Maalox® - Charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Maalox® jest wskazany w leczeniu objawowym zaburzeń górnego odcinka przewodu pokarmowego związanych z nadkwaśnością. Obejmuje to następujące stany:

• Nieżyt żołądka
• Refluks żołądkowo-przełykowy w przebiegu przepukliny rozworu przełykowego przepony
• Niestrawność
• Zgaga spowodowana nadkwaśnością

Ponadto, Maalox® może być stosowany pomocniczo w leczeniu choroby wrzodowej dwunastnicy oraz choroby wrzodowej żołądka.

Lek wykazuje działanie zobojętniające, ściągające i osłaniające błonę śluzową żołądka i dwunastnicy. Mechanizm działania polega na neutralizacji lub buforowaniu kwasu solnego w żołądku, co prowadzi do wzrostu pH treści żołądkowej i łagodzenia objawów nadkwaśności. Warto zauważyć, że substancje czynne nie wpływają bezpośrednio na wydzielanie kwasu.

Dawkowanie i sposób podawania

Uwaga: Maksymalna dawka dobowa zawiesiny doustnej wynosi 140 ml. Przed użyciem zawiesiny należy wstrząsnąć butelką.

Należy zwrócić uwagę na odpowiednie dostosowanie dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek oraz unikać długotrwałego stosowania leku w tej grupie pacjentów.

Przeciwwskazania

Maalox® jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na wodorotlenek glinu, wodorotlenek magnezu lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Ciężka niewydolność nerek

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Pacjenci z niewydolnością nerek: Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek lub poddawanych hemodializie. Długotrwałe stosowanie dużych dawek glinu oraz związków magnezu może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak encefalopatia, demencja, niedokrwistość mikrocytarna lub nasilenie osteomalacji indukowanej dializą.

Pacjenci z porfirią: Wodorotlenek glinu może być niebezpieczny dla pacjentów z porfirią poddawanych hemodializie.

Ryzyko hipofosfatemii: Długotrwałe stosowanie produktu przy niedostatecznej podaży fosforanów może prowadzić do hipofosfatemii oraz niewydolności nerek na skutek odkładania się fosforanu amonowo-magnezowego.

Stosowanie u dzieci: Należy zachować ostrożność u dzieci poniżej 6 lat, zwłaszcza odwodnionych lub z niewydolnością nerek. U małych dzieci stosowanie wodorotlenku magnezu może spowodować hipermagnezemię.

Ryzyko zaparć: Wodorotlenek glinu może powodować zaparcia, a przedawkowanie związków magnezu może prowadzić do spowolnienia perystaltyki jelit. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka, takich jak osoby z niewydolnością nerek, niemowlęta i dzieci poniżej 2 lat oraz pacjenci w podeszłym wieku.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Maalox® może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, wpływając na ich wchłanianie z przewodu pokarmowego. Do najważniejszych grup leków, których wchłanianie może być zaburzone, należą:

• Antagoniści receptora H2
• Beta-blokery (np. atenolol, metoprolol, propranolol)
• Antybiotyki (np. tetracykliny, fluorochinolony, cefdinir, cefpodoksym)
• Leki przeciwmalaryczne (chlorochina)
• Glikokortykosteroidy
• Digoksyna
• Lewotyroksyna
• Sole żelaza

Aby uniknąć niepożądanych interakcji, zaleca się przyjmowanie Maaloxu® nie wcześniej niż 2 godziny po zażyciu innego leku (w przypadku fluorochinolonów - ponad 4 godziny) lub 1-2 godziny przed przyjęciem innego leku.

Szczególną uwagę należy zwrócić na interakcję z chinidyną, gdyż Maalox® może zwiększać jej stężenie w osoczu, prowadząc do przedawkowania.

Warto również pamiętać o potencjalnych interakcjach z sulfonianem polistyrenu, które mogą prowadzić do zmniejszenia skuteczności żywicy w wiązaniu potasu oraz ryzyka zasadowicy metabolicznej u pacjentów z niewydolnością nerek.

Wpływ na ciążę i laktację

Maalox® może być stosowany w ciąży i w okresie karmienia piersią, jeżeli jest podawany w zalecanych dawkach i zgodnie ze wskazaniami. Należy jednak unikać długotrwałego stosowania leku w tych okresach. Wchłanianie substancji czynnych do mleka matki jest ograniczone, co pozwala na stosowanie leku podczas karmienia piersią przy zachowaniu zalecanych dawek.

Działania niepożądane

Przy stosowaniu zalecanych dawek działania niepożądane występują niezbyt często. Do najczęściej zgłaszanych należą:

• Zaburzenia żołądka i jelit: biegunka lub zaparcia (niezbyt często), nudności, wymioty, jasne zabarwienie stolca (bardzo rzadko), ból brzucha (częstość nieznana)
• Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości, takie jak świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne (częstość nieznana)
• Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hipermagnezemia (bardzo rzadko), hiperaluminemia, hipofosfatemia (częstość nieznana)

Długotrwałe stosowanie lub wysokie dawki leku mogą prowadzić do zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej, zwiększając ryzyko osteomalacji.

Przedawkowanie

Objawy ostrego przedawkowania Maaloxu® obejmują biegunkę, ból brzucha i wymioty. W przypadku długotrwałego stosowania, zwłaszcza u osób z niewydolnością nerek, może dojść do zaburzeń równowagi elektrolitowej i hipermagnezemii.

Leczenie przedawkowania polega na nawodnieniu i wymuszonej diurezie. W przypadku niewydolności nerek może być konieczna hemodializa lub dializa otrzewnowa.

Skład

Substancje czynne:

• Wodorotlenek glinu: 400 mg w 1 tabletce lub 35 mg w 1 ml zawiesiny
• Wodorotlenek magnezu: 400 mg w 1 tabletce lub 40 mg w 1 ml zawiesiny

Maalox® jest dostępny w postaci tabletek do ssania lub żucia oraz zawiesiny doustnej.

Przy przepisywaniu leku należy wziąć pod uwagę obecność sacharozy i sorbitolu w składzie, co może mieć znaczenie u pacjentów z nietolerancją fruktozy lub cukrzycą.