Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Naproxen Polfarmex

Naproxen

tabl.
500 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
12,34
Naproxen Polfarmex
tabl.
500 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
15,05

Naproksen Polfarmex - kompleksowe informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Naproksen Polfarmex jest wskazany w leczeniu następujących schorzeń:

  • Reumatoidalne zapalenie stawów
  • Młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów
  • Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
  • Ostre bóle mięśniowo-stawowe
  • Ostry napad dny moczanowej
  • Łagodzenie bólów o umiarkowanym nasileniu (np. urazy tkanek miękkich)
  • Bolesne miesiączkowanie

Lek wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, co czyni go skutecznym w wymienionych wskazaniach.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do odpowiedzi klinicznej pacjenta. Lek powinien być przyjmowany razem z posiłkiem.

Wskazanie Dawkowanie u dorosłych
Reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa Dawka początkowa: 750-1000 mg/dobę jednorazowo, następnie 250-500 mg co 12 h
Ostry napad dny Początkowo 750 mg, następnie 250 mg co 8 h do ustąpienia bólu
Bolesne miesiączkowanie, bóle i urazy tkanek miękkich Dawka początkowa 500 mg, następnie w razie potrzeby 250 mg co 6-8 h

W ostrych stanach dawkę można krótkotrwale zwiększyć do 750-1000 mg/dobę w dawkach podzielonych, pod ścisłą obserwacją lekarza.

U dzieci powyżej 5 lat o masie ciała powyżej 20 kg z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów zalecana dawka dobowa wynosi 10 mg/kg masy ciała w 2 dawkach podzielonych rano i wieczorem. Maksymalna dawka dobowa u dzieci wynosi 1250 mg.

Nie zaleca się stosowania naproksenu u dzieci poniżej 16 lat w przypadku wskazań innych niż młodzieńcze zapalenie stawów.

Dawkowanie naproksenu jest zróżnicowane w zależności od wskazania i wieku pacjenta. Kluczowe jest dostosowanie dawki do indywidualnej odpowiedzi klinicznej oraz przestrzeganie maksymalnych dawek dobowych.

Przeciwwskazania

Naproksen Polfarmex jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na naproksen lub którykolwiek składnik preparatu
  • Czynna choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
  • Ciężkie schorzenie miąższowe wątroby
  • Skaza krwotoczna
  • Pacjenci, u których stosowanie kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ wywoływało napad astmy, nieżyt żołądka lub katar

Przed przepisaniem naproksenu należy dokładnie zebrać wywiad chorobowy pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem reakcji na inne NLPZ oraz chorób przewodu pokarmowego i wątroby.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania naproksenu należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

  • Upośledzenie czynności nerek
  • Choroba wrzodowa w wywiadzie, zwłaszcza u osób nadużywających alkoholu i palących tytoń
  • Niewydolność mięśnia sercowego
  • Marskość wątroby
  • Choroby nerek
  • Astma lub inne choroby przebiegające ze skłonnością do skurczu oskrzeli

Przed rozpoczęciem długotrwałego stosowania naproksenu należy skontrolować czynność nerek i wątroby. Podczas przewlekłego stosowania leku zaleca się okresowe wykonywanie badań czynnościowych wątroby i nerek.

Naproksen zmniejsza agregację płytek krwi i wydłuża czas krwawienia, co może mieć znaczenie u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem krwawień.

Z uwagi na działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, stosowanie leku może maskować objawy choroby i utrudniać diagnostykę.

Stosowanie naproksenu wymaga regularnego monitorowania pacjenta, szczególnie w przypadku długotrwałej terapii lub współistniejących chorób układu sercowo-naczyniowego, nerek i wątroby.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Naproksen wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami:

  • Nasila działanie: kwasu acetylosalicylowego, fenytoiny, hydantoiny, sulfonamidów, leków przeciwcukrzycowych i przeciwzakrzepowych
  • Osłabia działanie: propranololu i innych beta-blokerów, furosemidu
  • Zwiększa ryzyko: hiperkaliemii (z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas), upośledzenia czynności nerek (z inhibitorami ACE)
  • Wpływa na farmakokinetykę: litu (zwiększa poziom w surowicy), metotreksatu (zwiększa toksyczność)

Probenecyd zwiększa poziom naproksenu w surowicy, natomiast kwas acetylosalicylowy przyspiesza jego wydalanie. Ranitydyna, sukralfat, tlenek i wodorotlenek magnezu oraz wodorotlenek glinu zmniejszają wchłanianie leku.

Przed włączeniem naproksenu do terapii należy dokładnie przeanalizować listę leków przyjmowanych przez pacjenta, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji.

Ciąża i laktacja

Naproksen jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży ze względu na ryzyko wad rozwojowych płodu i komplikacji podczas porodu. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu leku u kobiet karmiących piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obejmują:

  • Układ pokarmowy: zanik łaknienia, zgaga, nudności, wymioty, bóle brzucha, zaparcia, biegunka
  • Centralny układ nerwowy: bóle i zawroty głowy, zaburzenia koncentracji, depresja
  • Układ krążenia: obrzęki, duszności, przyspieszenie rytmu serca
  • Skóra: świąd, zaczerwienienie, pokrzywka

Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak krwawienie z przewodu pokarmowego, wrzód żołądka lub dwunastnicy, zapalenie wątroby, zaburzenia czynności nerek czy zmiany w obrazie krwi.

Pacjenci przyjmujący naproksen powinni być poinformowani o możliwych działaniach niepożądanych i konieczności niezwłocznego zgłaszania niepokojących objawów.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania naproksenu obejmują: senność, mdłości, wymioty, zawroty głowy, zgagę, bezdech, pobudzenie ruchowe i drgawki. Postępowanie w przypadku przedawkowania polega na wywołaniu wymiotów, podaniu dużej ilości płynów, płukaniu żołądka i podaniu węgla aktywnego.

Skład

Jedna tabletka Naproxen Polfarmex zawiera 250 mg lub 500 mg naproksenu jako substancji czynnej.

Warto zapamiętać
  • Naproksen jest skutecznym lekiem przeciwzapalnym i przeciwbólowym, ale wymaga ostrożnego stosowania ze względu na potencjalne działania niepożądane i interakcje.
  • Regularne monitorowanie czynności nerek i wątroby jest kluczowe podczas długotrwałej terapii naproksenem, szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka.


Wskazania

Reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, ostre bóle mięśniowo-stawowe, ostry napad dny moczanowej. Łagodzenie bólów o umiarkowanym nasileniu (urazy tkanek miękkich) oraz bolesne miesiączkowanie.

Dawkę preparatu należy dostosować do odpowiedzi klinicznej pacjenta. Dorośli: reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa - zalecana dawka początkowa, zazwyczaj 750-1000 mg/dobę jednorazowo (dawka wysycająca), a następnie 250-500 mg co 12 h. W ostrych stanach dawkę można zwiększyć (krótkotrwale, pod obserwacją lekarza) do 750-1000 mg/dobę, w dawkach podzielonych; ostry napad dny - początkowo 750 mg, następnie 250 mg co 8 h aż do ustąpienia bólu; bolesne miesiączkowanie, bóle i urazy tkanek miękkich - dawka początkowa 500 mg, następnie w razie potrzeby po 250 mg co 6-8 h. Dzieci. Maks dawka wynosi 1250 mg/dobę; młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów (dzieci powyżej 5 lat o mc powyżej 20 kg) - zalecana dawka dobowa 10 mg/kg mc. w 2 dawkach podzielonych rano i wieczorem. Nie zaleca się stosowania naproksenu u dzieci poniżej 16 lat w przypadku wskazań innych niż młodzieńcze zapalenie stawów.

Stosować razem z posiłkiem.

Uczulenie na lek, czynna choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, ciężkie schorzenie miąższowe wątroby, skaza krwotoczna. Lek przeciwwskazany u osób, u których stosowanie kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ wywoływało napad astmy, nieżyt żołądka, katar.

Ostrożnie stosować w przypadku upośledzenia czynności nerek oraz u osób z chorobą wrzodową w wywiadzie, zwłaszcza nadużywających alkoholu oraz palących tytoń. U dzieci poniżej 16 lat lek może być stosowany tylko w przypadku młodzieńczego zapalenia stawów. Nie podawać jednocześnie z preparatami zawierającymi kwas acetylosalicylowy. Przed rozpoczęciem długotrwałego stosowania preparatu należy skontrolować czynność nerek i wątroby, zwłaszcza u chorych z niewydolnością mięśnia sercowego, marskością wątroby lub chorobami nerek. Podczas przewlekłego stosowania naproksenu należy okresowo wykonywać badania czynnościowe wątroby i nerek. Niewydolność nerek jest wskazaniem do zwiększenia odstępów między dawkami lub zmniejszenia dawki dobowej. Naproksen zmniejsza agregację płytek krwi i wydłuża czas krwawienia. U chorych na astmę lub inne choroby przebiegające ze skłonnością do skurczu oskrzeli naproksen zwiększa ryzyko skurczu oskrzeli. Z uwagi na działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, stosowanie leku może maskować objawy choroby i utrudniać diagnostykę.

Naproksen nasila działanie kwasu acetylosalicylowego, fenytoiny, hydantoiny, sulfonamidów oraz prawdopodobnie leków przeciwcukrzycowych i przeciwzakrzepowych. Osłabia działanie hipotensyjne propranololu i innych leków blokujących receptory β-adrenergiczne. Hamuje moczopędne działanie furosemidu oraz wydalanie litu, prowadząc do zwiększenia poziomu litu w surowicy. Zmniejsza wydzielanie kanalikowe metotreksatu, co może prowadzić do zwiększenia toksyczności metotreksatu. Z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii, natomiast z ACE ryzyko upośledzenia czynności nerek. Probenecyd zwiększa poziom leku w surowicy. Kwas acetylosalicylowy zwiększa wydalanie naproksenu z organizmu. Ranitydyna, sukralfat, tlenek i wodorotlenek magnezu, wodorotlenek glinu zmniejszają wchłanianie leku.

Nie stosować w III trymestrze ciąży (może powodować wady rozwojowe płodu i komplikacje podczas porodu).

Układu pokarmowy: zanik łaknienia, zgaga, nudności, wymioty, bóle brzucha, zaparcia, biegunka, zapalenie jamy ustnej, wzmożone pragnienie. Rzadko może wystąpić krwawienie z przewodu pokarmowego wrzód żołądka lub żołądka i dwunastnicy, żółtaczka i zapalenie wątroby oraz zapalenie okrężnicy; centralny układ nerwowy: drgawki, zaburzenia koncentracji, depresja, złe samopoczucie, osłabienie siły mięśni, bóle i zawroty głowy, zaburzenia widzenia, zaburzenia snu, szum w uszach; dermatologiczne: świąd, zaczerwienie skóry, pokrzywka, łysienie, wylewy podskórne, martwica naskórka z reakcją nadwrażliwości na światło, rumień wielopostaciowy; układ krążenia: obrzęki, duszności, przyspieszenie rytmu serca; nerki: zapalenie kłębuszków, krwiomocz, zapalenie śródmiąższowe, zespół nerczycowy, niewydolność nerek; zmiany w obrazie krwi: granulocytopenia, trombocytopenia, niedokrwistość hemolityczna lub aplastyczna.

Objawy: senność, mdłości, wymioty, zawroty głowy, zgaga, bezdech, pobudzenie ruchowe, drgawki. Postępowanie obejmuje wywołanie wymiotów, podanie dużej ilości płynów, płukanie żołądka, podanie węgla aktywnego.

Lek o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwgorączkowym.

1 tabl. zawiera 250 lub 500 mg naproksenu.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Ograniczenie spożycia soli u osób starszych może spowodować zaburzenia ukrwienia nerek i ich czynności, co z kolei może wystąpić jako działanie niepożądane inhibitorów ACE - współistnienie tych dwóch czynników istotnie zwiększa możliwość uszkodzenia nerek (działanie synergiczne). Ograniczenie spożycia soli u osób leczonych cyklosporyną powoduje nasilenie nefrotoksycznego działania leku, prowadzącego do niewydolności nerek. Zwiększenie reabsorpcji litu w kanalikach nerkowych w wyniku zaburzeń funkcji nerek spowodowanych niedoborem sodu, może powodować niedociśnienie tętnicze z zawrotami głowy, zaburzenia rytmu serca, tachykardię, zaburzenia widzenia, nadmierną senność lub bezsenność, depresję.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.