Megapar® - 500 mg tabl. mus. 20 szt.

Wyszukaj produkt

Megapar^®

Paracetamol

tabl. mus.

500 mg

20 szt.

Doustnie

100%

6,72

Megapar® - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Megapar® jest wskazany w leczeniu bólu o umiarkowanym nasileniu różnego pochodzenia, w tym:

Bólu głowy (migrena, ból napięciowy)
Bólu zębów
Nerwobólu
Bólu kręgosłupa
Bólu reumatycznego i mięśniowego
Bólu menstruacyjnego
Bólu gardła

Ponadto lek jest stosowany w leczeniu gorączki i bólu związanego z przeziębieniem lub grypą.

Megapar® wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbólowego i przeciwgorączkowego, co czyni go uniwersalnym lekiem w terapii dolegliwości bólowych różnego pochodzenia oraz stanów gorączkowych.

Dawkowanie i sposób podawania

Megapar® jest przeznaczony wyłącznie do stosowania u osób dorosłych i młodzieży powyżej 12 roku życia. Dawkowanie ustala się indywidualnie w zależności od masy ciała i wieku pacjenta.

Grupa wiekowa	Masa ciała	Dawkowanie
Młodzież 12-15 lat	41-50 kg	1 tabletka, co 6 h (maks. 4 tabletki/dobę)
Młodzież 16-18 lat	>50 kg	Jak u dorosłych
Dorośli	-	1-2 tabletki co 4-6 h (maks. 8 tabletek/dobę)

Dawka pojedyncza wynosi 10-15 mg/kg masy ciała. Maksymalna dawka dobowa nie może przekroczyć 60 mg/kg masy ciała.

Dawkowanie Megaparu® jest zróżnicowane w zależności od wieku i masy ciała pacjenta, co pozwala na precyzyjne dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z niewydolnością nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek dawkę należy zmniejszyć:

Współczynnik przesączania kłębuszkowego 10-50 ml/min: 500 mg co 6 h
Współczynnik przesączania kłębuszkowego <10 ml/min: 500 mg co 8 h

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub zespołem Gilberta należy zmniejszyć dawkę leku lub wydłużyć odstępy między kolejnymi dawkami. Skuteczna dawka dobowa nie powinna przekraczać 60 mg/kg/dobę (maksymalna dawka dobowa wynosi 2 g) w następujących przypadkach:

Masa ciała u dorosłych mniejsza niż 50 kg
Łagodna do umiarkowanej niewydolność wątroby
Zespół Gilberta
Odwodnienie
Długotrwałe niedożywienie
Przewlekły alkoholizm

W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby konieczna jest modyfikacja dawkowania Megaparu®, co pozwala na bezpieczne stosowanie leku w tych grupach pacjentów.

Sposób podawania

Megapar® jest przeznaczony do stosowania doustnego. Tabletkę należy rozpuścić w pełnej szklance wody, pozwolić na całkowite rozpuszczenie, a następnie wypić przygotowany roztwór.

Forma musująca leku ułatwia jego przyjmowanie i może przyspieszyć wchłanianie substancji czynnej.

Przeciwwskazania

Stosowanie Megaparu® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

Nadwrażliwość na paracetamol lub którąkolwiek substancję pomocniczą
Choroba alkoholowa
Ciężka niewydolność wątroby lub nerek

Przeciwwskazania do stosowania Megaparu® obejmują głównie stany związane z zaburzeniami metabolizmu leku, co może prowadzić do jego kumulacji i zwiększonego ryzyka działań niepożądanych.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Megaparu® należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

Długotrwałe lub częste stosowanie leku
Jednoczesne stosowanie innych leków zawierających paracetamol
Umiarkowane i ciężkie zaburzenia czynności nerek
Łagodna do umiarkowanej niewydolność wątroby (w tym zespół Gilberta)
Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
Niedokrwistość hemolityczna
Niedobór reduktazy methemoglobinowej
Regularne spożywanie alkoholu
Odwodnienie lub długotrwałe niedożywienie
Anoreksja
Niski wskaźnik masy ciała (BMI)

Stosowanie Megaparu® wymaga szczególnej uwagi u pacjentów z czynnikami ryzyka hepatotoksyczności oraz zaburzeniami metabolizmu leku.

Warto zapamiętać

Megapar® zawiera 502,02 mg sodu w 1 tabletce, co odpowiada 25,1% zalecanej przez WHO maksymalnej dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Przyjęcie jednorazowo wielokrotnej dawki dobowej paracetamolu może prowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby, nawet jeśli nie występują objawy przedawkowania.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Megapar® może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

Leki hepatotoksyczne - zwiększają ryzyko uszkodzenia wątroby
Leki indukujące enzymy mikrosomalne wątroby (np. barbiturany, fenytoina, karbamazepina, ryfampicyna) - zwiększają ryzyko hepatotoksyczności
Probenecyd - zmniejsza klirens paracetamolu
Niesteroidowe leki przeciwzapalne - zwiększają ryzyko zaburzeń czynności nerek
Doustne leki przeciwzakrzepowe - mogą prowadzić do zachwiania wartości INR
Izoniazyd - zmniejsza klirens paracetamolu
Lamotrygina - paracetamol może zmniejszać jej biodostępność

Interakcje Megaparu® z innymi lekami dotyczą głównie wpływu na metabolizm wątrobowy oraz funkcję nerek, co wymaga szczególnej uwagi przy stosowaniu leku w terapii skojarzonej.

Ciąża i laktacja

Megapar® może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione. Należy wówczas podawać najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie jak najkrótszy czas i jak najrzadziej. Paracetamol przenika do mleka ludzkiego w niewielkich ilościach i może być stosowany podczas karmienia piersią w dawkach terapeutycznych.

Megapar® jest względnie bezpieczny do stosowania w okresie ciąży i laktacji, jednak wymaga ostrożności i stosowania minimalnych skutecznych dawek.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane Megaparu® obejmują:

Zaburzenia krwi i układu chłonnego (rzadko): małopłytkowość, leukopenia, neutropenia
Zaburzenia układu immunologicznego (rzadko): reakcje alergiczne
Zaburzenia żołądka i jelit (rzadko): ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych (rzadko): zaburzenia czynności wątroby, niewydolność wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (rzadko): świąd, wysypka, pokrzywka

Profil działań niepożądanych Megaparu® jest stosunkowo korzystny, jednak należy zwrócić szczególną uwagę na potencjalne zaburzenia czynności wątroby.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Megaparu® może prowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby, a nawet zgonu. Ryzyko zatrucia jest szczególnie wysokie u osób w podeszłym wieku, młodzieży, pacjentów z chorobami wątroby, przewlekłym alkoholizmem oraz chronicznym niedożywieniem. Objawy przedawkowania mogą być opóźnione i ujawnić się dopiero po 12-48 godzinach.

W przypadku przedawkowania konieczne jest natychmiastowe leczenie szpitalne, obejmujące podanie N-acetylocysteiny jako antidotum.

Przedawkowanie Megaparu® stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta, wymagające natychmiastowej interwencji medycznej.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Paracetamol, substancja czynna Megaparu®, działa przeciwbólowo i przeciwgorączkowo poprzez hamowanie biosyntezy prostaglandyn. Lek wchłania się głównie w jelicie cienkim. Wodorowęglan sodu, jako substancja pomocnicza, przyspiesza opróżnianie żołądka i rozpuszczanie paracetamolu, co może przyspieszać jego wchłanianie i działanie przeciwbólowe.

Forma musująca Megaparu® może zapewniać szybsze działanie przeciwbólowe w porównaniu do standardowych tabletek zawierających paracetamol.

Wskazania

Ból różnego pochodzenia o umiarkowanym nasileniu, na przykład: ból głowy, w tym migrena i ból napięciowy, ból zębów, nerwoból, ból kręgosłupa, ból reumatyczny i mięśniowy, ból menstruacyjny, ból gardła. Gorączka i ból związane z przeziębieniem lub grypą.

Dawkowanie

Lek jest przeznaczony wyłącznie do stosowania u dorosłych i młodzieży >12 lat. Dawkę ustala się według mc. i wieku. Dawka pojedyncza wynosi 10-15 mg/kg mc. Maks. dawka dobowa nie może przekroczyć 60 mg/kg mc. Dzieci i młodzież. Dzieci <12 lat: nie zaleca się stosowania u dzieci <12 lat. Młodzież w wieku 12-15 lat o mc. 41-50 kg: w razie konieczności 1 tabl., dawkę można powtarzać co 6 h, nie częściej niż co 4 h. Nie wolno przekraczać dawki 4 tabl./dobę. Młodzież 16-18 lat o mc. >50 kg: dawkowanie takie samo jak u dorosłych. Dorośli. W razie konieczności 1-2 tabl. musujących po 500 mg, dawkę można powtarzać co 4-6 h, do 3x/dobę, w sumie nie więcej niż 3 g paracetamolu. Jednak w przypadku nasilonego bólu dawkę dobową można zwiększyć do maks. dawki dobowej wynoszącej 4 g paracetamolu (tj. 8 tabl.). Częstość podawania. Odstęp między kolejnymi dawkami zależy od rodzaju objawów i wielkości maks. dawki dobowej. Systematyczne stosowanie zapobiega bólowi lub wahaniom temperatury. W razie nawrotu objawów (gorączka i/lub ból) dawkowanie można powtórzyć. Leku nie powinno się jednak stosować częściej niż co 6 h, a w żadnym wypadku nie częściej niż co 4 h. U młodzieży lek należy podawać w regularnych odstępach, również w nocy; najlepiej co 6 h, poza tym nie częściej niż co 4 h. Jeśli ból utrzymuje się dłużej niż 5 dni lub gorączka występuje przez czas dłuższy niż 3 dni, ulega nasileniu lub pojawiają się inne objawy, należy przerwać leczenie i zasięgnąć porady lekarza. Bez konsultacji z lekarzem leku nie należy stosować regularnie dłużej niż przez 3 dni. Niewydolność nerek. W przypadku niewydolności nerek dawkę należy zmniejszyć. Współczynnik przesączania kłębuszkowego: dawka 10-50 ml/min 500 mg co 6 h <10 ml/min 500 mg co 8h. Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub zespołem Gilberta należy zmniejszyć dawkę leku lub wydłużyć odstępy pomiędzy kolejnymi dawkami. Skuteczna dawka dobowa nie powinna przekraczać 60 mg/kg/dobę (maks. dawka dobowa wynosi 2 g) w następujących okolicznościach: jeśli mc. u dorosłych jest mniejsza niż 50 kg; występowanie łagodnej do umiarkowanej niewydolności wątroby, zespołu Gilberta (rodzinna żółtaczka niehemolityczna); odwodnienie; długotrwałe niedożywienie; przewlekły alkoholizm. Stosowanie paracetamolu z jedzeniem i piciem nie wpływa na skuteczność produktu leczniczego. Szybkość wchłaniania zmniejsza się w przypadku przyjmowania paracetamolu wraz z posiłkiem.

Uwagi

Lek jest przeznaczony do stosowania doust. Tabl. należy rozpuścić w pełnej szklance wody, pozwolić na całkowite rozpuszczenie, po czym wypić przygotowany roztw.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na paracetamol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Choroba alkoholowa. Ciężka niewydolność wątroby lub nerek.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Nie zaleca się długotrwałego lub częstego stosowania leku. Pacjentów należy poinformować, aby nie przyjmowali leku jednocześnie z innymi produktami zawierającymi w składzie paracetamol. Przyjęcie jednorazowo wielokrotnej dawki dobowej paracetamolu może prowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby (w takich przypadkach nie występuje utrata przytomności), co może zakończyć się przeszczepieniem wątroby lub zgonem. Należy jednak natychmiast zasięgnąć porady medycznej. Długotrwałe stosowanie może mieć szkodliwy wpływ, chyba że odbywa się pod nadzorem lekarskim. U młodzieży leczonej paracetamolem w dawce 60 mg/kg/dobę, nie należy jednocześnie stosować innych leków przeciwgorączkowych, chyba że paracetamol okaże się nieskuteczny. U pacjentów z umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności nerek, łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby (w tym zespół Gilberta), ciężką niewydolnością wątroby (child-pugh>9), ostrym zapaleniem wątroby, u pacjentów jednocześnie leczonych innymi produktami leczniczymi, które mają wpływ na czynność wątroby, u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, niedokrwistością hemolityczną, z niedoborem reduktazy methemoglobinowej, regularnie pijących alkohol, odwodnieniem lub w przypadku długotrwałego niedożywienia, anoreksją, z niskim wskaźnikiem mc. (BMI) należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Megapar. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów w stanach obniżonego poziomu glutationu (takich jak posocznica). Stosowanie paracetamolu może zwiększyć ryzyko wystąpienia kwasicy metabolicznej. Niebezpieczeństwo przedawkowania jest większe u pacjentów z poalkoholową niewydolnością wątroby przebiegającą bez marskości. Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów z przewlekłym alkoholizmem. W takich przypadkach nie powinno się stosować dawki większej niż 2 g/dobę. Nie powinno się spożywać alkoholu podczas stosowania leku. U pacjentów astmatycznych, wrażliwych na ASA należy zachować ostrożność podczas stosowania paracetamolu, gdyż u mniej niż 5% badanych pacjentów zgłoszono niewielki skurcz oskrzeli po podaniu paracetamolu (reakcja krzyżowa). W razie wystąpienia wysokiej temperatury lub objawów wtórnego zakażenia, lub w przypadku utrzymywania się objawów, należy zgłosić się do lekarza. W razie przedawkowania należy bezzwłocznie zasięgnąć porady medycznej, nawet jeśli samopoczucie pacjenta jest dobre, ze względu na ryzyko wystąpienia nieodwracalnego uszkodzenia wątroby. Produkt zawiera 131 mg sorbitolu w każdej tabl. musującej. Pacjenci z dziedziczną nietolerancją fruktozy nie mogą przyjmować tego produktu leczniczego. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie produktów zawierających fruktozę (lub sorbitol) oraz pokarmu zawierającego fruktozę (lub sorbitol). Sorbitol zawarty w produkcie leczniczym może wpływać na biodostępność innych, podawanych równocześnie drogą doustną, produktów leczniczych. Ten produkt leczniczy zawiera ok. 502,02 mg sodu w 1 tabl., co odpowiada 25,1% zalecanej przez WHO maks. 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Maks. dawka dobowa tego produktu leczniczego pokrywa 200,81 % zalecanej przez WHO dziennej całkowitej normie spożycia sodu. Produkt leczniczy jest produktem o dużej zawartości sodu. Należy to wziąć pod uwagę w przypadku pacjentów stosujących dietę z małą zawartością sodu. Paracetamol nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje

Leki hepatotoksyczne mogą zwiększać możliwość kumulacji i przedawkowania paracetamolu. Działanie hapatotoksyczne paracetamolu może być zwiększane przez leki indukujące enzymy mikrosomalne wątroby, takie jak barbiturany. Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, tj. niektóre leki nasenne lub przeciwpadaczkowe (np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina) oraz ryfampicyna może prowadzić do uszkodzenia wątroby nawet podczas stosowania zalecanych dawek paracetamolu. Probenecyd powoduje niemal 2-krotne zmniejszenie klirensu paracetamolu przez hamowanie jego połączeń z kwasem glukoronowym. Należy rozważyć zmniejszenie dawki paracetamolu w przypadku stosowania jednoczesnego leczenia probenecydem. Łączne podawanie paracetamolu i niesteroidowych leków przeciwzapalnych zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek. Salicylamid może wydłużać czas połowicznej eliminacji paracetamolu. Metoklopramid i domperidon przyspieszają szybkość wchłaniania paracetamolu. Kolestyramina zmniejsza szybkość wchłaniania paracetamolu. Jednoczesne stosowanie paracetamolu (4 g/dobę przez co najmniej 4 dni) z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może prowadzić do nieznacznego zachwiania wartości INR. W takim przypadku, należy szczególnie kontrolować wartości INR podczas leczenia skojarzonego i po jego zakończeniu. Przeciwzakrzepowe działanie warfaryny i kumaryn może być nasilone w wyniku długotrwałego regularnego stosowania paracetamolu ze zwiększonym ryzykiem występowania krwawień; przyjmowanie sporadycznych dawek nie ma znaczącego wpływu. Izoniazyd zmniejsza klirens paracetamolu, co w następstwie może prowadzić do nasilenia jego działania i/lub toksyczności, przez hamowanie jego metabolizmu wątrobowego. Lamotrygina: zmniejszenie dostępności biologicznej lamotryginy, z możliwym zmniejszeniem jej działania, ze względu na możliwą indukcję metabolizmu wątrobowego. Wpływ na badania laboratoryjne: stosowanie paracetamolu może być przyczyną niemiarodajnych wyników w testach określających stężenie kwasu moczowego (metoda z kwasem fosfowolframowym) oraz stężenia cukru we krwi (metoda oksydaza-peroksydaza).

Ciąża i laktacja

Tak jak inne leki paracetamol powinien być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią w razie zdecydowanej konieczności. Duża liczba danych dotyczących kobiet w ciąży wskazuje na to, że paracetamol nie powoduje anomalii rozwojowych ani nie jest toksyczny dla płodów i noworodków. Paracetamol można stosować podczas ciąży, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione. Należy wówczas podawać najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie jak najkrótszy czas i jak najrzadziej. Po podaniu doustnym, paracetamol przenika do mleka ludzkiego w niewielkich ilościach. Dotychczas nie doniesiono o występowaniu działań niepożądanych związanych z karmieniem piersią. Produkt leczniczy może być stosowany w dawkach terapeutycznych podczas karmienia piersią.

Działania niepożądane

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) zaburzenia związane z płytkami krwi, zaburzenia związane z komórkami macierzystymi; (bardzo rzadko) małopłytkowość, leukopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje alergiczne (wykluczając obrzęk naczynioruchowy). Zaburzenia psychiczne: (rzadko) depresja (nieokreślona), splątanie, halucynacje. Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) drżenie (nieokreślone), ból głowy (nieokreślony). Zaburzenia oka: (rzadko) zaburzenia widzenia. Zaburzenia serca: (rzadko) obrzęk. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) krwotok (nieokreślony), ból brzucha (nieokreślony), biegunka (nieokreślona), nudności, wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zaburzenia czynności wątroby, niewydolność wątroby, martwica wątroby, żółtaczka; (bardzo rzadko) hepatotoksyczność. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) świąd, wysypka, pocenie się, plamica, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) zawroty głowy (wykluczając zawroty pochodzenia błędnikowego), złe samopoczucie, gorączka, uspokojenie polekowe, interakcje z lekami (nieokreślone); (bardzo rzadko) reakcja nadwrażliwości (wymagająca przerwania leczenia). Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (rzadko) przedawkowanie i zatrucie. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hipoglikemia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) ropomocz jałowy (zmętnienie moczu) i działania niepożądane pochodzenia nerkowego. Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): zgłoszono również przypadki występowania, rumienia wielopostaciowego, obrzęku krtani, wstrząsu anafilaktycznego, niedokrwistości, zaburzeń czynności wątroby i zapalenia wątroby, zaburzeń czynności nerek (ciężka niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, krwiomocz, bezmocz), działań niepożądanych ze strony układu żołądkowo-jelitowego oraz zawrotów głowy pochodzenia błędnikowego. Zgłaszano przypadki występowania skurczu oskrzeli w trakcie przyjmowania paracetamolu, ale jego wystąpienie jest bardziej prawdopodobne u astmatyków wrażliwych na ASA lub inne NLPZ. Bardzo rzadko zgłaszano ciężkie reakcje skórne (zespół Stevens-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielania się naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa).

Przedawkowanie

Istnieje ryzyko zatrucia, w szczególności u osób w podeszłym wieku, młodzieży, u pacjentów z chorobami wątroby, przewlekłym alkoholizmem oraz z chronicznym niedożywieniem. Przedawkowanie może prowadzić do zgonu. Uszkodzenie wątroby jest możliwe u osób dorosłych, które przyjęły paracetamol w dawce 10 g lub więcej. Już przyjęcie 5 g paracetamolu może prowadzić do uszkodzenia wątroby u pacjentów z następującymi czynnikami ryzyka. Czynniki ryzyka: jeśli pacjent przyjmuje długotrwale karbamazepinę, fenobarbital, fenytoinę, pirymidon, ryfampicynę, ziele dziurawca lub inne leki indukujące enzymy wątrobowe, lub regularnie nadużywa alkoholu, lub zachodzi u niego możliwość niedoboru glutationu np. pacjenci z zaburzeniami łaknienia, mukowiscydozą, zakażeni wirusem HIV, głodzeni lub wyniszczeni. Objawy przedawkowania w ciągu 1-szych 24 h to: bladość, nudności, wymioty, jadłowstręt i ból brzucha. Uszkodzenie wątroby może ujawnić się w ciągu 12-48 h po spożyciu. Mogą wystąpić nieprawidłowości w metabolizmie glukozy i kwasica metaboliczna. W ciężkim zatruciu niewydolność wątrobowa może prowadzić do encefalopatii, krwotoku, hipoglikemii, obrzęku mózgu i śmierci. Ostra niewydolność nerek z ostrą martwicą kanalików, objawiająca się bólem w okolicy lędźwiowej; krwiomocz i białkomocz mogą się rozwinąć nawet w przypadku braku ciężkiego uszkodzenia wątroby. Zgłaszano zaburzenia rytmu serca i zapalenie trzustki. Jednocześnie w okresie 12-48 h od momentu zażycia toksycznej dawki paracetamolu obserwuje się zwiększenie aktywności AspAT i AlAT, dehydrogenazy mleczanowej, bilirubiny oraz zwiększenie stężenia protrombiny. W przypadku przedawkowania paracetamolu konieczne jest podjęcie natychmiastowego leczenia. Pomimo braku wczesnych objawów, pacjenta należy natychmiast skierować do szpitala. Objawy zatrucia mogą ograniczać się do nudności i wymiotów i mogą nie odzwierciedlać stopnia przedawkowania lub ryzyka uszkodzenia narządów. Postępowanie przy zatruciu powinno być prowadzone zgodnie z ustalonymi wytycznymi. Należy rozważyć podanie węgla aktywowanego, jeśli od przedawkowania nie upłynęło więcej niż 1 h. Należy oznaczyć stężenie paracetamolu w osoczu po 4 h od jego spożycia (wcześniejsze pomiary są niewiarygodne). Leczenie N-acetylocysteiną można zastosować do 24 h po spożyciu paracetamolu, jednakże jest ono najbardziej skuteczne do 8 h po spożyciu. Po upływie tego czasu skuteczność antidotum spada gwałtownie. W razie konieczności pacjent powinien otrzymać N-acetylocysteinę dożylnie, zgodnie z ustalonym schematem dawkowania. Jeśli nie występują wymioty, można zastosować doustnie metioninę, jako dobry zamiennik w razie dużej odległości do szpitala. Można oczekiwać, iż stosowanie wysokich dawek wodorowęglanu sodu wywoła objawy żołądkowo-jelitowe, w tym odbijanie i nudności. Ponadto duże dawki wodorowęglanu sodu mogą powodować hiponatremię, pacjent powinien być monitorowany pod kątem gospodarki elektrolitowej, w razie konieczności należy podjąć odpowiednie leczenie.

Działanie

Paracetamol działa przeciwbólowo i przeciwgorączkowo w wyniku hamowania biosyntezy prostaglandyn. Paracetamol źle się wchłania w żołądku, ale dobrze w jelicie cienkim w związku z większą powierzchnią i pojemnością wchłaniania. Wodorowęglan sodu jest substancją pomocniczą przyspieszającą opróżnianie żołądka i rozpuszczanie się paracetamolu, a w wyniku tego przyspieszającą wchłanianie paracetamolu i działanie przeciwbólowe. Wodorowęglan sodu wpływa na stopień opróżniania żołądka zależnie od stężenia osiągając maks. działanie w stężeniach bliskich izotonicznemu. Ze względu na szybsze wchłanianie, działanie paracetamolu w tabl. musujących może wystąpić szybciej w porównaniu ze zwykłymi tabl. zawierającymi paracetamol.