Magnefar® B6 Forte - 100 mg+ 10,10 mg tabl. powl. 60 szt.

Wyszukaj produkt

Magnefar^® B6 Forte

Magnesium citrate + Pyridoxine hydrochloride

tabl. powl.

100 mg+ 10,10 mg

60 szt.

Doustnie

100%

23,50

Magnefar® B6 Forte - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Magnefar® B6 Forte jest zalecany w leczeniu niedoboru magnezu. Objawy mogące wskazywać na niedobór magnezu obejmują:

Nerwowość, drażliwość, wahania nastroju
Łagodny lęk i niepokój
Przejściowe uczucie zmęczenia i ospałość
Zaburzenia snu o niewielkim nasileniu
Objawy lęku, takie jak kurcze przewodu pokarmowego lub kołatanie serca (bez zaburzeń serca)
Skurcze mięśni, mrowienie, drganie powiek

Produkt należy stosować po wykluczeniu innych przyczyn objawów niż niedobór magnezu oraz gdy zwiększenie podaży magnezu poprzez dietę nie jest możliwe. W przypadku braku poprawy po miesiącu stosowania, kontynuowanie leczenia nie jest zalecane.

Magnefar® B6 Forte jest skutecznym rozwiązaniem w leczeniu niedoboru magnezu, jednak jego stosowanie powinno być poprzedzone dokładną diagnostyką i próbą modyfikacji diety.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa	Masa ciała	Dawkowanie
Dorośli	-	3-4 tabletki/dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych
Dzieci 6-14 lat	21-30 kg	1-2 tabletki/dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych
Dzieci 6-14 lat	31-39 kg	2-3 tabletki/dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych
Dzieci 14-18 lat	≥40 kg	3-4 tabletki/dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych

Tabletki należy połykać w całości, popijając dużą ilością wody, podczas posiłku. Kuracja zazwyczaj trwa 1 miesiąc.

Dawkowanie Magnefar® B6 Forte jest dostosowane do wieku i masy ciała pacjenta, co pozwala na precyzyjne uzupełnienie niedoborów magnezu.

Przeciwwskazania

Stosowanie Magnefar® B6 Forte jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą
Hipermagnezemia
Ostra niewydolność nerek (ClCr <30ml/min)
Znaczne niedociśnienie tętnicze
Blok przedsionkowo-komorowy
Myasthenia gravis

Przed przepisaniem Magnefar® B6 Forte należy dokładnie przeanalizować historię choroby pacjenta, aby wykluczyć potencjalne przeciwwskazania.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Szczególna ostrożność wymagana jest w następujących przypadkach:

Skojarzony niedobór magnezu i wapnia - najpierw należy wyrównać niedobór magnezu
Ciężki niedobór magnezu i zaburzenia wchłaniania - leczenie należy rozpocząć od dożylnego podawania magnezu
Umiarkowana niewydolność nerek - ryzyko hipermagnezemii
Długotrwałe stosowanie wysokich dawek magnezu - ryzyko próchnicy
Długotrwałe stosowanie magnezu - ryzyko hiperkaliemii, szczególnie u pacjentów z kontrolowanym spożyciem potasu i osłabioną funkcją nerek
Długotrwałe stosowanie pirydoksyny - ryzyko aksonalnej neuropatii czuciowej

Nie stosować u dzieci poniżej 6 lat. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy tymczasowo przerwać stosowanie leku.

Stosowanie Magnefar® B6 Forte wymaga monitorowania pacjenta, szczególnie w przypadku długotrwałej terapii lub współistniejących schorzeń.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Magnefar® B6 Forte może wchodzić w interakcje z wieloma lekami. Najważniejsze z nich to:

Fluorochinolony, tetracykliny, bisfosfoniany - zachować odstęp 2-3 godzin
Fosforany, związki żelaza, sole wapnia - hamują wchłanianie magnezu
Antybiotyki aminoglikozydowe, cisplatyna, cyklosporyna A - przyspieszają wydzielanie magnezu
Diuretyki, antagoniści receptora EGF, inhibitory pompy protonowej - mogą powodować niedobór magnezu
Węglan litu, diuretyki oszczędzające potas - ryzyko hipermagnezemii
L-dopa - witamina B6 przyspiesza jej metabolizm

Przy przepisywaniu Magnefar® B6 Forte należy uwzględnić wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta i w razie potrzeby dostosować dawkowanie lub odstępy między przyjmowaniem leków.

Ciąża i laktacja

Magnefar® B6 Forte może być stosowany u kobiet w ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Podczas karmienia piersią produkt może być stosowany, jednak należy pamiętać o ograniczeniach dawkowania:

Magnez: 30 mg/dobę dla niemowląt 0-6 miesięcy, 75 mg/dobę dla niemowląt 7-12 miesięcy
Pirydoksyna: maksymalnie 20 mg/dobę dla kobiet karmiących piersią

Stosowanie Magnefar® B6 Forte u kobiet w ciąży i karmiących piersią wymaga szczególnej ostrożności i konsultacji z lekarzem.

Działania niepożądane

Najczęściej występujące działania niepożądane to:

Zaburzenia żołądka i jelit (rzadko): bóle brzucha, zmiękczenie stolca lub biegunka na początku leczenia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (rzadko): zaczerwienienie skóry
Zaburzenia układu immunologicznego (bardzo rzadko): reakcje alergiczne

Magnefar® B6 Forte jest generalnie dobrze tolerowany, a występujące działania niepożądane są zazwyczaj łagodne i przemijające.

Przedawkowanie

2,2-3,5 mmol/L: nudności, wymioty, zaczerwienienie twarzy, zatrzymanie moczu, niedrożność jelit, niedociśnienie
3,9-5,2 mmol/L: senność, brak odruchów głębokich, całkowity blok serca
>6,5 mmol/L: depresja oddechowa, paraliż, całkowity blok serca
>8,7 mmol/L: asystolia

Leczenie przedawkowania obejmuje dożylne podanie glukonianu lub chlorku wapnia, metylosiarczanu neostygminy, izotonicznego roztworu chlorku sodu oraz w ciężkich przypadkach hemodializę.

Przedawkowanie Magnefar® B6 Forte jest szczególnie niebezpieczne u pacjentów z niewydolnością nerek i wymaga natychmiastowej interwencji medycznej.

Właściwości farmakologiczne

Magnez jest głównie kationem wewnątrzkomórkowym, który obniża pobudliwość komórek nerwowych i zwalnia przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe. Uczestniczy w wielu reakcjach enzymatycznych i odgrywa istotną rolę w procesie skurczu mięśnia sercowego. Magnez wchłania się częściowo z przewodu pokarmowego, głównie w jelicie cienkim.

Magnez pełni kluczową rolę w wielu procesach fizjologicznych, a jego niedobór może prowadzić do szeregu zaburzeń w organizmie.

Warto zapamiętać

1. Magnefar® B6 Forte jest skuteczny w leczeniu niedoboru magnezu, ale powinien być stosowany po wykluczeniu innych przyczyn objawów.

2. Dawkowanie produktu jest dostosowane do wieku i masy ciała pacjenta, co pozwala na precyzyjne uzupełnienie niedoborów magnezu.

Skład

Jedna tabletka powlekana Magnefar® B6 Forte zawiera:

100 mg jonów magnezu w postaci magnezu cytrynianu
10,10 mg pirydoksyny chlorowodorku (witamina B6)

Skład Magnefar® B6 Forte zapewnia odpowiednią dawkę magnezu oraz witaminy B6, co pozwala na skuteczne uzupełnienie niedoborów tych składników.

Wskazania

Produkt leczniczy jest zalecany w leczeniu niedoboru magnezu. Występowanie poniżej wymienionych objawów może wskazywać na niedobór magnezu: nerwowość, drażliwość, wahania nastroju, łagodny lęk, niepokój, przejściowe uczucie zmęczenia, ospałość, zaburzenia snu o niewielkim nasileniu; objawy lęku, takie jak kurcze przewodu pokarmowego lub kołatanie serca (bez zaburzeń serca); skurcze mięśni, mrowienie, drganie powiek. Produkt należy stosować po wykluczeniu innych przyczyn objawów niż niedobór magnezu oraz gdy osiągnięcie poprawy lub zwiększenie podaży magnezu nie jest możliwe przez zastosowanie prawidłowej diety. W przypadku braku poprawy po m-cu stosowania produktu leczniczego kontynuowanie leczenia nie jest zalecane.

Dawkowanie

Dorośli. 3-4 tabl./dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Dzieci i młodzież. W wieku 6 lat lub powyżej (o mc. powyżej 20 kg). Zalecenia dotyczące dawkowania są następujące. Dzieci 6-14 lat o mc. 21-30 kg: 1-2 tabl./dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Dzieci 6-14 lat o mc. 31-39 kg: 2-3 tabl./dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Dzieci 14-18 lat o mc. ≥40 kg: 3-4 tabl./dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Niewydolność nerek. Lek jest przeciwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek

Uwagi

Tabl. należy połykać w całości, popijając dużą ilością wody. Tabl. należy przyjmować podczas posiłku. Zazwyczaj kuracja trwa 1 m-c.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Produktu leczniczego nie należy stosować przy hipermagnezemii, ostrej niewydolności nerek (Cl_Cr <30ml/min.), znacznym niedociśnieniu tętniczym, bloku przedsionkowo-komorowym oraz myasthenia gravis.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

W przypadku skojarzonego niedoboru magnezu i wapnia, w pierwszej kolejności należy wyrównać niedobór magnezu. W przypadku ciężkiego niedoboru magnezu i zaburzeń wchłaniania, leczenie należy rozpocząć od dożylnego podawania magnezu. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek ze względu na ryzyko wystąpienia wysokiego stężenia magnezu we krwi. Nie stosować u dzieci poniżej 6 lat. Długotrwałe stosowanie wysokich dawek magnezu może przyczyniać się do rozwoju próchnicy. Produkt podawany w dawce wyższej niż zalecana może powodować biegunkę. W wyniku długotrwałego stosowania magnezu może wystąpić hiperkaliemia, szczególnie u pacjentów z kontrolowanym spożyciem potasu i osłabioną funkcją nerek. Długotrwałe stosowanie pirydoksyny (kilka m-cy, a nawet lat) może spowodować aksonalną neuropatię czuciową. Objawy obejmują: drętwienie i zaburzenia poczucia pozycji, mrowienie w dystalnych częściach kończyn, a także stopniowo postępującą ataksję sensoryczną (zaburzenia koordynacji). W większości przypadków objawy ustępują po zaprzestaniu stosowania pirydoksyny. Jeśli wystąpi działanie niepożądane, należy tymczasowo przerwać stosowanie leku, które można przywrócić po zmniejszeniu dawki i /lub ustąpieniu objawów.

Interakcje

Ponieważ magnez i inne produkty lecznicze mogą wzajemnie wpływać na wchłanianie, w miarę możliwości należy zachować odstęp czasu wynoszący 2-3 h. Dotyczy to szczególnie fluorochinolonów i tetracyklin oraz bisfosfonianów, dla których odstęp czasu 2-3 h powinien być ściśle przestrzegany. Fosforany, związki żelaza lub sole wapnia hamują wchłanianie magnezu w jelitach. Antybiotyki aminoglikozydowe, cisplatyna i cyklosporyna A przyspieszają wydzielanie magnezu. Diuretyki (takie jak tiazydy i furosemid), antagoniści receptora EGF (takie jak cetuksymab i erlotynib), inhibitory pompy protonowej (takie jak omeprazol i pantoprazol), inhibitory polimerazy wirusów DNA, pentamidyna, rapamycyna i amfoterycyna B mogą powodować niedobór magnezu. Ze względu na zwiększone straty magnezu może być konieczne dostosowanie dawki magnezu podczas przyjmowania wyżej wymienionych substancji. Długotrwałe stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych lub leków przeczyszczających może powodować niedobór magnezu. Przy jednoczesnym stosowaniu preparatów magnezu z węglanem litu, diuretykami oszczędzającymi potas (amiloryd, spironolakton), lub z innymi produktami zawierającymi magnez (takimi jak środki przeczyszczające i zobojętniające sok żołądkowy) istnieje ryzyko wystąpienia hipermagnezemii i objawów zatrucia magnezem, szczególnie u osób z niewydolnością nerek. Wit. B6 w dawkach nawet nieznacznie przekraczających zalecane dzienne spożycie przyspiesza metabolizm i odwraca działanie L-dopy stosowanej bez inhibitorów dekarboksylazy. Stosowanie cykloseryny, hydralazyny, izoniazydu, penicylaminy, doustnych środków antykoncepcyjnych powoduje zmniejszanie zawartości wit. B6 w organizmie.

Ciąża i laktacja

Kliniczne doświadczenia i stosowanie magnezu i wit. B₆ u wystarczająco dużej liczby ciężarnych kobiet nie ujawniły toksycznego i teratogennego działania magnezu. Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego i teratogennego działania wit. B₆. Produkt można stosować u ciężarnych kobiet tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Każdy ze składników, zarówno magnez jak i wit. B₆, może być stosowany w czasie karmieniem piersią. Odpowiednia dawka magnezu to 30 mg/dobę dla niemowląt w wieku 0-6 m-cy i 75 mg/dobę dla niemowląt w wieku 7-12 m-cy. Zawartość magnezu w mleku karmiących kobiet waha się w szerokim zakresie (15-64 mg/l) z medianą wartości 31 mg/l i 75% średnich wartości stężeń odnotowanych poniżej 35 mg/l. Uważa się, cytując niektórych autorów, że odpowiednia dawka pirydoksyny dla niemowląt to 0,1 mg/dobę. U dobrze odżywionych kobiet otrzymujących 2,5-20 mg pirydoksyny przez 3 kolejne dni wykazano, iż jej stężenie w mleku było w zakresie 123-314 ng/ml. Zaleca się, aby kobiety karmiące piersią stosowały pirydoksynę w dawce maks. 20 mg/dobę. Przegląd dostępnych danych dotyczących stosowania magnezu i pirydoksyny w dawkach terapeutycznych u kobiet karmiących piersią nie wykazał żadnych zagrożeń dla bezpieczeństwa. Dodatkowa ilość magnezu obecna w mleku matki leczonej zwykle stosowanymi dawkami magnezu i pirydoksyny nie jest znacząca. Badania nad wit. B6 wykazały jej wpływ na płodność u mężczyzn. Jednakże, taki efekt występuje tylko przy bardzo wysokich dawkach. Produkt leczniczy zawiera niewielkie dawki wit. B₆. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) bóle brzucha, zmiękczenie stolca lub biegunka na początku leczenia (nieszkodliwe i przemijające). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) zaczerwienienie skóry. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje alergiczne.

Działania niepożądane

Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) bóle brzucha, zmiękczenie stolca lub biegunka na początku leczenia (nieszkodliwe i przemijające). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) zaczerwienienie skóry. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje alergiczne.

Przedawkowanie

Przedawkowanie magnezu stosowanego doustnie nie powoduje reakcji toksycznych u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek może wystąpić zatrucie magnezem. Objawy zatrucia magnezem. Stężenie magnezu w osoczu 2,2-3,5 (mmol/L): nudności, wymioty, zaczerwienienie twarzy, zatrzymanie moczu, niedrożność jelit i niedociśnienie; 3,9-5,2 (mmol/L): senność, brak odruchów głębokich (ścięgnowych), całkowity blok serca; >6,5 (mmol/L): depresja oddechowa, paraliż i całkowity blok serca. >8,7 (mmol/L): asystolia. Także może występować zespół bezmoczu. Postępowanie obejmuje: zalecana dożylna infuzja 10% glukonianu lub chlorku wapnia oraz powolne podawanie dożylne 0,5-2 mg metylosiarczanu neostygminy; dożylne i doustne podawanie izotonicznego roztworu chlorku sodu. Należy zabezpieczyć drogi oddechowe i kontrolować czynność serca ze względu na ryzyko depresji oddechowej i asystolii. Dodatkowe metody leczenia zatrucia polegają na podawaniu furosemidu lub stosowaniu hemodializy celem eliminacji nadmiaru magnezu z organizmu. U pacjentów z niewydolnością nerek należy przeprowadzić hemodializę albo dializę otrzewnową. Przedawkowanie wit. B₆ (dawki powyżej 500 mg) może spowodować: senność, bóle głowy, parestezje, uczulenie na światło, zaburzenie czucia głębokiego, sporadycznie drgawki. W przypadku podejrzenia zatrucia wit. B₆ należy ją bezzwłocznie odstawić i oczekiwać samoistnej poprawy.

Działanie

Magnez jest głównie kationem wewnątrzkomórkowym, obniża pobudliwość komórek nerwowych, zwalnia przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe. Uczestniczy w wielu reakcjach enzymatycznych. Magnez odgrywa istotną rolę w procesie skurczu mięśnia sercowego, wpływa na stan pobudliwości nerwowo-mięśniowej. Magnez wchłania się tylko częściowo z przewodu pokarmowego, głównie w jelicie cienkim, przy czym wielkość wchłaniania magnezu zależy od jego zawartości w pokarmach. Niedobór magnezu może powodować zaburzenia w układzie mięśniowym i ośrodkowym układzie nerwowym.