci należy uwzględnić ograniczenia całkowitego dobowego poboru płynów: 3-5 lat: 80-100 ml/kg mc., 6-10 lat: 60-80 ml/kg mc., 11-14 lat: 50-70 ml/kg mc.

Przeciwwskazania

Nutriflex® Peri jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

  • Wrodzone zaburzenia przemiany aminokwasów
  • Niestabilny metabolizm (np. niewyrównana cukrzyca, kwasica metaboliczna)
  • Hiperglikemia niereagująca na dawki insuliny do 6 jednostek/godz.
  • Patologicznie podwyższone stężenie elektrolitów w surowicy
  • Krwotok śródczaszkowy lub śródrdzeniowy
  • Stwierdzona nadwrażliwość na którykolwiek ze składników
  • Noworodki, niemowlęta i dzieci poniżej 2 lat (ze względu na skład)

Dodatkowo, przeciwwskazania związane z żywieniem pozajelitowym obejmują:

  • Niestabilny układ krążenia z zagrożeniem życia (zapaść i wstrząs)
  • Hipoksja komórkowa, kwasica
  • Śpiączka nieznanego pochodzenia
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Ciężka niewydolność nerek bez leczenia nerkozastępczego

Przeciwwskazania ogólne związane z terapią infuzyjną to: przewodnienie, ostry obrzęk płuc, niewyrównana niewydolność serca.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Nutriflex® Peri należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • Podwyższona osmolarność surowicy
  • Zaburzenia czynności serca lub nerek
  • Zaburzenia metabolizmu płynów i elektrolitów
  • Niewydolność nerek, wątroby, nadnerczy, serca lub płuc
  • Ryzyko hiperglikemii
  • Ryzyko zespołu ponownego odżywienia u pacjentów niedożywionych lub wyczerpanych

Konieczne jest ścisłe monitorowanie stanu pacjenta, obejmujące bilans płynów, stężenie elektrolitów we krwi, równowagę kwasowo-zasadową, stężenie glukozy we krwi, stężenie azotu mocznikowego we krwi oraz czynność wątroby. W przypadku długotrwałego podawania należy monitorować także liczbę krwinek i krzepnięcie krwi.

Należy zapewnić odpowiednią substytucję potasu, magnezu i fosforanów, szczególnie u pacjentów z ryzykiem zespołu ponownego odżywienia. Konieczne może być również uzupełnienie pierwiastków śladowych, zwłaszcza miedzi i cynku, których wydalanie z moczem zwiększa się podczas infuzji aminokwasów.

Warto zapamiętać
  • Nutriflex® Peri jest odpowiedni do infuzji przez żyły obwodowe
  • Preparat wymaga ścisłego monitorowania stanu pacjenta, szczególnie w zakresie gospodarki wodno-elektrolitowej i glikemii

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Nie stwierdzono interakcji Nutriflex® Peri z innymi lekami. Należy jednak pamiętać, że preparat nie powinien być podawany równocześnie z krwią tym samym zestawem do infuzji ze względu na ryzyko pseudoglutynacji.

W przypadku mieszania preparatu z innymi roztworami lub emulsjami, należy zapewnić ich zgodność.

Ciąża i laktacja

Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania Nutriflex® Peri w czasie ciąży. Nie przeprowadzono badań przedklinicznych dotyczących wpływu preparatu na ciążę, rozwój zarodka/płodu, przebieg porodu i rozwój w okresie poporodowym. Lekarz powinien starannie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka przed zastosowaniem preparatu u kobiet w ciąży.

Działania niepożądane

Działania niepożądane związane ze stosowaniem Nutriflex® Peri są rzadkie i zazwyczaj wynikają z nieprawidłowego dawkowania lub niewłaściwej szybkości infuzji. Do najczęstszych należą:

  • Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: zespół ponownego odżywienia, hipoglikemia (szczególnie u dzieci poniżej 3 lat i pacjentów z zaburzonym metabolizmem glukozy)
  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: wielomocz osmotyczny

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy przerwać infuzję lub zmniejszyć dawkę preparatu.

Przedawkowanie

Przy właściwym dawkowaniu przedawkowanie Nutriflex® Peri jest mało prawdopodobne. W przypadku przedawkowania mogą wystąpić następujące objawy:

  • Przewodnienie hipertoniczne
  • Zaburzenia równowagi elektrolitowej
  • Obrzęk płuc
  • Utrata aminokwasów przez nerki z zaburzeniami równowagi aminokwasów
  • Hiperglikemia, cukromocz, odwodnienie
  • Śpiączka hiperglikemiczna i hiperosmolarna

W przypadku przedawkowania należy natychmiast przerwać infuzję. Dalsze postępowanie zależy od występujących objawów i ich nasilenia. Przy ponownym rozpoczęciu infuzji zaleca się stopniowe zwiększanie szybkości podawania i częste monitorowanie stanu pacjenta.

Skład preparatu

Nutriflex® Peri jest dostępny w dwukomorowych pojemnikach o pojemności 1000 ml lub 2000 ml. Po zmieszaniu zawartości obu komór, 1000 ml roztworu zawiera:

  • Aminokwasy: 40 g (w tym izoleucyna, leucyna, lizyna, metionina, fenyloalanina, treonina, tryptofan, walina, arginina, histydyna, alanina, kwas asparaginowy, kwas glutaminowy, glicyna, prolina, seryna)
  • Glukoza jednowodna: 88 g (co odpowiada 80 g glukozy bezwodnej)
  • Elektrolity: sód, potas, wapń, magnez, chlorki, fosforany, octany

Wartość energetyczna: 2010 kJ (480 kcal) na 1000 ml. Osmolarność: 900 mosmol/l.

Preparat zapewnia kompleksowe pokrycie zapotrzebowania organizmu na aminokwasy, glukozę i elektrolity, stanowiąc podstawę żywienia pozajelitowego dla pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym katabolizmem.



Wskazania

Dostarczenie dziennego zapotrzebowania energii, aminokwasów, elektrolitów i płynów podczas żywienia pozajelitowego pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym katabolizmem, jeśli żywienie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciwwskazane.

Dawkowanie jest dostosowywane indywidualnie do potrzeb danego pacjenta i jego stanu klinicznego. Młodzież w wieku 15 lat i starsza oraz dorośli. Maks. 40 ml/kg mc./dobę, co odpowiada: 1,6 g aminokwasów na kg mc./dobę; 3,2 g glukozy na kg mc./dobę; jeśli to możliwe zalecane jest ciągłe podawanie preparatu. Szybkość infuzji należy dostosować indywidualnie do stanu metabolicznego i klinicznego danego pacjenta. Na przykład: maks. 2,0 ml na kg mc/godz., co odpowiada: 0,08 g aminokwasów na kg mc./dobę; 0,16 g glukozy na kg mc./dobę. W przypadku pacjenta ważącego 70 kg odpowiada to szybkości infuzji równej 140 ml na godz. Ilość podanych aminokwasów wynosi wtedy 5,6 g na godz., a glukozy 11,2 na godz. W szczególnych sytuacjach klinicznych, np. hemodializa, może być konieczne zastosowanie większej szybkości infuzji. Dzieci i młodzież. Podane poniżej dawki dla tej grupy wiekowej są wartościami średnimi, służącymi jako wytyczne. Dokładne dawkowanie należy dostosować indywidualnie do wieku, etapu rozwoju i dominującej choroby. Zaopatrzenie w kalorie należy dostosować indywidualnie do zapotrzebowania energetycznego w danym okresie wzrostu. W razie potrzeby możliwe jest podanie dodatkowych infuzji glukozy lub lipidów. Dawka dobowa dla dzieci w wieku 3-5 lat: 37,5 ml na kg mc., co odpowiada 1,5 g aminokwasów na kg mc. i 3,0 g węglowodanów na kg mc. Dawka dobowa dla dzieci w wieku 6-14 lat: 25 ml na kg mc., co odpowiada 1,0 g aminokwasów na kg mc. i 2,0 g węglowodanów na kg mc. Szybkość infuzji: max. 2,0 ml na kg mc./godz., co odpowiada 0,08 g aminokwasów na kg mc./godz. i 0,16 g węglowodanów na kg mc./godz. Szybkość wkraplania: max. 0,7 kropli na kg mc./minutę. Jeśli potrzebne są większe dawki, należy uwzględnić następujące ograniczenia całkowitego dobowego poboru płynów: 3-5 lat 80-100 ml na kg mc.; 6-10 lat 60-80 ml na kg mc.; 11-14 lat 50-70 ml na kg mc. Długość leczenia dla wymienionych wskazań jest nieograniczona. Podczas długotrwałego podawania preparatu konieczne jest zapewnienie odpowiedniego zaopatrzenia w dodatkową energię (najlepiej w postaci lipidów), niezbędne kwasy tłuszczowe, pierwiastki śladowe i wit.

Infuzja dożylna. Odpowiedni do infuzji przez żyły obwodowe.

Związane z preparatem: wrodzone zaburzenia przemiany aminokwasów; niestabilny metabolizm (np. niewyrównana cukrzyca, kwasica metaboliczna); hiperglikemia nie odpowiadająca na dawki insuliny do 6 jednostek/godz.; patologicznie podwyższone wartości stężenia elektrolitów w surowicy; krwotok śródczaszkowy lub śródrdzeniowy; stwierdzona nadwrażliwość na którykolwiek ze składników. Ze względu na skład, preparatu nie należy podawać noworodkom, niemowlętom i dzieciom poniżej 2 lat. Związane z żywieniem pozajelitowym: niestabilny układ krążenia z zagrożeniem życia (zapaść i wstrząs); hipoksja komórkowa, kwasica; śpiączka nieznanego pochodzenia; ciężka niewydolność wątroby; ciężka niewydolność nerek (oliguria, lub anuria) bez leczenia nerkozastępczego. Związane ogólnie z terapią infuzyjną: przewodnienie; ostry obrzęk płuc; niewyrównana niewydolność serca.

Należy zachować ostrożność w przypadku podwyższonej osmolarności surowicy. Jak w przypadku wszystkich roztworów do infuzji dużych ilości płynów, preparat należy podawać z zachowaniem ostrożności pacjentom z zaburzeniami czynności serca lub nerek. Przed podaniem preparatu należy wyrównać zaburzenia metabolizmu płynów i elektrolitów (np. odwodnienie hipotoniczne, hiponatremia). Zbyt szybka infuzja może prowadzić do przeładowania płynami i patologicznego stężenia elektrolitów w surowicy, przewodnienia i obrzęku płuc. W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek należy ostrożnie skorygować dawkę uwzględniając indywidualne potrzeby, stopień niewydolności narządu oraz rodzaj wprowadzonego leczenia zastępczego (hemodializa, filtracja krwi itd.). Również w przypadku pacjentów z niewydolnością wątroby, nadnerczy, serca i płuc należy ostrożnie skorygować dawkę uwzględniając indywidualne potrzeby i stopień niewydolności narządu. Jak w przypadku wszystkich roztworów zawierających węglowodany, podawanie preparatu może prowadzić do hiperglikemii. Należy monitorować stężenie glukozy we krwi. W przypadku występowania hiperglikemii należy zmniejszyć szybkość infuzji lub podać insulinę. W celu uniknięcia wystąpienia zespołu ponownego odżywienia (refeeding syndrome) u niedożywionych lub wyczerpanych pacjentów należy stopniowo wprowadzać żywienie pozajelitowe z zachowaniem dużej ostrożności. Należy zapewnić odpowiednią substytucję potasu, magnezu i fosforanów. Infuzji dożylnej aminokwasów towarzyszy zwiększone wydalanie z moczem pierwiastków śladowych, w szczególności miedzi, a zwłaszcza cynku. Należy uwzględnić ten fakt w dawkowaniu pierwiastków śladowych, w szczególności podczas długotrwałego żywienia dożylnego. Monitoring kliniczny powinien obejmować bilans płynów, stężenie elektrolitów we krwi, równowagę kwasowo-zasadową, stężenie glukozy we krwi, stężenie azotu mocznikowego we krwi. Należy również monitorować czynność wątroby. Częstotliwość i rodzaj badań laboratoryjnych powinny być dostosowane do ogólnego stanu pacjenta. Podczas długotrwałego podawania należy dokładnie monitorować także liczbę krwinek i krzepnięcie krwi. Może być konieczna podaż dodatkowej energii w postaci lipidów, jak również odpowiednie zaopatrzenie w niezbędne kwasy tłuszczowe, elektrolity, witaminy i pierwiastki śladowe. Preparatu nie należy podawać równocześnie z krwią tym samym zestawem do infuzji ze względu na ryzyko pseudoglutynacji. Jak w przypadku wszystkich roztworów dożylnych, podczas infuzji preparatu konieczne jest ścisłe przestrzeganie zasad aseptyki. Preparat jest preparatem złożonym. W przypadku mieszania preparatu z innymi roztworami lub emulsjami, należy zapewnić ich zgodność. W przypadku podawania preparatu do żył obwodowych należy uwzględnić stan żył. Zaleca się regularną zmianę miejsca dostępu do żyły.

Nie stwierdzono.

Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania preparatu w czasie ciąży. Nie przeprowadzono badań przedklinicznych z preparatem dotyczących wpływu na ciążę, rozwój zarodka/płodu, przebieg porodu i/lub rozwój w okresie poporodowym. Lekarz przepisujący preparat powinien rozważyć stosunek korzyści/ryzyka przed podaniem preparatu kobietom w ciąży.

Niepożądane działania wywołane przez składniki preparatu Nutriflex peri są rzadkie i są zazwyczaj związane z nieprawidłowym dawkowaniem i/lub niewłaściwą szybkością infuzji. Występujące działania niepożądane są zazwyczaj odwracalne i ustępują po przerwaniu leczenia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: żywienie pozajelitowe niedożywionych lub wyczerpanych pacjentów pełnymi dawkami i przy pełnej szybkości infuzji od samego początku i bez odpowiedniej substytucji potasu, magnezu i fosforanów może prowadzić do zespołu ponownego odżywienia (refeeding syndrome), charakteryzującego się niedoborem potasu, fosforanów i magnezu we krwi. Objawy kliniczne mogą rozwinąć się w ciągu kilku dni od rozpoczęcia żywienia pozajelitowego i mogą obejmować niedokrwistość hemolityczną wskutek niedoboru fosforanów i senność. Nagłe przerwanie wysokich dawek infuzji glukozy podczas żywienia pozajelitowego może prowadzić do hipoglikemii, w szczególności u dzieci w wieku poniżej 3 lat i u pacjentów z zaburzonym metabolizmem glukozy. Zaburzenia żołądka i jelit: mogą wystąpić nudności i wymioty. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: w przypadku wymuszonej infuzji może wystąpić wielomocz wywołany osmotycznie wskutek wysokiej osmolarności. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy przerwać infuzję lub, jeśli jest to właściwe, kontynuować infuzję w mniejszych dawkach.

W przypadku właściwego dawkowania nie jest spodziewane przedawkowanie preparatu. Objawy przedawkowania płynów i elektrolitów: przewodnienie hipertoniczne, zaburzenie równowagi elektrolitowej i obrzęk płuc. Objawy przedawkowania aminokwasów: utrata aminokwasów przez nerki z następczymi zaburzeniami równowagi aminokwasów, nudności, wymioty i dreszcze. Objawy przedawkowania glukozy: hiperglikemia, cukromocz, odwodnienie, hiperosmolalność, śpiączka hiperglikemiczna i hiperosmolarna. W przypadku przedawkowania wskazane jest natychmiastowe przerwanie infuzji. Dalsze postępowanie terapeutyczne zależy od występujących objawów i ich stopnia ciężkości. W przypadku ponownego rozpoczęci infuzji po ustąpieniu objawów zalecane jest, aby szybkość infuzji była zwiększana stopniowo i zalecany jest częsty monitoring.

Żywienie pozajelitowe musi dostarczać organizmowi wszystkie składniki wymagane do rozwoju i regeneracji tkanek. Aminokwasy odgrywają główną rolę, stanowiąc jednostkę budulcową do syntezy białek. Jednakże, w celu zapewnienia optymalnego wykorzystania aminokwasów, konieczne jest dostarczenie źródła energii. Częściowo mogą go stanowić węglowodany. Ponieważ glukoza może być wykorzystywana przez organizm bezpośrednio, jest ona preferowanym węglowodanem. Dodatkową energię najlepiej podawać w formie tłuszczów. Elektrolity są podawane w celu utrzymania funkcji metabolicznych i fizjologicznych.

Dwukomorowy pojemnik: komora dolna - 600 ml lub 1200 ml roztworu zawiera glukozę, chlorek sodu i chlorek wapnia; komora górna - 400 ml lub 800 ml roztworu zawiera pozostałe składniki. Po połączeniu zawartości obu komór otrzymuje się 1000 ml lub 2000 ml roztworu o składzie: 1000 ml preparatu zawiera: 2,34 g izoleucyny, 3,13 g leucyny, 2,84 g chlorowodorku lizyny (2,27 g lizyny), 1,96 g metioniny, 3,51 g fenyloalaniny, 1,82 g treoniny, 0,57 g tryptofanu, 2,6 g waliny, 4,98 g monoglutaminianu argininy (2,7 g argininy, 2,28 g kwasu glutaminowego), 1,69 g chlorowodorku histydyny (1,25 g histydyny), 4,85 g alaniny, 1,5 g kwasu asparaginowego, 1,22 g kwasu glutaminowego, 1,65 g glicyny, 3,4 g proliny, 3,0 g seryny, 0,86 g czterowodnego octanu magnezu, 1,56 g trójwodnego octanu sodu, 0,78 g jednozasadowego fosforanu potasu, 0,52 g wodorotlenku potasu, 0,5 g wodorotlenku sodu, 88,0 g jednowodnej glukozy (co odpowiada 80,0 g glukozy), 0,17 g chlorku sodu, 0,37 g dwuwodnego chlorku wapnia. 1000 ml preparatu dostarcza: 27 mmol sodu, 15 mmol potasu, 2,5 mmol wapnia, 4 mmol magnezu, 31,6 mmol chloru, 5,7 mmol fosforanów, 19,5 mmol octanów, 40 g aminokwasów (5,7 g azotu). Wartość energetyczna: 2010 kJ (480 kcal). Osmolarność: 900 mosmol/l.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.