Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Nimotop® S

Nimodipine

tabl. powl.
30 mg
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
268,91

Nimotop® S - Charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Nimotop® S jest wskazany w doustnej kontynuacji profilaktyki i leczenia niedokrwiennych ubytków neurologicznych spowodowanych skurczem naczyń krwionośnych mózgu po krwotoku podpajęczynówkowym w następstwie pęknięcia tętniaka.

Lek wykazuje szczególne działanie zapobiegające zwężeniu naczyń mózgowych oraz niedokrwieniu tkanki mózgowej. Może też zapobiegać lub eliminować efekt zwężenia naczyń wywoływany in vitro przez różne substancje wazoaktywne, krew i produkty jej rozpadu.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawkowanie Czas trwania leczenia
Profilaktyka 6 x 60 mg nimodypiny/dobę co 4 h 7 dni po zakończeniu leczenia dożylnego
Leczenie 6 x 60 mg nimodypiny/dobę co 4 h 7 dni po zakończeniu leczenia dożylnego

Tabela: Schemat dawkowania Nimotop® S w zależności od wskazania

Zwykle najpierw podaje się nimodypinę dożylnie przez 5-14 dni, a następnie kontynuuje się leczenie doustnie w dawce 360 mg/dobę, czyli 6 x po 2 tabletki (6 x 60 mg nimodypiny).

U pacjentów, u których występują działania niepożądane, należy zmniejszyć dawkę lub nawet zaprzestać podawania leku. Ciężkie upośledzenie czynności wątroby, szczególnie marskość wątroby, może spowodować zwiększenie biodostępności nimodypiny. W takich przypadkach należy - w zależności od wartości ciśnienia tętniczego - zmniejszyć dawkę leku lub, jeżeli jest to konieczne, rozważyć jego odstawienie.

W przypadku jednoczesnego podania z inhibitorami lub aktywatorami CYP 3A4 może być konieczne dostosowanie dawkowania.

Sposób podawania:
  • Tabletki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością płynu
  • Należy unikać soku grapefruitowego
  • Produkt można przyjmować niezależnie od posiłków
  • Pomiędzy kolejnymi dawkami należy zachować co najmniej 4 godziny przerwy

Prawidłowe dawkowanie i sposób podawania Nimotop® S są kluczowe dla osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego przy jednoczesnej minimalizacji ryzyka działań niepożądanych. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz stosujących leki wpływające na aktywność CYP 3A4.

Przeciwwskazania

Stosowanie Nimotop® S jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na nimodypinę lub inne składniki produktu
  • Jednoczesne stosowanie leków przeciwpadaczkowych: fenobarbitalu, fenytoiny lub karbamazepiny (znacząco obniżają skuteczność nimodypiny podawanej doustnie)
  • Jednoczesne stosowanie ryfampicyny (znacząco obniża skuteczność nimodypiny podawanej doustnie)

Przed rozpoczęciem terapii Nimotop® S należy dokładnie przeanalizować historię choroby pacjenta oraz stosowane przez niego leki, aby wykluczyć potencjalne przeciwwskazania i zminimalizować ryzyko interakcji lekowych.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Monitorowanie pacjentów: Zaleca się monitorowanie stanu pacjentów ze zwiększoną zawartością wody w tkance mózgowej (uogólniony obrzęk mózgu), mimo że nie wykazano zależności pomiędzy leczeniem za pomocą produktu a zwiększeniem ciśnienia śródczaszkowego.

Pacjenci z niskim ciśnieniem: Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów ze znacznie obniżonym ciśnieniem tętniczym krwi (ciśnienie skurczowe <100 mm Hg).

Interakcje z układem CYP3A4: Nimodypina jest metabolizowana z udziałem układu enzymów związanych z cytochromem P-450 3A4. Leki hamujące ten układ enzymów mogą zwiększać stężenie nimodypiny w surowicy. Do takich leków należą m.in.: antybiotyki makrolidowe, inhibitory proteazy wirusa HIV, przeciwgrzybicze azole, niektóre leki przeciwdepresyjne, cymetydyna, kwas walproinowy. Po jednoczesnym podaniu tych leków oraz nimodypiny należy monitorować ciśnienie tętnicze krwi pacjenta oraz, jeśli to konieczne, zmniejszyć dawkę nimodypiny.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów: Nimodypina może powodować upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych, obsługi maszyn i sprawności psychofizycznej ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy.

Stosowanie Nimotop® S wymaga ścisłego monitorowania stanu pacjenta, szczególnie w przypadku współistniejących chorób lub jednoczesnego stosowania innych leków. Należy poinformować pacjenta o potencjalnym wpływie leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Warto zapamiętać
  • Nimotop® S jest skuteczny w profilaktyce i leczeniu niedokrwiennych ubytków neurologicznych po krwotoku podpajęczynówkowym
  • Lek wykazuje silniejsze działanie na tętnice mózgowe niż na inne naczynia tętnicze, co może być związane z jego lipofilnymi właściwościami

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Nimodypina wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, głównie ze względu na jej metabolizm z udziałem cytochromu P-450 3A4. Najważniejsze interakcje obejmują:

  • Leki przeciwpadaczkowe: Fenobarbital, fenytoina, karbamazepina - znacząco obniżają biodostępność nimodypiny (przeciwwskazane)
  • Ryfampicyna: Obniża skuteczność nimodypiny (przeciwwskazane)
  • Inhibitory CYP3A4: Antybiotyki makrolidowe, inhibitory proteazy HIV, azole przeciwgrzybicze, nefazodon, fluoksetyna, chinupristina/dalfopristina, cymetydyna, kwas walproinowy - mogą zwiększać stężenie nimodypiny w surowicy
  • Leki przeciwnadciśnieniowe: Może nasilać ich działanie hipotensyjne
  • Zydowudyna: Może zwiększać AUC zydowudyny
  • Sok grapefruitowy: Może zwiększać stężenie nimodypiny w surowicy i wydłużać jej działanie

Nie zaobserwowano istotnych interakcji z haloperidolem, diazepamem, digoksyną, glibenklamidem, indometacyną, ranitydyną i warfaryną.

Ze względu na liczne potencjalne interakcje, przed rozpoczęciem terapii Nimotop® S należy dokładnie przeanalizować wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta. W trakcie leczenia konieczne jest monitorowanie pacjenta pod kątem ewentualnych działań niepożądanych i dostosowywanie dawki w razie potrzeby.

Wpływ na ciążę i laktację

Ciąża: Brak danych dotyczących stosowania nimodypiny u kobiet ciężarnych. Jeżeli produkt trzeba podać kobiecie ciężarnej, należy uwzględniając ciężkość stanu klinicznego pacjentki dokonać szczegółowego rozważenia korzyści do ryzyka.

Karmienie piersią: Nimodypina i jej metabolity przenikają do mleka kobiet karmiących w stężeniu odpowiadającym stężeniu w surowicy matki. Zaleca się zaprzestanie karmienia piersią w trakcie terapii nimodypiną.

Wpływ na płodność: W pojedynczych przypadkach zapłodnień in-vitro zaobserwowano odwracalny wpływ antagonistów kanału wapniowego na biochemiczne zmiany w główce plemników prowadzące do osłabienia produkowanej spermy.

Stosowanie Nimotop® S u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinno być ograniczone do sytuacji, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Należy rozważyć alternatywne metody karmienia niemowląt podczas terapii.

Działania niepożądane

Najczęściej obserwowane działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia krwi: Trombocytopenia (niezbyt często)
  • Reakcje nadwrażliwości: Reakcje alergiczne, wysypka (niezbyt często)
  • Zaburzenia układu nerwowego: Ból głowy (niezbyt często)
  • Zaburzenia serca: Tachykardia (niezbyt często), bradykardia (rzadko)
  • Zaburzenia naczyniowe: Obniżenie ciśnienia tętniczego, rozszerzenie naczyń (niezbyt często)
  • Zaburzenia żołądka i jelit: Mdłości (niezbyt często), niedrożność jelita (rzadko)
  • Zaburzenia wątroby: Przejściowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (rzadko)

Mimo że Nimotop® S jest generalnie dobrze tolerowany, pacjenci powinni być monitorowani pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie w zakresie układu sercowo-naczyniowego i funkcji wątroby.

Przedawkowanie

Objawy: Znaczne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, tachykardia lub bradykardia, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, nudności.

Postępowanie:

  • Natychmiastowe odstawienie leku
  • Leczenie objawowe
  • Płukanie żołądka z dodatkiem węgla aktywowanego
  • W przypadku znacznego zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi - dożylne podanie dopaminy lub noradrenaliny

Ze względu na brak specyficznego antidotum, leczenie przedawkowania Nimotop® S opiera się głównie na postępowaniu objawowym.

W przypadku podejrzenia przedawkowania Nimotop® S kluczowe jest szybkie wdrożenie leczenia objawowego, ze szczególnym uwzględnieniem monitorowania i stabilizacji funkcji układu sercowo-naczyniowego.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Nimodypina jest pochodną 1,4-dihydropirydyny, należącą do grupy leków blokujących kanały wapniowe. Hamuje napływ jonów wapnia do komórek mięśni gładkich ścian naczyniowych, co prowadzi do zahamowania skurczu naczyń.

Kluczowe właściwości farmakokinetyczne:

  • Wykazuje silniejsze działanie na tętnice mózgowe niż na inne naczynia tętnicze
  • Przechodzi przez barierę krew-mózg dzięki lipofilnym właściwościom
  • Stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym u pacjentów po krwotoku podpajęczynówkowym: około 12,5 ng/ml

Unikalne właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne nimodypiny sprawiają, że jest ona szczególnie skuteczna w leczeniu zaburzeń naczyniowych mózgu, zwłaszcza po krwotoku podpajęczynówkowym.

Skład

1 tabletka powlekana zawiera 30 mg nimodypiny jako substancji czynnej.

Znajomość składu preparatu jest istotna dla prawidłowego dawkowania oraz identyfikacji potencjalnych źródeł reakcji alergicznych u pacjentów.



Wskazania

Doustna kontynuacja profilaktyki i leczenia niedokrwiennych ubytków neurologicznych spowodowanych skurczem naczyń krwionośnych mózgu po krwotoku podpajęczynówkowym w następstwie pęknięcia tętniaka.

Zwykle najpierw podaje się nimodypinę dożylnie przez 5-14 dni, a następnie doustnie w dawce 360 mg/dobę, czyli 6 x po 2 tabl. (6 x 60 mg nimodypiny). U pacjentów, u których występują działania niepożądane, należy zmniejszyć dawkę lub nawet zaprzestać podawania leku. Ciężkie upośledzenie czynności wątroby, szczególnie marskość wątroby, może spowodować - w wyniku zmniejszenia efektu 1-szego przejścia i osłabienia metabolizmu - zwiększenie biodostępności nimodypiny. Działania terapeutyczne oraz niepożądane, np. obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, mogą być znacznie nasilone. W takich przypadkach należy - w zależności od wartości ciśnienia tętniczego - zmniejszyć dawkę leku lub, jeżeli jest to konieczne, rozważyć jego odstawienie. W przypadku jednoczesnego podania z inhibitorami lub aktywatorami CYP 3A4 może być konieczne dostosowanie dawkowania. Czas trwania leczenia. W profilaktyce: po zakończeniu leczenia dożylnego zalecana jest kontynuacja terapii nimodypiną przez 7 dni w dawce 6 x 60 mg nimodypiny/dobę co 4 h. W leczeniu: po zakończeniu leczenia dożylnego 6 x 60 mg/dobę co 4 h przez 7 dni.

Tabl. należy połykać w całości, popijając niewielką ilością płynu, należy jednak unikać soku grapefruitowego. Produkt można przyjmować niezależnie od posiłków. Pomiędzy kolejnymi dawkami należy zachować, co najmniej, 4 h przerwy.

Nadwrażliwość na nimodypinę lub inne składniki produktu. Stosowanie leków przeciwpadaczkowych: fenobarbitalu, fenytoiny lub karbamazepiny znacząco obniża skuteczność nimodypiny podawanej doustnie. Dlatego jednoczesne stosowanie doustne nimodypiny oraz wyżej wymienionych leków przeciwpadaczkowych jest przeciwwskazane. Stosowanie ryfampicyny znacząco obniża skuteczność nimodypiny podawanej doustnie, dlatego jednoczesne stosowanie doustne nimodypiny i ryfampicyny jest przeciwwskazane.

Mimo że nie wykazano zależności pomiędzy leczeniem za pomocą produktu a zwiększeniem ciśnienia śródczaszkowego, zaleca się monitorowanie stanu pacjentów ze zwiększoną zawartością wody w tkance mózgowej (uogólniony obrzęk mózgu). Należy także zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów ze znacznie obniżonym ciśnieniem tętniczym krwi (ciśnienie skurczowe <100 mm Hg). Nimodypina jest metabolizowana z udziałem układu enzymów związanych z cytochromem P-450 3A4 dlatego wszystkie leki, które zwiększają bądź zmniejszają aktywność tego układu enzymów mogą modyfikować efekt 1-szego przejścia lub klirens nimodypiny. Leki, o których wiadomo, iż hamują układ cytochromu P450 3A4, a co za tym idzie mogą zwiększać stężenie nimodypiny w surowicy, to m.in.: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna), ihnibitiory proteazy wirusa HIV (np. rytonavir), przeciwgrzybicze azole (np. ketokonazol), przeciwdepresyjne: nefazodon i fluoksetyna, chinupristina/dalfopristina, cymetydyna, kwas walproinowy. Po jednoczesnym podaniu powyższych leków oraz nimodypiny należy monitorować ciśnienie tętnicze krwi pacjenta oraz, jeśli to konieczne, należy zmniejszyć dawkę nimodypiny. Nimodypina może powodować upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych, obsługi maszyn i sprawności psychofizycznej ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy.

Nimodypina jest metabolizowana z udziałem układu enzymów, związanych z cytochromem P-450 3A4, których największe stężenie występuje w wątrobie i błonie śluzowej jelita. Dlatego wszystkie leki, które zwiększają bądź zmniejszają aktywność tego układu enzymów mogą modyfikować efekt 1-szego przejścia (po podaniu doustnym) lub klirens nimodypiny. Należy wziąć pod uwagę zakres oraz czas trwania interakcji, jeśli nimodypina jest podawana z opisanymi poniżej lekami. Na podstawie doświadczeń z innym inhibitorem kanału wapniowego (nifedypiną) należy przypuszczać, że ryfampicyna nasila metabolizm nimodypiny w wyniku indukcji enzymatycznej. Jednoczesne podanie ryfampicyny może obniżać skuteczność nimodypiny, dlatego też jednoczesne stosowanie obu substancji jest przeciwwskazane. Wcześniejsze długotrwałe stosowanie leków przeciwpadaczkowych: fenobarbitalu, fenytoiny lub karbamazepiny znacząco obniża biodostępność nimodypiny podawanej doustnie. Dlatego jednoczesne stosowanie doustne nimodypiny oraz wyżej wymienionych leków przeciwpadaczkowych jest przeciwwskazane. Nie przeprowadzono badań interakcji nimodypiny i antybiotyków makrolidowych, jednak wybrane substancje z tej grupy (np. erytromycyna) zmniejszają aktywność enzymów związanych z cytochromem P450 3A4 i nie można wykluczyć możliwości ich interakcji z nimodypiną. Azytromycyna, jakkolwiek należąca do makrolidów, nie hamuje aktywności izoenzymu CYP3A4. Nie przeprowadzono badań nad potencjalnymi interakcjami między nimodypiną a inhibitorami proteazy wirusa HIV. Dla leków z tej klasy wykazano potencjalny hamujący wpływ na cytochrom P450 3A4. Nie można wykluczyć możliwości istotnego klinicznie zwiększenia stężenia nimodypiny w osoczu w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów proteazy wirusa HIV. Nie przeprowadzono badań nad potencjalnymi interakcjami między nimodypiną a ketokonazolem. Zaobserwowano szereg interakcji między dihydropirydynowymi antagonistami kanału wapniowego a przeciwgrzybiczymi azolami, które hamują cytochrom P450 3A4. Nie można wykluczyć, że z powodu mniej nasilonego efektu 1-szego przejścia znacząco zwiększy się ogólna biodostępność nimodypiny w przypadku jednoczesnego stosowania przeciwgrzybiczych azoli. Nie przeprowadzono badań nad potencjalnymi interakcjami między nimodypiną a nefazodonem. Jak donoszono, nefadozon może wykazywać potencjalnie hamujący wpływ na cytochrom P450 3A4. Nie można wykluczyć możliwości zwiększenia stężenia nimodypiny w osoczu w przypadku jednoczesnego stosowania nefazodonu. Jednoczesne podanie nimodypiny i fluoksetyny w stanie stacjonarnym prowadziło do zwiększenia stężenia nimodypiny w surowicy o 50%. Ekspozycja na fluoksetynę ulegała znaczącemu zmniejszeniu, podczas gdy ekspozycja na jej aktywny metabolit - norfluoksetynę, nie ulegała zmianie. Na podstawie doświadczeń z innym inhibitorem kanału wapniowego (nifedypiną) należy przypuszczać, że jednoczesne podanie chinupristiny/dalfopristiny może prowadzić do zwiększenia stężenia nimodypiny w osoczu krwi. Jednoczesne podanie cymetydyny może prowadzić do zwiększenia stężenia nimodypiny w osoczu krwi. Jednoczesne podanie kwasu walproinowego może prowadzić do zwiększenia stężenia nimodypiny w osoczu krwi. Jednoczesne podanie nimodypiny i nortryptyliny w stanie stacjonarnym prowadziło do niewielkiego zmniejszenia ekspozycji na nimodypinę i nie zmieniało stężenia nortryptyliny w surowicy. Jednoczesne podanie nimodypiny może nasilać hipotensyjne działanie leków przeciw nadciśnieniowych takich jak: diuretyki, blokujących receptory β-adrenergiczne, inhibitorów ACE, antagonistów receptorów A1, innych inhibitorów kanału wapniowego, środków blokujących receptory α-adrenergiczne, inhibitorów enzymu fosfodiesterazy 5 (PDE5), α-metyldopa. Jeśli konieczne jest zastosowanie nimodypiny w połączeniu wymienionymi lekami należy systematycznie kontrolować stan pacjenta. Badania przeprowadzone na małpach, którym podawano jednocześnie zydowudynę dożylnie i nimodypinę w postaci wlewu skutkowało znaczącym zwiększeniem pola powierzchni pod krzywą zależności stężenia od czasu (AUC) podczas gdy wyraźnie zmniejszyła się objętość dystrybucji i klirens. Sok grapefruitowy hamuje cytochrom P450 3A4. Podanie dihydropirydynowych antagonistów kanału wapniowego z sokiem grapefruitowym prowadzi do zwiększenia stężenia nimodypiny w surowicy oraz wydłużenia jej działania w związku z zmniejszeniem metabolizmu efektu 1-szego przejścia lub zmniejszeniem klirensu. W konsekwencji efekt przeciwnadciśnieniowy może ulec zwiększeniu. Efekt ten może się utrzymać, co najmniej 4 dni po spożyciu soku grapefruitowego, dlatego też należy unikać spożywania soku grapefruitowego w trakcie terapii nimodypiną. Nie zaobserwowano interakcji nimodypiny z jednocześnie podawanym: haloperidolem, diazepamem, digoksyną, glibenklamidem, indometacyną, ranitydyną, warfaryną.

Nie ma danych dotyczących stosowania nimodypiny u kobiet ciężarnych. Jeżeli produkt trzeba podać kobiecie ciężarnej należy uwzględniając ciężkość stanu klinicznego pacjentki dokonać szczegółowego rozważenia korzyści do ryzyka. Wykazano, że nimodypina i jej metabolity przenikają do mleka kobiet karmiących w stężeniu odpowiadającym stężeniu w surowicy matki. Zaleca się zaprzestania karmienia piersią w trakcie terapii nimodypiną. W pojedynczych przypadkach zapłodnień in-vitro zaobserwowano odwracalny wpływ antagonistów kanału wapniowego na biochemiczne zmiany w główce plemników prowadzące do osłabienia produkowanej spermy.

Zmiany w liczbie komórek krwi: (niezbyt często) trombocytopenia. Ostre reakcje nadwrażliwości: (niezbyt często) reakcje alergiczne, wysypka. Nieswoiste objawy naczyniowomózgowe: (niezbyt często) ból głowy. Nieswoiste arytmie: (niezbyt często) tachykardia; (rzadko) bradykardia. Nieswoiste objawy sercowo-naczyniowe: (niezbyt często) obniżenie ciśnienia tętniczego, rozszerzenie naczyń. Objawy ze strony żołądka i jelit: (niezbyt często) mdłości; (rzadko) niedrożność jelita. Słabe do umiarkowanych reakcje wątrobowe: (rzadko) przejściowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Objawami zatrucia występującego w wyniku ostrego przedawkowania, są: znaczne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, tachykardia lub bradykardia, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, nudności. W przypadku ostrego przedawkowania należy natychmiast odstawić lek. Należy wdrożyć leczenie objawowe. Jako środek nagłej pomocy należy rozważyć płukanie żołądka z dodatkiem węgla aktywowanego. Jeśli doszło do znacznego zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi, można podać dożylnie dopaminę lub noradrenalinę. Ze względu na brak specyficznego antidotum należy wdrożyć leczenie objawowe w przypadku wystąpienia innych działań ubocznych zależnie ich manifestacji.

Nimodypina jest pochodną 1,4-dihydropirydyny, należącą do grupy leków blokujących kanały wapniowe. Proces skurczu komórek mięśni gładkich zależy od jonów wapnia, które napływają do tych komórek w czasie depolaryzacji, w postaci wolnego prądu przezbłonowego. Nimodypina hamuje napływ jonów wapnia do tych komórek i w ten sposób hamuje skurcz mięśni gładkich ścian naczyniowych. W doświadczeniach na zwierzętach nimodypina wykazywała silniejsze działanie na tętnice mózgowe niż na inne naczynia tętnicze. Prawdopodobnie ze względu na wysoce lipofilne właściwości przechodzi przez barierę krew-mózg. U pacjentów po krwotoku podpajęczynówkowym leczonych nimodypiną w płynie mózgowo-rdzeniowych stwierdzano stężenia na poziomie 12,5 ng/ml. Nimodypina wykazuje szczególne działanie zapobiegające zwężeniu naczyń mózgowych oraz niedokrwieniu tkanki mózgowej. Może też zapobiegać lub eliminować efekt zwężenia naczyń wywoływany in vitro przez różne substancje wykazujące takie działanie (np. serotonina, prostaglandyny i histamina) a także przez krew i produkty jej rozpadu. Nimodypina ma także właściwości neurofarmakologiczne i psychofarmakologiczne.

1 tabl. powl. zawiera 30 mg nimodypiny.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.