Nolvadex® D - informacje dla lekarza

Wskazania

Nolvadex® D jest wskazany w leczeniu raka piersi.

Dawkowanie

Należy określić optymalną długość leczenia dla każdego pacjenta indywidualnie.

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci, dlatego nie zaleca się jego stosowania w tej grupie wiekowej.

Przeciwwskazania

Nolvadex® D jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

• Ciąża - nie wolno stosować produktu w czasie ciąży
• Nadwrażliwość na tamoksyfen lub którąkolwiek substancję pomocniczą produktu

Zanotowano nieliczne przypadki poronień spontanicznych, wad płodów oraz zgonów płodów po zastosowaniu tamoksyfenu. Nie ustalono jednak związku przyczynowego tych zdarzeń ze stosowaniem leku.

Ostrzeżenia specjalne i środki ostrożności

Wpływ na układ rozrodczy

U niektórych pacjentek przed menopauzą może dojść do zahamowania miesiączkowania podczas stosowania tamoksyfenu. Obserwowano zwiększenie częstości występowania zmian w błonie śluzowej macicy, takich jak przerost, polipy i rak. Odnotowano również zwiększoną częstość występowania mięsaków macicy. Mechanizm powstawania tych zmian nie jest znany, ale prawdopodobnie są one skutkiem działania tamoksyfenu podobnego do działania estrogenów.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentek, u których wcześniej podczas leczenia tamoksyfenem występowały działania niepożądane ze strony układu rozrodczego, zwłaszcza krwawienia z dróg rodnych, zaburzenia miesiączkowania, upławy, bóle i/lub uczucie ciężkości w dole brzucha. W przypadku ponownego wystąpienia tych objawów należy niezwłocznie rozpocząć postępowanie diagnostyczne.

Ryzyko nowotworów wtórnych

Podczas badań klinicznych obserwowano u pacjentek leczonych tamoksyfenem z powodu raka piersi występowanie pierwotnych nowotworów innych niż nowotwór drugiej piersi lub błony śluzowej macicy. Nie ustalono związku przyczynowo-skutkowego między występowaniem tych nowotworów a podawaniem tamoksyfenu. Znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest jasne.

Ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych

Ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej było 2-3 krotnie większe u zdrowych ochotniczek zażywających tamoksyfen. U pacjentek z rakiem piersi należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Decyzja o zastosowaniu tamoksyfenu powinna być podjęta na podstawie oceny ryzyka i korzyści wynikających z leczenia. U niektórych pacjentek uzasadnione może być zastosowanie jednoczesne tamoksyfenu i profilaktyki przeciwzakrzepowej.

Ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej zwiększa się wraz z wiekiem, w przypadku znacznej otyłości oraz w przypadku występowania innych czynników ryzyka tej choroby. U pacjentek z rakiem piersi ryzyko jest większe również w przypadku jednoczesnego stosowania chemioterapii.

Interakcje z inhibitorami CYP2D6

Dane literaturowe wykazują, że u osób słabo metabolizujących z udziałem CYP2D6 występuje obniżone stężenie endoksyfenu, jednego z najważniejszych aktywnych metabolitów tamoksyfenu. Jednoczesne stosowanie leków hamujących działanie izoenzymu CYP2D6 może prowadzić do zmniejszenia stężenia aktywnego metabolitu. Dlatego też podczas stosowania tamoksyfenu należy w miarę możliwości unikać jednoczesnego stosowania potencjalnych inhibitorów izoenzymu CYP2D6 (np. paroksetyny, fluoksetyny, chinidyny, cynakalcetu lub bupropionu).

Wpływ na prowadzenie pojazdów

Jest mało prawdopodobne, aby produkt miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak w związku ze zgłaszanym uczuciem zmęczenia po zastosowaniu produktu, należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, gdy takie objawy utrzymują się.

Interakcje

Podczas jednoczesnego stosowania tamoksyfenu i leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny może zwiększyć się działanie przeciwzakrzepowe. Zaleca się kontrolowanie parametrów układu krzepnięcia u pacjentów leczonych jednocześnie tymi lekami.

Jednoczesne stosowanie tamoksyfenu i leków cytotoksycznych zwiększa ryzyko powikłań zatorowo-zakrzepowych. Należy rozważyć stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej podczas chemioterapii.

Zastosowanie tamoksyfenu w połączeniu z inhibitorem aromatazy (np. anastrozolem) jako leczenie uzupełniające nie wykazało większej skuteczności terapii w porównaniu ze stosowaniem tamoksyfenu w monoterapii.

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tamoksyfenu i innych leków, które zwiększają aktywność enzymu CYP3A4 układu enzymatycznego cytochromu P450 (np. ryfampicyny). Zwiększenie aktywności enzymu CYP3A4 może spowodować zmniejszenie stężenia leku w surowicy.

Opisano interakcje farmakokinetyczne z inhibitorami izoenzymu CYP2D6, wykazujące 65-75% zmniejszenie stężenia w osoczu endoksyfenu. Podczas jednoczesnego stosowania tamoksyfenu z lekami przeciwdepresyjnymi z grupy SSRI (np. paroksetyną) w niektórych badaniach zgłaszano zmniejszenie skuteczności tamoksyfenu.

Ciąża i laktacja

Nie wolno stosować tamoksyfenu u kobiet w ciąży. Zanotowano nieliczne przypadki poronień spontanicznych, wad płodów oraz zgonów płodów po zastosowaniu tamoksyfenu, choć nie ustalono związku przyczynowego tych zmian ze stosowaniem leku.

Kobiety, które w okresie leczenia mogą zajść w ciążę, powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji, inne niż hormonalne środki antykoncepcyjne. U pacjentek w okresie przed menopauzą należy wykluczyć ciążę przed rozpoczęciem leczenia tamoksyfenem.

Brak danych dotyczących przenikania tamoksyfenu do mleka kobiet karmiących, dlatego należy unikać stosowania tamoksyfenu u tej grupy pacjentek. Decyzja o zaprzestaniu karmienia lub zaprzestaniu leczenia powinna zostać podjęta po uwzględnieniu korzyści dla matki wynikających z kontynuowania leczenia.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Nolvadex® D obejmują:

• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, biegunka, zaparcia
• Zaburzenia metabolizmu: zatrzymanie płynów w ustroju
• Zaburzenia układu rozrodczego: krwawienie z dróg płciowych, upławy, świąd sromu
• Zaburzenia skóry: wysypki skórne, łysienie
• Zaburzenia naczyniowe: uderzenia gorąca
• Zaburzenia ogólne: zmęczenie

Rzadziej występujące, ale istotne działania niepożądane to:

• Zaburzenia zakrzepowo-zatorowe
• Zmiany w błonie śluzowej macicy, w tym nowotwory
• Zaburzenia widzenia, w tym zaćma i retinopatia
• Zaburzenia czynności wątroby

W przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, może być konieczne zmniejszenie dawki leku (do dawki nie mniejszej niż 20 mg/dobę) lub jego odstawienie.

Przedawkowanie

Po przedawkowaniu Nolvadex® D można oczekiwać nasilenia działań niepożądanych związanych z farmakologicznym działaniem leku. Zanotowano doniesienia, że produkt podany w kilkakrotnie większej dawce od zalecanej może spowodować wydłużenie odstępu QT w wykresie EKG. Nie ma specyficznej odtrutki dla tamoksyfenu. Po przedawkowaniu należy zastosować leczenie objawowe.

Mechanizm działania

Nolvadex® D (tamoksyfen) jest niesteroidową pochodną trifenyloetylenu, wykazującą szerokie spektrum działań farmakologicznych jako antagonista lub agonista estrogenów, zależnie od tkanki. U pacjentek z rakiem piersi, na poziomie guza, tamoksyfen działa przede wszystkim jako antyestrogen, zapobiegając wiązaniu się estrogenów z receptorem estrogenowym.

U pacjentek ze stwierdzoną lub nieznaną obecnością receptora estrogenowego w guzie, wspomagająca terapia tamoksifenem wykazała znaczącą redukcję wznowień nowotworu i wydłużenie 10-letniej przeżywalności, osiągając znacząco lepsze efekty podczas 5-letniego leczenia w porównaniu z 1-2-letnią terapią.

Dodatkowo, u kobiet po menopauzie tamoksyfen prowadzi do zmniejszenia stężenia cholesterolu całkowitego oraz lipoprotein o małej gęstości (LDL) o 10-20%. Tamoksyfen nie zmniejsza wysycenia mineralnego kości u kobiet po menopauzie.

Skład

1 tabletka powlekana Nolvadex® D zawiera 20 mg tamoksyfenu w postaci cytrynianu tamoksyfenu (30,4 mg).

Lek zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Produkt zawiera również dwutlenek tytanu, który może wywoływać problemy u niewielkiej liczby osób wrażliwych na ten składnik.