Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Neosine

Inosine pranobex

tabl. powl.
500 mg
50 szt.
Doustnie
OTC
100%
74,98
Neosine
tabl. powl.
500 mg
20 szt.
Doustnie
OTC
100%
33,32
Neosine
syrop
0,25 g/5 ml
1 op. 150 ml
Doustnie
OTC
100%
33,32

Neosine - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Neosine jest wskazany do stosowania wspomagająco u osób z obniżoną odpornością, szczególnie w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. Lek wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe poprzez pobudzenie odpowiedzi odpornościowej organizmu.

Pranobeks inozyny, będący składnikiem aktywnym leku Neosine, to syntetyczna pochodna puryny o udowodnionym działaniu immunomodulującym.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Neosine ustala się indywidualnie na podstawie masy ciała pacjenta oraz nasilenia choroby. Dobową dawkę należy podzielić na kilka równych dawek pojedynczych podawanych w ciągu dnia. Standardowy czas leczenia wynosi od 5 do 14 dni. Po ustąpieniu objawów zaleca się kontynuację podawania leku jeszcze przez 1-2 dni.

Grupa pacjentów Dawkowanie syropu Dawkowanie tabletek
Dorośli i osoby w podeszłym wieku 50 mg/kg mc./dobę (1 ml/kg mc./dobę), zwykle 3 g (60 ml)/dobę w 3-4 dawkach podzielonych 50 mg/kg mc./dobę, tj. 6-8 tabl./dobę (zwykle 1 g, tj. 2 tabl., 3-4x/dobę)
Dzieci >1 roku życia 50 mg/kg mc./dobę, zwykle 1 ml/kg mc. w 3-4 równych dawkach podzielonych 50 mg/kg mc./dobę w kilku dawkach podzielonych

Dawka maksymalna dla dorosłych wynosi 4 g/dobę. W ciężkich zakażeniach u dzieci (np. podostre stwardniające zapalenie mózgu w ostrej fazie) dawkę można zwiększyć do 100 mg/kg mc./dobę, podając ją w dawkach podzielonych co 4 godziny.

Sposób podawania

Neosine przeznaczony jest wyłącznie do podawania doustnego. Tabletki należy popijać dużą ilością płynu, najlepiej wodą. W przypadku trudności z połykaniem, tabletki można pokruszyć i rozpuścić w niewielkiej ilości wody.

Prawidłowe dawkowanie i sposób podawania Neosine są kluczowe dla osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego. Należy zwrócić szczególną uwagę na dostosowanie dawki do masy ciała pacjenta oraz przestrzeganie zalecanego czasu terapii.

Przeciwwskazania

Stosowanie Neosine jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników produktu leczniczego
  • Aktualnie występujący napad dny moczanowej
  • Zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi

Przed rozpoczęciem terapii Neosine należy dokładnie ocenić stan pacjenta pod kątem występowania przeciwwskazań, ze szczególnym uwzględnieniem historii dny moczanowej i poziomu kwasu moczowego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Wpływ na stężenie kwasu moczowego: Pranobeks inozyny może powodować przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, zwykle pozostające w granicach normy (0,18-0,42 mmol/l). Zjawisko to jest szczególnie widoczne u mężczyzn i osób w podeszłym wieku obu płci.

Grupy wymagające szczególnej uwagi: Neosine należy stosować ostrożnie u pacjentów z:

  • Dną moczanową w wywiadzie
  • Hiperurykemią
  • Kamicą moczową
  • Zaburzeniami czynności nerek

Monitorowanie pacjentów: W trakcie długotrwałego leczenia (co najmniej 3 miesiące) należy regularnie kontrolować:

  • Stężenie kwasu moczowego w surowicy i moczu
  • Czynność wątroby
  • Morfologię krwi
  • Parametry czynności nerek

Zawartość substancji pomocniczych:

  • Tabletki zawierają skrobię pszeniczną (może zawierać śladowe ilości glutenu)
  • Syrop zawiera sacharozę (663 mg/ml) - istotne dla pacjentów z cukrzycą
  • Syrop zawiera parahydroksybenzoesan metylu i propylu - mogą powodować reakcje alergiczne

Stosowanie Neosine wymaga szczególnej ostrożności u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu kwasu moczowego oraz chorobami nerek. Konieczne jest regularne monitorowanie parametrów biochemicznych, zwłaszcza podczas długotrwałej terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu Neosine z:

  • Inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol)
  • Lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, w tym diuretykami tiazydowymi i pętlowymi

Ważne interakcje:

  • Nie należy stosować Neosine w trakcie terapii lekami immunosupresyjnymi
  • Jednoczesne stosowanie z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT, wzmacniając jego działanie

Przy planowaniu terapii Neosine należy uwzględnić potencjalne interakcje z innymi lekami, szczególnie w kontekście wpływu na metabolizm kwasu moczowego oraz działanie immunomodulujące.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Brak jest wystarczających danych dotyczących wpływu inozyny na rozwój płodu u ludzi oraz jej przenikania do mleka matki. W związku z tym:

  • Neosine nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży
  • Neosine nie powinien być stosowany w okresie karmienia piersią

Stosowanie leku w tych grupach pacjentek możliwe jest jedynie w sytuacji, gdy lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Należy zachować szczególną ostrożność przy rozważaniu stosowania Neosine u kobiet w ciąży i karmiących piersią, opierając decyzję na indywidualnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działanie niepożądane: Zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i moczu (ustępuje kilka dni po odstawieniu leku)

Inne możliwe działania niepożądane:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu, biegunka, zaparcia
  • Zaburzenia wątroby: podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych i azotu mocznikowego
  • Zaburzenia skórne: świąd, wysypka
  • Zaburzenia układu nerwowego: bóle i zawroty głowy, zmęczenie, nerwowość, senność lub bezsenność
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: bóle stawów
  • Zaburzenia nerek: wielomocz

Profil działań niepożądanych Neosine jest stosunkowo korzystny, z dominującym wpływem na metabolizm kwasu moczowego. Należy jednak monitorować pacjentów pod kątem potencjalnych objawów ze strony układu pokarmowego, wątroby i nerek.

Warto zapamiętać
  • Neosine wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, będąc skutecznym wsparciem u osób z obniżoną odpornością.
  • Kluczowe jest monitorowanie stężenia kwasu moczowego podczas terapii, szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka.

Przedawkowanie

Nie odnotowano przypadków przedawkowania Neosine. Badania na zwierzętach sugerują, że głównym objawem przedawkowania byłoby wyraźne podwyższenie stężenia kwasu moczowego. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i wspomagające.

Mimo niskiego ryzyka poważnych konsekwencji przedawkowania, należy edukować pacjentów o konieczności ścisłego przestrzegania zaleconego dawkowania.

Właściwości farmakologiczne

Pranobeks inozyny, składnik aktywny Neosine, jest syntetyczną pochodną puryny. Jego działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe wynika z pobudzenia odpowiedzi odpornościowej gospodarza in vivo.

Skład

Syrop: 1 ml zawiera 50 mg inozyny pranobeksu (kompleks zawierający inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3)

Tabletki: 1 tabletka zawiera 500 mg inozyny pranobeksu

Znajomość składu i mechanizmu działania Neosine pozwala na lepsze zrozumienie jego efektów terapeutycznych i potencjalnych działań niepożądanych.



Wskazania

Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych.

Dawka ustalana jest na podstawie mc. pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy/dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie leku należy kontynuować jeszcze przez 1-2 dni. Syrop. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku. Zalecana dawka dobowa wynosi 50 mg/kg mc./dobę (1 ml syropu/1 kg mc./dobę), zwykle 3 g (czyli 60 ml syropu/dobę), podawane w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Dawka maks. wynosi 4 g/dobę. Dzieci w wieku >1 roku 50 mg/kg mc./dobę, zwykle 1 ml/1 kg mc. w 3 lub 4 równych podzielonych dawkach podawanych w ciągu doby. Szczegóły - patrz ChPL. Tabl. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku 50 mg/kg mc./dobę, tj. 6-8 tabl. (zwykle 1 g, tj. 2 tabl., podawane 3-4x/dobę). Dawka maks. wynosi 4 g/dobę. Dzieci w wieku >1 roku 50 mg/kg mc./dobę, podawane w kilku dawkach podzielonych. W ciężkich zakażeniach (np. podostre stwardniające zapalenie mózgu w ostrej fazie choroby) dawka może być podwyższona do 100 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych podawanych co 4 h.

Produkt leczniczy przeznaczony jest wyłącznie do podawania doustnego. Tabl. należy popić dużą ilością płynu, najlepiej wodą. W razie trudności z połykaniem całej tabl., w celu ułatwienia przyjęcia produktu leczniczego tabl. można pokruszyć i rozpuścić w niewielkiej ilości wody.

Produktu leczniczego nie należy stosować: u pacjentów z nadwrażliwością na którykolwiek ze składników produktu leczniczego, u pacjentów u których występuje aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Paranobeks inozyny może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, pozostające jednak zwykle w zakresie wartości prawidłowych ((0,18-0,42 mmol/l), zwłaszcza u mężczyzn oraz u osób w podeszłym wieku u obu płci. Zwiększenie stężenia kwasu moczowego wynika z zachodzących w organizmie przemian katabolicznych inozynowego składnika produktu do kwasu moczowego. Nie jest on natomiast skutkiem polekowych zmian podstawowej czynności enzymu lub klirensu nerkowego. Z tego względu produkt należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. Podczas leczenia długotrwałego, co najmniej 3 m-ce u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. Produkt leczniczy zawiera skrobię pszeniczną. Skrobia pszeniczna może zawierać jedynie śladowe ilości glutenu, dlatego uważa się, że może być stosowana bezpiecznie u osób z chorobą trzewną. Syrop zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego. 1 ml syropu zawiera 663 mg sacharozy. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów chorych na cukrzycę. Syrop zawiera parahydroksybenzoesan metylu i parahydroksybenzoesan propylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (również reakcje typu późnego). Ze względu na profil farmakodynamiczny pranobeksu inozyny jest mało prawdopodobne, aby lek miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Produkt leczniczy należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów leczonych jednocześnie: inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Produktu nie należy przyjmować w trakcie (a jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, gdyż jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne produktu. Jednoczesne stosowanie produktu z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT), poprzez złożone mechanizmy, m.in. zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi.

Wpływ inozyny na rozwój płodu nie był badany u ludzi, jak również nie wiadomo, czy inozyna przenika do mleka matki. W związku z powyższym, produktu nie należy podawać kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Jedynym stale występującym działaniem niepożądanym zależnym od leku, jest zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i w moczu. Kilka dni po odstawieniu leku poziom kwasu moczowego powraca do normy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności z wymiotami lub bez, bóle w nadbrzuszu; (niezbyt często) biegunka, zaparcia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) podwyższenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub azotu mocznikowego we krwi (BUN). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) swędzenie, wysypka. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, złe samopoczucie; (niezbyt często) nerwowość, senność lub bezsenność. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) wielomocz (zwiększona objętość moczu).

Nie odnotowano przypadków przedawkowania produktu. Z punktu widzenia badań nad toksycznością u zwierząt, jest mało prawdopodobne wystąpienie innych działań niepożądanych, niż wyraźne podwyższenie stężenia kwasu moczowego. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i wspomagające.

Pranobeks inozyny jest syntetyczną pochodną puryny. Wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, które wynika z wyraźnego pobudzenia odpowiedzi odpornościowej gospodarza in vivo pod wpływem działania leku.

1 ml syropu zawiera 50 mg inozyny pranobeksu: kompleksu zawierającego inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3. 1 tabl. zawiera 500 mg inozyny pranobeksu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.