Polmatine - lek w leczeniu choroby Alzhe4>Wskazania

Polmatine jest wskazany w leczeniu pacjentów z chorobą Alzheimera o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu. Lek ten zawiera substancję czynną memantynę, która działa jako antagonista receptora NMDA, modyfikując efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu w mózgu.

Coraz więcej dowodów wskazuje, że zaburzenia neuroprzekaźnictwa glutaminergicznego, szczególnie w receptorach NMDA, przyczyniają się zarówno do występowania objawów, jak i do progresji choroby Alzheimera. Memantyna, jako zależny od potencjału, o średnim powinowactwie, niekompetytywny antagonista receptora NMDA, może pomóc w łagodzeniu tych zaburzeń.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie Polmatine powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Terapię można rozpocząć tylko wtedy, gdy osoba sprawująca opiekę nad pacjentem zapewni stały nadzór nad przyjmowaniem leku.

Rozpoznanie choroby Alzheimera należy postawić zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Konieczna jest regularna ocena tolerancji i dawkowania memantyny, szczególnie w pierwszych 3 miesiącach leczenia. Następnie należy regularnie oceniać efekt terapeutyczny oraz tolerancję leczenia.

Leczenie podtrzymujące można kontynuować tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje lek. Przerwanie leczenia należy rozważyć, gdy brak oznak działania terapeutycznego lub gdy pacjent nie toleruje leczenia.

Schemat dawkowania Polmatine u dorosłych pacjentów

Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg. W celu zmniejszenia ryzyka działań niepożądanych, dawkę należy zwiększać stopniowo o 5 mg co tydzień przez pierwsze trzy tygodnie leczenia, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej 20 mg/dobę.

U osób w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) zalecana dawka również wynosi 20 mg/dobę. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie wiekowej.

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

• Łagodne zaburzenie (ClCr 50-80 ml/min): bez konieczności dostosowania dawki
• Umiarkowane zaburzenie (ClCr 30-49 ml/min): dawka dobowa 10 mg, z możliwością zwiększenia do 20 mg/dobę po 7 dniach dobrej tolerancji
• Ciężkie zaburzenie (ClCr 5-29 ml/min): dawka dobowa 10 mg

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

• Łagodne lub umiarkowane zaburzenie (stopień A i B w skali Child-Pugh): bez konieczności dostosowania dawki
• Ciężkie zaburzenie: nie zaleca się stosowania ze względu na brak danych

Polmatine należy podawać raz na dobę, o tej samej porze każdego dnia. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Przeciwwskazania

Jedynym przeciwwskazaniem do stosowania Polmatine jest nadwrażliwość na substancję czynną (memantynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w leku.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Polmatine należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z:

• Padaczką lub drgawkami w wywiadzie
• Czynnikami predysponującymi do padaczki
• Świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego
• Niewyrównaną zastoinową niewydolnością krążenia (NYHA III-IV)
• Niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym

Należy unikać równoczesnego stosowania innych antagonistów NMDA, takich jak amantadyna, ketamina czy dekstrometorfan, ze względu na ryzyko nasilenia działań niepożądanych, głównie związanych z OUN.

Pacjenci z czynnikami mogącymi prowadzić do zwiększenia pH moczu (np. drastyczne zmiany diety, przyjmowanie dużych dawek preparatów alkalizujących treść żołądkową, kwasica kanalikowo-nerkowa, ciężkie infekcje dróg moczowych wywołane przez bakterie z rodzaju Proteus) powinni być uważnie monitorowani.

Lek zawiera laktozę, dlatego pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp czy zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni go przyjmować.

Interakcje

Memantyna może wchodzić w interakcje z innymi lekami, wpływając na ich działanie lub podlegając ich wpływowi. Najważniejsze interakcje obejmują:

• Wzmocnienie działania L-dopy, agonistów receptorów dopaminergicznych i leków antycholinergicznych
• Osłabienie działania barbituranów i neuroleptyków
• Modyfikacja działania leków zmniejszających napięcie mięśni szkieletowych (np. dantrolen, baklofen)
• Zwiększone ryzyko psychozy farmakotoksycznej przy jednoczesnym stosowaniu z amantadyną
• Potencjalne interakcje z lekami wydalanymi przez ten sam nerkowy układ transportu kationów (np. cymetydyna, ranitydyna, prokainamid, chinidyna, chinina, nikotyna)
• Możliwe zmniejszenie stężenia hydrochlorotiazydu w surowicy
• Pojedyncze przypadki zwiększenia wartości INR u pacjentów leczonych jednocześnie warfaryną

Memantyna in vitro nie hamuje aktywności enzymów cytochromu P450, monooksygenazy zawierającej flawinę, hydrolazy epoksydowej ani sulfationowej.

Ciąża i laktacja

Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania memantyny w czasie ciąży. Badania na zwierzętach wskazują na potencjalne ryzyko zahamowania wewnątrzmacicznego wzrostu płodu. Polmatine nie powinien być stosowany w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Nie wiadomo, czy memantyna przenika do mleka matki, ale ze względu na lipofilne właściwości leku jest to prawdopodobne. Kobiety przyjmujące Polmatine nie powinny karmić piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obserwowane podczas stosowania Polmatine to:

• Zawroty głowy (6,3%)
• Ból głowy (5,2%)
• Zaparcia (4,6%)
• Senność (3,4%)
• Nadciśnienie tętnicze (4,1%)

Inne istotne działania niepożądane obejmują: zakażenia grzybicze, nadwrażliwość na lek, splątanie, omamy, reakcje psychotyczne, zaburzenia równowagi, niewydolność serca, zakrzepica żylna/zatorowość, duszność, wymioty, zapalenie trzustki, zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych i zapalenie wątroby.

Choroba Alzheimera wiąże się z depresją, myślami samobójczymi i samobójstwami. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano takie przypadki u pacjentów leczonych memantyną.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Polmatine mogą wystąpić objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (splątanie, senność, zawroty głowy, pobudzenie, agresja, omamy, zaburzony chód) oraz objawy żołądkowo-jelitowe (wymioty, biegunka). Nie istnieje swoiste antidotum. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i może obejmować płukanie żołądka, podanie węgla leczniczego, zakwaszenie moczu i wymuszoną diurezę.

Skład

Polmatine dostępny jest w postaci tabletek powlekanych zawierających 10 mg lub 20 mg memantyny chlorowodorku, co odpowiada odpowiednio 8,31 mg lub 16,62 mg memantyny.

Stosowanie Polmatine wymaga regularnej oceny efektów terapeutycznych i monitorowania pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych. Lek może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, dlatego pacjenci powinni zachować szczególną ostrożność do czasu ustalenia indywidualnej reakcji na lek.