Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Klarmin®

Clarithromycin

tabl. powl.
250 mg
14 szt.
Doustnie
Rx
100%
18,87
Klarmin®
tabl. powl.
500 mg
14 szt.
Doustnie
Rx
100%
29,32
50% (1)
15,02
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Klarmin® - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Klarmin® (klarytromycyna) jest antybiotykiem makrolidowym wskazanym w leczeniu zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę, w tym:

  • Zakażenia górnych dróg oddechowych, zatok i ucha środkowego (Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis)
  • Zakażenia dolnych dróg oddechowych: zapalenie oskrzeli, bakteryjne zapalenie płuc (S. pneumoniae, H. influenzae, M. catarrhalis) oraz atypowe zapalenie płuc (Chlamydia pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae)
  • Zakażenia skóry i tkanek miękkich: róża, liszajec zakaźny, czyraczność, zapalenie mieszków włosowych, zakażenia ran (Staphylococcus aureus, S. pyogenes)
  • Zakażenia wywołane przez prątki Mycobacterium avium, M. intracellulare, M. chelonae, M. fortuitum, M. kansasii

Dodatkowo klarytromycyna stosowana jest:

  • U pacjentów z HIV (CD4 ≤100/mm3) w profilaktyce zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium (MAC)
  • W eradykacji Helicobacter pylori u pacjentów z owrzodzeniem dwunastnicy (w terapii skojarzonej)

Szeroki zakres wskazań czyni klarytromycynę cennym antybiotykiem w praktyce klinicznej, szczególnie w leczeniu zakażeń dróg oddechowych oraz skóry i tkanek miękkich.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawkowanie u dorosłych Czas leczenia
Zakażenia układu oddechowego, skóry i tkanek miękkich 250 mg 2x/dobę, w ciężkich zakażeniach 500 mg 2x/dobę 5-14 dni (zapalenie płuc i zatok 6-14 dni)
Zakażenia zębów i jamy ustnej 250 mg 2x/dobę 5 dni
Zakażenia Mycobacterium 500 mg 2x/dobę Do uzyskania efektu klinicznego i bakteriologicznego
Profilaktyka MAC u pacjentów z HIV 500 mg 2x/dobę Długotrwale
Eradykacja H. pylori 500 mg 2-3x/dobę w schematach skojarzonych 7-14 dni

Dawkowanie należy dostosować u pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min): zmniejszyć dawkę o połowę lub wydłużyć odstępy między dawkami. Maksymalny czas leczenia u tych pacjentów nie powinien przekraczać 14 dni.

Dawkowanie klarytromycyny jest zróżnicowane w zależności od wskazania i ciężkości zakażenia. Kluczowe jest dostosowanie dawki u pacjentów z niewydolnością nerek.

Przeciwwskazania

Stosowanie klarytromycyny jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Jednoczesne stosowanie z astemizolem, cyzaprydem, pimozydem lub terfenadyną

Należy dokładnie zebrać wywiad alergologiczny oraz przeanalizować stosowane przez pacjenta leki przed włączeniem klarytromycyny.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Rzekomobłoniaste zapalenie jelit: Może wystąpić w trakcie lub po antybiotykoterapii, w tym klarytromycyną. W ciężkich przypadkach konieczne może być podanie metronidazolu lub wankomycyny.

Pacjenci z niewydolnością wątroby i/lub nerek: Zachować ostrożność ze względu na metabolizm wątrobowy i wydalanie nerkowe leku.

Ciąża: Stosować tylko gdy korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.

Oporność krzyżowa: Możliwa oporność krzyżowa z innymi makrolidami, linkomycyną i klindamycyną.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów: Lek może powodować zawroty głowy, stany splątania i zaburzenia orientacji.

Stosowanie klarytromycyny wymaga monitorowania pacjenta pod kątem działań niepożądanych, szczególnie u osób z zaburzeniami czynności wątroby i nerek.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Klarytromycyna jest metabolizowana przez izoenzym CYP3A cytochromu P450, co prowadzi do licznych interakcji lekowych:

  • Zwiększenie stężenia w surowicy: alkaloidy sporyszu, alprazolam, astemizol, chinidyna, cylostazol, cyzapryd, cyklosporyna, dyzopiramid, doustne leki przeciwzakrzepowe, karbamazepina, lowastatyna, metyloprednizolon, midazolam, omeprazol, pimozyd, ryfabutyna, syldenafil, symwastatyna, takrolimus, terfenadyna, triazolam, winblastyna
  • Zwiększenie stężenia teofiliny i karbamazepiny
  • Ryzyko wydłużenia odstępu QT i zaburzeń rytmu serca przy jednoczesnym stosowaniu z cyzaprydem, pimozydem, terfenadyną, chinidyną lub dyzopiramidem
  • Zwiększenie stężenia digoksyny
  • Zmniejszenie stężenia zydowudyny u dorosłych pacjentów z HIV

Przed włączeniem klarytromycyny należy dokładnie przeanalizować stosowane przez pacjenta leki i monitorować potencjalne interakcje w trakcie terapii.

Warto zapamiętać
  • Klarytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich oraz w eradykacji H. pylori
  • Lek wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami metabolizowanymi przez CYP3A, co wymaga szczególnej uwagi przy jego stosowaniu

Działania niepożądane

Najczęściej obserwowane działania niepożądane to:

  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha
  • Zaburzenia ze strony OUN: bóle głowy, zawroty głowy, bezsenność
  • Zaburzenia wątrobowe: przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
  • Reakcje alergiczne: od łagodnych reakcji skórnych po ciężkie zespoły (Stevens-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka)
  • Zaburzenia słuchu: przemijająca utrata słuchu
  • Zaburzenia smaku i węchu

Rzadziej występują: rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zaburzenia rytmu serca, hipoglikemia, leukopenia, trombocytopenia.

Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego i wątroby. Należy poinformować ich o możliwości wystąpienia zaburzeń słuchu i smaku.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania obejmują głównie dolegliwości żołądkowo-jelitowe. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić zaburzenia psychiczne, hipokaliemia i hipoksemia. Leczenie polega na usunięciu niewchłoniętego leku z przewodu pokarmowego i leczeniu objawowym. Hemodializa i dializa otrzewnowa nie są skuteczne w usuwaniu klarytromycyny z organizmu.

Właściwości farmakodynamiczne

Klarytromycyna jest półsyntetyczną pochodną erytromycyny A. Mechanizm działania polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych poprzez wiązanie z podjednostką 50S rybosomów. Spektrum działania obejmuje szeroki zakres bakterii tlenowych i beztlenowych, zarówno Gram-dodatnich, jak i Gram-ujemnych. Klarytromycyna wykazuje 2-10 razy silniejsze działanie niż erytromycyna.

Silne działanie przeciwbakteryjne klarytromycyny w połączeniu z korzystną farmakokinetyką czyni ją skutecznym antybiotykiem w leczeniu różnorodnych zakażeń bakteryjnych.

Postać farmaceutyczna

Klarmin® dostępny jest w postaci tabletek powlekanych zawierających 250 mg lub 500 mg klarytromycyny.

Dwie dostępne dawki umożliwiają elastyczne dawkowanie w zależności od wskazania i stanu pacjenta.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Klarmin®

Wskazania wg ChPL

2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Zakażenia wywołane przez drobnoustroje chorobotwórcze wrażliwe na klarytromycynę, w tym: zakażenia górnych dróg oddechowych, zatok i ucha środkowego wywołane przez: Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumomae, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis; zakażenia dolnych dróg oddechowych: zapalenie oskrzeli, bakteryjne zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis i atypowe zapalenie płuc wywołane przez Chlamydia pneumoniae lub Mycoplasma pneumoniae; zakażenia skóry, tkanki podskórnej i tkanek miękkich: róża, liszajec zakaźny, czyraczność, zapalenie mieszków włosowych, zakażenia ran wywołane przez Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes; rozsiane lub zlokalizowane zakażenia wywołane przez Mycobacterium avium lub Mycobacterium intracellulare. Zlokalizowane zakażenia wywołane przez Mycohacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum lub Mycobacterium kansasii. Klarytromycynę stosuje się również; u pacjentów zakażonych HIV (liczba limfocytów CD4 ≤100/mm3) w celu zapobiegania rozsianym zakażeniom wywołanym przez kompleks Mycobacterium avium (MAC); u pacjentów z owrzodzeniem dwunastnicy i potwierdzonym diagnostycznie zakażeniem Helicobacter pylori (jednocześnie z preparatami hamującymi wydzielanie soku żołądkowego oraz innym antybiotykiem).

Zakażenia układu oddechowego, skóry i tkanek miękkich. Dorośli: zwykle stosuje się dawkę 250 mg 2x/dobę (tj. co 12 h). W ciężkich zakażeniach dawkę można zwiększyć do 500 mg 2x/dobę (co 12 h). Jeśli konieczne jest podanie jednorazowo dawki 500 mg, zaleca się stosowanie produktu zawierającego 500 mg klarytromycyny w tabl. Leczenie trwa zazwyczaj 5-14 dni (z wyjątkiem zapalenia płuc i zatok, kiedy to zwykle trwa 6-14 dni). Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min, dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o połowę, tzn. podawać 250 mg raz/dobę, a w ciężkich zakażeniach - 250 mg 2x/dobę. Leczenie u tych pacjentów nie powinno trwać dłużej, niż 14 dni. Dzieci w wieku powyżej 12 lat: dawkowanie jak u pacjentów dorosłych. Zakażenia zębów i jamy ustnej. Zalecana dawka wynosi 250 mg 2x/dobę (co 12 h). Leczenie trwa zwykle 5 dni. Zakażenia wywołane przez drobnoustroje z rodzaju Mycobacterium. Dawkowanie zalecane dla osób dorosłych wynosi 500 mg 2x/dobę (co 12 h). U pacjentów z AIDS leczenie rozsianej postaci zakażenia wywołanego przez kompleks Mycobacterium avium (MAC) powinno być prowadzone tak długo, jak długo obserwuje się korzystne działanie kliniczne i bakteriologiczne. Klarytromycynę należy stosować u tych pacjentów jednocześnie z innymi lekami działającymi na Mycobacterium. Zapobieganie zakażeniom wywoływanym przez MAC. dawkowanie zalecane dla osób dorosłych wynosi 500 mg 2x/dobę (co 12 h). Zakażenia Helicobacter pylori. w zakażeniach H. pylori stosuje się jeden z niżej przedstawionych schematów leczenia. Leczenie z zastosowaniem 3 leków: klarytromycyna (500 mg 2x/dobę), lanzoprazol (30 mg 2x/dobę), amoksycylina (1 g 2x/dobę) przez 10 dni, lub klarytromycyna (500 mg 2x/dobę), omeprazol (20 mg raz/dobę), amoksycylina (1 g 2x/dobę) przez 7-10 dni. Leczenie z zastosowaniem 2 leków: klarytromycyna (500 mg 3x/dobę) w skojarzeniu z omeprazolem (40 mg/dobę) przez 14 dni, a następnie sam omeprazol (20 lub 40 mg/dobę) przez kolejne 14 dni, lub klarytromycyna (500 mg 3x/dobę) w skojarzeniu z lanzoprazolem (60 mg/dobę) przez 14 dni; w celu uzyskania całkowitego wyleczenia wrzodu może być konieczne dalsze podawania leków zmniejszających wydzielanie kwasu żołądkowego.

Nadwrażliwość na substancję czynną - klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Przeciwwskazane jest równoczesne stosowanie klarytromycyny z którymkolwiek z następujących leków: astemizolem, cyzaprydem, pimozydem, terfenadyną.

W trakcie stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym również antybiotyków makrolidowych, dojść może do wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Jest ono powodowane przez toksyny nadmiernie namnażającego się w jelitach Clostridium difficile i może mieć przebieg od lekkiego do ciężkiego, zagrażającego życiu. W lekkich przypadkach wystarczy odstawić antybiotyk, natomiast w ciężkich należy podać doustnie metronidazol lub wankomycynę. Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę, ani też innych środków działających zapierająco. Klarytromycyna metabolizowana jest głównie w wątrobie, a wydalana przede wszystkim przez nerki, dlatego stosując preparat u pacjentów z niewydolnością wątroby i/lub umiarkowaną albo ciężką niewydolnością nerek należy zachować ostrożność. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Bakterie oporne na klarytromycynę mogą również wykazywać oporność na inne antybiotyki makrolidowe, linkomycynę oraz klindamycynę (oporność krzyżowa). Nie badano. Przed podjęciem decyzji o prowadzeniu pojazdu lub obsługiwaniu maszyn, należy wziąć pod uwagę, że produkt leczniczy może wywoływać zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego i obwodowego, stany splątania i zaburzenia orientacji.

Klarytromycyna metabolizowana jest w wątrobie z udziałem izoenzymu 3A cytochromu P450 (CYP3A) i dlatego wówczas, gdy stosowana jest jednocześnie z innymi lekami metabolizowanymi z udziałem tego układu enzymatycznego, takimi jak alkaloidy sporyszu, alprazolam, astemizol, chinidyna, cylostazol, cyzapryd, cyklosporyna, dyzopiramid, doustne leki przeciwzakrzepowe (w tym warfaryna), karbamazepina, lowastatyna, metyloprednizolon, midazolam, omeprazol, pimozyd, ryfabutyna, syldenafil, symwastatyna, takrolimus, terfenadyna, triazolam i winblastyna, może zwiększać ich stężenie w surowicy. Podobny rodzaj interakcji, choć z udziałem innych izoenzymów, zachodzi w przypadku fenytoiny, teofiliny i walproinianu. W badaniach klinicznych, w trakcie stosowania tych leków jednocześnie z klarytromycyną, obserwowano niewielkie, jednak istotne statystycznie zwiększenie stężenia teofiliny i karbamazepiny w surowicy. U pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę i cyzapryd, w wyniku zwiększenia stężenia drugiego z tych leków w surowicy, dojść może do pojawienia się zmian w zapisie EKG - wydłużenia odstępu QT i/lub zaburzeń rytmu serca (częstoskurczu komorowego, migotania komór, częstoskurczu typu torsade de pointes). Podobne zaburzenia mogą również wystąpić u pacjentów stosujących jednocześnie klarytromycynę i pimozyd. W rzadkich przypadkach, u pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę oraz lowastatynę lub symwastatynę dochodziło do rabdomiolizy. Antybiotyki makrolidowe mogą wpływać na metabolizm terfenadyny i powodować zwiększenie jej stężenia w surowicy, co z kolei w sporadycznych przypadkach może spowodować wydłużenie odstępu QT w zapisie elektrokardiograficznym oraz wystąpienie zaburzeń rytmu serca - częstoskurczu komorowego, migotania komór, częstoskurczu typu torsade de pointes. W badaniu przeprowadzonym u 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie klarytromycyny i terfenadyny spowodowało 2-3-krotne zwiększenie stężenia kwaśnego metabolitu terfenadyny w surowicy oraz wydłużenie odstępu QT. Podobne skutki obserwowano w trakcie jednoczesnego podawania astemizolu z innymi antybiotykami makrolidowymi. Częstoskurcz typu torsade de pointes obserwowano również u pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę oraz chinidynę lub dyzopiramid. W przypadku, gdy leki te stosowane są jednocześnie z klarytromycyną, należy kontrolować ich stężenia w surowicy. U pacjentów przyjmujących jednocześnie digoksynę i klarytromycynę obserwowano zwiększenie stężenia pierwszego z tych leków w surowicy, dlatego też stosując je równocześnie należy kontrolować stężenie digoksyny w surowicy. Jednoczesne doustne podawanie klarytromycyny w postaci tabl. i zydowudyny dorosłym pacjentom zakażonym HIV powodować może zmniejszenie stężenia zydowudyny w stanie stacjonarnym. U dzieci zakażonych HIV przyjmujących klarytromycynę w postaci zawiesiny oraz zydowudynę lub dwudeoksyinozynę, podobna interakcja nie występuje. W badaniach farmakokinetycznych zaobserwowano, że jednoczesne stosowanie klarytromycyny oraz rytonawiru powoduje hamowanie metabolizmu klarytromycyny. Dochodzi do zwiększenia wartości AUC, Cmax oraz Cmin klarytromycyny oraz do zahamowania wytwarzania jej aktywnego metabolitu (14-hydroksyklarytromycyny). U pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie stwarza to konieczności zmiany dawkowania, jednak u pacjentów z niewydolnością nerek należy zmniejszyć dawki podawanej klarytromycyny o 50% (jeśli klirens kreatyniny wynosi 30-60 ml/minutę) lub o 75% (jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/minutę). W trakcie jednoczesnego stosowania z rytonawirem klarytromycyny nie należy podawać w dawce większej niż 1 g/dobę.

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania klarytromycyny w okresie ciąży. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania klarytromycyny w okresie karmienia piersią. Klarytromycyna przenika do mleka matki, dlatego należy zachować ostrożność stosując ją u kobiet karmiących piersią.

U pacjentów przyjmujących klarytromycynę doustnie obserwowano zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, zaburzenia trawienia, bóle brzucha, biegunkę). Występowały również bóle głowy, zaburzenia smaku oraz przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. W rzadkich przypadkach obserwowano rzekomobłoniaste zapalenie jelit. W sporadycznych przypadkach występowały zaburzenia czynności wątroby - zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie miąższu wątroby i/lub cholestatyczne zapalenie wątroby z objawami żółtaczki lub bez. Mogą one przybierać ciężką postać, jednak zazwyczaj są przemijające. W bardzo rzadkich przypadkach u pacjentów przyjmujących klarytromycynę obserwowano niewydolność wątroby prowadzącą do zgonu, jednak wiązano to z ciężką chorobą podstawową oraz lekami przyjmowanymi jednocześnie. Inne działania niepożądane, jakie obserwowano po doustnym podawaniu klarytromycyny, to: reakcje alergiczne: od lekkich reakcji skórnych (np. pokrzywka) po ciężkie (zespół Stevens-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka), obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne; przemijające objawy ze strony OUN (zawroty głowy o różnym nasileniu, niepokój, bezsenność i koszmary senne, szumy uszne, stan splątania, zaburzenia orientacji, omamy, psychozy i depersonalizacja), przy czym związek przyczynowy tych objawów ze stosowaniem klarytromycyny nie został dowiedziony; przemijająca utrata słuchu (ustępuje ona zazwyczaj po odstawieniu leku); zaburzenia węchu i zaburzenia smaku (często występują one razem); bóle mięśni lub stawów; zapalenie języka, przebarwienie języka, zapalenie i grzybica jamy ustnej, przebarwienie zębów (które zazwyczaj ustępuje po oczyszczeniu zębów przez stomatologa); hipoglikemia (pojawia się rzadko, zwykle u pacjentów przyjmujących jednocześnie doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę); leukopenia, trombocytopenia (występują w pojedynczych przypadkach); zaburzenia pracy serca - wydłużenie odstępu QT, częstoskurcz komorowy, częstoskurcz typu torsade de pointes (występują bardzo rzadko); zapalenie trzustki, drgawki, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek (wszystkie te objawy występują bardzo rzadko). U pacjentów z upośledzeniem odporności (w tym z AIDS - zespołem nabytego upośledzenia odporności) leczonych klarytromycyną przez długi okres i w dużych dawkach z powodu zakaże wywołanych przez Mycobacterium często trudno jest odróżnić objawy zakażenia HIV lub chorób współistniejących w przebiegu tego zakażenia od ewentualnych działań niepożądanych wywołanych przez lek. U dorosłych pacjentów przyjmujących klarytromycynę w dawce 1 g/dobę najczęściej występowały następujące działania niepożądane: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, bole brzucha, biegunka, wysypka skórna, bębnica, bóle głowy, zaparcia, zaburzenia słuchu oraz zwiększenie aktywności AspAT i AlAT w surowicy. W rzadkich przypadkach obserwowano u nich: duszność, bezsenność, suchość w jamie ustnej.

Po przedawkowaniu klarytromycyny wystąpić mogą objawy ze strony przewodu pokarmowego. U jednego pacjenta z chorobą afektywną dwubiegunową w wywiadzie, po doustnym przyjęciu 8 g klarytromycyny obserwowano zaburzenia psychiczne, zachowania paranoidalne, hipokaliemię i hipoksemię. Postępowanie po przedawkowaniu obejmuje usuwanie niewchłoniętego leku z przewodu pokarmowego (płukanie żołądka) oraz leczenie objawowe. Tak jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, hemodializa i dializa otrzewnowa nie są skuteczne w leczeniu przedawkowania.

Klarytromycyna jest półsyntetyczną pochodną erytromycyny A, należącą do grupy antybiotyków makrolidowych. Jej działanie polega na przyłączaniu się do podjednostki 50 S rybosomów komórek wrażliwych bakterii i hamowaniu w ten sposób zależnej od RNA syntezy bakteryjnego białka. Spektrum działania przeciwbakteryjnego klarytromycyny jest szerokie i obejmuje wiele tlenowych i beztlenowych bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Minimalne stężenie hamujące (MIC) klarytromycyny jest około 2-krotnie mniejsze niż erytromycyny, a w badaniach przeprowadzonych na modelach zwierzęcych wykazano, że jej działanie jest 2-10-krotnie silniejsze niż erytromycyny.

1 tabl. powl. zawiera 250 mg lub 500 mg klarytromycyny.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Nie stosować podczas przyjmowania leku. Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może osłabić skuteczność równocześnie stosowanych leków, w przypadku innych leków może powodować nasilenie działań niepożądanych.