Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Loperamid WZF

Loperamide hydrochloride

tabl.
2 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
8,15
50% (1)
3,67
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Loperamid WZF
tabl.
2 mg
15 szt.
Doustnie
Rx
100%
11,38

Loperamid WZF - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Loperamid WZF jest wskazany w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i powyżej. Dodatkowo, lek może być stosowany u pacjentów z wytworzoną przetoką jelita krętego w celu zmniejszenia liczby i objętości stolców oraz zwiększenia ich konsystencji.

Lek wykazuje szybki początek działania przeciwbiegunkowego, obserwowany już w ciągu 1 godziny od podania pojedynczej dawki 4 mg, co potwierdzono w badaniach klinicznych.

Mechanizm działania

Loperamid wiąże się z receptorami opioidowymi w ścianie jelita, co prowadzi do:

  • Zahamowania propulsywnej perystaltyki jelit
  • Wydłużenia czasu pasażu jelitowego
  • Zwiększenia wchłaniania wody i elektrolitów
  • Zwiększenia spoczynkowego napięcia zwieracza odbytu
  • Zmniejszenia natychmiastowej potrzeby wypróżnienia

Efekty te przyczyniają się do zmniejszenia częstości i objętości stolców oraz zwiększenia ich konsystencji.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dorośli Dzieci (6 lat i powyżej)
Ostra biegunka Początkowo 2 tabletki (4 mg), następnie 1 tabletka (2 mg) po każdym luźnym stolcu. Maks. 8 tabletek/dobę (16 mg) Początkowo 1 tabletka (2 mg), następnie 1 tabletka (2 mg) po każdym luźnym stolcu. Maks. 3 tabletki/20 kg mc./dobę
Przewlekła biegunka Początkowo 2 tabletki/dobę (4 mg). Dawkę należy modyfikować do uzyskania 1-2 normalnych stolców/dobę. Zazwyczaj dawka podtrzymująca wynosi 1-6 tabletek/dobę (2-12 mg). Maks. 8 tabletek/dobę (16 mg) Początkowo 1 tabletka/dobę (2 mg). Dawkę należy modyfikować do uzyskania 1-2 normalnych stolców/dobę. Maks. 3 tabletki/20 kg mc./dobę

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta.

U osób w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lek należy stosować ostrożnie z powodu zmniejszonego metabolizmu wątrobowego.

Przeciwwskazania

Loperamid WZF jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na loperamidu chlorowodorek lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Dzieci poniżej 6 roku życia
  • Ostra czerwonka z obecnością krwi w kale i wysoką gorączką
  • Ostry rzut wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
  • Bakteryjne zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy wywołane przez Salmonella, Shigella lub Campylobacter
  • Rzekomobłoniaste zapalenie jelit związane z antybiotykoterapią
  • Stany, w których należy unikać zwolnienia perystaltyki jelit (ryzyko niedrożności, megacolon, megacolon toxicum)

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania loperamidu należy zwrócić szczególną uwagę na:

  • Zapobieganie odwodnieniu i zaburzeniom elektrolitowym, zwłaszcza u dzieci, osób osłabionych i w podeszłym wieku
  • Przerwanie leczenia w przypadku braku poprawy w ciągu 48 godzin przy ostrej biegunce
  • Ostrożne stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby
  • Ryzyko wystąpienia zaparć, wzdęć lub niedrożności jelit
  • Możliwość wystąpienia zdarzeń kardiologicznych (wydłużenie QT, torsade de pointes) przy przedawkowaniu
  • Potencjalne ujawnienie zespołu Brugadów przy przedawkowaniu

Lek zawiera laktozę, co należy uwzględnić u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Loperamid wchodzi w interakcje z:

  • Inhibitorami P-glikoproteiny (np. chinidyna, rytonawir) - zwiększenie stężenia loperamidu w osoczu
  • Inhibitorami CYP3A4 (np. itrakonazol, ketokonazol) - zwiększenie stężenia loperamidu w osoczu
  • Inhibitorami CYP2C8 (np. gemfibrozyl) - zwiększenie stężenia loperamidu w osoczu
  • Desmopresyną podawaną doustnie - zwiększenie stężenia desmopresyny w osoczu

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu loperamidu z wyżej wymienionymi lekami.

Ciąża i karmienie piersią

Bezpieczeństwo stosowania loperamidu w ciąży nie zostało ustalone. Nie zaleca się stosowania leku u kobiet w ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze. Loperamid może przenikać do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się jego stosowania podczas karmienia piersią. Kobiety w ciąży lub karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia odpowiedniego leczenia.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane (≥1%) obejmują:

  • Zaparcia (2,7%)
  • Wzdęcia (1,7%)
  • Bóle głowy (1,2%)
  • Nudności (1,1%)

Inne istotne działania niepożądane to m.in. reakcje nadwrażliwości, zaburzenia świadomości, niedrożność jelit, wysypki skórne oraz zatrzymanie moczu. Pełna lista działań niepożądanych dostępna jest w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania mogą obejmować zahamowanie czynności OUN, zaparcia, zatrzymanie moczu i niedrożność jelit. Możliwe jest wystąpienie poważnych zdarzeń kardiologicznych. W przypadku przedawkowania należy podać nalokson jako antidotum i monitorować pacjenta przez co najmniej 48 godzin.

Warto zapamiętać
  • Loperamid WZF wykazuje szybki początek działania przeciwbiegunkowego, obserwowany już w ciągu 1 godziny od podania.
  • Lek nie powinien być stosowany dłużej niż 48 godzin w przypadku ostrej biegunki bez konsultacji z lekarzem.

Loperamid WZF jest skutecznym lekiem w objawowym leczeniu biegunki, jednak jego stosowanie wymaga uwzględnienia potencjalnych działań niepożądanych i interakcji z innymi lekami. Kluczowe jest przestrzeganie zalecanego dawkowania i czasu trwania terapii oraz monitorowanie stanu pacjenta, szczególnie w przypadku ostrej biegunki.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Loperamid WZF

Wskazania wg ChPL

2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Lek jest wskazany w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki. U pacjentów z wytworzoną przetoką jelita krętego lek może być stosowany w celu zmniejszenia liczby i objętości stolców oraz zwiększenia ich konsystencji. Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i powyżej.

Dorośli i dzieci w wieku 6 lat i powyżej. Ostra biegunka: początkowa dawka - 2 tabl. (4 mg) dla dorosłych i 1 tabl. (2 mg) dla dzieci; a następnie 1 tabl. (2 mg) po każdym kolejnym wolnym stolcu. Dawka maks. wynosi 8 tabl./dobę (16 mg) dla dorosłych; u dzieci dawka produktu musi być dostosowana do mc. (3 tabl./20 kg mc./dobę). Jeżeli w leczeniu ostrej biegunki, w ciągu 48 h nie obserwuje się poprawy stanu klinicznego pacjenta, podawanie produktu leczniczego należy przerwać i pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. Przewlekła biegunka: początkowa dawka - 2 tabl./dobę (4 mg) dla dorosłych i 1 tabl./dobę (2 mg) dla dzieci; tę początkową dawkę należy zmodyfikować aż do momentu uzyskania 1-2 normalnych stolców/dobę, co zazwyczaj osiąga się poprzez stosowanie dawki podtrzymującej wynoszącej 1-6 tabl./dobę (2-12 mg). Dawka maks. wynosi 8 tabl./dobę (16 mg) dla dorosłych; u dzieci dawka produktu musi być dostosowana do mc. (3 tabl./20 kg mc./dobę). Ponieważ długotrwała biegunka może być objawem poważniejszych chorób, nie należy stosować loperamidu długotrwale, dopóki przyczyna biegunki nie zostanie ustalona. Osoby w podeszłym wieku. U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Pomimo, że brak jest danych dotyczących farmakokinetyki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tej grupie pacjentów produkt leczniczy należy stosować ostrożnie z powodu zmniejszenia metabolizmu związanego z efektem 1-szego przejścia przez wątrobę.

Produkt leczniczy jest przeciwwskazany: u pacjentów z nadwrażliwością na loperamidu chlorowodorek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat; u pacjentów z ostrą czerwonką, która charakteryzuje się obecnością krwi w kale i wysoką gorączką; u pacjentów z ostrym rzutem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; u pacjentów z bakteryjnym zapaleniem jelita cienkiego i okrężnicy spowodowanym chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter; u pacjentów z rzekomobłoniastym zapaleniem jelit, związanym z podawaniem antybiotyków o szerokim spektrum działania. Produktu leczniczego nie należy stosować w przypadkach, w których powinno się unikać zwolnienia perystaltyki jelit, z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, okrężnicy olbrzymiej (megacolon) i toksycznego rozszerzenia okrężnicy (megacolon toxicum). Leczenie produktem leczniczym należy natychmiast przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit.

Leczenie biegunki produktem leczniczym jest leczeniem wyłącznie objawowym. W każdym przypadku, w którym możliwe jest ustalenie etiologii, gdy jest to uzasadnione (lub wskazane) należy zastosować leczenie przyczynowe. Najważniejsze przy ostrej biegunce jest zapobieganie lub przywrócenie utraconych płynów i elektrolitów. Jest to szczególnie ważne w przypadku dzieci, pacjentów osłabionych oraz osób w podeszłym wieku z ostrą biegunką. Podczas stosowania tego produktu zaleca się podawanie odpowiednich ilości płynów i elektrolitów. Ponieważ długotrwała biegunka może być objawem poważniejszych chorób, nie należy stosować loperamidu długotrwale, dopóki przyczyna biegunki nie zostanie ustalona. Jeżeli w leczeniu ostrej biegunki, w ciągu 48 h nie obserwuje się poprawy stanu klinicznego pacjenta, podawanie produktu leczniczego należy przerwać i pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. U pacjentów z AIDS leczonych z powodu biegunki loperamidem, należy przerwać podawanie produktu przy 1-szych objawach wzdęcia brzucha. Istnieją pojedyncze doniesienia o przypadkach zaparć ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia toksycznego rozszerzenia okrężnicy podczas stosowania loperamidu u pacjentów z AIDS z zakaźnym zapaleniem okrężnicy wywołanym zarówno przez bakterie, jak i wirusy. Pomimo braku danych dotyczących farmakokinetyki produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tej grupie pacjentów produkt leczniczy należy stosować z ostrożnością z powodu zmniejszenia metabolizmu związanego z efektem 1-szego przejścia przez wątrobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby może dojść do względnego przedawkowania leku, prowadzącego do toksycznego działania na OUN. Jeśli pacjent stosuje ten produkt w celu kontroli epizodów biegunki związanej ze zdiagnozowanym zespołem jelita drażliwego i w ciągu 48 h nie występuje poprawa kliniczna, produkt należy odstawić i skonsultować się z lekarzem. Pacjenci powinni również skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy ulegną zmianie lub jeśli nawracające epizody biegunki trwają dłużej niż 2 tyg. W związku z przedawkowaniem zgłaszano przypadki wystąpienia zdarzeń kardiologicznych, w tym wydłużenia odstępu QT oraz czasu trwania zespołu QRS, a także zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes. W niektórych przypadkach nastąpił zgon. Nie należy przekraczać zalecanej dawki ani zalecanego czasu trwania leczenia. Przedawkowanie może prowadzić do ujawnienia istniejącego zespołu Brugadów. Ze względu na zawartość laktozy, produktu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. W zespole objawów w przebiegu biegunki leczonej produktem leczniczym mogą pojawić się: utrata świadomości, obniżony poziom świadomości, zmęczenie, zawroty głowy lub senność. Dlatego też zaleca się zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

Dane niekliniczne wskazują, że loperamid jest substratem glikoproteiny P. Jednoczesne podawanie loperamidu w pojedynczej dawce 16 mg z chinidyną lub rytonawirem, które są inhibitorami P-glikoproteiny, powodowało 2-3 krotne zwiększenie stężenia loperamidu w osoczu. Kliniczne znaczenie tych farmakokinetycznych interakcji inhibitorów P-glikoproteiny z loperamidem, podawanym w zalecanych dawkach (2-16 mg/dobę) nie jest znane. Jednoczesne podanie loperamidu (dawka pojedyncza 4 mg) oraz itrakonazolu, inhibitora cytochromu CYP3A4 i glikoproteiny P, powodowało 3- lub 4-krotne zwiększenie stężenia loperamidu w osoczu. W tym samym badaniu inhibitor cytochromu CYP2C8, gemfibrozyl, zwiększał stężenie loperamidu mniej więcej 2-krotnie. Skojarzenie itrakonazolu i gemfibrozylu powodowało 4-krotne zwiększenie maks. stężenia loperamidu w osoczu i 13-krotne zwiększenie całkowitej ekspozycji osocza. Zwiększeniom podanych wartości nie towarzyszyły objawy ze strony OUN, co wykazano w testach psychomotorycznych (tj. subiektywna ocena senności oraz test zastępowania cyfr symbolami). Jednoczesne podanie loperamidu (pojedyncza dawka 16 mg) oraz ketokonazolu, inhibitora cytochromu CYP3A4 i glikoproteiny P, powodowało 5-krotne zwiększenie stężenia loperamidu w osoczu. Zwiększeniu nie towarzyszyło nasilone działanie farmakodynamiczne, co sprawdzono stosując pupilometrię. Leczenie skojarzone z desmopresyną podawaną doustnie powodowało 3-krotne zwiększenie stężenia desmopresyny w osoczu, prawdopodobnie w związku ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego. Oczekuje się, że leki o podobnych właściwościach farmakologicznych mogą nasilać działanie loperamidu, a leki przyspieszające pasaż przez przewód pokarmowy mogą hamować jego działanie.

Bezpieczeństwo stosowania u kobiet w ciąży nie zostało ustalone, aczkolwiek dane z badań przeprowadzonych na zwierzętach nie wskazują, aby loperamid wykazywał działanie teratogenne lub embriotoksyczne. Jednak podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych, nie zaleca się podawania produktu leczniczego kobietom w ciąży, szczególnie w I trymestrze. Małe ilości loperamidu mogą przenikać do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się stosowania produktu w okresie karmienia piersią. Pacjentki w ciąży lub karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia właściwego leczenia.

Bezpieczeństwo loperamidu chlorowodorku oceniono u 2755 pacjentów dorosłych i dzieci w wieku 12 lat i starszych, którzy uczestniczyli w 26 badaniach klinicznych z grupą kontrolną i bez grupy kontrolnej z zastosowaniem loperamidu chlorowodorku w leczeniu ostrej biegunki. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (≥1% zdarzeń) w badaniach klinicznych z zastosowaniem loperamidu chlorowodorku w leczeniu ostrej biegunki były: zaparcia (2,7%), wzdęcia (1,7%), bóle głowy (1,2%) oraz nudności (1,1%). Działania niepożądane po zastosowaniu loperamidu chlorowodorku zgłaszane w badaniach klinicznych (leczenie ostrej biegunki) oraz po wprowadzeniu do obrotu. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcja nadwrażliwości, reakcja anafilaktyczna (w tym wstrząs anafilaktyczny), reakcja anafilaktoidalna. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy; (niezbyt często) zawroty głowy, senność; (rzadko) utrata świadomości, osłupienie, obniżony poziom świadomości, hipertonia, zaburzenia koordynacji ruchowej. Zaburzenia oka: (rzadko) zwężenie źrenicy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) zaparcie, nudności, wzdęcia; (niezbyt często) bóle brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej, suchość w jamie ustnej, ból w nadbrzuszu, wymioty, niestrawność; (rzadko) niedrożność jelita (w tym porażenna niedrożność jelita), rozszerzenie okrężnicy (w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy), wzdęcie brzucha. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka; (rzadko) wysypka pęcherzowa (w tym zespół Stevens-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka oraz rumień wielopostaciowy), obrzęk naczynioruchowy, świąd, pokrzywka. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) zatrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) zmęczenie. Szczegóły dotyczące działań niepożądanych, patrz ChPL.

Objawy: w przypadku przedawkowania (także przedawkowania względnego związanego z zaburzeniem czynności wątroby) mogą wystąpić następujące objawy: zahamowanie czynności OUN (osłupienie, zaburzenia koordynacji ruchowej, senność, zwężenie źrenic, nadmierne napięcie mięśniowe i depresja oddechowa), zaparcie, zatrzymanie moczu i niedrożność jelit. Dzieci i pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby mogą być bardziej wrażliwi na toksyczne działanie produktu na OUN. U osób, które przedawkowały loperamid obserwowano zdarzenia kardiologiczne, takie jak: wydłużenie odstępu QT oraz czasu trwania zespołu QRS, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, inne ciężkie arytmie komorowe, zatrzymanie akcji serca i omdlenie. Odnotowano także przypadki zgonów. Przedawkowanie może prowadzić do ujawnienia istniejącego zespołu Brugadów. Leczenie: w przypadku wystąpienia objawów przedawkowania jako antidotum można podać nalokson. Ponieważ czas działania produktu jest dłuższy niż naloksonu (1-3 h) może być wskazane powtórne podanie naloksonu. Dlatego też pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską przynajmniej przez 48 h w celu wykrycia ewentualnego zahamowania czynności OUN.

Loperamid wiąże się z receptorem opioidowym komórek ściany jelita, hamując propulsywną perystaltykę, wydłużając czas pasażu jelitowego oraz zwiększając wchłanianie wody i elektrolitów. Loperamid zwiększa spoczynkowe napięcie zwieracza odbytu, jednocześnie zmniejszając natychmiastową potrzebę wypróżnienia. W podwójnie ślepym randomizowanym badaniu klinicznym z udziałem 56 pacjentów z ostrą biegunką otrzymujących loperamid, początek działania przeciwbiegunkowego obserwowano w ciągu 1 h. od podania pojedynczej dawki 4 mg. Kliniczne porównania z innymi lekami przeciwbiegunkowymi potwierdziły wyjątkowo szybki początek działania loperamidu.

1 tabl. zawiera 2 mg loperamidu chlorowodorku.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.