Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt
Substancję czynną zawierają również leki:

Metocard® ZK

tabl. o przedł. uwalnianiu
47,5 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
17,79

Metoprolol® Biofarm ZK

Metoprolol succinate

tabl. o przedł. uwalnianiu
47,5 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
15,50
Metoprolol® Biofarm ZK
tabl. o przedł. uwalnianiu
95 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
22,50
Metoprolol® Biofarm ZK
tabl. o przedł. uwalnianiu
23,75 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
13,50

Metocard® ZK - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Metocard® ZK jest wskazany w leczeniu następujących schorzeń:

  • Nadciśnienie tętnicze
  • Dławica piersiowa
  • Zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza częstoskurcz nadkomorowy
  • Profilaktyka zgonu z przyczyn sercowych i ponownego zawału serca po przebytej ostrej fazie zawału mięśnia sercowego
  • Kołatanie serca spowodowane czynnościowymi zaburzeniami pracy serca
  • Profilaktyka migreny
  • Stabilna objawowa niewydolność serca (klasa II-IV wg NYHA, frakcja wyrzutowa lewej komory <40%), w skojarzeniu z innymi metodami leczenia niewydolności serca

Metocard® ZK wykazuje skuteczność w szerokim spektrum schorzeń kardiologicznych, od nadciśnienia tętniczego po niewydolność serca. Jego zastosowanie w profilaktyce wtórnej po zawale serca może zmniejszyć ryzyko zgonu i ponownego incydentu wieńcowego.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabletki Metocard® ZK należy przyjmować raz na dobę, rano. Można je połykać w całości lub podzielone, popijając co najmniej połową szklanki wody. Nie wolno ich żuć ani kruszyć.

Wskazanie Dawkowanie
Nadciśnienie tętnicze 47,5-190 mg raz/dobę
Dławica piersiowa 95-190 mg raz/dobę
Zaburzenia rytmu serca 95-190 mg raz/dobę
Profilaktyka po zawale serca 190 mg raz/dobę
Kołatania serca 95-190 mg raz/dobę
Profilaktyka migreny 95-190 mg raz/dobę
Niewydolność serca Dawkowanie indywidualne, rozpoczynając od 11,88-23,75 mg, zwiększając stopniowo do 190 mg lub maksymalnej tolerowanej dawki

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie, rozpoczynając od mniejszych dawek i stopniowo je zwiększając w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta. W niewydolności serca konieczne jest szczególnie ostrożne zwiększanie dawki pod nadzorem doświadczonego lekarza.

Przeciwwskazania

Stosowanie Metocard® ZK jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na metoprolol lub inne leki β-adrenolityczne
  • Blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia
  • Nieleczona niewydolność serca
  • Bradykardia zatokowa (częstość akcji serca <50/min)
  • Zespół chorego węzła zatokowego
  • Wstrząs kardiogenny
  • Ciężkie zaburzenia obwodowego krążenia tętniczego
  • Niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <90 mm Hg)
  • Kwasica metaboliczna
  • Ciężka astma oskrzelowa lub POChP
  • Nieleczony guz chromochłonny

Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu leku u pacjentów z cukrzycą, chorobami naczyń obwodowych oraz zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z inhibitorami MAO oraz dożylnymi lekami blokującymi kanały wapniowe.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Metocard® ZK należy uwzględnić następujące ostrzeżenia:

  • Ostrożne stosowanie u pacjentów z astmą oskrzelową
  • Możliwość maskowania objawów hipoglikemii u chorych na cukrzycę
  • Ryzyko nasilenia zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego
  • Możliwość nasilenia objawów chorób naczyń obwodowych
  • Konieczność stopniowego odstawiania leku
  • Ryzyko nasilenia reakcji anafilaktycznych
  • Możliwość zaostrzenia łuszczycy

Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem bradykardii, hipotensji oraz zaostrzenia niewydolności serca, zwłaszcza na początku leczenia i przy zwiększaniu dawki. Należy zachować ostrożność u osób w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Metocard® ZK może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, w tym:

  • Leki przeciwarytmiczne klasy I (np. chinidyna, dyzopiramid)
  • Antagoniści wapnia (werapamil, diltiazem)
  • Leki indukujące lub hamujące enzymy CYP2D6
  • Leki przeciwcukrzycowe
  • Leki przeciwzapalne (NLPZ)
  • Leki sympatykomimetyczne

Jednoczesne stosowanie tych leków może wymagać dostosowania dawki Metocard® ZK lub ścisłego monitorowania pacjenta. Szczególną ostrożność należy zachować przy łączeniu z innymi lekami wpływającymi na układ sercowo-naczyniowy.

Wpływ na ciążę i laktację

Metocard® ZK można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Lek przenika do mleka matki, dlatego należy zachować ostrożność podczas karmienia piersią i monitorować niemowlę pod kątem objawów blokady receptorów β-adrenergicznych.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Metocard® ZK obejmują:

  • Zmęczenie i zawroty głowy
  • Bradykardia i niedociśnienie
  • Zimne kończyny
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
  • Zaburzenia snu

Rzadziej mogą wystąpić: depresja, zaburzenia widzenia, suchość oczu, szumy uszne, zaostrzenie niewydolności serca, skurcz oskrzeli, reakcje skórne. W przypadku wystąpienia poważnych działań niepożądanych należy skonsultować się z lekarzem.

Warto zapamiętać
  • Metocard® ZK jest selektywnym β1-adrenolitykiem o szerokim zastosowaniu w kardiologii
  • Lek przyjmuje się raz dziennie, co ułatwia przestrzeganie zaleceń terapeutycznych

Mechanizm działania

Metocard® ZK jest selektywnym β1-adrenolitykiem, który blokuje receptory β1-adrenergiczne w sercu. Dzięki temu zmniejsza wpływ katecholamin na serce, co prowadzi do zwolnienia akcji serca, zmniejszenia kurczliwości mięśnia sercowego i obniżenia ciśnienia tętniczego. Forma o przedłużonym uwalnianiu zapewnia stabilne stężenie leku w osoczu przez całą dobę, co przekłada się na lepszą skuteczność i mniejsze ryzyko działań niepożądanych.

Metocard® ZK wykazuje korzystne działanie w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej oraz niewydolności serca, poprawiając rokowanie pacjentów i zmniejszając ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych.

Postać farmaceutyczna

Metocard® ZK jest dostępny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu zawierających 23,75 mg, 47,5 mg lub 95 mg metoprololu bursztynianu, co odpowiada 25 mg, 50 mg lub 100 mg metoprololu winianu.

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu zapewniają stabilne stężenie leku w organizmie przez 24 godziny, co umożliwia stosowanie raz na dobę i poprawia komfort terapii dla pacjenta.



Wskazania

Nadciśnienie tętnicze. Dławica piersiowa. Zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza częstoskurcz nadkomorowy. Profilaktyka zgonu z przyczyn sercowych i ponownego zawału serca po przebytej ostrej fazie zawału mięśnia sercowego. Kołatanie serca spowodowane czynnościowymi zaburzeniami pracy serca. Profilaktyka migreny. Stabilna objawowa niewydolność serca (klasa II-IV wg NYHA, frakcja wyrzutowa lewej komory <40%), w skojarzeniu z innymi metodami leczenia niewydolności serca.

Tabl.produktu leczniczego należy przyjmować raz/dobę, rano. Tabl. należy połykać w całości lub podzielone. Nie wolno ich żuć ani kruszyć. Tabl. należy popijać wodą (co najmniej pół szklanki). Dawkę należy ustalać według następujących wskazówek. Nadciśnienie tętnicze. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym nadciśnieniem 47,5 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 50 mg metoprololu winianu) raz/dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 95-190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100-200 mg metoprololu winianu)/dobę lub zastosować dodatkowo inny lek hipotensyjny do schematu leczenia. Dławica piersiowa. 95-190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100-200 mg metoprololu winianu) raz/dobę. W razie konieczności można zastosować dodatkowo inne leki stosowane w leczeniu choroby wieńcowej. Zaburzenia rytmu serca. 95-190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100-200 mg metoprololu winianu) raz/dobę. Leczenie profilaktyczne po zawale mięśnia sercowego. 190 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 200 mg winianu metoprololu) raz/dobę. Kołatania serca spowodowane czynnościowymi zaburzeniami serca. 95 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100 mg metoprololu winianu) raz/dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 200 mg metoprololu winianu). Profilaktyka migreny. 95-190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100-200 mg metoprololu winianu) raz/dobę. Stabilna objawowa niewydolność serca.U pacjentów ze stabilną objawową niewydolnością serca leczoną innymi lekami, dawka metoprololu bursztynianu jest ustalana indywidualnie. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z niewydolnością serca w klasie III-IV wg NYHA wynosi 11,88 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 12,5 mg metoprololu winianu) raz/dobę w pierwszym tyg. leczenia. Dawkę można zwiększyć do 23,75 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 25 mg metoprololu winianu) na dobę w drugim tygodniu leczenia. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z niewydolnością serca w klasie II wg NYHA wynosi 23,75 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 25 mg metoprololu winianu) raz na dobę w ciągu pierwszych dwóch tygodni leczenia Po dwóch pierwszych tyg. zaleca się podwojenie dawki. Dawkę zwiększa się co 2 tydz. do 190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 200 mg metoprololu winianu)/dobę lub do maks. dawki tolerowanej przez pacjenta. W długotrwałej terapii dawkę docelową należy ustalić na poziomie 190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 200 mg metoprololu winianu)/dobę lub na poziomie maksymalnej dawki tolerowanej przez pacjenta. Zaleca się, aby lekarz prowadzący posiadał odpowiednie doświadczenie w leczeniu stabilnej objawowej niewydolności serca. Po każdorazowym zwiększeniu dawki należy starannie ocenić stan pacjenta W razie wystąpienia spadku ciśnienia tętniczego może zachodzić konieczność zmniejszenia dawki innego, jednocześnie stosowanego leku. Spadek ciśnienia tętniczego nie musi być przeszkodą w długotrwałym stosowaniu metoprololu, jednak dawkę należy zmniejszyć do czasu ustabilizowania stanu pacjenta. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania. Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, na przykład w przypadku pacjentów z zespoleniem żyły wrotnej z żyłą główną dolną, może być konieczne zmniejszenie dawki. Pacjenci w podeszłym wieku. Brak wystarczających danych dotyczących pacjentów w wieku powyżej 80 lat. Dawkę należy zwiększać ze szczególną ostrożnością. Dzieci i młodzież. Istnieje niewielkie doświadczenie w stosowaniu metoprololu u dzieci i młodzieży.

Tabl. produktu należy przyjmować raz/dobę, rano. Tabl. należy połykać w całości lub podzielone. Nie wolno ich żuć ani kruszyć. Tabl. należy popijać wodą (co najmniej pół szklanki).

Nadwrażliwość na metoprololu bursztynian, inne leki β-adrenolityczne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia. Nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zastój krwi lub niedociśnienie) i stałe lub okresowe stosowanie leków zwiększających kurczliwość mięśnia sercowego (agoniści receptorów β-adrenergicznych). Objawowa i klinicznie istotna bradykardia zatokowa (częstość akcji serca <50/min). Zespół chorego węzła zatokowego. Wstrząs kardiogenny. Ciężkie zaburzenia obwodowego krążenia tętniczego. Niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <90 mm Hg). Kwasica metaboliczna. Ciężka astma oskrzelowa lub POChP. Nieleczony guz chromochłonny. Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO (innych niż inhibitory MAO-B). Metoprololu nie wolno podawać pacjentom z podejrzeniem ostrego zawału mięśnia sercowego i częstością akcji serca poniżej 45 uderzeń/min, odstępem PQ >0,24 sek. lub ciśnieniem skurczowym <100 mm Hg. Ponadto metoprolol jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością serca i powtarzającym się ciśnieniem skurczowym poniżej 100 mm Hg (wskazane jest badanie przed rozpoczęciem leczenia). Przeciwwskazane jest (z wyjątkiem oddziału intensywnej terapii) jednoczesne podawanie doż. leków blokujących kanały wapniowe jak werapamil lub diltiazem, lub innych leków o działaniu przeciwarytmicznym (jak dyzopiramid).

Leki β-adrenolityczne należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą oskrzelową. Jeżeli chory na astmę stosuje lek β2-adrenomimetyczny (w postaci tabl. lub wziewnie), wówczas rozpoczynając leczenie metoprololem należy skontrolować dawkę β2-adrenomimetyku i zwiększyć ją w razie konieczności. Metoprolol w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu działa na receptory β2-adrenergiczne słabiej niż selektywne leki β1-adrenolityczne w postaci tradycyjnych tabl. Metoprolol może zmniejszać skuteczność leczenia przeciwcukrzycowego i maskować objawy hipoglikemii. Ryzyko zaburzeń metabolizmu węglowodanów lub maskowania objawów hipoglikemii jest mniejsze przy zastosowaniu metoprololu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu niż w przypadku selektywnych leków β1-adrenolitycznych w postaci tradycyjnych tabl. oraz znacząco mniejsze niż w przypadku nieselektywnych leków β-adrenolitycznych. Zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego mogą niekiedy ulegać nasileniu podczas leczenia metoprololem (możliwość wystąpienia bloku przedsionkowo-komorowego). Metoprolol może nasilać objawy chorób naczyń obwodowych ze względu na działanie hipotensyjne. W przypadku, gdy metoprolol przepisywany jest pacjentom z guzem chromochłonnym, wcześniej musi być zastosowany lek o działaniu α-adrenolitycznym i kontynuowane jego podawanie jednocześnie z metoprololem. Leczenie metoprololem może maskować objawy nadczynności tarczycy. Przed zabiegiem operacyjnym należy poinformować anestezjologa o tym, że pacjent przyjmuje leki β-adrenolityczne. Ich odstawienie na czas operacji nie jest zalecane. Leków β-adrenolitycznych nie wolno odstawiać nagle. Jeżeli leczenie ma zostać przerwane, w miarę możliwości lek należy odstawiać stopniowo przez okres co najmniej dwóch tygodni, zmniejszając dawkę o połowę, aż do uzyskania najmniejszej dawki, odpowiadającej połowie tabletki o najmniejszej mocy, tj. 11,875 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 12,5 mg metoprololu winianu). Tę końcową dawkę należy stosować przez co najmniej 4 dni przed całkowitym zakończeniem leczenia. W przypadku wystąpienia objawów, dawkę należy zmniejszać jeszcze wolniej. Nagłe odstawienie leków β-adrenolitycznych może zaostrzać niewydolność serca oraz zwiększać ryzyko zawału mięśnia sercowego i nagłego zgonu. Metoprolol może zwiększać zarówno wrażliwość na alergeny, jak i ciężkość reakcji anafilaktycznych. Adrenalina nie zawsze daje pożądany skutek terapeutyczny u osób leczonych lekami β-adrenolitycznymi. Leki β-adrenolityczne mogą zaostrzać objawy łuszczycy lub powodować jej wystąpienie. Selektywne leki β1-adrenolityczne należy stosować ostrożnie u pacjentów z dławicą piersiową typu Prinzmetala. Dotychczas nie uzyskano wystarczającego doświadczenia terapeutycznego dotyczącego stosowania metoprololu u pacjentów z niewydolnością serca współistniejącą z następującymi czynnikami: niestabilną niewydolnością serca (klasa IV wg NYHA), ostrym zawałem mięśnia sercowego lub niestabilną dławicą piersiową w ciągu ostatnich 28 dni, zaburzeniami czynności nerek, zaburzeniami czynności wątroby, wiekiem powyżej 80 lat, wiekiem poniżej 40 lat, istotnymi hemodynamicznie chorobami zastawek, kardiomiopatią przerostową zwężającą, podczas lub po operacji kardiochirurgicznej w ciągu 4 m-cy przed rozpoczęciem leczenia metoprololu bursztynianem. Metorpololu bursztynian wykazuje niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas leczenia metoprololem mogą wystąpić zawroty głowy i zmęczenie, dlatego pacjenci powinni ocenić, jaka jest ich reakcja na lek zanim zaczną prowadzić samochód lub obsługiwać maszyny. Opisane objawy mogą nasilać się w przypadku jednoczesnego spożywania alkoholu lub po zmianie na inny produkt leczniczy.

Interakcje farmakodynamiczne: jeśli lek blokujący zwoje współczulne podawany jest jednocześnie z innymi lekami β-adrenolitycznymi (np. w postaci kropli do oczu) lub inhibitorami MAO, stan pacjenta należy starannie monitorować. W razie konieczności przerwania leczenia klonidyną stosowaną jednocześnie z metoprololem, lek β-adrenolityczny należy odstawić kilka dni wcześniej. W przypadku jednoczesnego stosowania metoprololu z antagonistami kanału wapniowego typu werapamilu lub diltiazemu, bądź z lekami przeciwarytmicznymi, należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia ujemnego działania inotropowego lub chronotropowego. Antagonistów kanału wapniowego z grupy werapamilu nie należy podawać dożylnie pacjentom otrzymującym leki β-adrenolityczne. Leki przeciwarytmiczne I klasy: leki przeciwarytmiczne I klasy i leki β-adrenolityczne mają addytywne ujemne działanie inotropowe, które może spowodować ciężkie hemodynamiczne działania niepożądane u pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory. Należy również unikać jednoczesnego stosowania tych leków w zespole chorej zatoki i zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Najlepiej udokumentowana jest interakcja z dyzopiramidem. U pacjentów stosujących leki β-adrenolityczne, wziewne leki stosowane do znieczulenia ogólnego mogą nasilać bradykardię wywołaną działaniem β-adrenolityków. Metoprolol może nasilać działanie jednocześnie stosowanych leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi. W przypadku jednoczesnego stosowania metoprololu z noradrenaliną, adrenaliną lub innymi lekami sympatykomimetycznymi może wystąpić znaczne zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi. W przypadku jednoczesnego stosowania metoprololu z rezerpiną, α-metylodopą, klonidyną, guanfacyną lub glikozydami nasercowymi może wystąpić znaczne zmniejszenie częstości akcji serca i zwolnienie przewodzenia w sercu. Pacjenci stosujący jednocześnie inne leki blokujące receptory β-adrenergiczne (np. tymolol zawarty w kroplach do oczu) muszą pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza. Metoprololu bursztynian może osłabiać objawy hipoglikemii, zwłaszcza tachykardię. β-adrenolityki mogą hamować uwalnianie insuliny u pacjentów z cukrzycą typu 2. Zaleca się regularną kontrolę oznaczanie stężenia glukozy we krwi i odpowiednie dostosowanie leczenia przeciwcukrzycowego (insuliną lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi). Jednoczesne stosowanie z indometacyną lub niektórymi innymi inhibitorami syntezy prostaglandyn może zmniejszać działanie hipotensyjne leków β-adrenolitycznych. Jeżeli w pewnych okolicznościach pacjentowi otrzymującemu leki β-adrenergiczne poda się adrenalinę, kardioselektywne leki β-adrenolityczne znacznie słabiej wpływają na kontrolę ciśnienia krwi niż nieselektywne leki β-adrenolityczne. Skuteczność adrenaliny w leczeniu reakcji anafilaktycznych może być osłabiona u pacjentów przyjmujących leki β-adrenolityczne. Interakcje farmakokinetyczne: leki indukujące lub hamujące enzymy mogą wpływać na stężenie metoprololu w osoczu. Ryfampicyna przyspiesza metabolizm metoprololu i zmniejsza jego stężenie we krwi, natomiast cymetydyna, alkohol, hydralazyna mogą podwyższać stężenie metoprololu w osoczu. Metoprolol jest metabolizowany głównie, choć nie wyłącznie, przez enzym wątrobowy układu cytochromu (CYP) 2D6. Substancje o działaniu hamującym na CYP 2D6, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. paroksetyna, fluoksetyna i sertralina), difenhydramina, hydroksychlorochina, celekoksyb, terbinafina, neuroleptyki (np. chloropromazyna, triflupromazyna, chlorprotyksen) i prawdopodobnie również propafenon, mogą zwiększać stężenie metoprololu w osoczu. Działanie hamujące na enzym CYP 2D6 opisywane było również w przypadku amiodaronu i chinidyny (leków przeciwarytmicznych). Metoprolol może powodować zmniejszenie wydalania innych leków (np. lidokainy).

Ze względu na brak odpowiednio kontrolowanych badań dotyczących stosowania meloprololu u kobiet w ciąży, produkt można podawać pacjentkom w okresie ciąży jedynie w przypadku, gdy korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla zarodka lub płodu. Leki β-adrenolityczne zmniejszają perfuzję łożyska i mogą powodować śmierć płodu oraz przedwczesny poród. Obserwowano opóźnienie rozwoju wewnątrzmacicznego płodu po długotrwałym stosowaniu metoprololu u kobiet w ciąży z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym. Leki β-adrenolityczne mogą przedłużać poród oraz wywoływać bradykardię u płodu i noworodka. Istnieją także doniesienia o występowaniu hipoglikemii, niedociśnienia,hiperbilirubinemii oraz zmniejszonej odpowiedzi na niedotlenienie u noworodka. Stosowanie metoprololu należy przerwać na 48-72 h przed planowanym porodem. W przypadku, gdy nie jest to możliwe - noworodka należy obserwować przez 48-72 h po urodzeniu pod kątem objawów podmiotowych i przedmiotowych zablokowania receptorów β-adrenergicznych (np. powikłań sercowych i płucnych). Leki β-adrenolityczne nie wykazywały potencjalnego działania teratogennego u zwierząt, ale stwierdzano zmniejszony przepływ krwi przez pępowinę, opóźnienie wzrostu płodu, osłabione kostnienie oraz zwiększoną śmiertelność w okresie przed- i poporodowym. Stężenie metoprololu w mleku jest około 3-krotnie większe niż w osoczu matki, mimo to jego całkowita ilość w mleku jest niewielka. Chociaż po stosowaniu produktu w dawkach terapeutycznych ryzyko działań niepożądanych u oseska jest niewielkie (z wyjątkiem osób o powolnym metabolizmie), niemowlę karmione piersią należy obserwować w kierunku objawów zablokowania receptorów β-adrenergicznych.

Działania niepożądane występowały w trakcie badań klinicznych lub podczas zastosowania w lecznictwie i dotyczyły głównie metoprololu winianu w postaci tabl. W wielu przypadkach nie potwierdzono związku przyczynowego z zastosowaniem metoprololu. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) trombocytopenia, leukopenia. Zaburzenia endokrynologiczne: (rzadko) zaostrzenie utajonej cukrzycy. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) zwiększenie mc. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) depresja, osłabienie koncentracji, senność lub bezsenność, koszmarne sny; (rzadko) nerwowość, niepokój; (bardzo rzadko) zapominanie lub osłabienie pamięci, splątanie, omamy, zmiany osobowości (np. zmiany nastroju). Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, bóle głowy; (niezbyt często) parestezje. Zaburzenia oka: (rzadko) zaburzenia widzenia, suchość lub podrażnienie oczu, zapalenie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo rzadko) szumy uszne, zaburzenia słuchu. Zaburzenia serca: (często) bradykardia, zaburzenia równowagi (bardzo rzadko połączone z omdleniem), kołatanie serca; (niezbyt często) przejściowe zaostrzenie objawów niewydolności serca, blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia, ból w okolicy przedsercowej; (rzadko) czynnościowe objawy zaburzeń pracy serca, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia przewodzenia w sercu. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) znaczne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi i niedociśnienie ortostatyczne, bardzo rzadko z omdleniem; (często) zimne dłonie i stopy; (bardzo rzadko) martwica u pacjentów z ciężkimi chorobami naczyń obwodowych występującymi przed leczeniem, nasilenie chromania przestankowego lub zespołu Raynauda. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność wysiłkowa; (niezbyt często) skurcz oskrzeli; (rzadko) nieżyt nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, bóle brzucha, biegunka, zaparcia; (niezbyt często) wymioty; (rzadko) suchość w ustach; (bardzo rzadko) zaburzenia smaku. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka (pokrzywka łuszczyco-podobna i dystroficzne zmiany skórne), nasilone pocenie; (rzadko) wypadanie włosów; (bardzo rzadko) reakcje związane z nadwrażliwością na światło, zaostrzenie łuszczycy, wystąpienie łuszczycy, łuszczyco-podobne zmiany skórne. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) kurcze mięśni; (bardzo rzadko) bóle stawów, osłabienie mięśni. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) impotencja oraz inne zaburzenia seksualne, plastyczne stwardnienie prącia (choroba Peyroniego). Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) uczucie zmęczenia; (niezbyt często) obrzęk.

Przedawkowanie metoprololu może powodować ciężkie niedociśnienie, znaczne zwolnienie rytmu zatokowego, blok przedsionkowo-komorowy, niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, zatrzymanie akcji serca, skurcz oskrzeli, utratę przytomności (nawet śpiączkę), nudności, wymioty lub sinicę. Objawy mogą ulegać zaostrzeniu w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu, zażycia leków hipotensyjnych, chinidyny lub barbituranów. Pierwsze objawy przedawkowania pojawiają się po upływie od 20 minut do 2 h od przyjęcia leku. Węgiel aktywowany, w razie konieczności płukanie żołądka. W przypadku ciężkiego niedociśnienia, bradykardii lub ryzyka niewydolności serca, pacjentowi należy podawać lek o działaniu β1-adrenomimetycznym (np. prenalterol), dożylnie w odstępach 2-5 minut lub w postaci stałego wlewu kroplowego aż do uzyskania żądanego efektu. Jeżeli selektywny β1-adrenomimetyk nie jest dostępny, można zastosować dopaminę. Można również podać siarczan atropiny (0,5-2,0 mg doż.) w celu zablokowania nerwu błędnego. Jeżeli nie udaje się uzyskać pożądanego efektu, można zastosować inny lek sympatykomimetyczny, np. dobutaminę lub noradrenalinę. Pacjentowi można również podać 1-10 mg glukagonu. Może być konieczne zastosowanie stymulatora serca. Aby uniknąć skurczu oskrzeli, można podać dożylnie lek o działaniu β2-adrenomimetycznym. Dawki wymagane w leczeniu przedawkowania są dużo większe od zwykle stosowanych dawek terapeutycznych z uwagi na zablokowanie receptorów beta przez lek β-adrenolityczny.

Metoprolol jest selektywnym lekiem β1-adrenolitycznym, tzn. hamuje receptory β1-adrenergiczne w sercu w dawkach znacznie niższych od koniecznych do zablokowania receptorów β2-adrenergicznych. Metoprolol wykazuje jedynie nieznaczne działanie stabilizujące błony komórkowe i nie ma właściwości agonistycznych. Metoprolol zmniejsza lub hamuje pobudzające działanie katecholamin (uwalnianych zwłaszcza pod wpływem stresu fizycznego lub psychicznego) na serce. Metoprolol zmniejsza tachykardię, pojemność minutową i kurczliwość serca, a ponadto obniża ciśnienie tętnicze krwi. Stężenie w osoczu i skuteczność (hamowanie receptorów β1-adrenergicznych) metoprololu bursztynianu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu są bardziej wyrównane w ciągu całej doby niż w przypadku selektywnych leków β1-adrenolitycznych w postaci tradycyjnych tabl. Ponieważ stężenia w osoczu są stabilne, wybiórczość klinicznego działania β1-adrenolitycznego jest lepsza niż uzyskana przy zastosowaniu selektywnych leków β1-adrenolitycznych w postaci tradycyjnych tabl. Ponadto, ryzyko działań niepożądanych związanych z występowaniem wzrostów stężenia leku w osoczu (np. bradykardii lub osłabienia kończyn) jest minimalne. W razie konieczności, u pacjentów z objawami obturacyjnej choroby płuc metoprolol może być podawany w skojarzeniu z lekami β2-adrenomimetycznymi.

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 23,75 mg, 47,5 mg lub 95 mg metoprololu bursztynianu, co odpowiada 25 mg, 50 mg lub 100 mg metoprololu winianu.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Posiłki bogatotłuszczowe mogą powodować wzrost lub spadek stężenia leku lub/i jego metabolitów we krwi. Wzrost stężenia występuje przez zwiększenie wchchłaniania leku z przewodu pokarmowego w wyniku rozpuszczania leku w tłuszczach emulgowalnych przez kwasy żółciowe. Konsekwencjami klinicznymi mogą być: bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia snu, niepokój, ponudzenie psychoruchowe, napady drgawek, hipotonia, bradykardia, zburzenia przewodzenia serca, niedociśnienie tętnicze, niewydolność serca, łysienie, kaszel, wysypki skórne, świąd skóry oraz wzrost transaminaz we krwi. Zmniejszenie wchłaniania leku (chinapryl): tworzą się słabowchłanialne kompleksy leku z kwasami tłuszczowymi, czego konsekwencją kliniczną może być brak lub osłabienie efektów terapeutycznych.