Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Metronidazol Aurovitas

Metronidazole

tabl. powl.
250 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
11,00
Metronidazol Aurovitas
tabl. powl.
500 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
27,50

Metronidazol Aurovitas - informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Metronidazol jest antybiotykiem o szerokim spektrum przeciwpierwotniakowego. Jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci w następujących przypadkach:

  • Leczenie zakażeń wywołanych przez bakterie beztlenowe (Bacteroides, Fusobacterium, Clostridium, Eubacterium, ziarniaki beztlenowe i Gardnerella vaginalis)
  • Leczenie zakażeń wywołanych przez pierwotniaki (Trichomonas, Entamoeba histolytica, Giardia lamblia, Balantidium)
  • Profilaktyka zakażeń pooperacyjnych spowodowanych bakteriami beztlenowymi
  • Leczenie ciężkich zakażeń beztlenowych (posocznica, bakteriemia, zapalenie otrzewnej, ropień mózgu, zapalenie płuc, zapalenie szpiku, gorączka połogowa, zakażenia w obrębie miednicy mniejszej)
  • Rzęsistkowica układu moczowo-płciowego
  • Bakteryjne zapalenie pochwy
  • Pełzakowica (ameboza)
  • Giardiaza (lamblioza)
  • Ostre wrzodziejące zapalenie dziąseł i zakażenia okołozębowe
  • Zakażone owrzodzenia kończyn dolnych i odleżyny
  • Eradykacja Helicobacter pylori w skojarzeniu z innymi lekami

Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie metronidazolu zależy od wskazania, wieku pacjenta oraz ciężkości zakażenia. Poniżej przedstawiono zalecane schematy dawkowania:

Wskazanie Grupa wiekowa Dawkowanie
Profilaktyka zakażeń pooperacyjnych Dorośli i młodzież >12 lat 1000 mg jednorazowo, następnie 250 mg 3x/dobę
Dzieci <12 lat 20-30 mg/kg mc. jednorazowo 1-2h przed zabiegiem
Zakażenia beztlenowe Dorośli i dzieci >12 lat 250-500 mg 3x/dobę przez 7 dni
Dzieci 8 tyg. - 12 lat 20-30 mg/kg/dobę w 3 dawkach przez 7 dni
Rzęsistkowica Dorośli i dzieci >10 lat 2000 mg jednorazowo lub 250 mg 3x/dobę przez 7 dni
Bakteryjne zapalenie pochwy Dorośli i dzieci >10 lat 500 mg 2x/dobę przez 7 dni lub 2000 mg jednorazowo
Pełzakowica Dorośli i dzieci >10 lat 500-750 mg 3x/dobę przez 5-10 dni
Giardiaza Dorośli i dzieci >10 lat 2000 mg 1x/dobę przez 3 dni lub 500 mg 2x/dobę przez 7-10 dni

Tabletki można rozkruszyć w celu ułatwienia podania dzieciom. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Dawkowanie metronidazolu należy dostosować indywidualnie w zależności od wskazania, wieku pacjenta i ciężkości zakażenia. Kluczowe jest przestrzeganie zalecanego czasu trwania terapii.

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy zmniejszyć całkowitą dobową dawkę do 1/3 i podawać ją w jednej dawce dobowej. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z encefalopatią wątrobową.

Pacjenci z niewydolnością nerek: Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. U pacjentów hemodializowanych należy podać dodatkową dawkę po zabiegu hemodializy.

Pacjenci w podeszłym wieku: Należy zachować ostrożność, szczególnie przy stosowaniu dużych dawek.

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby konieczna jest modyfikacja dawkowania. W przypadku niewydolności nerek i u osób starszych zaleca się ostrożność w stosowaniu leku.

Przeciwwskazania

  • Nadwrażliwość na metronidazol lub inne pochodne nitroimidazolu
  • I trymestr ciąży
  • Okres karmienia piersią

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania metronidazolu należy zwrócić szczególną uwagę na:

  • Ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych (zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka)
  • Możliwość zaostrzenia objawów neurologicznych u pacjentów z chorobami układu nerwowego
  • Ryzyko hepatotoksyczności, zwłaszcza u pacjentów z zespołem Cockayne'a
  • Możliwość wystąpienia kandydozy jamy ustnej, pochwy i przewodu pokarmowego
  • Interakcje z alkoholem - ryzyko reakcji disulfiramowej
  • Wpływ na wyniki niektórych badań laboratoryjnych

Stosowanie metronidazolu wymaga monitorowania pacjenta pod kątem możliwych działań niepożądanych, szczególnie neurologicznych i skórnych. Konieczna jest ostrożność u pacjentów z chorobami wątroby i układu nerwowego.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Metronidazol wchodzi w istotne interakcje z następującymi lekami:

  • Alkohol - ryzyko reakcji disulfiramowej
  • Leki przeciwzakrzepowe (warfaryna) - nasilenie działania przeciwzakrzepowego
  • Leki indukujące enzymy wątrobowe (fenytoina, fenobarbital) - przyspieszenie metabolizmu metronidazolu
  • Sole litu - ryzyko zatrzymania litu w organizmie
  • Busulfan - zwiększenie stężenia busulfanu w osoczu
  • Cyklosporyna - zwiększenie stężenia cyklosporyny w surowicy
  • 5-fluorouracyl - zwiększenie toksyczności 5-fluorouracylu
  • Leki wydłużające odstęp QT - ryzyko zaburzeń rytmu serca

Przed włączeniem metronidazolu należy dokładnie przeanalizować stosowane przez pacjenta leki pod kątem możliwych interakcji. Szczególną ostrożność należy zachować przy jednoczesnym stosowaniu leków metabolizowanych przez CYP3A4.

Ciąża i karmienie piersią

Stosowanie metronidazolu jest przeciwwskazane w I trymestrze ciąży. W II i III trymestrze można go stosować tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Metronidazol przenika do mleka kobiecego, dlatego podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane metronidazolu to:

  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka)
  • Zaburzenia smaku
  • Reakcje skórne (wysypka, świąd)
  • Bóle i zawroty głowy
  • Neuropatia obwodowa (przy długotrwałym stosowaniu)

Rzadziej występują ciężkie działania niepożądane, takie jak:

  • Zaburzenia hematologiczne (agranulocytoza, neutropenia)
  • Hepatotoksyczność
  • Aseptyczne zapalenie opon mózgowych
  • Ciężkie reakcje skórne (zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka)

Większość działań niepożądanych metronidazolu ma charakter łagodny i przemijający. Należy jednak monitorować pacjentów pod kątem rzadkich, ale poważnych powikłań, zwłaszcza neurologicznych i skórnych.

Mechanizm działania

Metronidazol wykazuje działanie przeciwbakteryjne i przeciwpierwotniakowe poprzez:

  • Redukcję grupy nitrowej do toksycznych metabolitów w komórkach beztlenowców
  • Uszkadzanie DNA drobnoustrojów
  • Hamowanie syntezy kwasów nukleinowych

Spektrum działania obejmuje większość bakterii beztlenowych oraz pierwotniaki takie jak Trichomonas, Giardia i Entamoeba.

Unikalny mechanizm działania metronidazolu czyni go skutecznym w leczeniu zakażeń beztlenowych i niektórych zakażeń pierwotniakowych, przy jednoczesnym braku aktywności wobec większości bakterii tlenowych.

Warto zapamiętać

Kluczowe informacje o metronidazolu:

  • Skuteczny w leczeniu zakażeń beztlenowych i niektórych pierwotniakowych
  • Przeciwwskazany w I trymestrze ciąży i podczas karmienia piersią


Wskazania

Metronidazol jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci w następujących wskazaniach: leczenie zakażeń bakteriami beztlenowymi z rodzaju Bacteroides, Fusobacterium, Clostridium, Eubacterium, ziarniakami beztlenowymi i Gardnerella vaginalis, a także pierwotniakami z rodzaju Trichomonas, Entamoeba histolytica, Giardia lamblia i Balantidium; zapobieganie zakażeniom pooperacyjnym spowodowanym bakteriami beztlenowymi, szczególnie gatunkami z rodzaju Bacteroides i Streptococcus; leczniczo w zakażeniach spowodowanych bakteriami beztlenowymi (posocznica, bakteriemia, zapalenie otrzewnej, ropień mózgu, zapalenie płuc, zapalenie szpiku, gorączka połogowa, ropień w obrębie miednicy mniejszej, zapalenie przymacicza, zakażenia ran po zabiegach chirurgicznych); rzęsistkowica układu moczowo-płciowego zarówno u kobiet jak i u mężczyzn; bakteryjne zapalenie pochwy; pełzakowica (ameboza); giardiaza (lamblioza); ostre wrzodziejące zapalenie dziąseł; ostre zakażenia okołozębowe; owrzodzenia kończyn dolnych i odleżyny (zakażenia bakteriami beztlenowymi); w skojarzeniu z innymi zalecanymi produktami leczniczymi w leczeniu wrzodu trawiennego z jednoczesnym zakażeniem Helicobacter pylori. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Zapobieganie zakażeniom pooperacyjnym wywołanym przez bakterie beztlenowe. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: początkowo 1000 mg (4 tabl. 250 mg) w dawce jednorazowej, następnie 250 mg 3x/dobę, do czasu głodówki przedoperacyjnej. Dzieci w wieku poniżej 12 lat:20-30 mg/kg mc. w postaci pojedynczej dawki podanej 1 do 2 h przed zabiegiem. Noworodki urodzone przed 40. tyg. ciąży: 10 mg/kg mc. w dawce pojedynczej przed operacją. Zakażenia bakteriami beztlenowymi. Leczniczo metronidazol można stosować jako jedyny produkt lub w skojarzeniu z innymi produktami przeciwbakteryjnymi. Przeciętny okres leczenia nie powinien trwać dłużej niż 7 dni. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: 250-500 mg 3x/dobę. Dzieci powyżej 8 tyg. do 12 lat: zwykle dawka dobowa wynosi 20-30 mg/kg mc. jako dawka pojedyncza lub podzielona na dawki wynoszące 7,5 mg/kg mc. podawane co 8 h. Dawka dobowa może być zwiększona do 40 mg/kg mc., w zależności od nasilenia zakażenia. Czas trwania terapii wynosi zwykle 7 dni. Dzieci poniżej 8 tyg. życia: 15 mg/kg mc./dobę jako dawka pojedyncza lub podzielona na dawki wynoszące 7,5 mg/kg mc. podawane co 12 h. U wcześniaków urodzonych przed 40. tyg. ciąży, kumulacja metronidazolu może wystąpić podczas 1-szego tyg. życia, dlatego należy monitorować stężenie metronidazolu w surowicy po kilku dniach stosowania. Rzęsistkowica. Dorośli i dzieci powyżej 10 lat: 2000 mg w pojedynczej dawce lub w dawce 250 mg 3x/dobę przez 7 dni lub 500 mg 2x/dobę przez 5-7 dni. Uwaga: leczenie przeprowadza się równocześnie u obojga partnerów seksualnych. Dzieci poniżej 10 lat: 40 mg/kg mc. doustnie w dawce pojedynczej lub 15-30 mg/kg mc./dobę podzielone na 2-3 dawki przez 7 dni. Pojedyncza dawka nie powinna przekraczać 2000 mg. Bakteryjne zapalenie pochwy. Dorośli i dzieci powyżej 10 lat: 500 mg rano i wieczorem przez 7 dni lub 2000 mg jednorazowo. Pełzakowica (ameboza). Dorośli i dzieci powyżej 10 lat: 500-750 mg 3x/dobę przez 5-10 dni. Dzieci w wieku 7-10 lat: 200-400 mg 3x/dobę przez 5-10 dni. Dzieci w wieku 3-7 lat: 100-200 mg 4x/dobę, przez 5-10 dni. Dzieci w wieku 1-3 lat: 100-200 mg 3x/dobę przez 5-10 dni. Alternatywny sposób dawkowania w tym wskazaniu (dawka wyrażona w mg/kg mc.): dzieci w wieku 1-10 lat: 35-50 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych przez 5-10 dni, nie przekraczając 2400 mg/dobę. Giardiaza (lamblioza). Dorośli i dzieci powyżej 10 lat: 2000 mg raz/dobę przez 3 dni lub 500 mg 2x/dobę przez 7-10 dni. Dzieci w wieku 7-10 lat: 1000 mg raz/dobę przez 3 dni. Dzieci w wieku 3-7 lat: 600-800 mg raz/dobę przez 3 dni. Dzieci w wieku 1-3 lat: 500 mg raz/dobę przez 3 dni. Alternatywny sposób dawkowania w tym wskazaniu (dawka wyrażona w mg/kg mc.): 15-40 mg/kg mc./dobę podzielone na 2-3 dawki. Eradykacja Helicobacter pylori. Metronidazol powinien być stosowany przez co najmniej 7 dni w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi zalecanymi w leczeniu zakażeń Helicobacter pylori. Dorośli: 500 mg 2-3x/dobę przez 7-14 dni. Dzieci i młodzież: 20 mg/kg mc./dobę, nie stosując więcej niż 500 mg 2x/dobę przez 7-14 dni. Należy zapoznać się z oficjalnymi wytycznymi przed rozpoczęciem leczenia. Ostre wrzodziejące zapalenie dziąseł. Dorośli: 250 mg 3x/dobę przez 3 dni. Dzieci: 35-50 mg/kg mc./dobę, w 3 dawkach podzielonych, przez 3 dni. Ostre zakażenia okołozębowe. Dorośli i młodzież powyżej 17 lat: 250 mg 3x/dobę przez 3-7 dni. Dzieci i młodzież w wieku 10-17 lat: 200-250 mg 3x/dobę przez 3-7 dni. Dzieci w wieku 7-9 lat: 100 mg 3x/dobę przez 3-7 dni. Dzieci w wieku 3-6 lat: 100 mg 2x/dobę przez 3-7 dni. Dzieci w wieku 1-2 lat: 50 mg 3x/dobę przez 3-7 dni. Owrzodzenia kończyn dolnych i odleżyny. Dorośli: 500 mg 3x/dobę przez 7 dni. Metronidazol jest metabolizowany głównie na drodze utleniania w wątrobie. Stosowanie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby metronidazol metabolizowany jest powoli, czego wynikiem może być kumulowanie się metronidazolu i jego metabolitów w organizmie. Produkt może kumulować się w znacznym stopniu u pacjentów z encefalopatią wątrobową, a osiągane duże stężenia metronidazolu w osoczu mogą wywołać objawy encefalopatii. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy zmniejszyć całkowitą dobową dawkę metronidazolu do 1/3, a wyliczoną ilość produktu podawać w jednorazowej dawce dobowej. Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. W niewydolności nerek biologiczny T0,5 metronidazolu nie zmienia się. Zmniejszenie dawek produktu nie jest więc konieczne. U pacjentów poddawanych hemodializie metronidazol i jego metabolity są usuwane w ciągu 8 h trwania dializy. Natychmiast po dializie, metronidazol należy podać pacjentowi powtórnie. U pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej przerywanej lub ambulatoryjnej ciągłej nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. Stosowanie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. W niewydolności nerek biologiczny okres półtrwania metronidazolu nie zmienia się. Zmniejszenie dawek produktu nie jest więc konieczne. U pacjentów poddawanych hemodializie metronidazol i jego metabolity są usuwane w ciągu 8 h trwania dializy. Natychmiast po dializie, metronidazol należy podać pacjentowi powtórnie. U pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej przerywanej lub ambulatoryjnej ciągłej nie ma konieczności modyfikacji dawkowania.. Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku. Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie podczas stosowania dużych dawek.

UWAGA! Tabl. można rozkruszyć, aby ułatwić podawanie dzieciom. Produkt leczniczy można przyjmować niezależnie od posiłków.

Metronidazol nie wykazuje bezpośredniego działania bakteriobójczego w stosunku do bakterii tlenowych i względnych beztlenowców. Istnieje ryzyko, że pomimo eliminacji Trichomonas vaginalis zakażenie gonokokowe może nadal się utrzymywać. Pacjentów należy poinformować, że przyjmowanie metronidazolu może spowodować ciemniejsze zabarwienie moczu. Ze względu na niewystarczające dowody ryzyka mutagenności u ludzi, należy dokładnie rozważyć stosowanie metronidazolu przez dłuższy niż zwykle zalecany czas. Podczas stosowania metronidazolu zgłaszano przypadki ciężkich pęcherzowych reakcji skórnych, czasami śmiertelnych, takich jak zespół Stevens-Johnsona (ang. SJS) lub martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (ang. TEN). Większość zgłoszonych przypadków SJS wystąpiło w okresie 7 tyg. od rozpoczęcia leczenia metronidazolem. Pacjentów należy poinformować o objawach i uważnie obserwować reakcje skórne. Jeśli wystąpią objawy SJS lub TEN (np. objawy grypopodobne, postępująca wysypka często z pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych), należy przerwać leczenie. Metronidazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynną lub przewlekłą chorobą ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, ze względu na ryzyko zaostrzenia objawów neurologicznych (z wyjątkiem pacjentów z ropniem mózgu). Pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia działań niepożądanych, takich jak obwodowa lub uogólniona neuropatia (m.in. parestezje, ataksja, zawroty głowy, napady drgawkowe). Pacjenci, u których w czasie terapii wystąpiły zaburzenia neurologiczne (drętwienie, mrowienie kończyn lub drgawki), mogą przyjmować produkt leczniczy tylko wtedy, jeśli korzyści z jego stosowania przewyższają ryzyko wystąpienia powikłań. Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby oraz encefalopatią wątrobową. Produkt należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Metronidazol należy stosować ostrożnie u pacjentów leczonych kortykosteroidami oraz podatnych na występowanie obrzęków. Pacjenci, u których przed i po leczeniu metronidazolem stwierdzono znaczne nieprawidłowości w obrazie krwi i wzorze odsetkowym, w razie konieczności powtórnego zastosowania metronidazolu powinni pozostawać pod obserwacją lekarza. W czasie leczenia należy kontrolować obraz krwi, w szczególności liczbę leukocytów. Jeśli produkt leczniczy stosuje się dłużej niż przez 10 dni, kontrola taka jest bezwzględnie konieczna. Po zastosowaniu metronidazolu może wystąpić kandydoza w obrębie jamy ustnej, pochwy i przewodu pokarmowego, które wymagają odpowiedniego leczenia. Pacjentów należy poinformować, aby nie spożywali alkoholu podczas leczenia metronidazolem i przez co najmniej 48 h po zakończeniu terapii, ze względu na ryzyko reakcji disulfiramowej. Metronidazol może zaburzać wyniki niektórych badań laboratoryjnych (aktywność AspAT/AlAT, dehydrogenazy mleczajowej (LDH), stężenia trójglicerydów, glukozy we krwi). Po rozpoczęciu leczenia metronidazolem w postaci do podawania ogólnoustrojowego u pacjentów z zespołem Cockayne'a, odnotowano przypadki ciężkiej hepatotoksyczności lub ostrej niewydolności wątroby, w tym o bardzo szybkim przebiegu, zakończone zgonem. Dlatego w tej grupie pacjentów metronidazol można stosować jedynie po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka oraz jeśli alternatywne sposoby leczenia nie są dostępne. Przed rozpoczęciem terapii, a także w trakcie jej trwania oraz po jej zakończeniu należy wykonać testy wątrobowe, aby upewnić się, że czynność wątroby mieści się w granicach normy lub że został osiągnięty poziom wartości początkowych. Jeśli wyniki testów czynności wątroby będą znacznie zwiększone, należy zaprzestać stosowania produktu. Pacjentom z zespołem Cockayne'a należy doradzić, aby w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów mogących świadczyć o uszkodzeniu wątroby, natychmiast przerwali przyjmowanie metronidazolu oraz powiadomili o nich lekarza prowadzącego. Produkt zawiera glukozę. 1 tabl. zawiera 6,60 mg glukozy. Pacjenci z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego. Należy ostrzec pacjentów o możliwości wystąpienia senności, zawrotów głowy, dezorientacji, omamów, drgawek lub przemijających zaburzeń widzenia. Zaleca się, aby nie prowadzić pojazdów ani nie obsługiwać maszyn, jeśli wystąpią takie objawy.

Metronidazol nasila toksyczne działanie alkoholu. Spożycie alkoholu w czasie leczenia tym produktem leczniczym może wywołać niepożądane reakcje, takie jak: uczucie gorąca, poty, bóle głowy, nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu. Należy poinformować pacjenta, że nie należy spożywać alkoholu podczas i przez co najmniej 48 h po zakończeniu leczenia metronidazolem, gdyż może wystąpić reakcja disulfiramowa (uderzenia gorąca, wymioty, tachykardia). Notowano nasilenie działania leków przeciwzakrzepowych typu warfaryny podczas jednoczesnego stosowania z metronidazolem. Może być konieczne zmniejszenie dawki leków przeciwzakrzepowych. Należy kontrolować czas protrombinowy. Nie stwierdzono interakcji z heparyną. Leki aktywujące enzymy mikrosomalne wątroby, jak np. fenytoina i fenobarbital, przyspieszają wydalanie metronidazolu, skracając okres półtrwania do ok. 3 h, co prowadzi do zmniejszenia jego stężenia w surowicy, natomiast leki zmniejszające aktywność enzymów wątrobowych (np. cymetydyna) mogą wydłużać okres półtrwania metronidazolu. Podczas stosowania soli litu razem z metronidazolem obserwowano zatrzymanie soli litu w organizmie z jednoczesną możliwością uszkodzenia nerek. Przed rozpoczęciem stosowania metronidazolu należy odstawić sole litu lub zmniejszyć ich dawki. U pacjentów stosujących sole litu, należy podczas leczenia metronidazolem kontrolować stężenie litu, kreatyniny i elektrolitów w osoczu. Metronidazol może wchodzić w interakcje z terfenadyną i astemizolem i wywołać działania niepożądane dotyczące układu krążenia (w zapisie EKG wydłużenie odstępu QT, arytmie itp.). Jednoczesne podawanie metronidazolu i disulfiramu może niekiedy wywołać ostre psychozy i dezorientację. Leczenie metronidazolem można rozpocząć dopiero po upływie 2 tyg. po zakończeniu leczenia disulfiramem. Metronidazol może zwiększać stężenie busulfanu w osoczu, co może prowadzić do ciężkiej toksyczności busulfanu. Metronidazol należy do inhibitorów cytochromu P450 3A4 (CYP 3A4) i z tego względu może zmniejszać metabolizm produktów, które są metabolizowane przez ten enzym. Metronidazol zmniejsza klirens 5-fluorouracylu, przez to może zwiększać jego toksyczność. U pacjentów otrzymujących cyklosporynę występuje ryzyko wzrostu stężenia cyklosporyny w surowicy. Jeżeli jednoczesne stosowanie cyklosporyny z metronidazolem jest konieczne, należy ściśle kontrolować stężenia cyklosporyny i kreatyniny w surowicy. Metronidazol może wchodzić w interakcje z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak: amiodaron, cyprofloksacyna, lewofloksacyna, sparfloksacyna, erytromycyna, klarytromycyna, meflokina, ketokonazol, cyzapryd, tamoksyfen, donepezil, haloperydol, pimozyd, tiorydazyna, mezorydazyna.

Dostępne są tylko ograniczone dane dotyczące stosowania metronidazolu u kobiet w ciąży. Metronidazol przenika barierę łożyska. Stosowanie metronidazolu jest przeciwwskazane w I trymestrze ciąży. W II i III trymestrze ciąży produkt leczniczy można stosować tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści z jego stosowania u matki przewyższają ryzyko szkodliwego wpływu na płód. Metronidazol przenika do mleka ludzkiego, osiągając stężenia bliskie stężeniom leku w osoczu. W okresie karmienia piersią nie należy podawać produktu. Jeśli jednak leczenie jest konieczne, należy podjąć decyzję o zaprzestaniu karmienia.

Częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci są takie same, jak u dorosłych. Ciężkie działania niepożądane występują rzadko przy stosowaniu zalecanych schematów leczenia. Lekarze, którzy chcą stosować długotrwałą terapię stanów przewlekłych, przez okresy dłuższe niż zalecane, powinni rozważyć ewentualne korzyści terapeutyczne wobec ryzyka neuropatii obwodowej. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) agranulocytoza, neutropenia, trombocytopenia, pancytopenia; (nieznana) leukopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) anafilaksja; (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, gorączka. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) jadłowstręt. Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) zaburzenia psychotyczne, w tym splątanie i omamy; (nieznana) obniżenie nastroju. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) encefalopatia (np. dezorientacja, gorączka, ból głowy, omamy, paraliż, nadwrażliwość na światło, zaburzenia wzroku i ruchu, sztywność karku) i podostry zespół móżdżkowy (np. zaburzenia koordynacji ruchowej, zaburzenia mowy, zaburzenia chodzenia, oczopląs i drżenie), które mogą ustąpić po zaprzestaniu podawania produktu, senność, zawroty głowy, drgawki, bóle głowy; (nieznana) w trakcie intensywnego i/lub długotrwałego leczenia metronidazolem zgłaszano wystąpienie obwodowej neuropatii czuciowej lub przemijających napadów padaczkopodobnych (w większości przypadków neuropatia ustępowała po odstawieniu lub zmniejszeniu dawki produktu), aseptyczne zapalenie opon mózgowych. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) zaburzenia widzenia, takie jak podwójne widzenie i krótkowzroczność, w większości przypadków przemijające; (nieznana) neuropatia nerwu wzrokowego/zapalenie nerwu wzrokowego. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) zaburzenia smaku, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, obłożony język, nudności, wymioty, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak: ból w nadbrzuszu i biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT, AlAT, fosfatazy zasadowej), cholestatyczne lub mieszane zapalenie wątroby, uszkodzenia komórek wątroby, żółtaczka i zapalenie trzustki, ustępujące po odstawieniu produktu. Odnotowano przypadki niewydolności wątroby, wymagające przeszczepu, u pacjentów leczonych metronidazolem w połączeniu z innymi antybiotykami. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) wysypka, wykwity krostkowe, świąd, zaczerwienienie; (nieznana) rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo rzadko) bóle mięśni, bóle stawów. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) ciemniejsze zabarwienie moczu (spowodowane obecnością metabolitów metronidazolu). Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (nieznana) ból w pochwie i zakażenie drożdżakami.

Dawka śmiertelna metronidazolu dla ludzi nie jest znana. W pojedynczych przypadkach po zastosowaniu doustnym metronidazolu w dawce 6-10,4 g co 2. dzień przez 5-7 dni obserwowano objawy neurotoksyczne, w tym również stany drgawkowe i neuropatie obwodowe. Po zastosowaniu jednorazowym 15 g metronidazolu występowały nudności, wymioty i bezład ruchowy. W razie zatrucia stosować leczenie objawowe i podtrzymujące.

Metronidazol łatwo przenika do organizmów jednokomórkowych, pierwotniaków i bakterii, nie przenika do komórek ssaków. Potencjał oksydoredukcyjny metronidazolu jest niższy niż ferredoksyny, białka transportującego elektrony. Białko to występuje w organizmach beztlenowych i ubogich w tlen. Różnica potencjałów powoduje redukcję grupy nitrowej metronidazolu. Zredukowana postać metronidazolu powoduje z kolei rozerwanie łańcucha DNA w tych organizmach. Działa na Trichomonas vaginalis, Giardia lamblia, Entamoeba histolytica i Balantidium coli. Metronidazol działa również silnie bakteriobójczo na bakterie beztlenowe: Gram-(-) pałeczki: Bacteroides species, w tym Bacteroides (B. fragilis, B. distasonis, B. ovatus, B. thetaiotaomicron, B. vulgatus), Fusobacterium species, Gram-(+) pałeczki: Eubacterium, Clostridium, Gram-(+) ziarniaki: Peptococcus species, Peptostreptococcus species. Metronidazol nie działa bakteriobójczo na większość bakterii tlenowych i względnie beztlenowych, grzyby i wirusy.

1 tabl. zawiera 250 mg lub 500 mg metronidazolu.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Jednym z niepożądanych działań leku jakie mogą wystąpić jest nadwrażliwość na światło.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Substancja czynna zawarta w lekach, które mogą być ordynowane przez pielęgniarki i położne, o których mowa w art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęniarki i położnej, oraz na które pielęgniarki i położne mają prawo wystawiać recepty.