Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Neosine

Inosine pranobex

syrop
0,25 g/5 ml
1 op. 150 ml
Doustnie
OTC
100%
33,32
Neosine
tabl. powl.
500 mg
50 szt.
Doustnie
OTC
100%
74,98
Neosine
tabl. powl.
500 mg
20 szt.
Doustnie
OTC
100%
33,32

Neosine - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Neosine jest wskazany do stosowania wspomagająco u pacjentów z obniżoną odpornością oraz w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. Lek wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe poprzez pobudzenie odpowiedzi odpornościowej organizmu.

Aktywnym składnikiem leku jest pranobeks inozyny - syntetyczna pochodna puryny, będąca kompleksem inozyny z 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowym w stosunku molarnym 1:3.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Neosine ustala się indywidualnie na podstawie masy ciała pacjenta oraz nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na kilka równych dawek pojedynczych. Standardowy czas leczenia wynosi 5-14 dni, przy czym po ustąpieniu objawów zaleca się kontynuację terapii przez dodatkowe 1-2 dni.

Grupa pacjentów Postać leku Dawkowanie
Dorośli i osoby w podeszłym wieku Syrop 50 mg/kg mc./dobę (1 ml/kg mc./dobę), zwykle 3 g (60 ml)/dobę w 3-4 dawkach podzielonych. Maks. 4 g/dobę.
Dorośli i osoby w podeszłym wieku Tabletki 50 mg/kg mc./dobę, tj. 6-8 tabl./dobę (zwykle 1 g, tj. 2 tabl., 3-4x/dobę). Maks. 4 g/dobę.
Dzieci >1 roku życia Syrop 50 mg/kg mc./dobę, zwykle 1 ml/kg mc. w 3-4 dawkach podzielonych.
Dzieci >1 roku życia Tabletki 50 mg/kg mc./dobę w kilku dawkach podzielonych.

W ciężkich zakażeniach (np. podostre stwardniające zapalenie mózgu w ostrej fazie) dawka dla dzieci może być zwiększona do 100 mg/kg mc./dobę, podawana co 4 godziny.

Neosine przeznaczony jest wyłącznie do podawania doustnego. Tabletki należy popijać dużą ilością wody. W razie trudności z połykaniem, tabletki można pokruszyć i rozpuścić w niewielkiej ilości wody.

Przeciwwskazania

Stosowanie Neosine jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu
  • Aktualnie występujący napad dny moczanowej
  • Zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Pranobeks inozyny może powodować przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, zwykle pozostające w granicach normy (0,18-0,42 mmol/l). Zjawisko to jest szczególnie widoczne u mężczyzn i osób w podeszłym wieku. Wynika ono z przemian katabolicznych składnika inozynowego do kwasu moczowego, a nie z zaburzeń czynności enzymatycznej czy klirensu nerkowego.

Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu leku u pacjentów z:

  • Dną moczanową w wywiadzie
  • Hiperurykemią
  • Kamicą moczową
  • Zaburzeniami czynności nerek

U tych pacjentów konieczne jest ścisłe monitorowanie stężenia kwasu moczowego. Przy leczeniu długotrwałym (≥3 miesiące) u wszystkich pacjentów należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry nerkowe.

Neosine w postaci syropu zawiera sacharozę (663 mg/ml), co należy uwzględnić u pacjentów z cukrzycą. Syrop zawiera również parahydroksybenzoesan metylu i propylu, które mogą wywoływać reakcje alergiczne.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu Neosine z:

  • Inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol)
  • Lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego, w tym diuretykami tiazydowymi i pętlowymi

Nie należy stosować Neosine w trakcie terapii lekami immunosupresyjnymi. Jednoczesne podawanie z azydotymidyną (AZT) może zwiększać jej biodostępność i wewnątrzkomórkową fosforylację.

Wpływ na ciążę i laktację

Ze względu na brak badań dotyczących wpływu inozyny na rozwój płodu i przenikania do mleka matki, Neosine nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Działania niepożądane

Najczęstszym działaniem niepożądanym jest zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, które normalizuje się kilka dni po odstawieniu leku. Inne możliwe działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu, biegunka, zaparcia
  • Zaburzenia wątroby: podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych i azotu mocznikowego
  • Zaburzenia skórne: świąd, wysypka
  • Zaburzenia układu nerwowego: bóle i zawroty głowy, zmęczenie, nerwowość, senność lub bezsenność
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: bóle stawów
  • Zaburzenia nerek: wielomocz

Przedawkowanie

Nie odnotowano przypadków przedawkowania Neosine. Głównym objawem mogłoby być wyraźne podwyższenie stężenia kwasu moczowego. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i wspomagające.

Warto zapamiętać
  • Neosine wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, co czyni go skutecznym w terapii wspomagającej u osób z obniżoną odpornością.
  • Głównym działaniem niepożądanym jest przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego, co wymaga szczególnej uwagi u pacjentów z dną moczanową lub zaburzeniami czynności nerek.
Skład

Neosine dostępny jest w dwóch postaciach:

  • Syrop: 1 ml zawiera 50 mg inozyny pranobeksu
  • Tabletki: 1 tabletka zawiera 500 mg inozyny pranobeksu

Inozyny pranobeks to kompleks zawierający inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3.



Wskazania

Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych.

Dawka ustalana jest na podstawie mc. pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy/dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie leku należy kontynuować jeszcze przez 1-2 dni. Syrop. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku. Zalecana dawka dobowa wynosi 50 mg/kg mc./dobę (1 ml syropu/1 kg mc./dobę), zwykle 3 g (czyli 60 ml syropu/dobę), podawane w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Dawka maks. wynosi 4 g/dobę. Dzieci w wieku >1 roku 50 mg/kg mc./dobę, zwykle 1 ml/1 kg mc. w 3 lub 4 równych podzielonych dawkach podawanych w ciągu doby. Szczegóły - patrz ChPL. Tabl. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku 50 mg/kg mc./dobę, tj. 6-8 tabl. (zwykle 1 g, tj. 2 tabl., podawane 3-4x/dobę). Dawka maks. wynosi 4 g/dobę. Dzieci w wieku >1 roku 50 mg/kg mc./dobę, podawane w kilku dawkach podzielonych. W ciężkich zakażeniach (np. podostre stwardniające zapalenie mózgu w ostrej fazie choroby) dawka może być podwyższona do 100 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych podawanych co 4 h.

Produkt leczniczy przeznaczony jest wyłącznie do podawania doustnego. Tabl. należy popić dużą ilością płynu, najlepiej wodą. W razie trudności z połykaniem całej tabl., w celu ułatwienia przyjęcia produktu leczniczego tabl. można pokruszyć i rozpuścić w niewielkiej ilości wody.

Produktu leczniczego nie należy stosować: u pacjentów z nadwrażliwością na którykolwiek ze składników produktu leczniczego, u pacjentów u których występuje aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Paranobeks inozyny może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, pozostające jednak zwykle w zakresie wartości prawidłowych ((0,18-0,42 mmol/l), zwłaszcza u mężczyzn oraz u osób w podeszłym wieku u obu płci. Zwiększenie stężenia kwasu moczowego wynika z zachodzących w organizmie przemian katabolicznych inozynowego składnika produktu do kwasu moczowego. Nie jest on natomiast skutkiem polekowych zmian podstawowej czynności enzymu lub klirensu nerkowego. Z tego względu produkt należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. Podczas leczenia długotrwałego, co najmniej 3 m-ce u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. Produkt leczniczy zawiera skrobię pszeniczną. Skrobia pszeniczna może zawierać jedynie śladowe ilości glutenu, dlatego uważa się, że może być stosowana bezpiecznie u osób z chorobą trzewną. Syrop zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego. 1 ml syropu zawiera 663 mg sacharozy. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów chorych na cukrzycę. Syrop zawiera parahydroksybenzoesan metylu i parahydroksybenzoesan propylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (również reakcje typu późnego). Ze względu na profil farmakodynamiczny pranobeksu inozyny jest mało prawdopodobne, aby lek miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Produkt leczniczy należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów leczonych jednocześnie: inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Produktu nie należy przyjmować w trakcie (a jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, gdyż jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne produktu. Jednoczesne stosowanie produktu z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT), poprzez złożone mechanizmy, m.in. zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi.

Wpływ inozyny na rozwój płodu nie był badany u ludzi, jak również nie wiadomo, czy inozyna przenika do mleka matki. W związku z powyższym, produktu nie należy podawać kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Jedynym stale występującym działaniem niepożądanym zależnym od leku, jest zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i w moczu. Kilka dni po odstawieniu leku poziom kwasu moczowego powraca do normy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności z wymiotami lub bez, bóle w nadbrzuszu; (niezbyt często) biegunka, zaparcia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) podwyższenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub azotu mocznikowego we krwi (BUN). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) swędzenie, wysypka. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, złe samopoczucie; (niezbyt często) nerwowość, senność lub bezsenność. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) wielomocz (zwiększona objętość moczu).

Nie odnotowano przypadków przedawkowania produktu. Z punktu widzenia badań nad toksycznością u zwierząt, jest mało prawdopodobne wystąpienie innych działań niepożądanych, niż wyraźne podwyższenie stężenia kwasu moczowego. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i wspomagające.

Pranobeks inozyny jest syntetyczną pochodną puryny. Wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, które wynika z wyraźnego pobudzenia odpowiedzi odpornościowej gospodarza in vivo pod wpływem działania leku.

1 ml syropu zawiera 50 mg inozyny pranobeksu: kompleksu zawierającego inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3. 1 tabl. zawiera 500 mg inozyny pranobeksu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.