Neomycinum TZF - charakterystyka produktu leczniczego
Wskazania do stosowania
Neomycinum TZF jest wskazany w następujących przypadkach:
- Wyjałowienie przewodu pokarmowego przed zabiegami chirurgicznymi w obrębie jelit
- Leczenie encefalopatii wątrobowej
Dawkowanie i sposób podawania
| Wskazanie | Grupa wiekowa | Dawkowanie |
|---|---|---|
| Przed zabiegiem chirurgicznym | Dorośli | 1 g co 1 h przez 4 h, następnie 1 g co 4 h przez 24 h lub 1 g 19 h, 18 h i 9 h przed operacją |
| Przed zabiegiem chirurgicznym | Dzieci >12 lat | 1 g co 4 h przez 2-3 dni przed operacją |
| Przed zabiegiem chirurgicznym | Dzieci 6-12 lat | 250-500 mg co 4 h przez 2-3 dni przed operacją |
| Encefalopatia wątrobowa | Dorośli | 4-12 g/dobę w dawkach podzielonych (1-3 g co 6 h) przez 5-7 dni |
| Encefalopatia wątrobowa | Dzieci | 50-100 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych do uzyskania poprawy |
U dzieci poniżej 6 lat nie zaleca się stosowania preparatu. U pacjentów z niewydolnością nerek dawkowanie należy ustalić indywidualnie na podstawie stężenia antybiotyku we krwi, ze względu na zwiększone ryzyko ototoksyczności i nefrotoksyczności.
Dawkowanie Neomycinum TZF jest zróżnicowane w zależności od wskazania, wieku pacjenta oraz funkcji nerek. Kluczowe jest indywidualne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Przeciwwskazania
Stosowanie Neomycinum TZF jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:
- Nadwrażliwość na neomycynę lub inne antybiotyki aminoglikozydowe
- Nadwrażliwość na którykolwiek składnik leku
- Stany zapalne, owrzodzenia lub niedrożność jelit
- Uszkodzenie słuchu
- Miastenia
Przeciwwskazania do stosowania Neomycinum TZF obejmują głównie nadwrażliwość na składniki leku, schorzenia przewodu pokarmowego oraz zaburzenia słuchu i choroby nerwowo-mięśniowe.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności
Podczas stosowania Neomycinum TZF należy zachować szczególną ostrożność:
- Nie należy przekraczać koniecznego czasu leczenia
- Długotrwałe stosowanie lub dawki >12 g/dobę mogą powodować zespół złego wchłaniania składników pokarmowych
- Konieczna jest ścisła obserwacja pacjentów pod kątem ototoksyczności i nefrotoksyczności
- Szczególnie wrażliwe na toksyczne działanie są wcześniaki, noworodki, pacjenci z zaburzeniami czynności nerek oraz osoby w podeszłym wieku
- U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest zmniejszenie dawki
- Należy zachować ostrożność u pacjentów ze schorzeniami nerwowo-mięśniowymi i parkinsonizmem
- Długotrwałe stosowanie może prowadzić do nadkażeń niewrażliwymi drobnoustrojami, szczególnie grzybami
- Konieczne są okresowe kontrolne badania audiometryczne oraz badania moczu i krwi
Stosowanie Neomycinum TZF wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem funkcji nerek i słuchu. Istotne jest indywidualne dostosowanie dawki i czasu terapii do stanu klinicznego pacjenta.
Warto zapamiętać
- Neomycinum TZF może powodować ototoksyczność i nefrotoksyczność, szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka
- Długotrwałe stosowanie leku może prowadzić do zespołu złego wchłaniania składników pokarmowych
Interakcje z innymi produktami leczniczymi
Neomycinum TZF wchodzi w interakcje z wieloma lekami:
- Zmniejsza wchłanianie fenoksymetylopenicyliny, metotreksatu, digoksyny, witaminy A i witaminy B12
- Działa synergistycznie z większością antybiotyków β-laktamowych
- Nasila oto- i nefrotoksyczne działanie przy jednoczesnym stosowaniu z kwasem etakrynowym, furosemidem i innymi lekami o właściwościach nefro- lub ototoksycznych
- Zwiększa blokadę nerwowo-mięśniową przy jednoczesnym stosowaniu z lekami zwiotczającymi mięśnie lub hamującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe
- Może zmniejszać działanie leków parasympatykomimetycznych
- Nasila hipoglikemizujące działanie akarbozy
- Zwiększa ryzyko hipokalcemii przy jednoczesnym stosowaniu z bisfosfonianami
- Zmniejsza skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych
- Inaktywuje doustne szczepionki przeciw durowi brzusznemu
Neomycinum TZF wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, co wymaga szczególnej uwagi przy jego stosowaniu u pacjentów przyjmujących inne preparaty. Konieczne jest monitorowanie efektów terapeutycznych i potencjalnych działań niepożądanych.
Wpływ na ciążę i laktację
Stosowanie Neomycinum TZF w ciąży i podczas karmienia piersią:
- Neomycyna przenika przez barierę łożyskową i może powodować uszkodzenie nerek płodu
- Istnieje ryzyko nieodwracalnej obustronnej wrodzonej głuchoty u płodu
- Lek może być stosowany u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne
- Neomycyna wydziela się do mleka matki w małych ilościach
- Podczas stosowania leku zaleca się przerwanie karmienia piersią ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u niemowląt
Neomycinum TZF powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią tylko w sytuacjach, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub niemowlęcia. Konieczne jest ścisłe monitorowanie stanu zdrowia matki i dziecka.
Działania niepożądane
Podczas stosowania Neomycinum TZF mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
- Zaburzenia badań diagnostycznych: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny, zaburzenia elektrolitowe
- Zaburzenia krwi: nieprawidłowy skład krwi, niedokrwistość hemolityczna
- Zaburzenia układu nerwowego: blokada nerwowo-mięśniowa, stan splątania, dezorientacja, parestezja, oczopląs
- Zaburzenia ucha i błędnika: ototoksyczność słuchowa i przedsionkowa
- Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, biegunka, zespół złego wchłaniania
- Zaburzenia nerek i dróg moczowych: nefrotoksyczność
- Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: zakażenia grzybicze, nadkażenia opornymi bakteriami
- Zaburzenia układu immunologicznego: gorączka polekowa, wstrząs anafilaktyczny
- Zaburzenia skóry: wysypka, świąd, podrażnienie
Neomycinum TZF może powodować szereg działań niepożądanych, z których najpoważniejsze dotyczą ototoksyczności, nefrotoksyczności oraz zaburzeń elektrolitowych. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta podczas terapii.
Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania Neomycinum TZF:
- Objawy: nasilone działania niepożądane, w tym nudności, biegunka, nefrotoksyczność, ototoksyczność
- Postępowanie: monitorowanie czynności nerek i słuchu, podtrzymywanie podstawowych czynności życiowych
- Leczenie: podanie węgla aktywowanego, w cięższych przypadkach hemodializa
- W przypadku zahamowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego: podawanie leków hamujących aktywność cholinoesterazy, soli wapnia lub mechaniczne wspomaganie oddychania
- Zalecana konsultacja psychiatryczna
Przedawkowanie Neomycinum TZF wymaga natychmiastowej interwencji medycznej i kompleksowego postępowania terapeutycznego, ukierunkowanego na eliminację leku z organizmu oraz leczenie objawowe.
Mechanizm działania
Neomycyna jest antybiotykiem aminoglikozydowym o szerokim spektrum działania. Jej mechanizm działania polega na:
- Wiązaniu z podjednostką 30S rybosomu bakteryjnego
- Zaburzeniu odczytu mRNA w procesie translacji
- Syntezie nieprawidłowych białek, co prowadzi do śmierci komórki bakteryjnej
Neomycyna wykazuje aktywność wobec szerokiego spektrum bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich, w tym Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Salmonella spp., Staphylococcus aureus, Mycobacterium tuberculosis. Nie działa na Pseudomonas aeruginosa.
Neomycinum TZF działa bakteriobójczo poprzez zaburzenie syntezy białek bakteryjnych, co czyni go skutecznym antybiotykiem o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego.
Skład
Jedna tabletka Neomycinum TZF zawiera 250 mg neomycyny w postaci siarczanu.
Znajomość składu preparatu jest istotna dla prawidłowego dawkowania i unikania potencjalnych interakcji z innymi lekami lub składnikami diety.
Alkohol
Grejpfrut
Laktacja
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C
Wykaz B