Polmatine - lek w leczeniu choroby Alzheimera

Wskazania

Polmatine jest wskazany do leczenia pacjentów z chorobą Alzheimera o umiarkowanym lek ten zawiera substancję czynną memantynę, która jest antagonistą receptora NMDA i moduluje przekaźnictwo glutaminergiczne w mózgu.

Memantyna modyfikuje efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów w chorobie Alzheimera. Dzięki temu mechanizmowi działania lek może wpływać zarówno na objawy, jak i na postęp choroby.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinien rozpocząć i nadzorować lekarz doświadczony w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Terapię można rozpocząć tylko wtedy, gdy dostępna jest osoba sprawująca stały nadzór nad przyjmowaniem leku przez pacjenta.

Rozpoznanie należy postawić zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Konieczna jest regularna ocena tolerancji i dawkowania memantyny, szczególnie w pierwszych 3 miesiącach leczenia. Następnie należy regularnie oceniać skuteczność terapeutyczną oraz tolerancję leczenia.

Leczenie podtrzymujące można kontynuować tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje lek. Przerwanie leczenia należy rozważyć w przypadku braku efektu terapeutycznego lub złej tolerancji.

Schemat zwiększania dawki w celu osiągnięcia dawki podtrzymującej 20 mg/dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo o 5 mg tygodniowo przez pierwsze 3 tygodnie leczenia.

Lek należy podawać raz na dobę, o tej samej porze każdego dnia. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku: Dla pacjentów powyżej 65 lat zalecana dawka wynosi 20 mg/dobę, tak jak u młodszych dorosłych.

Zaburzenia czynności nerek: - Łagodne (ClCr 50-80 ml/min): bez modyfikacji dawki - Umiarkowane (ClCr 30-49 ml/min): 10 mg/dobę, możliwość zwiększenia do 20 mg/dobę po 7 dniach - Ciężkie (ClCr 5-29 ml/min): 10 mg/dobę

Zaburzenia czynności wątroby: - Łagodne/umiarkowane: bez modyfikacji dawki - Ciężkie: nie zaleca się stosowania

Dzieci i młodzież: Nie zaleca się stosowania u osób poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (memantynę) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

1. Zachować ostrożność u pacjentów z padaczką, drgawkami w wywiadzie lub czynnikami predysponującymi do padaczki.

2. Unikać jednoczesnego stosowania innych antagonistów NMDA (amantadyna, ketamina, dekstrometorfan) ze względu na ryzyko nasilenia działań niepożądanych.

3. Monitorować pacjentów z czynnikami mogącymi prowadzić do zwiększenia pH moczu (np. drastyczne zmiany diety, duże dawki leków alkalizujących, kwasica kanalikowo-nerkowa, ciężkie infekcje dróg moczowych wywołane przez Proteus spp.).

4. Zachować ostrożność u pacjentów ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego, niewyrównaną zastoinową niewydolnością krążenia (NYHA III-IV) lub niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym.

5. Pacjenci z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

6. Memantyna może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn - pacjentów leczonych ambulatoryjnie należy poinformować o konieczności zachowania ostrożności.

Interakcje

1. Możliwe nasilenie działania L-dopy, agonistów receptorów dopaminergicznych i leków antycholinergicznych.

2. Potencjalne osłabienie działania barbituranów i neuroleptyków.

3. Konieczność dostosowania dawki leków zmniejszających napięcie mięśni szkieletowych (dantrolen, baklofen).

4. Unikać jednoczesnego stosowania z amantadyną, ketaminą i dekstrometorfanem ze względu na ryzyko psychozy farmakotoksycznej.

5. Możliwe interakcje z lekami wydalanymi przez ten sam nerkowy układ transportu kationów (cymetydyna, ranitydyna, prokainamid, chinidyna, chinina, nikotyna).

6. Potencjalne zmniejszenie stężenia hydrochlorotiazydu w surowicy.

7. Możliwe zwiększenie wartości INR u pacjentów leczonych warfaryną - konieczne ścisłe monitorowanie.

8. Brak istotnych interakcji z gliburydem/metforminą, donepezilem czy galantaminą.

9. Memantyna in vitro nie hamuje aktywności enzymów cytochromu P450.

Ciąża i laktacja

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania memantyny w ciąży. Badania na zwierzętach wskazują na potencjalne ryzyko zahamowania wzrostu płodu. Nie stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.

Nie wiadomo, czy memantyna przenika do mleka matki. Ze względu na lipofilne właściwości leku, jest to prawdopodobne. Kobiety przyjmujące memantynę nie powinny karmić piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane (częstość >1% i większa niż w grupie placebo): - Zawroty głowy (6,3%) - Ból głowy (5,2%) - Zaparcia (4,6%) - Senność (3,4%) - Nadciśnienie tętnicze (4,1%)

Inne istotne działania niepożądane: - Zakażenia grzybicze - Nadwrażliwość na lek - Splątanie, omamy, reakcje psychotyczne - Zaburzenia równowagi i chodu - Napady padaczkowe (bardzo rzadko) - Niewydolność serca - Zakrzepica żylna/zatorowość - Duszność - Wymioty - Zapalenie trzustki - Zapalenie wątroby - Zmęczenie

Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwość wystąpienia omamów u pacjentów z ciężkim nasileniem choroby Alzheimera oraz na ryzyko depresji i myśli samobójczych, które są związane z samą chorobą.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania mogą obejmować: - Zmęczenie, osłabienie, biegunka - Objawy ze strony OUN: splątanie, senność, zawroty głowy, pobudzenie, agresja, omamy, zaburzenia chodu - Objawy żołądkowo-jelitowe: wymioty, biegunka

W przypadku znacznego przedawkowania obserwowano śpiączkę, podwójne widzenie, pobudzenie, psychozę, stan przeddrgawkowy i utratę świadomości.

Leczenie przedawkowania powinno być objawowe, gdyż nie istnieje swoiste antidotum. Należy zastosować standardowe procedury, takie jak płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, zakwaszenie moczu i wymuszona diureza. W przypadku pobudzenia OUN rozważyć ostrożne leczenie objawowe.

Właściwości farmakologiczne

Memantyna jest zależnym od potencjału, o średnim powinowactwie, niekompetytywnym antagonistą receptora NMDA. Modyfikuje efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów w chorobie Alzheimera.

Skład

Substancja czynna: memantyny chlorowodorek - Tabletki 10 mg zawierają 10 mg memantyny chlorowodorku (ekwiwalent 8,31 mg memantyny) - Tabletki 20 mg zawierają 20 mg memantyny chlorowodorku (ekwiwalent 16,62 mg memantyny)

Polmatine jest lekiem o udowodnionej skuteczności w leczeniu choroby Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Wymaga starannego monitorowania pacjenta, szczególnie w początkowym okresie leczenia. Właściwe stosowanie leku może przyczynić się do poprawy funkcji poznawczych i ogólnego stanu pacjentów z tą ciężką chorobą neurodegeneracyjną.