Preparat jest szczególnie przydatny w leczeniu ostrego bólu. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie w oparciu o zaobserwowane objawy. Maks. dawka dobowa wynosi 200 mg. Przed rozpoczęciem leczenia z użyciem dawki dobowej 200 mg należy dokładnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka; większe dawki nie są zalecane. Obowiązują następujące wytyczne dotyczące dawkowania. Dorośli: podanie pozajelitowe preparatu powinno mieć formę pojedynczego wstrzyknięcia. W ciężkich przypadkach produkt może być podawany 2x/dobę (za każdym razem należy zmieniać miejsce wstrzyknięcia). Jednocześnie nie należy przekraczać dawki dobowej 200 mg. W przypadku stwierdzenia konieczności zmiany leczenia, należy zastosować podanie doustne lub doodbytnicze. Pacjenci w podeszłym wieku: ze względu na możliwe działania niepożądane, pacjenci w podeszłym wieku wymagają szczególnej obserwacji. Pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek: zaleca się zmniejszenie dawki początkowej i podtrzymanie najmniejszej skutecznej dawki. Indywidualne dostosowanie dawki należy rozważyć tylko po zapewnieniu stanu dobrej tolerancji preparatu. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: pacjentów takich należy uważnie monitorować oraz stosować u nich najmniejsze skuteczne dawki. Dzieci i młodzież (do 18 lat): preparat nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.

Podanie domięśniowe. Preparat powinien być wstrzykiwany powoli i głęboko w pośladek. Okres podawania określa lekarz prowadzący. Przyjmowanie produktu leczniczego w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Produkty lecznicze przeznaczone do podawania pozajelitowego należy obejrzeć przed użyciem. Należy stosować wyłącznie przejrzyste roztwory bez widocznych cząstek.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; reakcje nadwrażliwości w wywiadzie, takie jak skurcz oskrzeli, napady astmy oskrzelowej, zapalenie błony śluzowej nosa, pokrzywka lub inne reakcje alergiczne w następstwie stosowania ketoprofenu, ASA lub innych NLPZ; znane reakcje fotoalergiczne lub fototoksyczne podczas stosowania ketoprofenu lub fibratów; niewyjaśnione zaburzenia układu krwiotwórczego; czynna choroba wrzodowa żołądka lub jakiekolwiek przypadki krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji przewodu pokarmowego w wywiadzie; skaza krwotoczna; zaburzenia hemostazy lub leczenie lekami przeciwzakrzepowymi; krwawienie z naczyń mózgowych lub inne czynne krwawienie; ciężka niewydolność serca; ciężka niewydolność wątroby lub nerek; III trymestr ciąży; dzieci i młodzież poniżej 18 lat.

Należy obserwować pacjenta co najmniej przez 1 g po podaniu produktu oraz przygotować zestaw ratunkowy, ze względu na możliwość wystąpienia reakcji anafilaktycznych, a nawet wstrząsu anafilaktycznego. Należy poinformować pacjenta o konieczności podjęcia tego typu środków ostrożności. Przyjmowanie produktu leczniczego w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Należy unikać jednoczesnego stosowania produktu leczniczego wraz z innymi lekami z grupy NLPZ, włącznie z selektywnymi inhibitorami COX₂. Podczas stosowania leków z grupy NLPZ ryzyko wystąpienia działań niepożądanych zwłaszcza krwawień z przewodu pokarmowego lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem, jest większe w przypadku osób w podeszłym wieku. Krwawienia z przewodu pokarmowego i powstawanie owrzodzeń lub perforacji, które mogą zakończyć się zgonem, raportowano dla wszystkich NLPZ w każdym okresie leczenia, z objawami ostrzegawczymi lub bez, lub poważnymi zdarzeniami dotyczącymi przewodu pokarmowego w wywiadzie. Dane epidemiologiczne wskazują, że stosowanie ketoprofenu może być związane ze zwiększonym, w porównaniu do innych NLPZ, działaniem toksycznym na przewód pokarmowy, zwłaszcza w przypadku stosowania większych dawek. Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji jest większe w przypadku stosowania większych dawek NLPZ u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie, w szczególności w przypadkach powikłanych krwawieniem lub perforacją oraz u osób w podeszłym wieku. U tych pacjentów należy zatem rozpoczynać leczenie od najmniejszej dostępnej dawki. Należy rozważyć u tych pacjentów, jak również w grupie pacjentów wymagających jednoczesnego leczenia małymi dawkami ASA oraz innymi lekami zwiększającymi ryzyko działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego, stosowanie skojarzonego leczenia lekami ochronnymi (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Pacjenci, zwłaszcza w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy brzuszne (zwłaszcza krwawienia z przewodu pokarmowego), szczególnie na początku leczenia. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów stosujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko powstawania owrzodzeń lub krwawienia, takie jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub leki hamujące agregację płytek, takie jak ASA. Należy przerwać leczenie w przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia przewodu pokarmowego u pacjentów stosujących produkt. Leki z grupy NLPZ należy stosować z ostrożnością w przypadku pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohna), ponieważ leki te mogą zaostrzyć przebieg tych chorób. Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie lub łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca z zatrzymaniem płynów i z obrzękami należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia. Zatrzymanie płynów i obrzęki były zgłaszane w związku z leczeniem NLPZ. Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie długotrwale w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku przyjmowania ketoprofenu. Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych lub chorobą naczyń mózgu powinni być leczeni ketoprofenem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Zalecana jest ostrożność u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i/lub niewydolnością serca w wywiadzie, ponieważ zgłaszane były zatrzymanie płynów oraz obrzęki w związku z leczeniem NLPZ. W czasie leczenia NLPZ odnotowano bardzo rzadkie przypadki wystąpienia ciężkich reakcji skórnych, niektóre ze skutkiem śmiertelnym - w tym, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevens-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Prawdopodobnie największe ryzyko tych działań niepożądanych u pacjentów występuje na początku leczenia, ponieważ w większości przypadków reakcje te występowały w pierwszym m-cu leczenia. W przypadku pierwszych objawów wysypki skórnej, zmian w obrębie błon śluzowych i jakichkolwiek innych objawów reakcji nadwrażliwości, należy przerwać stosowanie produktu. Reakcje fotoalergiczne spowodowane stosowaniem NPLZ są dobrze znanymi działaniami niepożądanymi leków tej grupy i są najczęściej przypisywane promieniowaniu UV. Ketoprofen powoduje zwiększone ryzyko fotoalergicznego kontaktowego zapalenia skóry. Reakcja fotoalergiczna występuje na skutek nadwrażliwości na poziomie komórkowym obejmującej reakcje immunologiczne. Dlatego też występuje jedynie u pacjentów wcześniej uczulonych i wymaga okresu utajenia nadwrażliwości. Cofnięcie objawów skórnych po odstawieniu produktu może trwać kilka m-cy. Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości krzyżowej z innymi związkami kwasu arylopropionowego, fenofibratami lub związkami benzoilu lub benzofenonu zabezpieczonych oksybenzonem. Nie można wykluczyć, że powszechne oraz powtarzające się stosowanie tych związków może prowadzić do nadwrażliwości. W przypadku wystąpienia reakcji fotoalergicznej u pacjentów stosujących produkt, należy przerwać jego stosowanie. Preparat powinien być tylko stosowany po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka w przypadkach wywołanej porfirii. Szczególnie w następujących przypadkach wymagany jest dokładny nadzór lekarza: występujące uprzednio uszkodzenie nerek; bezpośrednio po poważnym zabiegu chirurgicznym; u pacjentów z katarem siennym, polipami nosa oraz przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, z uwagi na zwiększone ryzyko zapoczątkowania reakcji alergicznej. Może się to objawiać w postaci ataków astmy (tzw. astma aspirynowa), wystąpienia obrzęku naczynioworuchowego lub pokrzywki; u pacjentów wykazujących reakcję alergiczną na inne substancje, ponieważ istnieje również ryzyko reakcji nadwrażliwości w czasie stosowania produktu; intensywne leczenie lekami moczopędnymi; leczenie lekami z grupy NLPZ lub innymi lekami przeciwbólowymi; zaburzenia krzepnięcia krwi, leczenie lekami przeciwzakrzepowymi. Ostre reakcje nadwrażliwości (np.: wstrząs anafilaktyczny) obserwowano w bardzo rzadkich przypadkach. W przypadku wystąpienia pierwszych poważnych objawów reakcji nadwrażliwości po zastosowaniu, należy przerwać stosowanie produktu. W zależności od objawów, jakakolwiek interwencja medyczna musi być przeprowadzona przez specjalistę. W przypadku wystąpienia zaburzeń takich jak niewyraźne widzenie, należy przerwać stosowanie produktu. Podczas choroby zakaźnej, przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe właściwości ketoprofenu mogą maskować występujące zazwyczaj objawy postępowania infekcji takie jak gorączka. U pacjentów, szczególnie w podeszłym wieku, z niewydolnością serca, marskością wątroby i nerczycą, stosujących leki moczopędne oraz z przewlekłym zaburzeniem czynności nerek, należy dokładnie badać czynność nerek na początku leczenia. U pacjentów tych, stosowanie ketoprofenu może wywołać zmniejszenie przepływu krwi przez nerki na skutek hamowania prostaglandyn i przez to prowadzić do uszkodzenia nerek. Produkt może tymczasowo hamować agregację płytek. Pacjenci z zaburzeniami krzepnięcia krwi powinni być poddani dokładnej obserwacji. Podczas dłuższego stosowania produktu, wymagane jest regularne badanie aktywności enzymów wątrobowych, czynności nerek oraz morfologię krwi z rozmazem. Podczas dłuższego stosowania leków analgetycznych może wystąpić ból głowy, którego nie należy leczyć zwiększając dawkę produktu leczniczego. Zasadniczo nałogowe przyjmowanie leków analgetycznych, w szczególności, gdy jednocześnie podaje się kilka substancji przeciwbólowych, może prowadzić do trwałego uszkodzenia nerek włącznie z niewydolnością nerek (nefropatia polekowa). Należy poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia senności, zawrotów głowy lub drgawek i odradzić im prowadzenie pojazdów oraz obsługiwanie maszyn w przypadku pojawienia się takich objawów. Należy poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia zaburzeń widzenia. Jeżeli wystąpią one u pacjenta, nie powinien on prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Ponieważ w czasie stosowania dużych dawek produktu leczniczego mogą wystąpić działania niepożądane dotyczące OUN (np.: zmęczenie, zawroty głowy), zdolność reakcji może być zmieniona w pojedynczych przypadkach oraz zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być ograniczona. W szczególności odnosi się to do interakcji z alkoholem.

Jednoczesne stosowanie kilku leków z grupy NLPZ, w wyniku działania synergistycznego, może zwiększać ryzyko owrzodzenia przewodu pokarmowego i krwawień z przewodu pokarmowego. Z tego też względu należy unikać jednoczesnego stosowania ketoprofenu wraz z innymi NLPZ. Leki przeciwzakrzepowe (heparyna, warfaryna, acenokumarol) i hamujące agregację płytek krwi (tj. tyklopidyna, klopidogrel): zwiększone ryzyko krwawienia. Jeżeli jednoczesne stosowanie jest nieuniknione, należy dokładnie kontrolować stan zdrowia pacjenta. Jednoczesne stosowanie produktu wraz z lekami zawierającymi fenytoinę lub lit może zwiększać ich stężenie w surowicy krwi. Zaleca się monitorowanie stężeń litu i fenytoiny w surowicy krwi. Należy dostosować dawkowanie litu w czasie leczenia NLPZ oraz po jego zakończeniu. Podanie produktu w przeciągu 24 h przed lub po podaniu metotreksatu może prowadzić do zwiększonego stężenia metotreksatu i nasilać jego działanie toksyczne. Metotreksat w dawkach mniejszych niż 15 mg/tydzień: w pierwszym tyg. jednoczesnego stosowania, należy cotygodniowo wykonywać pełną morfologię krwi. Badanie należy wykonywać częściej w przypadku jakiegokolwiek zaburzenia czynności nerek lub podeszłego wieku pacjenta. Metotreksat w dawkach większych niż 15 mg/tydzień: w szczególności podczas podawania wysokich dawek (>15 mg/tydzień), występuję zwiększone ryzyko toksycznego działania metotreksatu na krew i układ krwiotwórczy. Jest to prawdopodobnie związane z uwolnieniem metotreksatu z postaci związanej z białkami oraz jego zmniejszonego klirensu nerkowego. Glikokortykosteroidy: występuje zwiększone ryzyko owrzodzenia przewodu pokarmowego lub krwawień z przewodu pokarmowego. NLPZ mogą zmniejszać działanie diuretyków i leków hipotensyjnych. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (np.: odwodnionych lub w podeszłym wieku) jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE lub antagonistów angiotensyny II z produktami hamującymi cyklooksygenazę może prowadzić do dalszego pogorszenia czynności nerek, które jest zazwyczaj odwracalne. Należy zachować ostrożność podczas stosowania takiego połączenia, w szczególności u osób w podeszłym wieku. Należy pouczyć pacjenta o przyjmowaniu odpowiedniej ilości płynów oraz należy rozważyć regularną kontrolę czynności nerek przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego. Jednoczesne stosowanie produktu i diuretyków oszczędzających potas może prowadzić do hiperkaliemii. Należy kontrolować stężenie potasu we krwi. Pentoksyfilina: występuje zwiększone ryzyko krwawienia. Należy częściej przeprowadzać badania kontrolne oraz kontrolę czasu protrombinowego. Antybiotyki - pochodne chinolonu: istnieje zwiększone ryzyko rozwoju drgawek u pacjentów stosujących NLPZ i chinoliny. Digoksyna: leki z grupy NLPZ mogą wzmacniać niewydolność serca oraz zwiększać stężenie digoksyny w surowicy krwi. Inne leki przeciwzakrzepowe, heparyna w dawkach leczniczych: zwiększone ryzyko krwawienia. Inne leki powodujące hiperkaliemię: ryzyko hiperkaliemii. Leki β-adrenolityczne: ryzyko zmniejszonej skuteczności leków β-adrenolitycznych. Cyklosporyna, takrolimus: zwiększone ryzyko działania neurotoksycznego, w szczególności u osób w podeszłym wieku. Trombolityki: zwiększone ryzyko krwawienia. Produkty lecznicze zawierające probenecid i sulfinpirazon mogą opóźniać wydalanie ketoprofenu. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny: występuje zwiększone ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego. Diuretyki pętlowe: jednoczesne stosowanie diuretyków pętlowych może zwiększać występowanie zaburzeń czynności nerek. Leki zobojętniające sok żołądkowy mogą prowadzić do zmniejszenia wchłaniania produktu. Do chwili obecnej, badania kliniczne nie wykazały interakcji pomiędzy ketoprofenem oraz doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. Nie mniej jednak, zaleca się zapobiegawczo kontrolę stężenia cukru w czasie skojarzonego leczenia.

Hamowanie syntezy prostaglandyn może mieć negatywny wpływ na przebieg ciąży i/lub rozwój zarodka i płodu. Dane z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia, jak również wad serca i wytrzewienia, po użyciu inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży. Całkowite ryzyko wystąpienia sercowo-naczyniowych wad rozwojowych zwiększa się z poniżej 1% do ok. 1,5%. Ryzyko zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia. U zwierząt wykazano, że podanie inhibitora syntezy prostaglandyn prowadzi do zwiększonej utraty zarodka przed i po jego zagnieżdżeniu oraz zwiększonej śmiertelności zarodków i płodów. Ponadto, zwiększona ilość wad rozwojowych, w tym wady sercowo-naczyniowe, była raportowana u zwierząt, którym podawano inhibitor syntezy prostaglandyn podczas fazy organogenezy. W czasie I i II trymestru ciąży ketoprofen należy podawać jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Jeżeli ketoprofen podawany jest kobiecie, która zamierza zajść w ciążę, oraz gdy jest podawany w I lub II trymestrze ciąży, dawka powinna być możliwie najmniejsza, a czas leczenia możliwie najkrótszy. W czasie III trymestru ciąży, wszystkie inhibitory prostaglandyn mogą: narazić płód na: działanie toksyczne na układ krążenia i płuca (przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne), zaburzenia czynności nerek, mogące prowadzić do niewydolności nerek z małowodziem. Narazić matkę i dziecko pod koniec trwania ciąży na: możliwość przedłużenia czasu krwawienia, hamujący wpływ na agregację płytek, który może wystąpić nawet po bardzo małych dawkach, hamowanie skurczów macicy mogące powodować opóźnienie lub przedłużenie porodu. W związku z powyższym ketoprofen jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. Brak danych dotyczących przenikania ketoprofenu do mleka ludzkiego. Nie zaleca się stosowania ketoprofenu w okresie karmienia piersią. Podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych, o których wiadomo, że hamują cyklooksygenazy/syntezę prostaglandyn, stosowanie ketoprofenu może zaburzać płodność u kobiet dlatego też nie jest zalecany u kobiet planujących ciążę. U kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania ketoprofenu.

W odniesieniu do wymienionych działań niepożądanych produktu leczniczego należy pamiętać, iż są one głównie zależne od dawki oraz występuje różnica międzyosobnicza w ich występowaniu. Najczęstszymi obserwowanymi działaniami niepożądanymi są działania dotyczące przewodu pokarmowego. Owrzodzenie żołądka, perforacja lub krwawienie z przewodu pokarmowego, również ze skutkiem śmiertelnym, mogą wystąpić, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Po podaniu produktu leczniczego odnotowano nudności, wymioty, biegunki, wzdęcia, zaparcia, niestrawność, ból brzucha, smołowate stolce, krwawe wymioty, wrzodziejące zapalenie jamy ustnej, pogorszenie przebiegu zapalenia jelita grubego i choroby Crohna. Rzadziej obserwowano zapalenie błony śluzowej żołądka. Ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego w szczególności zależy od dawki i czasu trwania leczenia. W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia i niewydolności serca. Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie długotrwale w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zaburzeń zakrzepowych w obrębie tętnic (np. zawał serca lub udar). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo rzadko) opisywano przypadki pogorszenia stanów zapalnych pochodzenia infekcyjnego (np. rozwój martwiczego zapalenia powięzi) podczas układowego przyjmowania leków z grupy NLPZ. Ma to prawdopodobnie związek z mechanizmem działania NLPZ - należy zalecić pacjentom, aby natychmiast skontaktowali się z lekarzem w przypadku pojawienia się pierwszych objawów infekcji lub pogorszenia stanu zapalnego, w czasie leczenia preparatem. Należy sprawdzić, czy istnieje wskazanie do leczenia przeciwzakaźnego antybiotykiem. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) niedokrwistość pokrwotoczna, leukopenia; (bardzo rzadko) niedokrwistość hemolityczna, zaburzenia układu krwiotwórczego (niedokrwistość aplastyczna, leukopenia, trombocytopenia, pancytopenia, agranulocytoza). Pierwszymi oznakami mogą być: gorączka, ból gardła, powierzchowne zmiany chorobowe w jamie ustnej, objawy grypopodobne, znaczne zmęczenie, krwawienie z nosa oraz krwawienie w obrębie skóry - w czasie długotrwałego leczenia należy regularnie kontrolować morfologię krwi z rozmazem. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) reakcje nadwrażliwości w postaci wysypki skórnej i świądu; (bardzo rzadko) ostre ogólne reakcje nadwrażliwości. Objawiają się one jako: obrzęk twarzy, obrzęk języka, wewnętrzny obrzęk krtani wraz ze zwężeniem dróg oddechowych, duszność, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze, a nawet zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny - należy natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej w przypadku wystąpienia początków powyższych objawów, które mogą wystąpić już po pierwszym podaniu preparatu. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność, pobudzenie, drażliwość; (nieznana) zmiany nastroju. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy, zawroty głowy lub zmęczenie; (niezbyt często) senność; (nieznana) drgawki. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zaburzenia widzenia. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szumy uszne. Zaburzenia serca: (bardzo rzadko) niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) astma; (nieznana) skurcz oskrzeli (szczególnie u pacjentów z nadwrażliwością na ASA i inne leki z grupy NLPZ), zapalenie błony śluzowej nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zaburzenia przewodu pokarmowego, np.: nudności, wymioty, zgaga, ból żołądka, wzdęcia, zaparcie lub biegunka oraz niewielkie krwawienia z przewodu pokarmowego, które w pojedynczych przypadkach mogą powodować niedokrwistość; (często) owrzodzenie przewodu pokarmowego wraz z krwawieniem i perforacją w niektórych przypadkach; (niezbyt często) krwawe wymioty, smolisty stolec, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie żołądka; (rzadko) zapalenie jelita grubego; (bardzo rzadko) zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zaburzenia czynności wątroby; (rzadko) zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy z powodu zaburzeń wątroby; (bardzo rzadko) uszkodzenie wątroby, w szczególności w czasie długotrwałego leczenia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) nadwrażliwość na światło, wysypka, świąd; (bardzo rzadko) zasadniczo odwracalne reakcje fotoalergiczne lub fototoksyczne w postaci rumienia, świądu, pęcherzykowacenia lub zmian liszajowatych po kilku miesiącach stosowania bez powikłań. Łysienie (najczęściej odwracalne), pęcherzowe reakcje skórne, w tym zespół Stevens-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella); (nieznana) pokrzywka, nasilenie się przewlekłej pokrzywki, obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) obrzęk obwodowy, w szczególności u pacjentów z nadciśnieniem; (niezbyt często) zaburzenie czynności nerek, ostra niewydolność nerek, zespół nerczycowy lub śródmiąższowe zapalenie nerek; (rzadko) hiperkaliemia; (bardzo rzadko) uszkodzenie nerek (martwica brodawek), w szczególności podczas długotrwałego leczenia, również zwiększone stężenie kwasu moczowego, ostra martwica kanalików - należy regularnie kontrolować czynność nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) po podaniu domięśniowym mogą wystąpić działania niepożądane w miejscu wstrzyknięcia (ból i uczucie pieczenia) lub uszkodzenie tkanki (tworzenie się ropnia jałowego, zniszczenie tkanki tłuszczowej); (niezbyt często) obrzęk. Inne działania niepożądane: (rzadko) reakcje nadwrażliwości z uwagi na zawartość alkoholu benzylowego.

Jako objawy przedawkowania mogą wystąpić zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego z bólem głowy, zawrotami głowy, otępieniem i utratą przytomności jak również ból brzucha, nudności i wymioty. Ponadto mogą wystąpić niedociśnienie tętnicze, depresja oddechowa i sinica. Brak specyficznej odtrutki.

Ketoprofen jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym, który okazał się być skuteczny w tradycyjnych modelach stanu zapalnego u zwierząt, poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn. U ludzi, ketoprofen zmniejsza ból, obrzęk i gorączkę, wywołane stanem zapalnym. Ponadto, ketoprofen hamuje indukowaną kolagenem agregację płytek.

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 50 mg ketoprofenu. 1 amp. (2 ml) zawiera 100 mg ketoprofenu.