Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Ketipinor®

Quetiapine

tabl. powl.
300 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
134,35
R (1)
5,85
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Ketipinor®
tabl. powl.
25 mg
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
26,59
R (4)
11,28
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Ketipinor®
tabl. powl.
200 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
49,18
R (5)
7,95
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Ketipinor®
tabl. powl.
200 mg
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
150,64
R (1)
7,86
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Ketipinor®
tabl. powl.
200 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
95,31
R (1)
9,64
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Ketipinor®
tabl. powl.
100 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
26,61
R (5)
7,59
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Ketipinor®
tabl. powl.
100 mg
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
79,67
R (1)
8,82
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Ketipinor®
tabl. powl.
100 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
51,47
R (1)
10,24
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Ketipinor® - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Ketipinor® jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Leczenie schizofrenii
  • Leczenie choroby dwubiegunowej:
    • Epizody maniakalne o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu
    • Epizody ciężkiej depresji
    • Zapobieganie nawrotom epizodów maniakalnych lub depresyjnych u pacjentów reagujących na wcześniejsze leczenie kwetiapiną

Kwetiapina, jako atypowy lek przeciwpsychotyczny, wykazuje działanie na wiele receptorów neuroprzekaźników, w tym serotoninowych (5HT2) i dopaminowych (D1, D2). Jej unikalne właściwości farmakologiczne sprawiają, że jest skuteczna w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych przy stosunkowo niskim ryzyku wystąpienia objawów pozapiramidowych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Ketipinoru® różni się w zależności od wskazania i powinno być dostosowane indywidualnie dla każdego pacjenta. Lek należy podawać doustnie, z posiłkiem lub bez.

Wskazanie Schemat dawkowania Dawka docelowa
Schizofrenia Dzień 1: 50 mg, Dzień 2: 100 mg, Dzień 3: 200 mg, Dzień 4: 300 mg 300-450 mg/dobę (w 2 dawkach)
Epizody maniakalne w chorobie dwubiegunowej Dzień 1: 100 mg, Dzień 2: 200 mg, Dzień 3: 300 mg, Dzień 4: 400 mg 400-800 mg/dobę (w 2 dawkach)
Epizody depresyjne w chorobie dwubiegunowej Dzień 1: 50 mg, Dzień 2: 100 mg, Dzień 3: 200 mg, Dzień 4: 300 mg 300 mg/dobę (jednorazowo wieczorem)

Dawkowanie należy dostosować w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta. Maksymalna dawka dobowa wynosi 800 mg.

U pacjentów w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki i stosowanie mniejszych dawek dobowych. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek modyfikacja dawki nie jest wymagana.

Warto zapamiętać
  • Ketipinor® wykazuje skuteczność w leczeniu schizofrenii i choroby dwubiegunowej przy relatywnie niskim ryzyku objawów pozapiramidowych.
  • Dawkowanie leku powinno być dostosowane indywidualnie, z uwzględnieniem odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta.

Przeciwwskazania

Stosowanie Ketipinoru® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Jednoczesne stosowanie z inhibitorami cytochromu P450 3A4, takimi jak:
    • Inhibitory proteazy HIV
    • Azolowe leki przeciwgrzybicze
    • Erytromycyna
    • Klarytromycyna
    • Nefazodon

Należy zachować szczególną ostrożność przy przepisywaniu leku pacjentom z chorobami układu krążenia, chorobą naczyniową mózgu lub innymi stanami predysponującymi do wystąpienia niedociśnienia.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Ketipinoru® należy zwrócić uwagę na następujące aspekty:

  • Ryzyko niedociśnienia ortostatycznego, szczególnie w fazie zwiększania dawki
  • Możliwość wystąpienia napadów padaczkowych u pacjentów z padaczką w wywiadzie
  • Ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego
  • Możliwość wystąpienia objawów odstawiennych po nagłym przerwaniu leczenia
  • Ryzyko hiperglikemii lub zaostrzenia istniejącej cukrzycy
  • Potencjalne wydłużenie odstępu QT, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka

Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem wystąpienia tych objawów, a w razie potrzeby należy dostosować dawkowanie lub rozważyć przerwanie leczenia.

Interakcje lekowe

Ketipinor® wchodzi w interakcje z wieloma lekami, co wymaga szczególnej uwagi przy jego przepisywaniu:

  • Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z inhibitorami CYP3A4
  • Należy unikać spożywania soku grejpfrutowego podczas terapii
  • Karbamazepina i fenytoina mogą znacząco zwiększać klirens kwetiapiny
  • Ostrożność zalecana przy jednoczesnym stosowaniu z lekami wydłużającymi odstęp QT
  • Możliwe interakcje z lekami działającymi na OUN i alkoholem

Przy wprowadzaniu lub odstawianiu leków indukujących enzymy wątrobowe należy stopniowo dostosowywać dawkę Ketipinoru®.

Ciąża i laktacja

Stosowanie Ketipinoru® w ciąży powinno być rozważane tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. U noworodków matek przyjmujących kwetiapinę w czasie ciąży obserwowano objawy odstawienne. Nie zaleca się karmienia piersią podczas terapii ze względu na brak danych dotyczących przenikania leku do mleka matki.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane Ketipinoru® obejmują:

  • Zawroty głowy, senność, bóle głowy
  • Suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia
  • Tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne
  • Zwiększenie masy ciała
  • Leukopenia

Rzadziej występują poważniejsze działania niepożądane, takie jak złośliwy zespół neuroleptyczny, wydłużenie odstępu QT czy zaburzenia metaboliczne. Konieczne jest monitorowanie pacjentów pod kątem tych objawów i odpowiednie reagowanie w przypadku ich wystąpienia.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Ketipinoru® mogą wystąpić: senność, tachykardia i niedociśnienie. Nie ma specyficznej odtrutki. Leczenie powinno obejmować:

  • Zapewnienie drożności dróg oddechowych i odpowiedniej wentylacji
  • Monitorowanie i leczenie zaburzeń czynności układu krążenia
  • Rozważenie płukania żołądka i podania węgla aktywowanego
  • Ścisłą kontrolę lekarską do czasu ustąpienia objawów

Ketipinor® jest skutecznym lekiem w terapii schizofrenii i choroby dwubiegunowej, jednak wymaga starannego monitorowania pacjenta i indywidualnego dostosowania dawki. Kluczowe jest uwzględnienie potencjalnych interakcji lekowych i działań niepożądanych przy jego stosowaniu.


1) Schizofrenia
F21; F22; F23; F24; F25; F28; F29 wg ICD-10; Depresja lub zaburzenia depresyjne (F32; F33; F34; F38; F39 wg ICD-10) - do ukończenia 18 rż.
Choroba afektywna dwubiegunowa
F21; F22; F23; F24; F25; F28; F29 wg ICD-10; Depresja lub zaburzenia depresyjne (F32; F33; F34; F38; F39 wg ICD-10) - do ukończenia 18 rż.
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia
4) Schizofrenia
Zaburzenia psychiczne inne niż wymienione w ChPL u pacjentów z otępieniem; F21; F22; F23; F24; F25; F28; F29 wg ICD-10; Depresja lub zaburzenia depresyjne (F32; F33; F34; F38; F39 wg ICD-10) - do ukończenia 18 rż.
5) Choroba afektywna dwubiegunowa
F21; F22; F23; F24; F25; F28; F29 wg ICD-10; Depresja lub zaburzenia depresyjne (F32; F33; F34; F38; F39 wg ICD-10) - do ukończenia 18 rż.


Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania: w leczeniu schizofrenii, w leczeniu choroby dwubiegunowej, w tym: epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej, epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej, zapobiegania nawrotom epizodów maniakalnych lub epizodów depresji u pacjentów z chorobą dwubiegunową, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie kwetiapiną.

Dla każdego ze wskazań schemat dawkowania leku jest inny. Należy dopilnować, aby pacjent otrzymał dokładne inf. dotyczące dawkowania odpowiedniego dla jego choroby. Dorośli. Leczenie schizofrenii. W leczeniu schizofrenii produkt należy podawać 2x/dobę: całkowita dawka dobowa przez pierwsze 4 dni leczenia wynosi: 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień 3.) i 300 mg (dzień 4.). Od 4. dnia dawka powinna wynosić 300-450 mg/dobę (dawka zwykle skuteczna). Dawka może być zmieniana w zakresie 150-750 mg/dobę, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta. Leczenie ciężkich epizodów maniakalnych o umiarkowanym i ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej. W leczeniu epizodów maniakalnych w przebiegu choroby dwubiegunowej lek należy podawać 2x/dobę: Całkowita dawka dobowa przez pierwsze 4 dni leczenia wynosi: 100 mg (dzień 1.), 200 mg (dzień 2.), 300 mg (dzień 3.) i 400 mg (dzień 4.). Następnie dawka może być zwiększana maks. o 200 mg/dobę do dawki dobowej 800 mg w 6. dniu leczenia. Zależnie od reakcji pacjenta i tolerancji dawka dobowa w leczeniu podtrzymującym może wynosić 200-800 mg/dobę. Zwykle dawka skuteczna wynosi 400-800 mg/dobę. Leczenie ciężkich epizodów depresyjnych związanych z chorobą dwubiegunową. Lek powinien być stosowany raz/dziennie przed snem: przez pierwsze 4 dni leczenia całkowite dawki dobowe wynoszą odpowiednio: 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień 3.) i 300 mg (dzień 4.). Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg. W badaniach klinicznych nie obserwowano dodatkowych korzyści ze stosowania produktu w dawce 600 mg, w porównaniu z dawką 300 mg. W pojedynczych przypadkach korzystne może być stosowanie dawki 600 mg. Dawki większe niż 300 mg powinny być wprowadzane przez lekarzy doświadczonych w leczeniu choroby dwubiegunowej. U niektórych pacjentów, w przypadku problemów wynikających z gorszej tolerancji leczenia, w badaniach klinicznych wykazano, że można rozważyć zmniejszenie dawki do min. 200 mg. Zapobieganie nawrotom w chorobie dwubiegunowej. Pacjenci, u których wystąpiła odpowiedź na leczenie kwetiapiną w ostrym leczeniu choroby dwubiegunowej, powinni kontynuować przyjmowanie kwetiapiny w tej samej dawce, w celu zapobiegania nawrotom epizodów maniakalnych, maniakalno-depresyjnych lub depresyjnych w przebiegu choroby dwubiegunowej. Dawka może być dostosowana w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta, w zakresie dawek 300-800 mg/dobę, podawane 2x/dobę. Ważne jest, aby w terapii podtrzymującej stosować najmniejsze skuteczne dawki leku. Osoby w podeszłym wieku. Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, kwetiapinę należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie terapii. Konieczne może być wolniejsze zwiększanie dawki kwetiapiny i stosowanie mniejszej dawki dobowej niż u młodszych pacjentów, zależnie od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie. Średni klirens osoczowy kwetiapiny u pacjentów w podeszłym wieku był zmniejszony o 30-50%, w porównaniu z wartościami występującymi u młodszych pacjentów. Nie badano skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania u pacjentów w wieku powyżej 65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej. Dzieci i młodzież. Kwetiapina nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 rż., ze względu na brak danych uzasadniających stosowanie w tej grupie wiekowej. Dane dostępne z kontrolowanych placebo badań klinicznych przedstawione są w ChPL. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Dlatego kwetiapinę należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w początkowym okresie stosowania. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpocząć od dawki dobowej wynoszącej 25 mg. Dawkę można zwiększać codziennie o 25-50 mg/dobę aż do dawki skutecznej, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie.

Lek jest przeznaczony wyłącznie do doustnego stosowania. Tabl. można przyjmować z pokarmem lub bez.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami cytochromu P450 3A4, takimi jak inhibitory proteazy HIV, azolowe leki przeciwgrzybicze, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon.

Należy zachować ostrożność u osób z rozpoznaną chorobą układu krążenia, chorobą naczyniową mózgu lub innymi schorzeniami predysponującymi do wystąpienia niedociśnienia. Preparat może powodować niedociśnienie ortostatyczne, zwłaszcza w początkowej fazie zwiększania dawki leku i dlatego należy rozważyć zmniejszenie dawki lub bardziej stopniowe zwiększanie dawki leku, jeśli wystąpi ten objaw. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie. W przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku. Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane z leczeniem lekami przeciwpsychotycznymi, w tym także kwetiapiną. Objawy kliniczne tego zespołu obejmują hipertermię, zmiany stanu psychicznego, sztywność mięśni, niestabilność układu autonomicznego oraz zwiększoną aktywność fosfokinazy kreatynowej. W takim przypadku należy odstawić lek i zastosować odpowiednie leczenie. W bardzo rzadkich przypadkach po nagłym odstawieniu dużych dawek leku opisywano ostre objawy odstawienne obejmujące nudności, wymioty i bezsenność. Może także dojść do nawrotu objawów psychotycznych, jak również obserwowano wystąpienie zaburzeń ruchowych (takich jak akatyzja, dystonia i dyskineza). Dlatego też zaleca się stopniowe odstawianie leku. Stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru. W bardzo rzadkich przypadkach podczas leczenia kwetiapiną obserwowano hiperglikemię lub zaostrzenie istniejącej cukrzycy. W przypadku pacjentów z cukrzycą lub z czynnikami ryzyka wystąpienia cukrzycy zaleca się odpowiednie monitorowanie kliniczne. Należy zachować ostrożność, przepisując kwetiapinę z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem serca, hipokaliemią, hipomagnezemią. Pacjenci z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu. Ze względu na główny wpływ kwetiapiny na OUN, może ona zakłócać czynności wymagające czujności. Dlatego pacjentom należy doradzić, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali urządzeń mechanicznych, dopóki nie zostanie poznana indywidualna wrażliwość na lek.

Biorąc pod uwagę wpływ kwetiapiny na OUN, należy zachować ostrożność podczas podawania leku jednocześnie z innymi lekami o działaniu ośrodkowym, jak również z alkoholem. Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z inhibitorami CYP3A4 jest przeciwwskazane. Nie jest również zalecane przyjmowanie kwetiapiny razem z sokiem grejpfrutowym. Jednoczesne stosowanie karbamazepiny znacznie zwiększa klirens kwetiapiny - w wyniku tej interakcji może występować zmniejszenie stężeń leku w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. Równoczesne podawanie kwetiapiny z fenytoiną powodowało znaczne zwiększanie klirensu kwetiapiny. Wprowadzenie leczenia preparatem u pacjentów otrzymujących lek indukujący enzymy wątrobowe należy brać pod uwagę jedynie wtedy, kiedy lekarz uzna, że korzyści z zastosowania leku przeważają ryzyko odstawienia leku indukującego enzymy. Jest ważne, aby jakakolwiek zmiana leku indukującego enzymy była dokonana stopniowo i jeśli nastąpi taki wymóg, zastąpiono go lekiem nie indukującym enzymy wątrobowe (np. walproinianem sodu). Farmakokinetyka kwetiapiny nie uległa istotnym zmianom podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwdepresyjnych, takich jak imipramina lub fluoksetyna. Farmakokinetyka kwetiapiny nie uległa istotnym zmianom podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwpsychotycznych takich jak rysperydon lub haloperydol. Jednoczesne stosowanie kwetiapiny i tiorydazyny powodowało zwiększenie klirensu kwetiapiny. Farmakokinetyka kwetiapiny nie uległa istotnym zmianom podczas jednoczesnego stosowania z cymetydyną, litem i walproinianem sodu. Nie przeprowadzono formalnych badań interakcji z lekami zazwyczaj stosowanymi w leczeniu chorób układu krążenia. Należy zachować ostrożność, przepisując kwetiapinę z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc.

Preparat należy podawać w ciąży jedynie wówczas, gdy związane z tym korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Jeśli w czasie ciąży była stosowana kwetiapina, u noworodków obserwowano objawy odstawienne. Nie wiadomo, w jakim stopniu kwetiapina przenika do mleka matki - kobietom w okresie laktacji zaleca się unikanie karmienia piersią podczas stosowania leku.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) leukopenia; (niezbyt często) eozynofilia; (bardzo rzadko) neutropenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hiperglikemia, cukrzyca. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zawroty głowy, senność, bóle głowy; (często) omdlenia; (niezbyt często) napady padaczkowe; (bardzo rzadko) dyskinezy późne. Zaburzenia serca: (często) tachykardia; (niezbyt często) wydłużenie odstępu QT. Zaburzenia naczyń: (często) niedociśnienie ortostatyczne. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) katar. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (często) suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, niestrawność. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) żółtaczka; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) obrzęk naczyniowy, zespół Stevens-Johnsona. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) priapizm. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) niewielkie osłabienie, obrzęki obwodowe; (rzadko) złośliwy zespół neuroleptyczny. Badania: (często) zwiększenie mc., zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (AlAT, AspAT); (niezbyt często) zwiększenie aktywności gamma-GT, zwiększenie stężenia trójglicerydów w surowicy po posiłkach, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego.

Opisywane objawy przedmiotowe i podmiotowe zazwyczaj odpowiadały nasilonemu znanemu działaniu farmakologicznemu leku, były to: senność i uspokojenie, tachykardia i niedociśnienie tętnicze. Brak specyficznej odtrutki dla kwetiapiny. W razie ciężkiego zatrucia, należy uwzględnić możliwość zażycia kilku leków. Pacjent powinien być leczony w oddziale intensywnej terapii. Należy zapewnić drożność dróg oddechowych, odpowiednie natlenowanie krwi i wentylację, jak również monitorowanie i leczenie zaburzeń czynności układu krążenia. Należy rozważyć płukanie żołądka (po intubacji, jeśli pacjent jest nieprzytomny) i podanie węgla aktywowanego jednocześnie ze środkiem przeczyszczającym, ponieważ zapobieganie wchłanianiu leku podczas przedawkowania nie było badane. Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską aż do powrotu do zdrowia.

Kwetiapina jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym, który działa na wiele receptorów neuroprzekaźników. Wykazuje ona powinowactwo do receptorów serotoninowych (5HT2) i receptorów dopaminowych D1 i D2 w mózgu. Jest to połączenie antagonizmu receptorów z większą selektywnością w kierunku receptora 5HT2 w porównaniu do receptorów D2, co jest uznawane za przyczynę właściwości przeciwpsychotycznych i małej zdolności kwetiapiny do wywoływania niepożądanych objawów pozapiramidowych. Kwetiapina wykazuje także duże powinowactwo do receptorów histaminowych i α1-adrenergicznych, oraz mniejsze powinowactwo do receptorów α2-adrenergicznych. Powinowactwo do receptorów cholinergicznych muskarynowych lub benzodiazepinowych jest nieznaczne.

1 tabl. powl. zawiera 25 mg, 100 mg lub 200 mg fumaranu kwetiapiny.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.