Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Neocitec

Vinorelbine

inf. [konc. do przyg. roztw.]
10 mg
1 fiol. 1 ml
Iniekcje
Rx
CHB
34,34
B (1)
bezpł.
Neocitec
inf. [konc. do przyg. roztw.]
10 mg
1 fiol. 5 ml
Iniekcje
Rx
CHB
171,72
B (1)
bezpł.

Neocitec - winorelbina w leczeniu nowotworów

Neocitec to produkt leczniczy zawierający substancję czynną winorelbinę, należącą do grupy alkaloidów barwinka. Jest to lek cytostatyczny stosowany w chemioterapii niektórych typów nowotworów.

Wskazania do stosowania

Winorelbina jest wskazana w leczeniu:

  • Niedrobnokomórkowego raka płuc (stadium 3 lub 4)
  • Przerzutowego raka piersi (stadium 4), w monoterapii, gdy chemioterapia oparta na antracyklinach lub taksanach okazała się nieskuteczna lub nie może być zastosowana

Winorelbina znajduje zastosowanie w zaawansowanych stadiach raka płuc i piersi, szczególnie gdy inne opcje terapeutyczne zawiodły lub są przeciwwskazane.

Dawkowanie i sposób podawania

Neocitec podaje się wyłącznie dożylnie po odpowiednim rozcieńczeniu. Podanie dooponowe jest bezwzględnie przeciwwskazane i może prowadzić do zgonu pacjenta. Lek powinien być podawany przez lekarza z doświadczeniem w stosowaniu chemioterapii.

Typowe dawkowanie:

Wskazanie Dawka Częstotliwość podawania
Niedrobnokomórkowy rak płuc (monoterapia) 25-30 mg/m2 pc. Raz w tygodniu
Rak piersi z przerzutami 25-30 mg/m2 pc. Raz w tygodniu

Maksymalna tolerowana dawka jednorazowa wynosi 35,4 mg/m2 pc. W przypadku chemioterapii wielolekowej schemat dawkowania może się różnić.

Dawkowanie winorelbiny wymaga indywidualnego dostosowania w zależności od typu nowotworu, schematu leczenia i stanu pacjenta. Kluczowe jest ścisłe przestrzeganie zaleceń dotyczących sposobu podania leku.

Przeciwwskazania

Stosowanie winorelbiny jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Liczba granulocytów obojętnochłonnych <1500/mm3
  • Ciężkie zakażenie, obecne lub niedawno przebyte (w ciągu ostatnich 2 tygodni)
  • Liczba płytek krwi poniżej 100 000/mm3
  • Ciąża
  • Karmienie piersią
  • Kobiety w wieku rozrodczym niestosujące skutecznej antykoncepcji
  • Jednoczesne stosowanie szczepionki przeciwko żółtej gorączce

Przeciwwskazania do stosowania winorelbiny obejmują głównie stany związane z zaburzeniami hematologicznymi, ciężkimi infekcjami oraz ciążą i laktacją. Kluczowe jest dokładne zebranie wywiadu i przeprowadzenie badań przed rozpoczęciem terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania winorelbiny należy zachować szczególną ostrożność:

  • Konieczne jest ścisłe monitorowanie parametrów hematologicznych przed każdą infuzją
  • Głównym zagrożeniem jest mielosupresja, szczególnie neutropenia
  • U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca w wywiadzie zaleca się szczególną ostrożność
  • Należy unikać kontaktu leku z oczami ze względu na ryzyko poważnego podrażnienia
  • Ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu silnych inhibitorów lub induktorów CYP3A4
  • Ryzyko skurczu oskrzeli, szczególnie w leczeniu skojarzonym z mitomycyną C

Stosowanie winorelbiny wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem parametrów hematologicznych i potencjalnych interakcji lekowych. Kluczowe jest również odpowiednie przeszkolenie personelu medycznego w zakresie bezpiecznego podawania leku.

Interakcje z innymi lekami

Winorelbina może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, w tym:

  • Leki wpływające na aktywność CYP3A4 (np. ketokonazol, erytromycyna)
  • Inhibitory lub induktory P-glikoproteiny
  • Inne leki cytostatyczne, szczególnie te o działaniu mielotoksycznym
  • Szczepionki żywe atenuowane
  • Fenytoina
  • Mitomycyna C (zwiększone ryzyko skurczu oskrzeli)

Ze względu na liczne potencjalne interakcje, przed rozpoczęciem terapii winorelbiną konieczne jest dokładne przeanalizowanie wszystkich przyjmowanych przez pacjenta leków i suplementów. W trakcie leczenia należy unikać wprowadzania nowych leków bez konsultacji z lekarzem prowadzącym.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Winorelbina jest przeciwwskazana w ciąży ze względu na ryzyko teratogenności. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i do 3 miesięcy po jego zakończeniu. Karmienie piersią należy przerwać na czas terapii.

Mężczyźni leczeni winorelbiną powinni unikać płodzenia dzieci podczas leczenia i do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Zaleca się rozważenie kriokonserwacji nasienia przed rozpoczęciem terapii.

Winorelbina może mieć poważny wpływ na płodność i rozwój płodu. Pacjenci w wieku rozrodczym muszą być dokładnie poinformowani o konieczności stosowania skutecznej antykoncepcji i potencjalnych zagrożeniach związanych z ciążą podczas terapii.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane winorelbiny obejmują:

  • Zahamowanie czynności szpiku kostnego (neutropenia, niedokrwistość)
  • Zaburzenia neurologiczne
  • Toksyczne działanie na przewód pokarmowy (nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia)
  • Przemijające zwiększenie wartości wyników badań czynności wątroby
  • Łysienie
  • Miejscowe zapalenie żyły

Rzadziej mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane, takie jak posocznica, reakcje alergiczne czy śródmiąższowa choroba płuc.

Profil działań niepożądanych winorelbiny jest typowy dla leków cytostatycznych. Kluczowe jest regularne monitorowanie pacjenta i odpowiednie leczenie objawowe w celu zminimalizowania wpływu działań niepożądanych na jakość życia pacjenta i możliwość kontynuowania terapii.

Warto zapamiętać
  • Winorelbina jest lekiem cytostatycznym stosowanym w leczeniu zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuc i raka piersi.
  • Głównym działaniem ograniczającym dawkę jest mielosupresja, szczególnie neutropenia, wymagająca ścisłego monitorowania parametrów hematologicznych.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania winorelbiny może dojść do ciężkiego zahamowania czynności szpiku kostnego z gorączką i zakażeniem oraz niedrożności porażennej jelit. Nie istnieje swoista odtrutka, dlatego leczenie jest objawowe i obejmuje:

  • Monitorowanie parametrów życiowych
  • Kontrolę morfologii krwi
  • Przetoczenia krwi i stosowanie czynników wzrostu w razie potrzeby
  • Antybiotykoterapię o szerokim spektrum działania
  • Leczenie w warunkach oddziału intensywnej terapii w ciężkich przypadkach

Przedawkowanie winorelbiny stanowi poważne zagrożenie dla życia pacjenta i wymaga natychmiastowej, kompleksowej interwencji medycznej. Kluczowe jest zapobieganie takim sytuacjom poprzez ścisłe przestrzeganie protokołów dawkowania i podawania leku.

Mechanizm działania

Winorelbina jest alkaloidem barwinka o działaniu cytostatycznym. Jej mechanizm działania polega na:

  • Hamowaniu polimeryzacji tubuliny
  • Wiązaniu się głównie z mikrotubulami mitotycznymi
  • Hamowaniu podziałów mitotycznych w fazie G2-M
  • Powodowaniu śmierci komórki w interfazie lub podczas następnej mitozy

Winorelbina działa poprzez zaburzanie struktury i funkcji mikrotubul, co prowadzi do zatrzymania podziałów komórkowych i śmierci komórek nowotworowych. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla optymalizacji schematów leczenia i przewidywania potencjalnych działań niepożądanych.

Skład preparatu

Neocitec dostępny jest w postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji. Skład:

  • 1 ml koncentratu zawiera winorelbiny winian w ilości odpowiadającej 10 mg winorelbiny
  • 5 ml koncentratu zawiera winorelbiny winian w ilości odpowiadającej 50 mg winorelbiny

Znajomość dokładnego składu preparatu jest istotna dla prawidłowego dawkowania i przygotowania leku do podania. Personel medyczny musi być świadomy stężenia substancji czynnej w koncentracie, aby uniknąć błędów w rozcieńczaniu i podawaniu leku.


1) Chemioterapia
Załącznik: C.63.


Wskazania

Winorelbina jest wskazana w leczeniu: niedrobnokomórkowego raka płuc (stadium 3 lub 4); w monoterapii u pacjentów z przerzutowym rakiem piersi (stadium 4), w przypadku, gdy chemioterapia oparta na schematach zawierających antracykliny lub taksany okazała się nieskuteczna lub nie może być zastosowana.

Tylko do podawania dożylnego po odpowiednim rozcieńczeniu. Podanie dooponowe produktu może prowadzić do zgonu pacjenta. Produkt należy podawać we współpracy z lekarzem z dużym doświadczeniem w leczeniu cytostatykami. Wskazówki dotyczące rozcieńczenia produktu leczniczego przed podaniem, patrz CHPL. Produkt może być podawany w powolnym bolusie (w ciągu 6 do 10 minut) po rozcieńczeniu w 20 do 50 ml roztworu soli fizjologicznej lub w 5% (50 mg/ml) roztworze glukozy. Po podaniu produktu leczniczego należy zawsze zastosować infuzję z co najmniej 250 ml soli fizjologicznej w celu przepłukania żyły. Niedrobnokomórkowy rak płuc. W monoterapii zazwyczaj stosowana dawka wynosi 25-30 mg/m2 pc., podawanych raz w tyg. W chemioterapii wielolekowej schemat dawkowania zależy od protokołu chemioterapii. Produkt leczniczy może być stosowany w zwykłej dawce (25-30 mg/m2 pc.), ale częstość podawania należy zmniejszyć, np. do podawania co trzy tyg. w 1. i 5. dniu lub w 1. i 8. dniu, w zależności od schematu chemioterapii. Rak piersi z przerzutami. Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 25-30 mg/m2 pc., podawanych raz w tygodniu. Maksymalna dawka tolerowana na jedno podanie: 35,4 mg/m2 pc. Dzieci i młodzież. Nie zaleca się podawania produktu leczniczego dzieciom, gdyż nie ustalono u nich skuteczności i bezpieczeństwa stosowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby farmakokinetyka produktu nie zmienia się. Mimo to dla ostrożności zaleca się stosowanie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zmniejszonej dawki 20 mg/m2 pc. i dokładne kontrolowanie parametrów hematologicznych. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Ze względu na niewielkie wydalanie nerkowe winorelbiny, nie ma farmakokinetycznych podstaw do zmniejszenia jej dawki u pacjentów z niewydolnością nerek. Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku. Doświadczenie klinicznie nie wskazuje na istotne różnice wśród pacjentów w podeszłym wieku w odniesieniu do współczynnika odpowiedzi na leczenie, chociaż nie można wykluczyć większej wrażliwości niektórych z nich na winorelbinę. Wiek pacjenta nie ma wpływu na farmakokinetykę winorelbiny.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancją pomocniczą. Liczba granulocytów obojętnochłonnych <1500/mm3 lub ciężkie zakażenie, występujące obecnie lub niedawno przebyte (w ciągu ostatnich 2 tyg.). Liczba płytek krwi poniżej 100 000/mm3. Ciąża. Karmienie piersią należy przerwać w czasie leczenia winorelbiną. Kobiety w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji. W połączeniu ze szczepionką przeciwko żółtej gorączce (żółtej febrze).

Preparat należy podawać pod nadzorem lekarza z doświadczeniem w stosowaniu chemioterapii. Wyłącznie podanie dożylne. W trakcie leczenia należy ściśle monitorować parametry hematologiczne (stężenie hemoglobiny oraz liczbę leukocytów, neutrofilów i płytek krwi przed każdą kolejną infuzją), gdyż głównym zagrożeniem podczas leczenia winorelbiną jest zahamowanie czynności układu krwiotwórczego. Neutropenia, która nie nasila się i osiąga najniższą wartość (nadir) między 7. a 14. dniem po podaniu produktu leczniczego oraz szybko ustępuje (w ciągu 5-7 dni), jest główną reakcją niepożądaną ograniczającą możliwość zwiększania dawki. Jeśli liczba granulocytów obojętnochłonnych jest mniejsza niż 1500/mm3 i/lub liczba płytek krwi jest mniejsza niż 100 000/mm3, leczenie należy przerwać do czasu normalizacji tych wartości. Jeśli u pacjenta występują przedmiotowe lub podmiotowe objawy sugerujące zakażenie, należy niezwłocznie przeprowadzić badania. U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca w wywiadzie zalecana jest szczególna ostrożność. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby farmakokinetyka produktu leczniczego nie zmienia się. Dostosowanie dawki dla pacjentów tej szczególnej grupy. Produktu leczniczego nie należy podawać łącznie z radioterapią, jeśli zakres leczenia napromienianiem obejmuje obszar wątroby. Nie wolno dopuścić, aby produkt leczniczy dostał się do oka; istnieje ryzyko ciężkiego podrażnienia, a nawet owrzodzenia rogówki w przypadku kontaktu z lekiem rozproszonym pod ciśnieniem. W takiej sytuacji należy natychmiast przemyć oko roztworem soli fizjologicznej i skontaktować się z okulistą. Silne inhibitory lub induktory CYP3A4 mogą wpływać na stężenie winorelbiny, dlatego należy zachować ostrożność. Ten produkt leczniczy jest szczególnie przeciwwskazany do stosowania razem ze szczepionką przeciw żółtej febrze i zasadniczo nie jest zalecany w połączeniu ze szczepionkami zawierającymi żywe, atenuowane drobnoustroje, a także z fenytoiną i itrakonazolem. Informacje dotyczące ciąży, karmienia piersią i wpływu na płodność znajdują się, (patrz " Wpływ na płodność, ciąże i laktację). Aby uniknąć ryzyka wystąpienia skurczu oskrzeli (zwłaszcza w przypadku leczenia skojarzonego z mitomycyną C) można rozważyć odpowiednią profilaktykę. Pacjentów leczonych ambulatoryjnie należy poinformować, że w razie wystąpienia duszności lub bólu w klatce piersiowej powinni powiadomić lekarza. Ponieważ wydalanie leku przez nerki jest niewielkie, nie ma podstaw farmakokinetycznych do zmniejszenia dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie przeprowadzono badań wpływu produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ale profil farmakodynamiczny winorelbiny nie wskazuje, aby zaburzała ona wykonywanie tych czynności. Jednak ze względu na możliwość wystąpienia niektórych działań niepożądanych pacjenci leczeni winorelbiną muszą zachować ostrożność.

Interakcje specyficzne dla winorelbiny: połączenie winorelbiny z innymi lekami o znanym działaniu toksycznym na szpik kostny prawdopodobnie nasila działania niepożądane związane z mielosupresją. CYP3A4 jest głównym enzymem biorącym udział w metabolizmie winorelbiny, a jednoczesne stosowanie z lekiem, który indukuje jego aktywność (takim jak fenytoina, fenobarbital, ryfampicyna, karbamazepina, ziele dziurawca) lub ją hamuje (takim jak itrakonazol, ketokonazol, inhibitor proteazy HIV, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon) może wpływać na stężenie winorelbiny. Winorelbina jest substratem P-glikoproteiny, dlatego jednoczesne stosowanie innych leków, które hamują (np. rytonawir, klarytromycyna, cyklosporyna, werapamil, chinidyna) lub indukują to samo białko transportowe, może wpływać na stężenie winorelbiny. Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego jednocześnie z lekami, które są silnymi modulatorami aktywności tego błonowego białka transportowego. Połączenie winorelbiny z cisplatyną (bardzo często stosowane) nie prowadzi do interakcji wpływających na parametry farmakokinetyczne winorelbiny. Jednak u pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone winorelbiną z cisplatyną częściej notowano występowanie granulocytopenii niż u pacjentów otrzymujących samą winorelbinę. Interakcje specyficzne dla alkaloidów barwinka: jednoczesne podawanie alkaloidów barwinka i mitomycyny C może zwiększać ryzyko skurczu oskrzeli i duszności, a w rzadkich przypadkach obserwowano śródmiąższowe zapalenie płuc. Itrakonazol: jednoczesne stosowanie z winorelbiną nie jest zalecane ze względu na możliwość nasilonej neurotoksyczności. Interakcje wspólne dla wszystkich leków cytotoksycznych: ze względu na zwiększone ryzyko zakrzepicy u pacjentów z chorobami nowotworowymi, często stosowane są leki przeciwzakrzepowe. Ponieważ parametry krzepnięcia krwi w przebiegu różnych chorób wykazują dużą zmienność wewnątrzosobniczą oraz z uwagi na możliwość interakcji doustnych leków przeciwzakrzepowych z lekami przeciwnowotworowymi, w przypadku podjęcia decyzji o włączeniu leczenia przeciwzakrzepowego należy zwiększyć częstość monitorowania wskaźnika INR (ang. International Normalised Ratio - międzynarodowy współczynnik znormalizowany). Skojarzone leczenie przeciwwskazane: szczepionka przeciw żółtej febrze: ryzyko śmiertelnej uogólnionej choroby szczepiennej. Skojarzone leczenie niezalecane: żywe atenuowane szczepionki (z wyjątkiem szczepionki przeciwko żółtej febrze): ryzyko ogólnoustrojowej, potencjalnie śmiertelnej choroby. Ryzyko jest większe u osób z odpornością osłabioną przez chorobę podstawową. Jeśli jest to możliwe, należy użyć szczepionki inaktywowanej (np. szczepionka przeciwko poliomyelitis). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania fenytoiny i winorelbiny. W związku ze zmniejszonym wchłanianiem żołądkowo-jelitowym fenytoiny, spowodowanym przez winorelbinę, istnieje zwiększone ryzyko nasilenia drgawek. Ponadto możliwa jest zwiększona toksyczność spowodowana powstawaniem metabolitów i/lub zmniejszoną skutecznością winorelbiny na skutek zwiększonego metabolizmu wątrobowego winorelbiny wywołanego przez fenytoinę. Skojarzone leczenie do rozważenia: cyklosporyna, takrolimus: należy rozważyć możliwość nasilenia działania immunosupresyjnego z ryzykiem limfoproliferacji.

Dane dotyczące stosowania winorelbiny u kobiet w ciąży są niewystarczające. Badania dotyczące toksycznego wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazały, że winorelbina powoduje śmierć zarodka i płodu oraz działa teratogennie. Produktu leczniczego nie należy stosować w czasie ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia produktem leczniczym i poinformować lekarza, jeśli zajdą w ciążę. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas leczenia, powinna zostać poinformowana o zagrożeniach dla płodu oraz być uważnie monitorowana. Należy również rozważyć możliwość poradnictwa genetycznego. Nie wiadomo, czy winorelbina przenika do mleka kobiecego. Nie badano przenikania produktu leczniczego do mleka zwierząt w okresie laktacji. Karmienie piersią należy przerwać przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym. Winorelbina może wykazywać działanie genotoksyczne, dlatego zaleca się, aby mężczyźni leczeni winorelbiną nie płodzili dzieci podczas leczenia i w okresie do 6 m-cy (minimum 3 m-cy) po jego zakończeniu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia winorelbiną i do 3 m-cy od jego zakończenia. Przed rozpoczęciem leczenia należy zasięgnąć porady dotyczącej przechowania nasienia ze względu na możliwość nieodwracalnej niepłodności spowodowanej leczeniem winorelbiną.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi związanymi z działaniem leku są: zahamowanie czynności szpiku kostnego z neutropenią, niedokrwistość, zaburzenia neurologiczne, toksyczne działanie na przewód pokarmowy z nudnościami, wymiotami, zapaleniem błony śluzowej jamy ustnej i zaparciem, przemijające zwiększenie wartości wyników badań czynności wątroby, łysienie i miejscowe zapalenie żyły. Dodatkowe działania niepożądane występujące z nieznaną częstością w okresie po wprowadzeniu preparatu do obrotu wymieniono zgodnie z klasyfikacją MedDRA. Szczegółowe informacje o działaniach niepożądanych. Działania opisano stosując klasyfikację WHO (stopień 1=G1; stopień 2=G2; stopień 3=G3; stopień 4=G4; stopień 1-4=G1-4; stopień 1-2=G1-2; stopień 3-4=G3-4. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie bakteryjne, wirusowe lub grzybicze o różnej lokalizacji (w układzie oddechowym, moczowym, pokarmowym), o nasileniu lekkim do umiarkowanego, zwykle przemijające w wyniku właściwego leczenia; (niezbyt często) ciężka posocznica z niewydolnością narządów wewnętrznych. Posocznica; (bardzo rzadko) powikłana posocznica, niekiedy zakończona zgonem; (nieznana) posocznica neutropeniczna. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) zahamowanie czynności szpiku kostnego, powodujące głównie neutropenię (G3:24,3%; G4:27,8%), ustępującą w ciągu 5-7 dni i nienasilającą się w czasie trwania. Niedokrwistość (G3-4:7,4%); (często) małopłytkowość (G3-4:2,5%), rzadko ciężka; (nieznana) gorączka neutropeniczna, pancytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) ogólnoustrojowe reakcje alergiczne, takie jak anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny lub reakcja rzekomoanafilaktyczna. Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (rzadko)ciężka hiponatremia; (nieznana) jadłowstręt. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zaburzenia neurologiczne (G3-4: 2,7%), w tym osłabienie głębokich odruchów ścięgnistych. Po długotrwałej chemioterapii notowano osłabienie kończyn dolnych; (niezbyt często) ciężkie parestezje z objawami czuciowymi i ruchowymi. Zaburzenia serca: (rzadko) choroba niedokrwienna serca (dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego czasami zakończony zgonem); (bardzo rzadko) tachykardia, kołatanie serca i zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca i ziębnięcie kończyn; (rzadko) ciężkie niedociśnienie tętnicze, zapaść. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) duszność i skurcz oskrzeli podczas leczenia produktem leczniczym i innymi alkaloidami barwinka, (rzadko) śródmiąższowa choroba płuc u niektórych pacjentów leczonych produktem leczniczym w skojarzeniu z mitomycyną. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zapalenie jamy ustnej (G1-4: 15%) podczas stosowania produktu leczniczego w monoterapii). Nudności i wymioty (G 1-2:30,4% i G 3-4:2,2%). Leczenie przeciwwymiotne może zmniejszyć ich częstość. Zaparcie jest głównym objawem (G3-4:2,7%); rzadko postępuje do niedrożności porażennej jelit po zastosowaniu produktu leczniczego w monoterapii i w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w chemioterapii (G3-4: 4,1%); (często) biegunka, zwykle lekka do umiarkowanej; (rzadko) niedrożność porażenna jelit; leczenie można podjąć ponownie po uzyskaniu prawidłowej czynności przewodu pokarmowego. Opisano przypadki zapalenia trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) Przemijające zwiększenie wartości wyników badań czynności wątroby (G1-2) bez objawów klinicznych (AlAT w 27,6% przypadków, AspAT w 29,3% przypadków. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, zwykle lekkie (G3-4: 4,1%), po zastosowani u produktu leczniczego w monoterapii; (rzadko) uogólnione reakcje skórne; (nieznana) rumień na dłoniach i stopach. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból stawów, w tym ból szczęki i ból mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym rumień, piekący ból, przebarwienie i miejscowe zapalenie żyły (G 3-4:3,7% po zastosowaniu produktu leczniczego w monoterapii); (często) osłabienie, uczucie zmęczenia, bóle o różnej lokalizacji, w tym ból w klatce piersiowej i ból w okolicy guza u pacjentów leczonych produktem leczniczym; (rzadko) martwica w miejscu wstrzyknięcia. Reakcję tę można ograniczyć przez właściwe umieszczenie igły lub cewnika dożylnego oraz podanie preparatu w krótkim wstrzyknięciu, a następnie obfite przepłukanie żyły.

Przedawkowanie może powodować ciężkie zahamowanie czynności szpiku kostnego z gorączką i zakażeniem, opisywano również niedrożność porażenną jelit. Zaleca się leczenie objawowe z zastosowaniem przetoczenia krwi, czynników wzrostu i antybiotyków o szerokim zakresie działania. Nie jest znana swoista odtrutka. Ponieważ brak swoistej odtrutki w przypadku przedawkowania winorelbiny podanej dożylnie, konieczne jest postępowanie objawowe, np.: stałe kontrolowanie parametrów życiowych i uważna obserwacja stanu pacjenta. Codzienna kontrola morfologii krwi w celu oceny konieczności przetoczenia krwi, zastosowania czynników wzrostu, leczenia w warunkach oddziału intensywnej terapii oraz zminimalizowania ryzyka zakażenia. Profilaktyka lub leczenie niedrożności porażennej jelit. Kontrola układu krążenia i czynności wątroby. W przypadku powikłań spowodowanych zakażeniem może być konieczne zastosowanie antybiotyków o szerokim zakresie działania.

Winorelbina jest lekiem cytostatycznym z rodziny alkaloidów barwinka różowatego. Winorelbina hamuje polimeryzację tubuliny i wiąże się głównie z mikrotubulami mitotycznymi. Wpływ na mikrotubule aksonalne zaznacza się tylko przy dużych stężeniach. Indukcja spiralizacji tubuliny jest mniejsza niż po zastosowaniu winkrystyny. Winorelbina hamuje podziały mitotyczne w fazie G2-M, powodując śmierć komórki w interfazie lub podczas następnej mitozy. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności winorelbiny u dzieci i młodzieży. Dane kliniczne z dwóch jednoramiennych badań II fazy, w których dożylną winorelbinę (w dawkach 30-33,75 mg/m2 pc. w dniu 1. i 8. co 3 tyg. lub raz w tyg. przez 6 tyg. co 8 tyg.) podawano 33 i 46 pacjentom pediatrycznym z nawracającymi guzami litymi, w tym z mięsakiem prążkowanokomórkowym, innymi mięsakami tkanek miękkich, mięsakiem Ewinga, tłuszczakomięsakiem, mięsakiem maziówkowym, włókniakomięsakiem, guzami OUN, mięsakiem kościopochodnym, nerwiakiem zarodkowym, nie wykazały znaczącej klinicznie aktywności. Profil działań toksycznych był podobny do notowanego u pacjentów dorosłych.

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera winorelbiny winian w ilości odpowiadającej 10 mg winorelbiny. 5 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera winorelbiny winian w ilości odpowiadającej 50 mg winorelbiny.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.