Mirvedol

Wyszukaj produkt

Substancję czynną zawierają również leki:

Polmatine

tabl. powl.

10 mg

56 szt.

Doustnie

100%

60,79

Polmatine - szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania

Polmatine jest wskazany w leczeniu pacjentów z chorobą Alzheimera o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu.

Lek przeznaczony jest do stosowania w zaawansowanych stadiach choroby Alzheimera, nie we wczesnej fazie.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Terapię można wdrożyć tylko przy zapewnieniu stałego nadzoru nad przyjmowaniem leku przez pacjenta. Rozpoznanie należy postawić zgodnie z aktualnymi wytycznymi.

Konieczna jest regularna ocena tolerancji i dawkowania memantyny, szczególnie w pierwszych 3 miesiącach leczenia. Następnie należy regularnie oceniać efekt terapeutyczny oraz tolerancję leczenia zgodnie z obowiązującymi wytycznymi klinicznymi.

Leczenie podtrzymujące można kontynuować tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i dobra tolerancja leku. Przerwanie leczenia należy rozważyć przy braku efektu terapeutycznego lub złej tolerancji.

Schemat dawkowania u dorosłych:

Okres	Dawkowanie
1. tydzień (dzień 1-7)	5 mg/dobę (1/2 tabletki 10 mg)
2. tydzień (dzień 8-14)	10 mg/dobę (1 tabletka 10 mg)
3. tydzień (dzień 15-21)	15 mg/dobę (1,5 tabletki 10 mg)
Od 4. tygodnia	20 mg/dobę (2 tabletki 10 mg)

Dawka maksymalna: 20 mg/dobę. Dawka podtrzymująca: 20 mg/dobę.

Stopniowe zwiększanie dawki w ciągu pierwszych 3 tygodni ma na celu zminimalizowanie ryzyka działań niepożądanych i osiągnięcie optymalnej dawki terapeutycznej.

Szczególne grupy pacjentów:

Pacjenci w podeszłym wieku (>65 lat): Zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg/dobę, stosowana według powyższego schematu.

Zaburzenia czynności nerek: - Łagodne (ClCr 50-80 ml/min): bez modyfikacji dawki - Umiarkowane (ClCr 30-49 ml/min): 10 mg/dobę, z możliwością zwiększenia do 20 mg/dobę po 7 dniach - Ciężkie (ClCr 5-29 ml/min): 10 mg/dobę

Zaburzenia czynności wątroby: - Łagodne do umiarkowanych (Child-Pugh A i B): bez modyfikacji dawki - Ciężkie: nie zaleca się stosowania

Dzieci i młodzież: Brak dostępnych danych.

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby.

Sposób podawania

Polmatine należy podawać doustnie, raz na dobę, o stałej porze. Tabletki powlekane można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (memantynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

1. Zaleca się ostrożność u pacjentów z padaczką, drgawkami w wywiadzie lub czynnikami predysponującymi do padaczki.

2. Należy unikać jednoczesnego stosowania antagonistów NMDA (np. amantadyna, ketamina, dekstrometorfan) ze względu na ryzyko nasilenia działań niepożądanych.

3. Monitorować pacjentów z czynnikami mogącymi prowadzić do zwiększenia pH moczu (np. drastyczne zmiany diety, duże dawki leków alkalizujących, nerkowa kwasica cewkowa, ciężkie infekcje dróg moczowych wywołane przez Proteus spp.).

4. Ograniczone dane dotyczące stosowania u pacjentów ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego, niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca (NYHA III-IV) lub niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym - konieczna wnikliwa obserwacja.

5. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn: umiarkowany. Należy poinformować pacjentów o konieczności zachowania szczególnej ostrożności.

Stosowanie memantyny wymaga szczególnej uwagi u pacjentów z określonymi schorzeniami współistniejącymi oraz monitorowania potencjalnych interakcji z innymi lekami.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

1. Możliwe nasilenie działania L-dopy, agonistów receptorów dopaminergicznych i leków antycholinergicznych.

2. Potencjalne osłabienie działania barbituranów i neuroleptyków.

3. Możliwa modyfikacja działania leków zmniejszających napięcie mięśni szkieletowych (dantrolen, baklofen).

4. Przeciwwskazane jednoczesne stosowanie z amantadyną - ryzyko psychozy farmakotoksycznej.

5. Ostrożność przy stosowaniu z fenytoiną.

6. Możliwe interakcje z lekami wydalanymi przez ten sam nerkowy układ transportu kationów (np. cymetydyna, ranitydyna, prokainamid, chinidyna, chinina, nikotyna).

7. Możliwe zmniejszenie stężenia hydrochlorotiazydu w surowicy.

8. Pojedyncze przypadki zwiększenia INR przy jednoczesnym stosowaniu z warfaryną - konieczne ścisłe monitorowanie.

9. Brak istotnych interakcji z gliburydem/metforminą, donepezilem i galantaminą.

Memantyna może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, co wymaga szczególnej uwagi przy stosowaniu u pacjentów przyjmujących złożoną farmakoterapię.

Wpływ na ciążę i laktację

Ciąża: Brak danych klinicznych. Badania na zwierzętach wskazują na ryzyko zahamowania wewnątrzmacicznego wzrostu płodu. Stosowanie w ciąży tylko w przypadku bezwzględnej konieczności.

Laktacja: Brak danych o przenikaniu do mleka matki, ale jest to prawdopodobne ze względu na lipofilne właściwości związku. Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania memantyny.

Memantyna nie powinna być stosowana u kobiet w ciąży i karmiących piersią, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane (częstość >3% i wyższa niż w grupie placebo):

Zawroty głowy (6,3%)
Ból głowy (5,2%)
Zaparcia (4,6%)
Nadciśnienie tętnicze (4,1%)
Senność (3,4%)

Inne istotne działania niepożądane:

Zaburzenia psychiczne: splątanie, omamy, reakcje psychotyczne
Zaburzenia układu nerwowego: zaburzenia równowagi, nieprawidłowy chód, napady padaczkowe (bardzo rzadko)
Zaburzenia sercowo-naczyniowe: niewydolność serca, zakrzepica żylna
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: wymioty, zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby

Profil działań niepożądanych memantyny jest stosunkowo korzystny, jednak wymaga monitorowania, szczególnie w zakresie funkcji poznawczych, układu sercowo-naczyniowego i wątroby.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania mogą obejmować:

Ze strony OUN: splątanie, ospałość, senność, zawroty głowy, pobudzenie, agresja, omamy, zaburzenia chodu, śpiączka
Ze strony układu pokarmowego: wymioty, biegunka

Leczenie przedawkowania jest objawowe. Brak swoistego antidotum. W uzasadnionych przypadkach należy rozważyć standardowe procedury, takie jak płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, zakwaszenie moczu, wymuszona diureza.

W przypadku przedawkowania kluczowe jest leczenie objawowe i monitorowanie funkcji życiowych pacjenta.

Mechanizm działania

Memantyna jest niekompetytywnym antagonistą receptora NMDA o średnim powinowactwie. Modyfikuje efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów w chorobie Alzheimera.

Mechanizm działania memantyny skupia się na modulacji przekaźnictwa glutaminergicznego, co może przyczyniać się do spowolnienia progresji objawów choroby Alzheimera.

Warto zapamiętać

Polmatine (memantyna) jest wskazany w leczeniu choroby Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego.
Dawkowanie należy stopniowo zwiększać przez 3 tygodnie do osiągnięcia dawki podtrzymującej 20 mg/dobę, co minimalizuje ryzyko działań niepożądanych.

Wskazania

Leczenie pacjentów z chorobą Alzheimera o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu.

Dawkowanie

Leczenie powinien rozpocząć i nadzorować lekarz mający doświadczenie w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Leczenie można rozpocząć tylko wówczas, gdy osoba sprawująca opiekę, zapewni stały nadzór nad przyjmowaniem produktu leczniczego przez pacjenta. Rozpoznanie należy postawić zgodnie z aktualnie obowiązującymi wytycznymi. Należy regularnie oceniać tolerancję i dawkowanie memantyny, szczególnie w pierwszych 3 m-cach leczenia. Następnie należy regularnie oceniać działanie terapeutyczne memantyny oraz tolerancję leczenia przez pacjenta zgodnie z aktualnie obowiązującymi wytycznymi klinicznymi. Leczenie podtrzymujące może być kontynuowane tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje leczenie memantyną. Przerwanie leczenia należy rozważyć, gdy brak oznak działania terapeutycznego lub w przypadku złej tolerancji leczenia. Dorośli. Zwiększanie dawki: maks. dawka dobowa wynosi 20 mg/dobę. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w ciągu pierwszych 3 tyg., dawkę należy zwiększać stopniowo, o 5 mg co tydz., do chwili osiągnięcia dawki podtrzymującej, zgodnie z następującym schematem: 1. tydz. (dzień 1-7): pacjent powinien przyjmować pół tabl. powl. 10 mg (5 mg) na dobę przez 7 dni. 2. tydz. (dzień 8-14): pacjent powinien przyjmować 1 tabl. powl. 10 mg (10 mg) na dobę przez 7 dni. 3. tydz. (dzień 15-21): pacjent powinien przyjmować 1 i pół tabl. powl. 10 mg (15 mg) na dobę przez 7 dni. Począwszy od 4. tyg.: pacjent powinien przyjmować 2 tabl. powl. 10 mg (20 mg) na dobę. Dawka podtrzymująca: zalecana dawka podtrzymująca wynosi 20 mg/dobę. Pacjenci w podeszłym wieku. Na podstawie badań klinicznych określono, że dla pacjentów powyżej 65 lat, zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg/dobę (2 tabl. powl. 10 mg, raz/dobę), stosowana zgodnie z opisanym powyżej schematem podawania leku. Dzieci i młodzież. Brak dostępnych danych. Zaburzenie czynności nerek. U pacjentów z nieznacznie zaburzoną czynnością nerek (Cl_Cr 50-80 ml/min) modyfikacja dawki nie jest wymagana. W przypadku pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (Cl_Cr 30-49 ml/min) dawka dobowa powinna wynosić 10 mg. Jeśli leczenie jest dobrze tolerowane przynajmniej przez 7 dni, to dawka może być zwiększona do 20 mg/dobę zgodnie ze standardowym schematem zwiększania dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (Cl_Cr 5-29 ml/min) dawka dobowa powinna wynosić 10 mg. Zaburzenie czynności wątroby. U pacjentów z nieznacznym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (stopień A i B w skali Child-Pugh) nie ma potrzeby modyfikacji dawki. Nie ma dostępnych danych na temat stosowania memantyny u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. Nie zaleca się podawania produktu leczniczego u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby.

Uwagi

Produkt leczniczy należy podawać doustnie, raz/dobę. Produkt leczniczy powinien być przyjmowany o tej samej porze każdego dnia. Tabl. powl. mogą być przyjmowane z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z padaczką, z drgawkami w wywiadzie lub u pacjentów z czynnikami predysponującymi do padaczki. Należy unikać jednoczesnego stosowania antagonistów kwasu N-metylo-D-asparaginowego (NMDA), takich jak amantadyna, ketamina lub dekstrometorfan, ponieważ związki te wpływają na ten sam układ receptorowy co memantyna. Jednoczesne podawanie tych produktów może prowadzić do częstszego występowania oraz nasilenia działań niepożądanych (głównie związanych z OUN). Należy uważnie monitorować stan pacjentów, u których występują czynniki, mogące prowadzić do zwiększenia pH moczu. Do czynników tych należą: drastyczne zmiany diety, np. diety mięsnej na wegetariańską lub przyjmowanie dużych dawek preparatów alkalizujących treść żołądkową. Przyczyną zwiększenia pH moczu może być również nerkowa kwasica cewkowa oraz ciężkie infekcje dróg moczowych wywołane przez bakterie z rodzaju Proteus. Ponieważ z większości badań klinicznych wykluczono pacjentów ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego, z niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca (NYHA III-IV) lub niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, dostępna jest jedynie ograniczona liczba danych dotycząca podawania memantyny tym pacjentom. Z tego względu pacjentów z tymi chorobami należy podczas leczenia wnikliwie obserwować. Choroba Alzheimera o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim zazwyczaj upośledza zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn. Produkt leczniczy wywiera nieznaczny lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, w związku z czym pacjentów leczonych w warunkach ambulatoryjnych należy poinformować o konieczności zachowania szczególnych środków ostrożności.

Interakcje

Ze względu na efekty farmakologiczne oraz mechanizm działania memantyny, mogą wystąpić następujące interakcje: mechanizm działania wskazuje, że efekty L-dopy, agonistów receptorów dopaminergicznych oraz środków antycholinergicznych może zwiększyć jednoczesne podawanie antagonistów NMDA, takich jak memantyna. Działanie barbituranów i neuroleptyków może ulec osłabieniu. Podawanie memantyny może modyfikować działanie stosowanych jednocześnie leków zmniejszających napięcie mięśni szkieletowych - dantrolenu i baklofenu - konieczne może być dostosowanie ich dawki; nie należy stosować jednocześnie memantyny i amantadyny, gdyż wiąże się to z ryzykiem wystąpienia psychozy farmakotoksycznej. Obydwa produkty, o podobnej budowie chemicznej, są antagonistami NMDA. To samo może dotyczyć ketaminy i dekstrometorfanu. Opublikowano jeden opis przypadku dotyczący ryzyka związanego z równoczesnym stosowaniem memantyny i fenytoiny; inne substancje czynne, takie jak cymetydyna, ranitydyna, prokainamid, chinidyna, chinina oraz nikotyna, w których wydalaniu bierze udział ten sam nerkowy układ transportu kationów, co w przypadku amantadyny, mogą także oddziaływać z memantyną, co może prowadzić do zwiększenia stężenia tych leków w osoczu; może wystąpić zmniejszenie stężenia hydrochlorotiazydu (HCT) w surowicy, gdy memantyna stosowana jest jednocześnie z HCT lub jakimikolwiek produktem zawierającym HCT; po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano pojedyncze przypadki zwiększenia wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (ang. INR) u pacjentów leczonych jednocześnie warfaryną. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego, wskazane jest ścisłe monitorowanie czasu protrombinowego lub wartości INR u pacjentów leczonych jednocześnie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. W badaniach farmakokinetycznych (PK) z zastosowaniem pojedynczej dawki, u młodych, zdrowych osób nie obserwowano istotnych interakcji pomiędzy substancjami czynnymi - memantyną a gliburydem/metforminą lub donepezylem. W badaniu klinicznym u młodych, zdrowych osób nie obserwowano istotnego wpływu memantyny na farmakokinetykę galantaminy. Memantyna in vitro nie hamuje aktywności enzymów cytochromu P 450 (CYP 1A2, 2A6, 2C9, 2D6, 2E1, 3A), monooksygenazy zawierającej flawinę, ani hydrolazy epoksydowej lub sulfationowej.

Ciąża i laktacja

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania memantyny w czasie ciąży. Wyniki badań przeprowadzonych na zwierzętach wskazują na istnienie ryzyka zahamowania wewnątrzmacicznego wzrostu płodu, przy poziomach ekspozycji identycznych lub minimalnie wyższych od poziomów ekspozycji u ludzi. Ryzyko dla ludzi nie jest znane. Memantyny nie wolno stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie wiadomo, czy memantyna przenika do mleka matki. Jednak jest to możliwe ze względu na lipofilne właściwości związku. Kobiety przyjmujące memantynę nie powinny karmić piersią. Nie zaobserwowano niekorzystnego wpływu memantyny na płodność samców i samic.

Działania niepożądane

W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z otępieniem o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, leczonych memantyną (1784 pacjentów) lub przyjmujących placebo (1595 pacjentów), ogólny wskaźnik częstości występowania działań niepożądanych nie różnił się znacząco w grupie przyjmującej memantynę w porównaniu do grupy przyjmującej placebo; działania niepożądane miały zwykle nasilenie łagodne do umiarkowanego. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi, które z większą częstością występowały w grupie leczonej memantyną w porównaniu z grupą otrzymującą placebo były: zawroty głowy (odpowiednio 6,3% vs 5,6%), ból głowy (5,2% vs 3,9%), zaparcia (4,6% vs 2,6%), senność (3,4% vs 2,2%) i nadciśnienie tętnicze (4,1% vs 2,8%). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zakażenia grzybicze. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) nadwrażliwość na lek. Zaburzenia psychiczne: (często) senność; (niezbyt często) splątanie, omamy; (nieznana) reakcje psychotyczne. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, zaburzenia równowagi; (niezbyt często) nieprawidłowy chód; (bardzo rzadko) napady padaczkowe. Zaburzenia serca: (niezbyt często) niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie tętnicze; (niezbyt często) zakrzepica żylna, choroba zakrzepowo-zatorowa żył. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) zaparcia; (niezbyt często) wymioty; (nieznana) zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (nieznana) zapalenie wątroby. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) bóle głowy; (niezbyt często) zmęczenie. Choroba Alzheimera wiąże się z depresją, myślami samobójczymi i samobójstwami. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, u pacjentów leczonych memantyną zgłaszano takie przypadki.

Przedawkowanie

Z przeprowadzonych badań klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące przedawkowania. Objawy: po względnie dużym przedawkowaniu (odpowiednio 200 mg i 105 mg/dobę w ciągu 3 dni) zaobserwowano jedynie objawy zmęczenia, osłabienia i/lub biegunki lub też objawy nie wystąpiły. W przypadkach przedawkowania poniżej 140 mg lub gdy dawka była nieznana u pacjentów obserwowano objawy ze strony OUN (splątanie, ospałość, senność, zawroty głowy, pobudzenie, agresja, omamy oraz zaburzony chód) i/lub żołądkowo-jelitowe (wymioty i biegunka). W przypadku największego przedawkowania, pacjent przeżył przyjęcie doustne 2000 mg memantyny i wykazywał objawy ze strony OUN (śpiączka przez 10 dni, a później podwójne widzenie i pobudzenie). U pacjenta zastosowano leczenie objawowe oraz plazmaferezę. Pacjent powrócił do zdrowia bez trwałych następstw. W innym przypadku dużego przedawkowania, pacjent także przeżył i wyzdrowiał. Pacjent przyjął doustnie 400 mg memantyny. Wykazywał objawy ze strony OUN takie jak: niepokój, psychoza, omamy wzrokowe, stan przeddrgawkowy, senność, stupor i utrata świadomości. Leczenie: w razie przedawkowania leczenie powinno być objawowe. Nie jest dostępne swoiste antidotum w przypadku zatrucia lub przedawkowania. W uzasadnionych przypadkach należy zastosować standardowe kliniczne procedury dotyczące usunięcia substancji czynnej, np.: płukanie żołądka, podanie węgla leczniczego (przerwanie potencjalnego ponownego krążenia jelitowo-wątrobowego), zakwaszenie moczu, wymuszona diureza. W przypadku objawów przedmiotowych i podmiotowych ogólnej nadpobudliwości OUN, należy rozważyć ostrożne leczenie objawowe.

Działanie

Istnieje coraz więcej dowodów na to, że zaburzenia neuroprzekaźnictwa glutaminergicznego, szczególnie dotyczące receptorów NMDA, przyczyniają się zarówno do występowania objawów, jak i do postępu otępienia neurodegeneracyjnego. Memantyna jest zależnym od potencjału, niekompetytywnym antagonistą receptora NMDA o średnim do niego powinowactwie. Modyfikuje efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów.