Wskazania do stosowania

Navelbine® jest wskazany w leczeniu:

• Zaawansowanego raka piersi

Lek zawiera winorelbinę - cytostatyk z grupy alkaloidów barwinka, który działa poprzez zaburzanie dynamicznej równowagi między tubuliną a aparatem mikrotubularnym komórki. Hamuje polimeryzację tubuliny, głównie w mikrotubulach mitotycznych, zatrzymując mitozę w fazie G2-M i powodując śmierć komórki.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabela 1. Schemat dawkowania Navdorosłych pacjentów

Po trzecim podaniu dawki 60 mg/m² zaleca się zwiększenie do 80 mg/m² raz na tydzień, z wyjątkiem przypadków, gdy liczba neutrofilów spadła poniżej 500/mm³ lub więcej niż raz do 500-1000/mm³ podczas pierwszych trzech podań.

W przypadku planowanych dawek 80 mg/m², jeśli liczba neutrofilów spadnie poniżej 500/mm³ lub więcej niż raz do 500-1000/mm³, należy odroczyć podanie kolejnej dawki do czasu poprawy i zmniejszyć dawkę do 60 mg/m² na tydzień przez 3 kolejne podania. Możliwe jest ponowne zwiększenie dawki do 80 mg/m² tygodniowo, jeśli liczba neutrofilów nie spadnie poniżej 500/mm³ lub więcej niż raz do 500-1000/mm³ podczas trzech podań dawki 60 mg/m².

W terapii skojarzonej dawkowanie należy dostosować do protokołu leczenia. Wykazano, że dawka 80 mg/m² postaci doustnej odpowiada 30 mg/m² postaci dożylnej, a 60 mg/m² postaci doustnej odpowiada 25 mg/m² postaci dożylnej.

Całkowita dawka nie powinna przekraczać 120 mg/tydzień przy 60 mg/m²/tydzień oraz 160 mg/tydzień przy 80 mg/m², nawet u pacjentów z BSA >2 m².

Dawkowanie Navelbine® wymaga ścisłego monitorowania liczby neutrofilów i dostosowywania dawki w zależności od tolerancji hematologicznej pacjenta. Kluczowe jest rozpoczęcie od niższej dawki i stopniowe jej zwiększanie przy dobrej tolerancji.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku: Nie wykazano istotnych różnic w odpowiedzi na leczenie, choć nie można wykluczyć większej wrażliwości niektórych pacjentów. Wiek nie wpływa na farmakokinetykę winorelbiny.

Dzieci i młodzież: Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci, dlatego nie zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej.

Pacjenci z niewydolnością wątroby:

• Łagodne zaburzenia (bilirubina <1,5 x GGN, ALT/AST 1,5-2,5 x GGN): standardowa dawka 60 mg/m²/tydzień
• Umiarkowane zaburzenia (bilirubina 1,5-3 x GGN): dawka 50 mg/m²/tydzień
• Ciężkie zaburzenia: lek przeciwwskazany

Pacjenci z niewydolnością nerek: Nie ma konieczności zmniejszania dawki ze względu na niewielkie wydalanie przez nerki.

Navelbine® wymaga dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U osób starszych i z niewydolnością nerek modyfikacja dawki nie jest konieczna, ale należy zachować ostrożność.

Sposób podawania

Kapsułkę należy połknąć w całości, bez rozgryzania lub żucia, popijając niewielką ilością wody. Zaleca się przyjmowanie leku w trakcie lekkiego posiłku.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na winorelbinę, inne alkaloidy Vinca lub którykolwiek składnik leku
• Choroby znacząco wpływające na absorpcję
• Wcześniejsza duża resekcja chirurgiczna żołądka lub jelita cienkiego
• Liczba neutrofilów <1500/mm³ lub ostra infekcja (w ciągu ostatnich 2 tygodni)
• Ciężka niewydolność wątroby niezwiązana z procesem nowotworowym
• Ciąża i karmienie piersią
• Konieczność długoterminowej terapii tlenowej
• Rzadko występująca dziedziczna nietolerancja fruktozy

Navelbine® jest przeciwwskazany w wielu stanach klinicznych, szczególnie związanych z zaburzeniami hematologicznymi, wątrobowymi oraz ciążą. Kluczowa jest dokładna ocena stanu pacjenta przed rozpoczęciem leczenia.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

1. Lek powinien być przepisywany przez lekarza specjalistę doświadczonego w chemioterapii.

2. W przypadku uszkodzenia kapsułki:

• Nie połykać uszkodzonej kapsułki
• Przepłukać jamę ustną wodą lub roztworem soli fizjologicznej
• W razie kontaktu z okiem, skórą lub błoną śluzową - natychmiast przemyć wodą lub roztworem soli fizjologicznej

3. Monitorowanie hematologiczne:

• Ścisła kontrola morfologii krwi przed każdym podaniem leku
• Odroczenie podania leku przy liczbie neutrofilów <1500/mm³ i/lub płytek krwi 75000-100000/mm³
• Modyfikacja dawki zgodnie z zaleceniami w ChPL przy neutropenii

4. Szczególna ostrożność u pacjentów z:

• Niedokrwienną chorobą serca
• Zaburzeniami czynności wątroby

5. Nie stosować równocześnie z radioterapią, jeśli wątroba znajduje się w polu napromieniania.

6. Pacjenci powinni być poinformowani o możliwym ograniczeniu zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie przy równoczesnym stosowaniu leków przeciwwymiotnych.

Stosowanie Navelbine® wymaga ścisłego monitorowania hematologicznego oraz zachowania szczególnej ostrożności u pacjentów z chorobami współistniejącymi. Kluczowe jest przestrzeganie zasad bezpieczeństwa przy kontakcie z uszkodzoną kapsułką.

Interakcje

1. Leki o toksyczności w stosunku do szpiku kostnego: możliwe zaostrzenie mielosupresji.

2. Cisplatyna: brak wpływu na parametry farmakokinetyczne, ale częstsze występowanie granulocytopenii.

3. Inhibitory lub aktywatory CYP 3A4: mogą modyfikować farmakokinetykę winorelbiny.

4. Leki przeciwwymiotne (np. metoklopramid, antagoniści 5HT3): nie wpływają na farmakokinetykę winorelbiny.

5. Pokarm: nie wpływa na przyswajanie winorelbiny.

Najważniejsze interakcje Navelbine® dotyczą leków wpływających na szpik kostny oraz metabolizowanych przez CYP 3A4. Konieczne jest uwzględnienie tych interakcji przy planowaniu terapii skojarzonej.

Ciąża i laktacja

Navelbine® jest przeciwwskazany w ciąży ze względu na działanie teratogenne, embriotoksyczne i powodujące śmierć płodu wykazane w badaniach na zwierzętach. W przypadku zajścia w ciążę podczas leczenia, należy zaoferować pacjentce konsultację genetyczną.

Karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas stosowania leku, gdyż nie wiadomo, czy winorelbina przenika do mleka matki.

Navelbine® jest bezwzględnie przeciwwskazany w ciąży i podczas karmienia piersią. Konieczne jest stosowanie skutecznej antykoncepcji podczas leczenia.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obejmują:

• Zaburzenia krwi i układu chłonnego: neutropenia, niedokrwistość, trombocytopenia
• Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze
• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, zapalenie jamy ustnej
• Zaburzenia układu nerwowego: zniesienie odruchów kostno-stawowych, zaburzenia neuromotoryczne
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: łysienie, reakcje skórne
• Zaburzenia ogólne: zmęczenie, gorączka

Rzadziej występują poważne działania niepożądane, takie jak posocznica, porażenna niedrożność jelita, drgawki, niewydolność serca, zatorowość płucna czy śródmiąższowa choroba płuc.

Profil działań niepożądanych Navelbine® obejmuje głównie zaburzenia hematologiczne, żołądkowo-jelitowe i neurologiczne. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta i odpowiednie postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Navelbine® może prowadzić do hipoplazji szpiku kostnego, czasami z towarzyszącą gorączką, infekcją i niedrożnością porażenną jelit. W przypadku przedawkowania należy:

• Zastosować leczenie objawowe
• Rozważyć transfuzję krwi
• Podać czynniki wzrostu
• Wdrożyć antybiotykoterapię

Nie jest znane specyficzne antidotum na przedawkowanie Navelbine®.

W przypadku przedawkowania Navelbine® kluczowe jest leczenie objawowe i wspomagające, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji szpiku kostnego i ryzyka infekcji.

Właściwości farmakologiczne

Navelbine® (winorelbina) jest cytostatykiem z grupy alkaloidów barwinka. Mechanizm działania obejmuje:

• Zaburzanie dynamicznej równowagi między tubuliną a aparatem mikrotubularnym komórki
• Hamowanie polimeryzacji tubuliny, głównie w mikrotubulach mitotycznych
• Zatrzymanie mitozy w fazie G2-M
• Powodowanie śmierci komórki w interfazie lub podczas następnej mitozy

Winorelbina wykazuje mniejszą zdolność skręcania mikrotubuli niż winkrystyna i działa na mikrotubule aksonalne wyłącznie w dużych stężeniach.

Mechanizm działania Navelbine® opiera się na zaburzaniu funkcji mikrotubul, co prowadzi do zatrzymania podziałów komórkowych i śmierci komórek nowotworowych. Ta specyficzność działania przekłada się na skuteczność przeciwnowotworową przy jednoczesnym profilu działań niepożądanych charakterystycznym dla alkaloidów barwinka.