Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Mizodin

Primidone

tabl.
250 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
X

Mizodin - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Mizodin jest wskazany w leczeniu następujących rodzajów napadów padaczkowych:

  • Napady uogólnione toniczno-kloniczne (grand mal)
  • Nocne napady miokloniczne
  • Napady częściowe złożone (psychomotoryczne)
  • Napady częściowe proste

Produkt może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi.

Mizodin wykazuje działanie przeciwdrgawkowe dzięki prymidonowi oraz jego aktywnym metabolitom - fenobarbitalowi i amidowi kwasu fenyloetylomalonowego (PEMA). Mechanizm działania prawdopodobnie polega na modulacji transportu jonów przez błony komórkowe neuronów.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawkowanie
Dorośli i dzieci >9 lat 750-1500 mg/dobę (3-6 tabletek)

Schemat stopniowego zwiększania dawki:

  • Dni 1-3: 125 mg (1/2 tabletki) wieczorem
  • Dni 4-6: 125 mg 2 razy dziennie
  • Dni 7-9: 125 mg 3 razy dziennie
  • Od 10 dnia: dawka podtrzymująca 250 mg 3 razy dziennie

Dawkę należy dostosować indywidualnie w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji. Maksymalna dawka dobowa wynosi 1500 mg (6 tabletek). Stężenie prymidonu we krwi może znacznie różnić się u poszczególnych pacjentów.

Zarówno rozpoczęcie, jak i zakończenie leczenia lub zmiana na inny lek przeciwpadaczkowy powinny odbywać się stopniowo, aby uniknąć ryzyka wystąpienia stanu padaczkowego.

Należy pamiętać, że metabolit prymidonu - fenobarbital - może wpływać na stężenie leku we krwi, działania niepożądane, interakcje oraz efekt terapeutyczny.

Przeciwwskazania

  • Nadwrażliwość na prymidon, barbiturany lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ostra przerywana porfiria (ze względu na wpływ fenobarbitalu na syntezę porfiryny)

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność stosując Mizodin u pacjentów z:

  • Zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby (ryzyko kumulacji metabolitów)
  • Hiperkinezą (prymidon może nasilać objawy)
  • Chorobami układu oddechowego (np. astma, rozedma płuc) - ryzyko depresji oddechowej

Ostrożność zalecana jest również u dzieci, osób w podeszłym wieku i pacjentów osłabionych ze względu na możliwość wystąpienia paradoksalnego pobudzenia.

Długotrwałe stosowanie prymidonu może prowadzić do rozwoju tolerancji i uzależnienia. Nagłe przerwanie leczenia może wywołać objawy odstawienne.

W trakcie terapii należy monitorować:

  • Morfologię krwi
  • Parametry biochemiczne krwi (co 6 miesięcy)
  • Stężenie kwasu foliowego
  • Stężenie fenobarbitalu i prymidonu we krwi

Prymidon może powodować senność i wydłużenie czasu reakcji. Pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Spożywanie alkoholu w trakcie leczenia jest przeciwwskazane.

Warto zapamiętać
  • Mizodin należy wprowadzać i odstawiać stopniowo, aby uniknąć ryzyka stanu padaczkowego
  • Podczas leczenia konieczne jest regularne monitorowanie morfologii krwi i parametrów biochemicznych

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Prymidon wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, w tym:

  • Nasilenie działania innych leków hamujących OUN (np. leki nasenne, uspokajające, przeciwhistaminowe, opioidowe)
  • Osłabienie działania kortykosteroidów, leków przeciwzakrzepowych, cyklosporyny, dakarbazyny, doksycykliny, metronidazolu
  • Zmniejszenie skuteczności doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny
  • Interakcje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi (np. karbamazepina, kwas walproinowy)
  • Zwiększone ryzyko hepato- i nefrotoksyczności przy jednoczesnym stosowaniu z halogenowanymi anestetykami

Konieczne może być dostosowanie dawkowania leków stosowanych jednocześnie z prymidonem.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie Mizodinu w ciąży jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wad rozwojowych u płodu. Obserwowano występowanie objawów podobnych do zespołu hydantoinowego (wady twarzoczaszki, serca, opóźnienie wzrostu, upośledzenie umysłowe, wady kończyn).

Prymidon przenika do mleka matki, dlatego nie należy go stosować w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane to senność i apatia. Inne często występujące objawy obejmują:

  • Zaburzenia widzenia, oczopląs
  • Nudności, wymioty
  • Bóle i zawroty głowy
  • Ataksja

Rzadziej mogą wystąpić reakcje alergiczne skórne, zmiany osobowości, niedokrwistość megaloblastyczna, zaburzenia czynności wątroby, demineralizacja kości.

Istnieją doniesienia o zmniejszeniu gęstości mineralnej kości, osteopenii i osteoporozie przy długotrwałym stosowaniu prymidonu.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania obejmują dezorientację, zaburzenia widzenia, trudności w oddychaniu, w ciężkich przypadkach śpiączkę i porażenie ośrodka oddechowego. Charakterystyczne jest wytrącanie się kryształów prymidonu i PEMA w moczu.

Leczenie polega na podtrzymywaniu czynności życiowych, płukaniu żołądka, podaniu węgla aktywowanego oraz forsowaniu diurezy. W przypadkach zagrażających życiu stosuje się hemodializę lub hemoperfuzję.

Skład

1 tabletka zawiera 250 mg prymidonu jako substancję czynną.

Mizodin jest skutecznym lekiem przeciwpadaczkowym o szerokim spektrum działania. Wymaga jednak ścisłego monitorowania pacjenta ze względu na potencjalne działania niepożądane i liczne interakcje lekowe. Kluczowe znaczenie ma indywidualne dostosowanie dawki oraz stopniowe wprowadzanie i odstawianie leku.



Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdrgawkowymi w napadach padaczkowych uogólnionych toniczno-klonicznych (grand mal), nocnych mioklonicznych, częściowych złożonych (psychomotorycznych) i częściowych prostych.

Dorośli i dzieci powyżej 9 lat: dawka wynosi od 3 tabl. (750 mg) do 6 tabl. (1500 mg)/dobę.125 mg (pół tabl.)/dobę - wieczorem przez pierwsze 3 dni; 125 mg 2x/dobę 4,5 i 6 dzień; 125 mg 3x/dobę 7,8 i 9 dzień; dawka podtrzymująca 250 mg 3x/dobę 10 dzień. Dawka podtrzymująca może być modyfikowana w miarę potrzeb i tolerancji pacjenta. Nie należy przekraczać dawki 6 tabl. (1500 mg)/dobę. Stężenie prymidonu w osoczu po podaniu doustnym może się znacznie różnić u poszczególnych pacjentów, dlatego skuteczną dawkę produktu leczniczego należy dobierać indywidualnie. Należy również pamiętać, że jeden z metabolitów prymidonu - fenobarbital, może wpływać na stężenie prymidonu we krwi, na działania niepożądane, interakcje oraz efekt terapeutyczny prymidonu. Zarówno rozpoczęcie leczenia, jak i zakończenie lub zamiana produktu leczniczego na inny powinny następować stopniowo. Nagłe odstawienie produktu leczniczego może sprowokować stan padaczkowy.

Nadwrażliwość na prymidon, barbiturany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostra przerywana porfiria (metabolit prymidonu - fenobarbital wpływa na enzym biorący udział w syntezie porfiryny).

Należy zachować szczególną ostrożność stosując produkt leczniczy w stanach chorobowych, takich jak: zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby, ponieważ możliwa jest kumulacja metabolitów barbituranów; hiperkineza, ponieważ prymidon nasila jej objawy; choroby układu oddechowego (np. astma, rozedma płuc), ponieważ może wystąpić depresja oddechowa. Produkt leczniczy należy podawać ostrożnie dzieciom, osobom w podeszłym wieku i pacjentom osłabionym, ponieważ mogą wystąpić reakcje paradoksalne, np. paradoksalne pobudzenie. Prymidon silnie hamuje czynność OUN i jest częściowo metabolizowany do fenobarbitalu. Po długotrwałym podawaniu prymidonu może rozwinąć się tolerancja, uzależnienie i wystąpić mogą objawy odstawienia po nagłym przerwaniu stosowania produktu leczniczego. W trakcie stosowania prymidonu należy zachować ostrożność wykonując czynności wymagające czujności, ponieważ może wystąpić senność. Po szybkiej zmianie pozycji ciała z siedzącej lub leżącej na stojącą mogą wystąpić zawroty głowy. Nie należy nagle przerywać podawania produktu leczniczego. W razie zakończenia leczenia lub zamiany produktu leczniczego na inny, dawki należy zmniejszać stopniowo, w miarę potrzeby wprowadzając równocześnie produkt zamienny. Podczas leczenia prymidonem może rozwinąć się niedokrwistość megaloblastyczna i z tego względu może być konieczne odstawienie produktu leczniczego. Prymidon wpływa na wyniki badań laboratoryjnych. W trakcie długotrwałego stosowania prymidonu należy monitorować wskaźniki morfologii krwi, skład biochemiczny krwi (co 6 m-cy), stężenie kwasu foliowego, stężenie fenobarbitalu i prymidonu. UWAGA! Podczas stosowania produktu leczniczego nie wolno spożywać napojów alkoholowych. Prymidon może ograniczać sprawność psychofizyczną. W czasie jego stosowania nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn, ze względu na możliwość wystąpienia senności i wydłużenie czasu reakcji.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania prymidonu jednocześnie z innymi lekami hamującymi OUN (np. lekami nasennymi, uspokajającymi, przeciwhistaminowymi działającymi uspokajająco, opioidowymi lekami przeciwbólowymi), prymidon może nasilać ich działanie. Prymidon zwiększa aktywność wątrobowych enzymów mikrosomalnych, dlatego może osłabiać działanie między innymi kortykosteroidów, leków przeciwzakrzepowych, kortykotropiny (ACTH), cyklosporyny, dakarbazyny, doksycykliny, metronidazolu. Konieczne może być zwiększenie dawki tych leków. Prymidon zmniejsza skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny (może być konieczna zmiana metody antykoncepcji). Inhibitory MAO, w tym furazolidon, prokarbazyna i selegilina, mogą przedłużać działanie prymidonu, hamując przemiany jego aktywnych metabolitów. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą obniżać próg drgawkowy i zmniejszać działanie prymidonu. Produkt leczniczy oddziałuje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi, które mogą zmieniać typ napadu padaczkowego, dlatego konieczne jest monitorowanie stężenia tych leków we krwi i ewentualne dostosowanie dawki prymidonu. Karbamazepina osłabia, a pochodne kwasu walproinowego nasilają działanie prymidonu. Prymidon jest częściowo metabolizowany do fenobarbitalu, jednoczesne stosowanie prymidonu i fenobarbitalu może zmieniać typ napadu padaczkowego, może nasilać się działanie sedatywne obu leków. Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może zmniejszać stężenie prymidonu w osoczu i przez to zmniejszać jego działanie. Inhibitory anhydrazy węglanowej, stosowane jednocześnie z prymidonem, zwiększają ryzyko wystąpienia zmian w strukturze kości. Stosowanie prymidonu przez dłuższy czas przed zastosowaniem środków znieczulających (halotan, enfluran i metoksyfluran) zwiększa ryzyko hepatotoksyczności i nefrotoksyczności. Podczas stosowania produktu leczniczego może nastąpić zaburzenie metabolizmu wit. D, co może powodować demineralizację kości. Podczas długotrwałej terapii z zastosowaniem prymidonu należy uzupełniać niedobory wit. D. W czasie stosowania prymidonu występuje zwiększone zapotrzebowanie na kwas foliowy. Prymidon wpływa na wyniki badań laboratoryjnych: zmniejsza wchłanianie znakowanej cyjanokobalaminy 57Co; reakcja na metyrapon może się zmniejszyć na skutek zwiększonego metabolizmu metyraponu; może wystąpić fałszywie dodatnia reakcja na fentolaminę, przed badaniem należy odstawić produkt leczniczy na 24-72 h; stężenie bilirubiny w surowicy może się zmniejszyć w wyniku indukcji glukuronylotransferazy, enzymu sprzęgającego bilirubinę.

Brak dostatecznych danych o bezpieczeństwie stosowania prymidonu u kobiet w ciąży. Istnieją jednak dane o występowaniu zwiększonej liczby wrodzonych wad rozwojowych po stosowaniu innych leków przeciwdrgawkowych. Objawy podobne do objawów zespołu hydantoinowego u płodu (wady twarzoczaszki i serca, opóźniony wzrost, upośledzenie umysłowe oraz wady kończyn) obserwowano także po stosowaniu prymidonu. Produktu leczniczego nie wolno stosować w okresie ciąży, ponieważ prymidon przenika przez barierę łożyskową i może zaburzać rozwój płodu, zwiększając ryzyko wad rozwojowych. Prymidon stosowany w późnym okresie ciąży może wywołać uzależnienie i objawy odstawienia u noworodka. Podczas długotrwałej terapii z zastosowaniem prymidonu następuje zmniejszenie stężenia kwasu foliowego w surowicy. W czasie ciąży zwiększa się zapotrzebowanie na kwas foliowy. U kobiet w ciąży należy uzupełniać niedobory kwasu foliowego i wit. B12. U noworodka mogą wystąpić krwawienia. Ryzyko krwawień można zmniejszyć podając matce wit. K przez 1 m-c przed porodem i w trakcie porodu, oraz noworodkowi bezpośrednio po urodzeniu. Prymidon stosowany w czasie porodu może wywołać zaburzenia oddychania u noworodka. Prymidon przenika do mleka kobiet karmiących piersią, dlatego nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią (prymidon może powodować nasiloną senność u dziecka).

Działania niepożądane występują głównie na początku leczenia. Najczęstsze działania niepożądane to senność i apatia. Obserwowano również występowanie: zaburzeń widzenia; nudności; bólu i zawrotów głowy; wymiotów; oczopląsu; ataksji. Objawy te zwykle ustępują po odstawieniu prymidonu. Mogą wystąpić reakcje idiosynkrazyjne po stosowaniu prymidonu z objawami wymienionymi powyżej. Jeżeli objawy te są ciężkie i ostre, to należy przerwać stosowanie prymidonu. Często: senność; apatia; ataksja; zaburzenia widzenia, oczopląs; nudności. Niezbyt często: bóle głowy; zawroty głowy; wymioty; reakcje alergiczne objawiające się występowaniem na skórze zmian grudkowo-plamkowych (podobnych do wysypki występującej w odrze lub płonicy); reakcje paradoksalne np. pobudzenie paradoksalne, szczególnie u dzieci i osób w podeszłym wieku. Rzadko: zmiany osobowości z reakcjami psychotycznymi; niedokrwistość megaloblastyczna; zaburzenia morfologii krwi; zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, w tym gamma-glutamylotransferazy i fosfatazy zasadowej; bóle stawów; demineralizacja kości; przykurcz Dupuytrena; ciężkie reakcje skórne jak: złuszczające zapalenie skóry; zespół Stevens-Johnsona; martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyella); toczeń rumieniowaty. Istnieją doniesienia o zmniejszeniu gęstości mineralnej kości, osteopenii, osteoporozie oraz o złamaniach u pacjentów stosujących prymidon w długoterminowej terapii. Mechanizm działania prymidonu wpływający na metabolizm kostny nie został ustalony.

Przedawkowanie powoduje dezorientację, podwójne widzenie, oczopląs, trudności w oddychaniu, objawy jak w upojeniu alkoholowym, w najcięższych przypadkach śpiączkę i porażenie ośrodka oddechowego. Charakterystyczne dla zatrucia prymidonem jest wytrącanie się z moczu kryształów prymidonu i PEMA (amid kwasu fenyloetylomalonowego). Stosuje się leczenie podtrzymujące czynności życiowe. Stosuje się płukanie żołądka i podaje się węgiel aktywowany w celu zmniejszenia wchłaniania prymidonu. Podaje się płyny doż., wywołuje nasiloną diurezę alkaliczną. W sytuacji zagrażającej życiu należy zastosować hemodializę lub hemoperfuzję. Brak swoistego antidotum w przypadku przedawkowania prymidonu.

Działanie przeciwdrgawkowe wykazuje zarówno prymidon, jak i jego aktywne metabolity - fenobarbital oraz amid kwasu fenyloetylomalonowego (PEMA). Działanie tych związków może być synergistyczne. Mechanizm działania produktu leczniczego nie jest znany, jednak przypuszcza się, że tak jak w przypadku innych leków przeciwdrgawkowych, prymidon działa na transport jonów przez błonę komórkową komórek nerwowych.

1 tabl. zawiera 250 mg prymidonu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.