Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Naxii

Naproxen

tabl. powl.
220 mg
20 szt.
Doustnie
OTC
100%
17,00
Naxii
tabl. powl.
220 mg
10 szt.
Doustnie
OTC
100%
10,00

Naxii - lek przeciwbólowy i przeciwzapalny

Naxii to preparat zawierający jako substancję czynną sól sodową naproksenu w dawce 220 mg. Należy on do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) i wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz przeciwgorączkowe.

Mechanizm działania

Naproksen hamuje syntezę prostaglandyn poprzez blokowanie enzymu cyklooksygenazy kwasu arachidonowego (COX-2). Prowadzi to do zmniejszenia produkcji prostaglandyn odpowiedzialnych za rozwój stanu zapalnego. Jednocześnie lek hamuje także izoenzym COX-1, co może przyczyniać się do wystąpienia działań niepożądanych.

Naproksen wykazuje również zdolność do hamowania agregacji płytek krwi.

Wskazania do stosowania

Naxii jest wskazany w leczeniu:

  • Bólów słabych do umiarkowanych związanych z przeziębieniem
  • Bólów głowy
  • Bólów zębów
  • Bólów mięśni
  • Bólów reumatycznych
  • Bólów pleców
  • Bólów menstruacyjnych
  • Gorączki

Dawkowanie

Grupa pacjentów Dawkowanie
Dorośli 220 mg co 8-12 h, maks. 660 mg/dobę
Osoby w podeszłym wieku 220 mg co 12 h
Dzieci <16 lat Nie zaleca się stosowania
Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca Może być konieczne zmniejszenie dawki

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie, stosując najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas.

Lek można przyjmować niezależnie od posiłków, popijając szklanką wody. Pokarm może nieznacznie spowolnić wchłanianie leku.

Przeciwwskazania

Naxii jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na naproksen lub inne składniki preparatu
  • Nadwrażliwość na inne NLPZ
  • Czynna lub niedawno przebyta choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
  • Skaza krwotoczna
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Ciężka niewydolność nerek
  • Ciężka niewydolność serca
  • Okres karmienia piersią

Nie należy stosować Naxii jednocześnie z innymi lekami przeciwbólowymi zawierającymi naproksen, kwas acetylosalicylowy, ibuprofen czy paracetamol.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Naxii należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • Pacjenci z chorobami układu sercowo-naczyniowego lub czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych
  • Osoby spożywające duże ilości alkoholu
  • Pacjenci z astmą lub innymi chorobami przebiegającymi ze skurczem oskrzeli
  • Osoby z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie
  • Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu
  • Osoby w podeszłym wieku
  • Pacjenci ze skłonnością do reakcji anafilaktoidalnych

Długotrwałe stosowanie NLPZ, w tym naproksenu, może prowadzić do uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego i zwiększać ryzyko choroby wrzodowej.

Warto zapamiętać
  • Naxii należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy możliwy okres
  • Lek może zwiększać ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, szczególnie przy długotrwałym stosowaniu dużych dawek

Interakcje z innymi lekami

Naxii może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Inne NLPZ - nie należy stosować jednocześnie
  • Fenytoina, hydantoina, sulfonamidy - naproksen nasila ich działanie
  • Doustne leki przeciwzakrzepowe - naproksen nasila ich działanie
  • Probenecyd i sulfinpyrazon - przedłużają działanie naproksenu
  • Metotreksat - naproksen nasila jego toksyczne działanie
  • Lit - naproksen nasila jego działania niepożądane
  • Furosemid - naproksen zmniejsza jego działanie moczopędne
  • Propranolol - naproksen zmniejsza jego działanie przeciwnadciśnieniowe

Ciąża i karmienie piersią

Stosowanie Naxii podczas ciąży i karmienia piersią jest możliwe wyłącznie z zalecenia lekarza. Lek może być stosowany w I i II trymestrze ciąży, jeśli jest to bezwzględnie konieczne. Nie należy stosować preparatu w III trymestrze ciąży ze względu na ryzyko uszkodzenia płodu i komplikacji podczas porodu.

Naproksen przenika do mleka matki, dlatego nie zaleca się stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Najczęściej występujące działania niepożądane Naxii obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: bóle brzucha, nudności, zaparcia, zgaga
  • Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, senność, zawroty głowy
  • Zaburzenia ogólne: obrzęki
  • Zaburzenia skóry: świąd, wybroczyny, wysypka, nadmierne pocenie
  • Zaburzenia ucha i błędnika: szumy uszne

Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak krwawienia z przewodu pokarmowego, zaburzenia czynności wątroby czy nerek. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Naxii mogą wystąpić objawy takie jak senność, zgaga, niestrawność i nudności. Jeśli od przedawkowania nie upłynęła godzina, można wykonać płukanie żołądka. Dalsze postępowanie jest objawowe.

Nie jest znana dokładna dawka Naxii zagrażająca życiu pacjenta. W przypadku znacznego przedawkowania należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala.

Podsumowanie

Naxii jest skutecznym lekiem przeciwbólowym i przeciwzapalnym, który może być stosowany w leczeniu różnych rodzajów bólu i gorączki. Jednak ze względu na potencjalne działania niepożądane i interakcje z innymi lekami, powinien być stosowany ostrożnie i zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka, takich jak osoby starsze czy pacjenci z chorobami przewlekłymi.



Wskazania

Bóle słabe do umiarkowanych związane z przeziębieniem, bóle głowy, zębów, mięśni, reumatyczne, pleców, bóle menstruacyjne oraz gorączka.

Dorośli: jednorazowo 220 mg co 8-12 h do ustąpienia objawów. U niektórych osób zastosowanie dawki początkowej 440 mg, a następnie 220 mg po upływie 12 h może spowodować zwiększenie działania przeciwbólowego. Nie wolno przekraczać dawki dobowej 660 mg (3 tabl.), chyba że lekarz zdecyduje inaczej. Nie należy stosować produktu leczniczego dłużej niż 10 dni w przypadku bólu lub dłużej niż 3 dni w przypadku gorączki bez wyraźnych wskazań lekarza. Działania niepożądane można minimalizować stosując najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas konieczny do ustąpienia objawów. Pacjenci w podeszłym wieku: nie należy przyjmować więcej niż 1 tabl. co 12 h, chyba, że lekarz zaleci inaczej. Dawkowanie u dzieci: nie należy stosować produktu leczniczego u dzieci w wieku <16 lat, chyba że lekarz zaleci inaczej. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania u dzieci. Dawkowanie u osób z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca: U osób z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca może być konieczne zmniejszenie dawki.

Każdą dawkę należy przyjmować popijając szklanką wody – produkt leczniczy można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Pokarm może nieznacznie spowalniać wchłanianie leku.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik leku lub inne NLPZ. Nie stosować z innymi środkami przeciwbólowymi, jak: ASA, ibuprofen, paracetamol oraz innymi lekami, które zawierają naproksen. Czynna lub niedawno przebyta choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, skaza krwotoczna, ciężka niewydolność wątroby i nerek, ciężka niewydolność serca, okres karmienia piersią.

Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe: z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie inhibitorów cyklooksygenazy i niektórych NLPZ (szczególnie w dużych dawkach przez długi okres czasu) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Mimo że z danych wynika, że przyjmowanie naproksenu w dawce dobowej 1000 mg wiąże się z małym ryzykiem, jednak całkowicie ryzyka tego nie można wykluczyć. Dostępne dane są niewystarczające, aby zdecydowanie określić wpływ małych dawek naproksenu (220 mg - 660 mg) na ryzyko występowania zakrzepów. Stosowanie naproksenu ze spożywaniem 3 lub więcej napoi alkoholowych w ciągu dnia, może spowodować krwawienia z błony śluzowej żołądka. U pacjentów z astmą lub innymi chorobami przebiegającymi ze skurczem oskrzeli stosowanie naproksenu może spowodować ciężki napad duszności. Długotrwałe stosowanie NLPZ (w tym naproksenu) może być przyczyną uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego, choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy, krwawienia a nawet perforacji. U pacjentów długotrwale stosujących naproksen należy okresowo kontrolować czynność nerek, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością serca, marskością wątroby oraz zaburzeniami czynności. U pacjentów w podeszłym wieku oraz u których występują wyżej wymienione choroby, należy stosować najmniejsze dawki skuteczne. Naproksen zmniejsza agregacje płytek i może powodować zaburzenia krzepnięcia. Z uwagi na działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, stosowanie naproksenu może utrudniać diagnostykę choroby. Nie stosować w przypadku skłonności do reakcji anafilaktoidalnych na NLPZ. Lek należy odstawić, jeśli wystąpią objawy nadwrażliwości takie jak: pokrzywka, duszność, obrzęk naczynioruchowy, lub wystąpią takie objawy niepożądane jak: nudności, wymioty, bóle brzucha. Istnieją dowody na to, że leki hamujące cyklooksygenazę (syntezę prostaglandyn) mogą powodować zaburzenia płodności u kobiet przez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po zakończeniu terapii. Lek (ze względu na zawartość laktozy) nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. W czasie stosowania leku może zostać ograniczona sprawność psychofizyczna (senność, zaburzenia widzenia, zawroty głowy). Jeśli występują takie objawy należy wstrzymać się od czynności powodującej konieczność zachowania pełnej sprawności psychofizycznej.

Nie stosować z innymi NLPZ. Naproksen nasila działanie fenytoiny, hydantoiny, sulfonamidów, doustnych leków przeciwzakrzepowych. Probenecyd i sulfinpyrazon przedłuża działanie leku poprzez zwiększenie stężenia naproksenu w surowicy krwi. Naproksen nasila toksyczne działanie metotreksatu i działania niepożądane litu; zmniejsza natomiast moczopędne działanie furosemidu i przeciwnadciśnieniowe działanie propranololu.

Lek przenika do mleka matki. Stosowanie leku podczas ciąży i karmienia piersią jest możliwe wyłącznie z zalecenia lekarza. Lek może być stosowany w I i II trymestrze ciąży, jeśli jest to bezwzględnie konieczne. Stosowanie podczas ostatnich 3 m-cy ciąży, może spowodować uszkodzenie płodu oraz komplikacje w czasie porodu. Leku nie należy stosować w III trymestrze ciąży i w okresie karmienia piersią.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie naproksenu, szczególnie długotrwale w dużych dawkach może być związane ze zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Zaburzenia żołądka i jelit: (często) bóle brzucha, nudności, zaparcia, zgaga; (niezbyt często) biegunka, niestrawność, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej; (rzadko) krwawienie lub perforacje przewodu pokarmowego nieżyt okrężnicy, choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy z krwawieniem lub perforacją, wymioty, wymioty z krwią. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) żółtaczka, zapalenie wątroby. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy, senność, zawroty głowy; (niezbyt często) uczucie oszołomienia, bezsenność; (bardzo rzadko) drgawki, zapalenie opon mózgowych. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) bóle lub osłabienie siły mięśniowej. Zaburzenia psychiatryczne: (rzadko) depresja, niezwykłe sny. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) obrzęki; (rzadko) ogólne złe samopoczucie, trudności w koncentracji, dreszcze, gorączka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wybroczyny, wysypka, nadmierne pocenie; (niezbyt często) plamica; (rzadko) nadwrażliwość na światło, łysienie, toksyczna rozpływna martwica naskórka (ang.TEN). Zaburzenia ucha i błędnika: (często) szumy uszne; (niezbyt często) zaburzenia słuchu; (rzadko) niedosłuch. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zapalenie nerwu wzrokowego, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, zmętnienie rogówki. Zaburzenia serca: (często) duszność; (niezbyt często) kołatanie serca; (rzadko) niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: nadciśnienie. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) nadmierne pragnienie; (rzadko) hiperkaliemia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko): kłębuszkowe zapalenie nerek, krwiomocz, martwica brodawek nerkowych, niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) agranulocytoza, eozynofilia, granulocytopenia, leukopenia, trombocytopenia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) eozynofilowe zapalenie płuc. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) zaburzenia miesiączkowania. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko): reakcje anafilaktyczne.

W przypadku, jeśli od przedawkowania nie upłynęła 1 h można wykonać płukanie żołądka; dalsze postępowanie jest objawowe. Znaczne przedawkowanie leku może objawić się: sennością, zgagą, niestrawnością, nudnościami. W przypadku przedawkowania naproksenu należy opróżnić żołądek i zachować zwykłe środki zapobiegawcze (nie jest znana dawka leku zagrażająca życiu pacjenta).

Sól sodowa naproksenu działa przeciwbólowo, przeciwgorączkowo i przeciwzapalnie. Hamuje agregację płytek krwi. Naproksen (pochodna kwasu propionowego) należy do grupy NLPZ. Wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe. Działanie preparatu wynika z jego zdolności do hamowania syntezy prostaglandyn. Zmniejszenie syntezy prostaglandyn następuje w wyniku hamowania enzymu cyklooksygenazy kwasu arachidonowego (COX-2) indukowanej w przebiegu procesu zapalnego, co prowadzi do zahamowania syntezy cyklicznych nadtlenków, bezpośrednich prekursorów prostaglandyn. Niewybiórcze równoczesne hamowanie drugiej formy cyklooksygenazy - izoenzymu COX-1 (tzw. postaci konstytutywnej), powoduje występowanie działań niepożądanych preparatu, takich jak: zmniejszenie syntezy prostaglandyn (chroniących błonę śluzową przewodu pokarmowego), uszkodzenie nerek oraz zmniejszenie syntezy tromboksanu.

Tabl. powl. zawiera: (sól sodowa naproksenu) 220 mg.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Ograniczenie spożycia soli u osób starszych może spowodować zaburzenia ukrwienia nerek i ich czynności, co z kolei może wystąpić jako działanie niepożądane inhibitorów ACE - współistnienie tych dwóch czynników istotnie zwiększa możliwość uszkodzenia nerek (działanie synergiczne). Ograniczenie spożycia soli u osób leczonych cyklosporyną powoduje nasilenie nefrotoksycznego działania leku, prowadzącego do niewydolności nerek. Zwiększenie reabsorpcji litu w kanalikach nerkowych w wyniku zaburzeń funkcji nerek spowodowanych niedoborem sodu, może powodować niedociśnienie tętnicze z zawrotami głowy, zaburzenia rytmu serca, tachykardię, zaburzenia widzenia, nadmierną senność lub bezsenność, depresję.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.