Nutriflex® Lipid peri - inf. [zestaw 2 roztw.+ emulsja] 5 poj. 1250 ml

Wyszukaj produkt

Nutriflex^® Lipid peri

Amino acids + Electrolytes + Glucose

inf. [zestaw 2 roztw.+ emulsja]

5 poj. 1250 ml

Iniekcje

100%

Nutriflex® Lipid peri - kompleksowe żywienie pozajelitowe

Nutriflex® Lipid peri to preparat przeznaczony do żywienia pozajelitowego, dojentom z łagodnym lub umiarkowanym katabolizmem. Produkt zapewnia pokrycie dziennego zapotrzebowania na energię, aminokwasy, elektrolity i płyny w sytuacjach, gdy żywienie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciwwskazane.

Wskazania do stosowania

Preparat jest wskazany do stosowania u pacjentów wymagających żywienia pozajelitowego, u których niemożliwe jest zapewnienie odpowiedniej podaży składników odżywczych drogą doustną lub dojelitową. Dotyczy to w szczególności pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym katabolizmem, u których konieczne jest dostarczenie energii, aminokwasów, elektrolitów i płynów.

Nutriflex® Lipid peri umożliwia kompleksowe pokrycie zapotrzebowania organizmu na składniki odżywcze niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, rozwoju i regeneracji tkanek.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie preparatu Nutriflex® Lipid peri powinno być dostosowane indywidualnie do potrzeb i stanu klinicznego pacjenta. Zaleca się ciągłe podawanie preparatu, jeśli jest to możliwe.

Grupa wiekowa	Dawkowanie	Maksymalna szybkość infuzji
Młodzież ≥15 lat i dorośli	Maks. 40 ml/kg mc./dobę	2,0 ml/kg mc./h
Dzieci 3-5 lat	37,5 ml/kg mc./dobę	2,0 ml/kg mc./h
Dzieci 6-14 lat	25 ml/kg mc./dobę	2,0 ml/kg mc./h

Szybkość infuzji należy dostosować indywidualnie do stanu metabolicznego i klinicznego pacjenta. Dla pacjenta o masie ciała 70 kg, maksymalna szybkość infuzji wynosi 140 ml/h, co odpowiada podaży 5,6 g/h aminokwasów i 11,2 g/h glukozy.

W szczególnych sytuacjach klinicznych, np. podczas hemodializy, może być konieczne zastosowanie większej szybkości infuzji. Należy pamiętać o ograniczeniach całkowitego dobowego poboru płynów, szczególnie u dzieci i młodzieży.

Przeciwwskazania

Stosowanie preparatu Nutriflex® Lipid peri jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

Wrodzone zaburzenia przemiany aminokwasów
Niestabilny metabolizm (np. niewyrównana cukrzyca, kwasica metaboliczna)
Hiperglikemia nieodpowiadająca na dawki insuliny do 6 jednostek/h
Patologicznie podwyższone stężenie elektrolitów w surowicy
Krwotok śródczaszkowy lub śródrdzeniowy
Stwierdzona nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu

Ze względu na skład, preparatu nie należy podawać noworodkom, niemowlętom i dzieciom poniżej 2 lat.

Dodatkowo, przeciwwskazania związane z żywieniem pozajelitowym obejmują:

Niestabilny układ krążenia z zagrożeniem życia (zapaść i wstrząs)
Hipoksja komórkowa, kwasica
Śpiączka nieznanego pochodzenia
Ciężka niewydolność wątroby
Ciężka niewydolność nerek (oliguria lub anuria) bez leczenia nerkozastępczego

Przeciwwskazania ogólne związane z terapią infuzyjną to:

Przewodnienie
Ostry obrzęk płuc
Niewyrównana niewydolność serca

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania preparatu Nutriflex® Lipid peri należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

Podwyższona osmolarność surowicy
Zaburzenia czynności serca lub nerek
Zaburzenia metabolizmu płynów i elektrolitów
Niewydolność wątroby, nadnerczy, serca lub płuc

Przed rozpoczęciem podawania preparatu należy wyrównać zaburzenia metabolizmu płynów i elektrolitów. Zbyt szybka infuzja może prowadzić do przeładowania płynami, patologicznego stężenia elektrolitów w surowicy, przewodnienia i obrzęku płuc.

U pacjentów z niewydolnością nerek, wątroby, nadnerczy, serca lub płuc należy ostrożnie skorygować dawkę, uwzględniając indywidualne potrzeby i stopień niewydolności narządu.

Podawanie preparatu może prowadzić do hiperglikemii. Należy monitorować stężenie glukozy we krwi i w razie potrzeby zmniejszyć szybkość infuzji lub podać insulinę.

U niedożywionych lub wyczerpanych pacjentów należy stopniowo wprowadzać żywienie pozajelitowe, aby uniknąć wystąpienia zespołu ponownego odżywienia (refeeding syndrome). Konieczne jest zapewnienie odpowiedniej substytucji potasu, magnezu i fosforanów.

Podczas długotrwałego podawania preparatu należy monitorować stężenie pierwiastków śladowych, szczególnie miedzi i cynku, oraz zapewnić ich odpowiednią suplementację.

Monitoring kliniczny

Podczas stosowania preparatu Nutriflex® Lipid peri zaleca się regularne monitorowanie następujących parametrów:

Bilans płynów
Stężenie elektrolitów we krwi
Równowaga kwasowo-zasadowa
Stężenie glukozy we krwi
Stężenie azotu mocznikowego we krwi
Czynność wątroby
Liczba krwinek i krzepnięcie krwi (przy długotrwałym podawaniu)

Częstotliwość i rodzaj badań laboratoryjnych powinny być dostosowane do ogólnego stanu pacjenta.

Interakcje

Nie stwierdzono istotnych interakcji preparatu Nutriflex® Lipid peri z innymi lekami. Należy jednak pamiętać, że preparatu nie należy podawać równocześnie z krwią tym samym zestawem do infuzji ze względu na ryzyko pseudoglutynacji.

Ciąża i laktacja

Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania preparatu Nutriflex® Lipid peri w czasie ciąży. Nie przeprowadzono badań przedklinicznych dotyczących wpływu na ciążę, rozwój zarodka/płodu, przebieg porodu i rozwój w okresie poporodowym. Lekarz przepisujący preparat powinien rozważyć stosunek korzyści do ryzyka przed podaniem kobietom w ciąży.

Działania niepożądane

Podczas stosowania preparatu Nutriflex® Lipid peri mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania (zespół ponownego odżywienia, hipoglikemia)
Zaburzenia żołądka i jelit (nudności, wymioty)
Zaburzenia nerek i dróg moczowych (wielomocz wywołany osmotycznie)

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy przerwać infuzję lub, jeśli jest to właściwe, kontynuować infuzję w mniejszych dawkach.

Przedawkowanie

W przypadku właściwego dawkowania nie jest spodziewane przedawkowanie preparatu. Jednakże, w razie przedawkowania mogą wystąpić następujące objawy:

Przewodnienie hipertoniczne
Zaburzenie równowagi elektrolitowej
Obrzęk płuc
Utrata aminokwasów przez nerki z następczymi zaburzeniami równowagi aminokwasów
Nudności, wymioty, dreszcze
Hiperglikemia, cukromocz, odwodnienie
Hiperosmolarność
Śpiączka hiperglikemiczna i hiperosmolarna

W przypadku przedawkowania należy natychmiast przerwać infuzję i wdrożyć odpowiednie postępowanie terapeutyczne. Przy ponownym rozpoczęciu infuzji zaleca się stopniowe zwiększanie szybkości podawania i częsty monitoring parametrów klinicznych i laboratoryjnych.

Warto zapamiętać

Nutriflex® Lipid peri zapewnia kompleksowe żywienie pozajelitowe, dostarczając energię, aminokwasy, elektrolity i płyny.
Dawkowanie preparatu musi być indywidualnie dostosowane do potrzeb pacjenta, z uwzględnieniem jego stanu klinicznego i metabolicznego.

Mechanizm działania

Nutriflex® Lipid peri dostarcza organizmowi wszystkie składniki niezbędne do rozwoju i regeneracji tkanek. Aminokwasy stanowią jednostkę budulcową do syntezy białek, glukoza jest preferowanym źródłem energii, a elektrolity są podawane w celu utrzymania funkcji metabolicznych i fizjologicznych. Preparat zapewnia optymalną kompozycję składników odżywczych, umożliwiając efektywne wykorzystanie aminokwasów i glukozy przez organizm.

Długość stosowania preparatu Nutriflex® Lipid peri nie jest ograniczona, jednak podczas długotrwałego podawania konieczne jest zapewnienie odpowiedniego zaopatrzenia w dodatkową energię (najlepiej w postaci lipidów), niezbędne kwasy tłuszczowe, pierwiastki śladowe i witaminy.

Wskazania

Dostarczenie dziennego zapotrzebowania energii, aminokwasów, elektrolitów i płynów podczas żywienia pozajelitowego pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym katabolizmem, jeśli żywienie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciwwskazane.

Dawkowanie

Dawkowanie jest dostosowywane indywidualnie do potrzeb danego pacjenta i jego stanu klinicznego. Młodzież w wieku 15 lat i starsza oraz dorośli: maks. 40 ml/kg mc./dobę. Jeśli to możliwe zalecane jest ciągłe podawanie preparatu. Szybkość inf. należy dostosować indywidualnie do stanu metabolicznego i klinicznego danego pacjenta. Maks. 2,0 ml/kg mc./h. W przypadku pacjenta ważącego 70 kg odpowiada to szybkości inf. równej 140 ml/h. Ilość podanych aminokwasów wynosi wtedy 5,6 g/h, a glukozy 11,2/h. W szczególnych sytuacjach klinicznych, np. hemodializa, może być konieczne zastosowanie większej szybkości inf. Podane poniżej dawki dla tej grupy wiekowej są wartościami średnimi, służącymi jako wytyczne. Dokładne dawkowanie należy dostosować indywidualnie do wieku, etapu rozwoju i dominującej choroby. Zaopatrzenie w kalorie należy dostosować indywidualnie do zapotrzebowania energetycznego w danym okresie wzrostu. Dzieci i młodzież. Dawka dobowa (wiek 3-5 lat): 37,5 ml/kg mc. Dawka dobowa (6-14 lat): 25 ml/kg mc. Szybkość inf: maks. 2,0 ml/kg m.c./h. Szybkość wkraplania: maks. 0,7 kropli/kg mc./minutę. Jeśli potrzebne są większe dawki, należy uwzględnić następujące ograniczenia całkowitego dobowego poboru płynów: 3-5 lat: 80-100 ml/kg mc.; 6-10 lat: 60-80 ml/kg mc.; 11-14 lat: 50-70 ml/kg m.c. Długość leczenia dla wymienionych wskazań jest nieograniczona. Długość stosowania. Podczas długotrwałego podawania preparatu konieczne jest zapewnienie odpowiedniego zaopatrzenia w dodatkową energię (najlepiej w postaci lipidów), niezbędne kwasy tłuszczowe, pierwiastki śladowe i wit.

Przeciwwskazania

Związane z produktem: wrodzone zaburzenia przemiany aminokwasów; niestabilny metabolizm (np. niewyrównana cukrzyca, kwasica metaboliczna); hiperglikemia nie odpowiadająca na dawki insuliny do 6 jednostek/h; patologicznie podwyższone wartości stężenia elektrolitów w surowicy; krwotok śródczaszkowy lub śródrdzeniowy; stwierdzona nadwrażliwość na którykolwiek ze składników. Ze względu na skład, preparatu nie należy podawać noworodkom, niemowlętom i dzieciom poniżej 2 lat. Związane z żywieniem pozajelitowym: niestabilny układ krążenia z zagrożeniem życia (zapaść i wstrząs); hipoksja komórkowa, kwasica; śpiączka nieznanego pochodzenia; ciężka niewydolność wątroby; ciężka niewydolność nerek (oliguria, lub anuria) bez leczenia nerkozastępczego. Związane ogólnie z terapią infuzyjną: przewodnienie; ostry obrzęk płuc; niewyrównana niewydolność serca.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Należy zachować ostrożność w przypadku podwyższonej osmolarności surowicy. Preparat należy podawać z zachowaniem ostrożności pacjentom z zaburzeniami czynności serca lub nerek. Przed podaniem preparatu należy wyrównać zaburzenia metabolizmu płynów i elektrolitów (np. odwodnienie hipotoniczne, hiponatremia). Zbyt szybka infuzja może prowadzić do przeładowania płynami i patologicznego stężenia elektrolitów w surowicy, przewodnienia i obrzęku płuc. W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek należy ostrożnie skorygować dawkę uwzględniając indywidualne potrzeby, stopień niewydolności narządu oraz rodzaj wprowadzonego leczenia zastępczego (hemodializa, filtracja krwi itd.). Również w przypadku pacjentów z niewydolnością wątroby, nadnerczy, serca i płuc należy ostrożnie skorygować dawkę uwzględniając indywidualne potrzeby i stopień niewydolności narządu. podawanie preparatu może prowadzić do hiperglikemii. Należy monitorować stężenie glukozy we krwi. W przypadku występowania hiperglikemii należy zmniejszyć szybkość infuzji lub podać insulinę. W celu uniknięcia wystąpienia zespołu ponownego odżywienia (refeeding syndrome) u niedożywionych lub wyczerpanych pacjentów należy stopniowo wprowadzać żywienie pozajelitowe z zachowaniem dużej ostrożności. Należy zapewnić odpowiednią substytucję potasu, magnezu i fosforanów. Infuzji dożylnej aminokwasów towarzyszy zwiększone wydalanie z moczem pierwiastków śladowych, w szczególności miedzi, a zwłaszcza cynku. Należy uwzględnić ten fakt w dawkowaniu pierwiastków śladowych, w szczególności podczas długotrwałego żywienia dożylnego. Monitoring kliniczny powinien obejmować bilans płynów, stężenie elektrolitów we krwi, równowagę kwasowo-zasadową, stężenie glukozy we krwi, stężenie azotu mocznikowego we krwi. Należy również monitorować czynność wątroby. Częstotliwość i rodzaj badań laboratoryjnych powinny być dostosowane do ogólnego stanu pacjenta. Podczas długotrwałego podawania należy dokładnie monitorować także liczbę krwinek i krzepnięcie krwi. Może być konieczna podaż dodatkowej energii w postaci lipidów, jak również odpowiednie zaopatrzenie w niezbędne kwasy tłuszczowe, elektrolity, witaminy i pierwiastki śladowe. Preparatu nie należy podawać równocześnie z krwią tym samym zestawem do infuzji ze względu na ryzyko pseudoglutynacji. Podczas infuzji preparatu konieczne jest ścisłe przestrzeganie zasad aseptyki. W przypadku mieszania preparatu z innymi roztworami lub emulsjami, należy zapewnić ich zgodność. W przypadku podawania do żył obwodowych należy uwzględnić stan żył. Zaleca się regularną zmianę miejsca dostępu do żyły.

Interakcje

Nie stwierdzono.

Ciąża i laktacja

Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania preparatu w czasie ciąży. Nie przeprowadzono badań przedklinicznych z preparatem dotyczących wpływu na ciążę, rozwój zarodka/płodu, przebieg porodu i/lub rozwój w okresie poporodowym. Lekarz przepisujący preparat powinien rozważyć stosunek korzyści/ryzyka przed podaniem kobietom w ciąży.

Działania niepożądane

Występujące działania niepożądane są zazwyczaj odwracalne i ustępują po przerwaniu leczenia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania. Żywienie pozajelitowe niedożywionych lub wyczerpanych pacjentów pełnymi dawkami i przy pełnej szybkości infuzji od samego początku i bez odpowiedniej substytucji potasu, magnezu i fosforanów może prowadzić do zespołu ponownego odżywienia (refeeding syndrome), charakteryzującego się niedoborem potasu, fosforanów i magnezu we krwi. Objawy kliniczne mogą rozwinąć się w ciągu kilku dni od rozpoczęcia żywienia pozajelitowego i mogą obejmować niedokrwistość hemolityczną wskutek niedoboru fosforanów i senność. Nagłe przerwanie wysokich dawek infuzji glukozy podczas żywienia pozajelitowego może prowadzić do hipoglikemii, w szczególności u dzieci w wieku poniżej 3 lat i u pacjentów z zaburzonym metabolizmem glukozy. Zaburzenia żołądka i jelit: mogą wystąpić nudności i wymioty. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: w przypadku wymuszonej infuzji może wystąpić wielomocz wywołany osmotycznie wskutek wysokiej osmolarności. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy przerwać infuzję lub, jeśli jest to właściwe, kontynuować infuzję w mniejszych dawkach.

Przedawkowanie

W przypadku właściwego dawkowania nie jest spodziewane przedawkowanie preparatu. Objawy przedawkowania płynów i elektrolitów: przewodnienie hipertoniczne, zaburzenie równowagi elektrolitowej i obrzęk płuc. Objawy przedawkowania aminokwasów: utrata aminokwasów przez nerki z następczymi zaburzeniami równowagi aminokwasów, nudności, wymioty i dreszcze. Objawy przedawkowania glukozy: hiperglikemia, cukromocz, odwodnienie, hiperosmolarność, śpiączka hiperglikemiczna i hiperosmolarna. W przypadku przedawkowania wskazane jest natychmiastowe przerwanie infuzji. Dalsze postępowanie terapeutyczne zależy od występujących objawów i ich stopnia ciężkości. W przypadku ponownego rozpoczęci infuzji po ustąpieniu objawów zalecane jest, aby szybkość infuzji była zwiększana stopniowo i zalecany jest częsty monitoring.

Działanie

Żywienie pozajelitowe musi dostarczać organizmowi wszystkie składniki wymagane do rozwoju i regeneracji tkanek. Aminokwasy odgrywają główną rolę, stanowiąc jednostkę budulcową do syntezy białek. Jednakże, w celu zapewnienia optymalnego wykorzystania aminokwasów, konieczne jest dostarczenie źródła energii. Częściowo mogą go stanowić węglowodany. Ponieważ glukoza może być wykorzystywana przez organizm bezpośrednio, jest ona preferowanym węglowodanem. Dodatkową energię najlepiej podawać w formie tłuszczów. Elektrolity są podawane w celu utrzymania funkcji metabolicznych i fizjologicznych.